29.5.2010   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/55

—

συνιστά να προβλεφθεί στην οδηγία ότι τα κράτη μέλη υποχρεώνουν (και όχι απλώς ενθαρρύνουν) τους παραγωγούς ΗΗΕ να σχεδιάζουν τα προϊόντα έτσι ώστε να είναι ευκολότερη η επισκευή, η αποσυναρμολόγηση, η επαναχρησιμοποίηση και η ανάκτησή τους. Τα τέλη που προβλέπονται από τα καθεστώτα συμμόρφωσης πρέπει να σχετίζονται με την ικανότητα επαναχρησιμοποίησης ή ανακύκλωσης ενός συγκεκριμένου προϊόντος·

—

ζητεί το ποσοστό συλλογής να εφαρμόζεται σε κάθε κατηγορία προϊόντος χωριστά και συνιστά να υπολογίζεται η επίτευξη του στόχου με βάση τον μέσο κύκλο ζωής του ΗΗΕ· τα κράτη μέλη πρέπει να διασφαλίζουν ότι δεν εισάγονται ΑΗΗΕ μικρού μεγέθους στο ρεύμα των αδιαχώριστων αποβλήτων·

—

ζητεί να εισαχθεί σαφής και κατανοητή υποχρέωση των παραγωγών όσον αφορά την ανάληψη του κόστους για τη συλλογή των ΑΗΗΕ και τις σχετικές εγκαταστάσεις. Η επέκταση της ευθύνης του παραγωγού στις δαπάνες που σχετίζονται με τη χωριστή συλλογή των αποβλήτων οικιακής προέλευσης πρέπει να καταστεί υποχρεωτική, προκειμένου να διασφαλιστεί υψηλότερος βαθμός εναρμόνισης της οικονομικής ευθύνης και να διαμορφωθούν ισότιμοι όροι ανταγωνισμού στην ΕΕ·

—

συνιστά να προβλεφθεί, στην ιεράρχηση των τρόπων διαχείρισης των αποβλήτων, ειδικός στόχος για την επαναχρησιμοποίηση των ΑΗΗΕ, με ελάχιστο ποσοστό 5 %. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να αρθεί η σημερινή απροθυμία για την επαναχρησιμοποίηση των ανακτημένων συσκευών και να εξασφαλιστεί η επαναχρησιμοποίηση των συσκευών υψηλής ποιότητας·

—

ζητεί να περιλαμβάνεται στην τιμή του προϊόντος το συνολικό κόστος της διάθεσης των ΑΗΗΕ που περιέχουν επικίνδυνες ουσίες με τρόπο μη επιζήμιο για την ανθρώπινη υγεία ή το περιβάλλον· λυπάται που δεν διευρύνθηκε ο κατάλογος των ουσιών που προτείνεται να απαγορευθούν σύμφωνα με το παράρτημα IV της οδηγίας για τον περιορισμό της χρήσης επικίνδυνων ουσιών·

—

ζητεί να δοθεί περισσότερη προσοχή στον ρόλο της οικολογικής εκπαίδευσης, μεταξύ άλλων μέσω εκστρατειών ευαισθητοποίησης. Θα πρέπει να παρασχεθεί υποστήριξη στις τοπικές και στις περιφερειακές αρχές για την εκπόνηση και εφαρμογή των εν λόγω δράσεων, που έχουν τεράστια σημασία για τη διαμόρφωση της συμπεριφοράς των καταναλωτών.

Εισηγητής

:

ο κ. JERZY ZAJĄKAŁA (PL, UEN-AE) Δήμαρχος της Łubianka

1.

Επιβεβαιώνει τη σπουδαιότητα της κατάλληλης ρύθμισης του ζητήματος της ορθής διαχείρισης των αποβλήτων ηλεκτρικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού (ΑΗΗΕ), δεδομένων των σημαντικών επιπτώσεών τους στο περιβάλλον και στην υγεία.

2.

