5.12.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 319/30

(1)

Στις 23 Μαρτίου 2006 η Επιτροπή εξέδωσε τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 553/2006 για την επιβολή προσωρινών μέτρων αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές ορισμένων υποδημάτων που έχουν το πάνω μέρος από δέρμα («υποδήματα»), καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας («ΛΔΚ» ή «Κίνα») και Βιετνάμ («προσωρινός κανονισμός») (2).

(2)

Με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1472/2006 (3) το Συμβούλιο επέβαλε οριστικούς δασμούς αντιντάμπινγκ που κυμαίνονταν από 9,7 % έως 16,5 % στις εισαγωγές ορισμένων υποδημάτων που έχουν το πάνω μέρος από δέρμα, καταγωγής Βιετνάμ και ΛΔΚ, για δύο έτη [«κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1472/2006» ή «ο επίδικος κανονισμός»].

(3)

Με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 388/2008 (4) τα οριστικά μέτρα αντιντάμπινγκ που είχαν επιβληθεί στις εισαγωγές ορισμένων υποδημάτων που έχουν το πάνω μέρος από δέρμα, καταγωγής ΛΔΚ, επεκτάθηκαν από το Συμβούλιο στις εισαγωγές που αποστέλλονται από την Ειδική Διοικητική Περιοχή (ΕΔΠ) του Μακάο, ανεξάρτητα από το αν δηλώνονται ως καταγωγής ΕΔΠ Μακάο ή όχι.

(4)

Κατόπιν διαδικασίας επανεξέτασης ενόψει της λήξης ισχύος των μέτρων, η οποία κινήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2008 (5), το Συμβούλιο, με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1294/2009 (6), παρέτεινε περαιτέρω τα μέτρα αντιντάμπινγκ για 15 μήνες, δηλαδή έως την 31η Μαρτίου 2011, οπότε και έληξε η ισχύς των μέτρων [«εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 1294/2009»].

(5)

Οι εταιρείες Brosmann Footwear (HK) Ltd, Seasonable Footwear (Zhongshan) Ltd, Lung Pao Footwear (Guangzhou) Ltd και Risen Footwear (HK) Co Ltd, καθώς και η εταιρεία Zhejiang Aokang Shoes Co. Ltd («οι αιτούσες») προσέβαλαν τον επίδικο κανονισμό ενώπιον του Πρωτοδικείου (νυν Γενικό Δικαστήριο). Με τις αποφάσεις της 4ης Μαρτίου 2010 στην υπόθεση T-401/06 Brosmann Footwear (HK) και λοιποί κατά Συμβουλίου και της 4ης Μαρτίου 2010 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-407/06 και T-408/06 Zhejiang Aokang Shoes και Wenzhou Taima Shoes κατά Συμβουλίου το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε τις εν λόγω προσφυγές.

(6)

Οι αιτούσες άσκησαν αναίρεση κατά των εν λόγω αποφάσεων. Στις αποφάσεις του της 2ας Φεβρουαρίου 2012 στην υπόθεση C-249/10 P, Brosmann Footwear (HK) και λοιποί κατά Συμβουλίου, και της 15ης Νοεμβρίου 2012 στην υπόθεση C-247/10 P, Zhejiang Aokang Shoes κατά Συμβουλίου («οι αποφάσεις Brosmann και Aokang»), τοΔικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναίρεσε τις εν λόγω αποφάσεις. Αποφάνθηκε ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομική πλάνη στο μέτρο που έκρινε ότι η Επιτροπή δεν όφειλε να εξετάσει τις αιτήσεις για υπαγωγή σε καθεστώς οικονομίας αγοράς (ΚΟΑ) οι οποίες στηρίζονταν στο άρθρο 2 παράγραφος 7 στοιχεία β) και γ) του βασικού κανονισμού και προέρχονταν από επιχειρήσεις που δεν περιλαμβάνονταν στο δείγμα (σκέψη 36 της απόφασης στην υπόθεση C-249/10 P και σκέψεις 29 και 32 της απόφασης στην υπόθεση C-247/10 P).

(7)

Στη συνέχεια, το Δικαστήριο εξέδωσε το ίδιο απόφαση επί του ζητήματος. Έκρινε ότι «η Επιτροπή όφειλε να εξετάσει τις τεκμηριωμένες αιτήσεις που της υπέβαλαν οι αναιρεσείουσες βάσει του άρθρου 2 παράγραφος 7 στοιχεία β) και γ) του βασικού κανονισμού με σκοπό να τύχουν του ΚΟΑ στο πλαίσιο της διαδικασίας αντιντάμπινγκ που προβλέπει ο επίδικος κανονισμός. Πρέπει, ακολούθως, να σημειωθεί ότι δεν αποκλείεται μια τέτοια εξέταση να είχε ως επακόλουθο την επιβολή σε βάρος τους οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ διαφορετικού από τον δασμό 16,5 % που τους επιβλήθηκε βάσει του άρθρου 1 παράγραφος 3 του επίδικου κανονισμού. Πράγματι, από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι επιβλήθηκε οριστικός δασμός αντιντάμπινγκ 9,7 % στη μοναδική κινεζική επιχείρηση η οποία περιλαμβανόταν στο δείγμα και υπήχθη σε ΚΟΑ. Όπως προκύπτει από τη σκέψη 38 της παρούσας αποφάσεως, αν η Επιτροπή είχε αποφανθεί ότι συνέτρεχαν και στην περίπτωση των αναιρεσειουσών οι συνθήκες της οικονομίας της αγοράς, θα έπρεπε να εφαρμοστεί και προς όφελός τους ο εν λόγω συντελεστής, καθόσον δεν ήταν δυνατός ο υπολογισμός ατομικού περιθωρίου ντάμπινγκ» (σκέψη 42 της απόφασης στην υπόθεση C-249/10 P και σκέψη 36 της απόφασης στην υπόθεση C-247/10 P).

(8)

Κατά συνέπεια, το Δικαστήριο ακύρωσε τον επίδικο κανονισμό, στο μέτρο που αφορά τις οικείες αιτούσες.

(9)

Τον Οκτώβριο του 2013 η Επιτροπή, με ανακοίνωση που δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης  (7), ανακοίνωσε ότι είχε αποφασίσει να συνεχίσει τη διαδικασία αντιντάμπινγκ από το συγκεκριμένο σημείο κατά το οποίο συνέβη η παρανομία και να εξετάσει κατά πόσον συνέτρεχαν οι συνθήκες της οικονομίας της αγοράς για τις αιτούσες για την περίοδο από την 1η Απριλίου 2004 έως την 31η Μαρτίου 2005. Στην ανακοίνωση καλούνταν τα ενδιαφερόμενα μέρη να εμφανιστούν και να αναγγελθούν.

(10)

Τον Μάρτιο του 2014 το Συμβούλιο, με την εκτελεστική απόφαση 2014/149/ΕΕ (8), απέρριψε πρόταση της Επιτροπής για έκδοση εκτελεστικού κανονισμού του Συμβουλίου για την εκ νέου επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ και την οριστική είσπραξη του προσωρινού δασμού που επιβλήθηκε στις εισαγωγές ορισμένων υποδημάτων που έχουν το πάνω μέρος από δέρμα, καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, και παράγονται από τις εταιρείες Brosmann Footwear (HK) Ltd, Seasonable Footwear (Zhongshan) Ltd, Lung Pao Footwear (Guangzhou) Ltd, Risen Footwear (HK) Co Ltd και Zhejiang Aokang Shoes Co. Ltd, και περάτωσε τη διαδικασία όσον αφορά τους συγκεκριμένους παραγωγούς. Το Συμβούλιο έκρινε ότι οι εισαγωγείς που είχαν αγοράσει υποδήματα από τους συγκεκριμένους παραγωγούς-εξαγωγείς και στους οποίους είχαν επιστραφεί οι σχετικοί τελωνειακοί δασμοί από τις αρμόδιες εθνικές αρχές βάσει του άρθρου 236 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 2913/92, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (9) («ο κοινοτικός τελωνειακός κώδικας»), είχαν αποκτήσει δικαιολογημένη εμπιστοσύνη βάσει του άρθρου 1 παράγραφος 4 του επίδικου κανονισμού, η οποία είχε καταστήσει τις διατάξεις του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, και ιδίως το άρθρο 221, εφαρμοστέες όσον αφορά την είσπραξη των δασμών.

(11)

Τρεις εισαγωγείς του υπό εξέταση προϊόντος, οι εταιρείες C&J Clark International Ltd. («Clark»), Puma SE («Puma») και Timberland Europe BV («Timberland») («οι οικείοι εισαγωγείς»), προσέβαλαν τα μέτρα αντιντάμπινγκ για τις εισαγωγές ορισμένων υποδημάτων από την Κίνα και το Βιετνάμ, επικαλούμενοι τη νομολογία που αναφέρεται στις αιτιολογικές σκέψεις 5 έως 7, ενώπιον των εθνικών τους δικαστηρίων, τα οποία παρέπεμψαν τις υποθέσεις στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την έκδοση προδικαστικής απόφασης.

