(1)

Τον Οκτώβριο του 2020 με τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2020/1408 (2), η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (στο εξής: Επιτροπή) επέβαλε οριστικό δασμό αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές ορισμένων φύλλων και ρόλων θερμής έλασης από ανοξείδωτο χάλυβα (στο εξής: SSHR) καταγωγής Ινδονησίας, Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (στο εξής: ΛΔΚ) και Ταϊβάν. Οι ισχύοντες δασμοί αντιντάμπινγκ κυμαίνονται από 9,2 % έως 19 % για τις εισαγωγές καταγωγής ΛΔΚ, από 4,1 % έως 7,5 % για τις εισαγωγές καταγωγής Ταϊβάν και ορίστηκαν σε 17,3 % για τις εισαγωγές καταγωγής Ινδονησίας. Η έρευνα που οδήγησε στην επιβολή των εν λόγω δασμών (στο εξής: αρχική έρευνα) ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2019 (3).

(2)

Στις 17 Ιουνίου 2022 η Επιτροπή έλαβε αίτηση, σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 3 και το άρθρο 14 παράγραφος 5 του βασικού κανονισμού, για να διερευνήσει την πιθανή καταστρατήγηση των ισχυόντων μέτρων αντιντάμπινγκ και για να υπαγάγει σε καταγραφή τις εισαγωγές SSHR που αποστέλλονται από τη Δημοκρατία της Τουρκίας (στο εξής: Τουρκία), είτε δηλώνονται ως καταγωγής Τουρκίας είτε όχι.

(3)

Η αίτηση υποβλήθηκε από την Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία των Βιομηχανιών Σιδήρου και Χάλυβα (European Steel Association — EUROFER) (στο εξής: αιτούσα).

(4)

Η αίτηση περιείχε επαρκή αποδεικτικά στοιχεία για μεταβολή των τρόπων διεξαγωγής εμπορικών συναλλαγών, όσον αφορά τις εξαγωγές από την Ινδονησία και την Τουρκία προς την Ένωση, η οποία επήλθε ύστερα από την επιβολή μέτρων στα SSHR. Τα στοιχεία που παρασχέθηκαν στην αίτηση κατέδειξαν σημαντική μεταβολή των τρόπων διεξαγωγής εμπορικών συναλλαγών, συμπεριλαμβανομένης της σημαντικής αύξησης των εξαγωγών πλακών ανοξείδωτου χάλυβα, της κύριας πρώτης ύλης για την παραγωγή SSHR, από την Ινδονησία στην Τουρκία και της σημαντικής αύξησης των εξαγωγών SSHR από την Τουρκία στην Ένωση. Η μεταβολή αυτή φαινόταν να οφείλεται στην αποστολή SSHR από την Τουρκία στην Ένωση, αφού είχαν υποβληθεί σε εργασίες συναρμολόγησης ή συμπλήρωσης στην Τουρκία. Από τα στοιχεία αποδεικνυόταν ότι οι εν λόγω εργασίες συναρμολόγησης ή συμπλήρωσης άρχισαν κατά τον χρόνο έναρξης της έρευνας αντιντάμπινγκ που οδήγησε στην επιβολή των ισχυόντων δασμών και ότι δεν υπήρχε ικανός αποχρών λόγος ή άλλη οικονομική δικαιολογία πλην της επιβολής του δασμού για την επίμαχη πρακτική.

(5)

Επιπλέον, η αίτηση περιλάμβανε επαρκή αποδεικτικά στοιχεία σύμφωνα με τα οποία οι πλάκες ανοξείδωτου χάλυβα καταγωγής Ινδονησίας αντιπροσώπευαν πάνω από το 60 % της συνολικής αξίας των μερών SSHR και ότι η προστιθέμενη αξία των μερών που χρησιμοποιούνταν κατά τη διάρκεια της εργασίας συναρμολόγησης ή συμπλήρωσης ήταν μικρότερη από το 25 % του κόστους κατασκευής.

(6)

Επιπλέον, η αίτηση περιείχε επαρκή αποδεικτικά στοιχεία σύμφωνα με τα οποία η πρακτική, η διαδικασία ή η εργασία είχε ως αποτέλεσμα την εξουδετέρωση των επανορθωτικών συνεπειών των ισχυόντων δασμών αντιντάμπινγκ όσον αφορά την ποσότητα και τις τιμές. Σημαντικός όγκος εισαγωγών των SSHR φαίνεται να έχει εισέλθει στην αγορά της ΕΕ. Επιπλέον, υπήρχαν επαρκή στοιχεία, τα οποία φαίνεται να αποδεικνύουν ότι οι εισαγωγές SSHR πραγματοποιούνταν σε ζημιογόνες τιμές.

(7)

Τέλος, η αίτηση περιείχε επαρκή αποδεικτικά στοιχεία σύμφωνα με τα οποία οι εισαγωγές SSHR πραγματοποιήθηκαν σε τιμές ντάμπινγκ σε σχέση με την κανονική αξία που είχε καθοριστεί προηγουμένως.

(8)

Το προϊόν το οποίο αφορά η πιθανή καταστρατήγηση είναι τα πλατέα προϊόντα έλασης από ανοξείδωτο χάλυβα, σε ρόλους ή μη (συμπεριλαμβανομένων προϊόντων κομμένων σε ορισμένο μήκος και στενών λωρίδων), που έχουν απλώς υποβληθεί σε θερμή έλαση και εξαιρουμένων των προϊόντων, όχι σε ρόλους, πλάτους τουλάχιστον 600 mm και πάχους που υπερβαίνει τα 10 mm, το οποίο, κατά την ημερομηνία έναρξης ισχύος του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2020/1408, υπαγόταν στους κωδικούς ΕΣ 7219 11, 7219 12, 7219 13, 7219 14, 7219 22, 7219 23, 7219 24, 7220 11 και 7220 12, καταγωγής Ινδονησίας (στο εξής: οικείο προϊόν). Αυτό είναι το προϊόν στο οποίο εφαρμόζονται τα μέτρα που ισχύουν επί του παρόντος.

(9)

Το υπό έρευνα προϊόν είναι το ίδιο με εκείνο που ορίζεται στην προηγούμενη αιτιολογική σκέψη, το οποίο επί του παρόντος υπάγεται στους κωδικούς ΕΣ 7219 11, 7219 12, 7219 13, 7219 14, 7219 22, 7219 23, 7219 24, 7220 11 και 7220 12, αλλά αποστέλλεται από την Τουρκία, είτε δηλώνεται ως καταγωγής Τουρκίας είτε όχι (κωδικοί TARIC 7219110010, 7219121010, 7219129010, 7219131010, 7219139010, 7219141010, 7219149010, 7219221010, 7219229010, 7219230010, 7219240010, 7220110010, και 7220120010) (στο εξής: υπό έρευνα προϊόν).

(10)

Η έρευνα κατέδειξε ότι τα SSHR που εξάγονται από την Ινδονησία στην Ένωση και τα SSHR που αποστέλλονται από την Τουρκία, είτε δηλώνονται ως καταγωγής Τουρκίας είτε όχι, παρουσιάζουν τα ίδια βασικά φυσικά και χημικά χαρακτηριστικά, έχουν τις ίδιες χρήσεις και, επομένως, θεωρούνται ομοειδή προϊόντα κατά την έννοια του άρθρου 1 παράγραφος 4 του βασικού κανονισμού.

(11)

Μετά την κοινοποίηση, η Marcegaglia Specialties S.P.A. (στο εξής: Marcegaglia), μια ευρωπαϊκή εταιρεία εισαγωγής και χρήσης SSHR, ισχυρίστηκε ότι όλες οι οικείες τουρκικές εισαγωγές SSHR από ινδονησιακές πλάκες ήταν μαύροι ρόλοι SSHR για τους οποίους δεν υπήρχε σχεδόν καμία ελεύθερη αγορά στην Ένωση. Η εταιρεία έκανε διάκριση μεταξύ των λευκών ρόλων SSHR και των μαύρων ρόλων SSHR που εμπίπτουν στο υπό εξέταση προϊόν. Οι μαύροι ρόλοι SSHR πρέπει να υποστούν αποξήρανση και ανόπτηση πριν από την περαιτέρω μεταποίηση, περιορίζοντας τη χρήση τους αποκλειστικά στην επανέλαση. Η Marcegaglia ισχυρίστηκε ότι είναι η μόνη ανεξάρτητη, μη κάθετα ολοκληρωμένη επιχείρηση επανέλασης στην Ένωση. Ως εκ τούτου, δεδομένου ότι το προϊόν που εισήχθη από την Τουρκία περιοριζόταν στους μαύρους ρόλους SSHR, δεν υπήρχε ανταγωνισμός με τους λευκούς ρόλους SSHR που κατασκευάζονται και πωλούνται από ενωσιακούς παραγωγούς στην ελεύθερη αγορά.

(12)

Η Επιτροπή υπενθύμισε ότι σκοπός της εν λόγω έρευνας ήταν να εξακριβωθεί αν υπήρξε καταστρατήγηση. Δεν υπήρχε νομική βάση για την αναθεώρηση του πεδίου κάλυψης του προϊόντος ως προς τα μέτρα στο πλαίσιο της εν λόγω έρευνας. Το πεδίο κάλυψης του προϊόντος καθορίστηκε στην αρχική έρευνα και συμπεριλήφθηκαν όλοι οι ρόλοι SSHR στον ορισμό του προϊόντος. Συγκεκριμένα, στην αρχική έρευνα συνήχθη το συμπέρασμα ότι οι μαύροι και οι λευκοί ρόλοι έχουν τα ίδια βασικά φυσικά και χημικά χαρακτηριστικά, ότι είναι εναλλάξιμοι και εμπίπτουν στο πεδίο κάλυψης του προϊόντος (4). Ως εκ τούτου, ο ισχυρισμός απορρίφθηκε.

(13)

Μετά την κοινοποίηση, η Çolakoğlu Metalurji A.Ş. (στο εξής: Çolakoğlu), τουρκική εταιρεία παραγωγής-εξαγωγών, και η κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Τουρκίας ισχυρίστηκαν ότι η Επιτροπή θα έπρεπε να έχει επεκτείνει το πεδίο της έρευνας ώστε να συμπεριλάβει τη μεταποίηση ινδονησιακών πλακών ανοξείδωτου χάλυβα σε SSHR στην Ένωση.

(14)

Όπως εξηγείται στην αιτιολογική σκέψη 31, η Επιτροπή υπενθύμισε ότι, παρόλο που η πρακτική αυτή δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της παρούσας έρευνας, έλαβε υπόψη τον ισχυρισμό και θα αναλύσει περαιτέρω αν για την πρακτική αυτή, εφόσον επιβεβαιωθεί, θα πρέπει να απαιτείται περαιτέρω δράση της Επιτροπής.

(15)

Η Επιτροπή, αφού αποφάσισε, έχοντας πρώτα ενημερώσει τα κράτη μέλη, ότι υπήρχαν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία που δικαιολογούσαν την έναρξη έρευνας σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 3 του βασικού κανονισμού, κίνησε την έρευνα και επέβαλε, με τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2022/1310 της Επιτροπής (5) (στο εξής: κανονισμός για την έναρξη της έρευνας), την καταγραφή των εισαγωγών SSHR που αποστέλλονται από την Τουρκία, είτε δηλώνονται ως καταγωγής Τουρκίας είτε όχι.

(16)

Η Çolakoğlu υποστήριξε ότι η έναρξη της έρευνας δεν είναι δικαιολογημένη λόγω έλλειψης επαρκών αποδεικτικών στοιχείων και ότι, ως εκ τούτου, η έρευνα θα πρέπει να περατωθεί.

