ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ, ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ, ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΩΝ

Πρώτη έκθεση σχετικά με την εφαρμογή των άρθρων 13, 16 και 17 της οδηγίας 2010/13/ΕΕ για την περίοδο 2009-2010 Προώθηση ευρωπαϊκών έργων σε προγραμματισμένες και κατά παραγγελία υπηρεσίες οπτικοακουστικών μέσων επικοινωνίας στην ΕΕ

Ι. ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η παρούσα έκθεση, που αποτελείται από δύο μέρη, καταρτίζεται δυνάμει του άρθρου 13 παράγραφος 3 και του άρθρου 16 παράγραφος 3 της οδηγίας 2010/13/ΕΕ (εφεξής η «οδηγία για τις υπηρεσίες οπτικοακουστικών μέσων» ή οδηγία ΥΟΑΜ)[1].

Πρόκειται για την πρώτη έκθεση της Επιτροπής σχετικά με την εφαρμογή του άρθρου 13 σχετικά με την προώθηση ευρωπαϊκών έργων σε ενωσιακές υπηρεσίες κατά παραγγελία από την έκδοση της οδηγίας ΥΟΑΜ, και καλύπτει την περίοδο 2009-2010. Δυνάμει του άρθρου 13, η έκθεση στηρίζεται στα στοιχεία που παρείχαν τα κράτη μέλη έως τον Δεκέμβριο του 2011, αλλά και σε ανεξάρτητη μελέτη που διεξήχθη το 2011[2] (εφεξής η «μελέτη»). Η επόμενη έκθεση σχετικά με την εφαρμογή του άρθρου 13 προβλέπεται να υποβληθεί σε τέσσερα χρόνια.

Το παρόν έγγραφο περιέχει επίσης έκθεση σχετικά με την εφαρμογή των άρθρων 16 και 17[3] της οδηγίας ΥΟΑΜ σχετικά με την προώθηση ευρωπαϊκών έργων και ανεξάρτητων παραγωγών τηλεοπτικών προγραμμάτων για την περίοδο 2009-2010. Η έκθεση αυτή υποβάλλεται ανά διετία.

Σε αντίθεση με τις προηγούμενες εκθέσεις σχετικά με τα πρώην άρθρα 4 και 5 της οδηγίας 89/552/ΕΚ (οδηγία «Τηλεόραση χωρίς σύνορα»)[4], η παρούσα έκθεση δεν καλύπτει τις χώρες του ΕΟΧ[5] λόγω της καθυστερημένης ενσωμάτωσης της οδηγίας ΥΟΑΜ στο κεκτημένο του ΕΟΧ. Κατά συνέπεια, οι εν λόγω χώρες δεν κλήθηκαν να υποβάλλουν στοιχεία για την παρούσα έκθεση.

ΙΙ ΕΚΘΕΣΕΙΣ

1. ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 13

1.1. Γενικές παρατηρήσεις

Η αναθεώρηση της οδηγίας 89/552/ΕΟΚ, ανταποκρινόμενη στη σύγκλιση όλων των οπτικοακουστικών μέσων επικοινωνίας, διεύρυνε το πεδίο εφαρμογής της για να συμπεριλάβει μη γραμμικές υπηρεσίες. Στην οδηγία ΥΟΑΜ αναφέρεται ότι οι κατά παραγγελία υπηρεσίες υποχρεούνται επίσης να προωθούν τα ευρωπαϊκά έργα και την πολιτισμική πολυμορφία. Όπως συμβαίνει με τα άρθρα 16 και 17, το άρθρο 13 αποσκοπεί στην επίτευξη διττού οικονομικού και πολιτιστικού στόχου, έτσι ώστε να ενισχυθεί ο ευρωπαϊκός οπτικοακουστικός κλάδος. Τα κράτη μέλη υποχρεούνται να εξασφαλίζουν ότι οι κατά παραγγελία υπηρεσίες που εμπίπτουν στην δικαιοδοσία τους προωθούν, όπου αυτό είναι εφικτό και με τα κατάλληλα μέσα, την παραγωγή και την πρόσβαση σε ευρωπαϊκά έργα. Δεδομένης της αναδυόμενης και της ειδικής φύσης των κατά παραγγελία υπηρεσιών, το άρθρο 13 είναι ευέλικτο ως προς τις μεθόδους που πρέπει να χρησιμοποιούνται για την προώθηση ευρωπαϊκών έργων. Το άρθρο 13 παράγραφος 1 παρέχει παραδείγματα της εν λόγω προώθησης: οικονομική συμβολή για την παραγωγή και την απόκτηση δικαιωμάτων ευρωπαϊκών έργων ή μερίδιο συμμετοχής ή/και προβολή ευρωπαϊκών έργων στον κατάλογο των προγραμμάτων που προσφέρουν οι πάροχοι υπηρεσιών.

Η προώθηση και η πρόσβαση στα ευρωπαϊκά προγράμματα περιλαμβάνονται στα ζητήματα που τίθενται στο πλαίσιο της εμφάνισης συνδεδεμένων συσκευών και του φαινομένου της σύγκλισης. Ήδη επί σειρά ετών οπτικοακουστικό περιεχόμενο διανέμεται και καταναλώνεται μέσω διαδικτύου Σε αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνεται περιεχόμενο που διανέμεται σε θεατές εκτός σφαίρας επιρροής των φορέων εκμετάλλευσης καλωδιακής τηλεόρασης, των παρόχων υπηρεσιών διαδικτύου ή των τηλεοπτικών σταθμών. Με την εμφάνιση τηλεοπτικών δεκτών και αποκωδικοποιητών με πρόσθετη συνδετικότητα στο διαδίκτυο και την αυξανόμενη χρήση των υπολογιστών σε μορφή πινακίδων και των έξυπνων τηλεφώνων, η σύγκλιση αποτελεί όλο και περισσότερο μέρος της καθημερινής πραγματικότητας.

1.1.1. Το άρθρο 13 στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού κλάδου κατά παραγγελία υπηρεσιών

Κατά την περίοδο αναφοράς η ανάπτυξη της αγοράς των κατά παραγγελία υπηρεσιών στην ΕΕ παρουσίαζε μεγάλες αποκλίσεις.

