(1)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2201/2003 του Συμβουλίου (34) έχει τροποποιηθεί ουσιωδώς (35). Με την ευκαιρία νέων τροποποιήσεων, είναι σκόπιμη, για λόγους σαφήνειας, η αναδιατύπωση του εν λόγω κανονισμού.

(1)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2201/2003 του Συμβουλίου (34) έχει τροποποιηθεί ουσιωδώς (35). Με την ευκαιρία νέων , απαραίτητων τροποποιήσεων, είναι σκόπιμη, για λόγους σαφήνειας, η αναδιατύπωση του εν λόγω κανονισμού. Οι εν λόγω τροποποιήσεις του κανονισμού θα συμβάλουν στην ενίσχυση της ασφάλειας δικαίου και στην αύξηση της ευελιξίας, καθώς και στη βελτίωση της πρόσβασης σε δικαστικές διαδικασίες, και στην εξασφάλιση μεγαλύτερης αποτελεσματικότητας στις εν λόγω διαδικασίες. Παράλληλα, οι τροποποιήσεις του παρόντος κανονισμού θα συμβάλουν στη διασφάλιση της διατήρησης της πλήρους εθνικής κυριαρχίας των κρατών μελών όσον αφορά το ουσιαστικό δίκαιο σχετικά με τη γονική μέριμνα.

(3)

Η ομαλή και ορθή λειτουργία ενός ενωσιακού χώρου δικαιοσύνης με σεβασμό στα διαφορετικά νομικά συστήματα και στις παραδόσεις των κρατών μελών έχει πολύ μεγάλη σημασία για την Ένωση. Για τον λόγο αυτό, η αμοιβαία εμπιστοσύνη στα νομικά συστήματα αλλήλων θα πρέπει να καλλιεργηθεί ακόμη περισσότερο. Η Ένωση έχει θέσει ως στόχο της τη δημιουργία, τη διατήρηση και την ανάπτυξη ενός χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης, μέσα στον οποίο εξασφαλίζεται η ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων και η πρόσβαση στη δικαιοσύνη. Για να επιτευχθούν οι εν λόγω στόχοι, τα δικαιώματα των ατόμων, ιδίως των παιδιών, στις αγωγές που ασκούνται θα πρέπει να ενισχυθούν ώστε να διευκολυνθεί η συνεργασία των δικαστικών και των διοικητικών αρχών, καθώς και η εκτέλεση των αποφάσεων σε θέματα οικογενειακού δικαίου με διασυνοριακές συνέπειες. Η αμοιβαία αναγνώριση των αποφάσεων σε αστικές υποθέσεις θα πρέπει να καλλιεργηθεί περαιτέρω, η πρόσβαση στη δικαιοσύνη να απλοποιηθεί και οι ανταλλαγές πληροφοριών μεταξύ των αρχών των κρατών μελών να βελτιωθεί.

(3)

Η ομαλή και ορθή λειτουργία ενός ενωσιακού χώρου δικαιοσύνης με σεβασμό στα διαφορετικά νομικά συστήματα και στις παραδόσεις των κρατών μελών έχει πολύ μεγάλη σημασία για την Ένωση. Για τον λόγο αυτό, η αμοιβαία εμπιστοσύνη στα νομικά συστήματα αλλήλων θα πρέπει να καλλιεργηθεί ακόμη περισσότερο. Η Ένωση έχει θέσει ως στόχο της τη δημιουργία, τη διατήρηση και την ανάπτυξη ενός χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης, μέσα στον οποίο εξασφαλίζεται η ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων και η πρόσβαση στη δικαιοσύνη. Για να επιτευχθούν οι εν λόγω στόχοι, τα δικαιώματα των ατόμων, ιδίως των παιδιών, στις αγωγές που ασκούνται είναι απαραίτητο να ενισχυθούν ώστε να διευκολυνθεί η συνεργασία των δικαστικών και των διοικητικών αρχών, καθώς και η εκτέλεση των αποφάσεων σε θέματα οικογενειακού δικαίου με διασυνοριακές συνέπειες. Η αμοιβαία αναγνώριση των αποφάσεων σε αστικές υποθέσεις θα πρέπει να καλλιεργηθεί περαιτέρω, η πρόσβαση στη δικαιοσύνη να απλοποιηθεί και οι ανταλλαγές πληροφοριών μεταξύ των αρχών των κρατών μελών να βελτιωθούν , μέσω της διασφάλισης ακριβούς ελέγχου σχετικά με τον αμερόληπτο χαρακτήρα των διαδικασιών και των πρακτικών που χρησιμοποιούν οι αρμόδιες αρχές των κρατών μελών για την προστασία του συμφέροντος του παιδιού και των συναφών θεμελιωδών δικαιωμάτων .

(4)

Προς τον σκοπό αυτό, η Ένωση θα πρέπει να θεσπίσει, μεταξύ άλλων, μέτρα στον τομέα της δικαστικής συνεργασίας σε αστικές υποθέσεις με διασυνοριακές συνέπειες, ιδίως όταν είναι αναγκαία για την καλή λειτουργία της εσωτερικής αγοράς.

(4)

Προς τον σκοπό αυτό, η Ένωση θα πρέπει να θεσπίσει, μεταξύ άλλων, μέτρα στον τομέα της δικαστικής συνεργασίας σε αστικές υποθέσεις με διασυνοριακές συνέπειες, ιδίως όταν είναι αναγκαία για την ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων και για την καλή λειτουργία της εσωτερικής αγοράς.

(4α)

Προκειμένου να ενισχυθεί η δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις που έχουν διασυνοριακές επιπτώσεις, απαιτείται η κατάρτιση των δικαστικών, ιδίως στο διασυνοριακό οικογενειακό δίκαιο. Απαιτούνται δραστηριότητες κατάρτισης, όπως σεμινάρια και ανταλλαγές, τόσο σε ενωσιακό όσο και σε εθνικό επίπεδο, με στόχο την ευαισθητοποίηση όσον αφορά τον παρόντα κανονισμό, το περιεχόμενο και τις συνέπειές του, καθώς και την οικοδόμηση αμοιβαίας εμπιστοσύνης μεταξύ των κρατών μελών στα εθνικά δικαστικά τους συστήματα.

(6)

Για να εξασφαλιστεί η ίση μεταχείριση όλων των παιδιών, ο παρών κανονισμός θα πρέπει να καλύπτει όλες τις αποφάσεις σε θέματα γονικής μέριμνας, περιλαμβανομένων των μέτρων προστασίας των παιδιών, ανεξάρτητα από οιαδήποτε σχέση με μια γαμική διαδικασία  ή άλλη διαδικασία .

(6)

Για να εξασφαλιστεί η ίση μεταχείριση όλων των παιδιών, ο παρών κανονισμός θα πρέπει να καλύπτει όλες τις αποφάσεις σε θέματα γονικής μέριμνας, περιλαμβανομένων των μέτρων προστασίας των παιδιών, ανεξάρτητα από οιαδήποτε σχέση με μια γαμική διαδικασία.

(6α)

Βάσει του παρόντος κανονισμού, οι κανόνες δικαιοδοσίας θα πρέπει να ισχύουν εξίσου για όλα τα παιδιά που βρίσκονται στο έδαφος της Ένωσης και των οποίων η συνήθης διαμονή δεν μπορεί να προσδιορισθεί με βεβαιότητα. Το πεδίο εφαρμογής των κανόνων αυτών θα πρέπει να επεκταθεί προκειμένου να περιλαμβάνει ιδίως τα παιδιά-πρόσφυγες και τα παιδιά που μετακινούνται διεθνώς είτε για κοινωνικοοικονομικούς λόγους είτε λόγω ταραχών στη χώρα τους.

