ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

1.           ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ

1.1.        Γενικό πλαίσιο της πρότασης

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 861/2007 για τη θέσπιση ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών εκδόθηκε στις 11 Ιουλίου 2007[1] με σκοπό τη βελτίωση της πρόσβασης στη δικαιοσύνη μέσω της απλούστευσης και της επίσπευσης της διασυνοριακής εκδίκασης των μικροδιαφορών και τη μείωση του κόστους της εκδίκασης. Ένας άλλος στόχος του κανονισμού ήταν να διευκολύνει την εκτέλεση των αποφάσεων εξαλείφοντας την ανάγκη για ενδιάμεσες διαδικασίες (κήρυξη εκτελεστότητας - exequatur) για την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε άλλα κράτη μέλη εκτός της χώρας έκδοσης της απόφασης.

Ο κανονισμός θέσπισε μια εναλλακτική διαδικασία, εκτός από τις ισχύουσες διαδικασίες βάσει του δικαίου των κρατών μελών, για τις υποθέσεις διασυνοριακού χαρακτήρα που αφορούν αξιώσεις η αξία του αντικειμένου των οποίων δεν υπερβαίνει τις 2.000 ευρώ. Ο κανονισμός εφαρμόζεται στην ΕΕ (πλην της Δανίας) από την 1η Ιανουαρίου 2009. Πρόκειται για μια καταρχήν γραπτή διαδικασία που βασίζεται σε τυποποιημένα έντυπα και υπόκειται σε αυστηρές προθεσμίες. Η εκπροσώπηση από δικηγόρο δεν είναι υποχρεωτική και ενθαρρύνεται η χρήση ηλεκτρονικών μέσων επικοινωνίας. Επιπλέον, ο ηττηθείς διάδικος βαρύνεται με τα δικαστικά έξοδα του νικήσαντος διαδίκου μόνο στον βαθμό που αυτά είναι ανάλογα προς το ύψος της αξίωσης. Η δυνατότητα χρήσης αυτής της διαδικασίας παρέχεται τόσο σε καταναλωτές όσο και σε επιχειρήσεις που πραγματοποιούν διασυνοριακές συναλλαγές στην ΕΕ, ως μέσο για τη βελτίωση της πρόσβασης στη δικαιοσύνη και την άσκηση των δικαιωμάτων τους.

Σύμφωνα με το άρθρο 28 του κανονισμού, η Επιτροπή οφείλει να υποβάλει έως την 1η Ιανουαρίου 2014 στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο και την Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή λεπτομερή έκθεση σχετικά με την εφαρμογή του παρόντος κανονισμού, ειδικά όσον αφορά το κατώτατο όριο των 2.000 ευρώ. Η έκθεση θα πρέπει να συνοδεύεται, εφόσον είναι αναγκαίο, από προτάσεις τροποποίησης.

1.2.        Ανάγκη αναθεώρησης της ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών

Σε μια χρονική συγκυρία κατά την οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση στην ιστορία της, η βελτίωση της αποτελεσματικότητας του συστήματος απονομής δικαιοσύνης στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει καταστεί σημαντικός παράγοντας για τη στήριξη της οικονομικής δραστηριότητας[2]. Ένα από τα μέτρα προώθησης της αποτελεσματικότητας της δικαιοσύνης στην ΕΕ είναι η αναθεώρηση του κανονισμού για τη θέσπιση ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών.

Η έκδοση του κανονισμού συνιστούσε αναγνώριση του γεγονότος ότι τα προβλήματα από την αναποτελεσματική επίλυση μικροδιαφορών μεγεθύνονται όταν είναι μικρή η αξία του αντικειμένου των αξιώσεων που υποβάλλονται σε διασυνοριακό επίπεδο στην ΕΕ. Σε αυτές τις καταστάσεις ανακύπτουν και πρόσθετα προβλήματα, όπως το γεγονός ότι οι διάδικοι δεν είναι εξοικειωμένοι με τις νομοθεσίες και τις δικαστικές διαδικασίες των άλλων χωρών, οι αυξημένες ανάγκες για μεταφράσεις και διερμηνεία, καθώς και η ανάγκη μετάβασης στο εξωτερικό για προφορικές ακροάσεις. Η αύξηση των διασυνοριακών συναλλαγών στην ΕΕ κατά τα τελευταία έτη και η αναμενόμενη μεγαλύτερη αύξηση κατά τα προσεχή έτη θα καταστήσουν ακόμη πιο επιτακτική την ανάγκη να προβλεφθούν αποτελεσματικοί μηχανισμοί έννομης προστασίας ως μέσο για τη στήριξη της οικονομικής δραστηριότητας.

Προβλέποντας τη χρήση τυποποιημένων εντύπων και τη δωρεάν παροχή βοήθειας στους διαδίκους για τη συμπλήρωση των εντύπων, η διαδικασία επιτρέπει στα δικαστήρια να διεκπεραιώνουν τις αιτήσεις εξ ολοκλήρου με γραπτή διαδικασία, εξαλείφοντας την ανάγκη μετακίνησης για ακροάσεις, πλην εκτάκτων περιστάσεων, όταν είναι αδύνατη η έκδοση απόφασης βάσει των γραπτών αποδεικτικών στοιχείων, καθώς και την ανάγκη εκπροσώπησης από δικηγόρο. Ο κανονισμός ενθαρρύνει επίσης τα δικαστήρια να κάνουν χρήση μέσων επικοινωνίας εξ αποστάσεως για την αποδοχή εντύπων αίτησης και για την οργάνωση ακροάσεων. Τέλος, η συνακόλουθη απόφαση δημοσιοποιείται ελεύθερα στα κράτη μέλη, δίχως να απαιτούνται πρόσθετες ενδιάμεσες διαδικασίες για την αναγνώριση και την εκτέλεση της απόφασης[3].

Ωστόσο, παρά τα οφέλη που θα μπορούσε να αποφέρει η διαδικασία όσον αφορά τη μείωση του κόστους και του χρόνου της εκδίκασης διασυνοριακών διαφορών, είναι ακόμη ελάχιστα γνωστή και παραμένει αναξιοποίητη αρκετά έτη αφότου τέθηκε σε εφαρμογή ο κανονισμός. Σε ψήφισμά του το 2011[4], το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επιβεβαίωσε ότι απαιτούνται περαιτέρω προσπάθειες όσον αφορά την ασφάλεια δικαίου, τον περιορισμό των γλωσσικών φραγμών και τη διαφάνεια των διαδικασιών. Κάλεσε την Επιτροπή να λάβει μέτρα για την καλύτερη ενημέρωση των καταναλωτών και των επιχειρήσεων, ώστε να κάνουν χρήση των υφιστάμενων νομοθετικών μέσων, όπως η ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών (ΕΔΜΔ). Οι ενδιαφερόμενοι, καταναλωτές και επιχειρήσεις, έθιξαν επίσης και το γεγονός ότι απαιτείται περαιτέρω βελτίωση του κανονισμού προς όφελος των καταναλωτών και των επιχειρήσεων, ιδιαίτερα των ΜΜΕ. Τα κράτη μέλη έχουν επίσης επισημάνει ορισμένες ανεπάρκειες του υφιστάμενου κανονισμού, οι οποίες θα πρέπει να αντιμετωπιστούν.

Τα προβλήματα οφείλονται κυρίως στις ατέλειες των υφιστάμενων κανόνων, όπως το περιορισμένο πεδίο εφαρμογής ως προς το χαμηλό όριο και τη διασυνοριακή κάλυψη και τη διαδικασία που εξακολουθεί να είναι υπερβολικά επαχθής, δαπανηρή και χρονοβόρα και η οποία δεν αντανακλά την τεχνολογική πρόοδο που έχει επιτευχθεί στα συστήματα απονομής δικαιοσύνης των κρατών μελών μετά την έκδοση του κανονισμού. Ακόμη και όταν τα προβλήματα σχετίζονται με την πλημμελή εφαρμογή των υφιστάμενων διατάξεων, όπως συμβαίνει σε κάποιο βαθμό με το πρόβλημα της έλλειψης διαφάνειας, πρέπει να γίνει παραδεκτό ότι οι διατάξεις του κανονισμού δεν είναι πάντοτε σαφείς. Για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της έλλειψης ενημέρωσης, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έθεσε ήδη σε εφαρμογή ορισμένες δράσεις, όπως μια σειρά θεματικών σεμιναρίων στα κράτη μέλη για την ενημέρωση των ΜΜΕ σχετικά με τη διαδικασία, η δημοσίευση πρακτικού οδηγού και η διανομή εκπαιδευτικού υλικού για την κατάρτιση Ευρωπαίων επιχειρηματιών σε αυτό το θέμα.

Η Επιτροπή προσδιόρισε την αναθεώρηση του κανονισμού στην έκθεση 2013 για την ιθαγένεια της ΕΕ[5] ως μία από τις δράσεις για την ενδυνάμωση των δικαιωμάτων των πολιτών της Ένωσης, μέσω της διευκόλυνσης της διευθέτησης των διαφορών σε σχέση με αγορές που πραγματοποιούνται σε άλλο κράτος μέλος. Επίσης, η πρωτοβουλία αυτή περιλαμβάνεται στο ευρωπαϊκό θεματολόγιο για τους καταναλωτές[6] ως μέσο βελτίωσης της επιβολής των δικαιωμάτων των καταναλωτών. Επιπλέον, η αναμόρφωση του κανονισμού στηρίζει τις τρέχουσες πολιτικές προτεραιότητες της ΕΕ για την προώθηση της οικονομικής ανάκαμψης και της βιώσιμης ανάπτυξης, με την προώθηση αποτελεσματικότερων, απλουστευμένων δικαστικών διαδικασιών, και περισσότερο προσιτών για τις ΜΜΕ.

1.3.        Ανάγκη αναθεώρησης του άρθρου 17 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1896/2006

Στο πλαίσιο της διαδικασίας ευρωπαϊκής διαταγής πληρωμής, η δήλωση αντιρρήσεων από τον εναγόμενο έχει ως αποτέλεσμα την αυτόματη συνέχιση της διαδικασίας στο πλαίσιο των συνήθων αστικών διαδικασιών. Εφόσον έχει θεσπιστεί, ωστόσο, η ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών, αυτός ο περιορισμός δεν δικαιολογείται πλέον για αιτήσεις που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 861/2007.

Συνεπώς, πρέπει να διευκρινιστεί στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1896/2006 ότι, σε περίπτωση που μια διαφορά εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών, η εν λόγω διαδικασία θα πρέπει να είναι επίσης διαθέσιμη και σε διαδίκους διαδικασίας ευρωπαϊκής διαταγής πληρωμής που έχουν καταθέσει δήλωση αντιρρήσεων κατά ευρωπαϊκής διαταγής πληρωμής.

2.           ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΕΩΝ ΜΕ ΤΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΑ ΜΕΡΗ ΚΑΙ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ

Η Επιτροπή διεξήγαγε σειρά διαβουλεύσεων για να συλλέξει πληροφορίες σχετικά με την τρέχουσα εφαρμογή του κανονισμού καθώς και τα πιθανά στοιχεία της αναθεώρησης. Οι απόψεις των ενδιαφερόμενων φορέων και των κρατών μελών ήταν χρήσιμες σε θέματα πολιτικής και ελήφθησαν υπόψη καθ’ όλη τη διαδικασία εκτίμησης των επιπτώσεων.

Τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο του 2012 πραγματοποιήθηκε έρευνα του Ευρωβαρόμετρου για την αξιολόγηση της ευαισθητοποίησης, των προσδοκιών και των εμπειριών των Ευρωπαίων πολιτών σε σχέση με την εφαρμογή του κανονισμού[7]. Σύμφωνα με την έρευνα, το 71% των αξιώσεων των καταναλωτών τοποθετείται εντός του ορίου των 2.000 ευρώ που θέσπισε ο κανονισμός. Η μέση ελάχιστη αξίωση για την οποία οι καταναλωτές είναι διατεθειμένοι να ασκήσουν αγωγή σε άλλο κράτος μέλος ανέρχεται σε 786 ευρώ. Το 12% των ερωτηθέντων γνώριζε την ύπαρξη της ΕΔΜΔ και το 1% του συνόλου των ερωτηθέντων δήλωσε ότι είχε κάνει ήδη χρήση της διαδικασίας. Το 69% όσων είχαν ήδη κάνει χρήση της ΕΔΜΔ ήταν ικανοποιημένο. Το 97% του συνόλου των ερωτηθέντων που είχαν ασκήσει δικαστική προσφυγή κατά επιχειρήσεων και κέρδισαν την υπόθεση κατά τα τελευταία δύο έτη (τόσο σε εγχώριες όσο και σε διασυνοριακές υποθέσεις) δήλωσαν ότι οι αποφάσεις τους εκτελέστηκαν επιτυχώς. Οι σημαντικότεροι παράγοντες που θα ενθάρρυναν τους πολίτες να προσφύγουν στη δικαιοσύνη είναι: η δυνατότητα διεξαγωγής γραπτής διαδικασίας χωρίς να παραστούν στο δικαστήριο (33%), η διεξαγωγή της διαδικασίας χωρίς εκπροσώπηση από δικηγόρο (26%), η διεξαγωγή της δίκης σε απευθείας σύνδεση (20%) και η δυνατότητα χρησιμοποίησης της γλώσσας τους (24%).

Πραγματοποιήθηκε διαδικτυακή δημόσια διαβούλευση από τις 9 Μαρτίου έως τις 10 Ιουνίου 2013. Κατά τη διαβούλευση συγκεντρώθηκαν απόψεις σχετικά με τις πιθανές βελτιώσεις και την περαιτέρω απλούστευση, οι οποίες θα μπορούσαν να αποφέρουν περισσότερα οφέλη από την ΕΔΜΔ, ιδίως για τους καταναλωτές και τις ΜΜΕ. Ελήφθησαν 80 απαντήσεις από ένα ευρύ φάσμα ενδιαφερόμενων φορέων, όπως οργανώσεις καταναλωτών και επιχειρήσεων, δικαστές, δικηγόροι και ακαδημαϊκοί. Τα αποτελέσματα[8] της διαβούλευσης δείχνουν ότι το 66% των ερωτηθέντων υποστηρίζει την αύξηση του κατώτατου ορίου έως τις 10.000 ευρώ, το 63% τάσσεται υπέρ της χρήσης ηλεκτρονικών μέσων για τη διεξαγωγή της διαδικασίας και το 71% είναι υπέρ της άποψης να εξοπλιστούν τα δικαστήρια με μέσα εικονοδιάσκεψης ή άλλα μέσα ηλεκτρονικής επικοινωνίας. Μόνο το 28% όσων απάντησαν θεωρεί ότι τα κράτη μέλη παρέχουν δωρεάν βοήθεια.

Στις αρχές Απριλίου του 2013 διαβιβάστηκε στα κράτη μέλη και στο ευρωπαϊκό δικαστικό δίκτυο αναλυτικό ερωτηματολόγιο σχετικά με τη λειτουργία και την πρακτική εφαρμογή του κανονισμού. Οι ερωτήσεις αποσκοπούσαν στη συγκέντρωση δεδομένων σχετικά με τον αριθμό των υποθέσεων στις οποίες γίνεται χρήση της ΕΔΜΔ στα κράτη μέλη, με τη χρήση ηλεκτρονικών μέσων επικοινωνίας στο πλαίσιο δικαστικών διαδικασιών, τη διαθεσιμότητα και τους τρόπους παροχής της βοήθειας στους πολίτες για την συμπλήρωση των εντύπων, τις δικονομικές προθεσμίες, τις ακροάσεις και τη διεξαγωγή αποδείξεων, το κόστος των διαδικασιών και την ανάγκη να αυξηθεί το όριο για τις επιλέξιμες μικροδιαφορές. Η προθεσμία για τις απαντήσεις ήταν η 15η Μαΐου 2013. Συνολικά, απέστειλαν απαντήσεις 20 κράτη μέλη[9].