Υπογραμμίζει ότι, στα περισσότερα κράτη μέλη, υπεύθυνες για την εφαρμογή της πολιτικής της ΕΕ για τη διαχείριση των αποβλήτων είναι οι τοπικές και οι περιφερειακές αρχές. Αυτές καταρτίζουν τα σχέδια, εγκρίνουν τις άδειες και διαχειρίζονται τα συστήματα συλλογής και επεξεργασίας των αποβλήτων. Θα πρέπει, συνεπώς, να έχουν βασικό ρόλο και στη διαδικασία ανάπτυξης νέων προσεγγίσεων και προτάσεων στον τομέα της διαχείρισης των αποβλήτων.

3.

Επικροτεί την πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να προβεί στην αναδιατύπωση των δύο οδηγιών και να λάβει υπόψη στις προτάσεις της το περιεχόμενο της προηγούμενης γνωμοδότησης της ΕΤΠ, του 2000, με την οποία η ΕΤΠ ζητούσε να μειωθούν οι περιττές δαπάνες και η γραφειοκρατία τόσο για τους παράγοντες της αγοράς όσο και για τις διοικητικές αρχές, να αυξηθεί η αποτελεσματικότητα και, προπαντός, να περιοριστεί ο αντίκτυπος αυτού του ραγδαία αυξανόμενου ρεύματος αποβλήτων στο περιβάλλον.

4.

Συμφωνεί ότι η κοινοτική περιβαλλοντική πολιτική βασίζεται στην αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει». Η ευθύνη του παραγωγού, άμεση συνέπεια της αρχής αυτής, αποτελεί θεμελιώδη αρχή της διαχείρισης των αποβλήτων και ακρογωνιαία λίθο της οδηγίας για τα ΑΗΗΕ.

5.

Εφιστά την προσοχή στις καθυστερήσεις της μεταφοράς της οδηγίας για τα ΑΗΗΕ στις εθνικές νομοθεσίες, εξαιτίας των οποίων δεν εξασφαλίζεται η σαφής και έγκαιρη καθοδήγηση των τοπικών και περιφερειακών αρχών για την ορθή εφαρμογή των ρυθμίσεων.

6.

Ζητεί να διασφαλίζεται στη νέα οδηγία για τα ΑΗΗΕ ότι τα προγράμματα για τη συμμόρφωση παρέχουν κατάλληλη και συνεχή αποζημίωση στις αρμόδιες τοπικές ή περιφερειακές αρχές για κάθε απαιτούμενη διοικητική ή οικονομική επιβάρυνση για την εφαρμογή της οδηγίας.

7.

Είναι της γνώμης ότι οι δύο οδηγίες πρέπει να εξεταστούν όσο το δυνατόν περισσότερο εκ παραλλήλου και σε συσχετισμό με την υπόλοιπη σχετική νομοθεσία της ΕΕ, δεδομένου ότι μόνο μια τέτοια προσέγγιση θα επιτρέψει την αποτελεσματική αντιμετώπιση των προβλημάτων.

8.

Αναμένει ότι όλοι οι παράγοντες που συμμετέχουν στο ρεύμα των αποβλήτων (παραγωγοί, διανομείς, τοπικές και περιφερειακές αρχές) θα καταλήξουν σε κοινή θέση όσον αφορά την ευθύνη τους για τη συλλογή των ΑΗΗΕ οικιακής προέλευσης. Η σημερινή κατάσταση με τις ανομοιογενείς προσεγγίσεις των κρατών μελών δημιουργεί αδικαιολόγητη διαφοροποίηση του κόστους που επωμίζονται αυτοί οι παράγοντες, γεγονός που με τη σειρά του οδηγεί σε στρέβλωση του ανταγωνισμού. Εντούτοις, δέχεται ότι οι μέθοδοι αποκομιδής μπορούν διαφέρουν από περιφέρεια σε περιφέρεια ανάλογα με τις τοπικές συνθήκες και περιστάσεις.

9.

