85η ΣΫΝΟΔΟΣ ΟΛΟΜΈΛΕΙΑΣ ΤΗΣ 9ΗΣ ΚΑΙ 10ΗΣ ΙΟΥΝΊΟΥ 2010

Γνωμοδότηση πρωτοβουλίας της Επιτροπής των Περιφερειών με θέμα «Το μέλλον της ΚΓΠ μετά το 2013»

(2010/C 267/03)

ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΩΝ,

Ιστορικό και προκλήσεις

Ενώ αναπτύσσονται παντού διάφοροι προβληματισμοί σχετικά με τη μελλοντική θέση και το ρόλο της γεωργίας στην Ευρώπη,

1.   πιστεύει ότι ο ρόλος και οι προτεραιότητές της την καλούν να καταρτίσει γνωμοδότηση πρωτοβουλίας σχετικά με τις θεμελιώδεις αρχές και τις κύριες κατευθύνσεις της κοινής γεωργικής πολιτικής μετά το 2013·

2.   κρίνει αναγκαίο να οριοθετηθούν οι επιθυμητές αρχές και κατευθύνσεις προτού να ξεκινήσει η συζήτηση σχετικά με τον προϋπολογισμό της πολιτικής αυτής·

3.   διαπιστώνει ότι ο κόσμος βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπος με πολυποίκιλες και ευρύτατες προκλήσεις: αύξηση του πληθυσμού, έλλειψη υδάτινων πόρων, σταδιακή εξάντληση των ορυκτών ενεργειακών πόρων, υποβάθμιση των εδαφών και απειλές για τη βιοποικιλότητα, κλιματική αλλαγή·

4.   διαπιστώνει ότι οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα ο κόσμος της γεωργίας και της κτηνοτροφίας (αστάθεια των αγορών, μείωση του αγροτικού εισοδήματος, παγκοσμιοποίηση των συναλλαγών, δημογραφική πίεση και ανταγωνισμός από τις νεοεμφανιζόμενες αγορές, αύξηση των κρίσεων στον τομέα της δημόσιας υγείας, βιωσιμότητα και εκσυγχρονισμός των μικρότερων γεωργικών και κτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων, υποβάθμιση των εδαφών, κατάργηση και αντικατάσταση των ορυκτών καυσίμων, καθώς και άλλες περιβαλλοντικές, οικονομικές και κοινωνικές προκλήσεις σε συνάρτηση με τη διατήρηση της γεωργικής δραστηριότητας, ιδίως στις ορεινές και τις λοιπές μειονεκτούσες περιοχές κλπ.) δεν είναι οι ίδιες με του παρελθόντος·

5.   πιστεύει ότι επιβάλλεται να αναμορφωθεί η κοινή γεωργική πολιτική, ώστε η Ευρωπαϊκή Ένωση να μπορέσει να προσαρμοστεί, συνεχίζοντας παράλληλα να περιορίζει την εμβέλεια και τις αρνητικές επιπτώσεις των τρεχουσών ή μελλοντικών εξελίξεων τόσο επί των πληθυσμών της Ευρώπης όσο και επί των αγροτικών και των περιαστικών εκτάσεων. Κρίνει σκόπιμη τη δημιουργία έξυπνης και βιώσιμης ανάπτυξης με στόχο την παραγωγή υγιεινών τροφίμων και τη διατήρηση της βιοποικιλότητας και του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος. Η αναμόρφωση αυτή πρέπει να θεμελιωθεί στις ακόλουθες δέκα μείζονες αρχές και κατευθύνσεις:

Α.   Η γεωργική πολιτική πρέπει να εξακολουθήσει να συνιστά κοινή πολιτική

6.   διαπιστώνει ότι η κύρια αποστολή της ευρωπαϊκής γεωργίας συνίσταται στην παραγωγή προϊόντων διατροφής για τον πληθυσμό των κρατών μελών και στην παράλληλη διασφάλιση του θεμιτού ανταγωνισμού και της προστασίας του περιβάλλοντος, καθώς και άλλων απαιτούμενων προϋποθέσεων ασφάλειας, ποιότητας και λογικών τιμών·