(17)

Η Çolakoğlu ισχυρίστηκε ότι δεν υπάρχει μεταβολή των τρόπων διεξαγωγής των εμπορικών συναλλαγών, δεδομένου ότι, εφόσον δεν υπάρχει μείωση των εισαγωγών SSHR από την Ινδονησία, η αύξηση των εισαγωγών SSHR από την Τουρκία, η οποία δεν θα μπορούσε ενδεχομένως να υποκαταστήσει τις εισαγωγές από την Ινδονησία, δεν αποδείκνυε την ύπαρξη μεταβολής των τρόπων διεξαγωγής των εμπορικών συναλλαγών.

(18)

Ισχυρίστηκε επίσης ότι η πρακτική, η διαδικασία ή η εργασία που λαμβάνει χώρα στην Τουρκία δεν εμπίπτει σε καμία από τις κατηγορίες του άρθρου 13 παράγραφος 1 τέταρτο εδάφιο του βασικού κανονισμού. Ειδικότερα, δεν υπήρχαν θετικά στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι πραγματοποιήθηκε αποστολή SSHR καταγωγής Ινδονησίας μέσω της Τουρκίας στην Ένωση, ούτε αποδεικτικά στοιχεία σχετικά με την αναδιοργάνωση των τρόπων και των κυκλωμάτων πωλήσεων. Επιπλέον, η πρακτική, η διαδικασία ή η εργασία δεν μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ελαφρά τροποποίηση, δεδομένου ότι το υπό έρευνα προϊόν είναι προϊόν επόμενου σταδίου και, ως εκ τούτου, διαφορετικό προϊόν από τα υλικά εισροής του, ούτε ως εργασία συναρμολόγησης, ιδίως επειδή το υπό έρευνα προϊόν και οι πλάκες ανοξείδωτου χάλυβα δεν κατατάσσονται στις ίδιες δασμολογικές κλάσεις.

(19)

Η Çolakoğlu ισχυρίστηκε ότι υπήρχε οικονομική αιτιολόγηση των επενδύσεων στην ικανότητα παραγωγής ανοξείδωτου χάλυβα δεδομένης της ζήτησης για προϊόντα ανοξείδωτου χάλυβα στην Τουρκία.

(20)

Η Çolakoğlu υποστήριξε επίσης ότι δεν υπήρξε ζημία και ότι οι επανορθωτικές συνέπειες δεν εξουδετερώθηκαν, δεδομένου ότι i) με μερίδιο αγοράς 1 %, οι τουρκικές εισαγωγές δεν ήταν σημαντικές για την εξουδετέρωση των επανορθωτικών συνεπειών του δασμού και ii) εάν εξουδετερωθούν οι επανορθωτικές συνέπειες του δασμού, δεν θα οφείλεται στις εισαγωγές SSHR από την Τουρκία, αλλά μάλλον στις εισαγωγές SSHR από την Ινδονησία, οι οποίες συνεχίστηκαν μετά την επιβολή των μέτρων, και των SSHR που επεξεργάστηκαν οι ενωσιακοί παραγωγοί από πλάκες χάλυβα που εισάγονται από την Ινδονησία.

(21)

Επιπλέον, η Çolakoğlu υποστήριξε ότι η επέκταση των μέτρων στην Τουρκία θα ήταν αντίθετη προς το συμφέρον της Ένωσης, καθώς θα οδηγούσε σε περαιτέρω αύξηση των τιμών, η οποία τελικά θα επηρέαζε αρνητικά τους τελικούς χρήστες και τους καταναλωτές.

(22)

Τέλος, η Çolakoğlu ισχυρίστηκε ότι οι ενωσιακοί παραγωγοί εκτελούσαν τις ίδιες εργασίες, δηλαδή τη μεταποίηση ινδονησιακών πλακών ανοξείδωτου χάλυβα σε SSHR στην Ένωση, ακόμη και σε μεγαλύτερο βαθμό από τις δραστηριότητες που πραγματοποιούνταν στην Τουρκία. Ως εκ τούτου, ζήτησε την περάτωση της έρευνας ή, εναλλακτικά, την επέκταση του πεδίου της έρευνας ώστε να συμπεριληφθεί η μεταποίηση ινδονησιακών πλακών ανοξείδωτου χάλυβα σε SSHR στην Ένωση.

(23)

Παρόμοιες παρατηρήσεις ελήφθησαν από τη Marcegaglia και από την κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Τουρκίας.

(24)

Επιπλέον, η Marcegaglia ισχυρίστηκε ότι η εισαγωγή πλακών ανοξείδωτου χάλυβα από την Ινδονησία για περαιτέρω μεταποίηση στην Τουρκία συνιστούσε οικονομικά δικαιολογημένη πράξη που αποσκοπούσε στη διαφοροποίηση των πηγών εφοδιασμού της.

(25)

Η Επιτροπή έκρινε ότι η αίτηση περιείχε επαρκή αποδεικτικά στοιχεία σύμφωνα με τα οποία υπήρξε μεταβολή των τρόπων διεξαγωγής των εμπορικών συναλλαγών που αφορούν εξαγωγές από την Ινδονησία και την Τουρκία στην Ένωση μετά την έναρξη της αρχικής έρευνας και την επιβολή των μέτρων. Ειδικότερα, η αίτηση περιείχε στοιχεία που καταδείκνυαν μεταβολή των τρόπων διεξαγωγής εμπορικών συναλλαγών, η οποία αφορούσε σημαντική αύξηση των εξαγωγών πλακών ανοξείδωτου χάλυβα, της κύριας πρώτης ύλης για την παραγωγή SSHR, από την Ινδονησία στην Τουρκία και σημαντική αύξηση των εξαγωγών SSHR από την Τουρκία στην Ένωση.

(26)

Όσον αφορά την πρακτική, τη διαδικασία ή τις εργασίες που πραγματοποιούνται στην Τουρκία, η Επιτροπή έκρινε ότι η αίτηση περιείχε επαρκή αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη εργασιών συναρμολόγησης/συμπλήρωσης, μίας από τις πρακτικές που αναφέρονται ρητά στο άρθρο 13 παράγραφος 2 του βασικού κανονισμού, στην Τουρκία, και ότι οι εν λόγω εργασίες βασίζονταν στη χρήση πλακών ανοξείδωτου χάλυβα, του κύριου υλικού εισροής, από την Ινδονησία. Η δασμολογική κατάταξη του υπό έρευνα προϊόντος και των βασικών υλικών εισροής του, ή η μεταβολή τους, δεν έχει σημασία για τον προσδιορισμό του αν μια εργασία συναρμολόγησης/συμπλήρωσης συνιστά καταστρατήγηση.

(27)

Επιπλέον, η αίτηση παρείχε επαρκή αποδεικτικά στοιχεία σχετικά με την εμφανή έλλειψη οικονομικής δικαιολογίας πλην της επιβολής των δασμών, ιδίως επειδή οι πράξεις οδήγησαν σε αύξηση της πολυπλοκότητας των δαπανών υλικοτεχνικής υποστήριξης και των τελών εξυπηρέτησης. Οι ισχυρισμοί της Çolakoğlu και της Marcegaglia αναλύθηκαν περαιτέρω κατά τη διάρκεια της έρευνας και εξετάζονται στο τμήμα 2.4 κατωτέρω.

(28)

Η Επιτροπή έκρινε ότι η αίτηση παρείχε επίσης επαρκή αποδεικτικά στοιχεία που υποδηλώνουν ότι, λόγω των πρακτικών αυτών, οι επανορθωτικές συνέπειες των ισχυόντων μέτρων αντιντάμπινγκ για τα SSHR εξουδετερώνονται τόσο ως προς την ποσότητα όσο και ως προς τις τιμές. Ειδικότερα, η αίτηση παρείχε επαρκή αποδεικτικά στοιχεία σύμφωνα με τα οποία οι εισαγωγές SSHR πραγματοποιούνταν σε τιμές χαμηλότερες από τη μη ζημιογόνο τιμή που καθορίστηκε στην αρχική έρευνα. Οι εν λόγω ισχυρισμοί, συμπεριλαμβανομένων των επιχειρημάτων σχετικά με το μερίδιο των τουρκικών εισαγωγών, αναλύθηκαν περαιτέρω κατά τη διάρκεια της έρευνας.

(29)

Όσον αφορά τους ισχυρισμούς για το συμφέρον της Ένωσης, η Επιτροπή υπενθύμισε ότι το συμφέρον της Ένωσης δεν λαμβάνεται υπόψη για την έναρξη διαδικασίας βάσει του άρθρου 13 του βασικού κανονισμού.

(30)

Με βάσει τα ανωτέρω, η Επιτροπή απέρριψε τους ισχυρισμούς ότι η αίτηση δεν περιείχε επαρκή αποδεικτικά στοιχεία που να δικαιολογούν την έναρξη της έρευνας.

(31)

Όσον αφορά τις παρατηρήσεις της Çolakoğlu ότι οι εισαγωγές ινδονησιακών πλακών στην Ένωση ενδέχεται να μεταποιηθούν σε SSHR εντός της Ένωσης, η Επιτροπή επισήμανε ότι η πρακτική αυτή δεν εμπίπτει στο πεδίο της παρούσας έρευνας. Μάλιστα, ο κανονισμός για την έναρξη της έρευνας περιόριζε την έρευνα στις εισαγωγές SSHR από την Τουρκία στην Ένωση και στις εργασίες μεταποίησης που πραγματοποιούνται στην Τουρκία. Ωστόσο, η Επιτροπή έλαβε υπόψη τον ισχυρισμό που υπέβαλε η Çolakoğlu και θα αναλύσει περαιτέρω αν οι εισαγωγές πλακών ανοξείδωτου χάλυβα από την Ινδονησία στην Ένωση θα μπορούσαν να αποτελέσουν στοιχείο διακριτών πρακτικών καταστρατήγησης. Η Επιτροπή άρχισε να παρακολουθεί τις εισαγωγές πλακών ανοξείδωτου χάλυβα από την Ινδονησία στην Ένωση και, σύμφωνα με την Eurostat, οι εν λόγω εισαγωγές σταμάτησαν τον Οκτώβριο του 2022.

(32)

Μετά την κοινοποίηση, η Çolakoğlu ισχυρίστηκε ότι η Επιτροπή παραβίασε το δικαίωμα υπεράσπισής της σύμφωνα με το άρθρο 6 παράγραφος 7 του βασικού κανονισμού, το άρθρο 296 της ΣΛΕΕ, καθώς και το δικαίωμά της σε χρηστή διοίκηση σύμφωνα με το άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παραλείποντας να εξετάσει πολλά από τα επιχειρήματα που προβλήθηκαν κατά τη διάρκεια της έρευνας. Ειδικότερα, η Çolakoğlu έκρινε ότι παραβιάστηκε το δικαίωμά της σε χρηστή διοίκηση, διότι η Επιτροπή δεν επέκτεινε το πεδίο της έρευνας ώστε να συμπεριλάβει τις πλάκες ανοξείδωτου χάλυβα από την Ινδονησία που εισάγονται απευθείας στην Ένωση.

