(1)

Η Ένωση έχει θέσει ως έναν από τους στόχους της την προώθηση της προστασίας των δικαιωμάτων του παιδιού, όπως ορίζεται στο άρθρο 3 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα μέτρα για την προστασία των παιδιών από την παράνομη μετακίνηση ή κατακράτηση αποτελούν ουσιώδες μέρος της εν λόγω πολιτικής.

(2)

Το Συμβούλιο εξέδωσε τον κανονισμό (ΕΕ) 2019/1111 (2) («κανονισμός “Βρυξέλλες IΙβ”»), ο οποίος αποσκοπεί στην προστασία των παιδιών από τις επιβλαβείς συνέπειες της παράνομης μετακίνησης ή κατακράτησης και στη θέσπιση διαδικασιών που αποβλέπουν στη διασφάλιση της άμεσης επιστροφής των παιδιών στο κράτος της συνήθους διαμονής τους, καθώς και στην εξασφάλιση της προστασίας του δικαιώματος προσωπικής επικοινωνίας και του δικαιώματος επιμέλειας.

(3)

Ο κανονισμός «Βρυξέλλες IΙβ» συμπληρώνει και ενισχύει τη σύμβαση της Χάγης, της 25ης Οκτωβρίου 1980, για τα αστικά θέματα της διεθνούς απαγωγής παιδιών (στο εξής: σύμβαση της Χάγης του 1980), η οποία θεσπίζει, σε διεθνές επίπεδο, σύστημα υποχρεώσεων και συνεργασίας μεταξύ των συμβαλλόμενων κρατών και μεταξύ των κεντρικών αρχών και έχει ως σκοπό την εξασφάλιση της άμεσης επιστροφής των παιδιών που μετακινήθηκαν ή κατακρατούνται παράνομα.

(4)

Όλα τα κράτη μέλη είναι συμβαλλόμενα μέρη στη σύμβαση της Χάγης του 1980.

(5)

Η Ένωση παροτρύνει τις τρίτες χώρες να προσχωρήσουν στη σύμβαση της Χάγης του 1980 και υποστηρίζει την ορθή εφαρμογή της σύμβασης της Χάγης του 1980 συμμετέχοντας, από κοινού με τα κράτη μέλη της, μεταξύ άλλων, στις ειδικές επιτροπές που οργανώνονται σε τακτική βάση από τη Συνδιάσκεψη της Χάγης για το ιδιωτικό διεθνές δίκαιο.

(6)

Ένα κοινό νομικό πλαίσιο που εφαρμόζεται μεταξύ των κρατών μελών και τρίτων χωρών μπορεί να αποτελεί την καλύτερη λύση για ευαίσθητες υποθέσεις διεθνούς απαγωγής παιδιών.

(7)

Η σύμβαση της Χάγης του 1980 ορίζει ότι ισχύει μεταξύ της προσχωρούσας χώρας και των συμβαλλόμενων μερών τα οποία έχουν δηλώσει ότι αποδέχονται την προσχώρηση.

(8)

Η σύμβαση της Χάγης του 1980 δεν επιτρέπει σε οργανισμούς περιφερειακής οικονομικής ολοκλήρωσης όπως η Ένωση να καταστούν συμβαλλόμενα μέρη της. Ως εκ τούτου, η Ένωση δεν μπορεί να προσχωρήσει στη σύμβαση της Χάγης του 1980, ούτε να καταθέσει δήλωση αποδοχής προσχωρούντος κράτους.

(9)

Σύμφωνα με τη γνωμοδότηση 1/13 του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (3), οι δηλώσεις αποδοχής βάσει της σύμβασης της Χάγης του 1980 εμπίπτουν στην αποκλειστική εξωτερική αρμοδιότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

(10)

Οι Φιλιππίνες κατέθεσαν το έγγραφο προσχώρησής τους στη σύμβαση της Χάγης του 1980 στις 16 Μαρτίου 2016. Η σύμβαση της Χάγης του 1980 τέθηκε σε ισχύ για τις Φιλιππίνες την 1η Ιουνίου 2016.

(11)

Αξιολόγηση της κατάστασης στις Φιλιππίνες οδήγησε στο συμπέρασμα ότι τα κράτη μέλη είναι σε θέση να αποδεχθούν, προς το συμφέρον της Ένωσης, την προσχώρηση των Φιλιππινών υπό τους όρους της σύμβασης της Χάγης του 1980.

(12)

Επομένως, τα κράτη μέλη θα πρέπει να εξουσιοδοτηθούν να καταθέσουν τις δηλώσεις αποδοχής τους όσον αφορά την προσχώρηση των Φιλιππινών προς το συμφέρον της Ένωσης σύμφωνα με τους όρους που θέτει η παρούσα απόφαση.

(13)

Η Ιρλανδία δεσμεύεται από τον κανονισμό «Βρυξέλλες IΙβ» και, συνεπώς, συμμετέχει στην έκδοση και στην εφαρμογή της παρούσας απόφασης.

(14)

Σύμφωνα με τα άρθρα 1 και 2 του πρωτοκόλλου αριθ. 22 σχετικά με τη θέση της Δανίας, το οποίο προσαρτάται στη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και στη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Δανία δεν συμμετέχει στην έκδοση της παρούσας απόφασης και δεν δεσμεύεται από αυτήν ούτε υπόκειται στη εφαρμογή της,