Το ευρωπαϊκό δικαστικό δίκτυο συζήτησε σε αρκετές περιπτώσεις το θέμα της εφαρμογής της ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών, τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για να πληροφορηθούν οι πολίτες την ύπαρξη και λειτουργία της καθώς και τα πιθανά στοιχεία της αναθεώρησης. Στη συνεδρίαση της 17ης Μαΐου 2011, ορισμένα κράτη μέλη επισήμαναν ότι η ΕΔΜΔ δεν αξιοποιούνταν πλήρως στην πράξη και ότι θα έπρεπε να επέλθουν διαδικαστικές βελτιώσεις και να ληφθούν μέτρα ευαισθητοποίησης. Συγκροτήθηκε ομάδα εργασίας με την εντολή να συντάξει πρακτικό οδηγό για την ΕΔΜΔ με αποδέκτες τους ασκούντες συναφή προς τη δικαιοσύνη επαγγέλματα. Στη συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε στις 29/30 Μαΐου 2013 συζητήθηκαν διάφορα στοιχεία που επιδέχονται επανεξέταση, όπως η αύξηση του κατώτατου ορίου, η χρήση ηλεκτρονικών μέσων επικοινωνίας μεταξύ δικαστηρίων και διαδίκων, η θέσπιση ελάχιστων προτύπων της ΕΕ για τη διεξαγωγή της διαδικασίας, όπως η διαθεσιμότητα εικονοδιάσκεψης για τη διεξαγωγή ακροάσεων και η διαφάνεια υπολογισμού και τρόπων πληρωμής των δικαστικών τελών και η παροχή βοήθειας στους χρήστες της διαδικασίας, συμπεριλαμβανομένης της νομικής εκπροσώπησης.

3.           ΝΟΜΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ

3.1.        Κύρια στοιχεία της προτεινόμενης δράσης

Τα κύρια στοιχεία της προτεινόμενης αναθεώρησης είναι τα ακόλουθα:

· η επέκταση του πεδίου εφαρμογής του κανονισμού στις διασυνοριακές διαφορές αξίας έως 10.000 ευρώ·

· η διεύρυνση του ορισμού των υποθέσεων διασυνοριακού χαρακτήρα·

· η βελτίωση της χρήσης των ηλεκτρονικών επικοινωνιών, περιλαμβανομένης της επίδοσης ορισμένων εγγράφων·

· η επιβολή υποχρέωσης για τα δικαστήρια να χρησιμοποιούν εικονοδιασκέψεις, τηλεδιασκέψεις και άλλα μέσα επικοινωνίας εξ αποστάσεως για τις ακροάσεις και τη διεξαγωγή των αποδείξεων·

· η πρόβλεψη ανώτατου ορίου δικαστικών τελών για τη διαδικασία·

· η πρόβλεψη υποχρέωσης των κρατών μελών να εφαρμόσουν τρόπους εξ αποστάσεως πληρωμής των δικαστικών τελών·

· ο περιορισμός της απαίτησης να μεταφράζεται το έντυπο Δ που περιέχει το πιστοποιητικό εκτέλεσης, μόνον στο ουσιώδες μέρος της απόφασης·

· η επιβολή υποχρεώσεων στα κράτη μέλη να παρέχουν ενημέρωση σχετικά με τα δικαστικά τέλη, τους τρόπους πληρωμής των δικαστικών τελών και τη διαθεσιμότητα βοήθειας για τη συμπλήρωση των εντύπων.

3.1.1.     Επέκταση του πεδίου εφαρμογής του κανονισμού στις διασυνοριακές διαφορές αξίας έως 10.000 ευρώ

Το όριο των 2.000 ευρώ περιορίζει το πεδίο εφαρμογής του κανονισμού. Μολονότι αυτό είναι λιγότερο σημαντικό για τους καταναλωτές, εφόσον το μεγαλύτερο μέρος των αξιώσεών τους δεν υπερβαίνει τις 2.000 ευρώ, περιορίζει σημαντικά τη διαθεσιμότητα της διαδικασίας για τις ΜΜΕ. Μόνο το 20% των αξιώσεων επιχειρήσεων αφορά ποσά χαμηλότερα των 2.000 ευρώ, ενώ οι αξιώσεις από 2.000 έως 10.000 ευρώ αντιπροσωπεύουν περίπου το 30% του συνόλου των διασυνοριακών επιχειρηματικών διαφορών.

Το 45% των εταιρειών που έχουν διασυνοριακή διαφορά δεν προσφεύγουν σε δικαστήριο, επειδή το κόστος της διαδικασίας είναι δυσανάλογα υψηλό σε σχέση με το ύψος των αξιώσεων, ενώ το 27% δεν προσφεύγει στο δικαστήριο διότι η διαδικασία θα ήταν υπερβολικά χρονοβόρα. Παρέχοντας τη δυνατότητα χρήσης της ευρωπαϊκής απλουστευμένης διαδικασίας και σε διασυνοριακές διαφορές αξίας από 2.000 έως 10.000 ευρώ, θα μειωθούν σημαντικά το κόστος και η διάρκεια της εκδίκασης των διαφορών σε αυτές τις περιπτώσεις.

Τα τελευταία έτη, ορισμένα κράτη μέλη διεύρυναν το πεδίο εφαρμογής των εθνικών τους απλουστευμένων διαδικασιών μέσω της αύξησης των ορίων. Αυτή η συνεχιζόμενη τάση αποδεικνύει την ανάγκη να εκσυγχρονιστούν τα συστήματα απονομής δικαιοσύνης και να καταστούν πιο προσιτά στους πολίτες, παρέχοντας απλουστευμένες, οικονομικά αποδοτικές και ταχείες διαδικασίες για περισσότερες διαφορές μικρής αξίας. Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει επίσης να αυξηθεί το ισχύον όριο των 2.000 ευρώ για την ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών.

Η αύξηση του ισχύοντος ορίου θα επιτρέψει στους διαδίκους να κάνουν χρήση της απλουστευμένης ευρωπαϊκής διαδικασίας για την επίλυση των διαφορών τους για πολύ μεγαλύτερο αριθμό υποθέσεων. Λόγω της μεγαλύτερης απλούστευσης, της μείωσης του κόστους και της διάρκειας των διαδικασιών, πρέπει να αναμένεται ότι θα δοθεί συνέχεια σε αξιώσεις που εγκαταλείφθηκαν. Από τη λύση αυτή θα ωφεληθούν κατά κύριο λόγο οι ΜΜΕ, αλλά και οι καταναλωτές, δεδομένου ότι το ένα πέμπτο περίπου των αξιώσεων των καταναλωτών αφορά ποσά άνω των 2.000 ευρώ. Τόσο οι επιχειρήσεις όσο και οι καταναλωτές θα επωφεληθούν από το γεγονός ότι η αυξημένη χρήση της διαδικασίας θα επιτρέψει στους δικαστές, τους επιμελητές και τους δικηγόρους να εξοικειωθούν περισσότερο με τη διαδικασία και να την διεξάγουν με καλύτερο και αποτελεσματικότερο τρόπο.

3.1.2.     Διεύρυνση του ορισμού των υποθέσεων διασυνοριακού χαρακτήρα

Ο κανονισμός εφαρμόζεται επί του παρόντος μόνο σε διαφορές στις οποίες τουλάχιστον ένας διάδικος έχει την κατοικία ή τη συνήθη διαμονή του σε κράτος μέλος άλλο από το κράτος μέλος του επιληφθέντος δικαστηρίου. Ωστόσο, διαφορές αντιδίκων η κατοικία των οποίων βρίσκεται στο ίδιο κράτος μέλος, οι οποίες ενέχουν σημαντική διασυνοριακή διάσταση και θα μπορούσαν, κατά συνέπεια, να ενταχθούν στην ευρωπαϊκή απλουστευμένη διαδικασία αποκλείονται από το πεδίο εφαρμογής του κανονισμού. Ενδεικτικά αναφέρονται οι κατωτέρω περιπτώσεις κατά τις οποίες:

· ο τόπος εκτέλεσης της σύμβασης είναι σε άλλο κράτος μέλος, παραδείγματος χάρη στην περίπτωση σύμβασης μίσθωσης εξοχικής κατοικίας που βρίσκεται σε άλλο κράτος μέλος· ή

· ο τόπος επέλευσης του ζημιογόνου γεγονότος βρίσκεται σε άλλο κράτος μέλος, παραδείγματος χάρη όταν οι διάδικοι εμπλέκονται σε αυτοκινητικό ατύχημα σε παραμεθόρια περιοχή που βρίσκεται σε άλλο κράτος μέλος· ή

· η δικαστική απόφαση πρέπει να εκτελεστεί σε άλλο κράτος μέλος, όταν παραδείγματος χάρη μια απόφαση πρέπει να εκτελεστεί με παρακράτηση από τον μισθό του εναγομένου, ο οποίος καταβάλλεται σε άλλο κράτος μέλος.

Ειδικότερα, όταν ο ενάγων μπορεί να επιλέξει βάσει των διατάξεων του κανονισμού [(ΕΚ) αριθ. 44/2001]/[(ΕΕ) αριθ. 1215/2012] μεταξύ της δικαιοδοσίας των δικαστηρίων του κράτους μέλους κατοικίας τόσο του ιδίου όσο και του εναγομένου και των δικαστηρίων του κράτους μέλους στο οποίο, για παράδειγμα, εκτελείται η σύμβαση ή έλαβε χώρα το ζημιογόνο γεγονός, η επιλογή από τον ενάγοντα των δικαστηρίων του κράτους μέλους της κοινής κατοικίας δεν θα πρέπει να στερεί από αυτόν τη δυνατότητα να κάνει χρήση της ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών, η οποία διαφορετικά θα ήταν διαθέσιμη.

Επιπλέον, ο ισχύων περιορισμός αποκλείει τις αιτήσεις που υποβάλλονται στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών ενώπιον δικαστηρίων κρατών μελών της ΕΕ από κατοίκους ή κατά κατοίκων τρίτης χώρας, ενώ καμία εθνική διαδικασία στην Ευρώπη δεν προορίζεται αποκλειστικά για υπηκόους της εν λόγω χώρας ή για πολίτες της ΕΕ.

Η τροποποίηση θα έχει ως αποτέλεσμα να καταστεί η ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών διαθέσιμη σε όλες τις υποθέσεις διασυνοριακού χαρακτήρα, και για υποθέσεις στις οποίες εμπλέκονται τρίτες χώρες. Αυτό θα επιφέρει απλούστευση και μείωση του κόστους και της διάρκειας της εκδίκασης για όσους πολίτες θα μπορούσαν να επωφεληθούν από την ευρωπαϊκή απλουστευμένη διαδικασία όταν, παραδείγματος χάρη, απαιτείται η κατάθεση εμπειρογνωμόνων στο κράτος μέλος όπου εκτελέστηκε η σύμβαση ή έλαβε χώρα το ζημιογόνο γεγονός. Επίσης, απόφαση που εκδίδεται στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών θα μπορούσε να εκτελεστεί ευκολότερα σε άλλο κράτος μέλος, στο οποίο είναι επίσης γνωστή και θεωρείται αξιόπιστη η διαδικασία που κατέληξε στην έκδοση της συγκεκριμένης απόφασης.

Δεδομένου ότι τα δικαστήρια έχουν, σύμφωνα με το άρθρο 4 παράγραφος 3 του κανονισμού, την εξουσία να εξετάζουν κατά πόσο πληρούνται οι όροι θεμελίωσης της δικαιοδοσίας βάσει του κανονισμού, ο κίνδυνος καταχρήσεων εκ μέρους των εναγόντων είναι μηδαμινός.

3.1.3.     Βελτίωση της χρήσης των ηλεκτρονικών μέσων επικοινωνίας, συμπεριλαμβανομένης της επίδοσης ή κοινοποίησης εγγράφων

Διάφορες επικοινωνίες μεταξύ των διαδίκων και των δικαστηρίων θα μπορούσαν καταρχήν να διεξάγονται με ηλεκτρονικά μέσα, γεγονός που θα είχε ως αποτέλεσμα την εξοικονόμηση χρόνου και εξόδων για τη διαδικασία σε διασυνοριακές υποθέσεις, ιδίως όταν υπάρχουν μεγάλες αποστάσεις. Η αρχική αίτηση μπορεί ήδη να υποβάλλεται με ηλεκτρονικά μέσα, όταν τα κράτη μέλη αποδέχονται αυτό το μέσο. Ωστόσο, στις περιπτώσεις όπου τα έγγραφα πρέπει να επιδοθούν ή να κοινοποιηθούν στους διαδίκους κατά τη διάρκεια της διαδικασίας[10], ο κανονισμός ορίζει ως κύρια μέθοδο επίδοσης ή κοινοποίησης την ταχυδρομική επίδοση ή κοινοποίηση με αποδεικτικό παραλαβής. Μπορούν να εφαρμόζονται και άλλοι τρόποι επίδοσης μόνο εφόσον δεν είναι δυνατή η επίδοση μέσω ταχυδρομείου.

Ωστόσο, η ηλεκτρονική επίδοση εφαρμόζεται ήδη σε αρκετά κράτη μέλη. Η πρόταση θα ορίσει την ταχυδρομική επίδοση και την ηλεκτρονική επίδοση ως ισοδύναμους τρόπους, προκειμένου να επιτραπεί στα εν λόγω κράτη μέλη να καταστήσουν αυτά τα ηλεκτρονικά μέσα διαθέσιμα στους διαδίκους που κάνουν χρήση της ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών. Η απλούστευση και η εξοικονόμηση χρόνου και χρημάτων θα ήταν δυνατή μόνο για την εκδίκαση διαφορών στα κράτη μέλη που αποφασίζουν να εφαρμόσουν την ηλεκτρονική κοινοποίηση εγγράφων· αναμένεται, ωστόσο, ότι θα συνεχίσει να αυξάνεται ο αριθμός των κρατών μελών που αξιοποιούν αυτές τις τεχνολογικές εξελίξεις.

Για άλλες, λιγότερο σημαντικές επικοινωνίες μεταξύ των διαδίκων και των δικαστηρίων, η πρόταση θα καταστήσει την ηλεκτρονική επικοινωνία κανόνα, με τη μόνη επιφύλαξη ότι συμφωνούν οι διάδικοι.

3.1.4.     Επιβολή υποχρέωσης στα δικαστήρια να χρησιμοποιούν εικονοδιασκέψεις, τηλεδιασκέψεις ή άλλα μέσα επικοινωνίας εξ αποστάσεως για τις προφορικές ακροάσεις και τη διεξαγωγή των αποδείξεων

Η ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών είναι κυρίως γραπτή. Ωστόσο, σε έκτακτες περιπτώσεις, όταν για την έκδοση απόφασης είναι αναγκαία η διεξαγωγή ακρόασης ή κατάθεσης μαρτύρων ή εμπειρογνωμόνων, το δικαστήριο μπορεί να οργανώσει ακρόαση. Οι ακροάσεις μπορούν να διεξάγονται μέσω εικονοδιάσκεψης ή με άλλα μέσα επικοινωνίας εξ αποστάσεως. Στην πράξη, ωστόσο, διεξάγονται τακτικά ακροάσεις και συχνά απαιτείται η φυσική παρουσία των διαδίκων, με αποτέλεσμα να αυξάνονται τα έξοδα ταξιδιού και οι καθυστερήσεις για τους διαδίκους.

Η τροπολογία θα έδινε καταρχάς μεγαλύτερη έμφαση στον έκτακτο χαρακτήρα της ακρόασης στο πλαίσιο αυτής της απλουστευμένης διαδικασίας. Δεύτερον, θα καθιστούσε υποχρεωτικό για τα δικαστήρια να κάνουν πάντοτε χρήση μέσων επικοινωνίας εξ αποστάσεως, όπως η εικονοδιάσκεψη ή τηλεδιάσκεψη, όταν διεξάγεται προφορική διαδικασία. Για να διασφαλισθούν τα δικαιώματα των διαδίκων, προβλέπεται εξαίρεση για τον διάδικο που ζητεί ρητά να παραστεί στο δικαστήριο.

Η τροποποίηση αυτή μπορεί να απαιτήσει από τα κράτη μέλη να εξοπλίσουν τα δικαστήριά τους με την κατάλληλη τεχνολογία επικοινωνιών, όταν δεν είναι ακόμη διαθέσιμη η εν λόγω τεχνολογία. Τα κράτη μέλη έχουν στη διάθεσή τους διάφορες τεχνολογικές δυνατότητες, μεταξύ άλλων και οικονομικά αποδοτικές διαδικτυακές εφαρμογές.