(12)

Στις 4 Φεβρουαρίου 2016, στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-659/13, C & J Clark International Limited, και C-34/14, Puma SE (10), το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι οι κανονισμοί (ΕΚ) αριθ. 1472/2006 και (ΕΕ) αριθ. 1294/2009 του Συμβουλίου είναι ανίσχυροι στο μέτρο που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν εξέτασε τις αιτήσεις για υπαγωγή σε ΚΟΑ και για ατομική μεταχείριση («ΑΜ») που υποβλήθηκαν από τους παραγωγούς-εξαγωγείς στη ΛΔΚ και στο Βιετνάμ οι οποίοι δεν συμπεριλήφθηκαν στο δείγμα («οι αποφάσεις»), σε αντίθεση με τις απαιτήσεις που προβλέπονται στο άρθρο 2 παράγραφος 7 στοιχείο β) και στο άρθρο 9 παράγραφος 5 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 384/96 του Συμβουλίου (11), για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.

(13)

Όσον αφορά την υπόθεση C-571/14, Timberland Europe, το Δικαστήριο αποφάσισε στις 11 Απριλίου 2016 τη διαγραφή της υπόθεσης από το πρωτόκολλο του Δικαστηρίου κατόπιν αιτήματος του αιτούντος εθνικού δικαστηρίου.

(14)

Το άρθρο 266 της ΣΛΕΕ προβλέπει ότι τα θεσμικά όργανα πρέπει να λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα ώστε να συμμορφώνονται προς τις αποφάσεις του Δικαστηρίου. Σε περίπτωση ακύρωσης πράξης που εκδόθηκε από τα θεσμικά όργανα στο πλαίσιο διοικητικής διαδικασίας, όπως η διαδικασία αντιντάμπινγκ, η συμμόρφωση με την απόφαση του Δικαστηρίου συνίσταται στην αντικατάσταση της ακυρωθείσας πράξης από νέα πράξη, στην οποία έχει εξαλειφθεί η παρανομία που επισήμανε το Δικαστήριο (12).

(15)

Σύμφωνα με τη νομολογία του Δικαστηρίου, η διαδικασία αντικατάστασης της ακυρωθείσας πράξης μπορεί να επαναλαμβάνεται από το συγκεκριμένο σημείο κατά το οποίο συνέβη η παρανομία (13). Αυτό συνεπάγεται ειδικότερα ότι σε περίπτωση ακύρωσης πράξης με την οποία περατώνεται μια διοικητική διαδικασία, η εν λόγω ακύρωση δεν επηρεάζει αναγκαστικά τις προπαρασκευαστικές πράξεις, όπως η κίνηση της διαδικασίας αντιντάμπινγκ. Σε περίπτωση ακύρωσης κανονισμού για την επιβολή οριστικών μέτρων αντιντάμπινγκ, αυτό σημαίνει ότι, μετά την ακύρωση, η διαδικασία αντιντάμπινγκ εξακολουθεί να εκκρεμεί, καθώς η πράξη με την οποία περατώθηκε η διαδικασία αντιντάμπινγκ έχει εξαφανιστεί από την έννομη τάξη της Ένωσης (14), εκτός αν η παρανομία συνέβη κατά το στάδιο της έναρξης.

(16)

Εκτός από το γεγονός ότι τα θεσμικά όργανα δεν εξέτασαν τις αιτήσεις για υπαγωγή σε ΚΟΑ και για ΑΜ που υποβλήθηκαν από τους παραγωγούς-εξαγωγείς στη ΛΔΚ και στο Βιετνάμ οι οποίοι δεν συμπεριλήφθηκαν στο δείγμα, όλα τα άλλα πορίσματα που αναφέρονται στους κανονισμούς (ΕΚ) αριθ. 1472/2006 και (ΕΕ) αριθ. 1294/2009 του Συμβουλίου εξακολουθούν να ισχύουν.

(17)

Στην παρούσα υπόθεση η παρανομία συνέβη μετά την έναρξη της διαδικασίας. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή αποφάσισε να επαναλάβει την παρούσα διαδικασία αντιντάμπινγκ, η οποία εξακολουθούσε να εκκρεμεί κατόπιν των αποφάσεων, από το συγκεκριμένο σημείο κατά το οποίο συνέβη η παρανομία και να εξετάσει κατά πόσον συνέτρεχαν συνθήκες οικονομίας της αγοράς για τους οικείους παραγωγούς-εξαγωγείς για την περίοδο από την 1η Απριλίου 2004 έως την 31η Μαρτίου 2005, η οποία ήταν η περίοδος έρευνας («περίοδος έρευνας»). Η Επιτροπή εξέτασε επίσης, κατά περίπτωση, αν οι οικείοι παραγωγοί-εξαγωγείς πληρούσαν τις προϋποθέσεις για ΑΜ σύμφωνα με το άρθρο 9 παράγραφος 5 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1225/2009 του Συμβουλίου (15) (ο «βασικός κανονισμός πριν από την τροποποίησή του») (16).

(18)

Με τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2016/1395 (17), η Επιτροπή επέβαλε εκ νέου οριστικό δασμό αντιντάμπινγκ και εισέπραξε οριστικά τον προσωρινό δασμό που επιβλήθηκε στις εισαγωγές, από τις εταιρείες Clark και Puma, ορισμένων υποδημάτων που έχουν το πάνω μέρος από δέρμα, καταγωγής ΛΔΚ, και που παράγονται από δεκατρείς Κινέζους παραγωγούς-εξαγωγείς οι οποίοι είχαν υποβάλει αιτήσεις για υπαγωγή σε ΚΟΑ και για ΑΜ, αλλά δεν είχαν συμπεριληφθεί στο δείγμα.

(19)

Με τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2016/1647 (18), η Επιτροπή επέβαλε εκ νέου οριστικό δασμό αντιντάμπινγκ και εισέπραξε οριστικά τον προσωρινό δασμό που επιβλήθηκε στις εισαγωγές, από τις εταιρείες Clark, Puma και Timberland, ορισμένων υποδημάτων που έχουν το πάνω μέρος από δέρμα, καταγωγής Βιετνάμ, και που παράγονται από ορισμένους Βιετναμέζους παραγωγούς-εξαγωγείς οι οποίοι είχαν υποβάλει αιτήσεις για υπαγωγή σε ΚΟΑ και για ΑΜ, αλλά δεν είχαν συμπεριληφθεί στο δείγμα.

(20)

Με τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2016/1731 (19), η Επιτροπή επέβαλε εκ νέου οριστικό δασμό αντιντάμπινγκ και εισέπραξε οριστικά τον προσωρινό δασμό που επιβλήθηκε στις εισαγωγές, από τις εταιρείες Puma και Timberland, ορισμένων υποδημάτων που έχουν το πάνω μέρος από δέρμα, καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, και που παράγονται από έναν παραγωγό-εξαγωγέα στο Βιετνάμ και από δύο παραγωγούς-εξαγωγείς στη ΛΔΚ, οι οποίοι υπέβαλαν αιτήσεις για υπαγωγή σε ΚΟΑ και για ΑΜ, αλλά δεν είχαν συμπεριληφθεί στο δείγμα.

(21)

Το κύρος του κανονισμού (ΕΕ) 2016/1395, του κανονισμού (ΕΕ) 2016/1647 και του κανονισμού (ΕΕ) 2016/1731 αμφισβητήθηκε από τις εταιρείες Puma και Timberland ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου στην υπόθεση T-781/16, Puma και λοιποί κατά Επιτροπής, και στην υπόθεση T-782/16, Timberland Europe κατά Επιτροπής. Επιπλέον, το κύρος του κανονισμού (ΕΕ) 2016/1395 αμφισβητήθηκε επίσης ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου από την Clark στις υποθέσεις T-790/16, C & J Clark International κατά Επιτροπής και Τ-861/16, C & J Clark International κατά Επιτροπής.

(22)

Ενόψει της εφαρμογής της απόφασης στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-659/13, C & J Clark International Limited, και C-34/14, Puma SE, η οποία αναφέρεται στην αιτιολογική σκέψη 12, η Επιτροπή εξέδωσε τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2016/223 για τη θέσπιση διαδικασίας για την αξιολόγηση ορισμένων αιτήσεων για υπαγωγή σε καθεστώς οικονομίας της αγοράς και για ατομική μεταχείριση που υπέβαλαν παραγωγοί-εξαγωγείς από την Κίνα και το Βιετνάμ, και για την εφαρμογή της απόφασης του Δικαστηρίου στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-659/13 και C-34/14 (20). Στο άρθρο 1 του εν λόγω κανονισμού η Επιτροπή κάλεσε τις εθνικές τελωνειακές αρχές να διαβιβάσουν όλες τις αιτήσεις επιστροφής των οριστικών δασμών αντιντάμπινγκ επί εισαγωγών υποδημάτων καταγωγής Κίνας και Βιετνάμ, τις οποίες υπέβαλαν οι εισαγωγείς βάσει του άρθρου 236 του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα και βασίζονταν στο γεγονός ότι ένας παραγωγός-εξαγωγέας που δεν συμπεριλήφθηκε στο δείγμα είχε ζητήσει να υπαχθεί σε ΚΟΑ ή να του χορηγηθεί ΑΜ κατά την έρευνα η οποία οδήγησε στην επιβολή οριστικών μέτρων μέσω του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1472/2006 («αρχική έρευνα»). Η Επιτροπή θα αξιολογούσε τη σχετική αίτηση για υπαγωγή σε ΚΟΑ ή για ΑΜ και θα επέβαλλε εκ νέου τον κατάλληλο δασμό. Στη βάση αυτή, οι εθνικές τελωνειακές αρχές θα έπρεπε στη συνέχεια να λάβουν απόφαση σχετικά με την αίτηση επιστροφής και διαγραφής των δασμών αντιντάμπινγκ.

