2.3.2013   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 62/1

—

υποστηρίζει σθεναρά, ενόψει των υπό εξέλιξη διαπραγματεύσεων για το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο (ΠΔΠ), ότι η πολιτική συνοχής αποτελεί μια επενδυτική πολιτική που χρειάζεται τόσο αποτελεσματικές δαπάνες όσο και έναν δυναμικό προϋπολογισμό. Ως εκ τούτου, καλεί τα κράτη μέλη να επανεξετάσουν τους δημοσιονομικούς περιορισμούς και να διατηρήσουν τη χρηματοδότηση τουλάχιστον στα σημερινά της επίπεδα·

—

υποστηρίζει ανεπιφύλακτα το έργο της διαπραγματευτικής ομάδας της επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στη διαδικασία τριμερούς διαλόγου. Πιο συγκεκριμένα, υπενθυμίζει ορισμένες βασικές κοινές θέσεις με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σε ζητήματα όπως οι περιφέρειες σε μεταβατική φάση, η εξισορρόπηση της στρατηγικής «Ευρώπη 2020» με τους στόχους της Συνθήκης, η αποτελεσματική συμμετοχή των τοπικών και περιφερειακών αρχών, καθώς και η απόρριψη τόσο των μακροοικονομικών προϋποθέσεων όσο και της επιβράβευσης διά του αποθεματικού με βάση την απόδοση· ελπίζει δε ότι αυτές οι θέσεις θα διατηρηθούν στην τελική μορφή της δέσμης μέτρων·

—

υποστηρίζει την πλήρη τήρηση της αρχής της πολυεπίπεδης διακυβέρνησης καθώς και την ενεργό συμμετοχή των τοπικών και περιφερειακών αρχών στην κατάρτιση των συμβάσεων εταιρικής σχέσης και των επιχειρησιακών προγραμμάτων. Ενστερνίζεται, άρα, την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με την εκπόνηση ενός Ευρωπαϊκού κώδικα συμπεριφοράς για τις εταιρικές σχέσεις. Εκφράζει τη δυσαρέσκειά της για την απόρριψη από το Συμβούλιο αυτής της λύσης και καλεί τα δύσπιστα κράτη μέλη να άρουν τις σχετικές επιφυλάξεις τους, καθότι η στάση τους αυτή υποδηλώνει απροθυμία να συνεργαστούν με τους νόμιμους εταίρους·

—

τάσσεται υπέρ της ουσιαστικότερης δημοκρατικής λογοδοσίας και θεωρεί, συνεπώς, ότι πρέπει το Συμβούλιο να συζητά αρκετά οικονομικά ζητήματα όπως η μέθοδος κατανομής των πιστώσεων σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο, οι ανώτατοι συντελεστές, η πρόβλεψη δικλείδας ασφαλείας κ.τ.λ. στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων με θέμα τη νομοθετική δέσμη μέτρων για την πολιτική συνοχής και όχι στις διαπραγματεύσεις για το ΠΔΠ. Έτσι, θα μπορεί και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να συμμετέχει σε αυτές τις συζητήσεις και θα υπάρξει διαβούλευση με την Επιτροπή των Περιφερειών·

—

εκφράζει τη δυσαρέσκειά της διότι, για άλλη μια φορά, το ύψος των κονδυλίων των Διαρθρωτικών Ταμείων που χορηγούνται σε μια περιφέρεια καθορίζεται με μοναδικό κριτήριο τον λόγο ΑΕΠ/ΑΕΕ (και λιγότερο το ποσοστό ανέργων). Πρέπει δε να χρησιμοποιούνται και συμπληρωματικοί δείκτες για την ορθότερη αξιολόγηση των κοινωνικών και περιβαλλοντικών αναγκών και προβλημάτων.

Εισηγητής

:

Ο κ. Marek WOZNIAK (PL/EPP), περιφερειάρχης Βιελκοπόλσκα

1.

υιοθετεί το παρόν πολιτικό ψήφισμα με θέμα τις τρέχουσες διοργανικές διαπραγματεύσεις ως προς τη νομοθετική δέσμη μέτρων για την πολιτική συνοχής μετά το 2013, με γνώμονα τις πρώτες θέσεις που υιοθέτησε μεταξύ Φεβρουαρίου - Ιουλίου του 2012 και ανταποκρινόμενη στις πρόσφατες συζητήσεις και θέσεις που υποστηρίχθηκαν στο Συμβούλιο και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο·

2.

υποστηρίζει σθεναρά, ενόψει των υπό εξέλιξη διαπραγματεύσεων για το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο (ΠΔΠ), ότι η πολιτική συνοχής αποτελεί μια επενδυτική πολιτική που χρειάζεται τόσο αποτελεσματικές δαπάνες όσο και έναν ικανό προϋπολογισμό που δεν είναι δυνατόν να περισταλεί, εάν επιθυμούμε να δοθεί ώθηση στην ανάπτυξη και στην απασχόληση, να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα και να περιοριστούν οι από τόπο σε τόπο αποκλίσεις τόσο εντός όσο και μεταξύ των περιφερειών της ΕΕ, ιδίως σε καιρούς κρίσης. Λαμβανομένου υπόψη του καίριου ρόλου που διαδραματίζει η πολιτική συνοχής για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και των προκλήσεων της στρατηγικής "Ευρώπη 2020", δεν είναι δυνατόν να υφίσταται ο προϋπολογισμός της περικοπές ύψους 19 δισεκατομμυρίων ευρώ (σε σχέση με την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής), τη στιγμή που διατηρούνται ή ακόμη και αυξάνονται οι δαπάνες για άλλες πολιτικές της ΕΕ, όπως προτείνεται στο σχέδιο συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 22ας Νοεμβρίου 2012·

3.