Σύμφωνα με την προαναφερθείσα μελέτη, εκτιμάται ότι υπήρχαν 435 κατά παραγγελία υπηρεσίες το 2009[6]. Πάνω από το ένα τέταρτο από αυτές ήταν υπηρεσίες τηλεοπτικής αρχειοθήκης με κυρίαρχο σύστημα διανομής το διαδίκτυο, ακολουθούμενο από την τηλεόραση μέσω διαδικτυακού πρωτοκόλλου (IPTV). Η Γαλλία διέθετε το 2009 τον μεγαλύτερο αριθμό κατά παραγγελία υπηρεσιών (73 υπηρεσίες) και ακολουθούσε το Ηνωμένο Βασίλειο (66) και η Γερμανία (47). Στην πλειονότητα των κρατών μελών ο αριθμός των κατά παραγγελία υπηρεσιών κυμαινόταν από 10 έως 20. Οι περισσότερες διατίθεντο δωρεάν χωρίς συνδρομή. Χρηματοδοτούνταν γενικώς από διαφημίσεις ή από δημόσια κονδύλια.

Όπως επεξηγείται στην παράγραφο 1.1.2 κατωτέρω, μερικές μόνο εθνικές εκθέσεις περιείχαν πληροφορίες σχετικά με τις κατά παραγγελία υπηρεσίες. Από τις 14 εθνικές εκθέσεις που περιέχουν στοιχεία προκύπτει μια πολύ αποκλίνουσα εικόνα της ανάπτυξης της αγοράς. Πέντε κράτη μέλη[7] ανέφεραν συνολικό αριθμό κατά παραγγελία υπηρεσιών το 2010 μεγαλύτερο από 10. Οι περισσότερες απαντώνται στο Ηνωμένο Βασίλειο (82) και τη Σλοβακία (36), οι λιγότερες στην Ιρλανδία και την Ισπανία (3) την γαλλόφωνη κοινότητα του Βελγίου (2) και την Αυστρία (1). Η Κύπρος δεν έχει κατά παραγγελία υπηρεσίες.

Η κατανομή των κατά παραγγελία υπηρεσιών[8] διαφέρει επίσης πολύ από το ένα κράτος μέλος στο άλλο και είναι δύσκολο να εντοπιστεί κάποια τάση σχετικά με τον προτιμώμενο τύπο υπηρεσίας: έξη κράτη μέλη[9] ανέφεραν πλειονότητα υπηρεσιών βίντεο κατά παραγγελία, γενικώς με πρόσβαση υπό όρους· άλλα έξη[10] ανέφεραν πλειονότητα δωρεάν προσβάσιμων υπηρεσιών τηλεοπτικής αρχειοθήκης, ένα[11] ανέφερε συνδυασμό υπηρεσιών τηλεοπτικής αρχειοθήκης και μεικτών υπηρεσιών με δωρεάν πρόσβαση και ένα τελευταίο[12] ανέφερε πλειονότητα μεικτών υπηρεσιών.

Η μελέτη και οι εθνικές εκθέσεις αποκαλύπτουν ορισμένες διαφορές όσον αφορά τον αριθμό των κατά παραγγελία υπηρεσιών σε ορισμένα κράτη μέλη. Αυτό ενδέχεται να οφείλεται σε διαφορετικές ερμηνείες του είδους των υπηρεσιών που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Σύμφωνα με τον ορισμό του άρθρου 1 παράγραφος 1 στοιχείο ζ) της οδηγίας ΥΟΑΜ, δεν πρέπει να αναφέρονται οι υπηρεσίες που προφέρουν οπτικοακουστικό περιεχόμενο αποκλειστικά ως δευτερεύον στοιχείο. Αντίθετα οι υπηρεσίες τηλεοπτικής αρχειοθήκης αποτελούν κατά παραγγελία υπηρεσίες και πρέπει να αναφέρονται, εκτός αν τα προγράμματα που προσφέρουν ταυτίζονται με εκείνα που εκπέμπονται στην τηλεόραση[13]. Αν και η διατύπωση του άρθρου 13 δεν αναφέρεται συγκεκριμένα στον τύπο του περιεχομένου που προσφέρεται από τις κατά παραγγελία υπηρεσίες, ο σκοπός του άρθρου 13 ταυτίζεται με το σκοπό των άρθρων 16 και 17 της οδηγίας ΥΟΑΜ. Συνεπώς, οι κατά παραγγελία υπηρεσίες που προσφέρουν αποκλειστικά ειδήσεις, αθλητικά, παιχνίδια ή εμπορικές ανακοινώσεις πρέπει να εξαιρεθούν από τις εθνικές εκθέσεις κατ' εφαρμογή του άρθρου 13. Παρομοίως, το ποσοστό των ευρωπαϊκών έργων, κατά περίπτωση, πρέπει κατ' αρχήν να υπολογίζεται ως ποσοστό των επιλέξιμων ωρών[14].

1.1.2. Μέθοδος που χρησιμοποίησε η Επιτροπή

Στόχος της μελέτης που διεξήχθη το 2011 ήταν η ανάλυση της κατάστασης όσον αφορά την εφαρμογή του άρθρου 13 στα κράτη μέλη στο τέλος του 2010 καθώς και του περιεχομένου των ενωσιακών μη γραμμικών υπηρεσιών. Αποσκοπούσε επίσης να δώσει στην Επιτροπή τις αναγκαίες πληροφορίες για την κατάρτιση δεικτών επιδόσεων σχετικά με την εφαρμογή του άρθρου 13.

Ξεκινώντας από τα τρία παραδείγματα προώθησης ευρωπαϊκών έργων όσον αφορά μη γραμμικές υπηρεσίες που αναφέρονται στο άρθρο 13 παράγραφος 1 της οδηγίας, η μελέτη περιέλαβε ανασκόπηση των διάφορων τρόπων παρακολούθησης καθώς και της εφικτότητά τους.

Σε αυτή τη βάση η Επιτροπή εντόπισε σειρά δεικτών οι οποίοι ορίστηκαν στα ερωτηματολόγια που απεστάλησαν στις εθνικές αρχές. Όσον αφορά ιδίως την προβολή, αναφέρθηκαν αρκετές εναλλακτικές επιλογές: περιγραφή των έργων συμπεριλαμβανομένης της χώρας προέλευσης, φυλλομετρητής ανά προέλευση, εργαλεία προώθησης ευρωπαϊκών έργων, δέσμευση τμημάτων της υπηρεσίας αποκλειστικά για ευρωπαϊκά έργα, διαφημιστικά αποσπάσματα προώθησης ευρωπαϊκών έργων ή εκστρατείες προώθησης ευρωπαϊκών έργων. Οι εν λόγω δείκτες ίσως να πρέπει να εξειδικευτούν για τις μελλοντικές εκθέσεις.