(23)

Κατόπιν κοινοποίησης από τις γαλλικές τελωνειακές αρχές σύμφωνα με το άρθρο 1 του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2016/223, η Επιτροπή εντόπισε δύο Κινέζους παραγωγούς-εξαγωγείς που υπέβαλαν αίτηση για υπαγωγή σε ΚΟΑ και για ΑΜ στην αρχική έρευνα, αλλά δεν είχαν συμπεριληφθεί στο δείγμα. Εντοπίστηκε και ένας άλλος παραγωγός-εξαγωγέας, που ήταν προμηθευτής της Deichmann, Γερμανού εισαγωγέα που αμφισβήτησε την καταβολή των δασμών. Στη συνέχεια, η Επιτροπή ανέλυσε τις αιτήσεις που υπέβαλαν αυτοί οι τρεις Κινέζοι παραγωγοί-εξαγωγείς για υπαγωγή σε ΚΟΑ και για ΑΜ.

(24)

Κατόπιν των ανωτέρω, η Επιτροπή, με τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2016/2257 (21), επέβαλε εκ νέου οριστικό δασμό αντιντάμπινγκ και εισέπραξε οριστικά τον προσωρινό δασμό που επιβλήθηκε στις εισαγωγές ορισμένων υποδημάτων που έχουν το πάνω μέρος από δέρμα, καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, και που παράγονται από τρεις παραγωγούς-εξαγωγείς οι οποίοι είχαν υποβάλει αιτήσεις για υπαγωγή σε ΚΟΑ και για ΑΜ, αλλά δεν είχαν συμπεριληφθεί στο δείγμα.

(25)

Σύμφωνα με το άρθρο 1 του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2016/223, οι τελωνειακές αρχές του Ηνωμένου Βασιλείου, του Βελγίου και της Σουηδίας κοινοποίησαν στην Επιτροπή αιτήσεις επιστροφής δασμών από εισαγωγείς στις 12 Ιουλίου 2016 (Ηνωμένο Βασίλειο), στις 13 Ιουλίου 2016 (Βέλγιο) και στις 26 Ιουλίου 2016 (Σουηδία). Κατόπιν αυτών των κοινοποιήσεων, η Επιτροπή ανέλυσε τις αιτήσεις που υπέβαλαν δεκαεννέα παραγωγοί-εξαγωγείς για υπαγωγή σε ΚΟΑ και για ΑΜ και, με τον κανονισμό (ΕΕ) 2017/423 (22), επέβαλε εκ νέου οριστικό δασμό αντιντάμπινγκ και εισέπραξε οριστικά τον προσωρινό δασμό που επιβλήθηκε στις εισαγωγές ορισμένων υποδημάτων που έχουν το πάνω μέρος από δέρμα, καταγωγής ΛΔΚ και Βιετνάμ, και που παράγονται από τους εν λόγω δεκαεννέα παραγωγούς-εξαγωγείς.

(26)

Κατά τη διάρκεια της ανωτέρω έρευνας, μέσω παρατηρήσεων που υποβλήθηκαν από διάφορα ενδιαφερόμενα μέρη μετά τη γνωστοποίηση των σχετικών στοιχείων, εντοπίστηκαν πέντε ακόμη εταιρείες/ομάδες εταιρειών οι οποίες, είτε οι ίδιες είτε μέσω συνδεδεμένου Κινέζου ή Βιετναμέζου παραγωγού-εξαγωγέα, είχαν υποβάλει, κατά την αρχική έρευνα, αίτηση για υπαγωγή σε ΚΟΑ ή για ΑΜ, αλλά δεν είχαν συμπεριληφθεί στο δείγμα ούτε είχαν αξιολογηθεί σε κάποια προηγούμενη περίπτωση. Οι εταιρείες αυτές απαριθμούνται στο παράρτημα VI του κανονισμού (ΕΕ) 2017/423 και ανήκουν σε τέσσερις ομάδες εταιρειών.

(27)

Στη βάση αυτή, η Επιτροπή προσδιόρισε τέσσερις ομάδες εταιρειών που περιλάμβαναν συνολικά επτά μεμονωμένες εταιρείες, που ήταν Κινέζοι ή Βιετναμέζοι παραγωγοί-εξαγωγείς οι οποίοι δεν είχαν συμπεριληφθεί στο δείγμα κατά την αρχική έρευνα, και αξιολόγησε τις αιτήσεις για υπαγωγή σε ΚΟΑ και για ΑΜ που είχαν υποβάλει αυτές οι εταιρείες κατά την αρχική έρευνα. Κατόπιν αυτού, με τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2017/1982 (23), επέβαλε εκ νέου οριστικό δασμό αντιντάμπινγκ και εισέπραξε οριστικά τον προσωρινό δασμό που επιβλήθηκε στις εισαγωγές ορισμένων υποδημάτων που έχουν το πάνω μέρος από δέρμα, καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, και που παράγονται από τους εν λόγω παραγωγούς-εξαγωγείς οι οποίοι είχαν υποβάλει αιτήσεις για υπαγωγή σε ΚΟΑ και για ΑΜ, αλλά δεν είχαν συμπεριληφθεί στο δείγμα.

(28)

Επιπλέον, στο άρθρο 3 του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2017/423, η Επιτροπή ανέστειλε προσωρινά την εκτίμηση της κατάστασης των εταιρειών που απαριθμούνται στο παράρτημα III, μέχρις ότου ο εισαγωγέας που ζητεί επιστροφή δασμών από τις εθνικές τελωνειακές αρχές να γνωστοποιήσει στην Επιτροπή τις επωνυμίες και τις διευθύνσεις των οικείων παραγωγών-εξαγωγέων από τους οποίους οι έμποροι αγόρασαν τα υποδήματα. Πράγματι, αν και η Επιτροπή θεωρεί ότι το βάρος της απόδειξης για τον εντοπισμό των σχετικών παραγωγών-εξαγωγέων στην Κίνα και/ή στο Βιετνάμ το φέρουν οι εισαγωγείς που ζητούν την επιστροφή των καταβληθέντων δασμών αντιντάμπινγκ, αναγνώρισε επίσης ότι δεν είναι δυνατόν όλοι οι εισαγωγείς που αγόρασαν υποδήματα από εμπόρους να γνώριζαν την ανάγκη να ενημερώσουν την Επιτροπή σχετικά με τις επωνυμίες των παραγωγών-εξαγωγέων από τους οποίους οι έμποροι αυτοί απέκτησαν τα υποδήματά τους. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή απευθύνθηκε ειδικά σε όλους τους εισαγωγείς που περιλαμβάνονταν στις κοινοποιήσεις του Ηνωμένου Βασιλείου, του Βελγίου και της Σουηδίας και τους κάλεσε να παράσχουν τις απαραίτητες πληροφορίες, δηλαδή τις επωνυμίες και τις διευθύνσεις των παραγωγών-εξαγωγέων στη ΛΔΚ ή στο Βιετνάμ εντός καθορισμένης προθεσμίας.

(29)

Κατόπιν αυτού, τρεις εισαγωγείς, ήτοι η Pentland Brands Ltd., η Puma UK Ltd. και η Deichmann Shoes UK Ltd., έδωσαν τις επωνυμίες και τις διευθύνσεις των αντίστοιχων προμηθευτών τους στην Κίνα και/ή στο Βιετνάμ στις 18 Απριλίου 2017 (Puma UK Ltd.), στις 27 Απριλίου 2017 (Pentland Brands Ltd.) και στις 15 Μαΐου 2017 (Deichmann Shoes UK Ltd.), αντίστοιχα.

(30)

Στις 7 Απριλίου 2017, σύμφωνα με το άρθρο 1 του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2016/223, οι τελωνειακές αρχές της Γερμανίας κοινοποίησαν στην Επιτροπή αιτήσεις επιστροφής δασμών από εισαγωγείς στην Ένωση και προσκόμισαν σχετικά δικαιολογητικά. Στις 20 Ιουνίου 2017 οι τελωνειακές αρχές της Γερμανίας απέστειλαν προσθήκη στην αρχική τους κοινοποίηση και κοινοποίησαν στην Επιτροπή και άλλες αιτήσεις εισαγωγέων.