εκφράζει την απόλυτη ικανοποίησή της για τις αρμοδιότητες που υιοθέτησε η Επιτροπή Περιφερειακής Ανάπτυξης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις 11-12 Ιουλίου 2012, οι οποίες εν πολλοίς απηχούν τα αιτήματα των τοπικών και περιφερειακών αρχών, όπως έχουν διατυπωθεί και υιοθετηθεί στις γνωμοδοτήσεις της Επιτροπής των Περιφερειών. Ωστόσο, διαπιστώνει ότι, δυστυχώς, στο σχέδιο έκθεσης που ψήφισε στις 5 Ιουλίου 2012 η επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αγνοήθηκαν καίρια ζητήματα της πρότασης κανονισμού για το ΕΚΤ·

4.

εκτιμά τις θετικές εξελίξεις προς την κατεύθυνση της απλοποίησης σύμφωνα με τις συναφείς με τη νομοθετική δέσμη μέτρων προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και επιδοκιμάζει τις διατάξεις των προσφάτως εγκεκριμένων δημοσιονομικών κανόνων που αφορούν τον γενικό προϋπολογισμό της ΕΕ (π.χ. ποσά κατ’ αποκοπήν, εφ’ άπαξ καταβολές και συντομότερες προθεσμίες πληρωμής). Επίσης, επιμένει ότι πρέπει να ακολουθηθεί ένα ακόμα πιο φιλόδοξο πρόγραμμα σε επίπεδο κρατών μελών προκειμένου για την απλούστευση της πρόσβασης στις διαδικασίες χρηματοδότησης μέσω των ενωσιακών κονδυλίων, των κανόνων προκήρυξης δημόσιων συμβάσεων, καθώς και των μηχανισμών αναφοράς και ελέγχου·

5.

υποστηρίζει ανεπιφύλακτα το έργο της διαπραγματευτικής ομάδας της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στη διαδικασία τριμερούς διαλόγου. Πιο συγκεκριμένα, υπενθυμίζει ορισμένες βασικές κοινές θέσεις με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στα ακόλουθα ζητήματα και ελπίζει ότι αυτές θα διατηρηθούν στην τελική μορφή της δέσμης μέτρων:

6.

υπογραμμίζει την ανάγκη μιας όσο το δυνατόν συντομότερης υιοθέτησης της νομοθετικής δέσμης μετά την ψήφιση του ΠΔΠ. Υπενθυμίζει τη σοβαρότητα της οικονομικής και χρηματοπιστωτικής κρίσης την οποία διανύει η ΕΕ, στοιχείο που καθιστά ιδιαίτερα επείγουσα την εφαρμογή των συμβάσεων εταιρικής σχέσης καθώς και των επιχειρησιακών προγραμμάτων αρχής γενομένης από το 2014, καθότι αποτελεί μονόδρομο για τη διάθεση των ενωσιακών κονδυλίων που είναι απαραίτητα για τις επενδύσεις και τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στα κράτη μέλη, τις περιφέρειες και τους δήμους της ΕΕ·

7.

υπενθυμίζει ότι πρέπει να διαχωριστεί η συζήτηση με θέμα την πρόταση κανονισμού για τους ΕΟΕΣ από το σύνολο της νομοθετικής δέσμης για την πολιτική συνοχής και τονίζει ότι είναι σημαντικό αυτός ο συγκεκριμένος κανονισμός –ο οποίος δεν παρουσιάζει ιδιαίτερες συνέπειες για τον προϋπολογισμό της ΕΕ– να υιοθετηθεί χωρίς καθυστέρηση και χωρίς αναμονή της υιοθέτησης της νομοθετικής δέσμης. Έτσι, ο κανονισμός θα μπορούσε να τεθεί σε ισχύ το ταχύτερο δυνατόν και να δώσει μια νέα ώθηση στην ανάπτυξη νέων ΕΟΕΣ, μέσα σε ένα ασφαλές νομικό πλαίσιο·

8.

επαναλαμβάνει ότι οι τοπικές και περιφερειακές αρχές έχουν πλήρη επίγνωση της ανάγκης να καταστεί η πολιτική συνοχής πιο αποδοτική μέσω του καλύτερου προγραμματισμού και διάθεσης των κονδυλίων των Διαρθρωτικών Ταμείων, δεδομένης ιδίως της σημερινής οικονομικής κρίσης και των δημοσιονομικών περιορισμών·

9.

