[pic] | ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ |

Βρυξέλλες, 20.1.2009

COM(2009) 2 τελικό

ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΣΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ

Έκθεση αξιολόγησης με αντικείμενο την εφαρμογή της οδηγίας σχετικά με την ενίσχυση της ασφαλείας των λιμένων

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ

1. Εισαγωγή 3

2. Ευστοχία της οδηγίας 5

3. Μέθοδος διεξαγωγής και έκταση της αξιολόγησης 5

4. Θέση της οδηγίας σε εφαρμογή 6

4.1. Μεταφορά στο εθνικό δίκαιο 6

4.2. Συμμόρφωση των εθνικών μέτρων που εκδόθηκαν για τη μεταφορά της οδηγίας στο εθνικό δίκαιο 7

5. Βασικά θέματα 7

5.1. Περίμετρος κάθε λιμένα 8

5.2. Πληροφορίες που προκύπτουν από την αξιολόγηση της λιμενικής ασφάλειας 8

5.3. Έλεγχος και επιτήρηση σχεδίων ασφαλείας λιμένα και εφαρμογή τους 9

5.4. Αναγνωρισμένος οργανισμός ασφαλείας 9

6. Περίληψη 10

7. Συμπεράσματα 10

Παραρτήματα : 12

Παράρτημα Ι: Πίνακας όπου εμφαίνεται η υφιστάμενη κατάσταση σχετικά με τη μεταφορά της οδηγίας στο δίκαιο των κρατών μελών (στις 15/10/2008) 13

Παράρτημα ΙΙ: Πίνακας όπου εμφαίνεται το πλήθος λιμένων που υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας, κατανεμημένων ανά κράτος μέλος 14

ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΣΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ

Έκθεση αξιολόγησης με αντικείμενο την εφαρμογή της οδηγίας σχετικά με την ενίσχυση της ασφαλείας των λιμένων ( Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ )

Εισαγωγή

Βασικός στόχος της οδηγίας 2005/65/ΕΚ[1] του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Οκτωβρίου 2005, σχετικά με την ενίσχυση της ασφαλείας των λιμένων (εφ’ εξής «η οδηγία» ή «η οδηγία για τη λιμενική ασφάλεια»), είναι η συμπλήρωση των μέτρων που θεσπίστηκαν το έτος 2004 με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 725/2004[2] του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, για τη βελτίωση της ασφάλειας στα πλοία και στις λιμενικές εγκαταστάσεις (εφεξής «ο κανονισμός»).

Υπενθυμίζεται ότι ο κύριος στόχος του ίδιου του κανονισμού ήταν να τεθούν σε εφαρμογή κοινοτικά μέτρα για τη βελτίωση της ασφάλειας των πλοίων και των λιμενικών εγκαταστάσεων, ενόψει απειλών για εκ προθέσεως έκνομες πράξεις. Ο κανονισμός έχει σκοπό τη διαμόρφωση βάσης για την ερμηνεία και την εναρμονισμένη εφαρμογή, καθώς και για τον κοινοτικό έλεγχο, ειδικών μέτρων για την ενίσχυση της ναυτικής ασφάλειας που θεσπίστηκαν από τη διπλωματική διάσκεψη του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΔΝΟ) το 2002. Ο κανονισμός λαμβάνει υπόψη την τροποποίηση της διεθνούς σύμβασης του 1974 για την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα (SOLAS - Safety Of Life At Sea) και την καθιέρωση του διεθνή κώδικα για την ασφάλεια στα πλοία και στις λιμενικές εγκαταστάσεις (κώδικας ISPS - International Ship and Port facility Security). Τα μέτρα ναυτικής ασφαλείας που επιβλήθηκαν με τον κανονισμό αποτελούν μέρος μόνο των αναγκαίων μέτρων για να επιτευχθεί σε κάποιο βαθμό επαρκής ασφάλεια στις διάφορες αλυσίδες μεταφορών τις συνδεόμενες με τις θαλάσσιες μεταφορές. Υπογραμμίζεται ότι το πεδίο εφαρμογής του κανονισμού περιορίζεται στα μέτρα ασφαλείας επί των πλοίων και στην άμεση διεπαφή μεταξύ του λιμένα και του πλοίου. Με αυτές τις υποχρεώσεις, που απορρέουν από τον κώδικα ISPS, τα κράτη μέλη ασχολήθηκαν κατά προτεραιότητα, πριν δεχθούν τη θέση σε εφαρμογή επιπρόσθετων υποχρεώσεων στο πλαίσιο της έκδοσης της οδηγίας.

Όσον αφορά την οδηγία, αυτή συμπληρώνει το σύστημα που προβλέπεται από τον κανονισμό, δημιουργώντας σύστημα ασφαλείας σε όλο το λιμενικό χώρο, με σκοπό ασφάλεια υψηλού και ίσου επιπέδου σε όλους του ευρωπαϊκού λιμένες. Ο στόχος της οδηγίας είναι η βελτίωση της ασφάλειας στις λιμενικές ζώνες που δεν καλύπτονται από τον κανονισμό, έτσι ώστε η βελτίωση της ασφάλειας στους λιμένες να συμβάλει στη στήριξη των μέτρων ασφαλείας που έχουν ληφθεί κατ’ εφαρμογή του κανονισμού, χωρίς δημιουργία νέων υποχρεώσεων στους τομείς τους οποίους ήδη διέπει ο κανονισμός. Προκειμένου να επιτευχθεί ο μέγιστος βαθμός προστασίας των ναυτικών και λιμενικών δραστηριοτήτων, πρέπει να ληφθούν μέτρα λιμενικής ασφάλειας, τα οποία να καλύπτουν κάθε λιμένα στο εσωτερικό της περιμέτρου που ορίζεται ειδικά και κατά περίπτωση από κάθε οικείο κράτος μέλος, και τα οποία, προστιθέμενα στα μέτρα ασφαλείας που λαμβάνονται κατ’ εφαρμογή του κανονισμού, θα βελτιώσουν την ασφάλεια στις ζώνες λιμενικής δραστηριότητας. Τα μέτρα αυτά ισχύουν για όλους τους λιμένες όπου υπάρχουν μια ή περισσότερες λιμενικές εγκαταστάσεις υποκείμενες στις διατάξεις του κανονισμού.