7.   επισημαίνει ότι η γεωργία στην ΕΕ παρέχει επιπλέον στην ευρωπαϊκή κοινωνία μια σειρά δημοσίων αγαθών που δεν ανταμείβονται από την αγορά (διαχείριση των εδαφών και του φυσικού τοπίου, προστασία του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων, εδαφική συνοχή, κλπ.), αλλά αποτελούν καθ’ εαυτά προστιθέμενη αξία για το σύνολο της Ένωσης·

8.   πιστεύει ότι η γεωργία και η βιομηχανία γεωργικών προϊόντων διατροφής αποτελούν τομέα στρατηγικής σημασίας για την Ευρώπη και ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται, περισσότερο παρά ποτέ, μια συντονισμένη κοινή πολιτική για τη γεωργία και τα τρόφιμα·

9.   εκτιμά ότι η όποια προσπάθεια επανεθνικοποίησης, έστω και μερικής, της κοινής γεωργικής πολιτικής θα πρέπει να απορριφθεί·

Β.   Η κοινή γεωργική πολιτική πρέπει να εγγυάται την επισιτιστική ασφάλεια και ανεξαρτησία των Ευρωπαίων

10.   πιστεύει ότι η επισιτιστική ανεξαρτησία και ασφάλεια της Ένωσης πρέπει να εξακολουθήσουν να συνιστούν δύο θεμελιώδεις στόχους της κοινής γεωργικής πολιτικής·

11.   τονίζει ότι έχει μεγάλη σημασία να εξασφαλιστεί επαρκής ποικιλία, ποιότητα και ασφάλεια των προϊόντων σε κλίμακα Ευρωπαϊκής Ένωσης, με παράλληλη επισταμένη μέριμνα για την διατήρηση της βέλτιστης κατανομής στο εσωτερικό των κρατών μελών και των διαφόρων περιφερειών, σε συνάρτηση με τα ίδια χαρακτηριστικά τους·

12.   εκτιμά, ακόμη, ότι ο στόχος της επισιτιστικής ανεξαρτησίας προϋποθέτει ιδιαίτερη προσοχή για τα γεωργικά προϊόντα που παρουσιάζουν προς το παρόν μεγάλο έλλειμμα, κυρίως όσον αφορά τις φυτικές πρωτεΐνες·

13.   πιστεύει ότι είναι δύσκολο τα προϊόντα της ευρωπαϊκής γεωργίας να είναι ανταγωνιστικά έναντι των προϊόντων οιασδήποτε γεωργίας στον κόσμο, εάν ληφθεί ως βάση αναφοράς αποκλειστικά και μόνον η τελική τιμή, λαμβανομένων υπόψη των αποκλίσεων ως προς το κόστος παραγωγής, τις νομοθετικές ρυθμίσεις και το επίπεδο ανάπτυξης·

14.   κρίνει, λοιπόν, αναγκαία τη διατήρηση της κοινοτικής προτίμησης·

15.   επιπλέον, υποστηρίζει ανεπιφύλακτα την δήλωση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (0088/2007) με την οποία ζητείται να διερευνηθούν οι επιπτώσεις της συγκέντρωσης στον τομέα της ευρείας διανομής και να υποβληθούν προτάσεις για τη λήψη κατάλληλων μέτρων αντιμετώπισης·

16.   ζητεί την εφαρμογή βασικών και ενιαίων φυτοϋγειονομικών, κτηνιατρικών και περιβαλλοντικών προτύπων στα προϊόντα διατροφής που προορίζονται για κατανάλωση στην ΕΕ, ανεξαρτήτως του αν παράγονται στην ΕΕ ή του αν προέρχονται από τρίτες χώρες·

Γ.   Η κοινή γεωργική πολιτική πρέπει να εξασφαλίζει τη σταθερότητα των εισοδημάτων

17.   διαπιστώνει ότι πρέπει να εξασφαλιστεί σε βάθος χρόνου η ασφάλεια του εφοδιασμού στην Ευρώπη·