θεωρεί απαράδεκτο ένα Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο με πόρους κατώτερους από την πρόταση που υπέβαλε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δεδομένου ότι θα οδηγούσε σε αποδυνάμωση της οικονομίας και της ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και, γενικά, της ενιαίας αγοράς τη στιγμή ακριβώς κατά την οποία απαιτείται ακριβώς το αντίθετο. Για αυτό το λόγο, όπως αναφέρεται στο Ψήφισμα της Επιτροπής των Περιφερειών με θέμα τις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις για το ΠΔΠ (1), επαναλαμβάνει το αίτημά της να διαθέτει η ΕΕ έναν αξιόπιστο πολυετή προϋπολογισμό, ο οποίος να είναι, όσον αφορά τις πιστώσεις ανάληψης υποχρεώσεων ως ποσοστό του ΑΕΕ, του ιδίου τουλάχιστον επιπέδου με εκείνον που συμφωνήθηκε για την τρέχουσα περίοδο προγραμματισμού 2007-2013, και να αποτελεί επενδυτικό εργαλείο προς όφελος όλων των χωρών και των περιφερειών της ΕΕ·

10.

κρίνει, ωστόσο, απαράδεκτη την πρόταση που υπέβαλε στις 29 Οκτωβρίου 2012 η Κυπριακή Προεδρία για τη μείωση του προϋπολογισμού της πολιτικής συνοχής μετά το 2013. Ως εκ τούτου, καλεί τα κράτη μέλη να επανεξετάσουν τους δημοσιονομικούς περιορισμούς και να διατηρήσουν τη χρηματοδότηση τουλάχιστον στα σημερινά της επίπεδα·

11.

επισημαίνει εκ νέου την ανάγκη αφ’ ενός μεν διατήρησης μιας ισχυρής και φιλόδοξης πολιτικής συνοχής σε ενωσιακό επίπεδο με σκοπό τον σεβασμό των στόχων της Συνθήκης περί οικονομικής, κοινωνικής και εδαφικής συνοχής, αφ’ ετέρου δε την ανάγκη ανάληψης συλλογικής δέσμευσης για την υλοποίηση των επιδιώξεων της στρατηγικής «Ευρώπη 2020». Μια μείωση μεγαλύτερη των 10 δισ. ευρώ –όπως προτάθηκε από την Προεδρία του Συμβουλίου– θα διεύρυνε το χάσμα που χωρίζει τόσο τις λιγότερο από τις περισσότερο ανεπτυγμένες περιφέρειες και περιοχές, όσο και τα εισοδήματα των πολιτών της ΕΕ·

12.

επιμένει ότι οι περικοπές στη χρηματοδότηση της πολιτικής συνοχής θα επηρεάσουν αρνητικά την ανάπτυξη της Ενιαίας Αγοράς και τις επενδυτικές δυνατότητες των τοπικών και περιφερειακών αρχών σε τομείς καίριας σημασίας για το μέλλον της ΕΕ και δη τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Τέτοιοι τομείς είναι η έρευνα, η καινοτομία, η εκπαίδευση, η στήριξη των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, η πράσινη οικονομία καθώς και οι υποδομές. Πιστεύει ότι, κατά την τρέχουσα περίοδο οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, οι δημοσιονομικές περικοπές θα υπονομεύσουν τις μακροπρόθεσμες επενδύσεις, το μέλλον και τη θέση της ΕΕ παγκοσμίως·

13.

υπενθυμίζει ότι για πρώτη φορά τα νομικά κείμενα που ρυθμίζουν την πολιτική συνοχής θα υιοθετηθούν βάσει της νομοθετικής διαδικασίας συναπόφασης, σύμφωνα και με τις διατάξεις της Συνθήκης της Λισαβόνας, θέτοντας έτσι τα κράτη μέλη και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στην ίδια μοίρα·

14.

θεωρεί, συνεπώς, ότι πρέπει το Συμβούλιο να συζητήσει αρκετά οικονομικά ζητήματα όπως η μέθοδος κατανομής των πιστώσεων σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο, οι ανώτατοι συντελεστές, η πρόβλεψη δικλείδας ασφαλείας κ.τ.λ. στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων με θέμα τη νομοθετική δέσμη μέτρων για την πολιτική συνοχής και όχι στις διαπραγματεύσεις για το ΠΔΠ. Εξάλλου, όπως έχει επισημανθεί και στη γνωμοδότηση της ΕτΠ με τίτλο «Το νέο Πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο για την περίοδο μετά το 2013» (2), κατακρίνει το γεγονός ότι τα προαναφερθέντα θέματα έχουν συμπεριληφθεί στο διαπραγματευτικό πλαίσιο του Συμβουλίου και πιστεύει ότι, δεδομένου ότι εμπίπτουν στα πεδία συναπόφασης, πρέπει να συζητηθούν στους κόλπους του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων. Συν τοις άλλοις, σε αυτές τις συζητήσεις θα πρέπει να συμμετάσχει κανονικά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μαζί με το Συμβούλιο, και πρέπει να υπάρξει διαβούλευση με την ΕτΠ προκειμένου για την κατοχύρωση της ουσιαστικής δημοκρατικής λογοδοσίας. Υπενθυμίζει δε ότι η ΕτΠ επιφυλάσσεται του δικαιώματος προσφυγής ενώπιον του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης εφόσον η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν υποβάλει νομοθετική πρόταση για την οποία η ΕτΠ θα κληθεί να γνωμοδοτήσει·

15.