Έτσι, το σύνολο που περιλαμβάνει αφενός τον κανονισμό σχετικά με την ασφάλεια των πλοίων και των λιμενικών εγκαταστάσεων και αφετέρου την οδηγία για τη λιμενική ασφάλεια παρέχει κανονιστικό πλαίσιο για την προστασία του ναυτιλιακού κρίκου της εφοδιαστικής αλυσίδας των μεταφορών από τους κινδύνους επιθέσεων και τις απειλές αυτού του είδους. Το πλαίσιο αυτό, το οποίο υπερβαίνει τις διεθνείς υποχρεώσεις, έχει στόχο την εξασφάλιση του καλύτερου δυνατού βαθμού προληπτικής προστασίας για τις θαλάσσιες μεταφορές, με ταυτόχρονη διατήρηση της ικανότητάς του να διασφαλίζει την προώθηση και τη συνέχεια των εμπορικών συναλλαγών σε παγκόσμιο επίπεδο.

Για τον έλεγχο της εφαρμογής του κανονισμού από τα κράτη μέλη και τον έλεγχο της αποτελεσματικότητας των μέτρων, των διαδικασιών και των μηχανισμών για τη ναυτική ασφάλεια σε εθνικό επίπεδο, το έτος 2005 η Επιτροπή εξέδωσε τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 884/2005[3], για καθιέρωση διαδικασιών διεξαγωγής των επιθεωρήσεων της Επιτροπής στον τομέα της ασφάλειας της ναυσιπλοΐας. Στη συνέχεια, στις 9 Απριλίου 2008, η Επιτροπή εξέδωσε τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 324/2008[4], για θέσπιση αναθεωρημένων διαδικασιών διεξαγωγής των επιθεωρήσεων από την Επιτροπή στον τομέα της ασφάλειας της ναυσιπλοΐας, ο οποίος «θεσπίζει επίσης τις διαδικασίες για την παρακολούθηση από την Επιτροπή της εφαρμογής της οδηγίας 2005/65/ΕΚ από κοινού με τις επιθεωρήσεις σε επίπεδο κράτους μέλους και λιμενικών εγκαταστάσεων, σε σχέση με τους λιμένες …». Ο κανονισμός αυτός, ο οποίος καταργεί τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 884/2005, άρχισε να ισχύει την 1η Μαΐου του 2008.

Το άρθρο 19 της οδηγίας προβλέπει ότι:

«Έως τις 15 Δεκεμβρίου 2008, και εν συνεχεία κάθε πέντε χρόνια, η Επιτροπή υποβάλλει έκθεση αξιολόγησης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο, βάσει, μεταξύ άλλων, των πληροφοριών που λαμβάνονται σύμφωνα με το άρθρο 13 [έλεγχος εφαρμογής και συμμόρφωσης] . Στην έκθεση, η Επιτροπή αναλύει τη συμμόρφωση των κρατών μελών με την παρούσα οδηγία και την αποτελεσματικότητα των ληφθέντων μέτρων. Εφόσον απαιτείται, υποβάλλει προτάσεις για συμπληρωματικά μέτρα».

Στην παρούσα έκθεση εκτιμώνται η υφιστάμενη κατάσταση όσον αφορά την εφαρμογή της οδηγίας και η αποτελεσματικότητα των ληφθέντων μέτρων.

Ευστοχία της οδηγίας

Είναι σκόπιμο να υπενθυμιστεί ότι η οδηγία ισχύει για όλους τους λιμένες που κείνται στο έδαφος των κρατών μελών, οι οποίοι περιέχουν μία ή περισσότερες λιμενικές εγκαταστάσεις που αποτελούν αντικείμενο σχεδίου ασφαλείας λιμενικής εγκατάστασης εγκεκριμένου όπως προβλέπει ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 725/2004.

Στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας εμπίπτουν περίπου 750 λιμένες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (βλ. Παράρτημα ΙΙ). Όμως, η γεωγραφική κατανομή είναι εξαιρετικά ανομοιόμορφη, εφόσον το 80% των λιμένων αυτών (590) κείνται σε επτά μόνο κράτη μέλη (Ηνωμένο Βασίλειο, Ιταλία, Ελλάδα, Δανία, Ισπανία, Γερμανία και Γαλλία[5]). Με τους λιμένες του Βελγίου και των Κάτω Χωρών, οι λιμένες αυτών των επτά χωρών αποτελούν τις θύρες εισόδου των εισαγόμενων εμπορευμάτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση για το σύνολο των κρατών μελών[6].

Με πρωτοβουλία των υπηρεσιών της Επιτροπής, το Σεπτέμβριο του 2006 οργανώθηκε σεμινάριο, με σκοπό να δοθεί στα κράτη μέλη και στην Επιτροπή ευκαιρία ανταλλαγής πληροφοριών σχετικά με τους προβλεπόμενους τρόπους για τη μεταφορά στο εθνικό δίκαιο και την εφαρμογή της οδηγίας. Αυτή η ανταλλαγή πληροφοριών, που διεξήχθη σε άτυπο πλαίσιο, έδωσε επίσης την ευκαιρία στους υπεύθυνους για τη ναυτική ασφάλεια των κρατών μελών να ενισχύσουν τις σχέσεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης, να εμβαθύνουν τον προβληματισμό τους για ακανθώδη θέματα συνδεόμενα με την εφαρμογή της οδηγίας[7] και να αρχίσουν να ανταλλάσσουν πληροφορίες σχετικά με τα μέσα και τις πρακτικές εφαρμογής, συμβάλλοντας έτσι στην αναβάθμιση των προδιαγραφών ασφαλείας στις ζώνες αρμοδιότητας λιμένων και, μεταξύ άλλων, στις ζώνες που έχουν κοινά όρια με λιμενικές εγκαταστάσεις ή πρόσβαση στις τελευταίες.

Μέθοδος διεξαγωγής και έκταση της αξιολόγησης

Για την εκπόνηση της παρούσας έκθεσης, στις αρχές του θέρους 2008 η Επιτροπή κάλεσε τα κράτη μέλη να απαντήσουν σε ερωτηματολόγιο[8] που είχε ως αντικείμενο τη μεταφορά στο εθνικό δίκαιο και την εφαρμογή της οδηγίας. Στο ερωτηματολόγιο απάντησαν είκοσι κράτη μέλη (από τα 22 που όφειλαν να μεταφέρουν την οδηγία στο εθνικό δίκαιο).