(12α)

Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να σέβεται πλήρως τα δικαιώματα που ορίζονται στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης («ο Χάρτης») και ιδίως το δικαίωμα πραγματικής προσφυγής και αμερόληπτου δικαστηρίου, που θεσπίζεται στο άρθρο 47 του Χάρτη, καθώς και το δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής, που θεσπίζεται στο άρθρο 7 του Χάρτη και τα δικαιώματα του παιδιού που θεσπίζονται στο άρθρο 24 του Χάρτη.

(13)

Οι κανόνες αρμοδιότητας περί γονικής μέριμνας επιλέγονται υπό το πρίσμα του συμφέροντος του παιδιού και θα πρέπει να εφαρμόζονται κατά τρόπο που συνάδει προς αυτό . Κάθε αναφορά στο συμφέρον του παιδιού θα πρέπει να ερμηνεύεται με βάση το άρθρο 24 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη σύμβαση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα του παιδιού, της 20ης Νοεμβρίου 1989.

(13)

Οι κανόνες αρμοδιότητας περί γονικής μέριμνας θα πρέπει πάντα να επιλέγονται υπό το πρίσμα του συμφέροντος του παιδιού και θα πρέπει να εφαρμόζονται κατά τρόπον ώστε το συμφέρον αυτό να λαμβάνεται υπόψη . Κάθε αναφορά στο συμφέρον του παιδιού θα πρέπει να ερμηνεύεται με βάση τα άρθρα 7, 14, 22 και 24 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη σύμβαση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα του παιδιού, της 20ης Νοεμβρίου 1989. Είναι επιτακτική ανάγκη το κράτος μέλος οι αρχές του οποίου είναι αρμόδιες δυνάμει του παρόντος κανονισμού για την ουσία υπόθεσης γονικής μέριμνας, μετά τη λήψη τελεσίδικης απόφασης για την επιστροφή του παιδιού, να διασφαλίζουν ότι προστατεύονται τα συμφέροντα και τα θεμελιώδη δικαιώματα του παιδιού μετά την επιστροφή του παιδιού, ιδίως όταν το παιδί έχει επαφή και με τους δύο γονείς.

(14α)

Η έννοια του όρου «συνήθης διαμονή» θα πρέπει να ερμηνεύεται με βάση τους κατά περίπτωση ορισμούς της από τις αρχές, λαμβανομένων υπόψη των ειδικών περιστάσεων της υπόθεσης.

(15)

Εάν ο τόπος συνήθους διαμονής του παιδιού μεταβληθεί λόγω νόμιμης μετεγκατάστασης, η αρμοδιότητα θα πρέπει να ακολουθήσει το παιδί, ώστε να διατηρηθεί η εγγύτητα. Αυτό θα πρέπει να εφαρμόζεται είτε εκκρεμεί δίκη είτε δεν εκκρεμεί δίκη. Εάν εκκρεμεί δίκη, ωστόσο, τα μέρη μπορούν να συμφωνήσουν, για λόγους αποτελεσματικότητας της δικαιοσύνης, τα δικαστήρια του κράτους μέλους στο οποίο εκκρεμεί η δίκη να διατηρήσουν την αρμοδιότητα έως ότου εκδοθεί τελεσίδικη απόφαση, υπό την προϋπόθεση ότι αυτό είναι προς το συμφέρον του παιδιού. Η δυνατότητα αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία εάν η δίκη έχει σχεδόν ολοκληρωθεί και ο ένας γονέας επιθυμεί να μετεγκατασταθεί σε άλλο κράτος μέλος μαζί με το παιδί .

(15)

Εάν ο τόπος συνήθους διαμονής του παιδιού μεταβληθεί λόγω νόμιμης μετεγκατάστασης, η αρμοδιότητα θα πρέπει να ακολουθήσει το παιδί, ώστε να διατηρηθεί η εγγύτητα. Εάν εκκρεμεί δίκη, ωστόσο, τα μέρη μπορούν να συμφωνήσουν, για λόγους αποτελεσματικότητας της δικαιοσύνης, τα δικαστήρια του κράτους μέλους στο οποίο εκκρεμεί η δίκη να διατηρήσουν την αρμοδιότητα έως ότου εκδοθεί τελεσίδικη απόφαση, υπό την προϋπόθεση ότι αυτό είναι προς το συμφέρον του παιδιού. Εκκρεμείς δίκες για το δικαίωμα επιμέλειας και το δικαίωμα προσωπικής επικοινωνίας πρέπει, αφετέρου, να περατώνονται με τελεσίδικη απόφαση, ώστε να μη μετακινεί ο κηδεμόνας το παιδί σε άλλη χώρα για να αποφύγει με αυτό τον τρόπο δυσμενή απόφαση αρχής, εκτός αν οι διάδικοι συμφωνήσουν για την περάτωση της εκκρεμούς δίκης .

(17)

Ο παρών κανονισμός δεν εμποδίζει τις αρχές κράτους μέλους οι οποίες δεν έχουν διεθνή δικαιοδοσία επί της ουσίας της υπόθεσης να λαμβάνουν προσωρινά ή ασφαλιστικά μέτρα, σε επείγουσες περιπτώσεις, σχετικά με το πρόσωπο ή τα περιουσιακά στοιχεία παιδιού το οποίο βρίσκεται σε αυτό το κράτος μέλος. Τα εν λόγω μέτρα θα πρέπει να αναγνωρίζονται και να εκτελούνται σε όλα τα άλλα κράτη μέλη, συμπεριλαμβανομένων των κρατών μελών που έχουν διεθνή δικαιοδοσία δυνάμει του παρόντος κανονισμού, έως ότου αρμόδια αρχή τέτοιου κράτους μέλους λάβει τα μέτρα τα οποία θεωρεί προσήκοντα. Ωστόσο, μέτρα τα οποία θα έχουν ληφθεί από δικαστήριο κράτους μέλους θα πρέπει να τροποποιούνται ή να αντικαθίστανται μόνο από μέτρα τα οποία επίσης θα έχουν ληφθεί από δικαστήριο στο κράτος μέλος το οποίο διαθέτει διεθνή δικαιοδοσία επί της ουσίας της υπόθεσης. Αρχή η οποία έχει διεθνή δικαιοδοσία απλώς για τη λήψη προσωρινών ή ασφαλιστικών μέτρων θα πρέπει, εάν επιληφθεί αίτησης που αφορά την ουσία της υπόθεσης, να αποφανθεί αυτεπαγγέλτως ότι δεν έχει διεθνή δικαιοδοσία. Εφόσον το απαιτεί η προστασία του συμφέροντος του παιδιού, η αρχή θα πρέπει να ενημερώσει, απευθείας ή μέσω της κεντρικής αρχής, την αρχή του κράτους μέλους που έχει διεθνή δικαιοδοσία επί της ουσίας της υπόθεσης δυνάμει του παρόντος κανονισμού σχετικά με τα μέτρα που έχουν ληφθεί. Η παράλειψη ενημέρωσης της αρχής άλλου κράτους μέλους δεν θα πρέπει, ωστόσο, να αποτελεί για τη μη αναγνώριση του μέτρου.