Επιβεβαιώνει ότι η αναδιατύπωση των οδηγιών συνάδει με την αρχή της επικουρικότητας. Η διασυνοριακή φύση των επιπτώσεων του ηλεκτρικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού (ΗΗΕ) και των ΑΗΗΕ στην υγεία και στο περιβάλλον και η ελεύθερη κυκλοφορία των προϊόντων στην αγορά σημαίνουν ότι το καταλληλότερο επίπεδο για τη ρύθμισή τους είναι το κοινοτικό. Με τις μεμονωμένες πρωτοβουλίες των κρατών μελών ενδέχεται να υποβαθμιστεί η προστασία του περιβάλλοντος και να δημιουργηθούν προβλήματα στην εσωτερική αγορά, όπως π.χ. αύξηση του κόστους συμμόρφωσης για τους κατασκευαστές και τους καταναλωτές.

10.

Επιβεβαιώνει ότι σκοπός της οδηγίας για τον περιορισμό των επικίνδυνων ουσιών είναι η αύξηση της συνοχής και των συνεργιών με άλλα κοινοτικά νομοθετήματα στον ίδιο τομέα για τα ίδια προϊόντα και ιδιαίτερα με τον κανονισμό REACH. Οι διευκρινίσεις του πεδίου εφαρμογής και των ορισμών, η θέσπιση εναρμονισμένων ρητρών για την επιβολή των κανόνων και η βελτίωση του μηχανισμού έγκρισης των εξαιρέσεων ενισχύουν την ασφάλεια δικαίου του κειμένου.

11.

Επικροτεί την εναρμόνιση του πεδίου εφαρμογής των οδηγιών και των ορισμών, στα άρθρα 2 και 3 της οδηγίας για τα ΑΗΗΕ αντιστοίχως. Η σαφήνεια των ρυθμίσεων και η συνεκτικότητά τους με την κοινοτική νομοθεσία που υφίσταται ήδη σε αυτόν τον τομέα ενισχύει τη νομική σαφήνεια και συμβάλλει στη μείωση του διοικητικού κόστους.

12.

Διακρίνει θετικά στοιχεία στην εναρμόνιση του συστήματος καταχώρισης των παραγωγών ΗΗΕ, εφιστά ωστόσο την προσοχή στο γεγονός ότι το σημερινό σύστημα καταχώρισης καθιερώθηκε σε ορισμένα κράτη μέλη μόλις την τελευταία τετραετία, με υψηλό κόστος. Πριν από την εφαρμογή νέου συστήματος, θα πρέπει να επαληθευτεί η αποτελεσματικότητά του. Σημειώνει, επιπλέον, ότι θα πρέπει να τηρούνται αδιαλείπτως οι απαιτήσεις υποβολής εκθέσεων των τοπικών και των περιφερειακών αρχών.

13.

Εκφράζει την ικανοποίησή της για τον καθορισμό ελάχιστων απαιτήσεων όσον αφορά τη διενέργεια επιθεωρήσεων από τα κράτη μέλη και την παρακολούθηση των μεταφορών ΑΗΗΕ, προκειμένου να ενισχυθεί η επιβολή της οδηγίας. Παράλληλα, καλεί τα κράτη μέλη να φροντίσουν ώστε να διατεθούν στις αρμόδιες αρχές επαρκείς πόροι για την επιβολή της νομοθεσίας και συγκεκριμένα, να χορηγηθούν ενισχύσεις για την κατάρτιση του προσωπικού επιβολής του νόμου. Στον καθορισμό των ελάχιστων απαιτήσεων επιθεώρησης θα ήταν, επίσης, σκόπιμο να συμμετάσχει και το δίκτυο IMPEL (1).

14.

Εφιστά την προσοχή στην ανυπαρξία σαφών διατάξεων σχετικά με την επιθεώρηση και την παρακολούθηση της συμμόρφωσης των συλλογικών και των ατομικών συστημάτων με τις απαιτήσεις της οδηγίας ή σχετικά με τη συμμόρφωση των μεμονωμένων παραγωγών με τις οικονομικές υποχρεώσεις που υπέχουν δυνάμει της οδηγίας.