Επίσης, η Επιτροπή κίνησε τις διαδικασίες για την παρακολούθηση της εφαρμογής της οδηγίας 2005/65/ΕΚ στο πλαίσιο επιθεωρήσεων διεξαγόμενων στον τομέα της λιμενικής ασφάλειας. Υπενθυμίζεται ότι από το θέρος του 2008, όσον αφορά τους λιμένες, ακολουθήθηκαν οι διαδικασίες για την παρακολούθηση της εφαρμογής της οδηγίας σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 324/2008, από την Επιτροπή ταυτοχρόνως με τις επιθεωρήσεις στο επίπεδο των κρατών μελών και των λιμενικών εγκαταστάσεων. Στα μέσα Οκτωβρίου του 2008 πραγματοποιήθηκαν τέσσερεις επιθεωρήσεις, οι οποίες περιλάμβαναν παρακολούθηση της εφαρμογής της οδηγίας σε τέσσερα διαφορετικά κράτη μέλη.

Λαμβανομένων υπόψη αφενός του σύντομου χρόνου ύπαρξης του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 324/2008, για θέσπιση αναθεωρημένων διαδικασιών διεξαγωγής των επιθεωρήσεων από την Επιτροπή στον τομέα της ασφάλειας της ασφάλειας της ναυσιπλοΐας, και αφετέρου της καθυστέρησης ορισμένων κρατών μελών κατά τη μεταφορά της οδηγίας στο εθνικό δίκαιο και όσον αφορά την πρακτική εφαρμογή των διατάξεών της, θα ήταν πρόωρο να εξαχθούν οριστικά συμπεράσματα σχετικά με την επιρροή της. Έτσι, η παρούσα έκθεση εστιάζει στα θέματα εφαρμογής και στα βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα.

Θέση της οδηγίας σε εφαρμογή

Μεταφορά στο εθνικό δίκαιο

Η οδηγία, η οποία εκδόθηκε στις 26 Οκτωβρίου του 2005, μεταφέρθηκε στο εθνικό δίκαιο των κρατών μελών με καθυστέρηση κατά τη διάρκεια των ετών 2007 και 2008. Τα περισσότερα από τα 22 κράτη μέλη[9] τα οποία όφειλαν να μεταφέρουν τις διατάξεις της οδηγίας στο εθνικό δίκαιο συμμορφώθηκαν μόνο μετά τη λήξη της προθεσμίας εφαρμογής, που είχε οριστεί την 15η Ιουνίου 2007. Μόνο έξι κράτη μέλη κοινοποίησαν τα εθνικά μέτρα πριν από αυτή την καταληκτική ημερομηνία μεταφοράς στο εθνικό δίκαιο, και ακολούθησαν σύντομα ακόμη έξι κράτη μέλη. Η μέση καθυστέρηση μεταφοράς στο εθνικό δίκαιο ήταν έξι μήνες[10]. Οι υπηρεσίες της Επιτροπής κίνησαν δέκα διαδικασίες παράβασης για παράλειψη κοινοποίησης εθνικών μέτρων μεταφοράς στο εθνικό δίκαιο. Στη συνέχεια διαβιβάστηκαν δέκα προειδοποιητικές επιστολές την 1η Αυγούστου του 2007, ακολουθούμενες από έξι αιτιολογημένες γνώμες μεταξύ Νοεμβρίου 2007 και Φεβρουαρίου 2008. Την 1η Ιανουαρίου του 2008 επτά κράτη μέλη εξακολουθούσαν ακόμη να οφείλουν να θεσπίσουν και να κοινοποιήσουν στην Επιτροπή τα εθνικά μέτρα τους για τη μεταφορά της οδηγίας στο εθνικό δίκαιο. Τέλος, στις 18 Σεπτεμβρίου του 2008 η Επιτροπή αποφάσισε να προσφύγει στο Δικαστήριο για απουσία κοινοποίησης εθνικών μέτρων μεταφοράς στο εθνικό δίκαιο εντός των ταχθεισών προθεσμιών εναντίον των δύο τελευταίων κρατών μελών[11] που καθυστερούσαν.

Είναι σκόπιμο να σημειωθεί ότι οι καθυστερήσεις αυτές κατά την εκπόνηση και τη θέσπιση εθνικών μέτρων μεταφοράς στο εθνικό δίκαιο σε διάφορα κράτη μέλη είχαν αλυσιδωτές επιπτώσεις, εφόσον οι αρμόδιες αρχές δεν ήταν σε θέση να προχωρήσουν στην εργασία τους για τη θέση της οδηγίας σε εφαρμογή, αφού τα εθνικά μέτρα δεν είχαν οριστικά εγκριθεί και εκδοθεί.

Συμμόρφωση των εθνικών μέτρων που εκδόθηκαν για τη μεταφορά της οδηγίας στο εθνικό δίκαιο

Λόγω της καθυστέρησης στην έκδοση εθνικών πράξεων για τη θέση σε εφαρμογή της οδηγίας στα κράτη μέλη, οι υπηρεσίες της Επιτροπής δεν ήσαν ακόμη σε θέση να εξετάσουν σε βάθος τη συμμόρφωση των μέτρων που κοινοποιήθηκαν προς τις αντίστοιχες διατάξεις της οδηγίας. Πάντως, αν και η πρώτη εξέταση επιτρέπει να θεωρηθεί πως, συνολικά, τα κράτη μέλη μετέφεραν επαρκώς την οδηγία στην εθνική τους νομοθεσία, όπως δείχνουν τα αποτελέσματα των πρώτων αποστολών[12] επιθεωρητών της Επιτροπής για την παρακολούθηση της εφαρμογής της οδηγίας στους λιμένες, αρκετά συχνά σε τοπικό επίπεδο δεν εφαρμόζονται ακόμη πρακτικώς οι σχετικές διατάξεις της οδηγίας.

Αμέσως μόλις γίνουν διαθέσιμα όλα τα εθνικά κείμενα (δηλαδή στο τέλος του έτους 2008 και τους πρώτους μήνες του έτους 2009), οι υπηρεσίες της Επιτροπής θα προχωρήσουν σε βαθύτερη εξέταση των εθνικών μέτρων μεταφοράς στο εθνικό δίκαιο ή των μεταγενέστερων μέτρων που έλαβαν τα κράτη μέλη, ώστε να εκτιμήσουν κατά τρόπο σφαιρικό, για όλα τα οικεία κράτη μέλη, τη συμμόρφωση των εθνικών μέτρων προς τις σχετικές διατάξεις της οδηγίας.

Το 2009 το πρόγραμμα εργασίας για τη διεξαγωγή επιθεωρήσεων από την Επιτροπή στον τομέα της ναυτικής ασφάλειας θα περιλαμβάνει συστηματικά σκέλος που θα παρέχει τη δυνατότητα επαλήθευσης ότι έχουν τεθεί σε εφαρμογή κατά τρόπο ορθό οι διαδικασίες για την παρακολούθηση της εφαρμογής της οδηγίας.