3.1.5.     Πρόβλεψη ανώτατου ορίου δικαστικών τελών για τη διαδικασία

Τα δικαστικά τέλη εισπράττονται εκ των προτέρων, με την κατάθεση της αίτησης. Όταν τα δικαστικά τέλη υπερβαίνουν το 10% της αξίας του αντικειμένου της διαφοράς, θεωρούνται δυσανάλογα υψηλά. Αυτό αποτρέπει ενδεχομένως δυνητικούς ενάγοντες να επιζητήσουν την ικανοποίηση των αξιώσεών τους. Πολλά κράτη μέλη έχουν θεσπίσει επίσης ελάχιστα τέλη για να αποθαρρύνουν επιπόλαιες ή καταχρηστικές δικαστικές προσφυγές. Το μέσο ελάχιστο δικαστικό τέλος είναι 34 ευρώ.

Η προτεινόμενη διάταξη δεν εναρμονίζει τα δικαστικά τέλη στα κράτη μέλη. Αντ’ αυτού, θα καθοριστεί ανώτατο όριο δικαστικών τελών για τις αιτήσεις βάσει του κανονισμού, το οποίο υπολογίζεται ως ποσοστό επί της αξίας του αντικειμένου της διαφοράς, πέραν του οποίου θεωρείται ότι τα δικαστικά τέλη είναι δυσανάλογα υψηλά σε σχέση με την αξία της διαφοράς και, επομένως, εμποδίζουν την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για ενάγοντες με διαφορές που αφορούν μικρά ποσά. Ο καθορισμός ανώτατου ορίου δικαστικών τελών για την ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών θα μειώσει το κόστος στα κράτη μέλη που έχουν δυσανάλογα υψηλά τέλη σε σχέση με την αξία του αντικειμένου των εν λόγω διαφορών. Αυτό θα αυξήσει την ελκυστικότητα της διαδικασίας για τους ενάγοντες.

Επιπλέον, το μέτρο επιτρέπει στα κράτη μέλη να διατηρούν πάγια ελάχιστα δικαστικά τέλη, τα οποία, ωστόσο, δεν θα πρέπει να απαγορεύουν την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για διαφορές μικρότερης αξίας. Το μέτρο είναι αναλογικό, λαμβανομένου υπόψη του ειδικού χαρακτήρα των διασυνοριακών διαφορών οι οποίες, σε αντιδιαστολή προς τις εσωτερικές διαφορές, συνήθως επιβαρύνουν τον ενάγοντα με πρόσθετα έξοδα, όπως τα έξοδα μετάφρασης, και, σε περίπτωση διεξαγωγής προφορικής ακρόασης, τα έξοδα ταξιδιού και το κόστος διερμηνείας.

3.1.6.     Πρόβλεψη υποχρέωσης των κρατών μελών να θέσουν σε εφαρμογή ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής δικαστικών τελών

Οι τρόποι πληρωμής δικαστικών τελών διαφέρουν μεταξύ των κρατών μελών. Ιδίως όταν η πληρωμή σε μετρητά ή χαρτόσημα είναι ο μόνος αποδεκτός τρόπος πληρωμής, οι διάδικοι αναγκάζονται να καταβάλουν οδοιπορικά έξοδα ή να προσλάβουν δικηγόρο στο κράτος μέλος του δικαστηρίου, γεγονός που μπορεί να τους αποθαρρύνει από το να επιδιώξουν την ικανοποίηση των αξιώσεών τους. Παρόμοια προβλήματα ανακύπτουν όταν η πληρωμή είναι αποδεκτή μόνο με επιταγές, οι οποίες δεν χρησιμοποιούνται γενικά σε πολλά κράτη μέλη, ή μόνο μέσω δικηγόρων.

Σκοπός της πρότασης είναι να υποχρεωθούν τα κράτη μέλη να θεσπίσουν μέσα τηλεπληρωμής, όπως τα τραπεζικά εμβάσματα ή συστήματα ηλεκτρονικής πληρωμής με πιστωτικές /χρεωστικές κάρτες. Η συνολική αποτελεσματικότητα του συστήματος απονομής δικαιοσύνης είναι πιθανό να βελτιωθεί, εφόσον θα υπάρξει εξοικονόμηση χρόνου και χρημάτων προς όφελος των διαδίκων.

3.1.7.     Περιορισμός της απαίτησης μετάφρασης του πιστοποιητικού εκτέλεσης στο έντυπο Δ μόνο στη μετάφραση του ουσιώδους μέρους της απόφασης

Κατά το στάδιο της εκτέλεσης μιας απόφασης, ο διάδικος που επιδιώκει την εκτέλεση πρέπει να μεταφράζει το πιστοποιητικό εκτέλεσης στο έντυπο Δ από ορκωτό μεταφραστή στη (στις) γλώσσα (-ες) του κράτους μέλους εκτέλεσης. Λίγα μόνο κράτη μέλη αποδέχονται το έντυπο Δ σε άλλες γλώσσες εκτός από τη δική τους.

Η υποχρέωση μετάφρασης του εντύπου Δ επιβάλλει περιττές δαπάνες, διότι θα έπρεπε να μεταφράζεται μόνο το τμήμα 4.3 του εντύπου (ουσιώδες μέρος της απόφασης), εφόσον τα άλλα πεδία είναι ήδη διαθέσιμα σε όλες τις γλώσσες. Ωστόσο, οι μεταφραστές χρεώνουν συχνά τη μετάφραση ολόκληρου του εντύπου. Για τον διάδικο που επιδιώκει την εκτέλεση μιας απόφασης, τα περιττά έξοδα που προκύπτουν, σε συνδυασμό με άλλες δαπάνες, μπορεί να λειτουργούν ως αντικίνητρο για τη διεκδίκηση αξίωσης ή την επιδίωξη της εκτέλεσής της.

Η τροποποίηση θα περιορίσει την απαίτηση μετάφρασης μόνο στα ουσιαστικά στοιχεία της απόφασης στο σημείο 4.3 του εντύπου Δ.

3.1.8.     Επιβολή υποχρεώσεων στα κράτη μέλη να παρέχουν ενημέρωση σχετικά με τα δικαστικά τέλη, τους τρόπους πληρωμής δικαστικών τελών και τη δυνατότητα παροχής βοήθειας για την συμπλήρωση των εντύπων

Μολονότι τα κράτη μέλη οφείλουν να κοινοποιούν στην Επιτροπή, για τους σκοπούς της δημοσιοποίησης των πληροφοριών, τα αρμόδια δικαστήρια, τα αποδεκτά μέσα επικοινωνίας, τη δυνατότητα άσκησης ένδικων μέσων, τις γλώσσες που είναι αποδεκτές για την εκτέλεση των αποφάσεων και τις αρμόδιες αρχές εκτέλεσης (άρθρο 25), δεν παρέχονται επί του παρόντος πληροφορίες σχετικά με τα δικαστικά τέλη και τους τρόπους πληρωμής των δικαστικών τελών. Η υποχρέωση συνεργασίας μεταξύ των κρατών μελών για τη δημοσιοποίηση πληροφοριών σχετικά με τα έξοδα (άρθρο 24) δεν επέφερε μεγαλύτερη διαφάνεια ως προς τα στοιχεία αυτά. Επιπλέον, σε πολλές περιπτώσεις, δεν τηρείται η υποχρέωση των κρατών μελών να παρέχουν πρακτική βοήθεια για τη συμπλήρωση των εντύπων (άρθρο 11).

Η επιβολή υποχρέωσης στα κράτη μέλη να ενημερώνουν την Επιτροπή για τα δικαστικά τέλη και τους τρόπους πληρωμής για την ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών, καθώς και για τη διαθεσιμότητα πρακτικής βοήθειας στους διαδίκους, αλλά και η υποχρέωση της Επιτροπής να δημοσιοποιεί τις εν λόγω πληροφορίες θα βελτιώσουν τη διαφάνεια και, εν τέλει, την πρόσβαση στη δικαιοσύνη.

3.2.        Άλλες τροποποιήσεις τεχνικού χαρακτήρα

Υπάρχει δυνατότητα βελτίωσης αρκετών διατάξεων του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 861/2007, ώστε να ληφθούν υπόψη οι τελευταίες εξελίξεις, όπως η έναρξη ισχύος της Συνθήκης της Λισαβόνας και η νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πρώτον, τα άρθρα 26 και 27 του κανονισμού θα πρέπει να εναρμονιστούν με τη νέα διαδικασία εξουσιοδότησης που θέσπισε το άρθρο 290 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Δεύτερον, θα πρέπει να διευκρινιστεί το άρθρο 18 του κανονισμού, ώστε να αποφεύγονται πρακτικές δυσκολίες παρόμοιες με εκείνες που έθιγε μια πρόσφατη αίτηση για έκδοση προδικαστικής απόφασης που υποβλήθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου, με την οποία το Δικαστήριο κλήθηκε να ερμηνεύσει παρόμοια διάταξη στο πλαίσιο του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1896/2006[11]. Το ίδιο δικαίωμα αίτησης επανεξέτασης διατυπώνεται, με ελαφρώς διαφορετικό αλλά ήδη σαφέστερο τρόπο, στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 4/2009 για τη διεθνή δικαιοδοσία, το εφαρμοστέο δίκαιο, την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων και τη συνεργασία σε θέματα υποχρεώσεων διατροφής. Δεν υπάρχει λόγος διαφορετικής διατύπωσης στις διάφορες ευρωπαϊκές νομοθετικές ρυθμίσεις των εν λόγω διατάξεων σχετικά με την επανεξέταση, εφόσον επιδιώκουν τον ίδιο ακριβώς στόχο. Σκοπός της προτεινόμενης αναθεώρησης είναι να διευκρινιστεί το δικαίωμα της αίτησης επανεξέτασης κατά τρόπο που να συνάδει με τον κανονισμό αριθ. 4/2009.

3.3.        Νομική βάση

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 861/2007 εκδόθηκε δυνάμει του άρθρου 61 στοιχείο γ) της συνθήκης ΕΚ, που ορίζει ότι το Συμβούλιο θεσπίζει μέτρα στον τομέα της δικαστικής συνεργασίας σε αστικές υποθέσεις, και του άρθρου 67 παράγραφος 1 της συνθήκης ΕΚ που καθορίζει τη νομοθετική διαδικασία που πρέπει να ακολουθείται. Μετά την έναρξη ισχύος της συνθήκης της Λισαβόνας, κάθε αναθεώρηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 861/2007 θα βασίζεται στα άρθρα 81 παράγραφος 2 στοιχεία α), γ) και στ) της ΣΛΕΕ.

3.4.        Επικουρικότητα και αναλογικότητα

Η ανάγκη για δράση της ΕΕ διαπιστώθηκε ήδη το 2007 με την έκδοση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 861/2007. Το εξεταζόμενο ζήτημα έχει διεθνικά χαρακτηριστικά που δεν θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά με τη μεμονωμένη δράση του κάθε κράτους μέλους. Ο στόχος της ενίσχυσης της εμπιστοσύνης των καταναλωτών και των επιχειρήσεων, ιδίως των ΜΜΕ, στο διασυνοριακό εμπόριο και της πρόσβασης στη δικαιοσύνη για διασυνοριακές διαφορές δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την τροποποίηση του ισχύοντος κανονισμού, προκειμένου να αποτυπωθούν καλύτερα οι εξελίξεις από το 2007 και να αντιμετωπιστούν οι αναφερθείσες αδυναμίες εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 861/2007.

Οι εθνικές απλουστευμένες διαδικασίες, όταν υφίστανται, παρουσιάζουν ακραίες διαφορές και ως προς το όριο και ως προς την απλούστευση των διαδικασιών που επιτυγχάνεται. Ελλείψει ενιαίων διαδικαστικών κανόνων σε επίπεδο ΕΕ, η πρόσθετη εγγενής περιπλοκότητα και το κόστος άσκησης διασυνοριακής ένδικης προσφυγής, που προκύπτουν από την έλλειψη εξοικείωσης των διαδίκων με το δικονομικό δίκαιο της αλλοδαπής, την ανάγκη για μετάφραση και διερμηνεία και την ανάγκη μετακίνησης για ακροάσεις, θα αύξαναν το δυσανάλογο κόστος και τον χρόνο εκδίκασης των διαφορών, σε σύγκριση με τις εγχώριες διαφορές. Οι στρεβλώσεις του ανταγωνισμού εντός της εσωτερικής αγοράς, που οφείλονται σε ανισορροπίες ως προς τη λειτουργία των δικονομικών μέσων που έχουν στη διάθεσή τους οι ενάγοντες/δανειστές στα διάφορα κράτη μέλη, καθιστούν αναγκαία τη λήψη μέτρων από την ΕΕ που θα εγγυώνται την ίση μεταχείριση των δανειστών και των οφειλετών σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ενδεικτικά, εάν δεν υπάρξει αναθεώρηση, το ισχύον όριο θα εξακολουθήσει να στερεί από πολλές ΜΜΕ που έχουν διασυνοριακές διαφορές την πρόσβαση σε μια απλουστευμένη και ενιαία δικαστική διαδικασία σε όλα τα κράτη μέλη. Παρομοίως, η έλλειψη ανώτατου ορίου σε επίπεδο ΕΕ για τα δυσανάλογα υψηλά δικαστικά τέλη και δυνατότητας πληρωμής των δικαστικών τελών για όλη την ΕΕ με μέσα τηλεπληρωμής, θα στερούσε από πολλούς δανειστές την πρόσβαση στα δικαστήρια.

Επιπλέον, η ανάληψη δράσης σε ενωσιακό επίπεδο θα απέφερε αδιαμφισβήτητα οφέλη σε σύγκριση με τη μεμονωμένη δράση των κρατών μελών όσον αφορά την αποτελεσματικότητα, εφόσον ο τροποποιημένος κανονισμός θα θεσπίσει ενιαία διαδικαστικά μέσα για όλες τις διασυνοριακές διαφορές που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του, ανεξάρτητα από τη χώρα της ΕΕ στην οποία βρίσκεται το δικαστήριο που εκδικάζει την υπόθεση. Η αναθεώρηση θα βελτιώσει την πρόσβαση στη δικαιοσύνη, ιδίως για ένα μεγάλο ποσοστό μικροδιαφορών των ΜΜΕ που δεν εμπίπτουν επί του παρόντος στο πεδίο εφαρμογής του κανονισμού, καθώς και για τους καταναλωτές και τις ΜΜΕ που έχουν διασυνοριακές διαφορές οι οποίες δεν καλύπτονται από τον ισχύοντα ορισμό του κανονισμού. Επιπλέον, η αναθεώρηση θα προσδώσει στη διαδικασία μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα για το σύνολο των διαφορών που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της, μέσω της θέσπισης ενιαίων δικονομικών κανόνων για την περαιτέρω απλούστευση και μείωση του κόστους επίλυσης των διασυνοριακών διαφορών. Η καλύτερη πρόσβαση σε αποτελεσματικές δικαστικές διαδικασίες για τους περισσότερους δανειστές με αξιώσεις μικρής αξίας θα αποδεσμεύσει τη ροή κεφαλαίων, με αποτέλεσμα να αυξηθεί η εμπιστοσύνη στις διασυνοριακές συναλλαγές και να βελτιωθεί η λειτουργία της εσωτερικής αγοράς.

Η αναθεώρηση θα απλουστεύσει περαιτέρω την εκτέλεση των δικαστικών αποφάσεων, ιδίως για αξιώσεις ποσού μεγαλύτερου από το σημερινό όριο, και θα δημιουργήσει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη μεταξύ των δικαστηρίων και των αρχών εκτέλεσης των αποφάσεων που θα εξοικειωθούν με την ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών.

3.5.        Θεμελιώδη δικαιώματα

Όπως περιγράφεται λεπτομερώς στην εκτίμηση επιπτώσεων που συνοδεύει την παρούσα πρόταση και σύμφωνα με τη στρατηγική της Ένωσης για την αποτελεσματική εφαρμογή του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όλα τα στοιχεία της πρότασης σέβονται τα δικαιώματα που ορίζονται στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων.