18.   φρονεί ότι οι παραγωγοί επιβάλλεται να απολαμβάνουν εύλογο εισόδημα από την παραγωγή τους·

19.   είναι της άποψης ότι η διατήρηση της απασχόλησης στη γεωργία και στη βιομηχανία ειδών διατροφής πρέπει να συνιστά προτεραιότητα·

20.   κρίνει, λοιπόν, αναγκαίο να αναπτυχθούν αποτελεσματικοί μηχανισμοί που θα επιτρέπουν τη σταθεροποίηση των τιμών, καθώς και μηχανισμοί ελέγχου της παραγωγής, διασφαλίζοντας έτσι τη σταθερότητα των εισοδημάτων των γεωργών, οι οποίοι όμως θα εφαρμόζονται με μεγάλη προσοχή·

21.   πιστεύει ότι ο στόχος των μηχανισμών ελέγχου της παραγωγής είναι να μειώνουν τις υπερβολικές αποκλίσεις μεταξύ προσφοράς και ζήτησης, οι οποίες οδηγούν στην πτώση των τιμών·

22.   θεωρεί ότι οι μηχανισμοί σταθεροποίησης των τιμών (παρεμβάσεις για απόσυρση, αποθεματοποίηση, εγγυήσεις έναντι απρόβλεπτων συμβάντων στον τομέα του κλίματος ή της δημόσιας υγείας) επιδιώκουν να περιορίσουν τις συνέπειες της αστάθειας των αγορών·

23.   είναι της γνώμης ότι, σύμφωνα με τους όρους γενικής συμφωνίας, συναφθείσας κατά τις διαπραγματεύσεις του ΠΟΕ, πρέπει να εγκαταλειφθούν τόσο η πρακτική των επιστροφών κατά την εξαγωγή, όσο και όλες οι άλλες μορφές επιδότησης των εξαγωγών, που στρεβλώνουν το εμπόριο·

24.   εκτιμά ότι η σταθερότητα στο χρόνο των γεωργικών τιμών έχει καίρια σημασία για να υποστηριχθεί η διάθεση για απασχόληση στη γεωργική παραγωγή και η μακροπρόθεσμη παραμονή στον κλάδο των παραγόντων της παραγωγής·

25.   καλεί, λοιπόν, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να διατυπώσει το συντομότερο λειτουργικές προτάσεις για μηχανισμούς ελέγχου της παραγωγής και σταθεροποίησης των τιμών·

26.   φρονεί ότι οι κανόνες περί ανταγωνισμού πρέπει να επιτρέπουν στους γεωργούς, στις οργανώσεις παραγωγών και στις διεπαγγελματικές οργανώσεις να διαπραγματεύονται για την εξασφάλιση δίκαιων τιμών προς ανταμοιβή της δραστηριότητάς τους·

Δ.   Η κοινή γεωργική πολιτική πρέπει να λειτουργεί εις όφελος όλων των ειδών παραγωγής, να ευνοεί τον εκσυγχρονισμό των γεωργικών πρακτικών, να υποστηρίζει την απασχόληση και τη βιώσιμη χρήση της γης

27.   διαπιστώνει ότι, παρά τις προόδους που έχουν σημειωθεί με την ευκαιρία των τελευταίων μεταρρυθμίσεων, η κοινή γεωργική πολιτική χαρακτηρίζεται ακόμη από μεγάλη ανισότητα της υποστήριξης μεταξύ των διαφόρων προϊόντων και, τελικά, μεταξύ εκμεταλλεύσεων και μεταξύ εδαφών·

28.   πιστεύει ότι μια αναμορφωμένη γεωργική πολιτική θα πρέπει να θέσει τέρμα σε οιαδήποτε άδικη μεταχείριση όσον αφορά τις διαδικασίες υποστήριξης των διαφόρων προϊόντων, καθώς και των διαφόρων ειδών και μεγεθών εκμεταλλεύσεων και των διαφόρων περιοχών·