(31)

Στις 23 Μαΐου 2017, σύμφωνα με το άρθρο 1 του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2016/223, οι τελωνειακές αρχές των Κάτω Χωρών κοινοποίησαν στην Επιτροπή αιτήσεις επιστροφής δασμών από εισαγωγείς στην Ένωση και προσκόμισαν σχετικά δικαιολογητικά. Στις 21 Ιουλίου 2017 οι τελωνειακές αρχές των Κάτω Χωρών απέστειλαν προσθήκη στην αρχική τους κοινοποίηση και κοινοποίησαν στην Επιτροπή και άλλες αιτήσεις εισαγωγέων.

(32)

Ως εκ τούτου, η Επιτροπή έλαβε τις επωνυμίες και τις διευθύνσεις 600 συνολικά εταιρειών, που αναφέρθηκαν ως προμηθευτές υποδημάτων στη ΛΔΚ και στο Βιετνάμ.

(33)

Για 431 από τις εταιρείες αυτές (που παρατίθενται στο παράρτημα III του παρόντος κανονισμού), η Επιτροπή δεν διαθέτει στοιχεία από τα οποία να προκύπτει ότι οι εταιρείες αυτές είχαν υποβάλει αίτηση για υπαγωγή σε ΚΟΑ ή για ΑΜ κατά την αρχική έρευνα. Οι εν λόγω εταιρείες δεν μπόρεσαν επίσης να αποδείξουν ότι σχετίζονται με οποιονδήποτε από τους Κινέζους ή Βιετναμέζους παραγωγούς-εξαγωγείς που υπέβαλαν αιτήσεις για ΚΟΑ/ΑΜ κατά την αρχική έρευνα.

(34)

Από τις υπόλοιπες εταιρείες, 19 παραγωγοί-εξαγωγείς είχαν ήδη αξιολογηθεί μεμονωμένα ή ως μέλη ομάδας εταιρειών που συμπεριλήφθηκαν στο δείγμα των Κινέζων ή Βιετναμέζων παραγωγών-εξαγωγέων στο πλαίσιο της αρχικής έρευνας (παρατίθενται στο παράρτημα IV του παρόντος κανονισμού). Επειδή σε καμία από τις εν λόγω εταιρείες δεν χορηγήθηκε ατομικός δασμολογικός συντελεστής, ο δασμός 16,5 % για τη ΛΔΚ και 10 % για το Βιετνάμ εφαρμόζεται αντίστοιχα στις εισαγωγές υποδημάτων από τις συγκεκριμένες εταιρείες. Οι συντελεστές αυτοί δεν επηρεάστηκαν από την απόφαση που αναφέρεται στην αιτιολογική σκέψη 12.

(35)

Από τις υπόλοιπες εταιρείες, 72 παραγωγοί-εξαγωγείς (που παρατίθενται στο παράρτημα V του παρόντος κανονισμού) είχαν ήδη αξιολογηθεί είτε μεμονωμένα είτε ως μέλη ομάδας εταιρειών στο πλαίσιο της εφαρμογής της δικαστικής απόφασης που αναφέρεται στην αιτιολογική σκέψη 12, δηλαδή στην εκτελεστική απόφαση 2014/149/ΕΕ ή στους εκτελεστικούς κανονισμούς (ΕΕ) 2016/1395, (ΕΕ) 2016/1647, (ΕΕ) 2016/1731, (ΕΕ) 2016/2257 και (ΕΕ) 2017/1982, αντίστοιχα.

(36)

Στις εταιρείες ή τις ομάδες εταιρειών που αξιολογήθηκαν με την εκτελεστική απόφαση 2014/149/ΕΕ δεν επιβλήθηκε εκ νέου δασμός αντιντάμπινγκ, όπως αναφέρεται στην αιτιολογική σκέψη 10, με το σκεπτικό ότι η επιστροφή των δασμών για τις εν λόγω εταιρείες είχε ήδη πραγματοποιηθεί και, ως εκ τούτου, τους δημιουργήθηκε η δικαιολογημένη εμπιστοσύνη ότι δεν θα υπάρξει εκ νέου επιβολή. Από την άλλη πλευρά, οι αιτήσεις επιστροφής δασμών των εισαγωγέων της Ένωσης που αφορούν εταιρείες ή ομάδες εταιρειών που αξιολογήθηκαν με τους εκτελεστικούς κανονισμούς (ΕΕ) 2016/1395, (ΕΕ) 2016/1647, (ΕΕ) 2016/1731, (ΕΕ) 2016/2257 και (ΕΕ) 2017/1982, αντίστοιχα, θα πρέπει να μην ικανοποιηθούν. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η νομική κατάσταση των εν λόγω εισαγωγέων είναι διαφορετική από τη νομική κατάσταση εκείνων που αξιολογήθηκαν με την εκτελεστική απόφαση 2014/149/ΕΕ, ιδίως διότι δεν έχουν αποκτήσει δικαιολογημένη εμπιστοσύνη.

(37)

Οι υπόλοιπες 70 εταιρείες (που παρατίθενται στο παράρτημα II του παρόντος κανονισμού) ήταν Κινέζοι ή Βιετναμέζοι παραγωγοί-εξαγωγείς οι οποίοι δεν είχαν συμπεριληφθεί στο δείγμα κατά την αρχική έρευνα και είχαν υποβάλει αίτηση για ΚΟΑ/ΑΜ. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή εξέτασε τις αιτήσεις για υπαγωγή σε ΚΟΑ και για ΑΜ που υπέβαλαν οι συγκεκριμένες εταιρείες.

(38)

Εν κατακλείδι, στο πλαίσιο του παρόντος κανονισμού η Επιτροπή αξιολόγησε τις αιτήσεις ΚΟΑ/ΑΜ που υπέβαλαν οι ακόλουθες εταιρείες: Aiminer Leather Products Co., Ltd, Best Health Ltd., Best Run Worldwide Co. Ltd, Bright Ease Shoe Factory, Cambinh Shoes Company, Dong Anh Footwear Joint Stock Company, Dong Guan Bor Jiann Footwear Co., Ltd, Dongguan Hongguo Shoes Co. Ltd., Freetrend Industrial Ltd, Freeview Company Ltd, Dongguan Hopecome Footwear Co Ltd, Dongguan Houjie Baihou Hua Jian Footwear Factory, Dongguan Qun Yao Shoe Co., Ltd, Dongyi Shoes Co., Ltd, Doozer (Fujian) Shoes Co., Ltd, Emperor (VN) Co., Ltd, Everlasting Industry Co., Ltd, Fu Jian Ching Luh Shoes Co., Ltd, Fu Jian Lion Score Sport Products Co., Ltd, Fujian Footwear & Headgear Import & Export (Holdings) Co., Ltd, Fujian Jinjiang Guohui Footwear & Garment Co., Ltd, Gan Zhou Hua Jian International Footwear Co., Ltd, Golden Springs Shoe Co., Ltd, Haiduong Shoes Stock Company, Hangzhou Forever Shoes Factory, Hua Jian Industrial Holding Co., Ltd, Huu Nghi Danang Company, Hwa Seung Vina Co., Ltd, Jason Rubber Works Ltd, Jinjiang Hengdali Footwear Co., Ltd, Jinjiang Xiangcheng Footwear and Plastics Co., Ltd, JinJiang Zhenxing Shoes & Plastic Co., Ltd, Juyi Group Co., Ltd, K Star Footwear Co., Ltd, Kangnai Group Wenzhou Lucky Shoes and Leather Co., Ltd, Khai Hoan Footwear Co., Ltd, Lian Jiang Ching Luh Shoes Co., Ltd, Li-Kai Shoes Manufacturing Co., Ltd, New Star Shoes Factory, Ngoc Ha Shoe Company, Nhi Hiep Transportation Construction Company Limited, Ophelia Shoe Co., Ltd, Ormazed Shoes (Zhao Qing City) Ltd, Ormazed Shoes Ltd (Dong Guan) Ltd, Pacific Joint - Venture Company, Phuc Yen Shoes Factory, Phuha Footwear Enterprise, Phuhai Footwear Enterprise, Phulam Footwear Joint Stock Company, Putian Dajili Footwear Co., Ltd, Right Rich Development VN Co., Ltd, Saigon Jim Brother Corporation, Shenzhen Harson Shoes Ltd, Shunde Sunrise (II) Footwear Co., Ltd, Splendour Enterprise Co., Ltd, Stellar Footwear Co., Ltd, Sung Hyun Vina Co., Ltd, Synco Footwear Ltd, Thai Binh Shoes Joint Stock Company, Thang Long Shoes Company, Thanh Hung Co, Ltd, Thuy Khue Shoes Company Ltd, Truong Loi Shoes Company Limited, Wenzhou Chali Shoes Co, Ltd, Wenzhou Dibang Shoes Co., Ltd, Wenzhou Gold Emperor Shoes Co., Ltd, Xiamen Sunchoose Import & Export Co., Ltd, Xingtaiy Footwear Industry & Commerce Co., Ltd, Zhuhai Shi Tai Footwear Company Limited και Zhuhai Shun Tai Footwear Company Limited.

(39)

Η Επιτροπή έχει τη δυνατότητα να διορθώσει τις πτυχές του επίδικου κανονισμού που οδήγησαν στην ακύρωσή του, αφήνοντας αμετάβλητα τα μέρη της αξιολόγησης που δεν επηρεάζονται από την απόφαση (24).