15.

Εκφράζει τη λύπη της για το γεγονός ότι κατά την αναδιατύπωση δεν δόθηκε η κατάλληλη προσοχή στην προώθηση και την ανάπτυξη μιας πανευρωπαϊκής αγοράς για τα ανακυκλωμένα και τα ανακτημένα προϊόντα. Προς τούτο θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν μέσα ρύθμισης της ζήτησης (π.χ. οικολογικές δημόσιες συμβάσεις, ενθάρρυνση της αγοράς ανακυκλωμένων υλικών, για παράδειγμα μέσω της φορολόγησης πρωτογενών υλικών, όπου υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις με ανακυκλωμένα υλικά). Μια τέτοια ενέργεια θα συντελούσε αναμφισβήτητα στη μείωση του όγκου των ΑΗΗΕ και θα ενίσχυε την πίστη του κοινού ότι τα ΑΗΗΕ υποβάλλονται στη δέουσα επεξεργασία.

16.

Ζητεί να δοθεί περισσότερη προσοχή στον ρόλο της οικολογικής εκπαίδευσης, μεταξύ άλλων μέσω εκστρατειών ευαισθητοποίησης, που θα απευθύνονται σε όλες τις ηλικιακές ομάδες και θα είναι προσαρμοσμένες στις τοπικές συνθήκες και καταναλωτικές συνήθειες. Η αποτελεσματικότητα των σχετικών δράσεων έχει τεράστια σημασία για τη διαμόρφωση της συμπεριφοράς των καταναλωτών. Θα πρέπει να παρασχεθεί υποστήριξη στις τοπικές και στις περιφερειακές αρχές για την εκπόνηση και εφαρμογή των εν λόγω δράσεων.

17.

Ζητεί από την ΕΕ και τα κράτη μέλη να αναλάβουν και να υποστηρίξουν επιστημονικές έρευνες για την αποτελεσματική διαχείριση των ανακτηθέντων προϊόντων και κατασκευαστικών τους στοιχείων, καθώς και για τον εντοπισμό αποτελεσματικών μεθόδων ευαισθητοποίησης του κοινού για πιο οικολογικές συμπεριφορές.

18.

Καλεί την ΕΕ και τα κράτη μέλη να υποστηρίξουν δράσεις για τη μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση των καταναλωτών και την ανταλλαγή βέλτιστων πρακτικών μεταξύ των κρατών μελών και των τοπικών και των περιφερειακών αρχών.

19.

Θεωρεί ουσιώδες να μην διαφοροποιούνται οι ρυθμίσεις ανάκτησης των ΑΗΗΕ ανάλογα με την αξία των υλικών.

20.

Επισημαίνει ότι πρέπει να γίνει σαφής διάκριση μεταξύ της επαναχρησιμοποίησης αντικειμένων που δεν αποτελούν ακόμη απόβλητα (και δεν θα πρέπει να συνυπολογίζονται στους στόχους) και αντικειμένων που κατατάσσονται πλέον στα απόβλητα, όπως, για παράδειγμα, εκείνων που προέρχονται από τις εγκαταστάσεις συλλογής αποβλήτων των τοπικών αρχών. Εφιστά την προσοχή στη δυσκολία παρακολούθησης της κατάστασης των ΑΗΗΕ που αποτίθενται στα σημεία συλλογής αποβλήτων και επισημαίνει ότι, στην περίπτωση ορισμένων παλιών, μη αποδοτικών συσκευών, η ανακύκλωση ίσως να είναι πιο ενδεδειγμένη από την επαναχρησιμοποίηση.

21.