εκφράζει τη δυσαρέσκειά της διότι, για άλλη μια φορά, το ύψος των κονδυλίων των Διαρθρωτικών Ταμείων που χορηγούνται σε μια περιφέρεια καθορίζεται με μοναδικό κριτήριο τον λόγο ΑΕΠ/ΑΕΕ (και λιγότερο το ποσοστό ανέργων). Ως εκ τούτου, επικροτεί την πρόταση να αυξηθεί ο αντίκτυπος του ποσοστού ανέργων στις λιγότερο ανεπτυγμένες περιφέρειες και στις περιφέρειες σε μετάβαση, όπως προτείνεται στο σχέδιο συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (έκδοση της 22ας Νοεμβρίου 2012), προκειμένου να αντισταθμιστεί το βάρος του ΑΕγχΠ στη μέθοδο κατανομής και να ληφθεί περισσότερο υπόψη η κοινωνική διάσταση της συνοχής. επενδυτικό εργαλείο προς όφελος όλων των χωρών και των περιφερειών της ΕΕ. Παράλληλα, συνιστά να λαμβάνονται υπόψη κατά την κατανομή των διαρθρωτικών πόρων σε επίπεδο κρατών μελών και άλλοι δημογραφικοί δείκτες, όπως π.χ. το ποσοστό των εξαρτώμενων ηλικιωμένων·

16.

υπογραμμίζει, όπως έχει επισημανθεί και κατά το παρελθόν (3), ότι πρέπει να χρησιμοποιούνται και συμπληρωματικοί δείκτες για την ορθότερη αξιολόγηση των κοινωνικών και περιβαλλοντικών αναγκών και προβλημάτων (π.χ. βαθμός ευκολίας πρόσβασης στις δημόσιες υπηρεσίες, υγεία, κατά κεφαλήν εισόδημα, κινητικότητα και καθαρό περιβάλλον). Πρέπει η κατανομή αυτών των δεικτών σε υπο-περιφερειακή κλίμακα (συντελεστής Gini) να αναλύεται περαιτέρω στη μελλοντική μέθοδο χορήγησης των κονδυλίων, έτσι ώστε να σχηματίζεται μια ακριβέστερη εικόνα των προβλημάτων κατά τόπους συνοχής·

17.

κρίνει ότι, προκειμένου να ληφθούν υπόψη οι τάσεις στην περιφερειακή ανάπτυξη, πρέπει να συνυπολογίζεται στη μέθοδο χορήγησης κονδυλίων η εξέλιξη του κατά κεφαλήν ΑΕγχΠ κατά την περίοδο αναφοράς (βάσει των διαθέσιμων στοιχείων της ΕΕ για την τελευταία τριετία)· κατ’ αυτόν τον τρόπο, χάρη σε μια πιο ευέλικτη προσέγγιση, οι ενισχύσεις θα μπορούσαν να κατευθύνονται και προς τις οικονομικά χειμαζόμενες περιφέρειες·

18.

ζητά να συμπεριληφθούν από τα κράτη μέλη τα σοβαρά και μόνιμα φυσικά ή δημογραφικά μειονεκτήματα στα κριτήρια χορήγησης κονδυλίων. Συγκεκριμένα, υπενθυμίζει ότι δημογραφικά κριτήρια όπως η διασπορά του πληθυσμού, η μείωση του πληθυσμού σε ορισμένες περιοχές των περιφερειών ή η γήρανση του πληθυσμού επηρεάζουν ιδιαίτερα αρνητικά την οικονομική ανάπτυξη και το κόστος των δημόσιων υπηρεσιών. Εξαίρει τη στήριξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο θέμα αυτό και ζητά από το Συμβούλιο να ευθυγραμμιστεί με τη θέση του πρώτου·

19.

ανεξαρτήτως της επιλεγείσας μεθόδου, επισημαίνει εκ νέου τις ακόλουθες αρχές:

20.

φρονεί ότι η αρχή της προσθετικότητας συνιστά θεμελιώδη αρχή για την αποτελεσματικότητα της πολιτικής συνοχής, χωρίς την οποία όλες οι προσπάθειες που καταβάλλονται στα πλαίσια της ευρωπαϊκής περιφερειακής πολιτικής κινδυνεύουν να αποβούν άκαρπες·

21.

εκφράζει την ιδιαίτερη ανησυχία της για το γεγονός ότι η Προεδρία του Συμβουλίου διατηρεί ως περίοδο αναφοράς για τις προτάσεις της σχετικά με τις περιφέρειες την τριετία 2007-2009. Σε εποχές κρίσης, όπως η σημερινή, οι υπολογισμοί του σχετικού πλούτου των περιφερειών, εάν μετρηθούν στην τριετία αυτή, στρεβλώνουν την πραγματικότητα, δεδομένου ότι βασίζονται σε εποχή όπου υπήρχε ακόμη οικονομική ανάπτυξη, με αποτέλεσμα να ζημιώνονται ιδιαίτερα οι περιφέρειες όπου η κρίση έχει μεγαλύτερες επιπτώσεις. Από αυτή την άποψη, η ΕτΠ καλωσορίζει την εισαγωγή της ρήτρας αναθεώρησης το 2016, ενώ προτείνει, επίσης, μια ειδική στήριξη, πέραν της δικλείδας ασφαλείας, που να προσφέρει αντισταθμίσεις στις περιφέρειες οι οποίες, λόγω της υποβάθμισης του σχετικού πλούτου εξαιτίας της κρίσης, έχουν περιέλθει σε μειονεκτική θέση εκκίνησης σε σύγκριση με τις λοιπές περιφέρειες της κατηγορίας τους·

22.