(40)

Ο παρών κανονισμός αποσκοπεί στη διόρθωση των πτυχών του επίδικου κανονισμού που κρίθηκε ότι δεν συνάδουν με τον βασικό κανονισμό και οι οποίες οδήγησαν, ως εκ τούτου, στην ακύρωση όσον αφορά τους παραγωγούς-εξαγωγείς που αναφέρονται στην αιτιολογική σκέψη 30.

(41)

Όλα τα άλλα πορίσματα που συνήχθησαν στον επίδικο κανονισμό και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1294/2009 και τα οποία δεν ακυρώθηκαν από το Δικαστήριο εξακολουθούν να ισχύουν και ενσωματώνονται στον παρόντα κανονισμό.

(42)

Κατά συνέπεια, οι ακόλουθες αιτιολογικές σκέψεις περιορίζονται στη νέα αξιολόγηση που είναι αναγκαία για τη συμμόρφωση με τις αποφάσεις του Δικαστηρίου.

(43)

Η Επιτροπή εξέτασε κατά πόσον συνέτρεχαν οι συνθήκες για αναγνώριση ΚΟΑ ή χορήγηση ΑΜ για τους σχετικούς παραγωγούς-εξαγωγείς οι οποίοι αναφέρονται στην αιτιολογική σκέψη 38 και υπέβαλαν αιτήσεις για ΚΟΑ/ΑΜ για την περίοδο της έρευνας. Σκοπός της εξέτασης αυτής είναι να εξακριβωθεί σε ποιον βαθμό οι οικείοι εισαγωγείς δικαιούνται επιστροφή του καταβληθέντος δασμού αντιντάμπινγκ όσον αφορά τους δασμούς αντιντάμπινγκ που καταβλήθηκαν για εξαγωγές από τους εν λόγω προμηθευτές.

(44)

Αν από την εξέταση προκύψει ότι έπρεπε να αναγνωριστεί ΚΟΑ στους οικείους παραγωγούς-εξαγωγείς των οποίων οι εξαγωγές υπόκεινταν στον δασμό αντιντάμπινγκ που καταβλήθηκε από τους οικείους εισαγωγείς, θα πρέπει να οριστεί ατομικός δασμολογικός συντελεστής για τον εν λόγω παραγωγό-εξαγωγέα και η επιστροφή του δασμού θα περιορίζεται στο ποσό που αντιστοιχεί στη διαφορά μεταξύ του καταβληθέντος δασμού και του ατομικού δασμολογικού συντελεστή, δηλαδή, στην περίπτωση εισαγωγών από την Κίνα, στη διαφορά μεταξύ του 16,5 % και του δασμού που επιβλήθηκε στη μόνη εξαγωγική εταιρεία του δείγματος που της έχει αναγνωριστεί ΚΟΑ, δηλαδή του 9,7 %· και στην περίπτωση εισαγωγών από το Βιετνάμ, στη διαφορά μεταξύ του 10 % και του ατομικού δασμολογικού συντελεστή που υπολογίστηκε για τον οικείο παραγωγό-εξαγωγέα, εάν υπάρχει.

(45)

Αν από την εξέταση προκύψει ότι έπρεπε να χορηγηθεί ΑΜ σε παραγωγό-εξαγωγέα του οποίου η αίτηση υπαγωγής σε ΚΟΑ απορρίφθηκε, θα πρέπει να οριστεί ατομικός δασμολογικός συντελεστής για τον εν λόγω παραγωγό-εξαγωγέα και η επιστροφή του δασμού θα περιορίζεται στο ποσό που αντιστοιχεί στη διαφορά μεταξύ του καταβληθέντος δασμού, δηλαδή του 16,5 % στην περίπτωση εισαγωγών από την Κίνα ή του 10 % στην περίπτωση εισαγωγών από το Βιετνάμ, και του ατομικού δασμολογικού συντελεστή που υπολογίστηκε για τον οικείο παραγωγό-εξαγωγέα, εάν υπάρχει.

(46)

Αντιθέτως, αν από την εξέταση των εν λόγω αιτήσεων για υπαγωγή σε ΚΟΑ και για ΑΜ προκύψει ότι τόσο η αίτηση για υπαγωγή σε ΚΟΑ όσο και η αίτηση για ΑΜ πρέπει να απορριφθούν, δεν είναι δυνατή η επιστροφή των δασμών αντιντάμπινγκ.

(47)

Όπως εξηγείται στην αιτιολογική σκέψη 12, το Δικαστήριο ακύρωσε τον επίδικο κανονισμό και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1294/2009 όσον αφορά τις εξαγωγές ορισμένων υποδημάτων από ορισμένους Κινέζους και Βιετναμέζους παραγωγούς-εξαγωγείς, στο μέτρο που η Επιτροπή δεν εξέτασε τις αιτήσεις για υπαγωγή σε ΚΟΑ και για ΑΜ που υποβλήθηκαν απ' αυτούς τους παραγωγούς-εξαγωγείς.

(48)

Επομένως, η Επιτροπή εξέτασε τις αιτήσεις για υπαγωγή σε ΚΟΑ και για ΑΜ των οικείων παραγωγών-εξαγωγέων, προκειμένου να καθοριστεί ο δασμολογικός συντελεστής που πρέπει να εφαρμοστεί στις εξαγωγές τους. Από την αξιολόγηση προέκυψε ότι τα στοιχεία που προσκομίστηκαν δεν κατέδειξαν ότι οι οικείοι παραγωγοί-εξαγωγείς δραστηριοποιούνταν υπό συνθήκες οικονομίας της αγοράς ή ότι πληρούσαν τα κριτήρια για ατομική μεταχείριση (για λεπτομερή επεξήγηση, βλέπε κατωτέρω τις αιτιολογικές σκέψεις 49 και επόμενες).

(49)

Πρέπει να υπογραμμιστεί ότι το βάρος της απόδειξης το φέρει ο παραγωγός που επιθυμεί να υπαχθεί σε ΚΟΑ βάσει του άρθρου 2 παράγραφος 7 στοιχείο β) του βασικού κανονισμού. Συναφώς, το άρθρο 2 παράγραφος 7 στοιχείο γ) πρώτο εδάφιο προβλέπει ότι η αίτηση που υποβάλλει ο παραγωγός αυτός πρέπει να περιέχει επαρκείς αποδείξεις, όπως ορίζει η τελευταία αυτή διάταξη, σχετικά με το ότι λειτουργεί υπό συνθήκες οικονομίας της αγοράς. Επομένως, δεν είναι υποχρέωση των θεσμικών οργάνων της Ένωσης να αποδείξουν ότι ο παραγωγός δεν πληροί τις προϋποθέσεις για την υπαγωγή του στο εν λόγω καθεστώς. Αντιθέτως, στα εν λόγω όργανα εναπόκειται να αξιολογήσουν αν τα προσκομισθέντα από τον ενδιαφερόμενο παραγωγό στοιχεία επαρκούν προς απόδειξη του ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 2 παράγραφος 7 στοιχείο γ) πρώτο εδάφιο του βασικού κανονισμού, προκειμένου να του αναγνωριστεί η ιδιότητα επιχείρησης που δραστηριοποιείται υπό ΚΟΑ, ενώ στα δικαστήρια της Ένωσης εναπόκειται να εξετάσουν αν τα εν λόγω όργανα υπέπεσαν σε πρόδηλη πλάνη κατά την εκτίμηση αυτή (σκέψη 32 της απόφασης στην υπόθεση C-249/10 P και σκέψη 24 της απόφασης στην υπόθεση C-247/10 P).

(50)

Σύμφωνα με το άρθρο 2 παράγραφος 7 στοιχείο γ) του βασικού κανονισμού, πρέπει να πληρούνται και τα πέντε κριτήρια που αναφέρονται στο εν λόγω άρθρο για να μπορεί ένας παραγωγός-εξαγωγέας να υπαχθεί σε ΚΟΑ. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή θεώρησε ότι αρκεί να μην πληρούται τουλάχιστον ένα κριτήριο για να απορριφθεί η αίτηση υπαγωγής σε ΚΟΑ.