(33)

Η Επιτροπή υπενθύμισε ότι στις 30 Ιανουαρίου 2023 κοινοποίησε στα ενδιαφερόμενα μέρη τα ουσιώδη πραγματικά περιστατικά και το σκεπτικό στα οποία βασίστηκαν τα συμπεράσματά της. Σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη δόθηκε προθεσμία 15 ημερών για να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους. Εξετάστηκαν όλα τα επιχειρήματα που προέβαλαν η Çolakoğlu και άλλα ενδιαφερόμενα μέρη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλα τα επιχειρήματα που προβλήθηκαν έπρεπε να εξεταστούν ρητά στο έγγραφο κοινοποίησης (6). Η Επιτροπή θα πρέπει να αιτιολογεί δεόντως και να εξηγεί λεπτομερώς τα πορίσματα και τα συμπεράσματά της, όπως έπραξε στο έγγραφο κοινοποίησης. Μετά την κοινοποίηση, η Çolakoğlu υπέβαλε παρατηρήσεις και έγινε δεκτή σε ακρόαση. Η Επιτροπή έλαβε δεόντως υπόψη όλες τις παρατηρήσεις που διατυπώθηκαν, όπως διευκρινίζεται κατωτέρω. Όσον αφορά τις εισαγωγές ινδονησιακών πλακών ανοξείδωτου χάλυβα στην Ένωση, η Επιτροπή υπενθύμισε ότι εξήγησε δεόντως στην κοινοποίηση, όπως αποτυπώνεται στην αιτιολογική σκέψη 31 ανωτέρω, τους λόγους για τους οποίους η εν λόγω εικαζόμενη πρακτική δεν ενέπιπτε στο πεδίο της υπό εξέταση έρευνας. Επίσης, σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς της Çolakoğlu, η Επιτροπή δεν άσκησε διακριτική ευχέρεια, καθώς ο κανονισμός για την έναρξη της έρευνας της επέτρεπε μόνο να διερευνήσει άλλες πιθανές πρακτικές καταστρατήγησης που λαμβάνουν χώρα εκτός της Ένωσης, και ειδικότερα στην Τουρκία. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή έκρινε ότι τα δικαιώματα υπεράσπισης της Çolakoğlu έγιναν πλήρως σεβαστά και απέρριψε τον ισχυρισμό.

(34)

Η έρευνα κάλυψε την περίοδο από την 1η Ιανουαρίου 2018 έως την 30ή Ιουνίου 2022 (στο εξής: «περίοδος έρευνας» ή «ΠΕ»). Για την περίοδο έρευνας συλλέχθηκαν στοιχεία προκειμένου να εξεταστεί, μεταξύ άλλων, η εικαζόμενη μεταβολή των τρόπων διεξαγωγής εμπορικών συναλλαγών έπειτα από την επιβολή μέτρων στο οικείο προϊόν, καθώς και η ύπαρξη πρακτικής, διαδικασίας ή εργασίας για την οποία δεν υπήρχε ικανός αποχρών λόγος ή άλλη οικονομική δικαιολογία, πλην της επιβολής του δασμού. Συλλέχθηκαν αναλυτικότερα στοιχεία για την περίοδο από την 1η Ιουλίου 2021 έως την 30ή Ιουνίου 2022 (στο εξής: «περίοδος αναφοράς» ή «ΠΑ»), ώστε να εξεταστεί αν οι εισαγωγές είχαν ως αποτέλεσμα την εξουδετέρωση των επανορθωτικών συνεπειών των ισχυόντων μέτρων όσον αφορά τις τιμές και/ή τις ποσότητες, καθώς και αν υπήρξε ντάμπινγκ.

(35)

Η Επιτροπή ενημέρωσε επίσημα για την έναρξη της έρευνας τις αρχές της Ινδονησίας και της Τουρκίας, τους γνωστούς παραγωγούς-εξαγωγείς των εν λόγω χωρών, τον ενωσιακό κλάδο παραγωγής και τον πρόεδρο του Συμβουλίου Σύνδεσης ΕΕ-Τουρκίας.

(36)

Επιπλέον, η Επιτροπή ζήτησε από την αποστολή της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση να της γνωστοποιήσει τα ονόματα και τις διευθύνσεις των παραγωγών-εξαγωγέων και/ή των αντιπροσωπευτικών ενώσεων που θα ενδιαφέρονταν ενδεχομένως να συμμετάσχουν στην έρευνα, επιπλέον των Τούρκων παραγωγών-εξαγωγέων που είχαν προσδιοριστεί στην αίτηση από την αιτούσα.

(37)

Έντυπα αίτησης απαλλαγής για τους παραγωγούς/εξαγωγείς στην Τουρκία, ερωτηματολόγια για τους παραγωγούς/εξαγωγείς στην Ινδονησία και για τους εισαγωγείς στην Ένωση ήταν διαθέσιμα στον ιστότοπο της ΓΔ TRADE.

(38)

Πέντε εταιρείες εγκατεστημένες στην Τουρκία υπέβαλαν έντυπα αίτησης απαλλαγής. Αυτές ήταν οι εξής:

(39)

Επιπλέον, ένας ενωσιακός εισαγωγέας και χρήστης, η Marcegaglia, απάντησε στο ερωτηματολόγιο.

(40)

Τα ενδιαφερόμενα μέρη είχαν τη δυνατότητα να γνωστοποιήσουν γραπτώς τις απόψεις τους και να ζητήσουν ακρόαση εντός της προθεσμίας που καθοριζόταν στον κανονισμό για την έναρξη της έρευνας. Όλα τα μέρη ενημερώθηκαν ότι η μη υποβολή όλων των σχετικών πληροφοριών ή η υποβολή ελλιπών, ψευδών ή παραπλανητικών πληροφοριών ενδέχεται να οδηγήσει στην εφαρμογή του άρθρου 18 του βασικού κανονισμού και στη συναγωγή συμπερασμάτων με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία.

(41)

Η ακρόαση με τη Marcegaglia έλαβε χώρα στις 4 Οκτωβρίου 2022.

(42)

Μετά την κοινοποίηση στις 30 Ιανουαρίου 2023, πραγματοποιήθηκαν ακροάσεις με τη Marcegaglia στις 8 Φεβρουαρίου 2023 και με την Çolakoğlu στις 10 Φεβρουαρίου 2023.

(43)

Σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 1 του βασικού κανονισμού, για να αξιολογηθεί η πιθανή καταστρατήγηση θα πρέπει να αναλυθούν τα ακόλουθα στοιχεία:

(44)

Στην αίτηση προβλήθηκε ο ισχυρισμός της αποστολής του οικείου προϊόντος από την Τουρκία στην Ένωση αφού είχε υποβληθεί σε εργασίες συναρμολόγησης/συμπλήρωσης στην Τουρκία. Στο πλαίσιο αυτό, η Επιτροπή ανέλυσε ειδικότερα αν πληρούνταν τα κριτήρια που ορίζονται στο άρθρο 13 παράγραφος 2 του βασικού κανονισμού, και συγκεκριμένα:

(45)

Όπως αναφέρεται στην αιτιολογική σκέψη 38, πέντε εταιρείες εγκατεστημένες στην Τουρκία ζήτησαν απαλλαγή από τα μέτρα, σε περίπτωση επέκτασής τους στην Τουρκία.

(46)

Τρεις από αυτές, η Saritas, η UCAS και η AST, θεωρήθηκε ότι δεν ήταν παραγωγοί-εξαγωγείς. Μετά την ανάλυση των πληροφοριών που παρείχαν στις αντίστοιχες αιτήσεις τους, η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, ενώ οι εταιρείες συμμετείχαν στην αγορά και τη μεταπώληση του υπό έρευνα προϊόντος, δεν το παρήγαγαν και δεν το κατασκεύαζαν. Το υπό έρευνα προϊόν αγοράστηκε από άλλες οντότητες, οι οποίες ήταν οι πραγματικοί παραγωγοί. Κατά συνέπεια, οι εν λόγω εταιρείες δεν μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως παραγωγοί. Το άρθρο 13 παράγραφος 4 του βασικού κανονισμού προβλέπει μόνο για τους παραγωγούς τη δυνατότητα υποβολής αίτησης απαλλαγής από την επέκταση των δασμών αντιντάμπινγκ. Αυτό επιβεβαιώθηκε στην αιτιολογική σκέψη 27 του κανονισμού για την έναρξη της έρευνας, στην οποία διευκρινίζεται ρητά ότι απαλλαγές μπορούν να χορηγηθούν μόνο σε παραγωγούς του υπό έρευνα προϊόντος στην Τουρκία. Εφόσον διαπιστώθηκε ότι οι εν λόγω εταιρείες δεν ήταν παραγωγοί, δεν είχαν δικαίωμα να υποβάλουν αίτηση απαλλαγής.

(47)

Όσον αφορά την Poyraz, η Επιτροπή έλαβε εξαιρετικά ανεπαρκή απάντηση, στην οποία έλειπαν ολοκληρωτικά ή δεν είχαν συμπληρωθεί σημαντικά μέρη του εντύπου αίτησης απαλλαγής. Μετά από επιστολή σχετικά με την ανεπάρκεια των στοιχείων, η εταιρεία υπέβαλε απάντηση στην οποία οι απαραίτητες πληροφορίες εξακολουθούσαν να είναι εξαιρετικά ανεπαρκείς ή έλειπαν. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή ενημέρωσε την εταιρεία ότι σκόπευε να χρησιμοποιήσει τα διαθέσιμα στοιχεία σύμφωνα με το άρθρο 18 παράγραφος 1 του βασικού κανονισμού, για να καθορίσει αν η εν λόγω εταιρεία ήταν παραγωγός κατά την έννοια του άρθρου 13 παράγραφος 4 του βασικού κανονισμού. Στην απάντησή της, η εταιρεία εξήγησε τους λόγους για τους οποίους δεν παρείχε πληρέστερες πληροφορίες και κάλεσε την Επιτροπή να συγκεντρώσει περισσότερα στοιχεία στις εγκαταστάσεις της. Η εταιρεία δεν υπέβαλε περαιτέρω πληροφορίες που να διορθώνουν ή να συμπληρώνουν τα ανεπαρκή μέρη της απάντησής της στο ερωτηματολόγιο.

(48)

Παρότι ελλιπής, με την απάντηση επιβεβαιώθηκε ότι η Poyraz αγόραζε ρόλους SSHR κυρίως στην Ινδονησία και στη συνέχεια τους μεταπωλούσε (ενδεχομένως κομμένους και σε προσαρμοσμένους σε μέγεθος) εν μέρει στην αγορά της Ένωσης. Παρότι η εταιρεία δεν ήταν σε θέση να παράσχει στην Επιτροπή το κόστος της μετατροπής, εάν υπήρξε, ή λεπτομερή κατάλογο πωλήσεων στην Ένωση, είναι σαφές από την απάντηση ότι η Poyraz αγόραζε και μεταπωλούσε το οικείο προϊόν. Στο πλαίσιο αυτό, η Poyraz δεν μπορούσε να θεωρηθεί παραγωγός κατά την έννοια του άρθρου 13 παράγραφος 4 του βασικού κανονισμού και, ως εκ τούτου, δεν μπορούσε να τύχει απαλλαγής. Επομένως, η αίτηση απαλλαγής απορρίφθηκε.

(49)

Η Çolakoğlu συνεργάστηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της έρευνας υποβάλλοντας το έντυπο αίτησης απαλλαγής και παρέχοντας απαντήσεις στις επιστολές που της εστάλησαν σχετικά με την ανεπάρκεια των στοιχείων. Ως εκ τούτου, το συνολικό επίπεδο συνεργασίας των Τούρκων παραγωγών-εξαγωγέων ήταν σχετικά υψηλό, καθώς οι όγκοι εξαγωγών SSHR της Çolakoğlu στην Ένωση αντιπροσώπευαν το [88 % έως 93 %] των συνολικών τουρκικών εισαγωγών κατά την περίοδο αναφοράς, όπως αναφέρεται στις στατιστικές της Eurostat για τις εισαγωγές.

(50)

Η Επιτροπή πραγματοποίησε επιτόπια επαλήθευση στις εγκαταστάσεις της Çolakoğlu, σύμφωνα με το άρθρο 16 του βασικού κανονισμού. Η Çolakoğlu εισήγαγε σχεδόν το σύνολο του βασικού υλικού εισροής (πλάκες ανοξείδωτου χάλυβα) από την Ινδονησία.