τάσσεται υπέρ της επιβολής ανώτατων συντελεστών, όπως προτάθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2012 στο διαπραγματευτικό πλαίσιο με θέμα το ΠΔΠ (2,5 %)· στην εν λόγω πρόταση λαμβάνονται υπόψη ο στόχος της σύγκλισης με τα 12 νεότερα κράτη μέλη της ΕΕ, καθώς και οι δυσκολίες απορρόφησης που αντιμετωπίζουν ορισμένα κράτη μέλη κατά την τρέχουσα περίοδο προγραμματισμού. Ως εκ τούτου, απορρίπτει τη μείωση που προτείνει το σχέδιο συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 22ας Νοεμβρίου (ύψους 2,35 %). Ωστόσο, προτείνει να προβλεφθεί για τα κράτη μέλη που εντάχθηκαν στην ΕΕ πριν από το 2013 και την περίοδο 2008-2010 εμφάνισαν πραγματική αύξηση ΑΕγχΠ χαμηλότερη του – 1 %, η εξασφάλιση ανώτατων ορίων που επιτρέπουν ένα παρόμοιο επίπεδο αναλήψεων υποχρεώσεων με αυτό της τρέχουσας περιόδου 2007-2013·

23.

ενστερνίζεται την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για πρόβλεψη δικλείδας ασφαλείας ίσης τουλάχιστον με τα δύο τρίτα της σημερινής επιχορήγησης προς τις περιφέρειες που δεν δικαιούνται πλέον πλήρη ενίσχυση σύγκλισης. Συνεπώς, διαφωνεί με τις νέες προτάσεις της Προεδρίας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου περί μείωσης της δικλείδας ασφαλείας σε επίπεδα κατώτερα της πρότασης της Επιτροπής·

24.

επικροτεί την πρόσφατη απαλοιφή της «πριμοδότησης με βάση τις πόλεις» από τα έγγραφα της Προεδρίας του Συμβουλίου όσον αφορά το διαπραγματευτικό πλαίσιο για το ΠΔΠ (η συγκεκριμένη πριμοδότηση προέβλεπε τη χορήγηση 4 ευρώ ανά κάτοικο πόλης με ελάχιστο πληθυσμό 250 000 κατοίκους). Με την πριμοδότηση θα ευνοούνταν χρηματοδοτικά οι πιο αστικές περιφέρειες, ενώ παραμένει ιδιαίτερα βαθύ το χάσμα της ανάπτυξης μεταξύ των αγροτικών και των αστικών περιοχών·

25.

προσυπογράφει ανεπιφύλακτα την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για αύξηση του κονδυλίου υπέρ της ευρωπαϊκής εδαφικής συνεργασίας (ΕΕΣ) από 8,7 σε 11,8 δισ. ευρώ στην τρέχουσα περίοδο προγραμματισμού. Υπενθυμίζει τα πρόσθετα οφέλη που προσπορίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην προσπάθεια ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και εδαφικής συνοχής χάρη στην ελαχιστοποίηση των εμποδίων λόγω των εθνικών συνόρων, τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας των σχετικών πολιτικών, την αναβάθμιση των συνθηκών διαβίωσης, την ενίσχυση της ανάπτυξης ικανοτήτων, καθώς και την οικοδόμηση σχέσεων εμπιστοσύνης και αμοιβαίας κατανόησης. Επομένως, αποδοκιμάζει την προτεινόμενη στο σχέδιο συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 22ας Νοεμβρίου μείωση κατά 3 δισ. ευρώ, καθώς και την επανεισαγωγή του κριτηρίου της μέγιστης απόστασης 150 χλμ για τη διασυνοριακή συνεργασία στην περίπτωση των θαλάσσιων συνόρων. Ωστόσο, επικροτεί το γεγονός ότι το σχέδιο συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου συνάδει με το αίτημα της ΕτΠ (και τη θέση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου) να αυξηθεί σε 85 % το ποσοστό συγχρηματοδότησης για τα προγράμματα ευρωπαϊκής εδαφικής συνεργασίας·

26.

σημειώνει εκ νέου ότι είναι σαφώς αντίθετη στην επιβολή μακροοικονομικών προϋποθέσεων, ιδίως όσον αφορά την παύση ή ακύρωση των κονδυλίων του ΚΣΠ ως απόρροια των προβλεπόμενων από το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης κυρώσεων· και αυτό διότι πλήττονται σοβαρά τοπικές και περιφερειακές αρχές που δεν ευθύνονται για την αδυναμία των κρατών μελών τους να συμμορφωθούν με αυτές τις απαιτήσεις·

27.

επικροτεί τη στήριξη που παρέχει εν προκειμένω το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ευελπιστεί ότι θα καταφέρει η διαπραγματευτική ομάδα –στο πλαίσιο του τριμερούς διαλόγου– να πείσει τα κράτη μέλη να αποσύρουν όλα τα μέτρα που συνδέονται με τις μακροοικονομικές προϋποθέσεις από τον κανονισμό περί κοινών διατάξεων·

28.