1.1.3. Μέθοδοι των κρατών μελών για την εφαρμογή και την παρακολούθηση

α) Κατάσταση όσον αφορά την εθνική νομοθεσία

Διαπιστώσεις της μελέτης σχετικά με την εφαρμογή του άρθρου 13

Στο τέλος του 2010, 14 κράτη μέλη είχαν αναπαράγει την διατύπωση της οδηγίας ΥΟΑΜ χωρίς να επιβάλουν συγκεκριμένες υποχρεώσεις όσον αφορά τους παρόχους κατά παραγγελία υπηρεσιών. Σε ορισμένες περιπτώσεις επαφίεται στις εθνικές ρυθμιστικές αρχές ο μεταγενέστερος προσδιορισμός των μεθόδων προώθησης των ευρωπαϊκών έργων.

Αναφορικά με την παρακολούθηση, από την μελέτη προκύπτει ότι η πλειονότητα των κρατών μελών στηρίζονται στις πληροφορίες που υποβάλλουν οι πάροχοι κατά παραγγελία υπηρεσιών χωρίς καμία επαλήθευση. Ανεξάρτητη παρακολούθηση διεξάγεται μόνο σε δύο κράτη μέλη, ενώ οι πληροφορίες που υποβάλλουν οι πάροχοι κατά παραγγελία υπηρεσιών επαληθεύεται σε άλλα τέσσερα.

Εθνικές εκθέσεις

Εννέα εθνικές εκθέσεις δεν περιείχαν καμία πληροφορία λόγω εκπρόθεσμης μεταφοράς της οδηγίας ΥΟΑΜ στο εθνικό δίκαιο ή καθυστερημένης επιβολής της εθνικής νομοθεσίας εφαρμογής της οδηγίας. Πέντε κράτη μέλη ανέφεραν απουσία καταγεγραμμένων[15] ή αναγνωρισμένων[16] κατά παραγγελία υπηρεσιών κατά την περίοδο αναφοράς.

Από τα κράτη μέλη που είχαν εφαρμόσει την οδηγία (δηλ. είχαν επιβάλει υποχρέωση προβολής των ευρωπαϊκών έργων σε κατά παραγγελία υπηρεσίες), μόνο έξι ανέφεραν στις εκθέσεις τους[17] ότι η νομοθεσία τους προέβλεπε συγκεκριμένα μέτρα.

Τα εν λόγω μέτρα διαφέρουν από το ένα κράτος μέλος στο άλλο: στην Τσεχική Δημοκρατία, την Ισπανία, την Ιταλία και την Αυστρία, οι κατά παραγγελία υπηρεσίες υπόκεινται στην υποχρέωση να διαθέτουν ποσοστό των καταλόγων τους για ευρωπαϊκά έργα (αντίστοιχα 10 %, 30 %, 20 % και 50 %[18] αντίστοιχα). Η υποχρέωση συμμετοχής στην χρηματοδότηση ευρωπαϊκών έργων αναφέρθηκε από την γαλλόφωνη κοινότητα του Βελγίου, την Τσεχική Δημοκρατία, την Ισπανία και την Ιταλία (με ποσοστό αντίστοιχα έως 2,2% και κατ' ελάχιστο 1% και 5% του κύκλου εργασιών)[19]. Η υποχρέωση προβολής των ευρωπαϊκών έργων σε καταλόγους περιλαμβάνεται στις νομοθεσίες της γαλλόφωνης κοινότητας του Βελγίου, της Βουλγαρίας και της Αυστρίας (για ιδιωτικές κατά παραγγελία υπηρεσίες). Τα παραπάνω μπορούν να επιτευχθούν ιδιαίτερα με διαφημιστικές καταχωρίσεις, χωριστά ένθετα, άρθρα περιοδικών και προγράμματα προώθησης καθώς και με τον επαρκή προσδιορισμό της ταυτότητας των ευρωπαϊκών έργων ή με αναφορά της χώρας προέλευσης.

β) Μέθοδοι παρακολούθησης των εθνικών αρχών

Αν και λίγες εθνικές εκθέσεις παρείχαν πληροφορίες για το ζήτημα αυτό, τα δεδομένα σχετικά με την εφαρμογή του άρθρου 13 συλλέχτηκαν κυρίως από τις εθνικές αρχές άμεσα από τους παρόχους κατά παραγγελία υπηρεσιών.

Μερικά κράτη μέλη σχολίασαν τον τρόπο με τον οποίο προχώρησαν ή σχεδιάζουν να προχωρήσουν σε ευαισθητοποίηση των παρόχων κατά παραγγελία υπηρεσιών σχετικά με την ανάγκη να καταχωριστούν ή/και να συμμορφωθούν με την υποχρέωση που προβλέπεται στο άρθρο 13[20]. Η γαλλική ρυθμιστική αρχή CSA ανέφερε επιτόπιους ελέγχους σχετικά με το μερίδιο και την προβολή των ευρωπαϊκών έργων στους καταλόγους. Το Βέλγιο (γαλλόφωνη κοινότητα) όπου έχει προβλεφθεί γενική υποχρέωση προβολής, παρείχε ενδιαφέρουσες και λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με την παρακολούθηση που διεξάγεται από την ρυθμιστική αρχή όσον αφορά το ποσοστό των «συμβάντων προβολής» που αφορούν αποκλειστικά ευρωπαϊκά έργα σε κατά παραγγελία υπηρεσίες[21].

Η Επιτροπή τονίζει τη σημασία της διεξαγωγής αποτελεσματικής παρακολούθησης για να εξασφαλιστεί ορθή εφαρμογή του άρθρου 13. Παρόλο που η οδηγία ΥΟΑΜ δεν περιέχει υποχρέωση σύστασης συγκεκριμένων συστημάτων παρακολούθησης, η Επιτροπή ζητά από τις εθνικές αρχές που δεν το έχουν κάνει να δημιουργήσουν συστήματα που θα επιτρέψουν την επαλήθευση των στοιχείων που παρέχουν οι πάροχοι κατά παραγγελία υπηρεσιών.