Επικροτεί το γεγονός ότι αποσαφηνίστηκε το πεδίο εφαρμογής της οδηγίας και ότι στα παραρτήματα της οδηγίας για τον περιορισμό των επικίνδυνων ουσιών διευκρινίστηκαν με ακρίβεια οι κατηγορίες και οι τύποι ΗΗΕ. Επισημαίνει, εντούτοις, ότι ενδέχεται να ανακύψουν προβλήματα όσον αφορά τον χαρακτηρισμό των προϊόντων διπλής χρήσης. Ζητεί, συνεπώς, να χαρακτηρίζονται αυτά τα προϊόντα ως ΑΗΗΕ οικιακής προέλευσης. Η παράλειψη αυτού του χαρακτηρισμού ενδέχεται σε ορισμένες περιπτώσεις να οδηγήσει σε αδικαιολόγητη μεταφορά του κόστους σε άλλους παράγοντες και στην έλλειψη της χρηματοδότησης για τα ΑΗΗΕ που προέρχονται από τα νοικοκυριά. Η ταξινόμηση αυτή θα παρέχει επίσης μεγαλύτερη σαφήνεια και ασφάλεια στους παραγωγούς.

22.

Συνιστά να προβλεφθεί στην οδηγία ότι τα κράτη μέλη υποχρεώνουν (και όχι απλώς ενθαρρύνουν) τους παραγωγούς ΗΗΕ να σχεδιάζουν τα προϊόντα έτσι ώστε να είναι ευκολότερη η επισκευή, η αποσυναρμολόγηση, η επαναχρησιμοποίηση και η ανάκτησή τους, προκειμένου να μειωθεί ο όγκος των αποβλήτων που καταλήγουν στις εγκαταστάσεις υγειονομικής ταφής ή αποτέφρωσης. Επ’ αυτού, αξίζει να εξεταστεί ως ενδεχόμενο η καθιέρωση ενός συστήματος κινήτρων, που θα ανταμείβει όσους παραγωγούς υπερβαίνουν το ειδικό ποσοστό ανάκτησης που έχει καθοριστεί για τη συγκεκριμένη κατηγορία προϊόντων.

23.

Επισημαίνει το ακόλουθο πρόβλημα που τίθεται στην εφαρμογή του ποσοστού συλλογής σε συλλογικά συστήματα. Όταν το ποσοστό συλλογής εφαρμόζεται σε ένα (συλλογικό) σύστημα συνολικά (για όλους τους ΗΗΕ), όπως προτείνεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μπορεί να υπάρξουν ανεπιθύμητα αποτελέσματα. Σε αυτή την περίπτωση, είναι πιθανό τα προγράμματα συμμόρφωσης να επικεντρωθούν πρώτα στον βαρύ εξοπλισμό (που αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος του βάρους του ρεύματος των αποβλήτων) αντί του ελαφρού εξοπλισμού. Πρέπει να αποφευχθεί η δημιουργία ενός μηχανισμού, μέσω του ποσοστού συλλογής, ο οποίος θα επικεντρώνεται μόνο στον βαρύ ΗΗΕ και όχι στον εξοπλισμό με σημαντικό περιβαλλοντικό αντίκτυπο. Για να επιτευχθεί αυτό, το ελάχιστο που μπορεί να γίνει είναι να εφαρμοσθεί το ποσοστό συλλογής σε κάθε κατηγορία προϊόντος χωριστά.

24.

Αναγνωρίζει ότι η αλλαγή της μεθόδου υπολογισμού του ποσοστού συλλογής ΑΗΗΕ, ως ποσοστού του μέσου βάρους του ΗΗΕ που διατέθηκε στην αγορά, αντί για τον σημερινό υπολογισμό με βάση τον αριθμό κιλών ανά κάτοικο, αποτελεί βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Εντούτοις, η διετία για τον υπολογισμό του μέσου όρου δεν λαμβάνει υπόψη τον πραγματικό κύκλο ζωής ορισμένων ειδών ΗΗΕ, ο οποίος συχνά υπερβαίνει κατά πολύ τα 2 έτη. Επισημαίνει, επίσης, ότι ο μεγαλύτερος κύκλος ζωής του ΗΗΕ περιορίζει το πρόβλημα των αποβλήτων· γι’ αυτό, οι συσκευές αυτές θα πρέπει να προτιμώνται στις αποφάσεις των καταναλωτών.