29.   διαπιστώνει, εξάλλου, ότι η κοινή γεωργική πολιτική έχει συχνά υποστηρίξει μεθόδους παραγωγής που δεν σέβονται επαρκώς το περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους, παρά το γεγονός ότι οι ορυκτές πηγές ενέργειας και ο ορυκτός πλούτος γενικότερα σπανίζουν όλο και περισσότερο, παρά την σώρευση φυτοπροστατευτικών προϊόντων, την μόλυνση των υδάτων, τον κίνδυνο μείωσης της γονιμότητας του εδάφους, καθώς και την αύξηση των κινδύνων για τη δημόσια υγεία·

30.   εκτιμά ότι τα συστήματα γεωργικής παραγωγής του μέλλοντος πρέπει να είναι πιο οικονομικά σε κατανάλωση ύδατος και ορυκτών πηγών ενέργειας, λιπασμάτων και φυτοπροστατευτικών προϊόντων, πιο διαφοροποιημένα, και να αξιοποιούν καλύτερα τη συμπληρωματικότητα γεωργίας και κτηνοτροφίας·

31.   θεωρεί ότι η Κοινή Γεωργική Πολιτική μετά το 2013 θα πρέπει να δώσει προτεραιότητα στη στήριξη εκείνων που ζουν κυρίως από τη γεωργία·

32.   φρονεί ότι η κοινή γεωργική πολιτική για το διάστημα μετά το 2013 πρέπει να υποστηρίξει την στροφή αυτή και να συνοδεύσει τους γεωργούς στην εξέλιξή τους·

33.   διαπιστώνει επίσης ότι, εδώ και πολλά χρόνια, η κοινή γεωργική πολιτική χαρακτηρίζεται από μεγαλύτερη στήριξη των επενδύσεων παρά της απασχόλησης·

34.   πιστεύει ότι η γεωργία μπορεί να αποδειχθεί και στο μέλλον σημαντική πηγή απασχόλησης·

35.   διαπιστώνει, τέλος, ότι η μεταρρύθμιση της ΚΓΠ είχε, σε εδαφικό επίπεδο, δυσμενείς επιπτώσεις για τη διατήρηση των οικονομικών δραστηριοτήτων που συνδέονται με τη γεωργία στις πιο ευάλωτες περιοχές·

36.   θεωρεί ότι η κοινή γεωργική πολιτική μετά το 2013 θα πρέπει να εξεύρει μια νέα ισορροπία ανάμεσα στην υποστήριξη που προσφέρει στην απασχόληση, αφενός, και στη διατήρηση της σημαντικής θέσης της γεωργίας στα ευάλωτα εδάφη, συμπεριλαμβανομένων των περιαστικών περιοχών, αφετέρου·

37.   συνιστά να εγκαταλειφθούν προοδευτικά, μετά το 2013, οι ιστορικές αναφορές στο σύνολο της ευρωπαϊκής επικράτειας και να καθιερωθεί ενιαία ενίσχυση ανά εκτάριο που να λαμβάνει υπόψη την περιφερειακή διάσταση όσον αφορά το κόστος παραγωγής και πρόσβασης, το είδος των γεωργικών εκμεταλλεύσεων, καθώς επίσης και την παραγωγή δημοσίων αγαθών, ώστε να τεθούν σε εφαρμογή αυτές οι μείζονες κατευθύνσεις·

38.   προτείνει οι ενιαίες ενισχύσεις ανά εκτάριο και οι λοιπές ενισχύσεις να εξαρτώνται αφενός από την πραγματική άσκηση παραγωγικής δραστηριότητας και αφετέρου σε μεγαλύτερο βαθμό και με αποτελεσματικότερο τρόπο από την εφαρμογή συστημάτων παραγωγής που να σέβονται το περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους·

39.   προτείνει οι ευρωπαϊκές δημόσιες ενισχύσεις να λαμβάνουν υπόψη την απασχόληση σε κάθε γεωργική εκμετάλλευση και καλεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να εξετάσει αν πρέπει να τεθεί ανώτατο όριο ενισχύσεων ανά εκμετάλλευση·