1.2. Εφαρμογή του άρθρου 13 – Κατά παραγγελία υπηρεσίες οπτικοακουστικών μέσων

Διαπιστώσεις της μελέτης[22]

Το ποσοστό των ευρωπαϊκών έργων σε υπηρεσίες τηλεοπτικής αρχειοθήκης ήταν πολύ υψηλότερο (96,2 % του συνόλου των ωρών) σε σχέση με το ποσοστό των ευρωπαϊκών έργων που διατίθεται από υπηρεσίες βίντεο κατά παραγγελία (που αντιστοιχεί μόνο σε 45,1 % του συνόλου των ωρών). Οι κατάλογοι τηλεοπτικής αρχειοθήκης συνδέονται στενά με το περιεχόμενο που μεταδίδεται μέσω των τηλεοπτικών σταθμών. Τα ευρωπαϊκά έργα προβαλλόταν πολύ περισσότερο σε καταλόγους των τηλεοπτικών σταθμών (81,1 % των ωρών) σε σχέση με ανεξάρτητους (46,7 % των ωρών) και τηλεπικοινωνιακούς παρόχους (31,2 %). Προβαλλόταν επίσης πολύ περισσότερο στους καταλόγους που διέθεταν δημόσιες υπηρεσίες (99,1 % των ωρών) σε αντίθεση με τις υπηρεσίες εμπορικούς χαρακτήρα (55,8 % των ωρών). Οι υπηρεσίες με το χαμηλότερο ποσοστό ευρωπαϊκών έργων ήταν γενικά νεοεισερχόμενοι[23] (10-20%). Τα ποσοστά ευρωπαϊκών έργων με βάση τις «αναγνωριζόμενες ώρες»[24] (64,5 %) πλησίαζαν εκείνα που παρασχέθηκαν για τους καταλόγους συνολικά (65,1 %).

Εθνικές εκθέσεις

Τα στοιχεία που περιελάμβαναν οι εθνικές εκθέσεις δεν είναι πλήρη ούτε επαρκώς αντιπροσωπευτικά ώστε να εξαχθούν αξιόπιστα συμπεράσματα για την εφαρμογή του άρθρου 13.

Παρά την έλλειψη συγκεκριμένων υποχρεώσεων στις εθνικές νομοθεσίες ορισμένων χωρών, 14 εθνικές εκθέσεις περιείχαν ορισμένα στοιχεία – σε διαφορετική έκταση – σχετικά με τους τρόπους προώθησης των ευρωπαϊκών έργων που χρησιμοποιούν στην πράξη οι πάροχοι κατά παραγγελία υπηρεσιών. Από τις εν λόγω εκθέσεις προκύπτει ότι τα ευρωπαϊκά έργα στους καταλόγους αντιστοιχούν σε ιδιαίτερα υψηλό μερίδιο. Οι μέσοι όροι κυμαίνονται από 40 % (Ισπανία[25]) έως 88,9 % (Δανία) για το 2009 και από 36,4 % (Πορτογαλία) έως 100 % (Αυστρία[26]) για το 2010. Λόγω του περιορισμένου αριθμού των αναφορών και του πολύ μικρού αριθμού κατά παραγγελία υπηρεσιών (δύο ή τρεις) που αναφέρθηκαν σε ορισμένα κράτη μέλη, ο τυχόν υπολογισμός ενωσιακών μέσων όρων θα ήταν χωρίς νόημα. Επίσης, η σύγκριση μεταξύ των αναφερθέντων ποσοστών της κατανάλωσης ευρωπαϊκών έργων και της προσφοράς των εν λόγω έργων δεν επιτρέπει την εξαγωγή αξιόπιστων συμπερασμάτων. Πέντε κράτη μέλη[27] ανέφεραν επίσης χρηματοδοτικές συμμετοχές σε ευρωπαϊκές παραγωγές και σε έξη εθνικές εκθέσεις[28] αναφέρθηκε η χρήση κάποιων εργαλείων προβολής[29].

Η Επιτροπή οφείλει να χαιρετίσει την παρουσία σχετικά υψηλού μεριδίου ευρωπαϊκών έργων στις κατά παραγγελία υπηρεσίες.

2. ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 16 ΚΑΙ 17

2.1. Γενικές παρατηρήσεις

2.1.1. Τα άρθρα 16 και 17 στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού οπτικοακουστικού τοπίου

Η ευρωπαϊκή οπτικοακουστική αγορά συνέχισε να αυξάνεται σταθερά κατά την περίοδο 2009-2010. Από τα στοιχεία προκύπτει τάση επιταχυνόμενης αύξησης των τηλεοπτικών σταθμών. Σύμφωνα με το ευρωπαϊκό παρατηρητήριο του οπτικοακουστικού τομέα, τον Δεκέμβριο του 2012 στην ΕΕ των 27 υπήρχαν 7.622 τηλεοπτικοί σταθμοί – εκ των οποίων οι 3.126 ήταν τοπικοί – σε σύγκριση με 6.067 το 2008. Πρόκειται για αύξηση 25,6 %, που υπερβαίνει εκείνη που καταγράφηκε από το 2006 έως το 2008.

Κατά την ίδια περίοδο, καταγράφηκε μείωση τους συνολικού αριθμού των καλυπτόμενων σταθμών[30] σε σύγκριση με την προηγούμενη περίοδο: ο αριθμός τους αυξήθηκε από 1.679 το 2008 σε 1.313 το 2009 και σε 1.390 το 2010 για τα ευρωπαϊκά έργα[31], λόγω αλλαγής της μεθόδου που επιτρέπει την εξαίρεση των πολύ μικρών σταθμών από την υποχρέωση αναφοράς, όπως αναφέρεται στην παράγραφο 2.1.2.1. κατωτέρω. Ωστόσο, όταν χρησιμοποιηθεί η μέθοδος που εφαρμόστηκε για την προηγούμενη έκθεση – δηλ. να λαμβάνονται υπόψη οι σταθμοί που εξαιρούνται από την υποχρέωση αναφοράς – από τα στοιχεία προκύπτει ότι ο αριθμός των καλυπτόμενων σταθμών αυξήθηκε κατά 21,8 % από το 2008 (1.679) έως το 2010 (2.045), με ελαφρά μικρότερο ποσοστό αύξηση από εκείνο που καταγράφηκε στην αγορά.

2.1.2. Μέθοδοι των κρατών μελών για την εφαρμογή και την παρακολούθηση

2.1.2.1. Αλλαγές της μεθόδου

Δεδομένης της εμφάνισης σταθμών με πολύ μικρό μερίδιο ακροαματικότητας (κάτω του 0,3%) αποφασίστηκε να τους δοθεί η δυνατότητα να ζητήσουν ατομική εξαίρεση από την υποχρέωση αναφοράς που υπέχουν δυνάμει των άρθρων 16 και 17. Οι λεπτομερείς προϋποθέσεις για την χορήγηση των εν λόγω εξαιρέσεων καθορίζονται στις «Αναθεωρημένες κατευθυντήριες γραμμές για την παρακολούθηση της εφαρμογής των άρθρων 16 και 17 της οδηγίας ΥΟΑΜ» οι οποίες θα επανεξεταστούν μετά την πρώτη πλήρη εφαρμογή τους, το 2014[32].