Το δικαίωμα για δίκαιη δίκη (άρθρο 47 παράγραφος 2 του Χάρτη) είναι εγγυημένο, εφόσον η τροποποίηση θα έχει ως αποτέλεσμα την αυξημένη πρόσβαση στη δικαιοσύνη για τις διαφορές μικρής αξίας σε όλες τις διασυνοριακές υποθέσεις. Επιπλέον, έχουν τεθεί σε εφαρμογή διαδικαστικές εγγυήσεις, ώστε να εξασφαλισθεί ότι η περαιτέρω απλούστευση της διαδικασίας που θα επιτευχθεί με τις προτεινόμενες τροποποιήσεις δεν θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στα δικαιώματα των διαδίκων. Κατά συνέπεια, οι ηλεκτρονικές επιδόσεις ή κοινοποιήσεις με βεβαίωση παραλαβής θα χρησιμοποιούνται μόνο όταν υπάρχει συμφωνία των διαδίκων· θα παρέχεται πάντοτε η δυνατότητα εξαίρεσης από την υποχρέωση διεξαγωγής της ακρόασης με εικονοδιάσκεψη ή τηλεδιάσκεψη για τον διάδικο που επιθυμεί να παραστεί στο δικαστήριο· τέλος, για διαφορές που αφορούν ποσό άνω των 2.000 ευρώ, τα δικαστήρια δεν θα έχουν τη δυνατότητα να αρνούνται τη διεξαγωγή προφορικής ακρόασης με μέσα επικοινωνίας εξ αποστάσεως, εφόσον το ζητήσει τουλάχιστον ένας διάδικος.

3.6.        Δημοσιονομικές επιπτώσεις

Οι μόνες επιπτώσεις που θα έχει ο προτεινόμενος κανονισμός στον προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνίστανται στο εφάπαξ κόστος για τη σύνταξη έκθεσης πέντε έτη μετά την ημερομηνία έναρξης εφαρμογής του κανονισμού.

2013/0403 (COD)

Πρόταση

ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

σχετικά με την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 861/2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Ιουλίου 2007, για τη θέσπιση ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών και του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1896/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2006, για τη θέσπιση διαδικασίας ευρωπαϊκής διαταγής πληρωμής

ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,

Έχοντας υπόψη τη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ιδίως το άρθρο 81,

Έχοντας υπόψη την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής,

Κατόπιν διαβίβασης του σχεδίου νομοθετικής πράξης στα εθνικά κοινοβούλια,

Έχοντας υπόψη τη γνώμη της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής[12],

Αποφασίζοντας σύμφωνα με τη συνήθη νομοθετική διαδικασία,

Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

(1)       Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 861/2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου[13] θέσπισε την ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών. Εφαρμόζεται τόσο σε αμφισβητούμενες όσο και μη αμφισβητούμενες διασυνοριακές αστικές και εμπορικές διαφορές για ποσό που δεν υπερβαίνει τις 2.000 ευρώ. Θέσπισε επίσης την εκτελεστότητα των αποφάσεων που εκδίδονται στο πλαίσιο της εν λόγω διαδικασίας χωρίς ενδιάμεση διαδικασία, και ιδίως χωρίς να είναι αναγκαία η κήρυξη εκτελεστότητας στο κράτος μέλος εκτέλεσης (κατάργηση του exequatur). Ο γενικός στόχος του κανονισμού ήταν η βελτίωση της πρόσβασης στη δικαιοσύνη μέσω της μείωσης του κόστους και της επιτάχυνσης της αστικής διαδικασίας όσον αφορά διαφορές που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του, τόσο για τους καταναλωτές όσο και για τις επιχειρήσεις.

(2)       Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 861/2007 ορίζει ότι η Επιτροπή υποβάλλει, έως την 1η Ιανουαρίου 2014, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο και την Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή λεπτομερή έκθεση για την επανεξέταση της λειτουργίας της ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών, περιλαμβανομένου του ορίου του ποσού της αξίωσης που μπορεί να απαιτηθεί βάσει αυτής της διαδικασίας.

(3)       Η έκθεση της Επιτροπής[14] σχετικά με την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 861/2007 εντοπίζει τα εμπόδια για την πλήρη αξιοποίηση της ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών προς όφελος των καταναλωτών και των επιχειρήσεων, και ιδίως των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Η έκθεση καταδεικνύει, μεταξύ άλλων, ότι το χαμηλό όριο του ισχύοντος κανονισμού στερεί από πολλούς δυνητικούς ενάγοντες που έχουν διασυνοριακές διαφορές τη δυνατότητα χρήσης των απλουστευμένων διαδικασιών. Επιπλέον, διάφορα στοιχεία της διαδικασίας θα μπορούσαν να απλουστευθούν ακόμη περισσότερο, ώστε να μειωθούν το κόστος και ο χρόνος εκδίκασης. Η έκθεση καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο αποτελεσματικότερος τρόπος για να αρθούν αυτά τα εμπόδια θα ήταν η τροποποίηση του κανονισμού.

(4)       Οι καταναλωτές θα πρέπει να μπορούν να αξιοποιούν στο έπακρο τις δυνατότητες που παρέχει η ενιαία αγορά και η εμπιστοσύνη τους δεν θα πρέπει να περιορίζεται από την έλλειψη αποτελεσματικών μέσων ένδικης προστασίας για διαφορές που ενέχουν στοιχεία διασυνοριακού χαρακτήρα. Σκοπός των προτεινόμενων στον παρόντα κανονισμό βελτιώσεων της ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών είναι να αποκτήσουν οι καταναλωτές αποτελεσματικά ένδικα βοηθήματα και, κατά συνέπεια, να συμβάλλουν στην πρακτική άσκηση των δικαιωμάτων τους.

(5)       Η αύξηση του ορίου έως τα 10.000 ευρώ θα ήταν ιδιαίτερα επωφελής για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες σήμερα αποθαρρύνονται να ασκήσουν δικαστική προσφυγή διότι, με βάση τις συνήθεις ή απλουστευμένες εθνικές διαδικασίες, το κόστος της εκδίκασης είναι δυσανάλογα υψηλό σε σχέση με το ποσό της διαφοράς ή/και οι δικαστικές διαδικασίες είναι υπερβολικά χρονοβόρες. Η αύξηση του ορίου θα βελτίωνε την πρόσβαση σε αποτελεσματική και οικονομικά αποδοτική δικαστική προστασία για διασυνοριακές διαφορές στις οποίες εμπλέκονται μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Η μεγαλύτερη πρόσβαση στη δικαιοσύνη θα ενίσχυε την εμπιστοσύνη σε διασυνοριακές συναλλαγές και θα συνέβαλε στη μεγαλύτερη δυνατή χρήση των δυνατοτήτων που προσφέρει η εσωτερική αγορά.

(6)       Η ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών εφαρμόζεται σε όλες τις διαφορές διασυνοριακού χαρακτήρα. Αυτό καλύπτει τις περιπτώσεις που αμφότεροι οι διάδικοι έχουν μόνιμη κατοικία στο ίδιο κράτος μέλος και μόνο ο τόπος εκτέλεσης της σύμβασης, ο τόπος όπου λαμβάνει χώρα το ζημιογόνο γεγονός ή ο τόπος εκτέλεσης της απόφασης βρίσκεται σε άλλο κράτος μέλος. Ειδικότερα, όταν ο ενάγων μπορεί να επιλέξει, βάσει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 44/2001 του Συμβουλίου[15] [κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1215/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου[16]], μεταξύ της δικαιοδοσίας των δικαστηρίων του κράτους μέλους μόνιμης κατοικίας τόσο του ιδίου όσο και του εναγομένου και της δικαιοδοσίας των δικαστηρίων του κράτους μέλους όπου εκτελείται η σύμβαση ή έλαβε χώρα το ζημιογόνο γεγονός, η πραγματική επιλογή του ενάγοντος υπέρ των δικαστηρίων του κράτους μέλους της κοινής κατοικίας δεν θα πρέπει να του στερεί τη δυνατότητα να κάνει χρήση της ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών, η οποία διαφορετικά θα ήταν διαθέσιμη. Ακόμη, η ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών θα πρέπει να είναι επίσης διαθέσιμη σε περιπτώσεις προσφυγής ενώπιον των δικαστηρίων των κρατών μελών της ΕΕ από κατοίκους ή κατά κατοίκων τρίτης χώρας.

(7)       Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να εφαρμόζεται μόνο σε διασυνοριακές διαφορές, αλλά τα κράτη μέλη θα πρέπει να μπορούν να εφαρμόζουν τις ίδιες διατάξεις σε αμιγώς εσωτερικές διαδικασίες σχετικά με διαφορές χαμηλής αξίας.

(8)       Η ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών θα μπορούσε να βελτιωθεί περαιτέρω με την αξιοποίηση των τεχνολογικών εξελίξεων στον τομέα της δικαιοσύνης που καταργούν τη γεωγραφική απόσταση και τις συνέπειές της όσον αφορά το υψηλό κόστος και τη διάρκεια των διαδικασιών ως παράγοντες που αποθαρρύνουν την πρόσβαση στη δικαιοσύνη.

(9)       Για την περαιτέρω μείωση της διάρκειας της διαδικασίας, θα πρέπει να ενθαρρυνθεί περαιτέρω η χρήση σύγχρονων τεχνολογιών επικοινωνίας από τους διαδίκους και τα δικαστήρια. Η υποβολή αίτησης βάσει της ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών με ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας θα πρέπει να είναι εφικτή, όταν η τεχνολογία είναι ήδη διαθέσιμη στα κράτη μέλη. Για την επίδοση εγγράφων στους διαδίκους, θα πρέπει να χρησιμοποιείται η ηλεκτρονική κοινοποίηση σε ισότιμη βάση με την ταχυδρομική, όταν η τεχνολογία είναι ήδη διαθέσιμη στα κράτη μέλη. Για όλες τις άλλες γραπτές επικοινωνίες μεταξύ των διαδίκων και δικαστηρίων, θα πρέπει να προτιμώνται τα ηλεκτρονικά μέσα αντί της ταχυδρομικής επίδοσης. Σε όλες τις περιπτώσεις, οι διάδικοι θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα επιλογής μεταξύ ηλεκτρονικών μέσων και πιο παραδοσιακών μέσων για τις αιτήσεις, τις επιδόσεις ή τις επικοινωνίες.

(10)     Το δικαστήριο που εκδίδει την απόφαση θα πρέπει να την επιδίδει και στον ενάγοντα και στον εναγόμενο με τους προβλεπόμενους στον παρόντα κανονισμό τρόπους.

(11)     Η ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών είναι κυρίως γραπτή. Επιτρέπεται, ωστόσο, η κατ’ εξαίρεση διεξαγωγή ακροάσεων, όταν δεν είναι δυνατόν να εκδοθεί απόφαση βάσει των γραπτών αποδεικτικών στοιχείων που υποβάλλουν οι διάδικοι. Επιπλέον, για τη διασφάλιση των δικονομικών δικαιωμάτων των μερών, θα πρέπει πάντα να διεξάγεται ακρόαση εφόσον το ζητήσει τουλάχιστον ο ένας διάδικος, όταν η αξία της διαφοράς υπερβαίνει τις 2.000 ευρώ. Τέλος, τα δικαστήρια θα πρέπει να επιδιώκουν την επίτευξη συμβιβασμού μεταξύ των διαδίκων και, ως εκ τούτου, όταν τα μέρη δηλώνουν ότι είναι πρόθυμα να καταλήξουν σε δικαστικό συμβιβασμό, το δικαστήριο θα πρέπει να οργανώνει ακρόαση για τον σκοπό αυτό.

(12)     Η διεξαγωγή ακροάσεων καθώς και αποδείξεων με καταθέσεις μαρτύρων, εμπειρογνωμόνων ή διαδίκων πρέπει να διενεργείται με μέσα επικοινωνίας εξ αποστάσεως. Αυτό δεν θα πρέπει να θίγει το δικαίωμα παράστασης των διαδίκων στο δικαστήριο για την ακρόαση. Κατά τις ακροάσεις ή τη διεξαγωγή αποδείξεων, τα κράτη μέλη θα πρέπει να χρησιμοποιούν τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας εξ αποστάσεως που επιτρέπουν στους ενδιαφερόμενους να διατυπώνουν τις απόψεις τους, χωρίς να απαιτείται η μετακίνησή τους στο αρμόδιο δικαστήριο. Όταν ο καταθέτων κατοικεί σε άλλο κράτος μέλος από το κράτος μέλος του επιληφθέντος δικαστηρίου, η ακρόαση θα πρέπει να οργανώνεται σύμφωνα με τους κανόνες που ορίζει ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1206/2001 του Συμβουλίου[17]. Όταν η κατοικία του διαδίκου είναι στο κράτος μέλος του αρμόδιου δικαστηρίου ή σε τρίτη χώρα, η ακρόαση μπορεί να διεξαχθεί με εικονοδιάσκεψη, τηλεδιάσκεψη ή άλλη κατάλληλη τεχνολογία επικοινωνίας εξ αποστάσεως, σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο. Οι διάδικοι πρέπει να έχουν πάντοτε το δικαίωμα να παρίστανται στο δικαστήριο για ακρόαση, εφόσον το ζητήσουν. Το δικαστήριο οφείλει να χρησιμοποιεί τα απλούστερα και λιγότερο δαπανηρά μέσα για τη διεξαγωγή των αποδείξεων.

(13)     Το δυνητικό κόστος της δικαστικής διαδικασίας μπορεί να επηρεάσει την απόφαση του ενάγοντος να ασκήσει προσφυγή. Εκτός από τις άλλες δαπάνες, τα δικαστικά τέλη μπορεί να αποθαρρύνουν ενάγοντες να ασκήσουν προσφυγή, ιδίως στα κράτη μέλη με δυσανάλογα υψηλά δικαστικά τέλη. Τα δικαστικά τέλη θα πρέπει να είναι ανάλογα με την αξία της διαφοράς προκειμένου να εξασφαλίζεται η πρόσβαση στη δικαιοσύνη για την επίλυση διασυνοριακών μικροδιαφορών. Σκοπός του κανονισμού δεν είναι η εναρμόνιση των δικαστικών τελών· αντ’ αυτού, θεσπίζει ανώτατο όριο δικαστικών τελών, γεγονός που θα καταστήσει τη διαδικασία προσιτή σε σημαντικό ποσοστό εναγόντων, ενώ ταυτόχρονα παρέχει στα κράτη μέλη ευρεία διακριτική ευχέρεια να επιλέγουν τη μέθοδο υπολογισμού και το ύψος των δικαστικών τελών.

(14)     Για την καταβολή των δικαστικών τελών δεν θα πρέπει να απαιτείται από τους ενάγοντες να ταξιδεύουν ή να προσλαμβάνουν δικηγόρο για τον σκοπό αυτό. Θα πρέπει όλα τα δικαστήρια που έχουν διεθνή δικαιοδοσία στην ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών να κάνουν αποδεκτά τουλάχιστον τα τραπεζικά εμβάσματα και συστήματα ηλεκτρονικής πληρωμής με πιστωτική ή χρεωστική κάρτα.

(15)     Θα πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερη διαφάνεια και εύκολη διαδικτυακή πρόσβαση σε πληροφορίες σχετικά με τα δικαστικά τέλη και τους τρόπους πληρωμής, καθώς και τις αρχές ή οργανώσεις που είναι αρμόδιες να παρέχουν πρακτική βοήθεια στα κράτη μέλη. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να παρέχουν τις σχετικές πληροφορίες στην Επιτροπή, η οποία με τη σειρά της θα πρέπει να εξασφαλίζει τη δημοσιοποίηση και την ευρεία διάδοσή τους.

(16)     Θα πρέπει να αποσαφηνιστεί στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1896/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου[18] ότι, για διαφορές που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών, η εν λόγω διαδικασία πρέπει επίσης να είναι διαθέσιμη σε διαδίκους της διαδικασίας ευρωπαϊκής διαταγής πληρωμής που έχουν καταθέσει δήλωση αντιρρήσεων κατά ευρωπαϊκής διαταγής πληρωμής.

(17)     Για την καλύτερη προστασία του εναγομένου, τα τυποποιημένα έντυπα που περιέχονται στα παραρτήματα Ι, ΙΙ, ΙΙΙ και IV του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 861/2007 θα πρέπει να περιέχουν πληροφορίες σχετικά με τις συνέπειες για τον εναγόμενο, εάν αυτός δεν αντικρούσει την αξίωση ή δεν εμφανιστεί στο δικαστήριο, ιδίως όσον αφορά την πιθανότητα έκδοσης ή αναγκαστικής εκτέλεσης απόφασης κατά του εναγομένου και έγερσης αστικής ευθύνης για δαπάνες που συνδέονται με τις δικαστικές διαδικασίες. Οι πληροφορίες των παραρτημάτων θα πρέπει να αντικατοπτρίζουν τις αλλαγές που προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό, για παράδειγμα εκείνες που αποσκοπούν στη διευκόλυνση της χρήσης μέσων επικοινωνίας εξ αποστάσεως μεταξύ δικαστηρίων και διαδίκων.

