Γνωμοδότηση για την πρόταση κανονισμού του Συμβουλίου για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 603/95 σχετικά με την κοινή οργάνωση αγοράς στον τομέα των αποξηραμένων ζωοτροφών () (95/C 236/20)

Στις 10 Απριλίου 1995, το Συμβούλιο, με βάση το άρθρο 43 και 198 της Συνθήκης περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, αποφάσισε να ζητήσει τη γνώμη της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής για την ανωτέρω προτάσεις.

Το τμήμα γεωργίας και αλιείας, στο οποίο ανατέθηκε η προετοιμασία των σχετικών εργασιών, υιοθέτησε τη γνωμοδότησή του στις 4 Μαΐου 1995 με βάση την εισηγητική έκθεση του κ. Strasser.

Κατά την 326η σύνοδο ολομέλειας, της 31ης Μαΐου και 1ης Ιουνίου 1995 (συνεδρίαση της 31ης Μαΐου 1995), η Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή υιοθέτησε ομόφωνα την ακόλουθη γνωμοδότηση.

1. Στόχος της πρότασης κανονισμού (ΕΚ) του Συμβουλίου για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 603/95 είναι η καθιέρωση εγγυημένων ανά κράτος ποσοτήτων (ΕΕΠ) για τις αποξηραμένες ζωοτροφές σύμφωνα με τη ρύθμιση που ισχύει για τα άλλα κράτη μέλη και, κατά συνέπεια, να προσαρμοστούν οι ανώτατες εγγυημένες ποσότητες (ΜΕΠ) για την Κοινότητα.

Οι ΕΕΠ για τα κράτη μέλη της ΕΕ(12) καθορίστηκαν σύμφωνα με τα δεδομένα που διέθετε η Επιτροπή τον Ιούλιο 1994, δηλαδή ελήφθη υπόψη η μέση παραγωγή αποξηραμένων ζωοτροφών για τις περιόδους εμπορίας 1992/93 και 1993/94, για τις οποίες χορηγήθηκε ενίσχυση σύμφωνα με το άρθρο 5, παράγραφος 2, εδάφιο 1 του κανονισμού ΕΟΚ/1117/78.

Η Αυστρία, η Σουηδία και η Φινλανδία παράγουν αποξηραμένες ζωοτροφές, για τις οποίες και έχουν δικαίωμα να λαμβάνουν ενισχύσεις σύμφωνα με την κοινή οργάνωση αγοράς στον τομέα των ζωοτροφών. Προϋπόθεση για την καταβολή των ενισχύσεων αποτελούν οι αντίστοιχες ΕΕΠ. Ως βάση για την κατανομή των ΕΕΠ στα νέα κράτη μέλη, η Επιτροπή χρησιμοποίησε τη μέση παραγωγή αποξηραμένων ζωοτροφών κατά τα ημερολογιακά έτη 1992 και 1993. Οι προτεινόμενες από την Επιτροπή ΕΕΠ ανέρχονται σε

- 11 000 τόννους για τη Σουηδία

- 3 000 τόννους για τη Φινλανδία

- 4 400 τόννους για την Αυστρία.

2. Η ΟΚΕ συμφωνεί σε γενικές γραμμές με την πρόταση κανονισμού του Συμβουλίου. Διαπιστώνει ότι για την Αυστρία, οι εγγυημένες από το κράτος ποσότητες αποξηραμένων ζωοτροφών ανταποκρίνονται πλήρως στις απαιτήσεις της παραγωγής. Τούτο όμως δεν ισχύει για τη Φινλανδία και τη Σουηδία. Και τα δύο κράτη είχαν πριν την περίοδο αναφοράς σημαντικά μεγαλύτερη παραγωγή αποξηραμένων ζωοτροφών. Λόγω των καιρικών συνθηκών, η παραγωγή κατά τα έτη 1992 και 1993, ήταν στις δύο χώρες μικρότερη από τον ετήσιο μέσο όρο. Η ποσότητα των 6 000 τόννων που ζήτησε τελικά η Φινλανδία θα επέτρεπε τη χρήση τουλάχιστον μιας εγκατάστασης αποξήρανσης. Η Σουηδία εζήτησε ΕΕΠ ύψους 15 000 τόννων. Συνεπώς, η ΟΚΕ ζητεί από το Συμβούλιο να υποβάλει σε νέα εξέταση την πρόταση της Επιτροπής για τις φινλανδικές και σουηδικές ΕΕΠ. Στο σημείο αυτό παρατηρείται ότι μέσω της παροχής ενισχύσεων σύμφωνα με τον κανονισμό 603/95 παρέχεται αξιόλογη συμβολή και στην διατήρηση της καλλιέργειας λειμώνων. Τούτο συμβαίνει ιδίως για περιοχές όπου δεν υφίσταται καμία εναλλακτική λύση στην καλλιέργεια λειμώνων.

Βρυξέλλες, 31 Μαΐου 1995.

Ο Πρόεδρος της

Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής

Carlos FERRER

() ΕΕ αριθ. C 79 της 31. 3. 1995, σ. 7.