(51)

Ο ενωσιακός εισαγωγέας και χρήστης, η εταιρεία Marcegaglia, συνεργάστηκε επίσης και παρείχε πληροφορίες σχετικά με την αγορά ινδονησιακών πλακών ανοξείδωτου χάλυβα, την επακόλουθη μεταποίηση στην Τουρκία και τις εισαγωγές SSHR στην Ένωση. Η Marcegaglia ζήτησε να αντιμετωπιστεί ως παραγωγός-εξαγωγέας. Αιτιολόγησε το αίτημά της με βάση τη φύση των δραστηριοτήτων της, δεδομένου ότι συμμετείχε στην αγορά των πλακών από την Ινδονησία, προέβη στη συνέχεια σε θερμή έλαση των εν λόγω πλακών στο πλαίσιο συμφωνίας υπεργολαβίας με την Çolakoğlu στην Τουρκία, και μετά εισήγαγε τους ρόλους (SSHR) στην Ένωση. Ως εκ τούτου, η Marcegaglia ήταν η ιδιοκτήτρια των πρώτων υλών (πλακών) και του τελικού προϊόντος (SSHR) καθ’ όλη τη διάρκεια των εργασιών, πράγμα που επιβεβαιώθηκε από την έρευνα. Ωστόσο, επειδή οι πραγματικές δραστηριότητες παραγωγής/μεταποίησης πραγματοποιήθηκαν στις εγκαταστάσεις της Çolakoğlu (7) στην Τουρκία, η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Marcegaglia δεν μπορούσε να θεωρηθεί παραγωγός-εξαγωγέας με δικαίωμα να ζητήσει απαλλαγή.

(52)

Στον πίνακα 1 κατωτέρω παρουσιάζεται η εξέλιξη των εισαγωγών SSHR από την Ινδονησία και την Τουρκία κατά την περίοδο έρευνας.

Πίνακας 1

Εισαγωγές SSHR στην Ένωση κατά την περίοδο έρευνας (σε τόνους)

(53)

Από τον πίνακα 1 προκύπτει ότι οι εισαγωγές SSHR από την Τουρκία στην Ένωση αυξήθηκαν από 1 611 τόνους το 2018 σε 50 015 τόνους κατά την περίοδο αναφοράς. Η σημαντικότερη αύξηση του όγκου των εισαγωγών σημειώθηκε από το 2019 έως το 2020, όταν ο όγκος πολλαπλασιάστηκε πάνω από δέκα φορές, από 2 137 τόνους το 2019 σε 21 500 τόνους το 2020. Η αύξηση αυτή συνέπεσε χρονικά με την έναρξη της αρχικής έρευνας, τον Αύγουστο του 2019, και την επιβολή οριστικών μέτρων τον Οκτώβριο του 2020. Από το 2020 ο όγκος των εισαγωγών από την Τουρκία συνέχισε να αυξάνεται σημαντικά, φθάνοντας τους 50 015 τόνους κατά την περίοδο αναφοράς. Συνολικά, ο όγκος των εισαγωγών από την Τουρκία αυξήθηκε πάνω από 30 φορές κατά την περίοδο της έρευνας.

(54)

Ταυτόχρονα, ο όγκος των εισαγωγών SSHR από την Ινδονησία αυξήθηκε από 44 647 τόνους το 2018 σε 128 191 τόνους κατά την περίοδο αναφοράς. Ο όγκος των εισαγωγών αυξήθηκε από το 2018 έως το 2019 κατά 82 %. Από το 2018 έως το 2020, κατά τη διάρκεια της αρχικής έρευνας, μειώθηκε σημαντικά ο όγκος των εισαγωγών SSHR από την Ινδονησία. Το 2020 ο όγκος των εισαγωγών μειώθηκε σε λιγότερο από το ένα εικοστό του όγκου του 2019. Από το 2021 έως την περίοδο αναφοράς, ο όγκος των εισαγωγών SSHR από την Ινδονησία ανέκαμψε και άρχισε να αυξάνεται εκ νέου (κατά πάνω από 50 %) σε σύγκριση με τα επίπεδα του 2019. Συνολικά, ο όγκος των εισαγωγών SSHR από την Ινδονησία στην Ένωση σχεδόν τριπλασιάστηκε κατά την περίοδο της έρευνας, αλλά η αύξηση αυτή ήταν, σε σχετικούς όρους, πολύ λιγότερο σημαντική από την αύξηση των εισαγωγών από την Τουρκία.

(55)

Στον πίνακα 2 κατωτέρω, παρουσιάζεται η εξέλιξη των εισαγωγών πλακών ανοξείδωτου χάλυβα από την Ινδονησία στην Τουρκία με βάση τα στατιστικά στοιχεία για τις τουρκικές εισαγωγές από τη βάση δεδομένων GTA (8).

Πίνακας 2

Εισαγωγές πλακών ανοξείδωτου χάλυβα από την Ινδονησία στην Τουρκία κατά την περίοδο της έρευνας (σε τόνους)

(56)

Το κύριο υλικό εισροής για την παραγωγή SSHR είναι οι πλάκες ανοξείδωτου χάλυβα. Το εν λόγω υλικό εισροής υποβάλλεται στη συνέχεια σε περαιτέρω επεξεργασία, δηλαδή σε θερμή έλαση, για την παραγωγή SSHR. Από τα αποδεικτικά στοιχεία που είχε στη διάθεσή της η Επιτροπή προέκυψε ότι τα SSHR που εξάγονταν στην Ένωση από την Τουρκία παράγονταν κυρίως από πλάκες ανοξείδωτου χάλυβα.

(57)

Από τον πίνακα 2 προκύπτει ότι οι εισαγωγές πλακών ανοξείδωτου χάλυβα από την Ινδονησία στην Τουρκία αυξήθηκαν σημαντικά, από μηδέν το 2018 σε 40 513 τόνους κατά την περίοδο αναφοράς. Οι εισαγωγές από την Ινδονησία αντιπροσώπευαν περίπου το 99,9 % του συνολικού όγκου των εισαγωγών πλακών ανοξείδωτου χάλυβα στην Τουρκία κάθε χρόνο κατά την περίοδο από το 2019 έως την περίοδο αναφοράς. Επιπλέον, η σημαντική αύξηση των εισαγωγών πλακών ανοξείδωτου χάλυβα από την Ινδονησία στην Τουρκία συνέπεσε επίσης χρονικά με την έναρξη της προμήθειας από την Çolakoğlu στον πελάτη της στην Ένωση (Marcegaglia) από το 2019 και μετά, με αποτέλεσμα την αύξηση της κατανάλωσης πλακών ανοξείδωτου χάλυβα στην Τουρκία για την παραγωγή SSHR. Επιπλέον, η Επιτροπή διαπίστωσε ότι το σύνολο των εισαγωγών πλακών ανοξείδωτου χάλυβα από την Ινδονησία στην Τουρκία έφθασε στις εγκαταστάσεις της Çolakoğlu.

(58)

Η σημαντική αύξηση του όγκου των εισαγωγών πλακών ανοξείδωτου χάλυβα από την Ινδονησία στην Τουρκία δείχνει αυξανόμενη ζήτηση για τέτοιου είδους υλικά εισροής στην Τουρκία, γεγονός που θα μπορούσε, σε μεγάλο βαθμό, να εξηγηθεί από την αύξηση της παραγωγής και των εξαγωγών SSHR από την Τουρκία κατά την περίοδο αναφοράς. Αυτό επιβεβαιώθηκε και από τις πληροφορίες που υπέβαλε η Çolakoğlu.

(59)

Μετά την κοινοποίηση, η Çolakoğlu ισχυρίστηκε ότι δεν υπήρξε μεταβολή των τρόπων διεξαγωγής των εμπορικών συναλλαγών, δεδομένης της αύξησης των ινδονησιακών εισαγωγών και της έλλειψης δυνατότητας υποκατάστασης των εισαγωγών ινδονησιακών SSHR με εισαγωγές τουρκικών SSHR. Ισχυρίστηκε επίσης ότι, ελλείψει δυνατότητας υποκατάστασης των εισαγωγών, η Επιτροπή παρέκκλινε από τη συνήθη πρακτική της όσον αφορά τη διαπίστωση της ύπαρξης μεταβολής των τρόπων διεξαγωγής των εμπορικών συναλλαγών.

(60)

Η Επιτροπή επισήμανε ότι το άρθρο 13 του βασικού κανονισμού δεν απαιτεί την πλήρη υποκατάσταση των εισαγωγών από τη χώρα που υπάγεται στα μέτρα με εισαγωγές από άλλες πηγές προκειμένου να διαπιστωθεί μεταβολή των τρόπων διεξαγωγής των εμπορικών συναλλαγών. Επίσης, το συμπέρασμα της Επιτροπής σχετικά με τη μεταβολή των τρόπων διεξαγωγής εμπορικών συναλλαγών δεν αποκλίνει από τη συνήθη πρακτική της Επιτροπής, δεδομένου ότι σε ορισμένες προηγούμενες περιπτώσεις διαπιστώθηκε επίσης η ύπαρξη μεταβολής των τρόπων διεξαγωγής των εμπορικών συναλλαγών, παρά την αύξηση των εισαγωγών από τη χώρα που υπάγεται στα μέτρα αντιντάμπινγκ (9).

(61)

Παρότι οι εισαγωγές SSHR από την Τουρκία δεν υποκαθιστούν τις εισαγωγές από την Ινδονησία, οι οποίες σημείωσαν επίσης αύξηση, από την έρευνα προέκυψε ότι οι σημαντικές ποσότητες πλακών ανοξείδωτου χάλυβα που εισήχθησαν από την Ινδονησία μεταποιήθηκαν περαιτέρω σε SSHR στην Τουρκία για να εξαχθούν αργότερα στην Ένωση. Η αύξηση των εξαγωγών SSHR από την Τουρκία προς την Ένωση, όπως φαίνεται στον πίνακα 1, σε συνδυασμό με τη σημαντική αύξηση των εξαγωγών πλακών ανοξείδωτου χάλυβα από την Ινδονησία στην Τουρκία κατά την περίοδο της έρευνας, όπως φαίνεται στον πίνακα 2, συνιστούσαν μεταβολή των τρόπων διεξαγωγής των εμπορικών συναλλαγών μεταξύ της Ινδονησίας, της Τουρκίας και της Ένωσης, κατά την έννοια του άρθρου 13 παράγραφος 1 του βασικού κανονισμού.

(62)

Η έρευνα αποκάλυψε την ύπαρξη συμφωνίας υπεργολαβίας μεταξύ της Marcegaglia και της Çolakoğlu, βάσει της οποίας η Marcegaglia αγόραζε πλάκες ανοξείδωτου χάλυβα από την Ινδονησία, τις έστελνε στην Τουρκία για περαιτέρω μεταποίηση σε SSHR από την Çolakoğlu, για να εισαχθούν στη συνέχεια στην Ένωση από τη Marcegaglia. Η εν λόγω συμφωνία υπεργολαβίας αποτέλεσε αντικείμενο διαπραγμάτευσης στα τέλη του 2018, πριν από την έναρξη της αρχικής έρευνας.

(63)

Στον πίνακα 3 παρουσιάζεται η εξέλιξη των εξαγωγών SSHR της Çolakoğlu στην Ένωση που εμπίπτουν στη συμφωνία υπεργολαβίας με τη Marcegaglia.

Πίνακας 3

Εξαγωγές SSHR της Çolakoğlu στην Ένωση (σε τόνους)

(64)

Από τον πίνακα 3 προκύπτει ότι οι εξαγωγές της Çolakoğlu αυξήθηκαν σημαντικά, από μηδέν το 2018 σε πάνω από 40 000 τόνους κατά την περίοδο αναφοράς.

(65)

Η έρευνα αποκάλυψε επίσης ότι σχεδόν το σύνολο των εξαγωγών της Çolakoğlu προς την Ένωση πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της συμφωνίας υπεργολαβίας με τη Marcegaglia. Ομοίως, σχεδόν το σύνολο των πλακών που εισήχθησαν στην Τουρκία από την Ινδονησία μετατράπηκαν περαιτέρω σε SSHR από την Çolakoğlu βάσει της συμφωνίας υπεργολαβίας που συνάφθηκε μεταξύ των δύο εταιρειών.