εκφράζει εκ νέου τη σύμφωνη γνώμη της με τη μερική σύζευξη των κονδυλίων του ΚΣΠ με τη νέα οικονομική διακυβέρνηση της ΕΕ, καθιστώντας έτσι δυνατή την τροποποίηση των συμβάσεων εταιρικής σχέσης και των επιχειρησιακών προγραμμάτων βάσει των συστάσεων ανά χώρα στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου. Εντούτοις, τάσσεται ανενδοίαστα κατά του ενδεχόμενου μερικής ή ολικής κατάργησης των πληρωμών·

29.

δηλώνει εκ νέου αντίθετη στις επιβραβεύσεις των πλέον επιτυχημένων περιφερειών διά του αποθεματικού με βάση την απόδοση. Ο μηχανισμός αυτός αφ’ ενός μεν θα μπορούσε να ωθήσει τους αρμόδιους χάραξης πολιτικής να θέτουν μέτριας εμβέλειας και δυσκολίας στόχους με σκοπό να εισπράττουν επιπρόσθετες ενισχύσεις, αφ’ ετέρου δε ενδεχομένως να ενθαρρύνει την εκπόνηση ελάχιστα φιλόδοξων έργων και να αποθαρρύνει την καινοτομία. Επομένως, προκρίνει τη θέση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ελπίζει ότι το Συμβούλιο θα αλλάξει την άποψή του επ’ αυτού. Συν τοις άλλοις, η ΕτΠ επανέρχεται στην πρόταση σύστασης ενός αποθεματικού ευελιξίας, αποτελούμενου από πόρους αυτόματης αποδέσμευσης και το οποίο θα χρηματοδοτεί πειραματικές πρωτοβουλίες. Έτσι, το αποθεματικό αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει συμβιβαστική λύση για τους δύο συννομοθέτες·

30.

συμφωνεί απολύτως με την απαίτηση που θέτει το νέο ΠΔΠ να στηρίζεται η διαχείριση στα αποτελέσματα και, ως εκ τούτου, συμφωνεί με τη σημασία που αποδίδεται στη μέτρηση των επιδόσεων. Ωστόσο, θεωρεί αναγκαία μια ευέλικτη ρύθμιση, που να επιτρέπει την ανάλυση των αποτελεσμάτων σε συνάρτηση με τη συγκεκριμένη οικονομική κατάσταση της εκάστοτε περιφέρειας. Επιπλέον, επαναλαμβάνει ότι αντιτίθεται σε κάθε οικονομική κύρωση που συνδέεται με το πλαίσιο επιδόσεων·

31.

υποστηρίζει την πλήρη τήρηση της αρχής της πολυεπίπεδης διακυβέρνησης καθώς και την ενεργό συμμετοχή των τοπικών και περιφερειακών αρχών στην κατάρτιση, τη διαπραγμάτευση και την εφαρμογή της πολιτικής συνοχής κατά την επόμενη περίοδο προγραμματισμού·

32.

επιδοκιμάζει την πρόταση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου περί εξίσωσης των τοπικών και περιφερειακών αρχών με τις κεντρικές δημόσιες διοικήσεις στην εκπόνηση των συμβάσεων εταιρικής σχέσης και των επιχειρησιακών προγραμμάτων, με σεβασμό πάντα προς την αρχή της επικουρικότητας·

33.

ευελπιστεί ότι οι τοπικές και περιφερειακές αρχές θα συμμετέχουν πλήρως στην κατάρτιση των συμβάσεων εταιρικής σχέσης ως απάντηση στην ανάγκη για μια σφαιρική προσέγγιση των περιφερειακών αναπτυξιακών στρατηγικών από τη βάση προς την κορυφή. Προτρέπει τα κράτη μέλη να δρομολογήσουν τον στρατηγικό σχεδιασμό της πολιτικής συνοχής, έτσι ώστε να είναι σε θέση να ξεκινήσουν τον προγραμματισμό των κονδυλίων του ΚΣΠ από 1ης Ιανουαρίου 2014. Προς τούτο, καλεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να εποπτεύει εκ του σύνεγγυς την κατάρτιση αυτών των συμβάσεων, αποφεύγοντας προσεγγίσεις από την κορυφή προς τη βάση και τομεακές λύσεις κατά τον προγραμματισμό·

34.

ενστερνίζεται, άρα, την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με την εκπόνηση ενός Ευρωπαϊκού κώδικα συμπεριφοράς για τις εταιρικές σχέσεις. Εκφράζει τη δυσαρέσκειά της για την απόρριψη από το Συμβούλιο αυτής της λύσης, η οποία αποσκοπεί στη βελτίωση της ποιότητας των εταιρικών σχέσεων σε όλα τα κράτη μέλη και καλεί τα δύσπιστα κράτη μέλη να άρουν τις σχετικές επιφυλάξεις τους, καθότι η στάση τους αυτή υποδηλώνει απροθυμία να συνεργαστούν με τους νόμιμους εταίρους·

35.