(17)

Ο παρών κανονισμός δεν εμποδίζει τις αρχές κράτους μέλους οι οποίες δεν έχουν διεθνή δικαιοδοσία επί της ουσίας της υπόθεσης να λαμβάνουν προσωρινά ή ασφαλιστικά μέτρα, σε επείγουσες περιπτώσεις, όπως σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας ή έμφυλης βίας, σχετικά με το πρόσωπο ή τα περιουσιακά στοιχεία παιδιού το οποίο βρίσκεται σε αυτό το κράτος μέλος. Τα εν λόγω μέτρα θα πρέπει να αναγνωρίζονται και να εκτελούνται σε όλα τα άλλα κράτη μέλη, συμπεριλαμβανομένων των κρατών μελών που έχουν διεθνή δικαιοδοσία δυνάμει του παρόντος κανονισμού, έως ότου αρμόδια αρχή τέτοιου κράτους μέλους λάβει τα μέτρα τα οποία θεωρεί προσήκοντα. Ωστόσο, μέτρα τα οποία θα έχουν ληφθεί από δικαστήριο κράτους μέλους θα πρέπει να τροποποιούνται ή να αντικαθίστανται μόνο από μέτρα τα οποία επίσης θα έχουν ληφθεί από δικαστήριο στο κράτος μέλος το οποίο διαθέτει διεθνή δικαιοδοσία επί της ουσίας της υπόθεσης. Αρχή η οποία έχει διεθνή δικαιοδοσία μόνο για τη λήψη προσωρινών ή ασφαλιστικών μέτρων θα πρέπει, εάν επιληφθεί αίτησης που αφορά την ουσία της υπόθεσης, να αποφανθεί αυτεπαγγέλτως ότι δεν έχει διεθνή δικαιοδοσία. Εφόσον το απαιτεί η προστασία του συμφέροντος του παιδιού, η αρχή θα πρέπει να ενημερώσει, απευθείας ή μέσω της κεντρικής αρχής και χωρίς αδικαιολόγητη καθυστέρηση , την αρχή του κράτους μέλους που έχει διεθνή δικαιοδοσία επί της ουσίας της υπόθεσης δυνάμει του παρόντος κανονισμού σχετικά με τα μέτρα που έχουν ληφθεί. Η παράλειψη ενημέρωσης της αρχής άλλου κράτους μέλους δεν θα πρέπει, ωστόσο, να αποτελεί για τη μη αναγνώριση του μέτρου.

(18)

Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, οι αρχές του κράτους μέλους συνήθους διαμονής του παιδιού ενδέχεται να μην είναι οι πλέον κατάλληλες για τον χειρισμό της υπόθεσης. Κατ’ εξαίρεση και υπό ορισμένες προϋποθέσεις, και πάντοτε με γνώμονα το συμφέρον του παιδιού,  η αρμόδια αρχή μπορεί να παραπέμπει συγκεκριμένη υπόθεση σε αρχή άλλου κράτους μέλους, εφόσον η εν λόγω αρχή είναι σε θέση να κρίνει καλύτερα την υπόθεση. Εντούτοις, σε αυτή την περίπτωση, η  δεύτερη επιλαμβανόμενη αρχή δεν θα πρέπει να μπορεί να παραπέμπει την υπόθεση σε τρίτη αρχή.

(18)

Θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στο γεγονός ότι, σε εξαιρετικές περιπτώσεις , όπως σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής ή έμφυλης βίας , οι αρχές του κράτους μέλους συνήθους διαμονής του παιδιού ενδέχεται να μην είναι οι πλέον κατάλληλες για τον χειρισμό της υπόθεσης. Κατ’ εξαίρεση και υπό ορισμένες προϋποθέσεις, η αρμόδια αρχή μπορεί να παραπέμπει συγκεκριμένη υπόθεση σε αρχή άλλου κράτους μέλους, εφόσον η εν λόγω αρχή είναι σε θέση να κρίνει καλύτερα την υπόθεση. Εντούτοις, σε αυτή την περίπτωση, πρέπει να λαμβάνεται πρώτα η  συναίνεση της δεύτερης επιλαμβανόμενης αρχής, καθώς, εφόσον η εν λόγω αρχή έχει δεχθεί να εξετάσει την υπόθεση, δεν μπορεί να παραπέμπει την υπόθεση σε τρίτη αρχή. Πριν από οποιαδήποτε μεταβίβαση αρμοδιότητας, είναι ουσιώδες να εξετάζεται και να λαμβάνεται πλήρως υπόψη το συμφέρον του παιδιού.

(23)

Οι διαδικασίες που αφορούν υποθέσεις γονικής μέριμνας στο πλαίσιο του παρόντος κανονισμού, καθώς και εκείνες που αφορούν την επιστροφή παιδιού βάσει της σύμβασης της Χάγης του 1980 θα πρέπει να σέβονται το δικαίωμα του παιδιού να εκφράσει ελεύθερα την άποψή του, ενώ, κατά την εκτίμηση του συμφέροντος του παιδιού, η άποψη αυτή θα πρέπει να λαμβάνεται δεόντως υπόψη. Η ακρόαση του παιδιού σύμφωνα με το άρθρο 24 παράγραφος 1 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το άρθρο 12 της σύμβασης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα του παιδιού διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην εφαρμογή του παρόντος κανονισμού. Ωστόσο, ο παρών κανονισμός δεν έχει ως αντικείμενο τον καθορισμό του τρόπου ακρόασης του παιδιού, παραδείγματος χάριν, του αν η ακρόαση θα πραγματοποιηθεί από τον ίδιο τον δικαστή ή ειδικά εκπαιδευμένο εμπειρογνώμονα ο  οποίος στη συνέχεια θα υποβάλει έκθεση στο δικαστήριο ή του αν η ακρόαση του παιδιού θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα του δικαστηρίου ή σε άλλο χώρο .

(23)

Οι διαδικασίες που αφορούν υποθέσεις γονικής μέριμνας στο πλαίσιο του παρόντος κανονισμού, καθώς και εκείνες που αφορούν την επιστροφή παιδιού βάσει της σύμβασης της Χάγης του 1980 θα πρέπει να σέβονται το δικαίωμα του παιδιού να εκφράσει ελεύθερα την άποψή του, ενώ, κατά την εκτίμηση του συμφέροντος του παιδιού, η άποψη αυτή θα πρέπει να λαμβάνεται δεόντως υπόψη. Η ακρόαση του παιδιού σύμφωνα με το άρθρο 24 παράγραφος 1 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το άρθρο 12 της σύμβασης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα του παιδιού και τη Σύσταση του Συμβουλίου της Ευρώπης σχετικά με τη συμμετοχή των παιδιών και των νέων ηλικίας κάτω των 18 ετών  (1α) διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην εφαρμογή του παρόντος κανονισμού. Ωστόσο, ο παρών κανονισμός δεν έχει ως αντικείμενο τον καθορισμό ελάχιστων κοινών προτύπων σχετικά με τη διαδικασία ακρόασης του παιδιού, η οποία εξακολουθεί να διέπεται από τις εθνικές διατάξεις των κρατών μελών .