Ε.   Η κοινή γεωργική πολιτική πρέπει να προκρίνει τα παραγωγικά συστήματα που σέβονται περισσότερο το περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους

40.   φρονεί ότι ο σεβασμός προς το περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους συνιστά σαφέστατα έναν από τους μείζονες προσανατολισμούς της αναμόρφωσης της κοινής γεωργικής πολιτικής μετά το 2013·

41.   φρονεί, ακόμη, ότι θα πρέπει να παρασχεθούν κίνητρα και βοήθεια προς τους γεωργούς για να υιοθετήσουν τα παραγωγικά συστήματα που εμφανίζουν τις καλύτερες επιδόσεις στον τομέα αυτόν·

42.   προτείνει, πέρα από τις ελάχιστες απαιτήσεις για το δικαίωμα πρόσβασης στο πρώτο επίπεδο ενίσχυσης (ενιαία ενίσχυση ανά εκτάριο), να ενθαρρύνονται και να αξιοποιούνται οι πρακτικές και τα συστήματα παραγωγής που σέβονται περισσότερο το περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους (βιολογική γεωργία, παραγωγικά συστήματα με λιγότερες εισροές, μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, προστασία των υδάτινων πόρων, διαφύλαξη της βιοποικιλότητας, διατήρηση του φυσικού τοπίου κλπ.), χάρη σε πρόσθετα ειδικά κίνητρα (π.χ. μέσω συμβάσεων εκμετάλλευσης της γης)·

43.   προτείνει, επίσης, στις ιδιαίτερα ευάλωτες από περιβαλλοντική άποψη περιοχές, να προσαρμόζεται το επίπεδο των ενισχύσεων της ΚΓΠ σε πιο αυστηρές απαιτήσεις πολλαπλής περιβαλλοντικής συμμόρφωσης και να εξαρτάται ιδιαιτέρως από αυτές, χωρίς ωστόσο αυτό να οδηγεί σε δυσανάλογη γραφειοκρατική επιβάρυνση·

44.   επαναλαμβάνει, τέλος, ενόψει των προκλήσεων και των επιπτώσεων στα εδάφη της Ένωσης, το αίτημά της να συμμετάσχει στον προσδιορισμό σε ευρωπαϊκό επίπεδο των όρων συνύπαρξης μεταξύ των συμβατικών και των γενετικά τροποποιημένων καλλιεργειών·

ΣΤ.   Η κοινή γεωργική πολιτική πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα φυσικά και γεωγραφικά μειονεκτήματα (ορεινές ή νησιωτικές περιοχές, περιοχές με χαμηλή πυκνότητα πληθυσμού, εξόχως απόκεντρες περιφέρειες)

45.   διαπιστώνει ότι οι ορεινές ή νησιωτικές περιοχές, οι περιοχές με χαμηλή πυκνότητα πληθυσμού, αλλά και οι λοιπές περιοχές που έχουν αναγνωριστεί ως μειονεκτούσες, αντιμετωπίζουν ιδιαίτερες συνθήκες παραγωγής, λόγω μόνιμων δυσχερειών (επικλινή και άγονα εδάφη, υψόμετρο, κλίμα, απομόνωση) και ιδιαίτερων κοινωνικοοικονομικών χαρακτηριστικών·

46.   διαπιστώνει ότι οι ειδικές αυτές συνθήκες καθιστούν τη γεωργική δραστηριότητα δυσχερέστερη (χαμηλή οικονομική αποδοτικότητα), αλλά ωστόσο απαραίτητη για την περιβαλλοντική ισορροπία (καταπολέμηση των φυσικών κινδύνων, προστασία της βιοποικιλότητας, δημιουργία ανοιχτών και διαφοροποιημένων τοπίων), καθώς και για την αγροτική ανάπτυξη αυτών των περιοχών·