(66)

Μολονότι μπορεί να υπήρχαν άλλοι λόγοι για τη θέσπιση του καθεστώτος εκτός από τα ισχύοντα μέτρα, δηλαδή για τη διασφάλιση της ασφάλειας του εφοδιασμού της Marcegaglia, και για τον εφοδιασμό της αγοράς ανοξείδωτου χάλυβα στην Τουρκία, άλλα στοιχεία καταδεικνύουν καταφανώς ότι υπάρχει σχέση με την επιβολή των δασμών:

(67)

Η Επιτροπή επισήμανε ότι η συμφωνία υπεργολαβίας καταρτίστηκε με σκοπό τον εφοδιασμό της ενωσιακής αγοράς και όχι της εγχώριας αγοράς της Τουρκίας. Πράγματι, η Çolakoğlu πωλούσε στην τουρκική εγχώρια αγορά λιγότερο από το 2 % των SSHR που παράγονταν από πλάκες εισαγόμενες από την Ινδονησία.

(68)

Η Επιτροπή ανέλυσε επίσης τον ισχυρισμό της Marcegaglia ότι η συμφωνία υπεργολαβίας συστάθηκε για να διασφαλίσει την ασφάλεια του εφοδιασμού, διότι η ζήτηση αυξήθηκε σημαντικά και δεν μπορούσε να καλυφθεί από τον ενωσιακό κλάδο παραγωγής. Στο πλαίσιο αυτό, διαπιστώθηκε ότι οι εργασίες συναρμολόγησης/συμπλήρωσης στην Τουρκία ξεκίνησαν σε σημαντικούς όγκους μόνο μετά την έναρξη της αρχικής έρευνας κατά της Ινδονησίας. Η συμφωνία δεν αφορούσε απλώς τη διασφάλιση εφοδιασμού από την Τουρκία, αλλά, λόγω του χαρακτήρα της ως «υπεργολαβίας», επικεντρώθηκε ειδικά στη στήριξη του εν λόγω εφοδιασμού σε πλάκες ανοξείδωτου χάλυβα από την Ινδονησία — τη χώρα που υπόκειται στα μέτρα. Επιπλέον, ο παραγωγός πλακών ανοξείδωτου χάλυβα από την Ινδονησία ήταν επίσης προμηθευτής SSHR. Κατά κανόνα, μια εταιρεία δεν μπορεί να ανέλθει στην αξιακή αλυσίδα του κάθετα ολοκληρωμένου προμηθευτή της για λόγους ασφάλειας του εφοδιασμού. Εκτός εάν, φυσικά, η απειλή που αντιμετωπίζεται αφορά πιθανά μέτρα που επηρεάζουν το χαμηλότερο στάδιο της εν λόγω αξιακής αλυσίδας — στην προκειμένη περίπτωση τον δασμό αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές SSHR από την Ινδονησία.

(69)

Μετά την κοινοποίηση, η Marcegaglia και η Çolakoğlu ισχυρίστηκαν ότι η επιχειρηματική τους σχέση δεν εξαρτώταν από την ύπαρξη δασμού αντιντάμπινγκ κατά των εισαγωγών SSHR από την Ινδονησία. Και οι δύο εταιρείες ισχυρίστηκαν ότι η συμφωνία υπεργολαβίας μεταξύ της Marcegaglia και της Çolakoğlu αποτέλεσε αντικείμενο διαπραγμάτευσης πριν από την έναρξη της αρχικής έρευνας και ότι οι δύο εταιρείες διατηρούσαν μακροχρόνια επιχειρηματική σχέση, η οποία είχε ξεκινήσει πριν από δέκα και πλέον έτη. Η συμφωνία υπεργολαβίας τους αποτελούσε μέρος μιας ευρύτερης συμφωνίας, σύμφωνα με την οποία η Çolakoğlu θα επεξεργαζόταν προϊόντα ανοξείδωτου χάλυβα και προϊόντα ανθρακούχου χάλυβα.

(70)

Η Επιτροπή επισήμανε ότι, ακόμη και αν ληφθεί υπόψη ότι οι Marcegaglia και Çolakoğlu διατηρούσαν επιχειρηματική σχέση για περισσότερα από δέκα έτη και, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς, η συμφωνία υπεργολαβίας τους αποτελούσε μέρος ευρύτερης συμφωνίας, όπως αναφέρεται επίσης στην αιτιολογική σκέψη 66 ανωτέρω, η πρακτική που αποτελεί αντικείμενο της παρούσας έρευνας, δηλαδή η μεταποίηση πλακών ανοξείδωτου χάλυβα από την Ινδονησία σε SSHR στην Τουρκία, οι οποίες στη συνέχεια εξάγονταν στην Ένωση, δεν υλοποιήθηκε πλήρως πριν από την έναρξη της αρχικής έρευνας. Η πρακτική αυτή αυξήθηκε μετά την έναρξη της αρχικής έρευνας και αυξήθηκε περαιτέρω σημαντικά μετά την επιβολή των οριστικών μέτρων. Με άλλα λόγια, η έναρξη της επίμαχης πρακτικής, παρά τη μακροχρόνια σχέση, συνέπεσε χρονικά με την έναρξη της αρχικής έρευνας και τη μεταγενέστερη επιβολή μέτρων και δεν υλοποιήθηκε σε οποιοδήποτε προγενέστερο στάδιο. Κατά συνέπεια, η Επιτροπή απέρριψε αυτόν τον ισχυρισμό.

(71)

Η Çolakoğlu ισχυρίστηκε ότι υπήρχε οικονομική δικαιολογία που συνδέεται με την ύπαρξη ζήτησης για τουρκικά SSHR, τόσο στην ΕΕ όσο και στην Τουρκία. Η ζήτηση αυτή δικαιολογούσε τις επενδύσεις που πραγματοποιήθηκαν πριν από την έναρξη της αρχικής έρευνας για την ανάπτυξη της παραγωγής SSHR στην Τουρκία.

(72)

Η Επιτροπή επισήμανε εξαρχής ότι η πρακτική που διαπιστώθηκε ότι καταστρατηγούσε τους ισχύοντες δασμούς αντιντάμπινγκ δεν ήταν η παραγωγή SSHR στην Τουρκία καθαυτή. Η πρακτική που διαπιστώθηκε ότι καταστρατηγούσε ήταν η εισαγωγή πλακών ανοξείδωτου χάλυβα από την Ινδονησία στην Τουρκία, η έλαση τους σε SSHR και η πώλησή τους στην αγορά της Ένωσης. Ως εκ τούτου, δεν είχε σημασία αν οι επενδύσεις στην ανάπτυξη παραγωγικής ικανότητας ήταν οικονομικά δικαιολογημένες υπό το πρίσμα των συμπερασμάτων της Επιτροπής σχετικά με την καταστρατήγηση. Επιπλέον, η Επιτροπή επισήμανε ότι, παρότι η Çolakoğlu ανέπτυσσε την παραγωγική ικανότητα δικών της πλακών ανοξείδωτου χάλυβα στην Τουρκία, η παραγωγή αυτή ήταν πολύ περιορισμένη. Μάλιστα, όπως αναφέρεται στην αιτιολογική σκέψη 91 κατωτέρω, οι πλάκες τουρκικής καταγωγής αντιπροσώπευαν, κατά την περίοδο αναφοράς, λιγότερο από το 0,5 % των πλακών που χρησιμοποιούνταν από την Çolakoğlu για την παραγωγή SSHR που εξάγονταν στην Ένωση. Ως εκ τούτου, ανεξάρτητα από το αν υπήρχαν λόγοι για τις επενδύσεις της Çolakoğlu σε εγκαταστάσεις παραγωγής ανοξείδωτου χάλυβα εκτός από την καταστρατήγηση των μέτρων, οι εν λόγω επενδύσεις δεν χρησιμοποιήθηκαν για την προμήθεια SSHR στην Ένωση που παράγονται από πλάκες καταγωγής Τουρκίας, δεδομένου ότι σχεδόν όλες οι εξαγωγές της Çolakoğlu βασίζονταν σε SSHR που παρήχθησαν από ινδονησιακές πλάκες κατά την περίοδο αναφοράς. Ως εκ τούτου, ο ισχυρισμός απορρίφθηκε.

(73)

Μετά την κοινοποίηση, η Marcegaglia ισχυρίστηκε ότι υπήρχε οικονομική δικαιολογία λόγω του επιχειρηματικού μοντέλου της, το οποίο βασιζόταν, πρώτον, στη διαφοροποίηση των πηγών εφοδιασμού και, δεύτερον, στην ανάγκη ευελιξίας για την αντιμετώπιση της διαθεσιμότητας SSHR στην αγορά ανάλογα με τις διακυμάνσεις της ζήτησης για προϊόντα επόμενου σταδίου. Το γεγονός ότι υπήρχε περιορισμένη διαθεσιμότητα μαύρων SSHR στην αγορά της Ένωσης, μεταξύ άλλων από εισαγωγές από τρίτες χώρες, δικαιολογούσε, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς, τη στρατηγική της Marcegaglia να αγοράζει πλάκες ανοξείδωτου χάλυβα από την Ινδονησία για μεταποίηση σε μαύρα SSHR μέσω συμφωνιών υπεργολαβίας. Επιπλέον, η Marcegaglia υποστήριξε ότι η Επιτροπή δεν εξέτασε το γεγονός ότι η Ινδονησία έχει τη μεγαλύτερη παραγωγική ικανότητα σε πλάκες ανοξείδωτου χάλυβα παγκοσμίως και, σε αντίθεση με άλλες χώρες, είναι πρόθυμη να παρέχει την ποιότητα και τις ποσότητες των πλακών που χρειάζεται η Marcegaglia. Σύμφωνα με ισχυρισμούς, άλλες χώρες είτε επικεντρώνονται στα SSHR είτε έχουν ισχυρή ζήτηση SSHR για προϊόντα επόμενου σταδίου.

(74)

Η Επιτροπή επισήμανε ότι, παρότι ελήφθη υπόψη το επιχειρηματικό μοντέλο όπως περιγράφεται ανωτέρω, ο ισχυρισμός αυτός δεν καθιστά άκυρα τα επιχειρήματα που παρατίθενται ανωτέρω στις αιτιολογικές σκέψεις 66 έως 68. Επιπλέον, τα SSHR της Ινδονησίας ήταν διαθέσιμα στην αγορά της Ένωσης μετά την καταβολή των δασμών αντιντάμπινγκ, γεγονός που αποδεικνύεται από την αύξηση των εισαγωγών από την Ινδονησία. Επιπλέον, δεν υπήρχαν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι οι εικαζόμενες διακυμάνσεις της διαθεσιμότητας προϊόντων επόμενου σταδίου θα επηρέαζαν μόνο τη διαθεσιμότητα SSHR, αλλά όχι την άμεση εισροή προηγούμενου σταδίου, τις πλάκες ανοξείδωτου χάλυβα, με αποτέλεσμα την αφθονία ινδονησιακών πλακών και την ανεπάρκεια ινδονησιακών SSHR. Επιπλέον, ο ισχυρισμός ότι όλες οι άλλες χώρες, πέραν της Ινδονησίας, δεν ήταν σε θέση ή δεν ήταν πρόθυμες να προμηθεύουν τη Marcegaglia με επαρκείς ποσότητες ποιοτικών πλακών δεν τεκμηριώθηκε με κανένα αποδεικτικό στοιχείο. Συνεπώς, ο ισχυρισμός αυτός απορρίφθηκε.