25.

Συνιστά, ακόμη, να υπολογίζεται η επίτευξη του στόχου με βάση τον μέσο κύκλο ζωής του ΗΗΕ και όχι τις πωλήσεις νέων συσκευών κατά την προηγούμενη διετία. Η επιλογή της διετίας για τον υπολογισμό του μέσου όρου φαίνεται αυθαίρετη και θα μπορούσε να έχει ανεπιθύμητες επιπτώσεις στο περιβάλλον, δεδομένου ότι οι κύκλοι ζωής των διάφορων τύπων ΗΗΕ διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους.

26.

Εκφράζει την ανησυχία της για το γεγονός ότι ο στόχος εξακολουθεί να βασίζεται στο βάρος το οποίο δεν αντικατοπτρίζει τον περιβαλλοντικό αντίκτυπο των προϊόντων και υπογραμμίζει τη δυσκολία παρότρυνσης των καταναλωτών να προσκομίζουν τον ΗΗΕ μικρού μεγέθους στα συστήματα χωριστής συλλογής για ανακύκλωση. Παρατηρεί ότι αυτές οι συσκευές, στην πλειονότητά τους, πετιούνται στους δημοτικούς κάδους απορριμμάτων και καταλήγουν έτσι στους χώρους υγειονομικής ταφής. Ζητεί, συνεπώς, να συνυπολογίζονται οι συσκευές μικρού μεγέθους στην υποχρέωση των κρατών μελών που προβλέπεται στο άρθρο 5 παράγραφος 1 της οδηγίας.

27.

Τονίζει ότι η αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» σημαίνει ότι το κόστος της διαχείρισης των ΑΗΗΕ πρέπει να το επωμίζονται οι καταναλωτές, μέσω των παραγωγών ΗΗΕ, και όχι οι φορολογούμενοι, κυρίως μέσω των τοπικών αρχών. Συνεπάγεται, λοιπόν, ότι οι παραγωγοί ΗΗΕ είναι υπεύθυνοι για το κόστος αποκομιδής, διαχείρισης και επεξεργασίας των ΑΗΗΕ, καθώς και για τις δαπάνες που σχετίζονται με την πληροφόρηση και τον προσαρμοσμένο σχεδιασμό του προϊόντος. Η αρχή της ευθύνης του παραγωγού παρέχει τη βάση για καλή και σαφή συνεργασία μεταξύ των παραγωγών και των τοπικών και περιφερειακών αρχών, για την επίτευξη των στόχων της οδηγίας.

28.

Σημειώνει τις ανησυχίες που έχουν εκφράσει οι παραγωγοί ΗΗΕ (2), οι οποίοι διατείνονται ότι, παρόλο που ορθώς θεωρούνται υπεύθυνοι για την επίτευξη των στόχων συλλογής, έχουν εντούτοις περιορισμένη ικανότητα ελέγχου σε θέματα όπως τα διαθέσιμα σημεία συλλογής ή ο όγκος των αποβλήτων που παράγουν οι τελικοί χρήστες. Το άρθρο 7 παράγραφος 1 ορθώς ορίζει ότι, σε τελική ανάλυση, υπεύθυνοι για την επίτευξη των ποσοστών συλλογής είναι οι παραγωγοί. Η ΕΤΠ επισημαίνει, εντούτοις, ότι είναι αναγκαίο:

29.

Ζητεί να μην είναι προαιρετική, αλλά υποχρεωτική η επέκταση της ευθύνης του παραγωγού στις δαπάνες που σχετίζονται με τη χωριστή αποκομιδή από τα οικιακά απόβλητα.

30.