(18)     Η εξουσία έκδοσης πράξεων σύμφωνα με το άρθρο 290 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσον αφορά τροποποιήσεις των παραρτημάτων I, ΙΙ, ΙΙΙ και IV του παρόντος κανονισμού θα πρέπει να ανατεθεί στην Επιτροπή. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να διεξάγει η Επιτροπή τις κατάλληλες διαβουλεύσεις κατά τις προπαρασκευαστικές εργασίες της, μεταξύ άλλων και σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων. Κατά την προετοιμασία και τη σύνταξη κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων, η Επιτροπή οφείλει να εξασφαλίζει την ταυτόχρονη, έγκαιρη και σωστή διαβίβαση των σχετικών εγγράφων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο.

(19)     Σύμφωνα με τα άρθρα 1 και 2 του πρωτοκόλλου για τη θέση του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας σε σχέση με τον Χώρο ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης, που προσαρτάται στη συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και στη συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, [το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιρλανδία γνωστοποίησαν ότι επιθυμούν να συμμετάσχουν στη θέσπιση και εφαρμογή του παρόντος κανονισμού]/[με την επιφύλαξη του άρθρου 4 του εν λόγω πρωτοκόλλου, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιρλανδία δεν συμμετέχουν στη θέσπιση του παρόντος κανονισμού και δεν δεσμεύονται από αυτόν ούτε υπόκεινται στην εφαρμογή του].

(20)     Η Δανία, σύμφωνα με τα άρθρα 1 και 2 του πρωτοκόλλου για τη θέση της Δανίας που προσαρτάται στη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και στη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν συμμετέχει στην έκδοση του παρόντος κανονισμού και συνεπώς δεν δεσμεύεται από αυτόν ούτε υπόκειται στην εφαρμογή του.

(21)     Κατά συνέπεια, θα πρέπει να τροποποιηθούν αναλόγως οι κανονισμοί (ΕΚ) αριθ. 861/2007 και (ΕΚ) αριθ. 1896/2006,

ΕΞΕΔΩΣΑΝ ΤΟΝ ΠΑΡΟΝΤΑ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ:

Άρθρο 1

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 861/2007 τροποποιείται ως ακολούθως:

(1) Το άρθρο 2 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 2

Πεδίο εφαρμογής

1.           Ο παρών κανονισμός εφαρμόζεται σε αστικές και εμπορικές διαφορές διασυνοριακού χαρακτήρα, ανεξάρτητα από το είδος του δικαστηρίου, εφόσον η αξία της απαιτήσεως δεν υπερβαίνει τις 10.000 ευρώ κατά τον χρόνο κατάθεσης της αγωγής στο δικαστήριο που έχει διεθνή δικαιοδοσία, εξαιρουμένων κάθε είδους τόκων, δαπανών και εξόδων. Δεν επεκτείνεται, ιδίως, σε φορολογικές, τελωνειακές ή διοικητικές υποθέσεις ή στην αστική ευθύνη του κράτους για πράξεις και παραλείψεις κατά την άσκηση της κρατικής εξουσίας («acta iure imperii»).

2.           Ο παρών κανονισμός δεν εφαρμόζεται όταν, κατά το χρόνο κατάθεσης της αγωγής στο αρμόδιο δικαστήριο, όλα τα ακόλουθα στοιχεία, κατά περίπτωση, βρίσκονται στο ίδιο κράτος μέλος:

α)      η κατοικία ή η συνήθης διαμονή των διαδίκων·

β)      ο τόπος εκτέλεσης της σύμβασης·

γ)      ο τόπος όπου συνέβησαν τα πραγματικά περιστατικά στα οποία βασίζεται η αγωγή·

δ)      ο τόπος εκτέλεσης της δικαστικής απόφασης·

ε)      το αρμόδιο δικαστήριο.

Η κατοικία προσδιορίζεται σύμφωνα με [τα άρθρα 59 και 60 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 44/2001]/[τα άρθρα 62 και 63 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1215/2012].

3.           Ο παρών κανονισμός δεν εφαρμόζεται σε υποθέσεις που αφορούν:

α)      το καθεστώς ή την ικανότητα δικαίου φυσικών προσώπων·

β)      τις περιουσιακές διαφορές από γαμικές σχέσεις, υποχρεώσεις διατροφής, διαθήκες και κληρονομική διαδοχή·

γ)      πτωχεύσεις, διαδικασίες λύσης και εκκαθάρισης αφερέγγυων επιχειρήσεων ή άλλων νομικών προσώπων, δικαστικούς ή πτωχευτικούς συμβιβασμούς και ανάλογες διαδικασίες·

δ)      την κοινωνική ασφάλιση·

ε)      διαιτησίες·

στ)    το εργατικό δίκαιο·

ζ)      μισθώσεις ακινήτων, εκτός των αγωγών για χρηματικές αξιώσεις, ή

η)      παραβιάσεις του ιδιωτικού βίου και των δικαιωμάτων επί της προσωπικότητος, μεταξύ των οποίων η δυσφήμηση.

4.           Στον παρόντα κανονισμό, με τον όρο «κράτος μέλος» νοούνται τα κράτη μέλη πλην της Δανίας.

(2) Το άρθρο 3 διαγράφεται.

(3) Το άρθρο 4 τροποποιείται ως εξής:

α)      στην παράγραφο 4 δεύτερο εδάφιο, προστίθεται η ακόλουθη φράση:

«Το δικαστήριο ενημερώνει τον ενάγοντα για την εν λόγω απόρριψη.»

β)      η παράγραφος 5 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«5. Τα κράτη μέλη μεριμνούν ώστε το τυποποιημένο έντυπο αγωγής A να είναι διαθέσιμο σε έντυπη μορφή σε όλα τα δικαστήρια ενώπιον των οποίων μπορεί να κινηθεί ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών, καθώς και σε ηλεκτρονική μορφή στους δικτυακούς τόπους των δικαστηρίων αυτών ή της αρμόδιας κεντρικής αρχής.»

(4) Στο άρθρο 5, η παράγραφος 1 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

1. Η ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών είναι γραπτή. Το δικαστήριο διεξάγει προφορική διαδικασία, εάν κρίνει ότι δεν είναι δυνατό να εκδώσει απόφαση βάσει των γραπτών αποδεικτικών στοιχείων που υπέβαλαν οι διάδικοι ή εάν ζητηθεί από διάδικο. Το δικαστήριο δύναται να απορρίψει το αίτημα αυτό, εάν κρίνει ότι, ενόψει των περιστάσεων της υπόθεσης, η προφορική διαδικασία είναι προδήλως περιττή για την ορθή διεξαγωγή της διαδικασίας. Η απόρριψη αιτιολογείται γραπτώς και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί αυτοτελώς χωρίς προσβολή της ίδιας της απόφασης.

Το δικαστήριο δεν μπορεί να απορρίψει αίτηση για προφορική ακρόαση όταν:

α)      η αξία του αντικειμένου της διαφοράς υπερβαίνει τα 2.000 ευρώ, ή

β)      και οι δύο διάδικοι εκφράζουν την προθυμία τους να συνάψουν δικαστικό συμβιβασμό και ζητούν τη διεξαγωγή ακροαματικής διαδικασίας για τον σκοπό αυτό.»

(5) Το άρθρο 8 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 8

Ακρόαση

1.           Η προφορική ακρόαση πραγματοποιείται μέσω εικονοδιάσκεψης, τηλεδιάσκεψης ή άλλης κατάλληλης τεχνολογίας επικοινωνίας εξ αποστάσεως, σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1206/2001 του Συμβουλίου, όταν η κατοικία του διαδίκου που πρόκειται να καταθέσει βρίσκεται στο έδαφος άλλου κράτους μέλους από το κράτος μέλος του αρμόδιου δικαστηρίου.

2.           Ένας διάδικος έχει πάντοτε το δικαίωμα να παραστεί ενώπιον του δικαστηρίου και να καταθέσει αυτοπροσώπως, εφόσον υποβάλει σχετικό αίτημα.»

(6) Το άρθρο 9 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 9

Διεξαγωγή των αποδείξεων

1.           Το δικαστήριο προσδιορίζει τα μέσα διεξαγωγής των αποδείξεων και την έκταση των αποδεικτικών στοιχείων που απαιτούνται για την απόφασή του δυνάμει των κανόνων που εφαρμόζονται ως προς το παραδεκτό των αποδεικτικών στοιχείων. Το δικαστήριο μπορεί να δεχθεί τη διεξαγωγή των αποδείξεων με γραπτές καταθέσεις μαρτύρων, πραγματογνωμόνων ή διαδίκων. Όταν για τη διεξαγωγή αποδείξεων απαιτείται η κατάθεση προσώπου, η ακρόαση διεξάγεται σύμφωνα με τους όρους που προβλέπονται στο άρθρο 8.

2.           Το δικαστήριο μπορεί να προβεί στην εξέταση μαρτύρων ή πραγματογνωμόνων μόνον εάν δεν είναι δυνατή η έκδοση απόφασης με βάση τα αποδεικτικά στοιχεία που υπέβαλαν οι διάδικοι.

3.           Το δικαστήριο χρησιμοποιεί την απλούστερη και λιγότερο δαπανηρή μέθοδο διεξαγωγής των αποδείξεων.»

(7) Το άρθρο 11 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 11

Παροχή βοήθειας στους διαδίκους

1.           Τα κράτη μέλη εξασφαλίζουν την παροχή βοήθειας στους διαδίκους για τη συμπλήρωση των εντύπων. Η εν λόγω βοήθεια παρέχεται ιδίως για να αποφασιστεί κατά πόσο μπορεί να ακολουθηθεί η διαδικασία για την επίλυση της σχετικής διαφοράς και για τον ορισμό του αρμόδιου δικαστηρίου, για τον υπολογισμό των οφειλόμενων τόκων και για τον προσδιορισμό των εγγράφων που πρέπει να συνυποβληθούν.

2.           Τα κράτη μέλη μεριμνούν ώστε οι πληροφορίες σχετικά με τις αρμόδιες αρχές και οργανισμούς παροχής βοήθειας σύμφωνα με την παράγραφο 1 να είναι διαθέσιμες σε έντυπη μορφή σε όλα τα δικαστήρια ενώπιον των οποίων μπορεί να κινηθεί η ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών, καθώς και σε ηλεκτρονική μορφή στους δικτυακούς τόπους των δικαστηρίων αυτών ή της αρμόδιας κεντρικής αρχής.»

(8) Το άρθρο 13 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 13

Επίδοση εγγράφων και άλλες επικοινωνίες μεταξύ των διαδίκων και του δικαστηρίου

1.           Η επίδοση των εγγράφων που αναφέρονται στο άρθρο 5 παράγραφος 2 και στο άρθρο 7 παράγραφος 2 πραγματοποιείται ταχυδρομικώς ή με ηλεκτρονικά μέσα και πιστοποιείται με αποδεικτικό παραλαβής που αναγράφει την ημερομηνία παραλαβής. Τα έγγραφα επιδίδονται ηλεκτρονικά μόνον εφόσον ο διάδικος έχει δεχθεί ρητώς εκ των προτέρων ότι τα έγγραφα μπορούν να επιδοθούν με ηλεκτρονικά μέσα. Η επίδοση ή κοινοποίηση με ηλεκτρονικά μέσα μπορεί να πιστοποιείται με αυτόματη επιβεβαίωση της παραλαβής.

2.           Όλες οι γραπτές επικοινωνίες που δεν αναφέρονται στην παράγραφο 1 μεταξύ του δικαστηρίου και των διαδίκων διεξάγονται με ηλεκτρονικά μέσα που πιστοποιούνται με αποδεικτικό παραλαβής, εφόσον τα μέσα αυτά είναι αποδεκτά σε διαδικασίες βάσει της εθνικής νομοθεσίας και μόνον εφόσον ο διάδικος αποδέχεται αυτά τα μέσα επικοινωνίας.

3.           Εάν είναι αδύνατη η επίδοση σύμφωνα με την παράγραφο 1, μπορεί να διενεργηθεί με οποιαδήποτε από τις μεθόδους που ορίζονται στο άρθρο 13 ή 14 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1896/2006. Εάν δεν είναι εφικτή η επικοινωνία σύμφωνα με την παράγραφο 2, μπορεί να χρησιμοποιηθεί κάθε άλλη μέθοδος επικοινωνίας αποδεκτή από την εθνική νομοθεσία.»

(9) Παρεμβάλλεται το ακόλουθο νέο άρθρο:

«Άρθρο 15α

Δικαστικά τέλη και τρόποι πληρωμής

1.           Τα δικαστικά τέλη που χρεώνονται για την ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών δεν υπερβαίνουν το 10% της αξίας του αντικειμένου της διαφοράς, εξαιρουμένων κάθε είδους τόκων, δαπανών και εξόδων. Εάν τα κράτη μέλη επιβάλλουν ελάχιστο ποσό δικαστικών τελών για την ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών, τα εν λόγω τέλη δεν υπερβαίνουν τα 35 ευρώ κατά την παραλαβή του εντύπου της αγωγής από το αρμόδιο δικαστήριο.

2.           Τα κράτη μέλη εξασφαλίζουν ότι οι διάδικοι έχουν τη δυνατότητα πληρωμής των δικαστικών τελών με μέσα εξ αποστάσεως πληρωμής, μεταξύ άλλων με τραπεζικό έμβασμα και σύστημα ηλεκτρονικής πληρωμής με πιστωτική ή χρεωστική κάρτα.»

(10) Στο άρθρο 17, η παράγραφος 2 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«2. Τα άρθρα 15α και 16 εφαρμόζονται στα ένδικα μέσα.»

(11) Το άρθρο 18 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 18

Στοιχειώδεις κανόνες για την επανεξέταση της απόφασης

1.           Εναγόμενος ο οποίος δεν έχει παραστεί δικαιούται να ζητήσει επανεξέταση της απόφασης που εκδόθηκε βάσει της ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών ενώπιον του έχοντος διεθνή δικαιοδοσία δικαστηρίου του κράτους μέλους στο οποίο εκδόθηκε η απόφαση, εάν:

α)      δεν είχε επιδοθεί ή κοινοποιηθεί στον εναγόμενο το έντυπο της αγωγής εγκαίρως και κατά τρόπο που να του επιτρέπει να προετοιμάσει την άμυνά του· ή

β)      ο εναγόμενος εμποδίστηκε να απαντήσει στην αγωγή λόγω ανωτέρας βίας ή λόγω έκτακτων περιστάσεων, χωρίς καμία υπαιτιότητά του·

εκτός εάν ο εναγόμενος παρέλειψε να προσβάλει την απόφαση ενώ είχε τη δυνατότητα να το πράξει.

2.           Η προθεσμία υποβολής αίτησης επανεξέτασης είναι 30 ημέρες. Η προθεσμία αρχίζει από την ημέρα κατά την οποία ο εναγόμενος έλαβε όντως γνώση του περιεχομένου της απόφασης και ήταν σε θέση να αντιδράσει, το αργότερο δε από την ημερομηνία κατά την οποία ελήφθη το πρώτο μέτρο αναγκαστικής εκτέλεσης το οποίο έχει ως αποτέλεσμα την ολική ή μερική δέσμευση των περιουσιακών του στοιχείων. Η προθεσμία δεν παρεκτείνεται λόγω αποστάσεως.

3.           Εάν το δικαστήριο απορρίψει την αναφερομένη στην παράγραφο 1 αίτηση επανεξέτασης με την αιτιολογία ότι δεν συντρέχει κανένας από τους λόγους που προβλέπονται σε αυτή την παράγραφο, η απόφαση εξακολουθεί να ισχύει.

Εάν το δικαστήριο αποφασίσει ότι η επανεξέταση δικαιολογείται για κάποιον από τους λόγους που αναφέρονται στην παράγραφο 1, η απόφαση που εκδόθηκε με την ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών θεωρείται άκυρη. Ωστόσο, ο δανειστής εξακολουθεί να επωφελείται από τη διακοπή της προθεσμίας παραγραφής.»