(26)

Για την ολοκλήρωση της διαδικασίας επιστροφής σύμφωνα με τη σύμβαση της Χάγης του 1980 το συντομότερο δυνατόν, τα κράτη μέλη θα πρέπει να συγκεντρώνουν την αρμοδιότητα για την εν λόγω διαδικασία σε ένα ή περισσότερα δικαστήρια , λαμβάνοντας δεόντως υπόψη τις εσωτερικές τους διοικητικές δομές της δικαιοσύνης. Η συγκέντρωση της αρμοδιότητας σε περιορισμένο αριθμό δικαστηρίων εντός ενός κράτους μέλους αποτελεί ουσιώδες και αποτελεσματικό μέσο για την επιτάχυνση της διεκπεραίωσης των υποθέσεων απαγωγής παιδιών σε πολλά κράτη μέλη, επειδή οι δικαστές που χειρίζονται μεγαλύτερο αριθμό τέτοιου είδους υποθέσεων αποκτούν ειδική εμπειρογνωμοσύνη. Ανάλογα με τη δομή του εκάστοτε νομικού συστήματος, η αρμοδιότητα για τις υποθέσεις απαγωγής παιδιών θα μπορούσε να συγκεντρωθεί σε ένα μόνο δικαστήριο για όλη τη χώρα ή σε περιορισμένο αριθμό δικαστηρίων, με τη χρήση, παραδείγματος χάριν, του αριθμού των εφετείων ως σημείου εκκίνησης και τη συγκέντρωση της αρμοδιότητας για τις υποθέσεις διεθνούς απαγωγής παιδιών σε ένα πρωτοβάθμιο δικαστήριο στην περιφέρεια κάθε εφετείου. Κάθε βαθμός δικαιοδοσίας θα πρέπει να εκδίδει την απόφασή του το αργότερο εντός έξι εβδομάδων από την κατάθεση της σχετικής αίτησης ή του ένδικου μέσου. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να περιορίζουν σε ένα τον αριθμό των ένδικων μέσων που είναι δυνατόν να ασκηθούν εναντίον απόφασης η οποία δέχεται ή αρνείται την επιστροφή παιδιού σύμφωνα με τη σύμβαση της Χάγης του 1980.

(26)

Για την ολοκλήρωση της διαδικασίας επιστροφής σύμφωνα με τη σύμβαση της Χάγης του 1980 το συντομότερο δυνατόν, τα κράτη μέλη θα πρέπει να συγκεντρώνουν την αρμοδιότητα για την εν λόγω διαδικασία σε περιορισμένο αριθμό δικαστηρίων , λαμβάνοντας δεόντως υπόψη τις εσωτερικές τους διοικητικές δομές της δικαιοσύνης. Η συγκέντρωση της αρμοδιότητας σε περιορισμένο αριθμό δικαστηρίων εντός ενός κράτους μέλους αποτελεί ουσιώδες και αποτελεσματικό μέσο για την επιτάχυνση της διεκπεραίωσης των υποθέσεων απαγωγής παιδιών σε πολλά κράτη μέλη, επειδή οι δικαστές που χειρίζονται μεγαλύτερο αριθμό τέτοιου είδους υποθέσεων αποκτούν ειδική εμπειρογνωμοσύνη. Ανάλογα με τη δομή του εκάστοτε νομικού συστήματος, η αρμοδιότητα για τις υποθέσεις απαγωγής παιδιών θα μπορούσε να συγκεντρωθεί σε περιορισμένο αριθμό δικαστηρίων, με τη χρήση, παραδείγματος χάριν, του αριθμού των εφετείων ως σημείου εκκίνησης και τη συγκέντρωση της αρμοδιότητας για τις υποθέσεις διεθνούς απαγωγής παιδιών σε ένα πρωτοβάθμιο δικαστήριο στην περιφέρεια κάθε εφετείου , χωρίς ωστόσο να υπονομεύονται το δικαίωμα των διαδίκων στην πρόσβαση στη δικαιοσύνη και η έγκαιρη ολοκλήρωση της διαδικασίας επιστροφής . Κάθε βαθμός δικαιοδοσίας θα πρέπει να εκδίδει την απόφασή του το αργότερο εντός έξι εβδομάδων από την κατάθεση της σχετικής αίτησης ή του ένδικου μέσου. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να περιορίζουν σε ένα τον αριθμό των ένδικων μέσων που είναι δυνατόν να ασκηθούν εναντίον απόφασης η οποία δέχεται ή αρνείται την επιστροφή παιδιού σύμφωνα με τη σύμβαση της Χάγης του 1980. Θα πρέπει επίσης να ληφθούν μέτρα για να διασφαλίζεται ότι οι δικαστικές αποφάσεις που εκδίδονται σε ένα κράτος μέλος αναγνωρίζονται σε άλλο κράτος μέλος. Όταν εκδίδεται μια δικαστική απόφαση, έχει ζωτική σημασία να αναγνωρίζεται επίσης σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, ιδίως προς το συμφέρον των παιδιών.

(28)

Σε όλες τις υποθέσεις που αφορούν παιδιά, και ιδίως στις υποθέσεις διεθνούς απαγωγής παιδιών, οι δικαστικές και διοικητικές αρχές θα πρέπει να εξετάζουν τη δυνατότητα επίτευξης φιλικών λύσεων μέσω διαμεσολάβησης και άλλων κατάλληλων μέτρων , με τη βοήθεια, κατά περίπτωση, των υφιστάμενων δικτύων και υποστηρικτικών δομών της διαμεσολάβησης σε διαφορές γονικής μέριμνας διασυνοριακού χαρακτήρα. Ωστόσο, οι προσπάθειες αυτές δεν θα πρέπει να παρατείνουν αδικαιολόγητα τη διαδικασία επιστροφής σύμφωνα με τη σύμβαση της Χάγης του 1980.

(28)

Η χρήση διαμεσολάβησης μπορεί να διαδραματίσει σημαντικότατο ρόλο στον τερματισμό διαφορών σε όλες τις υποθέσεις που αφορούν παιδιά, ιδίως δε σε διασυνοριακές διαφορές μεταξύ γονέων σχετικά με το δικαίωμα επιμέλειας και το δικαίωμα προσωπικής επικοινωνίας, και στις υποθέσεις διεθνούς απαγωγής παιδιών . Επιπλέον, δεδομένης της αύξησης των διασυνοριακών διαφορών σχετικά με την επιμέλεια σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου δεν υπάρχει διεθνές πλαίσιο, λόγω των πρόσφατων προσφυγικών εισροών, η διαμεσολάβηση συχνά αποδεικνύεται το μοναδικό νομικό μέσο που μπορεί να συνδράμει τις οικογένειες στην εξεύρεση φιλικού και άμεσου διακανονισμού των οικογενειακών διαφορών. Προκειμένου να προάγεται η διαμεσολάβηση στις υποθέσεις αυτές, οι δικαστικές και διοικητικές αρχές θα πρέπει , με τη βοήθεια, κατά περίπτωση, των υφιστάμενων δικτύων και υποστηρικτικών δομών της διαμεσολάβησης σε διαφορές γονικής μέριμνας διασυνοριακού χαρακτήρα , να επικουρούν τους διαδίκους, πριν ή κατά τη διάρκεια της δικαστικής διαδικασίας, στην επιλογή κατάλληλων διαμεσολαβητών και στη διοργάνωση της διαμεσολάβησης. Θα πρέπει να χορηγείται στους διαδίκους οικονομική βοήθεια για τη διεξαγωγή της διαμεσολάβησης, τουλάχιστον στο μέτρο στο οποίο τους έχει χορηγηθεί ή θα τους χορηγείτο δικαστική αρωγή . Ωστόσο, οι προσπάθειες αυτές δεν θα πρέπει να παρατείνουν αδικαιολόγητα τη διαδικασία επιστροφής σύμφωνα με τη σύμβαση της Χάγης του 1980 και δεν θα πρέπει να καταλήγουν σε υποχρεωτική συμμετοχή των θυμάτων κάθε μορφής βίας, συμπεριλαμβανομένης της ενδοοικογενειακής βίας, στις διαδικασίες διαμεσολάβησης .