επαναλαμβάνει τη σαφή υποστήριξή της προς τη νέα κατηγορία των περιφερειών σε μεταβατική φάση καθώς και προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις τρέχουσες διοργανικές διαπραγματεύσεις. Καλεί την Προεδρία του Συμβουλίου να εμμείνει στη θέση του ως προς αυτό το ζήτημα μέχρι το τέλος των διαπραγματεύσεων, δεδομένου ότι αυτή η νέα κατηγορία ανταποκρίνεται εν μέρει στον στόχο της εδαφικής συνοχής, παρέχοντας πιο ισομερή στήριξη σε όλες τις περιφέρεις·

36.

επιδοκιμάζει την πρόταση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να δημιουργηθεί ακόμα μία δικλείδα ασφαλείας ίσης με τα τέσσερα πέμπτα της πίστωσης της περιόδου 2007-2013 για τα νησιωτικά κράτη-περιφέρειες που είναι επιλέξιμα για το Ταμείο Συνοχής το 2013, καθώς και για τις εξόχως απόκεντρες περιφέρειες οι οποίες από το 2013 και μετά δεν θα υπάγονται πλέον στην κατηγορία των λιγότερο ανεπτυγμένων περιφερειών·

37.

υπενθυμίζει τις ανάγκες και τα προβλήματα των εξόχως απόκεντρων και των αραιοκατοικημένων περιφερειών και ζητά να τους χορηγηθούν επαρκείς και σύμμετροι πόροι του προϋπολογισμού για την επίτευξη τόσο των στόχων της οικονομικής, κοινωνικής και εδαφικής συνοχής όσο και της καλύτερης ενσωμάτωσής τους στην Ενιαία Αγορά. Ως εκ τούτου, επικροτεί τις ενισχύσεις αυξημένης έντασης για τις εξόχως απόκεντρες περιοχές (από 20 σε 30 ευρώ ανά κάτοικο), όπως προτείνονται στο σχέδιο συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 22ας Νοεμβρίου 2012·

38.

επιμένει στη συμπερίληψη της εδαφικής συνοχής στους στόχους της οικονομικής, κοινωνικής και εδαφικής συνοχής βάσει της Συνθήκης της Λισαβόνας και διαφωνεί με την απουσία αναφοράς στην έκθεση της επιτροπής Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με θέμα την πρόταση κανονισμού για το ΕΚΤ τόσο στην εδαφική διάσταση όσο και στις περιφέρειες που υφίστανται βιομηχανικές αλλαγές, τις νησιωτικές, τις αραιοκατοικημένες, τις ορεινές ή τις εξόχως απόκεντρες·

39.

χαιρετίζει την πιο ευέλικτη προσέγγιση της θεματικής συγκέντρωσης στη στρατηγική «Ευρώπη 2020», στην οποία κατέληξαν, συναινετικά το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Υπενθυμίζει τους κύριους πολιτικούς στόχους της Συνθήκης (οικονομική, κοινωνική και εδαφική συνοχή), καθώς και την ανάγκη να συνυπολογιστούν περισσότερο οι εθνικές και περιφερειακές αποκλίσεις και προκλήσεις που έχουν υποστηριχθεί από αμφότερα τα νομοθετικά όργανα·

40.

επιδοκιμάζει την επέκταση των θεματικών στόχων και των επενδυτικών προτεραιοτήτων, όπως σημειώνονται στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με θέμα τις προτάσεις κανονισμού για το ΕΤΠΑ και το ΕΚΤ, καθώς και στους συμβιβασμούς που υιοθέτησε η Προεδρία του Συμβουλίου όσον αφορά την ομάδα θεματικής συγκέντρωσης. Ωστόσο, τονίζει ότι έχει σημασία να δοθεί μέγιστη προσοχή σε θέματα που σχετίζονται με την πολιτιστική κληρονομιά και τον τουρισμό· διαφωνεί, όμως, με το γεγονός ότι στην έκθεση της Επιτροπής Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων για το ΕΚΤ δεν προτείνεται καμία μείωση των ποσοστών συγκέντρωσης που είχε εισηγηθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σε αντίθεση με την εισήγηση της ΕτΠ·

41.

επιδοκιμάζει σε μεγάλο βαθμό τη θέση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την επέκταση του πεδίου των ΤΠΕ σε όλες τις περιφέρειες για τη συμπερίληψη των βασικών υποδομών και διαφωνεί με τη σιγή ιχθύος που τηρεί εν προκειμένω το Συμβούλιο. Ζητά επομένως από τα κράτη μέλη να επανεξετάσουν τη θέση τους δεδομένου ότι εξακολουθούν να μην υπάρχουν δίκτυα ΤΠΕ υψηλής ταχύτητας σε πολλές αγροτικές περιοχές, ακόμα και σε πιο ανεπτυγμένες περιφέρειες·

42.

χαιρετίζει το γεγονός ότι το Συμβούλιο κατήργησε την εστίαση στους θεματικούς στόχους, την οποία είχε επιβάλει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την ειδική συμπληρωματική ενίσχυση προς τις εξόχως απόκεντρες περιφέρειες στον κανονισμό του ΕΤΠΑ, και ευελπιστεί ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα τροποποιήσει τη διαπραγματευτική του εντολή ως προς το σημείο αυτό και θα ευθυγραμμιστεί με τη θέση του Συμβουλίου, ενόψει των τρεχουσών διοργανικών διαπραγματεύσεων·

43.