Βασικά θέματα

Μετά τα τραγικά γεγονότα του 2001 (11 Σεπτεμβρίου, στη Νέα Υόρκη και στην Ουάσιγκτον), του 2004 (11 Μαρτίου στη Μαδρίτη), και στη συνέχεια του 2005 (7 Ιουλίου στο Λονδίνο), η οδηγία για τη λιμενική ασφάλεια έχει σκοπό να ανταποκριθεί στις ανησυχίες που εκφράστηκαν και στην ανάγκη ενίσχυσης της ασφάλειας σε όλους τους τρόπους μεταφοράς, μεταξύ άλλων με την ενίσχυση του νομικού πλαισίου και τη βελτίωση των μηχανισμών πρόληψης.

Σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας, η οδηγία προβλέπει ότι τα κράτη μέλη καθορίζουν τα ίδια τα όρια κάθε λιμένα και τους αφήνει την ευχέρεια να λαμβάνουν αποφάσεις σχετικά με την εφαρμογή της στις προσκείμενες ζώνες. Ομοίως, τα κράτη μέλη πρέπει να φροντίζουν για την ορθή εκτίμηση της λιμενικής ασφαλείας και για την ορθή εκπόνηση των σχεδίων λιμενικής ασφαλείας. Η ιδέα των συννομοθετών ήταν η προσφυγή στους ίδιους μηχανισμούς και στα ίδια όργανα ασφαλείας με τα προβλεπόμενα στον κανονισμό, ώστε να συγκροτηθεί καθεστώς ασφαλείας που να ισχύει στο σύνολο της εφοδιαστικής αλυσίδας των θαλάσσιων μεταφορών, από το πλοίο έως τη λιμενική ζώνη, μέσω των τερματικών σταθμών. Αναμένεται ότι με την προσέγγιση αυτή θα καταστούν δυνατές η απλούστευση των διαδικασιών καθώς και συνέργειες μεταξύ των υπηρεσιών των κρατών μελών οι οποίες είναι αρμόδιες για την ασφάλεια.

Το κεφάλαιο αυτό διαλαμβάνει τα μείζονος σημασίας θέματα στα οποία πρέπει να δίδεται έμφαση κατά την αξιολόγηση.

Περίμετρος κάθε λιμένα

Υπάρχει ευρεία ποικιλότητα λιμένων από άποψη νομικού καθεστώτος, ιδιοκτησίας, διαστάσεων, λειτουργίας και γεωγραφικών χαρακτηριστικών. Η κατάταξη σε τύπους είναι δυσχερής, και γίνεται ακόμη δυσχερέστερη επειδή οι περισσότεροι λιμένες είναι διαθέσιμοι για κάθε είδους δραστηριότητα (εμπορική, βιομηχανική, κλπ) εντός της λιμενικής ζώνης τους. Η λιμενική πραγματικότητα παρουσιάζει ευρείες διαφορές που διαγράφονται μεταξύ ενός «ιστορικού» λιμένα γύρω από τον οποίο έχει αναπτυχθεί η πόλη και του «σύγχρονου» λιμένα, που έχει δημιουργηθεί από το μηδέν και συνδέεται κατ’ ευθείαν με την ενδοχώρα του και τις υπόλοιπες οδούς επικοινωνιών και μεταφορών. Η γεωγραφική ποικιλότητα ορισμένων λιμενικών ζωνών ή και η αλληλεπικάλυψή τους με τον αστικό ιστό ή με βιομηχανικές και εμπορικές περιοχές συχνά καθιστούν δυσχερή τον καθορισμό της περιμέτρου τους υπό το πρίσμα της ασφάλειας.

Η δυσκολία καθορισμού των ορίων της λιμενικής ζώνης σύμφωνα με το πεδίο εφαρμογής της οδηγίας διερμηνεύεται με διάφορες προσεγγίσεις στα κράτη μέλη. Για τον καθορισμό των ορίων της λιμενικής ζώνης ζητήθηκαν η γνώμη και η συμμετοχή των λιμενικών αρχών. Σε ορισμένα κράτη μέλη το όριο καθορίστηκε με βάση υφιστάμενες αρμοδιότητες ορισμένων αρχών ή ορισμένων λιμενικών εγκαταστάσεων, ενώ σε άλλα κράτη μέλη η περίμετρος προσαρμόστηκε στις δραστηριότητες με άμεση σχέση με τη ναυτιλία, οπότε έμειναν εκτός πεδίου εφαρμογής της οδηγίας οι λιμενικοί τομείς οι οποίοι βασικά υπάγονται στον τομέα της ναυσιπλοΐας αναψυχής ή ζώνες κατοικίας, καθώς επίσης και εμπορικές ή βιομηχανικές δραστηριότητες.

Γενικώς, αμέσως μόλις υπομνήσθηκε η αρχή ότι με βάση την οδηγία θεωρείται πως οι λιμένες περιλαμβάνουν μία ή περισσότερες λιμενικές εγκαταστάσεις που αποτελούν αντικείμενο σχεδίου ασφαλείας της λιμενικής εγκατάστασης, εγκεκριμένου με βάση τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 725/2004, η περίμετρος της λιμενικής ζώνης συχνά αποτέλεσε εκ μέρους των κρατών μελών το αντικείμενο προσδιορισμού κατά περίπτωση, με βάση τις τοπικές ιδιαιτερότητες. Είναι εύλογο ότι η εφαρμογή συστήματος ασφαλείας σε όλο το λιμενικό χώρο πρέπει να λαμβάνει υπόψη την ανάγκη δομικής και ιστορικής συνύπαρξης εμπορικών δραστηριοτήτων, της αλιείας και της ναυσιπλοΐας αναψυχής. Έστω και αν οι τρομοκρατικές επιθέσεις στους λιμένες είναι δυνατό να προκαλέσουν σοβαρές διαταραχές των συστημάτων μεταφορών, να προκαλέσουν ζημίες στα πρόσωπα εντός των λιμένων και στους παραλιμένιους πληθυσμούς, τα μέτρα τα λαμβανόμενα με βάση τα σχέδια ασφαλείας λιμένων, ιδίως στην περίπτωση του πρώτου από τα τρία επίπεδα ασφαλείας, παρέχουν τη δυνατότητα ευέλικτης διασφάλισης των αναγκαίων συναλλαγών και της αναγκαίας κυκλοφορίας προσώπων και εμπορευμάτων στους λιμένες.