(51)

Κανείς από τους οικείους παραγωγούς-εξαγωγείς δεν ήταν σε θέση να αποδείξει ότι πληρούσε το κριτήριο 1 (επιχειρηματικές αποφάσεις). Ειδικότερα, η Επιτροπή διαπίστωσε ότι οι εταιρείες 34, 36, 37, 38, 39, 42, 43, 44, 45, 46, 47,48, 53, 54, 58, 65, 66, 67, 69, 72, 77, 79, 80, 82, 84, 85, 88, 89, 92, 93, 94, 96, 97, 98, 99, 100, 101 και 102 (25) δεν μπορούσαν να καθορίζουν ελεύθερα τις ποσότητες των πωλήσεών τους για τις εγχώριες και τις εξαγωγικές αγορές. Εν προκειμένω, η Επιτροπή έκρινε ότι υφίστανται περιορισμοί στην παραγωγή και/ή περιορισμός στις ποσότητες των πωλήσεων σε συγκεκριμένες αγορές (εγχώριες και εξαγωγικές). Ορισμένες εταιρείες, και συγκεκριμένα οι 33, 35, 39, 49, 50, 51, 52, 53, 54, 55, 58, 59, 60, 61, 62, 63, 66, 67, 68, 69, 70, 72, 73, 74, 75, 77, 81, 83, 84, 85, 86, 87, 91, 96, 97, 101 και 102, δεν προσκόμισαν επαρκή στοιχεία για την ιδιοκτησιακή τους δομή, τους μετόχους, το διοικητικό συμβούλιο ή την επιλογή των διευθυντών, ώστε να αποδείξουν ότι οι επιχειρηματικές αποφάσεις τους λαμβάνονταν βάσει στοιχείων από την αγορά, χωρίς σημαντική κρατική παρέμβαση. Επιπλέον, ορισμένες εταιρείες δεν προσκόμισαν άδεια άσκησης επιχειρηματικής δραστηριότητας ή μετάφρασή της στα αγγλικά (εταιρείες 33, 35, 59, 60, 62, 81 και 87) ή δεν προσκόμισαν το καταστατικό τους ή μετάφρασή του στα αγγλικά (εταιρείες 34, 40, 41, 51, 59, 63, 64, 95, 101 και 102). Επιπροσθέτως, ορισμένες εταιρείες δεν έδωσαν επαρκείς πληροφορίες για τους προμηθευτές τους (εταιρείες 42, 43, 44, 46, 49, 51, 57, 60, 64, 65, 69, 74, 76 και 95) ή δεν μπόρεσαν να αποδείξουν ότι η επιλογή του εργατικού τους δυναμικού ήταν επαρκώς ανεξάρτητη από τις τοπικές αρχές (εταιρείες 38, 39, 42, 45 και 46) και, συνεπώς, δεν προσκόμισαν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία από τα οποία να προκύπτει ότι οι επιχειρηματικές αποφάσεις τους λαμβάνονταν χωρίς σημαντική κρατική παρέμβαση.

(52)

Εξάλλου, οι εταιρείες 33, 34, 35, 40, 41, 43, 44, 45, 46, 47, 48, 49, 50, 51, 57, 59, 60, 61, 62, 63, 64, 65, 66, 67, 68, 69, 70, 72, 73, 74, 75, 76, 79, 80, 81, 82, 84, 85, 86, 87, 88, 91, 93, 94, 95, 96, 97, 100, 101 και 102 δεν μπόρεσαν να αποδείξουν ότι πληρούν το κριτήριο 2 (λογιστική). Συγκεκριμένα, οι εταιρείες 33, 43, 45, 46, 47, 48, 49, 50, 51, 59, 60, 61, 62, 63, 64, 65, 66, 67, 68, 73, 74, 75, 76, 79, 80, 81, 82, 84, 85, 86, 87, 88, 91, 93, 94, 96, 97, 101 και 102 δεν απέδειξαν ότι τηρούσαν ένα σύνολο βασικών λογιστικών αρχείων, υποκείμενων σε ανεξάρτητο έλεγχο, βάσει των διεθνών λογιστικών προτύπων. Ειδικότερα, από τις αξιολογήσεις των αιτήσεων για υπαγωγή σε ΚΟΑ προέκυψε ότι οι εταιρείες αυτές είτε δεν προσκόμισαν στην Επιτροπή γνωμοδότηση/έκθεση ανεξάρτητου ελεγκτή, είτε οι λογαριασμοί τους δεν είχαν υποβληθεί σε έλεγχο, είτε έλειπαν επεξηγηματικά σημειώματα για διάφορα στοιχεία του ισολογισμού και της δήλωσης εισοδήματος. Άλλες εταιρείες δεν προσκόμισαν αγγλική μετάφραση των εγγράφων αυτών (εταιρείες 34, 35, 40, 41, 51, 57, 69, 70, 95 και 100). Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι οι ελεγμένοι λογαριασμοί ορισμένων εταιρειών (43, 44, 45, 57, 65 και 72) παρουσίαζαν σημαντικές ανακολουθίες όπως, μεταξύ άλλων, διαφορές στα στοιχεία που αναφέρονταν για τα διάφορα έτη, διαφορές μεταξύ του πρωτοτύπου και της αγγλικής μετάφρασης, αμφιβολίες σχετικά με την ορθότητα της μεθόδου απόσβεσης, την απογραφή και τα αποθέματα ή προβλήματα που επισημαίνονταν στην έκθεση των ελεγκτών, αλλά δεν διορθώθηκαν στη συνέχεια. Επομένως, αυτές οι εταιρείες δεν πληρούσαν το κριτήριο 2.

(53)

Όσον αφορά το κριτήριο 3 (περιουσιακά στοιχεία και μεταφορά από το παλαιό σύστημα), αρκετές εταιρείες δεν απέδειξαν ότι δεν είχαν μεταφερθεί στρεβλώσεις από το παλαιότερο καθεστώς ελεγχόμενης οικονομίας. Ειδικότερα, οι εταιρείες 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 42, 43, 44, 47, 48, 58, 59, 60, 61, 62, 63, 64, 65, 66, 67, 70, 72, 74, 75, 76, 77, 80, 81, 83, 84, 85, 86, 87, 88, 91, 94, 95, 96, 97, 101 και 102 δεν προσκόμισαν ουσιώδη και πλήρη στοιχεία σχετικά με τους όρους και την αξία των δικαιωμάτων χρήσης γης. Επιπλέον, οι εταιρείες 34, 35, 37, 38, 39, 42, 43, 45, 46, 52, 53, 54, 57, 60, 63, 65, 66, 72, 77, 79, 84, 85, 87, 93, 94, 95 και 98 δεν έδωσαν πληροφορίες σχετικά με τις αποκλίσεις από τον κανονικό φορολογικό συντελεστή ή τον τρόπο πληρωμής αυτού του φόρου, ενώ οι εταιρείες 37, 42, 43, 44, 57, 84, 87 και 94 δεν έδωσαν πληροφορίες σχετικά με την πηγή από την οποία προμηθεύονταν το ηλεκτρικό τους ρεύμα ή την τιμή που κατέβαλλαν γι' αυτό. Οι εταιρείες 40 και 41 δεν έδωσαν αγγλική μετάφραση βασικών πληροφοριών σχετικά με τα περιουσιακά τους στοιχεία.

(54)

Όσον αφορά το κριτήριο 4 (νομικό περιβάλλον), οι εταιρείες 76, 101 και 102 δεν απέδειξαν ότι λειτουργούν βάσει νομοθεσίας περί πτωχεύσεως και ιδιοκτησίας που εγγυώνται σταθερότητα και ασφάλεια δικαίου.

(55)

Η εταιρεία 70 δεν απέδειξε ότι πληροί το κριτήριο 5 (συναλλαγματική ισοτιμία), δεδομένου ότι, σύμφωνα με τις σημειώσεις των λογαριασμών, η εταιρεία χρησιμοποιούσε σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία για τις δραστηριότητές της σε ξένο νόμισμα, πράγμα που δεν συνάδει με το κριτήριο 5, σύμφωνα με το οποίο οι συναλλαγματικές μετατροπές πρέπει να γίνονται με την αγοραία ισοτιμία.

(56)

Επιπλέον, οι εταιρείες 56, 71, 78 και 90 δεν προσκόμισαν στοιχεία σχετικά με την παραγωγή του υπό εξέταση προϊόντος, την κυριότητα των βασικών πρώτων υλών, την κυριότητα του υπό εξέταση προϊόντος και τον έλεγχο του καθορισμού των τιμών. Ως εκ τούτου, οι αιτήσεις τους για ΚΟΑ δεν αποτέλεσαν αντικείμενο λεπτομερούς ανάλυσης.

(57)

Η Επιτροπή ενημέρωσε τους οικείους παραγωγούς-εξαγωγείς ότι σε κανέναν τους δεν θα έπρεπε να αναγνωριστεί ΚΟΑ και τους κάλεσε να διατυπώσουν παρατηρήσεις. Δεν υποβλήθηκαν παρατηρήσεις.

(58)

Ως εκ τούτου, κανένας από τους εν λόγω εβδομήντα παραγωγούς-εξαγωγείς δεν πληρούσε όλους τους όρους που καθορίζονται στο άρθρο 2 παράγραφος 7 στοιχείο γ) του βασικού κανονισμού και, ως εκ τούτου, δεν αναγνωρίστηκε ΚΟΑ για κανέναν τους.

(59)

Ωστόσο, σύμφωνα με το άρθρο 9 παράγραφος 5 του βασικού κανονισμού πριν από την τροποποίησή του, στις περιπτώσεις όπου εφαρμόζεται το άρθρο 2 παράγραφος 7 στοιχείο α) του ίδιου κανονισμού, ορίζεται ατομικός δασμολογικός συντελεστής για τους εξαγωγείς που μπορούν να αποδείξουν ότι πληρούν όλα τα κριτήρια που προβλέπονται στο άρθρο 9 παράγραφος 5 του βασικού κανονισμού πριν από την τροποποίησή του.