Επικροτεί την αύξηση κατά 5 % των ελάχιστων στόχων που προβλέπονται στο άρθρο 11 παράγραφος 1, καθώς και το γεγονός ότι εφαρμόζονται πλέον και στα ιατροτεχνολογικά προϊόντα. Συνιστά να προβλεφθεί, στην ιεράρχηση των τρόπων διαχείρισης των αποβλήτων, ειδικός στόχος για την επαναχρησιμοποίηση των ΑΗΗΕ, με ελάχιστο ποσοστό 5 %. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να αρθεί η σημερινή απροθυμία για την επαναχρησιμοποίηση των ανακτημένων συσκευών και να εξασφαλιστεί η επαναχρησιμοποίηση των συσκευών υψηλής ποιότητας.

31.

Τονίζει ότι οι παραγωγοί προϊόντων «B2C» δεν έχουν συμφέρον να ενθαρρύνουν την επαναχρησιμοποίηση του εξοπλισμού τους. Επομένως, δεν πραγματοποιείται επαναχρησιμοποίηση. Η ενσωμάτωση στόχων για την επαναχρησιμοποίηση στον στόχο της ανακύκλωσης δεν θα αλλάξει αυτή την κατάσταση. Οι παραγωγοί θα προσπαθούν να επιτύχουν τον στόχο μόνο μέσω της ανακύκλωσης και θα αμελούν τις δυνατότητες επαναχρησιμοποίησης. Ωστόσο, η εμπειρία των οργανισμών επαναχρησιμοποίησης είναι ότι από το σύνολο του ΗΗΕ που απορρίπτεται, 20-30 % παραμένει απολύτως λειτουργικό ύστερα από μικρές επισκευές. Η ΕΤΠ λαμβάνει σοβαρά υπόψη της την ιεράρχηση των αποβλήτων και ενθαρρύνει την προώθηση της επαναχρησιμοποίησης ολόκληρων συσκευών. Επομένως, προτείνει έναν ξεχωριστό στόχο όσον αφορά την επαναχρησιμοποίηση ολόκληρων συσκευών.

32.

Τονίζει ότι η ευελιξία την οποία προσφέρουν ορισμένες διατάξεις της υπό εξέταση οδηγίας, καθώς και ο ασαφής προσδιορισμός των υποχρεώσεων και των ευθυνών στο εθνικό δίκαιο, οδήγησε πολλές φορές σε δυσανάλογες διοικητικές και οικονομικές επιβαρύνσεις των τοπικών αρχών. Δαπάνες το βάρος των οποίων, σύμφωνα με την οδηγία, πρέπει να φέρουν οι παραγωγοί καταλήγουν να μετακυλίονται στις τοπικές αρχές, αφού αυτές έχουν συνήθως τη νομική υποχρέωση για τη συλλογή των αποβλήτων και οφείλουν να επεμβαίνουν όταν τα συστήματα επιστροφής αποβλήτων των παραγωγών δεν λειτουργούν σωστά. Θεωρούμε ότι οι τοπικές και οι περιφερειακές αρχές δεν θα πρέπει να επωμίζονται τις οικονομικές επιπτώσεις που προκαλούνται από κενά της νομοθεσίας για τα ΑΗΗΕ.

33.

Εκφράζει την ανησυχία της για την εκτενή ρύπανση από τις επικίνδυνες ουσίες και τα υλικά που χρησιμοποιούνται στον ΗΗΕ. Εκτός του ότι πολλές επικίνδυνες ουσίες και υλικά εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται στην κατασκευή αυτών των προϊόντων, κατά την ανακύκλωση και την επεξεργασία τους μετά το τέλος του κύκλου ζωής τους παράγονται και άλλες επιβλαβείς ουσίες, όπως διοξίνες και φουράνια.

34.