επαναλαμβάνει ότι οι τοπικές και περιφερειακές αρχές είναι και πρέπει να εξακολουθήσουν να αποτελούν βασικούς παράγοντες στον σχεδιασμό και στην εφαρμογή των επιχειρησιακών προγραμμάτων του ΕΚΤ και άρα αποδοκιμάζει την άποψη που διατυπώνεται στην έκθεση της Επιτροπής Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, σύμφωνα με την οποία τα κράτη μέλη πρέπει να παραμείνουν οι «κύριοι μεσάζοντες» στην υλοποίηση όλων των πολιτικών του ΕΚΤ, δεδομένης της σημασίας των εθνικών πολιτικών απασχόλησης·

44.

ζητά εκ νέου να γίνεται μνεία στον κανονισμό με θέμα το ΕΚΤ στις περιοχές με φυσικά και δημογραφικά μειονεκτήματα ομοίως με το άρθρο 10 της πρότασης κανονισμού για το ΕΤΠΑ, καθώς και στις εξόχως απόκεντρες περιφέρειες. Επίσης τονίζει τη σημασία που έχει η επέκταση της εδαφικής συνοχής υπό το ΕΚΤ στη διασυνοριακή και διαπεριφερειακή συνεργασία παράλληλα με τη διακρατική συνεργασία·

45.

εκφράζει τη διαφωνία της με τις προτεινόμενες στα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (22-23 Νοεμβρίου) περικοπές στον προϋπολογισμό του προγράμματος επισιτιστικής βοήθειας των απόρων (2,1 αντί 2,5 δισ. ευρώ). Απευθύνει δε το αίτημα να υπάρξει σαφής διαχωρισμός του εν λόγω προγράμματος από το ΕΚΤ και εμμένει στην αναγκαιότητα διάθεσης επαρκών πόρων με μεταφορά από τη γραμμή 2 του ΠΔΠ (ΚΓΠ)·

46.

επιδοκιμάζει και στηρίζει την πρόταση της Κυπριακής Προεδρίας να συστήσει ένα επίσημο Συμβούλιο Πολιτικής Συνοχής, το οποίο θα απαρτίζεται από υπουργούς με αρμοδιότητα στα θέματα πολιτικής συνοχής. Η ΕτΠ έχει διατυπώσει εδώ και καιρό αυτό το αίτημα, δεδομένου ότι αναμένεται να προβληθεί έτσι περαιτέρω η πολιτική συνοχής και να υπάρχει συνεχής διάλογος επ’ αυτής. Τέλος, επιθυμεί να λάβει ενεργά μέρος στις πολιτικές διαβουλεύσεις του εν λόγω Συμβουλίου, καθότι θα επηρεάζει τα συμφέροντα των τοπικών και περιφερειακών αρχών στην ΕΕ, τα οποία αφορά άμεσα η επιτόπια εφαρμογή της πολιτικής συνοχής·

47.

αποδοκιμάζει το γεγονός ότι εξακολουθεί να επιβάλλεται προσπάθεια προχρηματοδότησης στις εθνικές ή περιφερειακές αρχές που επέχουν θέση διαχειριστικής αρχής. Αυτό αντιπροσωπεύει ένα οικονομικό βάρος που είναι δύσκολο να το αντιμετωπίσουν στην παρούσα συγκυρία περιορισμών των χρηματοπιστωτικών αγορών. Επιβάλλοντας την αρχή της συγχρηματοδότησης των επενδύσεων, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αφήσει να χαθεί μια μοναδική ευκαιρία να διοχετεύσει δημοσιονομικούς πόρους που θα απευθύνονται άμεσα στην οικονομική ώθηση και στις διαρθρωτικές αλλαγές, παρέχοντας πιο σημαντικές προκαταβολές, χάρη στις οποίες θα ήταν εφικτή η χρηματοδότηση με τον αναγκαίο ρυθμό ώστε να αρχίσουν και οι επιστροφές·

48.

διαφωνεί, όσον αφορά τις ρυθμίσεις περί διαχείρισης και ελέγχου, με την αντιμετώπιση που υιοθετείται για τον φόρο προστιθέμενης αξίας, δεδομένου ότι η επιλεξιμότητά του ως λειτουργικού κόστους περιορίζεται σε πολύ μεμονωμένες περιπτώσεις, με αποτέλεσμα στις περισσότερες περιφέρειες να μην είναι δυνατή η υπαγωγή του στις επιδοτήσιμες δαπάνες. Αυτό ισοδυναμεί, στην πράξη, με πραγματική μείωση του ποσοστού συγχρηματοδότησης εκ μέρους των ταμείων, που μπορεί να ανέλθει σε ποσοστό έως και 23 %·

49.

τάσσεται υπέρ της διατήρησης του κανόνα N+3 στο πλαίσιο της περιόδου προγραμματισμού 2014-2020·

50.

υποστηρίζει την επιλεξιμότητα του ΦΠΑ για όλες τις κατηγορίες δαπανών, όταν ο φόρος αυτός δεν μπορεί να ανακτηθεί από τους δικαιούχους.