(60)

Όπως αναφέρεται στην αιτιολογική σκέψη 49, πρέπει να υπογραμμιστεί ότι το βάρος της απόδειξης το φέρει ο παραγωγός που επιθυμεί να του χορηγηθεί ΑΜ, σύμφωνα με το άρθρο 9 παράγραφος 5 του βασικού κανονισμού πριν από την τροποποίησή του. Προς τούτο, το άρθρο 9 παράγραφος 5 πρώτο εδάφιο του βασικού κανονισμού, πριν από την τροποποίησή του, προβλέπει ότι η υποβληθείσα αίτηση πρέπει να είναι δεόντως τεκμηριωμένη. Επομένως, δεν είναι υποχρεωμένα τα θεσμικά όργανα της Ένωσης να αποδείξουν ότι ο εξαγωγέας δεν πληροί τις προϋποθέσεις για να του χορηγηθεί η εν λόγω μεταχείριση. Αντιθέτως, στα όργανα της Ένωσης εναπόκειται να εκτιμήσουν αν τα προσκομισθέντα από τον οικείο εξαγωγέα στοιχεία επαρκούν προς απόδειξη του ότι πληρούνται τα κριτήρια του άρθρου 9 παράγραφος 5 του βασικού κανονισμού πριν από την τροποποίησή του, προκειμένου να του χορηγηθεί ΑΜ.

(61)

Σύμφωνα με το άρθρο 9 παράγραφος 5 του βασικού κανονισμού πριν από την τροποποίησή του, οι εξαγωγείς θα πρέπει να αποδεικνύουν, με βάση δεόντως τεκμηριωμένους ισχυρισμούς, ότι πληρούνται και τα πέντε κριτήρια που αναφέρονται στο εν λόγω άρθρο, προκειμένου να τους χορηγηθεί ΑΜ. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή θεώρησε ότι αρκεί να μην πληρούται τουλάχιστον ένα κριτήριο για να απορριφθεί η αίτηση για ΑΜ.

(62)

Τα πέντε κριτήρια είναι τα ακόλουθα:

(63)

Και οι εβδομήντα οικείοι παραγωγοί-εξαγωγείς που υπέβαλαν αίτηση υπαγωγής σε ΚΟΑ υπέβαλαν επίσης αίτηση για ΑΜ σε περίπτωση που δεν θα υπάγονταν σε ΚΟΑ. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή εξέτασε τις αιτήσεις για ΑΜ καθενός από τους οικείους παραγωγούς-εξαγωγείς επιπλέον της απόρριψης των αιτήσεών τους για υπαγωγή σε ΚΟΑ, όπως περιγράφεται στις αιτιολογικές σκέψεις 49 έως 57.

(64)

Όσον αφορά το κριτήριο 1 (επαναπατρισμός κεφαλαίων και κερδών), οι εταιρείες 69, 77, 86 και 95 δεν απέδειξαν ότι ήταν ελεύθερες να επαναπατρίζουν κεφάλαια και κέρδη και, συνεπώς, δεν απέδειξαν ότι πληρούν το εν λόγω κριτήριο.

(65)

Όσον αφορά το κριτήριο 2 (εξαγωγικές πωλήσεις και ελεύθερα καθοριζόμενες τιμές), οι εταιρείες 33, 34, 35, 36, 37, 40, 41, 43, 44, 45, 46, 47, 48, 52, 53, 54, 58, 59, 60, 62, 64, 66, 67, 69, 72, 74, 75, 79, 80, 82, 84, 85, 88, 89, 92, 93, 94, 95, 96, 97, 98, 99 και 100 δεν απέδειξαν ότι οι επιχειρηματικές τους αποφάσεις, όπως οι τιμές και οι ποσότητες των εξαγωγών, καθώς και οι όροι και προϋποθέσεις πώλησης, καθορίζονταν ελεύθερα βάσει των στοιχείων της αγοράς, δεδομένου ότι από τα στοιχεία που εξετάστηκαν, όπως καταστατικά ή άδειες άσκησης επιχειρηματικής δραστηριότητας, διαπιστώθηκε περιορισμός στην παραγωγή και/ή στις ποσότητες πωλήσεων των υποδημάτων σε συγκεκριμένες αγορές.

(66)

Όσον αφορά το κριτήριο 3 (η εταιρεία —βασικές διευθυντικές θέσεις και μετοχές— είναι επαρκώς ανεξάρτητη από κρατική παρέμβαση), οι εταιρείες 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 49, 50, 51, 52, 53, 54, 55, 57, 58, 59, 60, 61, 62, 63, 64, 65, 66, 67, 68, 69, 70, 72, 73, 74, 75, 76, 77, 80, 81, 82, 83, 84, 85, 86, 87, 91, 93, 94, 95, 96, 97, 98, 101 και 102 δεν απέδειξαν ότι οι επιχειρηματικές τους αποφάσεις ήταν επαρκώς ανεξάρτητες από κρατική παρέμβαση. Μεταξύ άλλων, δεν παρασχέθηκαν πληροφορίες ή παρασχέθηκαν ανεπαρκείς πληροφορίες για την ιδιοκτησιακή δομή της εταιρείας και για τον τρόπο λήψης των αποφάσεων. Οι εταιρείες 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 42, 43, 44, 58, 59, 60, 61, 62, 63, 64, 65, 66, 67, 70, 72, 74, 75, 76, 77, 80, 81, 83, 84, 85, 86, 87, 91,94, 95, 96, 97, 101, 102 δεν έδωσαν επαρκείς πληροφορίες για τον τρόπο μεταφοράς του δικαιώματος χρήσης γης στις εν λόγω εταιρείες και για τους σχετικούς όρους και προϋποθέσεις. Οι εταιρείες 33, 34, 35, 40, 41, 51, 59, 62, 81 και 95 δεν προσκόμισαν μετάφραση των σχετικών εγγράφων στα αγγλικά.

(67)

Τέλος, η εταιρεία 70 δεν απέδειξε ότι οι συναλλαγματικές μετατροπές γίνονταν με την αγοραία ισοτιμία. Ως εκ τούτου, δεν πληρούσε τις απαιτήσεις του κριτηρίου 4 (μετατροπή συναλλάγματος βάσει της αγοραίας ισοτιμίας).

(68)

Επιπλέον, οι εταιρείες 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 49, 50, 51, 52, 53, 54, 55, 57, 58, 59, 60, 61, 62, 63, 64, 65, 66, 67, 68, 69, 70, 72, 73, 74, 75, 76, 77, 80, 81, 82, 83, 84, 85, 86, 87, 91, 93, 94, 95, 96, 97, 98, 101 και 102 δεν απέδειξαν επίσης ότι πληρούσαν τις απαιτήσεις του κριτηρίου 5 (καταστρατήγηση), διότι δεν παρασχέθηκαν πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο λήψης αποφάσεων εντός της εταιρείας και σχετικά με το αν το κράτος ασκούσε σημαντική επιρροή στην εν λόγω διαδικασία λήψης αποφάσεων της εταιρείας.

(69)

Εξάλλου, οι εταιρείες 56, 71, 78 και 90 δεν προσκόμισαν στοιχεία σχετικά με την παραγωγή του υπό εξέταση προϊόντος, την κυριότητα των βασικών πρώτων υλών, την κυριότητα του υπό εξέταση προϊόντος και τον έλεγχο του καθορισμού των τιμών. Κατά συνέπεια, οι αιτήσεις τους για ΑΜ δεν αποτέλεσαν αντικείμενο λεπτομερούς ανάλυσης.

(70)

Βάσει των ανωτέρω, κανείς από τους εβδομήντα οικείους παραγωγούς-εξαγωγείς δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις που ορίζονται στο άρθρο 9 παράγραφος 5 του βασικού κανονισμού πριν από την τροποποίησή του και, κατά συνέπεια, δεν έγινε δεκτή η χορήγηση ΑΜ για κανέναν απ' αυτούς. Η Επιτροπή ενημέρωσε σχετικά τους οικείους παραγωγούς-εξαγωγείς και τους κάλεσε να υποβάλουν παρατηρήσεις. Δεν υποβλήθηκαν παρατηρήσεις.