Πληροφορίες που προκύπτουν από την αξιολόγηση της λιμενικής ασφάλειας

Η αξιολόγηση της ασφάλειας δεν έχει ακόμη οριστικοποιηθεί σε όλους τους λιμένες, κυρίως λόγω έλλειψης βασικών εθνικών κανονιστικών διατάξεων. Το έργο της αξιολόγησης αναμένεται ότι θα δώσει τη δυνατότητα εντοπισμού των αγαθών και των υποδομών που πρέπει να προστατεύονται από απειλές και κινδύνους εκ προθέσεως έκνομης δράσης, και που έχουν συνέπειες στις λιμενικές δραστηριότητες. Έτσι, αμέσως μετά τον προσδιορισμό της δυνητικής τρωτότητας των υποδομών, η επόμενη φάση συνίσταται στη σύλληψη και στη θέση σε εφαρμογή των ενδεδειγμένων μέτρων με τα οποία είναι δυνατή η αντιμετώπιση των κινδύνων, σε καθένα από τα τρία επίπεδα προσδιοριζόμενου κινδύνου (συνήθης, αυξημένος, υψηλός), μεταξύ άλλων με χρησιμοποίηση τεχνικού εξοπλισμού ανταποκρινόμενου στις ιδιαιτερότητες των υπόψη λιμένων. Η αξιολόγηση πρέπει να ολοκληρώνεται με τον καθορισμό της περιμέτρου κάθε λιμένα και με την πρόταση αποτελεσματικών μέτρων, περιλαμβανόμενων σε σχέδιο λιμενικής ασφαλείας, τα οποία πρέπει να τεθούν σε εφαρμογή για την αντιμετώπιση των προσδιορισθέντων απειλών και κινδύνων.

Σε πολλά κράτη μέλη η αξιολόγηση αυτή υπόκειται στη γνωμοδότηση τοπικής επιτροπής λιμενικής ασφαλείας, προεδρευόμενης από τη λιμενική αρχή ασφαλείας. Η εν λόγω λιμενική τοπική επιτροπή γενικώς αποτελείται από τοπικούς εκπροσώπους υπηρεσιών που εργάζονται στο λιμένα και συμμετέχουν στην ασφάλεια (αστυνομικές υπηρεσίες, ακτοφυλακή, ναυτικές υποθέσεις, τελωνεία, χωροφυλακή, κλπ). Συχνά η αρμόδια αρχή γνωστοποιεί την έγκρισή της όσον αφορά την αξιολόγηση και το σχέδιο λιμενικής ασφαλείας αφού ζητηθεί η γνώμη αυτής της τοπικής επιτροπής. Για μια ακόμη φορά, η σημασία της συνεργασίας όλων των αρμόδιων συντελεστών της ασφαλείας εμφανίζεται ως ουσιώδης όρος τόσο για τη διενέργεια αξιολογήσεων όσο και για την εφαρμογή των σχεδίων.

Επίσης η οδηγία προβλέπει ότι σε κάθε λιμένα τα κράτη μέλη διαπιστεύονται κάποιον υπεύθυνο ασφαλείας λιμένα. Αυτοί οι υπεύθυνοι ασφαλείας λιμένα, που ορίζονται από την αρμόδια αρχή, παίζουν ρόλο ανταποκριτή για θέματα σχετικά με τη λιμενική ασφάλεια. Τα κράτη μέλη θεώρησαν ότι θα ήταν αναγκαία η παροχή κατάρτισης πριν από τον διορισμό των υπευθύνων αυτών. Αν και η οδηγία δεν προβλέπει κάτι σχετικό, φαίνεται πως γενικά οι γνώσεις των υπευθύνων ασφαλείας λιμένα ελέγχονται, και ότι τους χορηγείται κάποιο πιστοποιητικό ικανότητας.

Έλεγχος και επιτήρηση σχεδίων ασφαλείας λιμένα και εφαρμογή τους

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 13 της οδηγίας, τα κράτη μέλη οφείλουν να λαμβάνουν μέτρα ελέγχου, με τον οποίο τους παρέχεται η δυνατότητα άσκησης της ενδεδειγμένης και τακτικής επιτήρησης των σχεδίων ασφαλείας λιμένα και της εφαρμογής τους.

Γενικώς, τα κράτη μέλη έχουν αναθέσει το ρόλο αυτό στις κεντρικές υπηρεσίες που διενεργούν ελέγχους και επιθεωρήσεις (με προειδοποίηση ή απροειδοποίητα) σε λιμένες, ή αναθέτουν τη διεξαγωγή των ελέγχων αυτών, ώστε να διασφαλίζεται ότι τα σχέδια είναι σύμφωνα με τη νομοθεσία, ότι τα τελικώς λαμβανόμενα μέτρα ασφαλείας αντιστοιχούν ικανοποιητικά στις απαιτήσεις του σχεδίου, και ότι έχουν ληφθεί και λειτουργούν δεόντως όλα τα αναγκαία μέτρα.

Πέραν τούτου, γενικώς οι εθνικές αρχές παρέχουν σημαντική στήριξη στους λιμένες και στις λιμενικές αρχές, με συμβουλές και αρωγή, κυρίως κατά την εκπόνηση των σχεδίων και κατά τις συναντήσεις των τοπικών επιτροπών ασφαλείας.

Αναγνωρισμένος οργανισμός ασφαλείας

Για τη διεξαγωγή των αξιολογήσεων και για την εκπόνηση των σχεδίων είναι δυνατό να λαμβάνεται η γνώμη αναγνωρισμένων οργανισμών ασφαλείας, οι οποίοι πληρούν τους όρους του παραρτήματος IV της οδηγίας. Όμως, αναγνωρισμένος οργανισμός ασφαλείας ο οποίος έχει πραγματοποιήσει αξιολόγηση της ασφαλείας λιμένα ή έχει ασχοληθεί με επανεξέταση αξιολόγησης για κάποιο λιμένα δεν είναι δυνατό να καταρτίσει ή να επανεξετάσει το σχέδιο ασφαλείας του ιδίου λιμένα.