(12) Το άρθρο 21 παράγραφος 2 στοιχείο β) αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«β) αντίγραφο της βεβαίωσης κατά το άρθρο 20 παράγραφος 2 και, εφόσον είναι αναγκαίο, τη μετάφραση του ουσιώδους μέρους της απόφασης που αναφέρεται στο σημείο 4.3 της βεβαίωσης στην επίσημη γλώσσα του κράτους μέλους εκτέλεσης ή, εάν το εν λόγω κράτος μέλος έχει περισσότερες από μία επίσημες γλώσσες, στην επίσημη γλώσσα ή σε μία από τις επίσημες γλώσσες της διαδικασίας ενώπιον του δικαστηρίου, στον τόπο όπου επιδιώκεται η εκτέλεση, σύμφωνα με το δίκαιο αυτού του κράτους μέλους, ή σε άλλη γλώσσα την οποία το κράτος μέλος εκτέλεσης έχει δηλώσει ότι μπορεί να δεχθεί. Κάθε κράτος μέλος μπορεί να υποδεικνύει ποια ή ποιες επίσημες γλώσσες των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πλην της δικής του, μπορεί να δεχθεί για την ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών. Η μετάφραση του ουσιώδους μέρους της απόφασης στο σημείο 4.3 της βεβαίωσης πραγματοποιείται από ορκωτό μεταφραστή σε ένα από τα κράτη μέλη.»

(13) Το άρθρο 25 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 25

Ενημέρωση σχετικά με τη διεθνή δικαιοδοσία, τα μέσα επικοινωνίας, τα ένδικα μέσα, τα δικαστικά τέλη, τους τρόπους πληρωμής και την επανεξέταση

1.           Τα κράτη μέλη κοινοποιούν στην Επιτροπή, το αργότερο [6 μήνες από την έναρξη ισχύος του κανονισμού]:

α)      τα δικαστήρια που έχουν αρμοδιότητα να εκδίδουν αποφάσεις με την ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών·

β)      τα μέσα επικοινωνίας τα οποία γίνονται δεκτά για τους σκοπούς της ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών και είναι διαθέσιμα στα δικαστήρια σύμφωνα με το άρθρο 4 παράγραφος 1·

γ)       τα δικαστικά τέλη για την ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών ή τον τρόπο υπολογισμού τους καθώς και τους αποδεκτούς τρόπους πληρωμής για την καταβολή των δικαστικών τελών, σύμφωνα με το άρθρο 15α·

δ)      τις αρμόδιες αρχές ή οργανισμούς για την παροχή πρακτικής βοήθειας σύμφωνα με το άρθρο 11·

ε)       εάν υπάρχει δυνατότητα άσκησης ενδίκων μέσων βάσει του δικονομικού δικαίου της χώρας, σύμφωνα με το άρθρο 17, την προθεσμία εντός της οποίας πρέπει να ασκηθεί το ένδικο μέσο και σε ποιο δικαστήριο μπορεί να ασκηθεί το ένδικο μέσο·

στ)     τις διαδικασίες υποβολής αίτησης επανεξέτασης, σύμφωνα με το άρθρο 18·

ζ)       τις αποδεκτές γλώσσες κατ’ εφαρμογή του άρθρου 21 παράγραφος 2 στοιχείο β), και

η)      τις αρμόδιες αρχές αναγκαστικής εκτέλεσης και τις αρμόδιες αρχές για την εφαρμογή του άρθρου 23.

Τα κράτη μέλη γνωστοποιούν στην Επιτροπή τυχόν μεταγενέστερη μεταβολή των πληροφοριών αυτών.

2.           Η Επιτροπή μεριμνά ώστε το κοινό να λάβει γνώση των κοινοποιούμενων σύμφωνα με την παράγραφο 1 πληροφοριών με κάθε πρόσφορο μέσο, όπως η δημοσίευση στο διαδίκτυο.»

(14) Το άρθρο 26 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 26 Τροποποιήσεις των παραρτημάτων

1.           Εξουσιοδοτείται η Επιτροπή να εκδίδει κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις σύμφωνα με το άρθρο 27 σχετικά με τις τροποποιήσεις των παραρτημάτων I, II, III και IV.»

(15) Το άρθρο 27 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 27 Άσκηση της εξουσιοδότησης

1.           Ανατίθεται στην Επιτροπή η εξουσία να εκδίδει κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις υπό τους όρους του παρόντος άρθρου.

2.           Η αναφερόμενη στο άρθρο 26 εξουσία έκδοσης κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων ανατίθεται στην Επιτροπή επ’ αόριστον από την [ημερομηνία έναρξης ισχύος του παρόντος κανονισμού].

3.           Η αναφερόμενη στο άρθρο 26 εξουσιοδότηση μπορεί να ανακληθεί ανά πάσα στιγμή από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ή το Συμβούλιο. Η απόφαση ανάκλησης επιφέρει τη λήξη της εξουσιοδότησης που προσδιορίζεται στην εν λόγω απόφαση. Αρχίζει να ισχύει την επομένη της δημοσίευσής της στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή σε μεταγενέστερη ημερομηνία η οποία προσδιορίζεται στην εν λόγω απόφαση. Δεν θίγει το κύρος των κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων που είναι ήδη σε ισχύ.

4.           Μόλις εκδώσει κατ’ εξουσιοδότηση πράξη, η Επιτροπή την κοινοποιεί ταυτόχρονα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο.

5.           Η κατ’ εξουσιοδότηση πράξη που εκδίδεται δυνάμει του άρθρου 26 τίθεται σε ισχύ μόνον εφόσον δεν διατυπωθεί αντίρρηση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο εντός δύο μηνών από την κοινοποίηση της εν λόγω πράξης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο ή εάν, πριν λήξει η προθεσμία αυτή, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο ενημερώσουν αμφότερα την Επιτροπή ότι δεν θα προβάλουν αντιρρήσεις. Η προθεσμία αυτή παρατείνεται κατά δύο μήνες κατόπιν πρωτοβουλίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ή του Συμβουλίου.»

(16) Το άρθρο 28 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 28 Επανεξέταση

Έως την [5 έτη από την ημερομηνία εφαρμογής], η Επιτροπή υποβάλλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο και την Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή έκθεση σχετικά με την εφαρμογή του παρόντος κανονισμού. Η έκθεση συνοδεύεται, κατά περίπτωση, από νομοθετικές προτάσεις.

Για τον σκοπό αυτό και έως την ίδια ημερομηνία, τα κράτη μέλη παρέχουν στην Επιτροπή πληροφορίες σχετικά με τον αριθμό των αιτήσεων στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών, καθώς και τον αριθμό των αιτήσεων για την εκτέλεση αποφάσεων που εκδόθηκαν βάσει της ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών.»

Άρθρο 2

Το άρθρο 17 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1896/2006 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 17

Αποτελέσματα της υποβολής δήλωσης αντιρρήσεων

1.           Σε περίπτωση υποβολής δήλωσης αντιρρήσεων εντός της προβλεπόμενης στο άρθρο 16 παράγραφος 2 προθεσμίας, η διαδικασία συνεχίζεται ενώπιον των αρμόδιων δικαστηρίων του κράτους μέλους προέλευσης σύμφωνα με τους συνήθεις κανόνες πολιτικής δικονομίας, εκτός εάν ο αιτών έχει ζητήσει ρητά να λήξει η διαδικασία σε αυτή την περίπτωση. Η διαδικασία συνεχίζεται σύμφωνα με τους κανόνες:

α)      ενδεχόμενης ισχύουσας απλουστευμένης διαδικασίας, και ιδίως της διαδικασίας που ορίζεται στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 861/2007, ή

β)      της τακτικής αστικής διαδικασίας.

Όταν ο αιτών έχει επιδιώξει την ικανοποίηση της αξίωσής του με τη διαδικασία ευρωπαϊκής διαταγής πληρωμής, καμία διάταξη του εθνικού δικαίου δεν θίγει τη θέση του σε μεταγενέστερες τακτικές αστικές διαδικασίες.

2.           Η μετάβαση σε τακτική αστική διαδικασία κατά την έννοια της παραγράφου 1 στοιχεία α) και β) διέπεται από το δίκαιο του κράτους μέλους προέλευσης.

3.           Ο αιτών ενημερώνεται για την τυχόν υποβολή δήλωσης αντιρρήσεων εκ μέρους του καθού και για τυχόν μετάβαση σε τακτικές αστικές διαδικασίες.»

Άρθρο 3

Ο παρών κανονισμός αρχίζει να ισχύει την εικοστή ημέρα από τη δημοσίευσή του στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Εφαρμόζεται από την [6 μήνες από την ημερομηνία έναρξης ισχύος του κανονισμού].

Ο παρών κανονισμός είναι δεσμευτικός ως προς όλα τα μέρη του και ισχύει άμεσα σε κάθε κράτος μέλος σύμφωνα με τις Συνθήκες.

Βρυξέλλες,

Για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο                     Για το Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος                                                   Ο Πρόεδρος

ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ

1.           ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ/ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ

              1.1.    Τίτλος της πρότασης/πρωτοβουλίας

              1.2.    Σχετικοί τομείς πολιτικής στη δομή ΔΒΔ/ΠΒΔ

              1.3.    Χαρακτήρας της πρότασης/πρωτοβουλίας

              1.4.    Στόχος(οι)

              1.5.    Αιτιολόγηση της πρότασης/πρωτοβουλίας

              1.6.    Διάρκεια και δημοσιονομικές επιπτώσεις της δράσης

              1.7.    Προβλεπόμενος(οι) τρόπος(οι) διαχείρισης

2.           ΜΕΤΡΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ

              2.1.    Διατάξεις στον τομέα της παρακολούθησης και της υποβολής εκθέσεων

              2.2.    Σύστημα διαχείρισης και ελέγχου

              2.3.    Μέτρα για την πρόληψη περιπτώσεων απάτης και παρατυπίας

3.           ΕΚΤΙΜΩΜΕΝΕΣ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ/ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ

              3.1.    Τομέας(είς) του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου και γραμμή(ές) δαπανών του προϋπολογισμού που επηρεάζονται

              3.2.    Εκτιμώμενες επιπτώσεις στις δαπάνες

              3.2.1. Συνοπτική παρουσίαση των εκτιμώμενων επιπτώσεων στις δαπάνες

              3.2.2. Εκτιμώμενες επιπτώσεις στις επιχειρησιακές πιστώσεις

              3.2.3. Εκτιμώμενες επιπτώσεις στις πιστώσεις διοικητικού χαρακτήρα

              3.2.4. Συμβατότητα με το ισχύον πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο

              3.2.5. Συμμετοχή τρίτων μερών στη χρηματοδότηση

              3.3.    Εκτιμώμενες επιπτώσεις στα έσοδα

ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ

1.           ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ/ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ

1.1.        Τίτλος της πρότασης/πρωτοβουλίας

Πρόταση κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 861/2007 του Συμβουλίου για τη θέσπιση ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών και του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1896/2006 για τη θέσπιση διαδικασίας ευρωπαϊκής διαταγής πληρωμής

1.2.        Σχετικοί τομείς πολιτικής στη δομή ΔΒΔ/ΠΒΔ[19]

Τίτλος 33 - Δικαιοσύνη

1.3.        Χαρακτήρας της πρότασης/πρωτοβουλίας

¨ Η πρόταση/πρωτοβουλία αφορά νέα δράση

¨ Η πρόταση/πρωτοβουλία αφορά νέα δράση μετά από πιλοτικό έργο/προπαρασκευαστική δράση[20]

Ø Η πρόταση/πρωτοβουλία αφορά την παράταση υφιστάμενης δράσης

¨ Η πρόταση/πρωτοβουλία αφορά τη μετατροπή δράσης σε νέα δράση

1.4.        Στόχοι

1.4.1.     Ο (Οι) πολυετής(-είς) στρατηγικός(-οί) στόχος(-οι) της Επιτροπής τον(τους) οποίο(-ους) αφορά η πρόταση/πρωτοβουλία

Ανάπτυξη ενός χώρου δικαιοσύνης, δικαιοσύνη για την ανάπτυξη

1.4.2.     Ειδικός(οί) στόχος(οι) και δραστηριότητα(ες) ΔΒΔ/ΠΒΔ

Ειδικός στόχος αριθ.

Δικαστική συνεργασία σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις

Σχετική(ές) δραστηριότητα(ες) ΔΒΔ/ΠΒΔ

33 03

1.4.3.     Αναμενόμενο(-α) αποτέλεσμα(-τα) και επιπτώσεις

Να προσδιοριστούν τα αποτελέσματα που θα πρέπει να έχει η πρόταση/πρωτοβουλία όσον αφορά τους στοχοθετημένους(ες) δικαιούχους/ομάδες.

Αύξηση της απλούστευσης, μείωση κόστους και χρόνου της ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών, αυξημένη πρόσβαση στη δικαιοσύνη για απαιτήσεις μικρής αξίας

1.4.4.     Δείκτες αποτελεσμάτων και επιπτώσεων

Να προσδιοριστούν οι δείκτες για την παρακολούθηση της υλοποίησης της πρότασης/πρωτοβουλίας.

[…]

Οι δείκτες για την εξέταση της αποδοτικότητας και της αποτελεσματικότητας είναι οι εξής:

- αύξηση του αριθμού των αιτήσεων στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών (ΕΔΜΔ), τόσο για απαιτήσεις κάτω των 2 000 ευρώ όσο και μεταξύ 2 000 και 10 000 ευρώ — πληροφορίες από Ευρωπαϊκό Δικαστικό Δίκτυο (ΕΔΔ), Ευρωβαρόμετρα, Δίκτυο Ευρωπαϊκών Κέντρων Καταναλωτών (ECC-Net)·

- μείωση των συνολικών δαπανών και του χρόνου της διαδικασίας ανά υπόθεση, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων μετάφρασης του εντύπου Δ — Ευρωβαρόμετρα, ECC-Net·

- βελτίωση της διαφάνειας των πληροφοριών σχετικά με τα δικαστικά τέλη και τους τρόπους πληρωμής, καθώς και την πρακτική βοήθεια — Ευρωβαρόμετρα, ECC-Net·

- μείωση του φόρτου εργασίας των δικαστηρίων ανά υπόθεση, χάρη στη χρήση της διαδικασίας αντί της χρήσης εθνικών τακτικών ή απλουστευμένων διαδικασιών — ΕΔΔ, συνεντεύξεις με τους δικαστές σε διάφορα κράτη μέλη.

1.5.        Αιτιολόγηση της πρότασης/πρωτοβουλίας

1.5.1.     Βραχυπρόθεσμη ή μακροπρόθεσμη κάλυψη αναγκών

Αναθεώρηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 861/2007 για τη θέσπιση ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών

1.5.2.     Προστιθέμενη αξία της παρέμβασης της ΕΕ

Η ανάγκη για δράση της ΕΕ διαπιστώθηκε ήδη το 2007 με την έκδοση του κανονισμού 861/2007. Το κύριο σκεπτικό της παρούσας δράσης συνίσταται στην περαιτέρω μείωση του δυσανάλογου κόστους των δικών για μικροδιαφορές σε διασυνοριακές καταστάσεις εντός της ΕΕ. Ο στόχος αυτός δεν μπορεί να επιτευχθεί από τα κράτη μέλη, επειδή αφορά διαδικασία που έχει θεσπιστεί με κανονισμό της ΕΕ. Η δράση σε επίπεδο ΕΕ είναι αναγκαία για την περαιτέρω βελτίωση και απλούστευση της ευρωπαϊκής διαδικασίας, καθώς και για την αύξηση των υποθέσεων για τις οποίες είναι διαθέσιμη, μέσω της διεύρυνσης του πεδίου εφαρμογής της και της αύξησης του ανώτατου ορίου, προς όφελος των καταναλωτών και των ΜΜΕ.

1.5.3.     Διδάγματα που αποκομίστηκαν από ανάλογες εμπειρίες του παρελθόντος

[…]

Παρά τα οφέλη που θα μπορούσε να αποφέρει η διαδικασία όσον αφορά τη μείωση του κόστους και του χρόνου της εκδίκασης διασυνοριακών διαφορών, είναι ακόμη ελάχιστα γνωστή και παραμένει αναξιοποίητη αρκετά έτη αφότου τέθηκε σε εφαρμογή ο κανονισμός. Σε ψήφισμά του το 2011[21], το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επιβεβαίωσε ότι απαιτούνται περαιτέρω προσπάθειες όσον αφορά την ασφάλεια δικαίου, τον περιορισμό των γλωσσικών φραγμών και τη διαφάνεια των διαδικασιών. Κάλεσε την Επιτροπή να λάβει μέτρα για την καλύτερη ενημέρωση των καταναλωτών και των επιχειρήσεων, ώστε να κάνουν χρήση των υφιστάμενων νομοθετικών μέσων, όπως η ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών (ΕΔΜΔ). Οι ενδιαφερόμενοι, καταναλωτές και επιχειρήσεις, έθιξαν επίσης και το γεγονός ότι απαιτείται περαιτέρω βελτίωση του κανονισμού προς όφελος των καταναλωτών και των επιχειρήσεων, ιδιαίτερα των ΜΜΕ. Τα κράτη μέλη έχουν επίσης επισημάνει ορισμένες ανεπάρκειες του υφιστάμενου κανονισμού, οι οποίες θα πρέπει να αντιμετωπιστούν.