47.   διαπιστώνει, εξάλλου, ότι, παρά το γεγονός ότι η γεωργική παραγωγή των μειονεκτουσών αυτών περιοχών είναι μάλλον προσανατολισμένη προς την ποιότητα, ωστόσο η χαμηλή απόδοση και το μόνιμο πρόσθετο κόστος επιβάλλουν ιδιαίτερη προσοχή και αντιμετώπιση·

48.   προτείνει η εν λόγω αντιμετώπιση να λάβει τη συγκεκριμένη μορφή μιας πρόσθετης ειδικής ενίσχυσης για την υποστήριξη της διατήρησης των γεωργικών παραγωγών και της προμήθειας δημόσιων αγαθών, σύμφωνα με μια προσέγγιση εγγύτητας, υψηλής περιβαλλοντικής ποιότητας και εδαφικής, κοινωνικής και πολιτιστικής συνοχής·

49.   διαπιστώνει ότι υπάρχουν μεν πολλοί δημόσιοι μηχανισμοί και πολιτικές, όμως το πλήθος των φορέων εμποδίζει την πραγματική συνεκτικότητα των δράσεων, αναγκαία για την παραμονή των γεωργών στα ορεινά, τα νησιωτικά ή τα υπερβόρεια αγροτικά εδάφη·

50.   φρονεί ότι μια πιο ολοκληρωμένη στρατηγική, στο κατάλληλο επίπεδο (περίπτωση των ορεινών όγκων και των νησιωτικών περιοχών), αποδεικνύεται αναγκαία για την πλήρη αξιοποίηση του δυναμικού των περιοχών με μόνιμα φυσικά μειονεκτήματα και για την ανάπτυξη της προστιθέμενης αξίας της ευρωπαϊκής παρέμβασης· συνεπώς εύχεται, κατά την περίοδο προγραμματισμού 2014-2020, να τεθεί σε πλήρη εφαρμογή το άρθρο 174 της ΣΛΕΕ·

Ζ.   Η κοινή γεωργική πολιτική πρέπει να επικεντρωθεί στη γεωργία και στα προϊόντα διατροφής

51.   θεωρεί ότι η κοινή γεωργική πολιτική πρέπει πρωτίστως να επικεντρωθεί στη γεωργία και τα προϊόντα διατροφής και ότι πρέπει να επιτύχει την ενίσχυση της γεωργίας σε όλες τις περιφέρειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης·

52.   επισημαίνει ότι, στο πλαίσιο του δεύτερου πυλώνα, μπορεί να προκληθεί σύγχυση ή ακόμα και ανταγωνισμός μεταξύ των μέτρων για την ανάπτυξη της γεωργίας και των μέτρων για την ανάπτυξη της υπαίθρου που δεν αφορούν τη γεωργία· θεωρεί, επομένως, απαραίτητη την καλύτερη διάκριση μεταξύ των δύο αυτών κατηγοριών μέτρων και καλεί, γενικότερα, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να προσδιορίσει καλύτερα την πολιτική ανάπτυξης της υπαίθρου· καλεί, επίσης, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να προσδιορίσει καλύτερα τη σχέση της πολιτικής για την ανάπτυξη της υπαίθρου με την περιφερειακή πολιτική και την πολιτική συνοχής, προκειμένου να εξασφαλισθεί η συνεκτικότητα των ιδίας φύσεως παρεμβάσεων σε έναν και τον αυτό τόπο·

53.   τονίζει, γενικότερα, τη σημασία που έχει η στήριξη προς τις αγροτικές περιοχές για την επίτευξη του στόχου της εδαφικής συνοχής·

Η.   Η κοινή γεωργική πολιτική χρειάζεται εκσυγχρονισμό ορισμένων διαδικασιών εφαρμογής

54.   πιστεύει ότι, για την αποτελεσματική στήριξη των παραγωγικών συστημάτων που σέβονται περισσότερο το περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους, για την συνεκτίμηση των φυσικών και γεωγραφικών μειονεκτημάτων, για την ιδιαίτερη μέριμνα όσον αφορά την ποιότητα ζωής στην ύπαιθρο, καθώς και για την ανάληψη τοπικών πρωτοβουλιών, απαιτείται η προσαρμογή των μηχανισμών και των μέσων σε περιφερειακό επίπεδο·