Η δυνατότητα προσφυγής σε αναγνωρισμένους οργανισμούς ασφαλείας (ΑΟΑ) διαφέρει στα κράτη μέλη. Αν και ορισμένα κράτη μέλη θεωρούν ότι οι ΑΟΑ που τηρούν τους όρους της οδηγίας έχουν τη δυνατότητα να εκτελούν αξιολογήσεις λιμένα και να καταρτίζουν σχέδια ασφαλείας λιμένα, είναι περισσότερα τα κράτη μέλη που, αντιθέτως, θεωρούν ότι οι λιμένες και οι λιμενικές εγκαταστάσεις αποτελούν κρίσιμης σημασίας εθνικές υποδομές και ότι, για το λόγο αυτό, δεν είναι δυνατή η ανάθεση ρυθμιστικών αρμοδιοτήτων σε αυτούς. Ειδικότερα, στην περίπτωση αυτή ανήκουν τα κράτη μέλη που διαθέτουν επαρκή διοικητική ικανότητα ώστε να εκπληρώνουν αυτές τις υποχρεώσεις σωστά, αποτελεσματικά, και με πλήρη ανεξαρτησία. Το θέμα αυτό, της προσφυγής στους ΑΟΑ, είναι εξαιρετικά πολύπλοκο και δεν είναι ακόμη αρκετό το χρονικό βάθος στον τομέα των λιμένων ώστε να εξαχθούν όλα τα συμπεράσματα όσον αφορά το κόστος των παρεχόμενων υπηρεσιών και την εμπιστοσύνη στην ποιότητά τους.

Περίληψη

Αν και η οδηγία εγκρίθηκε σε πρώτη ανάγνωση με ευρεία υποστήριξη από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ομοφώνως στο Συμβούλιο, και παρά τη δεκαοκτάμηνη παράταση της προθεσμίας για τη μεταφορά της στο εσωτερικό δίκαιο (αντί της δωδεκάμηνης που προβλέφθηκε στην αρχική πρόταση της Επιτροπής), τα περισσότερα από τα οικεία κράτη μέλη μετέφεραν την οδηγία στο εθνικό δίκαιο μετά την πάροδο αυτού του χρόνου, δηλαδή με σημαντική καθυστέρηση, η οποία μειώθηκε μόνο μετά την κίνηση διαδικασιών παράβασης.

Πάντως, η γενική εντύπωση είναι ότι οι βασικές διατάξεις της οδηγίας, οι οποίες υπερβαίνουν τις διεθνείς υποχρεώσεις, έχουν ενσωματωθεί σε όλα τα νομοθετικά και κανονιστικά συστήματα του εθνικού δικαίου των κρατών μελών. Όμως η θέση σε πρακτική εφαρμογή προσκρούει ακόμη σε δυσχέρειες οργανωτικού και λειτουργικού χαρακτήρα στο επίπεδο των ιδίων των λιμένων, καθώς οι διοικητικές υπηρεσίες σε τοπικό επίπεδο δεν διαθέτουν ακόμη όλα τα αναγκαία στοιχεία για να προχωρήσουν την πρακτική εφαρμογή της οδηγίας.

Οι κύριες συναντώμενες δυσκολίες στρέφονται γύρω από τον καθορισμό της περιμέτρου του λιμένα. Η περίμετρος ορίζεται, κατά περίπτωση, ανάλογα με τα αποτελέσματα και τις πληροφορίες που προκύπτουν από την αξιολόγηση ασφαλείας του λιμένα. Η ανομοιογένεια των λιμενικών συντελεστών, η ευρεία ποικιλότητα νομικών καθεστώτων των λιμενικών εγκαταστάσεων και υποδομών, η παρεμβολή στο γεωγραφικό χώρο του λιμένα ζωνών που δεν συμμετέχουν άμεσα στην εμπορική του δραστηριότητα, και η ανάγκη συνέργειας γύρω από κάποιους στόχους ασφάλειας αντιληπτούς και αποδεκτούς από όλους αποτελούν στοιχεία που καθιστούν τη διεξαγωγή των αξιολογήσεων ασφαλείας λιμένα διαδικασία μακροχρόνια και δυσχερή.

Συμπεράσματα

Επειδή η Επιτροπή διαθέτει μόλις σχετικά πρόσφατη εμπειρία εφαρμογής της οδηγίας, είναι εξαιρετικά πρόωρο να προβεί σε οριστική αξιολόγηση των επιπτώσεών της.

Όμως, μετά το βαρύ έργο που αποτέλεσε η θέση σε εφαρμογή διατάξεων για τη βελτίωση της ασφαλείας των πλοίων και των συναφών λιμενικών εγκαταστάσεων, με το οποίο ασχολούνται τα κράτη μέλη από το έτος 2004, ήδη αντιμετωπίζουν την πρόκληση συμπλήρωσης των μέτρων ασφαλείας που έλαβαν για τους λιμενικούς χώρους, ώστε να επιτευχθεί επίπεδο ασφαλείας υψηλό και ίσο σε όλους τους ευρωπαϊκούς λιμένες. Το έργο αυτό των κρατών μελών, που αποβλέπει στην ολοκλήρωση της μεταφοράς της οδηγίας μέχρι τα τελευταία τοπικά κλιμάκια, είναι ανάγκη να εξακολουθήσει όχι μόνο για τη συμπλήρωση του κανονιστικού πλαισίου της ναυτικής ασφάλειας, αλλά κυρίως για την ενίσχυση της ασφάλειας στις ζώνες ναυτικών και λιμενικών δραστηριοτήτων και για τη διασφάλιση της μέγιστης προστασίας των δραστηριοτήτων αυτών εντός της περιμέτρου του κάθε λιμένα. Δεν πρέπει ποτέ να διαφεύγει της προσοχής ότι η ασφάλεια κάθε εφοδιαστικής αλυσίδας είναι πάντοτε ίση προς την ασφάλεια του πλέον αδύνατου κρίκου της.

Με βάση αυτά τα συμπεράσματα, η Επιτροπή υπενθυμίζει ότι η ασφάλεια των λιμένων και του παρακείμενου χώρου έχει ουσιαστική σημασία για τη συνολική ασφάλεια των θαλάσσιων μεταφορών. Σήμερα κανείς πλέον δεν θα θελήσει να εμπιστευθεί ή να αποβιβάσει τους επιβάτες του ή τα εμπορεύματά του σε λιμένα που δεν είναι «ασφαλής». Οι όροι της ασφαλείας λιμένων απαιτούν μεγάλη επαγρύπνηση των κρατών μελών και προετοιμασία όλων των οικείων συντελεστών, με στόχο επίπεδο ασφαλείας υψηλό και ίσο σε όλους τους ευρωπαϊκούς λιμένες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι σκόπιμο να συνεχιστεί στον τομέα της ασφάλειας στις ναυτικές και λιμενικές ζώνες η εργασία για τη μόνιμη βελτίωση των μέτρων πρόληψης, προστασίας και αντίδρασης στις νέες απειλές που οφείλονται στην τρομοκρατία, στην πειρατεία, αλλά και σε κάθε άλλη εκ προθέσεως έκνομη πράξη. Προς το σκοπό αυτό, από το έτος 2009 το πρόγραμμα εργασίας για διεξαγωγή επιθεωρήσεων της Επιτροπής στον τομέα της ναυτικής ασφάλειας θα περιλαμβάνει συστηματικά σκέλος που θα παρέχει τη δυνατότητα επαλήθευσης ότι έχουν ορθά τεθεί σε ενέργεια και εφαρμόζονται οι διαδικασίες για την παρακολούθηση της εφαρμογής της οδηγίας.