Συνολικά, ο αριθμός των εθνικών εκθέσεων που παρέχουν στοιχεία για όλους τους καλυπτόμενους σταθμούς αυξήθηκε σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο. Δεκαπέντε εκθέσεις από τις 27 παρείχαν στατιστικά στοιχεία σχετικά με τα ευρωπαϊκά έργα για όλους τους σταθμούς το 2009 και το 2010 (12 και 11 αντίστοιχα το 2007 και το 2008). Για τις ανεξάρτητες παραγωγές, 14 και 15 εθνικές εκθέσεις παρείχαν στοιχεία για όλους τους σταθμούς το 2009 και το 2010 αντίστοιχα (11 το 2007 και το 2008). Η Επιτροπή χαιρετίζει αυτή την τάση που αντικατοπτρίζει αποτελεσματικότερη παρακολούθηση από τις εθνικές ρυθμιστικές αρχές. Ωστόσο, αυτό μπορεί επίσης να ερμηνευθεί τουλάχιστον εν μέρει, από την εξαίρεση των πολύ μικρών σταθμών από την υποχρέωση αναφοράς επειδή οι εν λόγω σταθμοί αντιμετωπίζουν συνήθως περισσότερες δυσκολίες όσον αφορά την παροχή στατιστικών στοιχείων.

2.1.2.2. Παρακολούθηση

Όπως αναφέρθηκε σε προηγούμενες εκθέσεις, δεν υπάρχει ομοιόμορφη μέθοδος παρακολούθησης στην ΕΕ. Στην Κύπρο, δυνάμει της νομοθεσίας[33], η αρμόδια αρχή κατά την περίοδο αναφοράς μπορούσε να παρακολουθεί μόνο σταθμούς που εξέπεμπαν με αναλογική τεχνολογία Η Ελλάδα και η Σλοβενία ανέφεραν δυσκολίες στην συγκέντρωση στοιχείων από όλους τους σταθμούς[34].

Αντίθετα, καταγράφηκαν βελτιώσεις σε τρία κράτη μέλη. Η ρυθμιστική αρχή της Σλοβενίας άρχισε την επαλήθευση των στοιχείων που υπέβαλαν ορισμένοι τηλεοπτικοί σταθμοί. Η ένταξη στοιχείων σχετικά με τους δημόσιους περιφερειακούς σταθμούς στην γερμανική έκθεση πρέπει επίσης να θεωρηθεί βελτίωση στον τομέα της παρακολούθησης. Στη Σουηδία οι προσπάθειες της εποπτικής αρχής να ευαισθητοποιήσει περισσότερο τους τηλεοπτικούς σταθμούς σχετικά με τη σημασία της ορθής εφαρμογής των άρθρων 16 και 17 φαίνεται ότι απέφερε καρπούς δεδομένου ότι το ποσοστό των ευρωπαϊκών έργων, που ήταν κάτω της απαιτούμενης ποσόστωσης κατά την προηγούμενη περίοδο, υπερέβη το όριο του 50 % το 2009 και το 2010.

Ωστόσο, υπάρχει ακόμη περιθώριο βελτίωσης. Η Επιτροπή επαναλαμβάνει τη σημασία της παρακολούθησης για να εξασφαλιστεί η ορθή εφαρμογή των άρθρων 16 και 17. Παρόλο που η οδηγία ΥΟΑΜ δεν περιέχει καμία υποχρέωση σύστασης συγκεκριμένων συστημάτων παρακολούθησης, η Επιτροπή ζητά από τις εθνικές αρχές που δεν το έχουν κάνει να δημιουργήσουν συστήματα που θα επιτρέψουν την επαλήθευση των στοιχείων που παρέχουν οι τηλεοπτικοί σταθμοί.

2.2. Εφαρμογή του άρθρου 16 - Μετάδοση ευρωπαϊκών έργων στο μεγαλύτερο ποσοστό του χρόνου εκπομπής

Ο μέσος χρόνος εκπομπής που διατίθεται σε ευρωπαϊκά έργα από όλους τους σταθμούς που υπέβαλλαν στοιχεία στην ΕΕ των 27 ήταν 63,8 % το 2009 και 64,3 % το 2010[35]. Όπως δείχνει ο ακόλουθος πίνακας, από τα στοιχεία προκύπτει ανοδική τάση, η οποία αντισταθμίζει εν μέρει την πτώση που καταγράφηκε από το 2006 έως το 2007.

2009-2010: αύξηση 0,5 εκατοστιαίες μονάδες 2007-2010: αύξηση 1,7 εκατοστιαίες μονάδες

Από το 2007 έως το 2010 η αύξηση ήταν εντονότερη στα «νέα κράτη μέλη»[36].

ΕΕ των 15: μείωση 1,7 εκατοστιαίες μονάδες (65,8 % το 2007, 64,1 % το 2010) ΕΕ των 12: αύξηση 5,9 εκατοστιαίες μονάδες (58,7 % το 2007, 64,6 % το 2010)

Η Επιτροπή χαιρετίζει την πρόοδο που κατέγραψαν τα κράτη μέλη της ΕΕ των 12, η οποία τους επέτρεψε να υπερβούν ελαφρώς το επίπεδο που επιτεύχθηκε από τα κράτη μέλη της ΕΕ των 15.

Σε επίπεδο κράτους μέλους, το μέσο μερίδιο χρόνου εκπομπής που διατίθεται στα ευρωπαϊκά έργα κατά την περίοδο αναφοράς κυμαίνεται από 44 % (Ιρλανδία) έως 83 % (Ουγγαρία) το 2009 και από 47,4 % (Σλοβενία και ΗΒ) έως 81 % (Ουγγαρία) το 2010. Κατά την ίδια περίοδο, η τάση ήταν θετική σε 12 κράτη μέλη, αρνητική σε 12 και παρέμεινε σταθερή σε τρία κράτη μέλη.

Οι τάσεις στον χρόνο εκπομπής που διατίθεται για ευρωπαϊκά έργα κατά την περίοδο 2007-2010 σε κάθε κράτος μέλος περιλαμβάνεται σε διαγράμματα[37].

Ο κανόνας της προώθησης ευρωπαϊκών έργων στις γραμμικές υπηρεσίες λειτουργεί γενικά καλά, αν και έχει περιορισμένο αποτέλεσμα στην κυκλοφορία προγραμμάτων ανά την ΕΕ επειδή δεν εξασφαλίζει την διανομή αλλοδαπών ευρωπαϊκών έργων. Τα αλλοδαπά ευρωπαϊκά έργα αποτελούν το 8,1 % του συνόλου του επιλέξιμου χρόνου εκπομπής ενώ τα περισσότερα αλλοδαπά έργα είναι αμερικανικής προέλευσης[38]. Ορισμένα πετυχημένα οπτικοακουστικά έργα, όπως η σειρά «Borgen» ή η συμπαραγωγή «Βοργίες», ξεπέρασαν τα εθνικά σύνορα, αλλά οι περιπτώσεις αυτές παραμένουν ακόμη πολύ περιορισμένες. Είναι κεφαλαιώδους σημασίας να υπάρχουν ευρωπαϊκά έργα που έχουν απήχηση στο κοινό υπερβαίνοντας τα σύνορα. Για παράδειγμα, αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω συμπαραγωγών που προσελκύουν ευρύ ευρωπαϊκό κοινό.