1.5.4.     Συμβατότητα και ενδεχόμενη συνέργεια με άλλα κατάλληλα μέσα

Ο κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 1215/2012 (Βρυξέλλες Ι - αναδιατύπωση) αποσκοπεί στην εναρμόνιση των κανόνων ιδιωτικού διεθνούς δικαίου για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις Προβλέπει μεταξύ άλλων ότι «απόφαση η οποία έχει εκδοθεί σε ένα κράτος μέλος αναγνωρίζεται στα υπόλοιπα κράτη μέλη χωρίς να απαιτείται ειδική διαδικασία». Οι εν λόγω ειδικές διαδικασίες, οι οποίες θα καταργηθούν από τις 10 Ιανουαρίου 2015 για όλες τις αστικές και εμπορικές δικαστικές αποφάσεις, είναι γνωστές ως διαδικασίες «exequatur» (κήρυξης εκτελεστότητας).

Ο κανονισμός για την ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών είναι, στην ουσία, μια νομική πράξη η οποία απλουστεύει τις διαδικασίες επίλυσης των διαφορών χαμηλής αξίας — υποβολή αίτησης μέσω τυποποιημένου εντύπου, διεξαγωγή της διαδικασίας κατ’ αρχήν εγγράφως, ακρόαση των διαδίκων και διεξαγωγή αποδείξεων, εκπροσώπηση των διαδίκων, όρια δαπανών και χρόνου.

Ο κανονισμός για την ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών περιέχει επίσης κανόνες με τους οποίους καταργείται η διαδικασία του exequatur για την αναγνώριση των αποφάσεων που εκδόθηκαν με αυτή την απλουστευμένη διαδικασία (άρθρο 20) και σε αυτό το σημείο υπάρχει επικάλυψη με την αναδιατύπωση του κανονισμού «Βρυξέλλες I». Ωστόσο, όταν πρόκειται για το πιστοποιητικό εκτέλεσης, ο κανονισμός για την ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών συνιστά απλούστευση σε σύγκριση με τον κανονισμό «Βρυξέλλες I - αναδιατύπωση» — το Έντυπο Δ της ΕΔΜΔ αποτελεί απλοποιημένη έκδοση του παραρτήματος I του κανονισμού «Βρυξέλλες I - αναδιατύπωση».

Από τις 10 Ιανουαρίου 2015 (ημερομηνία έναρξης ισχύος του κανονισμού Βρυξέλλες Ι - αναδιατύπωση), η συντριπτική πλειοψηφία των διατάξεων του κανονισμού ΕΔΜΔ που αφορούν την απλούστευση των διαδικασιών, καθώς και την εκτέλεση, στο βαθμό που συνιστούν απλούστευση σε σύγκριση με τον κανονισμό «Βρυξέλλες I - αναδιατύπωση», θα εξακολουθήσει να αποτελεί την προστιθέμενη αξία της ΕΔΜΔ.

1.6.        Διάρκεια και δημοσιονομικές επιπτώσεις της δράσης

¨ Πρόταση/πρωτοβουλία περιορισμένης διάρκειας

– ¨  Πρόταση/Πρωτοβουλία με ισχύ από την [ΗΗ/MM]ΕΕΕΕ μέχρι την [ΗΗ/MM]ΕΕΕΕ

– ¨  Δημοσιονομικές επιπτώσεις από το ΕΕΕΕ μέχρι το ΕΕΕΕ

Ø Πρόταση/πρωτοβουλία απεριόριστης διάρκειας

– Περίοδος σταδιακής εφαρμογής από την έκδοση του κανονισμού

– και στη συνέχεια πλήρης εφαρμογή.

1.7.        Προβλεπόμενος(οι) τρόπος(οι) διαχείρισης[22]

Ø Κεντρική άμεση διαχείριση από την Επιτροπή

¨ Κεντρική έμμεση διαχείριση με ανάθεση εκτελεστικών καθηκόντων σε:

– ¨  εκτελεστικούς οργανισμούς

– ¨  οργανισμούς που δημιουργούνται από τις Κοινότητες[23]

– ¨  εθνικούς δημόσιους οργανισμούς/οργανισμούς με αποστολή δημόσιας υπηρεσίας

– ¨  πρόσωπα επιφορτισμένα με την εκτέλεση συγκεκριμένων δράσεων δυνάμει του τίτλου V της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως προσδιορίζονται στην αντίστοιχη βασική πράξη κατά την έννοια του άρθρου 49 του δημοσιονομικού κανονισμού.

¨ Επιμερισμένη διαχείριση με τα κράτη μέλη

¨ Αποκεντρωμένη διαχείριση με τρίτες χώρες

¨ Από κοινού διαχείριση με διεθνείς οργανισμούς (να προσδιοριστούν)

Αν αναφέρονται περισσότεροι του ενός τρόποι διαχείρισης, παρακαλείσθε να τους διευκρινίσετε στο τμήμα «Παρατηρήσεις».

Παρατηρήσεις

2.           ΜΕΤΡΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ

2.1.        Διατάξεις στον τομέα της παρακολούθησης και της υποβολής εκθέσεων

Να προσδιοριστούν η συχνότητα και οι όροι

Επανεξέταση/έκθεση θα ακολουθήσει μετά από 5 έτη. Οι εκθέσεις θα πρέπει να συνοδεύονται από προτάσεις τροποποίησης, εφόσον είναι αναγκαίο.

2.2.        Σύστημα διαχείρισης και ελέγχου

2.2.1.     Κίνδυνος(οι) που έχει(ουν) εντοπιστεί

Δεν έχουν εντοπιστεί κίνδυνοι.

2.2.2.     Προβλεπόμενη(-ες) μέθοδος(-οι) ελέγχου

[…] Άνευ αντικειμένου

2.3.        Μέτρα για την πρόληψη περιπτώσεων απάτης και παρατυπίας

Να προσδιοριστούν τα ισχύοντα ή τα προβλεπόμενα μέτρα πρόληψης και προστασίας.

[…]Άνευ αντικειμένου

3.           ΕΚΤΙΜΩΜΕΝΕΣ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ/ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ

3.1.        Τομέας(είς) του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου και γραμμή(ές) δαπανών του προϋπολογισμού που επηρεάζονται

· Υφιστάμενες γραμμές δαπανών του προϋπολογισμού

Σύμφωνα με τη σειρά των τομέων του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου και των γραμμών του προϋπολογισμού.

Τομέας του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου || Γραμμή του προϋπολογισμού || Είδος δαπάνης || Συμμετοχή

Αριθμός [Περιγραφή………………………...……….] || ΔΠ/ΜΔΠ ([24]) || χωρών ΕΖΕΣ[25] || υποψήφιων για ένταξη χωρών[26] || τρίτων χωρών || κατά την έννοια του άρθρου 18 παράγραφος 1 στοιχείο αα) του δημοσιονομικού κανονισμού

[3] || [33.03.01 [Πρόγραμμα Δικαιοσύνη] || ΔΠ/ || ΟΧΙ || ΟΧΙ || ΟΧΙ || ΟΧΙ

· Νέες γραμμές του προϋπολογισμού, των οποίων έχει ζητηθεί η δημιουργία

Σύμφωνα με τη σειρά των τομέων του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου και των γραμμών του προϋπολογισμού.

Τομέας του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου || Γραμμή του προϋπολογισμού || Είδος δαπάνης || Συμμετοχή

Αριθμός [Τομέας……………………………………..] || ΔΠ/ΜΔΠ || χωρών ΕΖΕΣ || υποψήφιων για ένταξη χωρών || τρίτων χωρών || κατά την έννοια του άρθρου 18 παράγραφος 1 στοιχείο αα) του δημοσιονομικού κανονισμού

[3] || [XX.YY.YY.YY] || || ΝΑΙ/ΟΧΙ || ΝΑΙ/ΟΧΙ || ΝΑΙ/ΟΧΙ || ΝΑΙ/ΟΧΙ

3.2.        Εκτιμώμενες επιπτώσεις στις δαπάνες

3.2.1.     Συνοπτική παρουσίαση των εκτιμώμενων επιπτώσεων στις δαπάνες

Σε εκατ. ευρώ (με 3 δεκαδικά ψηφία)

Τομέας του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου: || Αριθμός || [Τομέας…3………...……………………………………………………………….]

ΓΔ: JUST || || || Έτος 2014[27] || Έτος 2015 || Έτος 2016 || Έτος 2017 || Έτος 2018 || Έτος 2019 || Έτος 2020 || ΣΥΝΟΛΟ

Ÿ Επιχειρησιακές πιστώσεις || || || || || || || ||

Αριθμός γραμμής του προϋπολογισμού 33.03 01 || Αναλήψεις υποχρεώσεων || (1) || 0 || 0 || 0 || 0 || 0,150 || 0 || 0 || 150.000

Πληρωμές || (2) || 0 || 0 || 0 || 0 || 0,150 || 0 || 0 || 150.000

Αριθμός γραμμής του προϋπολογισμού || Αναλήψεις υποχρεώσεων || (1α) || || || || || || || ||

Πληρωμές || (2α) || || || || || || || ||

Πιστώσεις διοικητικού χαρακτήρα χρηματοδοτούμενες  από το κονδύλιο ειδικών προγραμμάτων[28] || || || || || || || ||

Αριθμός γραμμής του προϋπολογισμού || || (3) || || || || || || || ||

ΣΥΝΟΛΟ πιστώσεων για τη ΓΔ JUST || Αναλήψεις υποχρεώσεων || =1+1α +3 || 0 || 0 || 0 || 0 || 0,150 || 0 || 0 || 150.000

Πληρωμές || =2+2α +3 || 0 || 0 || 0 || 0 || 0,150 || 0 || 0 || 150.000

Ÿ ΣΥΝΟΛΟ επιχειρησιακών πιστώσεων || Αναλήψεις υποχρεώσεων || (4) || || || || || || || ||

Πληρωμές || (5) || || || || || || || ||

Ÿ ΣΥΝΟΛΟ πιστώσεων διοικητικού χαρακτήρα χρηματοδοτούμενων από το κονδύλιο ειδικών προγραμμάτων || (6) || || || || || || || ||

ΣΥΝΟΛΟ πιστώσεων του ΤΟΜΕΑ 3 του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου || Αναλήψεις υποχρεώσεων || =4+ 6 || 0 || 0 || 0 || 0 || 0,150 || 0 || 0 || 150.000

Πληρωμές || =5+ 6 || 0 || 0 || 0 || 0 || 0,150 || 0. || 0 || 150.000

Αν η πρόταση/πρωτοβουλία επηρεάζει περισσότερους του ενός τομείς:

Ÿ ΣΥΝΟΛΟ επιχειρησιακών πιστώσεων || Αναλήψεις υποχρεώσεων || (4) || || || || || || || ||

Πληρωμές || (5) || || || || || || || ||

Ÿ ΣΥΝΟΛΟ πιστώσεων διοικητικού χαρακτήρα χρηματοδοτούμενων από το κονδύλιο ειδικών προγραμμάτων || (6) || || || || || || || ||

ΣΥΝΟΛΟ πιστώσεων των ΤΟΜΕΩΝ 1 έως 4 του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου (Ποσό αναφοράς) || Αναλήψεις υποχρεώσεων || =4+ 6 || || || || || || || ||

Πληρωμές || =5+ 6 || || || || || || || ||

Τομέας του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου: || 5 || «Διοικητικές δαπάνες»

Σε εκατ. ευρώ (με 3 δεκαδικά ψηφία)

|| || || Έτος 2014 || Έτος 2015 || Έτος 2016 || Έτος 2017 || Έτος 2018 || Έτος 2019 || Έτος 2020 || ΣΥΝΟΛΟ

ΓΔ: JUST ||

Ÿ Ανθρώπινοι πόροι || 0,026 || 0,026 || 0,026 || 0,026 || 0,026 || 0,026 || 0,026 || 0,182

Ÿ Άλλες διοικητικές δαπάνες || 0,015 || 0,015 || 0,015 || 0,015 || 0,015 || 0,015 || 0,015 || 0,105

ΣΥΝΟΛΟ ΓΔ JUST || Πιστώσεις || 0,041 || 0,041 || 0,041 || 0,041 || 0,041 || 0,041 || 0,041 || 0,287

ΣΥΝΟΛΟ πιστώσεων για τον ΤΟΜΕΑ 5 του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου || (Σύνολο πιστώσεων ανάληψης υποχρεώσεων = Σύνολο πληρωμών) || 0,041 || 0,041 || 0,041 || 0,041 || 0,041 || 0,041 || 0,041 || 0,287

Σε εκατ. ευρώ (με 3 δεκαδικά ψηφία)

|| || || Έτος 2014 || Έτος 2015 || Έτος 2016 || Έτος 2017 || Έτος 2018 || Έτος 2019 || Έτος 2020 || ΣΥΝΟΛΟ

ΣΥΝΟΛΟ πιστώσεων των ΤΟΜΕΩΝ 1 έως 5 του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου || Αναλήψεις υποχρεώσεων || 0,041 || 0,041 || 0,041 || 0,041 || 0,191 || 0,041 || 0,041 || 0,437

Πληρωμές || 0,041 || 0,041 || 0,041 || 0,041 || 0,191 || 0,041 || 0,041 || 0,437

3.2.2.     Εκτιμώμενες επιπτώσεις στις επιχειρησιακές πιστώσεις

– ¨  Η πρόταση/πρωτοβουλία δεν συνεπάγεται τη χρησιμοποίηση επιχειρησιακών πιστώσεων

– Ø  Η πρόταση/πρωτοβουλία συνεπάγεται τη χρησιμοποίηση επιχειρησιακών πιστώσεων, όπως εξηγείται κατωτέρω:

Πιστώσεις ανάληψης υποχρεώσεων σε εκατ. ευρώ (με 3 δεκαδικά ψηφία)

Να προσδιοριστούν οι στόχοι και τα αποτελέσματα ò || || || Έτος 2014 || Έτος 2015 || Έτος 2016 || Έτος 2017 ||  Έτος 2018 || Έτος 2019 || Έτος 2020 || ΣΥΝΟΛΟ

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ (OUTPUTS)

Είδος αποτελέσματος[29] || Μέσο κόστος αποτελέσματος || Αριθμός αποτελεσμάτων || Κόστος || Αριθμός αποτελεσμάτων || Κόστος || Αριθμός αποτελεσμάτων || Κόστος || Αριθμός αποτελεσμάτων || Κόστος || Αριθμός αποτελεσμάτων || Κόστος || Αριθμός αποτελεσμάτων || Κόστος || Αριθμός αποτελεσμάτων || Κόστος || Συνολικός αριθμός αποτελεσμάτων || Συνολικό κόστος

ΕΙΔΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ αριθ. 1 Παρακολούθηση της εφαρμογής[30]… || || || || || || || || || || || || || || || ||

Αποτέλεσμα || || || || 0 || || 0 || || 0 || || 0 || 1 || 0,150 || || 0 || || 0 || 1 || 0,150

Αποτέλεσμα || || || || || || || || || || || || || || || || || ||

Αποτέλεσμα || || || || || || || || || || || || || || || || || ||

Μερικό σύνολο για τον ειδικό στόχο αριθ. 1 || || 0 || || 0 || || 0 || || 0 || 1 || 0,150 || || 0 || || 0 || 1 || 0,150

ΕΙΔΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ αριθ. 2 … || || || || || || || || || || || || || || || ||

Αποτέλεσμα || || || || || || || || || || || || || || || || || ||

Μερικό σύνολο για τον ειδικό στόχο αριθ. 2 || || || || || || || || || || || || || || || ||

ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ || || 0 || || 0 || || 0 || || 0 || 1 || 0,150 || || 0 || || 0 || 1 || 0,150

3.2.3.     Εκτιμώμενες επιπτώσεις στις πιστώσεις διοικητικού χαρακτήρα

3.2.3.1.  Συνοπτική παρουσίαση

–      Η πρόταση/πρωτοβουλία δεν συνεπάγεται τη χρησιμοποίηση πιστώσεων διοικητικού χαρακτήρα.