(75)

Μετά την κοινοποίηση, η Marcegaglia ισχυρίστηκε ότι η οικονομική δικαιολογία για τη συμφωνία υπεργολαβία με την Çolakoğlu επιβεβαιώθηκε με τις πρόσφατες σημαντικές επενδύσεις που πραγματοποίησε η Marcegaglia. Τον Ιανουάριο του 2023 η Marcegaglia απέκτησε χαλυβουργείο στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η Marcegaglia ισχυρίστηκε ότι η εν λόγω απόκτηση μονάδας παραγωγής πλακών ανοξείδωτου χάλυβα οφειλόταν στην ανάγκη εξασφάλισης αξιόπιστης και σταθερής ίδιας πηγής εφοδιασμού SSHR. Ωστόσο, δεδομένου ότι η αποκτηθείσα χαλυβουργία παράγει πλάκες ανοξείδωτου χάλυβα, αλλά δεν διαθέτει εγκαταστάσεις θερμής έλασης, η Marcegaglia υποστήριξε ότι στο μέλλον θα χρειαστεί τη σύμπραξη άλλης μονάδας προκειμένου να μεταποιεί σε SSHR τις πλάκες ανοξείδωτου χάλυβα που παράγονται στο Ηνωμένο Βασίλειο, είτε εντός είτε εκτός της Ένωσης. Στο πλαίσιο αυτό, η Çolakoğlu έχει αποδειχθεί αξιόπιστος και αποτελεσματικός εταίρος, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί δυνητικά και για τη μεταποίηση των πλακών που παράγονται στο Ηνωμένο Βασίλειο σε SSHR. Επιπλέον, η Marcegaglia επισήμανε ότι, δεδομένου ότι σύντομα θα είναι σε θέση να ανταποκριθεί στη ζήτηση πλακών ανοξείδωτου χάλυβα μέσω της παραγωγής πλακών στο Ηνωμένο Βασίλειο, δεν αναμένονται στο μέλλον περαιτέρω εισαγωγές SSHR από την Ινδονησία.

(76)

Η Επιτροπή έκρινε ότι η πρόσφατη αυτή εξέλιξη μπορεί κάλλιστα να οδηγήσει σε αλλαγή των πηγών εφοδιασμού πλακών ανοξείδωτου χάλυβα στο εγγύς μέλλον. Ωστόσο, η εν λόγω απόκτηση πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο του 2023, δηλαδή μετά την περίοδο αναφοράς, και δεν περιείχε καμία εγγύηση ως προς το αν ή πότε θα έληγε η διαπιστωθείσα πρακτική καταστρατήγησης.

(77)

Όσον αφορά τους ισχυρισμούς περί μελλοντικής μεταβολής των συνθηκών, η Επιτροπή επισήμανε ότι, μετά από ένα έτος από την παράταση των μέτρων, είτε η Marcegaglia είτε η Çolakoğlu θα μπορούσαν να ζητήσουν επανεξέταση του μέτρου κατά της καταστρατήγησης βάσει του άρθρου 11 παράγραφος 3 του βασικού κανονισμού, σε περίπτωση που η μεταβολή έχει διαρκή χαρακτήρα. Μάλιστα, η μεταβολή αυτή θα μπορούσε να συνδέεται με την αγορά πλακών ανοξείδωτου χάλυβα που παράγονται στο Ηνωμένο Βασίλειο και αντικαθιστούν την αγορά πλακών ανοξείδωτου χάλυβα από την Ινδονησία, υπό την προϋπόθεση ότι μπορεί να αποδειχθεί ότι η εν λόγω μεταβολή θα έχει διαρκή χαρακτήρα.

(78)

Λαμβανομένων υπόψη όλων αυτών των στοιχείων, η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρχε ικανός αποχρών λόγος ή άλλη οικονομική δικαιολογία πλην της επιβολής του δασμού για τις εργασίες συμπλήρωσης της Çolakoğlu. Η μεταβολή των τρόπων διεξαγωγής των εμπορικών συναλλαγών ήταν αποτέλεσμα του γεγονότος ότι η δραστηριότητα ξεκίνησε και στη συνέχεια αυξήθηκε σημαντικά μετά την έναρξη της αρχικής έρευνας.

(79)

Το άρθρο 13 παράγραφος 2 στοιχείο α) του βασικού κανονισμού ορίζει ότι οι εργασίες συναρμολόγησης ή συμπλήρωσης πρέπει να έχουν αρχίσει ή να έχουν αυξηθεί σημαντικά από την έναρξη της έρευνας αντιντάμπινγκ ή αμέσως πριν από αυτήν, και ότι τα χρησιμοποιούμενα μέρη πρέπει να προέρχονται κυρίως από τις χώρες που υπόκεινται στα μέτρα αντιντάμπινγκ.

(80)

Όπως περιγράφεται στο τμήμα 2.4 ανωτέρω, η Çolakoğlu αύξησε σημαντικά τις εξαγωγικές πωλήσεις της κατά την περίοδο της έρευνας, και σχεδόν όλες οι αγορές του κύριου υλικού εισροής, δηλαδή των πλακών ανοξείδωτου χάλυβα, εισήχθησαν από την Ινδονησία.

(81)

Ως εκ τούτου, η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι εργασίες συναρμολόγησης ή συμπλήρωσης αυξήθηκαν σημαντικά από την έναρξη της αρχικής έρευνας, όπως απαιτείται από το άρθρο 13 παράγραφος 2 στοιχείο α) του βασικού κανονισμού.

(82)

Το άρθρο 13 παράγραφος 2 στοιχείο β) του βασικού κανονισμού ορίζει ότι, όσον αφορά τις εργασίες συναρμολόγησης ή συμπλήρωσης, μία προϋπόθεση για να στοιχειοθετηθεί καταστρατήγηση είναι τα μέρη από τις χώρες που υπόκεινται στα μέτρα να αντιπροσωπεύουν ποσοστό 60 % τουλάχιστον της συνολικής αξίας των μερών του συναρμολογημένου προϊόντος και ότι η προστιθέμενη αξία των μερών που χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια της εργασίας συναρμολόγησης ή συμπλήρωσης να μην υπερβαίνει το 25 % του κόστους κατασκευής.

(83)

Μετά την κοινοποίηση, η Çolakoğlu επανέλαβε τον ισχυρισμό της ότι η πρακτική, η διαδικασία ή η εργασία δεν εμπίπτει στην έννοια του άρθρου 13 παράγραφοι 1 και 2 του βασικού κανονισμού, δεδομένου ότι το υπό έρευνα προϊόν, δηλαδή τα SSHR, είναι διαφορετικό προϊόν από το υλικό εισροής του, δηλαδή τις πλάκες ανοξείδωτου χάλυβα. Οι πλάκες κατατάσσονται σε διαφορετικές δασμολογικές κλάσεις από ό,τι τα SSHR, δεδομένου ότι οι εργασίες μεταποίησης είναι σημαντικές και προσδίδουν στα SSHR μη προτιμησιακή τουρκική καταγωγή. Επίσης, η Çolakoğlu υποστήριξε ότι, ενώ οι κανόνες καταγωγής ρυθμίζονται σε επίπεδο ΠΟΕ, δεν έχει επιτευχθεί συμφωνία για την καταστρατήγηση σε επίπεδο ΠΟΕ. Ως εκ τούτου, η απόφαση επέκτασης των υφιστάμενων μέτρων στις εισαγωγές SSHR από την Τουρκία θα υπονόμευε τη θέση της Ένωσης ως κορυφαίου υπέρμαχου της παγκόσμιας σύγκλισης του εμπορίου. Επιπλέον, η Çolakoğlu παρέπεμψε στην υπόθεση συρματόσχοινων και καλωδίων από χάλυβα (Ινδία) (10), στην οποία η Επιτροπή έκρινε ότι οι κανόνες για τη μη προτιμησιακή καταγωγή ήταν σημαντικοί για τον καθορισμό της εφαρμογής ή μη των δασμών αντιντάμπινγκ.

(84)

Η Επιτροπή έκρινε ότι η δασμολογική κατάταξη και η καταγωγή του υπό έρευνα προϊόντος και των βασικών υλικών εισροής του, ή η μεταβολή τους, δεν έχει σημασία για τον προσδιορισμό του αν μια εργασία συναρμολόγησης/συμπλήρωσης συνιστά καταστρατήγηση. Η νομική βάση για την έρευνα κατά της καταστρατήγησης είναι το άρθρο 13 του βασικού κανονισμού και όχι η τελωνειακή νομοθεσία όσον αφορά την καταγωγή. Πράγματι, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει αποφανθεί ότι ο μόνος σκοπός που επιδιώκει ένας κανονισμός που επεκτείνει δασμό αντιντάμπινγκ είναι η διασφάλιση της αποτελεσματικότητας του δασμού αυτού και η πρόληψη καταστρατηγήσεών του (11). Για να αξιολογηθεί η πιθανή καταστρατήγηση, όπως περιγράφεται στην αιτιολογική σκέψη 82, η Επιτροπή ανέλυσε συνεπώς αν πληρούνταν τα κριτήρια που ορίζονται στο άρθρο 13 παράγραφος 2 στοιχείο β) του βασικού κανονισμού. Ειδικότερα, αν τα μέρη αντιπροσωπεύουν ποσοστό 60 % τουλάχιστον της συνολικής αξίας των μερών του συναρμολογημένου προϊόντος και αν η προστιθέμενη αξία των μερών που χρησιμοποιούνταν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας συναρμολόγησης ή συμπλήρωσης ήταν μεγαλύτερη από το 25 % του κόστους κατασκευής. Επίσης, παρότι τα μέλη του ΠΟΕ αναγνώρισαν ρητά το πρόβλημα της καταστρατήγησης των μέτρων αντιντάμπινγκ (12), δεν υπάρχουν ενιαίοι κανόνες για την καταστρατήγηση σε επίπεδο ΠΟΕ σύμφωνα με τους οποίους οι κανόνες της Ένωσης καθίστανται εν προκειμένω ασυμβίβαστοι. Τέλος, η απόφαση της Επιτροπής στην οποία παραπέμπει η Çolakoğlu δεν αφορούσε την εφαρμογή του ίδιου του άρθρου 13, αλλά την είσπραξη δασμών αντιντάμπινγκ σε περίπτωση μη συμμόρφωσης με τους όρους μιας ανάληψης υποχρέωσης. Επιπλέον, η νομολογία έχει διευκρινίσει ότι η χρήση του όρου «προέλευσης» και όχι «καταγωγής» στο άρθρο 13 του βασικού κανονισμού συνεπάγεται ότι «ο νομοθέτης της Ένωσης επέλεξε σκοπίμως να αποστασιοποιηθεί από τους κανόνες καταγωγής του τελωνειακού δικαίου και ότι, επομένως, η έννοια της “προελεύσεως” […] έχει αυτοτελές και διακριτό περιεχόμενο από εκείνο της εννοίας της “καταγωγής” του τελωνειακού δικαίου» (13). Συνεπώς, ο ισχυρισμός απορρίφθηκε.

(85)

Το κύριο υλικό εισροής για την παραγωγή SSHR είναι οι πλάκες ανοξείδωτου χάλυβα. Σχεδόν το 100 % των πλακών ανοξείδωτου χάλυβα που μεταποιήθηκαν από την Çolakoğlu εισήχθησαν από την Ινδονησία. Μέσω διαδικασίας θερμής έλασης, η οποία αποτελούσε εργασία συμπλήρωσης στην Τουρκία, οι εν λόγω πλάκες ανοξείδωτου χάλυβα μεταποιήθηκαν περαιτέρω σε SSHR. Σύμφωνα με τις υποβληθείσες και επαληθευμένες πληροφορίες της Çolakoğlu, οι πλάκες ανοξείδωτου χάλυβα αποτελούν σχεδόν το 100 % της συνολικής αξίας των μερών του συναρμολογημένου/συμπληρωμένου προϊόντος κατά την έννοια του άρθρου 13 παράγραφος 2 στοιχείο β) του βασικού κανονισμού.