Ο ενωσιακός μέσος όρος των ποσοστών συμμόρφωσης σχετικά με τα ευρωπαϊκά έργα παρέμεινε σχετικά σταθερός κατά την περίοδο αναφοράς αλλά κατέγραψε σημαντική αύξηση κατά την περίοδο 2007-2010, αυξανόμενος από 59,6 % σε 69,6 % με σημαντική αύξηση στην ΕΕ των 15 (11,3 εκατοστιαίες μονάδες).

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα ποσοστά συμμόρφωσης αντικατοπτρίζουν όχι μόνο τα επιτεύγματα των σταθμών όσον αφορά το ποσοστό ευρωπαϊκών έργων, αλλά και το επίπεδο των κοινοποιηθέντων/μη κοινοποιηθέντων στοιχείων. Η βελτίωση που καταγράφηκε κατά την περίοδο αναφοράς σχετικά με τα κοινοποιηθέντα στοιχεία (βλ. παράγραφο 2.1.2.1.) συνέβαλε στην βελτίωση των ποσοστών συμμόρφωσης.

Τρία κράτη μέλη[39] δυσκολεύτηκαν να πετύχουν το απαιτούμενο ποσοστό ευρωπαϊκών έργων σε ολόκληρη την περίοδο αναφοράς. Ταυτόχρονα, δύο κράτη μέλη που κατέγραψαν μέσους όρους κάτω του 50 % κατά την προηγούμενη περίοδο κατόρθωσαν να πετύχουν το απαιτούμενο ποσοστό ευρωπαϊκών έργων το 2010[40]. Η Επιτροπή παροτρύνει τα οικεία κράτη μέλη να υποστηρίξουν τις προσπάθειες των σταθμών που ανήκουν στην δικαιοδοσία τους για να βελτιωθούν ή να διατηρηθούν οι επιδόσεις τους στο μέλλον.

2.3. Εφαρμογή του άρθρου 17 της οδηγίας ΥΟΑΜ – Ευρωπαϊκά έργα ανεξάρτητων παραγωγών (ανεξάρτητες παραγωγές) και πρόσφατα έργα

Ο ενωσιακός μέσος όρος του ποσοστού που διατίθεται για την εκπομπή ανεξάρτητων παραγωγών από όλους τους σταθμούς που υπέβαλλαν στοιχεία σε όλα τα κράτη μέλη ήταν 34,1 % το 2009 και 33,8 % το 2010, έχοντας μειωθεί ελαφρά κατά την περίοδο αναφοράς.

2009-2010: μείωση 0,3 εκατοστιαίες μονάδες (34,1 % το 2009, 33,8 % το 2010) 2007-2010: μείωση 1,5 εκατοστιαίες μονάδες (35,3 % το 2007, 33,8 % το 2010)

Αυτή η τάση μείωσης είχε ήδη εντοπιστεί στην ένατη έκθεση[41]. Συνεπώς, τα κράτη μέλη καλούνται να προτείνουν τρόπους αναστροφής της εν λόγω τάσης.

Σε επίπεδο κρατών μελών, το μέσο μερίδιο χρόνου εκπομπής που διατίθεται στις ανεξάρτητες παραγωγές κυμάνθηκε από 14,5 % (Σλοβενία) έως 59,7 % (Βέλγιο) το 2009 και από 14,8 % (Ιταλία) έως 61,7 % (Βέλγιο) το 2010. Όπως και κατά την προηγούμενη περίοδο όλα τα κράτη μέλη πέτυχαν το ποσοστό 10% ανεξάρτητων έργων. 21 κράτη μέλη το 2009 και 19 το 2010 κοινοποίησαν αποτελέσματα άνω του 25 % του συνόλου του επιλέξιμου χρόνου εκπομπής που αφιερώνεται σε ανεξάρτητες παραγωγές.

Τα κράτη μέλη της ΕΕ των 12 κάλυψαν σχεδόν την απόσταση ως προς τα κράτη της ΕΕ των 15:

ΕΕ των 15: μείωση 4 εκατοστιαίες μονάδες (38,5 % το 2007, 34,5 % το 2010) ΕΕ των 12: αύξηση 1,7 εκατοστιαίες μονάδες (31,2 % το 2007, 32,9 % το 2010)

Αν και οι καταγεγραμμένες εξελίξεις στην ΕΕ των 12 ήταν καλύτερες σε σχέση με την ΕΕ των 15, το ποσοστό των ανεξάρτητων παραγωγών που πέτυχαν το 2010 παρέμεινε μικρότερο από εκείνο που πέτυχε η ΕΕ των 15.

Ο ενωσιακός μέσος όρος των ποσοστών συμμόρφωσης σχετικά με τα ανεξάρτητα έργα ακολουθεί παρόμοια τάση με εκείνη των ευρωπαϊκών έργων, με μέτρια αύξηση κατά την περίοδο αναφοράς και σημαντική αύξηση κατά την περίοδο 2007-2010 (11,5 εκατοστιαίες μονάδες), ιδίως στην ΕΕ των 15 (15,4 εκατοστιαίες μονάδες).

Σχετικά με τα πρόσφατα ευρωπαϊκά έργα ανεξάρτητων παραγωγών (πρόσφατα έργα[42]) ο ενωσιακός μέσος όρος εμφανίζει επίσης τάση μείωσης.

2009-2010: μείωση 0,3 εκατοστιαίες μονάδες (62,1 % το 2009, 61,8 % το 2010) 2007-2010: μείωση 1,2 εκατοστιαίες μονάδες (63 % το 2007, 61,8 % το 2010)

Κατά την εξέταση των δύο χωριστών ομάδων κρατών μελών[43], τα ευρήματα για την περίοδο 2007-2010 είναι τα ακόλουθα:

ΕΕ των 15: αύξηση 0,6 εκατοστιαίες μονάδες (65,4 % το 2007, 66 % το 2010) ΕΕ των 12: μείωση 4 εκατοστιαίες μονάδες (60 % το 2007, 56 % το 2010)

Αν και τα συνολικά αποτελέσματα σχετικά με τα πρόσφατα έργα είναι ικανοποιητικά, η Επιτροπή ενθαρρύνει τα κράτη μέλη, ιδίως εκείνα της ΕΕ των 12, να επιδιώξουν την προώθηση της εκπομπής πρόσφατων ανεξάρτητων έργων στις οικείες χώρες.

3. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Η παρούσα πρώτη έκθεση δεν παρέχει επαρκή στοιχεία για να εξαχθούν συμπεράσματα σχετικά με την προώθηση ευρωπαϊκών έργων από παρόχους κατά παραγγελία υπηρεσιών (άρθρο 13). Η εκπρόθεσμη μεταφορά της οδηγίας στο δίκαιο των κρατών μελών και η άνιση ανάπτυξη των αγορών κατά παραγγελία υπηρεσιών δυσχεραίνουν την ανάλυση και τις συγκρίσεις. Ο τρόπος με τον οποίο μεταφέρθηκε στο εθνικό δίκτυο το άρθρο 13 διαφέρει από το ένα κράτος στο άλλο. Σε ορισμένες χώρες η νομοθεσία επιβάλλει συγκεκριμένα εργαλεία για την προώθηση των ευρωπαϊκών έργων, ενώ σε άλλες δεν έχουν καθοριστεί συγκεκριμένα μέτρα για τους παρόχους κατά παραγγελία υπηρεσιών. Σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 3, η Επιτροπή θα συνεκτιμήσει τις τεχνικές εξελίξεις και θα αναλύσει τα ζητήματα αυτά στο πλαίσιο της εμφάνισης συνδεδεμένων συσκευών και του φαινομένου της σύγκλισης. Η Επιτροπή θα ξεκινήσει σύντομα συζητήσεις με τα κράτη μέλη σχετικά με τους ενδεικνυόμενους τρόπους εφαρμογής του άρθρου 13.

Όσον αφορά το άρθρο 16 της οδηγίας, από τα στοιχεία που παρείχαν τα κράτη μέλη προέκυψε συνολική βελτίωση των επιδόσεων κατά την περίοδο αναφοράς. Ο μέσος όρος του 64,3 % για τα ευρωπαϊκά έργα που επιτεύχθηκε το 2010, ο οποίος υπερβαίνει κατά πολύ το ποσοστό που καθορίζει το άρθρο 16, αντικατοπτρίζει μια γενικά σωστή εφαρμογή της εν λόγω διάταξης ανά την ΕΕ. Ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος των ευρωπαϊκών έργων αποτελείται από εγχώρια έργα. Τα κράτη μέλη καλούνται να παρακολουθήσουν στενά τα επιτεύγματα όλων των σταθμών που εμπίπτουν στη δικαιοδοσία τους και να ενθαρρύνουν τους μη συμμορφούμενους σταθμούς να πετύχουν την απαιτούμενη αναλογία ευρωπαϊκών έργων.

Το 2010, με μέσο όρο 33,8 %, οι απαιτήσεις του άρθρου 17 ικανοποιήθηκαν άνετα από πλευράς εκπομπής ανεξάρτητων παραγωγών. Ωστόσο, από τα αποτελέσματα προέκυψε τάση μείωσης σε σχέση με το επιτευχθέν το 2007 επίπεδο για αμφότερα τα ανεξάρτητα και τα πρόσφατα έργα. Αν και η ΕΕ των 12 εμφάνισε καλύτερες επιδόσεις σχετικά με τις ανεξάρτητες παραγωγές σε σχέση με την ΕΕ των 15, καλούνται όλα τα κράτη μέλη να παρακολουθούν την εφαρμογή του άρθρου 17 από τους τηλεοπτικούς σταθμούς και να ενθαρρύνουν τις προσπάθειες που αποβλέπουν στην εκπομπή μεγαλύτερου ποσοστού ευρωπαϊκών ανεξάρτητων παραγωγών και πρόσφατων έργων. Κάθε αύξηση στα ποσοστά των εν λόγω έργων θα συμβάλλει στην στήριξη του ενωσιακού κλάδου ανεξάρτητων παραγωγών και θα ενισχύσει την απασχόληση στον σχετικό τομέα.

Η Επιτροπή καλεί τα κράτη μέλη να λάβουν υπόψη τους την χαμηλή κυκλοφορία αλλοδαπών ευρωπαϊκών έργων και να αντιμετωπίσουν το ζήτημα όπου είναι δυνατόν.

Εξέλιξη των κύριων δεικτών από το 2007 έως το 2010 (ΕΕ των 27)

[1]               Οδηγία 2010/13/EE του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 10ης Μαρτίου 2010, για τον συντονισμό ορισμένων νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών σχετικά με την παροχή υπηρεσιών οπτικοακουστικών μέσων (οδηγία για τις υπηρεσίες οπτικοακουστικών μέσων). Κωδικοποιημένη έκδοση που αντικαθιστά την οδηγία 89/552/ΕΟΚ όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 97/36/ΕΚ και την οδηγία 2007/65/ΕΚ.

[2]               Η μελέτη διατίθεται στην ακόλουθη ηλεκτρονική διεύθυνση: http://ec.europa.eu/avpolicy/info_centre/library/studies/index_en.htm#promot.

[3]               Πρώην άρθρα 4 και 5 της οδηγίας 89/552/ΕΟΚ.

[4]               Οδηγία 89/552/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 3ης Οκτωβρίου 1989, για το συντονισμό ορισμένων νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών σχετικά με την άσκηση τηλεοπτικών δραστηριοτήτων (ΕΕ L 298 της 17.10.1989, σ. 23).

[5]               Νορβηγία, Ισλανδία, Λιχτενστάιν.

[6]               Ο αριθμός αυτός αφορά την ΕΕ των 30, συγκαταλεγόμενων και των χωρών του ΕΟΧ.

[7]               Βέλγιο (Φλαμανδική κοινότητα), Τσεχική Δημοκρατία, Δανία, Σλοβακία και Ηνωμένο Βασίλειο.

[8]               Στο ερωτηματολόγιο που έστειλε η Επιτροπή στα κράτη μέλη γινόταν διάκριση μεταξύ υπηρεσιών τηλεοπτικής αρχειοθήκης, βίντεο κατά παραγγελία (VOD) και μεικτών υπηρεσιών (βίντεο κατά παραγγελία/τηλεοπτική αρχειοθήκη).

[9]               Βέλγιο (97,7 %), Βουλγαρία (100 %), Δανία (100 %), Ισπανία (75 %), Λουξεμβούργο (80 %) και Πορτογαλία (55,6 %).