Επισημαίνει ότι θα πρέπει να ληφθούν μέτρα για να σταματήσει η σύνδεση ανάμεσα στην οικονομική ανάπτυξη και στην αύξηση του όγκου των αποβλήτων, ιδίως εκείνων που περιέχουν επικίνδυνες ουσίες. Υπογραμμίζει ότι το κοινωνικό σύνολο δεν θα πρέπει να επιβαρυνθεί με πρόσθετους φόρους για να καλυφθεί το κόστος διαχείρισης των αποβλήτων που περιέχουν επικίνδυνες ουσίες. Η χρήση επικίνδυνων ουσιών στον ΗΗΕ είναι αποτέλεσμα απόφασης των παραγωγών (και των διανομέων που εισάγουν αυτά τα προϊόντα από τρίτες χώρες)·γι’ αυτό, το συνολικό κόστος της διάθεσης με τρόπο μη επιζήμιο για την ανθρώπινη υγεία ή το περιβάλλον των ΑΗΗΕ που περιέχουν επικίνδυνες ουσίες θα πρέπει να περιλαμβάνεται στην τιμή του προϊόντος.

35.

Επιδοκιμάζει τη μεταφορά του καταλόγου των απαγορευμένων ουσιών και των μέγιστων τιμών συγκέντρωσής τους σε παράρτημα της οδηγίας. Λυπάται, εντούτοις, που δεν διευρύνθηκε ο κατάλογος των ουσιών που προτείνεται να απαγορευθούν σύμφωνα με το παράρτημα IV. Αυτό ισχύει ιδίως για το εξαβρωμοκυκλοδωδεκάνιο (HBCDD), το φθαλικό δις(2-αιθυλεξύλιο) (DEHP), το φθαλικό βενζυλοβουτύλιο (BBP) και το φθαλικό διβουτύλιο (DBP) σε όλα τα είδη ΗΗΕ.

36.

Ζητεί να αναλυθούν τα διάφορα επιχειρήματα τόσο υπέρ της πλήρους εφαρμογής του κανονισμού REACH μέσω της οδηγίας για τον περιορισμό της χρήσης επικίνδυνων ουσιών όσο και υπέρ της διατήρησης της οδηγίας ως συμπλήρωμα του REACH, ιδίως επειδή η οδηγία παρέχει ακριβέστερο χρονοδιάγραμμα για την επισήμανση των χημικών ουσιών που χαρακτηρίσθηκαν πρόσφατα επικίνδυνες και πρέπει να αντικατασταθούν με ασφαλέστερα υποκατάστατα.

37.

Χαίρεται για το γεγονός ότι η ανά τετραετία επανεξέταση των εξαιρέσεων αντικαθίσταται από μέγιστη διάρκεια ισχύος τεσσάρων ετών, με δυνατότητα αίτησης ανανέωσης. Ο στόχος είναι να ενθαρρυνθούν οι προσπάθειες υποκατάστασης και να μετατοπιστεί το βάρος της απόδειξης από τις δημόσιες αρχές στον παραγωγό ή στον διανομέα που υποβάλλει την αίτηση.

38.

Καλεί την Επιτροπή να θεσπίσει συντόμως λεπτομερείς κανόνες για την έγκριση των εξαιρέσεων, δεδομένης της ανάγκης να παρασχεθεί ασφάλεια δικαίου στους οικονομικούς παράγοντες, και να προσδιορίσει τον ακριβή τρόπο εφαρμογής των νέων κριτηρίων που διαμορφώθηκαν με βάση τις κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις και οφέλη, όπως ορίζεται στο άρθρο 5 παράγραφος 1 στοιχείο β) κατά την έγκριση και την επανεξέταση των εξαιρέσεων.

39.

Αναγνωρίζει τη σαφήνεια και τη συνεκτικότητα των ρυθμίσεων που περιέχονται στα άρθρα 6 έως 8 και σημειώνει ότι η μείωση του αριθμού των προϊόντων που δεν πληρούν τις απαιτήσεις, μέσω της ενίσχυσης και της εναρμόνισης της εποπτείας της αγοράς, είναι ένας οικονομικά αποδοτικός τρόπος να αυξηθεί το περιβαλλοντικό όφελος της οδηγίας.