(86)

Μετά την κοινοποίηση, η Çolakoğlu επανέλαβε τον ισχυρισμό της ότι η κατασκευή SSHR από πλάκες ανοξείδωτου χάλυβα δεν συνιστά «συναρμολόγηση μερών με εργασία συναρμολόγησης» κατά την έννοια του άρθρου 13 παράγραφος 2 του βασικού κανονισμού, δεδομένου ότι η παραγωγή SSHR αφορά μόνο ένα μέρος. Υποστήριξε επίσης ότι η αναφορά στην «εργασία συμπλήρωσης» στο άρθρο 13 παράγραφος 2 του βασικού κανονισμού θα πρέπει να ερμηνεύεται στο πλαίσιο της προστιθέμενης αξίας μετά την ολοκλήρωση της συναρμολόγησης. Ως εκ τούτου, και δεδομένου ότι οι εργασίες που πραγματοποίησε η Çolakoğlu δεν μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως εργασίες συναρμολόγησης, δεν πληρούνταν οι όροι που καθορίζονται στο άρθρο 13 παράγραφος 2 στοιχείο α) και στο άρθρο 13 παράγραφος 2 στοιχείο β) του βασικού κανονισμού, σύμφωνα με την Çolakoğlu.

(87)

Η Επιτροπή απέρριψε τους ισχυρισμούς αυτούς. Η πρακτική που περιγράφεται στην αιτιολογική σκέψη 82 ανωτέρω θεωρήθηκε ότι αποτελούσε εργασία συμπλήρωσης που εμπίπτει στην έννοια των εργασιών συναρμολόγησης βάσει του άρθρου 13 παράγραφος 2 του βασικού κανονισμού, όπως αναφέρεται επίσης στην αιτιολογική σκέψη 44. Επιπλέον, εξετάστηκαν και άλλα στοιχεία, όπως εξηγείται κατωτέρω.

(88)

Ο βασικός κανονισμός δεν ορίζει τους όρους «εργασία συναρμολόγησης» ή «εργασία συμπλήρωσης». Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο είναι δομημένο το άρθρο 13 παράγραφος 2 του βασικού κανονισμού ευνοεί την ερμηνεία του όρου «εργασία συναρμολόγησης», κατά τρόπο που να περιλαμβάνει επίσης ρητά, σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 2 στοιχείο β), την «εργασία συμπλήρωσης». Ως εκ τούτου, η «εργασία συναρμολόγησης» κατά την έννοια του άρθρου 13 παράγραφος 2 πρέπει να καλύπτει όχι μόνο τις εργασίες που συνίστανται στη συναρμολόγηση μερών σύνθετου είδους, αλλά μπορεί επίσης να περιλαμβάνει την περαιτέρω κατεργασία, δηλαδή την αποπεράτωση του προϊόντος.

(89)

Όπως επισημαίνεται στην αιτιολογική σκέψη 84, σύμφωνα με το Δικαστήριο, σκοπός των ερευνών που διεξάγονται σύμφωνα με το άρθρο 13 του βασικού κανονισμού είναι να εξασφαλιστεί η αποτελεσματικότητα των δασμών αντιντάμπινγκ και να αποτραπεί η καταστρατήγησή τους. Κατά συνέπεια, σκοπός του άρθρου 13 παράγραφος 2 του βασικού κανονισμού είναι να αποτυπωθούν οι πρακτικές, οι διαδικασίες ή οι εργασίες κατά τις οποίες χρησιμοποιούνται κυρίως μέρη από τη χώρα που υπόκειται στα μέτρα και κατά τις οποίες τα μέρη συναρμολογούνται ή αποπερατώνεται η κατασκευή τους με την προσθήκη περιορισμένης αξίας στα μέρη αυτά.

(90)

Μετά την κοινοποίηση, η Çolakoğlu ισχυρίστηκε ότι τα SSHR που παράγονται με πλάκες τουρκικής καταγωγής δεν εμπίπτουν στο πεδίο της έρευνας. Ως εκ τούτου, η επέκταση των μέτρων θα πρέπει να αφορά μόνο τα SSHR που παράγονται από ινδονησιακές πλάκες και όχι τα SSHR που παράγονται από πλάκες τουρκικής καταγωγής. Η Çolakoğlu ισχυρίστηκε επίσης ότι η καταγωγή μπορούσε να ελεγχθεί από τις εθνικές τελωνειακές αρχές, δεδομένης της ύπαρξης βιώσιμου και εφικτού τρόπου επαλήθευσης της τουρκικής καταγωγής. Συγκεκριμένα, η απόκτηση πιστοποιητικού EUR.1, το οποίο χορηγεί προτιμησιακή καταγωγή, θα πρέπει να παρέχει επαρκείς εγγυήσεις ότι τα SSHR τα οποία αφορά είχαν μεταποιηθεί από πλάκες τουρκικής καταγωγής.

(91)

Σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 1 του βασικού κανονισμού, οι δασμοί μπορούν να επεκταθούν έναντι των εισαγωγών από τρίτες χώρες του ομοειδούς προϊόντος, εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις. Σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 4, μπορούν να χορηγηθούν απαλλαγές από την επέκταση των μέτρων σε παραγωγούς του υπό εξέταση προϊόντος για τους οποίους διαπιστώνεται ότι δεν εφαρμόζουν πρακτικές καταστρατήγησης. Στην ανάλυσή της, η Επιτροπή όφειλε να λάβει υπόψη όλες τις πωλήσεις του υπό έρευνα προϊόντος από τον οικείο παραγωγό-εξαγωγέα προς την Ένωση, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που κατασκευάζονται από πλάκες τουρκικής καταγωγής, και όχι μόνο τις πωλήσεις του προϊόντος που κατασκευάζεται με ινδονησιακές πλάκες. Στο πλαίσιο αυτό, η έρευνα επιβεβαίωσε ότι η Çolakoğlu εξήγαγε στην Ένωση SSHR που κατασκευάζονταν κυρίως με ινδονησιακές πλάκες. Συγκεκριμένα, από την έρευνα προέκυψε ότι, κατά την περίοδο αναφοράς, από τους [40 000 — 50 000] τόνους SSHR που εξήγαγε η Çolakoğlu στην Ένωση μόνο [20 — 200] τόνοι αφορούσαν SSHR που παράγονταν με πλάκες τουρκικής καταγωγής, αντιπροσωπεύοντας στο μέγιστο επίπεδό τους το 0,5 % των μερών. Κατά συνέπεια, τα μέρη, δηλαδή οι πλάκες ανοξείδωτου χάλυβα, που εισάγονταν από την Ινδονησία αντιπροσώπευαν κατά την περίοδο αναφοράς πάνω από το 99,5 % του συνόλου των μερών που χρησιμοποιούνταν στη συνολική παραγωγή SSHR. Επομένως, ο ισχυρισμός απορρίφθηκε.

(92)

Μετά την κοινοποίηση, η Çolakoğlu ισχυρίστηκε ότι παραβιάστηκαν τα δικαιώματα υπεράσπισής της, και ειδικότερα σύμφωνα με το άρθρο 6 παράγραφος 7 του βασικού κανονισμού και το άρθρο 296 της ΣΛΕΕ, διότι η αρχική της αίτηση απαλλαγής δεν αφορούσε μόνο τα SSHR που παράγονταν με ινδονησιακές πλάκες, αλλά και, χωριστά, τα SSHR που παράγονταν με πλάκες τουρκικής καταγωγής. Σύμφωνα με την Çolakoğlu, το στοιχείο αυτό δεν εξετάστηκε στην κοινοποίηση.

(93)

Όπως αναφέρεται στην αιτιολογική σκέψη 85 ανωτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 1 του βασικού κανονισμού, η επέκταση αφορά τις εισαγωγές του ομοειδούς προϊόντος από τρίτες χώρες και το άρθρο 13 παράγραφος 4 προβλέπει απαλλαγές για «παραγωγούς […] για τους οποίους διαπιστώνεται ότι δεν εφαρμόζουν πρακτικές καταστρατήγησης». Η Επιτροπή ανέφερε στο έγγραφο κοινοποίησης ότι, για την εκτίμηση του κριτηρίου του 60 %, έλαβε υπόψη όλες τις πλάκες που μεταποιούσε η Çolakoğlu και ότι σχεδόν το 100 % των πλακών ανοξείδωτου χάλυβα που μεταποιούσε ήταν εισαγωγής Ινδονησίας. Επομένως, οι εν λόγω πλάκες ανοξείδωτου χάλυβα αποτελούσαν σχεδόν το 100 % της συνολικής αξίας των μερών του συναρμολογημένου/συμπληρωμένου προϊόντος κατά την έννοια του άρθρου 13 παράγραφος 2 στοιχείο β) του βασικού κανονισμού. Με βάση την εκτίμηση αυτή, διαπιστώθηκε ότι η Çolakoğlu συμμετείχε σε πρακτικές καταστρατήγησης κατά την έννοια του άρθρου 13 παράγραφος 4 του βασικού κανονισμού και, ως εκ τούτου, δεν μπορούσε να της χορηγηθεί απαλλαγή σύμφωνα με την εν λόγω διάταξη. Επιπλέον, μετά την κοινοποίηση, στην αιτιολογική σκέψη 91 ανωτέρω, η Επιτροπή επιβεβαίωσε ότι τα SSHR που παράγονταν από πλάκες τουρκικής καταγωγής έπρεπε να ληφθούν υπόψη στην ανάλυσή της και δεν μπορούσαν να εξαιρεθούν από το πεδίο της έρευνας. Κατά συνέπεια, η Επιτροπή έκρινε ότι τα δικαιώματα υπεράσπισης της Çolakoğlu έγιναν πλήρως σεβαστά και απέρριψε τον ισχυρισμό.

(94)

Ως εκ τούτου, η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ικανοποιούνταν το κριτήριο για ποσοστό 60 % που ορίζεται στο άρθρο 13 παράγραφος 2 στοιχείο β) του βασικού κανονισμού.

(95)

Διαπιστώθηκε ότι η μέση προστιθέμενη αξία που καθορίστηκε για την περίοδο αναφοράς ήταν κάτω από 5 %, δηλαδή πολύ χαμηλότερη του κατώτατου ορίου 25 % που ορίζεται στο άρθρο 13 παράγραφος 2 στοιχείο β) του βασικού κανονισμού. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η προστιθέμενη αξία των μερών που χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια της εργασίας συναρμολόγησης ή συμπλήρωσης είναι μικρότερη από το 25 % του κόστους κατασκευής, όπως απαιτείται από το άρθρο 13 παράγραφος 2 στοιχείο β) του βασικού κανονισμού ώστε οι εν λόγω εργασίες να αποτελούν καταστρατήγηση.

(96)

Σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 1 του βασικού κανονισμού, η Επιτροπή εξέτασε αν οι εισαγωγές του υπό έρευνα προϊόντος είχαν ως αποτέλεσμα την εξουδετέρωση των επανορθωτικών συνεπειών των ισχυόντων επί του παρόντος μέτρων, όσον αφορά τόσο τις ποσότητες όσο και τις τιμές.