[10]             Τσεχική Δημοκρατία (86,2 %), Ιρλανδία (100 %), Ελλάδα (76,9 %), Αυστρία (100 %), Ρουμανία (100 %) και Σλοβακία (58,3 %).

[11]             Φινλανδία.

[12]             Σουηδία.

[13]             Βλέπε αιτιολογική σκέψη 27 της οδηγίας ΥΟΑΜ.

[14]             Εξαιρουμένων ειδήσεων, αθλητικών, παιχνιδιών και εμπορικών ανακοινώσεων.

[15]             Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία και Ουγγαρία.

[16]             Στην Ολλανδία στο τέλος του 2010 είχαν δηλωθεί 23 υπηρεσίες αλλά η Υπηρεσία Μέσων Ενημέρωσης δεν είχε ακόμη καθορίσει κριτήρια βάσει των οποίων να αποφανθεί εάν θα έπρεπε να χαρακτηριστούν ως κατά παραγγελία υπηρεσίες οπτικοακουστικών μέσων – βλ. έγγραφο εργασίας των υπηρεσιών – Μέρος Ι – Τμήμα 2.

[17]             Γαλλόφωνη κοινότητα του Βελγίου, Βουλγαρία, Τσεχική Δημοκρατία, Ισπανία, Ιταλία (δεν έχει ακόμη επιβληθεί το 2010) και Αυστρία. Δύο κράτη μέλη δεν περιλαμβάνονται στον κατάλογο: η Λετονία, όπου η νομοθεσία επιβάλλει υποχρέωση προσφοράς ευρωπαϊκών έργων αλλά δεν προσδιορίζει συγκεκριμένο ποσοστό, και η Ουγγαρία, όπου η νομοθεσία καθορίζει ποσόστωση μόνο ουγγρικών έργων (η εν λόγω διάταξη τροποποιήθηκε εντωμεταξύ).

[18]             Μόνο για δημόσιες κατά παραγγελία υπηρεσίες στην Αυστρία.

[19]             Στην Τσεχική Δημοκρατία και την Ιταλία η χρηματοδοτική συμμετοχή χορηγείται εναλλακτικά σε σχέση με την υποχρέωση προσφοράς συγκεκριμένου μεριδίου των ευρωπαϊκών έργων στους καταλόγους.

[20]             Ιδίως η Τσεχική Δημοκρατία, η Λετονία, οι Κάτω Χώρες και η Σουηδία.

[21]             Βλ. σχόλια για την εφαρμογή του άρθρου 13 στην γαλλόφωνη κοινότητα του Βελγίου - έγγραφο εργασίας των υπηρεσιών – Μέρος Ι – Τμήμα 2.

[22]             Για τεχνικούς λόγους η παρακολούθηση διεξήχθη το πρώτο εξάμηνο του 2011.

[23]             iTunes της Apple, Lovefilm στη Γερμανία και Blinkbox στο Ηνωμένο Βασίλειο, μεταξύ άλλων.

[24]             Βλ. υποσημείωση 14.

[25]             Ο αριθμός αντιστοιχεί στην μοναδική υπηρεσία που αναφέρθηκε το 2009.

[26]             Ο αριθμός αντιστοιχεί στην μοναδική υπηρεσία τηλεοπτικής αρχειοθήκης που αναφέρθηκε το 2010.

[27]             Γαλλόφωνη κοινότητα του Βελγίου, Βουλγαρία, Ελλάδα, Ισπανία και Σουηδία.

[28]             Γαλλόφωνη κοινότητα του Βελγίου, Βουλγαρία, Ελλάδα, Ισπανία, Ρουμανία και Σουηδία.

[29]             Βλ. έγγραφο εργασίας των υπηρεσιών – Μέρος Ι – Τμήμα 2.

[30]             «Καλυπτόμενοι» σταθμοί: συνολικός αριθμός των εντοπισθέντων σταθμών μείον τον αριθμό των σταθμών που δεν λειτουργούν και τον αριθμό των σταθμών που απαλλάσσονται από την υποχρέωση αναφοράς (βλ. παράγραφος 2.1.2.1.) και τους απαλλασσόμενους (λόγω της φύσης των προγραμμάτων τους) ή εξαιρούμενος σταθμούς (λόγω νομικών εξαιρέσεων) – βλ. δείκτης 1 στο έγγραφο εργασίας των υπηρεσιών – Μέρος ΙΙ – παράρτημα 1.

[31]             Για ανεξάρτητα έργα, ο αριθμός των καλυπτόμενων σταθμών αυξήθηκε από 1.585 το 2007 σε 1.311 το 2009 και σε 1.387 το 2010.

[32]             http://ec.europa.eu/avpolicy/docs/reg/tvwf/eu_works/guidelines_2011_en.pdf.

[33]             Η κατάσταση αυτή άλλαξε την 1η Ιουλίου 2011.

[34]             Βλ. σχόλια της Ελλάδας και της Σλοβενίας στο έγγραφο εργασίας των υπηρεσιών – μέρος ΙΙ – τμήμα 3.

[35]             Τα στοιχεία που παρέχονται σε επίπεδο ΕΕ προκύπτουν από τον μαθηματικό μέσο όρο όλων των εθνικών μέσων όρων που υπολογίζονται βάσει στων στατιστικών στοιχείων που κοινοποιούν τα κράτη μέλη. Δεν έχουν σταθμιστεί επειδή δεν διατίθενται για όλους τους σταθμούς όλες οι παράμετροι που απαιτούνται για την σωστή στάθμιση.

[36]             Τα κράτη μέλη που προσχώρησαν στην ΕΕ το 2004 και το 2007 (ΕΕ των 12) - η ΕΕ των 15 αποτελείται από κράτη μέλη που προσχώρησαν στην ΕΕ σε προγενέστερο στάδιο (μέχρι το 1995).

[37]             Βλ. έγγραφο εργασίας των υπηρεσιών – Μέρος ΙΙ – Τμήμα 2.

[38]             Βλ. υποσημείωση 2 της μελέτης.

[39]             Ιρλανδία, Σλοβενία και Ηνωμένο Βασίλειο.

[40]             Κύπρος και Σουηδία.

[41]             Ένατη ανακοίνωση σχετικά με την εφαρμογή των άρθρων 4 και 5 της οδηγίας 89/552/EOK, όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 97/36/EK και την οδηγία 2007/65/ΕΚ, για τη χρονική περίοδο 2007 2008, που διατίθεται στη διεύθυνση: http://ec.europa.eu/avpolicy/reg/tvwf/implementation/promotion/index_en.htm.

[42]             Δηλ. έργα των οποίων η εκπομπή έγινε εντός πενταετίας από την παραγωγή τους.

[43]             Βλ. υποσημείωση 36