55.   θεωρεί αναγκαίο να λαμβάνονται υπόψη και οι εδαφικές ιδιαιτερότητες, αλλά και οι περιφερειακές πολιτικές προτεραιότητες, καθώς οι προτεραιότητες αυτές ενδέχεται να διαφέρουν αισθητά από τη μία περιφέρεια στην άλλη·

56.   είναι της γνώμης ότι επιβάλλεται μετεξέλιξη των διαδικασιών εφαρμογής και διαχείρισης της κοινής γεωργικής πολιτικής. Δεν είναι πλέον δυνατόν να εξαρτώνται οι διαδικασίες αυτές αποκλειστικά από τη δέσμευση του ευρωπαϊκού και του εθνικού επιπέδου, όπως συμβαίνει ακόμη στα περισσότερα κράτη μέλη·

57.   θεωρεί ότι η ενεργός συμμετοχή του περιφερειακού επιπέδου καθίσταται καθοριστική, ακόμη κι εάν ο καθορισμός ενός ευρωπαϊκού και εθνικού πλαισίου παραμένει απαραίτητος·

58.   καλεί επίσης την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να εξετάσει την ορθότητα και την αντιστοιχία της ισχύουσας οριοθέτησης μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου πυλώνα της κοινής γεωργικής πολιτικής·

59.   εκτιμά ότι πρέπει να διατηρηθούν και να ενισχυθούν τα ειδικά μέτρα στον τομέα της γεωργίας για τις εξόχως απόκεντρες περιφέρειες, οι οποίες εμπίπτουν στα προγράμματα POSEI, με σκοπό να ληφθεί υπόψη η ιδιαιτερότητα της γεωργίας στις περιφέρειες αυτές που αντιμετωπίζουν ιδιαίτερες δυσκολίες εξαιτίας τόσο του πρόσθετου κόστους παραγωγής και εμπορίας όσο και των περιορισμένων δυνατοτήτων διαφοροποίησης της γεωργικής παραγωγής τους·

60.   εύχεται να αναληφθούν, παράλληλα με τις περιφερειακές παρεμβάσεις, και δράσεις πολυπεριφερειακού και υπερπεριφερειακού οι οποίες θα συμπληρώνουν τις δράσεις που υλοποιούνται από τις περιφέρειες·

61.   επιβεβαιώνει την αρχή της επικουρικότητας, υπό την απτή μορφή διοικητικής υπηρεσίας στην πλησιέστερη προς τον πολίτη βαθμίδα·

62.   φρονεί ότι η ΚΓΠ μετά το 2013 θα πρέπει να παραμείνει απλή ως προς τη χρήση της από τους γεωργούς, καθώς και διαφανής και κατανοητή για τους ευρωπαίους πολίτες·

Θ.   Η κοινή γεωργική πολιτική χρειάζεται εκσυγχρονισμό των μεθόδων διοίκησης

63.   πιστεύει ότι οι αγροτικές περιφέρειες και κοινότητες δεν μπορούν πλέον να αρκούνται στον ρόλο αποκλειστικά του συγχρηματοδότη, χωρίς να συμμετέχουν πλήρως στην επιλογή ορισμένων κατευθύνσεων και διαδικασιών εφαρμογής και διαχείρισης·

64.   είναι της γνώμης, συνεπώς, ότι η επιτυχής αναμόρφωση της κοινής γεωργικής πολιτικής προϋποθέτει την γενίκευση της συμμετοχής του περιφερειακού επιπέδου, ή ακόμη και του τοπικού, σε ορισμένες περιπτώσεις·

65.   εκτιμά ότι το περιφερειακό επίπεδο, ή ακόμη και το τοπικό, σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι το μόνο που μπορεί σήμερα να εξασφαλίσει:

66.   πιστεύει ότι η καθιέρωση ενός πλαισίου πολυεπίπεδης διακυβέρνησης –σε ευρωπαϊκό, εθνικό και περιφερειακό επίπεδο– αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία της αναμόρφωσης της κοινής γεωργικής πολιτικής μετά το 2013.