(97)

Με βάση τα υποβληθέντα και επαληθευμένα στοιχεία της Çolakoğlu και της Marcegaglia, η Çolakoğlu εξήγαγε 40 000-50 000 τόνους κατά την περίοδο αναφοράς. Ταυτόχρονα, η ενωσιακή κατανάλωση ελεύθερων πωλήσεων εκτιμήθηκε από την αιτούσα περίπου σε 1 200 000 τόνους για την περίοδο αναφοράς. Ως εκ τούτου, το μερίδιο αγοράς των εισαγωγών από την Τουρκία αντιπροσώπευε περίπου το 4 % της ενωσιακής κατανάλωσης ελεύθερων πωλήσεων κατά την περίοδο αναφοράς και πάνω από το 3 % της ενωσιακής κατανάλωσης ελεύθερων πωλήσεων που καθορίστηκε κατά την περίοδο της αρχικής έρευνας. Επιπλέον, δεδομένου ότι η Επιτροπή διαπίστωσε σημαντική πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα στην εγκατάσταση θερμής έλασης της Çolakoğlu, η εταιρεία θα μπορούσε να αυξήσει σημαντικά τον όγκο των εξαγωγών της στο μέλλον.

(98)

Όσον αφορά τις τιμές, η Επιτροπή συνέκρινε τη μέση μη ζημιογόνο τιμή, όπως είχε καθοριστεί στην αρχική έρευνα, με τις μέσες σταθμισμένες τιμές εξαγωγής CIF που προσδιορίστηκαν με βάση τα στοιχεία της Eurostat, δεόντως προσαρμοσμένες ώστε να συμπεριλαμβάνουν τις δαπάνες μετά τον εκτελωνισμό. Η Επιτροπή χρησιμοποίησε τα στοιχεία της Eurostat, δεδομένου ότι οι συναλλαγές μεταξύ της Çolakoğlu και της Marcegaglia βασίζονταν σε συμφωνία υπεργολαβία και, ως εκ τούτου, συνιστούσαν αμοιβή για παροχή υπηρεσιών και δεν αντικατόπτριζαν την αγοραία τιμή. Από την εν λόγω σύγκριση τιμών προέκυψε ότι οι εισαγωγές από την Çolakoğlu πωλούνταν σε χαμηλότερες τιμές από τις τιμές της Ένωσης κατά ποσοστό μεγαλύτερο του 13 %.

(99)

Μετά την κοινοποίηση, η Marcegaglia, η Çolakoğlu και η κυβέρνηση της Δημοκρατίας του Τουρκίας ισχυρίστηκαν ότι, δεδομένης της αύξησης των εισαγωγών από την Ινδονησία, τα υφιστάμενα μέτρα για τις εισαγωγές από την Ινδονησία δεν είχαν επανορθωτικές συνέπειες που θα μπορούσαν ενδεχομένως να εξουδετερωθούν από τις εισαγωγές από την Τουρκία, οι οποίες ήταν σημαντικά χαμηλότερες σε απόλυτες τιμές.

(100)

Η Çolakoğlu ισχυρίστηκε επίσης ότι, σε περίπτωση εξουδετέρωσης των επανορθωτικών συνεπειών από τυχόν εισαγωγές, δεν πρόκειται για τις τουρκικές εισαγωγές SSHR, αλλά για τις εισαγωγές πλακών που, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς, μεταποιήθηκαν σε SSHR στην Ένωση, δεδομένου του σημαντικά υψηλότερου όγκου τους.

(101)

Η Επιτροπή υπενθύμισε ότι, παρότι οι εισαγωγές πλακών από την Ινδονησία στην Ένωση ήταν πράγματι μεγαλύτερες σε όγκο απ’ ό,τι τα SSHR από την Τουρκία, αυτό, ωστόσο, δεν άλλαζε τα συμπεράσματα της έρευνας σύμφωνα με τα οποία οι εισαγωγές SSHR από την Τουρκία εξουδετέρωναν τις επανορθωτικές συνέπειες των μέτρων, δηλαδή ότι οι εν λόγω εισαγωγές αντιπροσώπευαν πάνω από το 4 % της συνολικής κατανάλωσης της Ένωσης κατά την περίοδο αναφοράς και πωλούνταν σε τιμές χαμηλότερες από τις τιμές της Ένωσης κατά ποσοστό μεγαλύτερο του 13 %. Επιπλέον, η συνέχιση των εισαγωγών SSHR από την Ινδονησία δεν σήμαινε ότι τα αρχικά μέτρα ήταν αναποτελεσματικά. Πράγματι, σκοπός των μέτρων δεν ήταν η κατάργηση των εισαγωγών, αλλά η εξασφάλιση ισότιμων όρων ανταγωνισμού. Οι εισαγωγές SSHR από την Ινδονησία στην Ένωση συνεχίστηκαν και μάλιστα αυξήθηκαν, αλλά υπόκεινται σε δασμό που αποσκοπεί στην εξάλειψη των συνεπειών του ζημιογόνου ντάμπινγκ.

(102)

Όσον αφορά τις εισαγωγές ινδονησιακών πλακών στην Ένωση, η Επιτροπή επισήμανε ότι η ύπαρξη άλλων παραγόντων που θα μπορούσαν να εξουδετερώσουν τις επανορθωτικές συνέπειες των μέτρων δεν είχε σημασία για τα συμπεράσματα στην προκειμένη περίπτωση. Επιπλέον, το άρθρο 13 παράγραφος 1 του βασικού κανονισμού δεν απαιτεί από την Επιτροπή να αναλύει άλλους παράγοντες, εφόσον υπάρχουν, οι οποίοι θα μπορούσαν επιπλέον να εξουδετερώνουν τις επανορθωτικές συνέπειες του δασμού.

(103)

Μετά την κοινοποίηση, η Marcegaglia ισχυρίστηκε ότι, δεδομένης της περιορισμένης αγοράς της, οι εισαγωγές μαύρων SSHR από την Τουρκία δεν εξουδετερώνουν τις επανορθωτικές συνέπειες των ισχυόντων μέτρων κατά των εισαγωγών SSHR από την Ινδονησία.

(104)

Όπως αναφέρεται στην αιτιολογική σκέψη 12, η Επιτροπή επισήμανε ότι στην αρχική έρευνα συνήχθη το συμπέρασμα ότι οι μαύροι και οι λευκοί ρόλοι έχουν τα ίδια βασικά φυσικά και χημικά χαρακτηριστικά, βρίσκονται σε ανταγωνισμό μεταξύ τους και εμπίπτουν στο πεδίο κάλυψης του προϊόντος. Ως εκ τούτου, ο ισχυρισμός απορρίφθηκε.

(105)

Λαμβανομένων υπόψη των ανωτέρω εκτιμήσεων, η Επιτροπή συμπέρανε ότι οι συνέπειες των υφιστάμενων μέτρων εξουδετερώνονταν από τις ποσότητες και τις τιμές των εισαγωγών από την Τουρκία που αποτελούν αντικείμενο της παρούσας έρευνας.

(106)

Σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 1 του βασικού κανονισμού, η Επιτροπή εξέτασε επίσης αν υπήρχαν αποδεικτικά στοιχεία ως προς την ύπαρξη ντάμπινγκ σε σχέση με τις κανονικές αξίες που είχαν ήδη προσδιοριστεί για το ομοειδές προϊόν.

(107)

Για τον σκοπό αυτόν, η Επιτροπή συνέκρινε τις μέσες τιμές εξαγωγής από την Τουρκία, με βάση τα στοιχεία της Eurostat, με τις κανονικές αξίες που καθορίστηκαν κατά την αρχική έρευνα, προσαρμοσμένες για την αύξηση της τιμής των ρόλων SSHR στην Ινδονησία, όπως αναφέρεται σε δημόσιες βάσεις δεδομένων (14). Η σύγκριση των κανονικών αξιών και των τιμών εξαγωγής έδειξε ότι τα SSHR εξάγονταν σε τιμές που οφείλονταν σε άσκηση πρακτικών ντάμπινγκ κατά την περίοδο αναφοράς.

(108)

Με βάση τα ανωτέρω συμπεράσματα, η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο δασμός αντιντάμπινγκ που επιβάλλεται στις εισαγωγές SSHR καταγωγής Ινδονησίας καταστρατηγούνταν από τις εισαγωγές του υπό έρευνα προϊόντος, το οποίο αποστέλλεται από την Τουρκία από την Çolakoğlu.

(109)

Δεδομένου ότι το επίπεδο συνεργασίας ήταν υψηλό, καθώς οι αναφερόμενες εξαγωγικές πωλήσεις της Çolakoğlu αντιπροσώπευαν το [88 % έως 93 %] του συνολικού όγκου εισαγωγών από την Τουρκία στην Ένωση κατά την περίοδο αναφοράς, και ότι κανένας άλλος Τούρκος παραγωγός κατά την έννοια του άρθρου 13 παράγραφος 4 του βασικού κανονισμού δεν αναγγέλθηκε για να υποβάλει αίτηση απαλλαγής, η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα συμπεράσματα σχετικά με τις πρακτικές καταστρατήγησης όσον αφορά την Çolakoğlu ήταν αντιπροσωπευτικά όσον αφορά όλες τις εισαγωγές από την Τουρκία.

(110)

Συνεπώς, σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 1 του βασικού κανονισμού, τα ισχύοντα μέτρα αντιντάμπινγκ για τις εισαγωγές SSHR καταγωγής Ινδονησίας θα πρέπει να επεκταθούν στις εισαγωγές του υπό έρευνα προϊόντος.

(111)

Σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 1 δεύτερο εδάφιο του βασικού κανονισμού, το προς επέκταση μέτρο θα πρέπει να είναι το μέτρο που καθορίζεται στο άρθρο 1 παράγραφος 2 του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2020/1408 για «όλες τις άλλες εταιρείες», που είναι οριστικός δασμός αντιντάμπινγκ ύψους 17,3 % ο οποίος επιβάλλεται στην καθαρή τιμή, στο στάδιο «ελεύθερο στα σύνορα της Ένωσης», πριν από την καταβολή τελωνειακού δασμού.

(112)

Σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 3 του βασικού κανονισμού, το οποίο προβλέπει ότι κάθε επέκταση μέτρου πρέπει να εφαρμόζεται στις εισαγωγές που εισέρχονται στην Ένωση βάσει της καταγραφής που επιβάλλει ο κανονισμός για την έναρξη της έρευνας, οι δασμοί πρέπει να εισπράττονται για τις εν λόγω καταγεγραμμένες εισαγωγές του υπό έρευνα προϊόντος.

(113)

Όπως περιγράφεται ανωτέρω, διαπιστώθηκε ότι η Çolakoğlu συμμετείχε σε πρακτικές καταστρατήγησης. Ως εκ τούτου, δεν μπορούσε να χορηγηθεί απαλλαγή στην εν λόγω εταιρεία, σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 4 του βασικού κανονισμού.

(114)

Όπως αναφέρεται στο τμήμα 2.2 ανωτέρω, οι Saritas, UCAS και AST θεωρήθηκαν ότι δεν είναι παραγωγοί-εξαγωγείς και, ως εκ τούτου, δεν έχουν δικαίωμα να υποβάλουν αίτηση απαλλαγής. Ομοίως, δεδομένης της ελλιπούς απάντησής της, η Επιτροπή δεν ήταν σε θέση να διαπιστώσει αν η Poyraz ήταν πραγματικός παραγωγός και, ως εκ τούτου, αν μπορούσε να τύχει απαλλαγής.

(115)

Με βάση τα ανωτέρω, καμία από τις εταιρείες δεν θα πρέπει να απαλλαγεί από την επέκταση των μέτρων.

(116)

Στις 30 Ιανουαρίου 2023 η Επιτροπή κοινοποίησε σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη τα ουσιώδη πραγματικά περιστατικά και το σκεπτικό βάσει των οποίων συνήχθησαν τα ανωτέρω συμπεράσματα και τους ζήτησε να υποβάλουν παρατηρήσεις. Υποβλήθηκαν παρατηρήσεις από την Çolakoğlu, τη Marcegaglia και την κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Τουρκίας και ελήφθησαν δεόντως υπόψη.

(117)

Τα μέτρα που προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό είναι σύμφωνα με τη γνώμη της επιτροπής που έχει συσταθεί βάσει του άρθρου 15 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΕ) 2016/1036,