Επιπλέον, η Επιτροπή προτείνει να μελετηθούν τα εμπόδια τα οποία αντιμετωπίζουν οι αρμόδιες αρχές όσον αφορά τη θέση σε εφαρμογή των μέτρων ασφαλείας. Αναμένεται ότι η μελέτη αυτή θα καταστεί δυνατό να καταλήξει σε αντικειμενική κατάταξη των λιμένων σε τύπους και να εξετάσει την εισαγωγή των υποχρεώσεων σχετικά με τη θέση σε ενέργεια των αναγκαίων μέτρων ασφαλείας για την προστασία από έκνομες πράξεις και τα καταστρεπτικά τους αποτελέσματα, με το βέλτιστο τρόπο για τα συμφέροντα όλων των λιμενικών συντελεστών. Η έρευνα θα πρέπει κατ’ ανάγκη να αφορά τις διαδράσεις μεταξύ των διαφόρων ζωνών λιμενικών δραστηριοτήτων, εμπορικών, βιομηχανικών, οικιστικών, ή αφιερωμένων στις υπόλοιπες ναυτικές δραστηριότητες, όπως η αλιεία και η ναυσιπλοΐα αναψυχής, που έχουν άμεση ή έμμεση επίπτωση στην ασφάλεια του λιμένα γενικώς. Ανάλογα με τα χαρακτηριστικά που θα προσδιοριστούν για κάθε τύπο λιμένα, θα πρέπει να αναζητηθούν οι πλέον πρόσφορες μεθοδολογίες, προκειμένου να διασφαλιστεί η αναγκαία ισορροπία μεταξύ των βασικών αρχών της ελευθερίας και της θέσης σε εφαρμογή ουσιαστικής σημασίας μέτρων, ώστε να ληφθούν υπόψη οι αδυναμίες και να δοθούν απαντήσεις στις απειλές με σκοπό να διασφαλιστεί - με βάση την αξιολόγηση του επιπέδων των κινδύνων – το βέλτιστο επίπεδο προστασίας για όλους τους χρήστες λιμένων και θαλάσσιων μεταφορών, για την ευρωπαϊκή οικονομία και γενικότερα για την κοινωνία.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ :

Παράρτημα I: Πίνακας όπου εμφαίνεται η υφιστάμενη κατάσταση σχετικά με τη μεταφορά της οδηγίας στο δίκαιο των κρατών μελών

Παράρτημα II: Πίνακας όπου εμφαίνεται το πλήθος λιμένων που υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας, κατανεμημένων ανά κράτος μέλος

Παράρτημα I : Πίνακας ΟΠΟΥ ΕΜΦΑιΝΕΤΑΙ Η υφιστάμενη κατάσταση ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ μεταφορά της οδηγίας στο δίκαιο των κρατών μελών (ΣΤΙΣ 15/10/2008)

Κοινοποίηση του συνόλου εθνικών μέτρων για τη μεταφορά της οδηγίας στο εθνικό δίκαιο (ΕΜΕ)

Καταληκτική ημερομηνίας μεταφοράς: 15/06/2007 (άρθρο 18)

Κράτη μέλη (1) | Μεταφορά της οδηγίας στο εσωτερικό δίκαιο (4) | Διαδικασίες παράβασης που κινήθηκαν |

Αποστολή της προειδοποιητικής επιστολής | Αποστολή της αιτιολογημένης γνώμης | Απόφαση προσφυγής στο Δικαστήριο |

Βέλγιο | 27/04/2007 |

Βουλγαρία | 28/08/2007 | 01/08/2007 |

Κύπρος (5) | 27/07/2007 | 01/08/2007 |

Γερμανία | Όχι ολοκληρωμένη 7/8 (2) | 01/08/2007 | 29/02/2008 |

Δανία | 10/07/2007 |

Εσθονία | - | 01/08/2007 | 28/11/2007 | 18/09/2008 |

Ελλάδα | 15/01/2008 | 01/08/2007 |

Ισπανία | 9/01/2008 | 01/08/2007 | 28/11/2007 |

Φινλανδία | 12/06/2007 |

Γαλλία | 16/07/2007 |

Ιρλανδία | 18/07/2007 |

Ιταλία | 10/11/2007 | 01/08/2007 |

Λιθουανία | 31/01/2007 |

Λετονία | 31/08/2006 |

Μάλτα | 10/01/2008 | 01/08/2007 | 28/11/2007 |

Κάτω Χώρες | 13/06/2007 |

Πολωνία | 30/09/2008 | 01/08/2007 | 29/02/2008 |

Πορτογαλία | 21/11/2006 |

Ρουμανία | 14/06/2007 |

Σουηδία | 30/05/2007 |

Σλοβενία | 26/05/2007 |

Ηνωμένο Βασίλειο | Μερική (3) | 01/08/2007 | 28/11/2007 | 18/09/2008 |

(1) Στο βαθμό στον οποίο η οδηγία αφορά θαλάσσιους λιμένες, οι υποχρεώσεις δεν ισχύουν για την Αυστρία, τη Δημοκρατία της Τσεχίας, την Ουγγαρία, το Λουξεμβούργο και τη Σλοβακία (αιτιολογική σκέψη αριθ. 18).

(2) Λόγω του ομοσπονδιακού χαρακτήρα του κράτους, η οδηγία υπάγεται στην αρμοδιότητα των ομόσπονδων κρατών του, τα οποία πρέπει να μεταφέρουν την οδηγία στο δίκαιό τους. Επί του παρόντος 7 από τα 8 ομόσπονδα κράτη που όφειλαν να μεταφέρουν την οδηγία θέσπισαν μέτρα μεταφοράς, τα οποία έχουν κοινοποιηθεί στην Επιτροπή. Στις 14/10/2008, οι γερμανικές αρχές ανέφεραν ότι η θέσπιση των μέτρων που απομένουν προβλέπεται για τον Δεκέμβριο του 2008 (ομόσπονδο κράτος Κάτω Σαξονίας).