Ι.   Η κοινή γεωργική πολιτική πρέπει να αποκτήσει προϋπολογισμό αντίστοιχο με τις προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει

67.   φρονεί ότι η αναμόρφωση της κοινής γεωργικής πολιτικής μετά το 2013 είναι αναγκαία προκειμένου να μπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση να αντιμετωπίσει τις ποικίλες προκλήσεις αυτού του τομέα δραστηριότητας που έχει ιδιαίτερα σημαντικό αντίκτυπο σε ανθρώπινο, κοινωνικό, οικονομικό, περιβαλλοντικό και εδαφικό επίπεδο και να συμβάλει πιο αποτελεσματικά στην επίτευξη των προτεραιοτήτων που καθορίστηκαν στη στρατηγική «Ευρώπη 2020» (έξυπνη, βιώσιμη και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη), όπου ο ευρωπαϊκός τομέας προϊόντων διατροφής θα πρέπει να καταλάβει σημαντικότερη θέση λόγω της στρατηγικής σημασίας του για την ΕΕ, στο πλαίσιο των συγκεκριμένων προτεραιοτήτων·

68.   φρονεί ότι η αναμόρφωση αυτή — που θα πρέπει ειδικότερα να εκφραστεί με την παροχή δημόσιας υποστήριξης κατά προτεραιότητα στα παραγωγικά συστήματα που σέβονται το περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους— θα απαιτήσει σημαντικές προσπάθειες προσαρμογής, ή ακόμη και μεταστροφής της δραστηριότητας των γεωργών και των αλυσίδων παραγωγής σε όλες τις περιφέρειες της Ευρώπης. Από την άποψη αυτή, είναι εξαιρετικά σημαντικό να διατηρηθεί η στενή συνεργασία με τον πανεπιστημιακό κόσμο στην προσπάθεια για την αγροτική ανάπτυξη και να αυξηθεί η ενσωμάτωση της επιστημονικής συνδρομής στον σχεδιασμό και στην υλοποίηση της ΚΓΠ και των επί μέρους δράσεων, μέτρων και ελέγχων που εντάσσονται σ’ αυτήν. Τα εκπαιδευτικά ιδρύματα είναι σε θέση να προτείνουν εφικτές και λειτουργικές λύσεις για την πραγμάτωση των πολλών επιθυμιών ανανέωσης του αγροτικού κλάδου. Χρειάζεται μια σωστή διασύνδεση αυτών με τα προγράμματα καινοτομίας και με τα ταμεία ενίσχυσης·

69.   εκτιμά ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να εξασφαλίσει τα μέσα που θα οδηγήσουν στην επιτυχία μιας τέτοιας αναμόρφωσης·

70.   πιστεύει ότι, για να επιτύχει τον στόχο αυτόν η κοινή γεωργική πολιτική, θα πρέπει να της χορηγηθεί, για την περίοδο 2014-2020, ένας ενοποιημένος και ενισχυμένος προϋπολογισμός αντίστοιχος με τις προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει·

Συμπέρασμα

71.   επιθυμεί να υπενθυμίσει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο της Ένωσης ότι η προστιθέμενη αξία της μελλοντικής κοινής γεωργικής πολιτικής, καθώς και η συμβολή της στην επίτευξη των πρωταρχικών στόχων της στρατηγικής ΕΕ 2020, θα κριθούν σε συνάρτηση με την ικανότητά της:

72.   πιστεύει ότι μόνο μια κοινή γεωργική πολιτική που θα τεθεί σε νέες βάσεις, σύμφωνα με σαφείς προσανατολισμούς και μακροπρόθεσμες προοπτικές, και που θα διαθέτει τα αναγκαία χρηματοδοτικά μέσα θα σταθεί ικανή να προσφέρει στην Ευρωπαϊκή Ένωση μια ευκαιρία να ανταποκριθεί στις μείζονες προκλήσεις που διαγράφονται στον ορίζοντα.