(28α)

Προκειμένου να παρέχεται μια αποτελεσματική εναλλακτική λύση αντί των δικαστικών διαδικασιών σε εθνικά ή διεθνή ζητήματα οικογενειακών διαφορών, ζωτική σημασία έχει οι εμπλεκόμενοι διαμεσολαβητές να έχουν λάβει κατάλληλη εξειδικευμένη κατάρτιση. Η κατάρτιση θα πρέπει να καλύπτει ιδίως το νομικό πλαίσιο των διασυνοριακών οικογενειακών διαφορών, διαπολιτισμικές δεξιότητες και εργαλεία για τη διαχείριση έντονα συγκρουσιακών καταστάσεων, ενώ θα λαμβάνεται πάντα υπόψη το συμφέρον του παιδιού. Η κατάρτιση των δικαστών, ως δυνητικής κύριας πηγής παραπομπής σε διαμεσολάβηση, θα πρέπει επίσης να περιλαμβάνει τρόπους ενθάρρυνσης της συμμετοχής των διαδίκων το νωρίτερο δυνατόν σε διαδικασία διαμεσολάβησης, καθώς και τον τρόπο ενσωμάτωσης της διαμεσολάβησης σε δικαστικές διαδικασίες και στο καθορισμένο χρονοδιάγραμμα των διαδικασιών σε θέματα απαγωγής παιδιών που προβλέπεται από τη Σύμβαση της Χάγης, χωρίς να προκαλούνται περιττές καθυστερήσεις.

(30)

Αν το δικαστήριο του κράτους μέλους στο οποίο το παιδί έχει μετακινηθεί ή κατακρατείται παράνομα αποφασίσει να αρνηθεί την επιστροφή του παιδιού σύμφωνα με τη σύμβαση της Χάγης του 1980, στην απόφασή του πρέπει να αναφέρεται ρητά σε ποια άρθρα της σύμβασης της Χάγης του 1980 βασίζεται η άρνηση. Εντούτοις, μία τέτοια απόφαση θα μπορεί να αντικαθίσταται από μεταγενέστερη απόφαση, εκδοθείσα στο πλαίσιο διαδικασίας για την επιμέλεια έπειτα από ενδελεχή εξέταση του συμφέροντος του παιδιού, δικαστηρίου του κράτους μέλους της συνήθους διαμονής του παιδιού πριν από την παράνομη μετακίνηση ή κατακράτησή του. Εάν η απόφαση αυτή συνεπάγεται την επιστροφή του παιδιού, η επιστροφή θα πρέπει να πραγματοποιείται χωρίς να απαιτείται προσφυγή σε καμία διαδικασία για την αναγνώριση και εκτέλεση της εν λόγω αποφάσεως στο κράτος μέλος στο οποίο βρίσκεται το απαχθέν παιδί.

(30)

Αν το δικαστήριο του κράτους μέλους στο οποίο το παιδί έχει μετακινηθεί ή κατακρατείται παράνομα αποφασίσει να αρνηθεί την επιστροφή του παιδιού σύμφωνα με τη σύμβαση της Χάγης του 1980, στην απόφασή του πρέπει να αναφέρεται ρητά σε ποια άρθρα της σύμβασης της Χάγης του 1980 βασίζεται η άρνηση και να δηλώνονται οι λόγοι που οδήγησαν στην απόφαση αυτή. Εντούτοις, μία τέτοια απόφαση θα μπορεί να αντικαθίσταται από μεταγενέστερη απόφαση, εκδοθείσα στο πλαίσιο διαδικασίας για την επιμέλεια έπειτα από ενδελεχή εξέταση του συμφέροντος του παιδιού, δικαστηρίου του κράτους μέλους της συνήθους διαμονής του παιδιού πριν από την παράνομη μετακίνηση ή κατακράτησή του. Εάν η απόφαση αυτή συνεπάγεται την επιστροφή του παιδιού, η επιστροφή θα πρέπει να πραγματοποιείται χωρίς να απαιτείται προσφυγή σε καμία διαδικασία για την αναγνώριση και εκτέλεση της εν λόγω αποφάσεως στο κράτος μέλος στο οποίο βρίσκεται το απαχθέν παιδί.

(33)

Επιπλέον, ο στόχος να καταστούν οι διασυνοριακές ένδικες διαφορές που αφορούν παιδιά λιγότερο χρονοβόρες και δαπανηρές δικαιολογεί την κατάργηση της διαδικασίας κήρυξης της εκτελεστότητας πριν από την εκτέλεση στο κράτος μέλος εκτέλεσης για όλες τις αποφάσεις σχετικά με διαφορές γονικής μέριμνας. Ενώ ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2201/2003 κατάργησε την εν λόγω απαίτηση μόνο για τις αποφάσεις με τις οποίες αναγνωρίζεται δικαίωμα επικοινωνίας και για ορισμένες αποφάσεις που διατάσσουν την επιστροφή παιδιού, ο παρών κανονισμός προβλέπει πλέον μία ενιαία διαδικασία για τη διασυνοριακή εκτέλεση όλων των αποφάσεων που αφορούν διαφορές γονικής μέριμνας. Επομένως, υπό την επιφύλαξη των διατάξεων του παρόντος κανονισμού, απόφαση εκδοθείσα από αρχές κράτους μέλους θα πρέπει να εξομοιούται προς απόφαση εκδοθείσα στο κράτος μέλος εκτέλεσης.

(33)

Επιπλέον, ο στόχος να διευκολυνθεί η ελεύθερη κυκλοφορία των ευρωπαίων πολιτών δικαιολογεί την κατάργηση της διαδικασίας κήρυξης της εκτελεστότητας πριν από την εκτέλεση στο κράτος μέλος εκτέλεσης για όλες τις αποφάσεις σχετικά με διαφορές γονικής μέριμνας οι οποίες εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού. Αυτό θα έχει ιδίως ως αποτέλεσμα τη μείωση της διάρκειας και του κόστους των διασυνοριακών διαφορών που αφορούν παιδιά. Ενώ ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2201/2003 κατάργησε την εν λόγω απαίτηση μόνο για τις αποφάσεις με τις οποίες αναγνωρίζεται δικαίωμα επικοινωνίας και για ορισμένες αποφάσεις που διατάσσουν την επιστροφή παιδιού, ο παρών κανονισμός προβλέπει πλέον μία ενιαία διαδικασία για τη διασυνοριακή εκτέλεση όλων των αποφάσεων που αφορούν διαφορές γονικής μέριμνας οι οποίες εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού . Επομένως, υπό την επιφύλαξη των διατάξεων του παρόντος κανονισμού, απόφαση εκδοθείσα από αρχές κράτους μέλους θα πρέπει να εξομοιούται προς απόφαση εκδοθείσα στο κράτος μέλος εκτέλεσης.

(37α)

Οποιαδήποτε άρνηση αναγνώρισης μιας απόφασης κατά την έννοια του παρόντος κανονισμού με βάση τον προδήλως αντίθετο χαρακτήρα της προς τη δημόσια πολιτική του κράτους μέλους θα πρέπει να είναι σύμφωνη με το άρθρο 21 του Χάρτη.