(3) Στις 3/09/2008, οι αρχές του Ηνωμένου Βασιλείου κοινοποίησαν τα μέτρα μεταφοράς μόνο για το Γιβραλτάρ, ενώ τα μέτρα μεταφοράς για τη Μεγάλη Βρετανία και τη Βόρειο Ιρλανδία βρίσκονται στο στάδιο της προετοιμασίας, χωρίς όμως ακόμη να έχουν εγκριθεί οριστικά.

(4) Οι κοινοποιήσεις των κρατών μελών περιέχονται στη βάση δεδομένων της Επιτροπής, η οποία τηρείται από τη Γενική Γραμματεία.

(5) Για την Κύπρο, η κοινοποίηση εθνικών μέτρων και η προειδοποιητική επιστολή διασταυρώθηκαν. Η διαδικασία παράβασης αρχειοθετήθηκε κατευθείαν.

Παράρτημα II : ΠΙΝΑΚΑΣ ΟΠΟΥ ΕΜΦΑΙΝΕΤΑΙ ΤΟ πλήθος λιμένων που ΥπαΓονται στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας, κατανεμημένων ανά κράτος μέλος

Κράτος μέλος | Πλήθος λιμένων διεπόμενων από την οδηγία (1) | Πλήθος λιμένων > 1 Mt ή > 1 Mεπιβ./έτος | Κράτος μέλος | Πλήθος λιμένων διεπόμενων από την οδηγία (1) | Πλήθος λιμένων > 1 Mt ή > 1 Mεπιβ./έτος |

Αυστρία | ΔΥ (2) | - | Ιταλία | 90 | 28 |

Βέλγιο | 4 | 4 | Λιθουανία | 2 | 1 |

Βουλγαρία | 17 | 2 | Λουξεμβούργο | ΔΥ (2) | - |

Κύπρος | 3 | 1 | Λετονία | 6 | 2 |

Τσεχική Δημ. | ΔΥ (2) | - | Μάλτα | 5 | 2 |

Γερμανία | 62 | 17 | Κάτω Χώρες | 20 | 12 |

Δανία | 79 | 16 | Πολωνία | 9 | 4 |

Εσθονία | 14 | 4 | Πορτογαλία | 17 | 6 |

Ελλάδα | 81 | 9 | Ρουμανία | 11 | 8 |

Ισπανία | 78 | 31 | Σουηδία | 27 | 26 |

Φινλανδία | 14 | 14 | Σλοβενία | 1 | 1 |

Γαλλία | 47 | 18 | Σλοβακική Δημ. | ΔΥ (2) | - |

Ουγγαρία | ΔΥ (2) | - | Ηνωμ. Βασίλειο | 153 | 51 |

Ιρλανδία |18 |6 |ΣΥΝΟΛΟ |754 |263 | | (1) Τα αριθμητικά δεδομένα προκύπτουν από την κοινοποίηση του καταλόγου λιμένων από τα οικεία κράτη μέλη, η οποία διαβιβάστηκε σύμφωνα με τη σχετική διάταξη του άρθρου 12 της οδηγίας.

(2) Στο βαθμό στον οποίο η οδηγία αφορά θαλάσσιους λιμένες, οι υποχρεώσεις δεν ισχύουν για την Αυστρία, τη Δημοκρατία της Τσεχίας, την Ουγγαρία, το Λουξεμβούργο και τη Σλοβακία (αιτιολογική σκέψη αριθ. 18).[pic][pic][pic]

[1] Οδηγία 2005/65/CE του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Οκτωβρίου 2005, σχετικά με την ενίσχυση της ασφαλείας των λιμένων – ΕΕ L 310 της 25.11.2005, σ. 28.

[2] Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 725/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, για τη βελτίωση της ασφάλειας στα πλοία και στις λιμενικές εγκαταστάσεις - ΕΕ L 129 της 29.04.2004, σ. 6.

[3] Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 884/2005 της Επιτροπής, της 10ης Ιουνίου 2005, για καθιέρωση διαδικασιών εξαγωγής των επιθεωρήσεων της Επιτροπής στον τομέα της ασφάλειας της ναυσιπλοΐας - ΕΕ L 148 της 11.06.2005, σ. 25.

[4] Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 324/2008 της Επιτροπής, της 9ης Απριλίου 2008, για θέσπιση αναθεωρημένων διαδικασιών διεξαγωγής των επιθεωρήσεων από την Επιτροπή στον τομέα της ασφάλειας της ναυσιπλοΐας - ΕΕ L 98 της 10.04.2008, σ. 5.

[5] Βλ. παράρτημα ΙΙ. Ο κατάλογος των κρατών μελών περιέχει κατά φθίνουσα τάξη το πλήθος λιμένων που εμπίπτουν στο σημείο εφαρμογής της οδηγίας.

[6] Οι εισαγωγές στους λιμένες των 7 κρατών μελών που προαναφέρθηκαν αντιπροσωπεύουν το 66% του συνόλου των εισαγωγών της ΕΕ-27 θαλασσίως για το έτος 2006 (πηγή: Eurostat).

[7] Όπως παραδείγματος χάρη, οροθέτηση της περιοχής του λιμένα στο πλαίσιο της ασφάλειας, η ασφάλεια της στάθμης ύδατος, η επιτήρηση των προσεγγίσεων ή ο διυπηρεσιακός συντονισμός εντός των κρατών μελών.

[8] Έγγραφο MARSEC 2316 (διανεμήθηκε κατά τη συνεδρίαση της επιτροπής «Ναυτική ασφάλεια», της 27ης Ιουνίου 2008). Στις 20.10.2008 η Λετονία και η Μάλτα δεν είχαν ακόμη επιστρέψει τις απαντήσεις τους στο ερωτηματολόγιο.

[9] Στο βαθμό κατά τον οποίο η οδηγία αφορά τους θαλάσσιους λιμένες, οι υποχρεώσεις δεν ισχύουν για την Αυστρία, την Τσεχική Δημοκρατία, την Ουγγαρία, το Λουξεμβούργο και τη Σλοβακία (αιτιολογική σκέψη αριθ. 18).

[10] Οι ημερομηνίες κοινοποίησης των μέτρων μεταφοράς στο εθνικό δίκαιο αναφέρονται στον πίνακα του παραρτήματος Ι.

[11] Εσθονία και Ηνωμένο Βασίλειο.

[12] Στους 4 λιμένες που επιθεωρήθηκαν σε 4 διαφορετικά κράτη μέλη το Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 2008 δεν είχαν αρχίσει ακόμη οι εργασίες αποτίμησης πριν από την εκπόνηση και την έγκριση σχεδίων ασφαλείας.