–      X Η πρόταση/πρωτοβουλία συνεπάγεται τη χρησιμοποίηση πιστώσεων διοικητικού χαρακτήρα, όπως εξηγείται κατωτέρω:

Σε εκατ. ευρώ (με 3 δεκαδικά ψηφία)

|| Έτος 2014[31] || Έτος 2015 || Έτος 2016 || Έτος 2017 || Έτος 2018 || Έτος 2019 || Έτος 2020 || ΣΥΝΟΛΟ

ΤΟΜΕΑΣ 5 του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου || || || || || || || ||

Ανθρώπινοι πόροι || 0,026 || 0,026 || 0,026 || 0,026 || 0,026 || 0,026 || 0,026 || 0,182

Άλλες διοικητικές δαπάνες || 0,015 || 0,015 || 0,015 || 0,015 || 0,0,15 || 0,015 || 0,015 || 0,105

Μερικό σύνολο του ΤΟΜΕΑ 5 του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου || 0,041 || 0,041 || 0,041 || 0,041 || 0,041 || 0,041 || 0,041 || 0,287

Εκτός του ΤΟΜΕΑ 5[32] του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου || || || || || || || ||

Ανθρώπινοι πόροι || || || || || || || ||

Άλλες δαπάνες διοικητικού χαρακτήρα || || || || || || || ||

Μερικό σύνολο εκτός του ΤΟΜΕΑ 5 του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου || || || || || || || ||

ΣΥΝΟΛΟ || 0,041 || 0,041 || 0,041 || 0,041 || 0,041 || 0,041 || 0,041 || 0,287

3.2.3.2.  Εκτιμώμενες ανάγκες σε ανθρώπινους πόρους

– Ø  Η πρόταση/πρωτοβουλία δεν συνεπάγεται τη χρησιμοποίηση ανθρώπινων πόρων.

– ¨  Η πρόταση/πρωτοβουλία συνεπάγεται τη χρησιμοποίηση ανθρώπινων πόρων, όπως εξηγείται κατωτέρω:

Η εκτίμηση εκφράζεται σε ακέραια ποσά (ή το πολύ με ένα δεκαδικό ψηφίο)

|| Έτος 2014 || Έτος 2015 || Έτος 2016 || Έτος 2017 || Έτος 2018 || Έτος 2019 || Έτος 2020

Ÿ Θέσεις απασχόλησης του πίνακα προσωπικού (θέσεις µόνιµων και έκτακτων υπαλλήλων)

33 01 01 01 (έδρα και γραφεία αντιπροσωπείας της Επιτροπής) || 0,026 || 0,026 || 0,026 || 0,026 || 0,026 || 0,026 || 0,026

XX 01 01 02 (σε αντιπροσωπεία) || || || || || || ||

XX 01 05 01 (έμμεση έρευνα) || || || || || || ||

10 01 05 01 (άμεση έρευνα) || || || || || || ||

Ÿ Εξωτερικό προσωπικό (σε μονάδα ισοδυνάμου πλήρους απασχόλησης: ΙΠΑ)[33]

XX 01 02 01 (CA, INT, SNE από το «συνολικό κονδύλιο») || || || || || || ||

XX 01 02 02 (CA, INT, JED, LA και SNE στις αντιπροσωπείες) || || || || || || ||

XX 01 04 yy [34] || - στην έδρα[35] || || || || || || ||

- σε αντιπροσωπείες || || || || || || ||

XX 01 05 02 (CA, INT, SNE - έμμεση έρευνα) || || || || || || ||

10 01 05 02 (CA, INT, SNE - άμεση έρευνα) || || || || || || ||

Άλλες γραμμές του προϋπολογισμού (να προσδιοριστούν) || || || || || || ||

ΣΥΝΟΛΟ || 0,026 || 0,026 || 0,026 || 0,026 || 0,026 || 0,026 || 0,026

XX είναι ο σχετικός τομέας πολιτικής ή ο σχετικός τίτλος του προϋπολογισμού.

Οι ανάγκες σε ανθρώπινους πόρους θα καλυφθούν από το προσωπικό της ΓΔ που έχει ήδη διατεθεί για τη διαχείριση της δράσης ή/και έχει ανακατανεμηθεί στο εσωτερικό της ΓΔ και το οποίο θα συμπληρωθεί, εάν χρειαστεί, από πρόσθετους πόρους που μπορεί να διατεθούν στην αρμόδια για τη διαχείριση ΓΔ στο πλαίσιο της ετήσιας διαδικασίας κατανομής και λαμβανομένων υπόψη των δημοσιονομικών περιορισμών.

Περιγραφή των προς εκτέλεση καθηκόντων:

Μόνιμοι και έκτακτοι υπάλληλοι || Οι αρμόδιοι υπάλληλοι θα παρακολουθούν την εφαρμογή του νόμου στα κράτη μέλη και θα προετοιμάζουν τα μέτρα εφαρμογής που περιγράφονται στο άρθρο 26, θα προετοιμάζουν τις συνεδριάσεις της επιτροπής (άρθρο 27) και θα αναλάβουν την αναθεώρηση του κανονισμού το έτος n+5 (άρθρο 28).

Εξωτερικό προσωπικό || Άνευ αντικειμένου

3.2.4.     Συμβατότητα με το ισχύον πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο

– Ø  Η πρόταση/πρωτοβουλία είναι συμβατή με το ισχύον πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο.

– ¨  Η πρόταση/πρωτοβουλία απαιτεί αναπρογραμματισμό του σχετικού τομέα του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου.

Να εξηγηθεί ο απαιτούμενος αναπρογραμματισμός, με προσδιορισμό των σχετικών γραμμών του προϋπολογισμού και των αντίστοιχων ποσών.

– ¨  Η πρόταση/πρωτοβουλία απαιτεί τη χρησιμοποίηση του μέσου ευελιξίας ή την αναθεώρηση του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου[36].

Να εξηγηθεί η ανάγκη, με προσδιορισμό των σχετικών τομέων και γραμμών του προϋπολογισμού, καθώς και των αντίστοιχων ποσών.

3.2.5.     Συμμετοχή τρίτων μερών στη χρηματοδότηση

ØΗ πρόταση/πρωτοβουλία δεν προβλέπει συγχρηματοδότηση από τρίτα μέρη.

– Η πρόταση/πρωτοβουλία προβλέπει τη συγχρηματοδότηση που εκτιμάται παρακάτω:

Πιστώσεις σε εκατ. ευρώ (με 3 δεκαδικά ψηφία)

|| Έτος N || Έτος N+1 || Έτος N+2 || Έτος N+3 || Έτος 2018 || Έτος 2019 || Έτος 2020 || Σύνολο

Να προσδιοριστεί ο φορέας συγχρηματοδότησης || || || || || || || ||

ΣΥΝΟΛΟ συγχρηματοδοτούμενων πιστώσεων || || || || || || || ||

3.3.        Εκτιμώμενες επιπτώσεις στα έσοδα

– Ø  Η πρόταση/πρωτοβουλία δεν έχει δημοσιονομικές επιπτώσεις στα έσοδα.

– ¨  Η πρόταση/πρωτοβουλία έχει τις δημοσιονομικές επιπτώσεις που περιγράφονται κατωτέρω:

– ¨         στους ιδίους πόρους

– ¨         στα διάφορα έσοδα

Σε εκατ. ευρώ (με 3 δεκαδικά ψηφία)

Γραμμή εσόδων του προϋπολογισμού: || Διαθέσιμες πιστώσεις για το τρέχον οικονομικό έτος || Αντίκτυπος της πρότασης /πρωτοβουλίας[37]

Έτος N || Έτος N+1 || Έτος N+2 || Έτος N+3 || Έτος 2018 || Έτος 2019 || Έτος 2020

Άρθρο …. || || || || || || || ||

Για τα διάφορα έσοδα «για ειδικό προορισμό», να προσδιοριστεί(ούν) η(οι) γραμμή(ές) δαπανών του προϋπολογισμού που επηρεάζονται.

Να προσδιοριστεί η μέθοδος υπολογισμού του αντικτύπου στα έσοδα.

[1]               Η Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση προβλέπει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση «παρέχει στους πολίτες της χώρο ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης χωρίς εσωτερικά σύνορα, μέσα στον οποίο εξασφαλίζεται η ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων». Για τη δημιουργία ενός τέτοιου χώρου, η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να αναπτύξει τη δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις με διασυνοριακές επιπτώσεις.

[2]               Πίνακας αποτελεσμάτων της ΕΕ στον τομέα της δικαιοσύνης, που διατίθεται στη διεύθυνση: http://ec.europa.eu/justice/effective-justice/scoreboard/index_en.htm.

[3]               Άλλα στοιχεία απλούστευσης του κανονισμού είναι οι συγκεκριμένες προθεσμίες για διαδικαστικές πράξεις για τους διαδίκους και για το δικαστήριο και το γεγονός ότι η αρχή «ο ηττημένος πληρώνει» περιορίζεται σε εύλογο κόστος.

[4]               Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2011, σχετικά με διαδικασίες εναλλακτικής επίλυσης διαφορών σε υποθέσεις του αστικού, εμπορικού και οικογενειακού δικαίου, (2011/2117 (INI)).

[5]               Ανακοίνωση της Επιτροπής προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο, την Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή και την Επιτροπή των Περιφερειών σχετικά με έκθεση για την ιθαγένεια της ΕΕ, «Πολίτες της ΕΕ: Τα δικαιώματά σας, το μέλλον σας», COM (2013) 269 final, σ. 15-16.

[6]               COM(2012) 225 τελικό.

[7]               Ειδικό Ευρωβαρόμετρο αριθ. 395 για την ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών, διαθέσιμο στη διεύθυνση: http://ec.europa.eu/public_opinion/archives/ebs/ebs_395_sum_en.pdf.

[8]               Η Επιτροπή παρέλαβε πολλές απαντήσεις ως χωριστά και αυτοτελή έγγραφα. Τα αποτελέσματα που παρατίθενται εδώ σε ποσοστά αποτυπώνουν μόνον τις απαντήσεις που κωδικοποιήθηκαν κατά την ηλεκτρονική διαβούλευση. Ωστόσο, η εκτίμηση επιπτώσεων έλαβε υπόψη όλες τις απαντήσεις.

[9]               Αυστρία, Βουλγαρία, Κύπρος, Τσεχική Δημοκρατία, Γερμανία, Εσθονία, Ελλάδα, Ισπανία, Φινλανδία, Γαλλία, Ιταλία, Λιθουανία, Μάλτα, Κάτω Χώρες, Πολωνία, Πορτογαλία, Σουηδία, Σλοβενία, Σλοβακία και Ηνωμένο Βασίλειο.

[10]             Η υποχρέωση χρήσης ταχυδρομικών υπηρεσιών αφορά τρία στάδια της διαδικασίας: την επίδοση της αίτησης στον εναγόμενο, την επίδοση της απόφασης στον ενάγοντα και την επίδοση της απόφασης στον εναγόμενο. Δεν είναι σαφές στο ισχύον κείμενο του κανονισμού αν οι κλητεύσεις σε ακρόαση πρέπει επίσης να επιδίδονται. Ωστόσο, στην πράξη, σε πολλά κράτη μέλη, όλες οι επικοινωνίες μεταξύ των διαδίκων και του δικαστηρίου πραγματοποιούνται ταχυδρομικώς.

[11]             Βλ. υποθέσεις C-119/13 Eco-cosmetics Gmbh & Co.KG κατά Virginie Laetitia Barbara Dupuy, C-120/13 Raiffeisenbank St. Georgen reg. Gen. m.b.h. κατά Tetyana Bonchyk και C-121/13 Rechtsanwaltskanzlei CMS Hasche Sigle, Partnerschaftsgesellschaft κατά Xceed Holding Ltd.

[12]             ΕΕ C , , σ. .

[13]             Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 861/2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 11ης Ιουλίου 2007 για τη θέσπιση ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών (ΕΕ L 199 της 31.7.2007, σ. 1).

[14]             ΕΕ C, σ.

[15]             Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 44/2001 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (ΕΕ L 12 της 16.1.2001, σ. 1).

[16]             Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 1215/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2012, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, ΕΕ L 351 της 20.12.2012, σ. 1.

[17]             Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1206/2001 του Συμβουλίου, της 28ης Μαΐου 2001, για τη συνεργασία μεταξύ των δικαστηρίων των κρατών μελών κατά τη διεξαγωγή αποδείξεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, ΕΕ L 174 της 27.6.2001, σ. 1.

[18]             Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1896/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2006, για τη θέσπιση διαδικασίας ευρωπαϊκής διαταγής πληρωμής (ΕΕ L 399 της 30.12.2006, σ. 1).

[19]             ΔΒΔ: διαχείριση βάσει δραστηριοτήτων – ΠΒΔ: προϋπολογισμός βάσει δραστηριοτήτων.

[20]             Αναφερόμενα στο άρθρο 49 παράγραφος 6 στοιχείο α) ή β) του δημοσιονομικού κανονισμού.

[21]             Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2011, σχετικά με εναλλακτικούς τρόπους επίλυσης των διαφορών σε θέματα αστικού, εμπορικού και οικογενειακού δικαίου (2011/2117 (INI)).

[22]             Οι λεπτομέρειες σχετικά με τους τρόπους διαχείρισης, καθώς και οι παραπομπές στον δημοσιονομικό κανονισμό είναι διαθέσιμες στον δικτυακό τόπο BudgWeb: http://www.cc.cec/budg/man/budgmanag/budgmanag_en.html

[23]             Αναφερόμενους στο άρθρο 185 του δημοσιονομικού κανονισμού.

[24]             ΔΠ= διαχωριζόμενες πιστώσεις / ΜΔΠ= μη διαχωριζόμενες πιστώσεις.

[25]             ΕΖΕΣ: Ευρωπαϊκή Ζώνη Ελεύθερων Συναλλαγών.

[26]             Υποψήφιες για ένταξη χώρες και, εφόσον ισχύει, δυνάμει υποψήφιες για ένταξη χώρες των Δυτικών Βαλκανίων.

[27]             Το έτος N είναι το έτος έναρξης εφαρμογής της πρότασης/πρωτοβουλίας.

[28]             Τεχνική και/ή διοικητική βοήθεια και δαπάνες στήριξης της εφαρμογής προγραμμάτων και/ή δράσεων της ΕΕ (πρώην γραμμές «BA»), έμμεση έρευνα, άμεση έρευνα.

[29]             Αποτελέσματα θα είναι τα προϊόντα και οι υπηρεσίες που θα παρασχεθούν (παράδειγμα: αριθμός ανταλλαγών σπουδαστών που θα χρηματοδοτηθούν, αριθμός χλμ οδών που θα κατασκευαστούν, κ.λπ.).

[30]             Όπως περιγράφεται στο σημείο 1.4.2. «Ειδικός(-οί) στόχος(-οι)…»

[31]             Το έτος N είναι το έτος έναρξης εφαρμογής της πρότασης/πρωτοβουλίας.

[32]             Τεχνική και/ή διοικητική βοήθεια και δαπάνες στήριξης της εφαρμογής προγραμμάτων και/ή δράσεων της ΕΕ (πρώην γραμμές «BA»), έμμεση έρευνα, άμεση έρευνα.

[33]             CA = Συμβασιούχος υπάλληλος, ΙΝΤ= Προσωρινό προσωπικό οργανισμού, JED= Νέος εμπειρογνώμονας σε αντιπροσωπεία, LA= Τοπικός υπάλληλος, SNE= Αποσπασμένος εθνικός εμπειρογνώμονας.

[34]             Επιμέρους ανώτατο όριο εξωτερικού προσωπικού που καλύπτεται από επιχειρησιακές πιστώσεις (πρώην γραμμές «BA»)

[35]             Κυρίως για τα διαρθρωτικά ταμεία, το Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ) και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Αλιείας (ΕΤΑ).

[36]             Βλ. σημεία 19 και 24 της διοργανικής συμφωνίας.

[37]             Όσον αφορά τους παραδοσιακούς ιδίους πόρους (δασμούς, εισφορές ζάχαρης) τα αναγραφόμενα ποσά πρέπει να είναι καθαρά ποσά, δηλ. τα ακαθάριστα ποσά μετά την αφαίρεση του 25% για έξοδα είσπραξης.