(42)

Σε ειδικές περιπτώσεις διαφορών γονικής μέριμνας οι οποίες εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού, οι κεντρικές αρχές θα πρέπει να συνεργάζονται μεταξύ τους για την παροχή βοήθειας σε εθνικές αρχές και τους δικαιούχους της γονικής μέριμνας. Η βοήθεια αυτή θα πρέπει, ιδίως, να περιλαμβάνει τον εντοπισμό του παιδιού, είτε απευθείας είτε μέσω άλλων αρμόδιων αρχών, όταν αυτό είναι αναγκαίο για τη διεκπεραίωση αίτησης στο πλαίσιο του παρόντος κανονισμού, καθώς και την παροχή πληροφοριών σχετικά με το παιδί οι οποίες απαιτούνται για τους σκοπούς διαδικασίας.

(42)

Σε ειδικές περιπτώσεις διαφορών γονικής μέριμνας οι οποίες εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού, οι κεντρικές αρχές θα πρέπει να συνεργάζονται μεταξύ τους για την παροχή βοήθειας σε εθνικές αρχές και τους δικαιούχους της γονικής μέριμνας. Η βοήθεια αυτή θα πρέπει, ιδίως, να περιλαμβάνει τον εντοπισμό του παιδιού, είτε απευθείας είτε μέσω άλλων αρμόδιων αρχών, όταν αυτό είναι αναγκαίο για τη διεκπεραίωση αίτησης στο πλαίσιο του παρόντος κανονισμού, καθώς και την παροχή πληροφοριών σχετικά με το παιδί οι οποίες απαιτούνται για τους σκοπούς διαδικασίας. Στην περίπτωση κατά την οποία τη δικαιοδοσία έχει κράτος μέλος διαφορετικό από το κράτος μέλος του οποίου την ιθαγένεια έχει το παιδί, οι αρμόδιες αρχές του κράτους μέλους που έχει τη δικαιοδοσία ενημερώνουν αμελλητί τις κεντρικές αρχές του κράτους μέλους την ιθαγένεια του οποίου έχει το παιδί.

(44)

Υπό την επιφύλαξη τυχόν απαιτήσεων του εθνικού της δικονομικού δικαίου, αιτούσα αρχή θα πρέπει να έχει τη διακριτική ευχέρεια να επιλέξει μεταξύ των διαφορετικών οδών που έχει στη διάθεσή της για την απόκτηση των αναγκαίων πληροφοριών, π.χ., στην περίπτωση των δικαστηρίων, μέσω εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1206/2001 του Συμβουλίου, προσφυγής στο ευρωπαϊκό δικαστικό δίκτυο για αστικές και εμπορικές υποθέσεις, ιδίως στις κεντρικές αρχές που έχουν θεσπιστεί δυνάμει του παρόντος κανονισμού, δικαστές και αρμόδιους επαφής του δικτύου, ή, στην περίπτωση των δικαστικών και διοικητικών αρχών, μέσω της αναζήτησης πληροφοριών με προσφυγή σε εξειδικευμένη στον τομέα αυτόν μη κυβερνητική οργάνωση.

(44)

Υπό την επιφύλαξη τυχόν απαιτήσεων του εθνικού της δικονομικού δικαίου, αιτούσα αρχή θα πρέπει να έχει τη διακριτική ευχέρεια να επιλέξει μεταξύ των διαφορετικών οδών που έχει στη διάθεσή της για την απόκτηση των αναγκαίων πληροφοριών, π.χ., στην περίπτωση των δικαστηρίων, μέσω εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1206/2001 του Συμβουλίου, προσφυγής στο ευρωπαϊκό δικαστικό δίκτυο για αστικές και εμπορικές υποθέσεις, ιδίως στις κεντρικές αρχές που έχουν θεσπιστεί δυνάμει του παρόντος κανονισμού, δικαστές και αρμόδιους επαφής του δικτύου, ή, στην περίπτωση των δικαστικών και διοικητικών αρχών, μέσω της αναζήτησης πληροφοριών με προσφυγή σε εξειδικευμένη στον τομέα αυτόν μη κυβερνητική οργάνωση. Η διεθνής δικαστική συνεργασία και επικοινωνία θα πρέπει να δρομολογείται και/ή να διευκολύνεται από ειδικά ορισμένους δικαστές του δικτύου ή δικαστές «συνδέσμους» σε κάθε κράτος μέλος. Ο ρόλος του ευρωπαϊκού δικαστικού δικτύου θα πρέπει να διαφοροποιείται από τον ρόλο των κεντρικών αρχών.

(46)

Αρχή κράτους μέλους που πρόκειται να εκδώσει απόφαση σχετικά με τη γονική μέριμνα θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να ζητήσει τη διαβίβαση πληροφοριών που αφορούν την προστασία του παιδιού από τις αρχές άλλου κράτους μέλους, εφόσον το απαιτεί το συμφέρον του παιδιού. Ανάλογα με τις περιστάσεις, οι πληροφορίες αυτές μπορεί να περιλαμβάνουν στοιχεία σχετικά με διαδικασίες και αποφάσεις που αφορούν γονέα ή αδέλφια του παιδιού ή στοιχεία σχετικά με την ικανότητα γονέα να φροντίζει το παιδί του ή να έχει επικοινωνία με το παιδί.

(46)

Αρχή κράτους μέλους που πρόκειται να εκδώσει απόφαση σχετικά με τη γονική μέριμνα θα πρέπει να υποχρεούται να απαιτήσει τη διαβίβαση πληροφοριών που αφορούν την προστασία του παιδιού από τις αρχές άλλου κράτους μέλους, εφόσον το απαιτεί το συμφέρον του παιδιού. Ανάλογα με τις περιστάσεις, οι πληροφορίες αυτές μπορεί να περιλαμβάνουν στοιχεία σχετικά με διαδικασίες και αποφάσεις που αφορούν γονέα ή αδέλφια του παιδιού ή στοιχεία σχετικά με την ικανότητα γονέα ή οικογένειας να φροντίζει το παιδί ή να έχει επικοινωνία με το παιδί. Η ιθαγένεια, η οικονομική και κοινωνική κατάσταση ή το πολιτισμικό και θρησκευτικό υπόβαθρο ενός γονέα δεν θα πρέπει να θεωρούνται καθοριστικοί παράγοντες κατά τη λήψη της απόφασης σχετικά με την ικανότητά του να αναλάβει την επιμέλεια του παιδιού.

(46α)

Θα πρέπει να προωθείται με κάθε τρόπο η επικοινωνία ανάμεσα στους δικαστές, τις δημόσιες αρχές, τις κεντρικές αρχές, τους επαγγελματίες που παρέχουν βοήθεια στους γονείς, καθώς και ανάμεσα στους ίδιους τους γονείς, λαμβανομένου υπόψη, μεταξύ άλλων, ότι μια απόφαση μη επιστροφής του παιδιού ενδέχεται να παραβιάζει τα βασικά δικαιώματα του παιδιού στον ίδιο βαθμό με μια απόφαση επιστροφής του.

(48α)

Στις περιπτώσεις όπου αυτό απαιτείται προς το συμφέρον του παιδιού, οι δικαστές θα πρέπει να επικοινωνούν απευθείας με τις κεντρικές αρχές ή με τα αρμόδια δικαστήρια σε άλλα κράτη μέλη.

