(1)

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει ως έναν από τους στόχους της την προώθηση της προστασίας των δικαιωμάτων του παιδιού, όπως ορίζεται στο άρθρο 3 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα μέτρα για την προστασία των παιδιών από την παράνομη μετακίνηση ή κατακράτηση αποτελούν ουσιώδες μέρος της εν λόγω πολιτικής.

(2)

Το Συμβούλιο εξέδωσε τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 2201/2003 (κανονισμός «Βρυξέλλες IIα») (2), ο οποίος αποσκοπεί στην προστασία των παιδιών από τις επιβλαβείς συνέπειες της παράνομης μετακίνησης ή κατακράτησης και στη θέσπιση διαδικασιών που αποβλέπουν στη διασφάλιση της άμεσης επιστροφής των παιδιών στο κράτος της συνήθους διαμονής τους, καθώς και στην εξασφάλιση της προστασίας του δικαιώματος προσωπικής επικοινωνίας και του δικαιώματος επιμέλειας.

(3)

Ο κανονισμός «Βρυξέλλες IIα» συμπληρώνει και ενισχύει τη σύμβαση της Χάγης, της 25ης Οκτωβρίου 1980, για τα αστικά θέματα της διεθνούς απαγωγής παιδιών («σύμβαση της Χάγης του 1980»), η οποία θεσπίζει, σε διεθνές επίπεδο, σύστημα υποχρεώσεων και συνεργασίας μεταξύ των συμβαλλόμενων κρατών και μεταξύ των κεντρικών αρχών με σκοπό την εξασφάλιση της άμεσης επιστροφής των παιδιών που μετακινήθηκαν ή κατακρατούνται παράνομα.

(4)

Όλα τα κράτη μέλη της Ένωσης είναι συμβαλλόμενα μέρη στη σύμβαση της Χάγης του 1980.

(5)

Η Ένωση παροτρύνει τις τρίτες χώρες να προσχωρήσουν στη σύμβαση της Χάγης του 1980 και υποστηρίζει την ορθή εφαρμογή της σύμβασης της Χάγης του 1980 συμμετέχοντας, από κοινού με τα κράτη μέλη της, μεταξύ άλλων, στις ειδικές επιτροπές που οργανώνονται σε τακτική βάση από τη Συνδιάσκεψη της Χάγης για το ιδιωτικό διεθνές δίκαιο.

(6)

Ένα κοινό νομικό πλαίσιο που εφαρμόζεται μεταξύ των κρατών μελών της Ένωσης και τρίτων χωρών μπορεί να αποτελεί την καλύτερη λύση για ευαίσθητες υποθέσεις διεθνούς απαγωγής παιδιών.

(7)

Η σύμβαση της Χάγης του 1980 ορίζει ότι ισχύει μεταξύ του προσχωρούντος κράτους και των συμβαλλόμενων κρατών τα οποία δηλώνουν ότι αποδέχονται την προσχώρηση.

(8)

Η σύμβαση της Χάγης του 1980 δεν επιτρέπει σε οργανισμούς περιφερειακής οικονομικής ολοκλήρωσης όπως η Ένωση να καταστούν συμβαλλόμενα μέρη της. Ως εκ τούτου, η Ένωση δεν μπορεί να προσχωρήσει στη σύμβαση, ούτε να καταθέσει δήλωση αποδοχής προσχωρούντος κράτους.

(9)

Σύμφωνα με τη γνωμοδότηση 1/13 του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (3), οι δηλώσεις αποδοχής βάσει της σύμβασης της Χάγης του 1980 εμπίπτουν στην αποκλειστική εξωτερική αρμοδιότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

(10)

Ο Ισημερινός κατέθεσε το έγγραφο προσχώρησής του στη σύμβαση της Χάγης του 1980 στις 22 Ιανουαρίου 1992. Η σύμβαση της Χάγης του 1980 τέθηκε σε ισχύ για τον Ισημερινό την 1η Απριλίου 1992.

(11)

Όλα τα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη, πλην της Αυστρίας και της Δανίας, έχουν ήδη αποδεχθεί την προσχώρηση του Ισημερινού στη σύμβαση της Χάγης του 1980. Ο Ισημερινός αποδέχθηκε την προσχώρηση της Βουλγαρίας, της Κύπρου, της Εσθονίας, της Λετονίας, της Λιθουανίας, της Μάλτας, της Πολωνίας, της Σλοβενίας και της Ρουμανίας στη σύμβαση της Χάγης του 1980. Αξιολόγηση της κατάστασης στον Ισημερινό οδήγησε στο συμπέρασμα ότι η Αυστρία είναι σε θέση να αποδεχθεί, προς το συμφέρον της Ένωσης, την προσχώρηση του Ισημερινού υπό τους όρους της σύμβασης της Χάγης του 1980.

(12)

Η Ουκρανία κατέθεσε το έγγραφο προσχώρησής της στη σύμβαση της Χάγης του 1980 στις 2 Ιουνίου 2006. Η σύμβαση της Χάγης του 1980 τέθηκε σε ισχύ για την Ουκρανία την 1η Σεπτεμβρίου 2006.

(13)

Όλα τα κράτη μέλη, πλην της Αυστρίας και της Δανίας, έχουν ήδη αποδεχθεί την προσχώρηση της Ουκρανίας στη σύμβαση της Χάγης του 1980. Αξιολόγηση της κατάστασης στην Ουκρανία οδήγησε στο συμπέρασμα ότι η Αυστρία είναι σε θέση να αποδεχθεί, προς το συμφέρον της Ένωσης, την προσχώρηση της Ουκρανίας υπό τους όρους της σύμβασης της Χάγης του 1980.

(14)

Η Αυστρία θα πρέπει, συνεπώς, να εξουσιοδοτηθεί να καταθέσει τη δήλωση αποδοχής της όσον αφορά την προσχώρηση του Ισημερινού και της Ουκρανίας στη σύμβαση της Χάγης του 1980 προς το συμφέρον της Ένωσης σύμφωνα με τους όρους της παρούσας απόφασης. Τα υπόλοιπα κράτη μέλη της Ένωσης που έχουν ήδη αποδεχθεί την προσχώρηση του Ισημερινού και της Ουκρανίας στη σύμβαση της Χάγης του 1980 δεν θα πρέπει να καταθέσουν νέες δηλώσεις αποδοχής, δεδομένου ότι οι υφιστάμενες δηλώσεις εξακολουθούν να ισχύουν δυνάμει του δημόσιου διεθνούς δικαίου.

(15)

Το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιρλανδία δεσμεύονται από τον κανονισμό «Βρυξέλλες IΙα» και συμμετέχουν στην έκδοση και στην εφαρμογή της παρούσας απόφασης.

(16)

Σύμφωνα με τα άρθρα 1 και 2 του πρωτοκόλλου αριθ. 22 σχετικά με τη θέση της Δανίας, το οποίο προσαρτάται στη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και στη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Δανία δεν συμμετέχει στην έκδοση της παρούσας απόφασης και δεν δεσμεύεται από αυτήν ούτε υπόκειται στην εφαρμογή της,