(49)

Στην περίπτωση που αρχή κράτους μέλους έχει ήδη εκδώσει ή πρόκειται να εκδώσει απόφαση για διαφορά γονικής μέριμνας και η απόφαση αυτή πρόκειται να εκτελεστεί σε άλλο κράτος μέλος, η εν λόγω αρχή μπορεί να ζητήσει από τις αρχές του άλλου αυτού κράτους μέλους συνδρομή για την εκτέλεση της απόφασης. Αυτό θα πρέπει να εφαρμόζεται, για παράδειγμα, σε αποφάσεις με τις οποίες αναγνωρίζεται δικαίωμα επικοινωνίας υπό επίβλεψη το οποίο θα ασκείται σε κράτος μέλος άλλο από το κράτος μέλος στο οποίο βρίσκεται η αρχή η οποία εξέδωσε την απόφαση ή σε αποφάσεις οι οποίες περιλαμβάνουν οποιαδήποτε άλλα συνοδευτικά μέτρα των αρμόδιων αρχών του κράτους μέλους στο οποίο πρόκειται να εκτελεστεί η απόφαση.

(49)

Στην περίπτωση που αρχή κράτους μέλους έχει ήδη εκδώσει ή πρόκειται να εκδώσει απόφαση για διαφορά γονικής μέριμνας και η απόφαση αυτή πρόκειται να εκτελεστεί σε άλλο κράτος μέλος, η εν λόγω αρχή θα πρέπει να ζητά από τις αρχές του άλλου αυτού κράτους μέλους συνδρομή για την εκτέλεση της απόφασης. Αυτό θα πρέπει να εφαρμόζεται, για παράδειγμα, σε αποφάσεις με τις οποίες αναγνωρίζεται δικαίωμα επικοινωνίας υπό επίβλεψη το οποίο θα ασκείται σε κράτος μέλος άλλο από το κράτος μέλος στο οποίο βρίσκεται η αρχή η οποία εξέδωσε την απόφαση ή σε αποφάσεις οι οποίες περιλαμβάνουν οποιαδήποτε άλλα συνοδευτικά μέτρα των αρμόδιων αρχών του κράτους μέλους στο οποίο πρόκειται να εκτελεστεί η απόφαση.

(50)

Στην περίπτωση που αρχή κράτους μέλους εξετάζει την τοποθέτηση παιδιού σε ανάδοχη οικογένεια ή σε ίδρυμα σε άλλο κράτος μέλος, θα πρέπει να πραγματοποιείται διαδικασία διαβούλευσης μέσω των κεντρικών αρχών των δύο ενδιαφερομένων κρατών μελών πριν από την τοποθέτηση. Η αρχή που εξετάζει την τοποθέτηση θα πρέπει να λαμβάνει την έγκριση της αρμόδιας αρχής στο κράτος μέλος στο οποίο πρόκειται να τοποθετηθεί το παιδί πριν διατάξει την τοποθέτηση. Δεδομένου ότι οι τοποθετήσεις πολύ συχνά αποτελούν επείγοντα μέτρα τα οποία απαιτούνται για να μετακινηθεί ένα παιδί από μία κατάσταση η οποία θέτει σε κίνδυνο το συμφέρον του, ο χρόνος έχει ουσιώδη σημασία για τις αποφάσεις αυτές. Ως εκ τούτου, με σκοπό την επιτάχυνση της διαδικασίας διαβούλευσης, ο παρών κανονισμός καθορίζει περιοριστικά τις απαιτήσεις για την αίτηση και θέτει προθεσμία για την απάντηση του κράτους μέλους στο οποίο θα πρέπει να τοποθετηθεί το παιδί. Ωστόσο, οι όροι για τη χορήγηση ή την άρνηση της έγκρισης εξακολουθούν να διέπονται από το εθνικό δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο απευθύνεται η αίτηση.

(50)

Στην περίπτωση που αρχή κράτους μέλους εξετάζει την τοποθέτηση παιδιού σε μέλη της οικογένειας, σε ανάδοχη οικογένεια ή σε ίδρυμα σε άλλο κράτος μέλος, θα πρέπει να πραγματοποιείται διαδικασία διαβούλευσης μέσω των κεντρικών αρχών των δύο ενδιαφερομένων κρατών μελών πριν από την τοποθέτηση. Η αρχή που εξετάζει την τοποθέτηση θα πρέπει να λαμβάνει την έγκριση της αρμόδιας αρχής στο κράτος μέλος στο οποίο πρόκειται να τοποθετηθεί το παιδί πριν διατάξει την τοποθέτηση. Δεδομένου ότι οι τοποθετήσεις πολύ συχνά αποτελούν επείγοντα μέτρα τα οποία απαιτούνται για να μετακινηθεί ένα παιδί από μία κατάσταση η οποία θέτει σε κίνδυνο το συμφέρον του, ο χρόνος έχει ουσιώδη σημασία για τις αποφάσεις αυτές. Ως εκ τούτου, με σκοπό την επιτάχυνση της διαδικασίας διαβούλευσης, ο παρών κανονισμός καθορίζει περιοριστικά τις απαιτήσεις για την αίτηση και θέτει προθεσμία για την απάντηση του κράτους μέλους στο οποίο θα πρέπει να τοποθετηθεί το παιδί. Ωστόσο, οι όροι για τη χορήγηση ή την άρνηση της έγκρισης εξακολουθούν να διέπονται από το εθνικό δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο απευθύνεται η αίτηση.

(51)

Κάθε μακροπρόθεσμη τοποθέτηση παιδιού στο εξωτερικό θα πρέπει να συνάδει προς το άρθρο 24 παράγραφος 3 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ (δικαίωμα διατήρησης προσωπικών σχέσεων με τους γονείς) και προς τις διατάξεις της σύμβασης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα του παιδιού, ιδίως τα άρθρα 8, 9 και 20. Ιδίως, κατά την εξέταση λύσεων, θα πρέπει να λαμβάνεται δεόντως υπόψη η ανάγκη συνέχειας στην εκπαίδευση του παιδιού, καθώς και το εθνικό, θρησκευτικό, πολιτιστικό και γλωσσικό υπόβαθρό του.

(51)

Οι αρχές του κράτους που εξετάζουν την τοποθέτηση παιδιού θα πρέπει να ενεργούν σύμφωνα με το άρθρο 24 παράγραφος 3 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ (δικαίωμα διατήρησης προσωπικών σχέσεων με τους γονείς) και προς τις διατάξεις της σύμβασης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα του παιδιού, ιδίως τα άρθρα 8, 9 και 20. Ιδίως, κατά την εξέταση λύσεων, θα πρέπει να λαμβάνεται δεόντως υπόψη η  δυνατότητα τοποθέτησης αδελφιών στην ίδια ανάδοχη οικογένεια ή στο ίδιο ίδρυμα και η ανάγκη συνέχειας στην εκπαίδευση του παιδιού, καθώς και το εθνικό, θρησκευτικό, πολιτιστικό και γλωσσικό υπόβαθρό του. Στην περίπτωση, ειδικότερα, μακροπρόθεσμης τοποθέτησης παιδιού στο εξωτερικό, οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει πάντα να εξετάζουν τη δυνατότητα να τοποθετηθεί το παιδί σε συγγενείς που ζουν σε άλλη χώρα, εάν το παιδί έχει δημιουργήσει σχέση με αυτά τα μέλη της οικογένειας και μετά από εξατομικευμένη αξιολόγηση του συμφέροντος του παιδιού. Οι εν λόγω μακροπρόθεσμες τοποθετήσεις θα πρέπει να υπόκεινται σε περιοδική επανεξέταση όσον αφορά τις ανάγκες και το συμφέρον του παιδιού.

βα)

τη διεθνή απαγωγή παιδιών·

δ)

την τοποθέτηση του παιδιού σε ανάδοχη οικογένεια ή σε ίδρυμα·

δ)

την τοποθέτηση του παιδιού σε μέλη της οικογένειας, σε ανάδοχη οικογένεια ή σε ασφαλές ίδρυμα στο εξωτερικό·

1.

«Αρχή»: κάθε δικαστική ή διοικητική αρχή κράτους μέλους που έχει διεθνή δικαιοδοσία για τα ζητήματα που υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού.

1.

«Αρχή»: κάθε δικαστική ή διοικητική αρχή και κάθε άλλη αρχή κράτους μέλους που έχει διεθνή δικαιοδοσία για τα ζητήματα που υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού.

3.

«Κράτος μέλος»: όλα τα κράτη μέλη εξαιρουμένης της Δανίας.

3.

«Κράτος μέλος»: όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξαιρουμένης της Δανίας.

4.

«Απόφαση»: «διαταγή», «διάταξη» ή «απόφαση» αρχής κράτους μέλους σχετικά με διαζύγιο, δικαστικό χωρισμό, ακύρωση γάμου ή γονική μέριμνα.

4.

«Απόφαση»: «διαταγή», «διάταξη», «απόφαση» αρχής κράτους μέλους ή δημόσιο έγγραφο εκτελεστό σε ένα κράτος μέλος ή συμφωνία μεταξύ διαδίκων που είναι εκτελεστή στο κράτος μέλος στο οποίο έχει συναφθεί, σχετικά με διαζύγιο, δικαστικό χωρισμό, ακύρωση γάμου ή γονική μέριμνα.

12.

«Παράνομη μετακίνηση ή κατακράτηση παιδιού»: η μετακίνηση ή κατακράτηση παιδιού:

12.

«Διεθνής απαγωγή παιδιού»: η μετακίνηση ή κατακράτηση παιδιού:

i)

εντός ενός έτους αφότου ο δικαιούχος της επιμέλειας γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει τον τόπο στον οποίο ευρίσκεται το παιδί, δεν έχει υποβληθεί αίτηση επιστροφής ενώπιον των αρμόδιων αρχών του κράτους μέλους στο οποίο έχει μετακινηθεί ή κατακρατείται το παιδί,

i)

εντός ενός έτους αφότου ο δικαιούχος της επιμέλειας γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει τον τόπο στον οποίο ευρίσκεται το παιδί και με την επιφύλαξη ότι έχει ενημερωθεί από τις αρχές σχετικά με τη νομική απαίτηση υποβολής αίτησης επιστροφής , δεν έχει υποβάλει τέτοια αίτηση ενώπιον των αρμόδιων αρχών του κράτους μέλους στο οποίο έχει μετακινηθεί ή κατακρατείται το παιδί,

α)

αν η αναγνώριση αντίκειται προδήλως στη δημόσια τάξη του κράτους μέλους αναγνώρισης· ή

α)

αν η αναγνώριση αντίκειται προδήλως στη δημόσια τάξη του κράτους μέλους αναγνώρισης , χωρίς η άρνηση αυτή να μπορεί να οδηγήσει σε διακρίσεις που απαγορεύονται από το άρθρο 21 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ· ή

β)

αν το εισαγωγικό έγγραφο της δίκης ή άλλο ισοδύναμο έγγραφο δεν έχει επιδοθεί ή κοινοποιηθεί στον ερημοδικήσαντα διάδικο κανονικά και έγκαιρα ώστε να μπορεί να αμυνθεί, εκτός εάν βεβαιωθεί ότι ο διάδικος έχει δεχτεί την απόφαση κατά τρόπο μη επιδεχόμενο αμφισβήτηση, ή

β)

αν η απόφαση ή άλλο ισοδύναμο έγγραφο δεν έχει επιδοθεί ή κοινοποιηθεί στον ερημοδικήσαντα διάδικο κανονικά και έγκαιρα ώστε να μπορεί να αμυνθεί, εκτός εάν βεβαιωθεί ότι ο διάδικος έχει δεχτεί την απόφαση κατά τρόπο μη επιδεχόμενο αμφισβήτηση, ή

α)

να βοηθούν, ύστερα από αίτηση της κεντρικής αρχής άλλου κράτους μέλους, στον εντοπισμό παιδιού το οποίο φέρεται να βρίσκεται στο έδαφος του κράτους μέλους στο οποίο απευθύνεται η αίτηση και ο εντοπισμός του οποίου είναι αναγκαίος για τη διεκπεραίωση αίτησης στο πλαίσιο του παρόντος κανονισμού·

α)

να βοηθούν, ύστερα από αίτηση της κεντρικής αρχής άλλου κράτους μέλους, στον εντοπισμό παιδιού το οποίο φέρεται να βρίσκεται στο έδαφος του κράτους μέλους στο οποίο απευθύνεται η αίτηση και ο εντοπισμός του οποίου είναι αναγκαίος για την εφαρμογή του παρόντος κανονισμού·

δ)

να διευκολύνουν την επικοινωνία μεταξύ αρχών , ιδιαίτερα για την εφαρμογή του άρθρου 14, του άρθρου 25 παράγραφος 1 στοιχείο α), του άρθρου 26 παράγραφος 2 και του άρθρου 26 παράγραφος 4 δεύτερο εδάφιο·

δ)

να διευκολύνουν την επικοινωνία μεταξύ δικαστικών αρχών , ιδιαίτερα για την εφαρμογή των άρθρων 14 και 19 , του άρθρου 25 παράγραφος 1 στοιχείο α), του άρθρου 26 παράγραφος 2 και του άρθρου 26 παράγραφος 4 δεύτερο εδάφιο·

εα)

να ενημερώνουν τους δικαιούχους γονικής μέριμνας σχετικά με τη δικαστική αρωγή και τη νομική συνδρομή, όπως για παράδειγμα τη βοήθεια από ειδικευμένους δίγλωσσους δικηγόρους, προκειμένου να αποφεύγονται καταστάσεις όπου οι δικαιούχοι γονικής μέριμνας δίνουν τη συγκατάθεσή τους χωρίς να έχουν κατανοήσει το περιεχόμενο της συγκατάθεσης αυτής.

ζ)

να εξασφαλίζουν ότι, όταν κινούν ή διευκολύνουν την κίνηση δικαστικής διαδικασίας για την επιστροφή παιδιού σύμφωνα με τη σύμβαση της Χάγης του 1980, η προετοιμασία του φακέλου για την εν λόγω διαδικασία ολοκληρώνεται σε διάστημα έξι εβδομάδων, εκτός αν αυτό είναι αδύνατον λόγω εξαιρετικών περιστάσεων.

ζ)

να εξασφαλίζουν ότι, όταν κινούν ή διευκολύνουν την κίνηση δικαστικής διαδικασίας για την επιστροφή παιδιού σύμφωνα με τη σύμβαση της Χάγης του 1980, η προετοιμασία του φακέλου για την εν λόγω διαδικασία ολοκληρώνεται και ο φάκελος υποβάλλεται στο δικαστήριο ή σε άλλη αρμόδια αρχή σε διάστημα έξι εβδομάδων, εκτός αν αυτό είναι αδύνατον λόγω εξαιρετικών περιστάσεων.

αα)

τον αριθμό των υποθέσεων και των αποφάσεων σε διαδικασίες διαμεσολάβησης σχετικά με τη γονική μέριμνα·