(71)

Συνεπώς, στις εξαγωγές που πραγματοποίησαν οι εβδομήντα οικείοι παραγωγοί-εξαγωγείς κατά την περίοδο εφαρμογής του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1472/2006 του Συμβουλίου θα πρέπει να επιβληθεί ο δασμός αντιντάμπινγκ που εφαρμόζεται σε όλες τις άλλες εταιρείες στην Κίνα και στο Βιετνάμ, ήτοι 16,5 % και 10 % αντίστοιχα. Η περίοδος εφαρμογής του εν λόγω κανονισμού ήταν αρχικά από τις 7 Οκτωβρίου 2006 έως τις 7 Οκτωβρίου 2008. Μετά την έναρξη της διαδικασίας επανεξέτασης ενόψει της λήξης ισχύος των μέτρων, η περίοδος αυτή παρατάθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2009 έως την 31η Μαρτίου 2011. Η παρανομία που διαπιστώθηκε στις αποφάσεις είναι ότι τα θεσμικά όργανα της Ένωσης δεν προσδιόρισαν κατά πόσον τα προϊόντα που παράγονται από τους οικείους παραγωγούς-εξαγωγείς θα πρέπει να υπόκεινται στον δασμό που εφαρμόζεται σε όλες τις άλλες εταιρείες ή σε ατομικό δασμό. Με βάση την παρανομία που διαπιστώθηκε από το Δικαστήριο, δεν υπάρχει νομική βάση για την πλήρη απαλλαγή των προϊόντων που παράγονται από τους οικείους παραγωγούς-εξαγωγείς από δασμούς αντιντάμπινγκ. Επομένως, η νέα πράξη με την οποία θα αποκαθίσταται η παρανομία που διαπιστώθηκε από το Δικαστήριο χρειάζεται απλώς να επανεξετάσει τον ισχύοντα δασμολογικό συντελεστή αντιντάμπινγκ, και όχι τα ίδια τα μέτρα.

(72)

Καθώς η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο δασμός που εφαρμόζεται σε όλες τις άλλες εταιρείες στην Κίνα και στο Βιετνάμ αντίστοιχα θα πρέπει να επιβληθεί εκ νέου όσον αφορά τους οικείους παραγωγούς-εξαγωγείς με τον ίδιο συντελεστή μ' αυτόν που καθορίστηκε αρχικά με τον επίδικο κανονισμό και τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1294/2009, δεν απαιτούνται τροποποιήσεις στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 388/2008 του Συμβουλίου. Ο εν λόγω κανονισμός εξακολουθεί να ισχύει.

(73)

Μετά τη γνωστοποίηση των συμπερασμάτων, η Επιτροπή έλαβε παρατηρήσεις από τις (i) FESI και Footwear Coalition (26), που αντιπροσωπεύουν εισαγωγείς υποδημάτων στην Ένωση· (ii) C&J Clark International, Cortina, Deichmann και Wortmann («Clark κ.λπ.»), εισαγωγείς υποδημάτων στην Ένωση· (iii) Sino Pro Trading· και (iv) Schuhhaus SIEMES Einkaufs & Beteiligungs GmbH («SIEMES»), εισαγωγείς υποδημάτων από την Κίνα και το Βιετνάμ.

(74)

Η FESI και η Footwear Coalition ισχυρίστηκαν ότι, σύμφωνα με τον φάκελο που γνωστοποίησε η Επιτροπή, μια εταιρεία με την επωνυμία Fortune Footwear Co. Ltd υπέβαλε αίτηση για ΚΟΑ/ΑΜ για την περίοδο της έρευνας και, ως εκ τούτου, δεν θα πρέπει να περιλαμβάνεται στο παράρτημα III του παρόντος κανονισμού. Εντούτοις, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο από το οποίο να προκύπτει ότι η εν λόγω εταιρεία υπέβαλε αίτηση για ΚΟΑ/ΑΜ, ενώ η FESI και η Footwear Coalition δεν προσκόμισαν περαιτέρω στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι η εν λόγω εταιρεία όντως υπέβαλε τέτοια αίτηση. Συνεπώς, ο ισχυρισμός αυτός απορρίπτεται.

(75)

Η FESI και η Footwear Coalition ισχυρίστηκαν επίσης ότι μια εταιρεία με την επωνυμία Foshan Nanhai Shyang Yuu/Hu Footwear καταχωρίστηκε εσφαλμένα στο παράρτημα III, δεδομένου ότι η εν λόγω εταιρεία είχε υποβάλει αίτηση για ΚΟΑ/ΑΜ. Ωστόσο, δεν υπάρχει επιχείρηση με την επωνυμία Foshan Nanhai Shyang Yuu/Hu Footwear στο παράρτημα III ή σε άλλο παράρτημα του παρόντος κανονισμού. Μια επιχείρηση με παρόμοια επωνυμία (Nanhai Shyang Ho Footwear Co. Ltd) περιλαμβάνεται στο παράρτημα III, αλλά η FESI και η Footwear Coalition δεν προσκόμισαν στοιχεία από τα οποία να προκύπτει ότι πρόκειται για την ίδια εταιρεία με την Foshan Nanhai Shyang Yuu/HuFootwear. Συνεπώς, ο ισχυρισμός αυτός απορρίπτεται. Χάριν πληρότητας, πρέπει επίσης να επισημανθεί ότι μια εταιρεία με παρόμοια επωνυμία, η Foshan Nanhai Shyang Yuu Footwear Ltd, αξιολογήθηκε στο πλαίσιο του κανονισμού (ΕΕ) 2016/2257. Ομοίως, εντούτοις, δεν υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία από τα οποία να προκύπτει ότι αυτή η εταιρεία είναι η ίδια εταιρεία με την Foshan Nanhai Shyang Yuu/Hu Footwear.

(76)

Η FESI και η Footwear Coalition ισχυρίστηκαν επίσης ότι η εταιρεία Guangzhou Panyu Xintaiy Footwear Industry Commerce Co., Ltd υπέβαλε αίτηση για ΚΟΑ/ΑΜ και ότι η αίτηση αυτή θα έπρεπε να έχει αξιολογηθεί από την Επιτροπή. Διευκρινίζεται ότι η αίτηση της εν λόγω εταιρείας για ΚΟΑ/ΑΜ αξιολογήθηκε πράγματι. Η εταιρεία δεν πληρούσε τα κριτήρια για αναγνώριση ΚΟΑ και για ΑΜ και, συνεπώς, η αίτησή της απορρίφθηκε. Κατά συνέπεια, θα πρέπει να επιβληθεί εκ νέου ο οριστικός δασμός όσον αφορά την εταιρεία αυτή και, για τον λόγο αυτόν, η εν λόγω εταιρεία περιλαμβάνεται στο παράρτημα II του παρόντος κανονισμού. Ως εκ τούτου, ο σχετικός ισχυρισμός της FESI και της Footwear Coalition απορρίπτεται.

(77)

Η FESI και η Footwear Coalition υποστήριξαν επιπλέον ότι μια εταιρεία με την επωνυμία Mega Power Union Co. Ltd υπέβαλε αίτηση για ΚΟΑ/ΑΜ. Ωστόσο, η Επιτροπή δεν γνωρίζει αυτήν την αίτηση για ΚΟΑ/ΑΜ, ενώ η FESI και η Footwear Coalition δεν προσκόμισαν κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει ότι η εν λόγω εταιρεία υπέβαλε πράγματι τέτοια αίτηση. Ως εκ τούτου, ο σχετικός ισχυρισμός της FESI και της Footwear Coalition απορρίπτεται.

(78)

Τέλος, η FESI και η Footwear Coalition ισχυρίστηκαν ότι μια ομάδα με την επωνυμία «the Evervan group» υπέβαλε αίτηση για ΚΟΑ/ΑΜ και ότι, ως εκ τούτου, κακώς καταχωρίστηκε στο παράρτημα III. Ωστόσο, ενώ έξι εταιρείες που απαριθμούνται στο παράρτημα III έχουν επωνυμίες που περιέχουν τη λέξη «Evervan» (Evervan, Evervan Deyang Footwear Co., Ltd, Evervan Golf, Evervan Qingyuan Footwear Co., Ltd, Evervan Qingyuan Vulcanized, Evervan Vietnam), η FESI και η Footwear Coalition δεν προσκόμισαν κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει ότι οι εταιρείες αυτές εντάσσονταν όντως στο πλαίσιο μιας ομάδας. Η FESI και η Footwear Coalition δεν προσκόμισαν επίσης στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι η εν λόγω ομάδα ως σύνολο υπέβαλε πράγματι αίτηση για ΚΟΑ/ΑΜ. Συνεπώς, ο ισχυρισμός αυτός απορρίπτεται. Για λόγους πληρότητας πρέπει να σημειωθεί ότι μια εταιρεία με την επωνυμία «Guangzhou Evervan Footwear Co., Ltd» υπέβαλε αίτηση για ΚΟΑ/ΑΜ η οποία αξιολογήθηκε και απορρίφθηκε στον κανονισμό (ΕΕ) 2017/1982. Δεν υπάρχουν διαθέσιμα αποδεικτικά στοιχεία που να θεμελιώνουν την ύπαρξη σχέσης με τις άλλες εταιρείες που περιέχουν στην επωνυμία τους τη λέξη «Evervan» και που απαριθμούνται στο παράρτημα III.

(79)

Η FESI και η Footwear Coalition ισχυρίστηκαν ότι το βάρος της απόδειξης κατά την αξιολόγηση των αιτήσεων για ΚΟΑ/ΑΜ το φέρει η Επιτροπή, δεδομένου ότι οι Κινέζοι και οι Βιετναμέζοι παραγωγοί-εξαγωγείς είχαν απαλλαγεί από το βάρος αυτό με την υποβολή των αιτήσεων για ΚΟΑ/ΑΜ στο πλαίσιο της αρχικής έρευνας. Η FESI και η Footwear Coalition ισχυρίστηκαν επίσης ότι θα έπρεπε να έχουν χορηγηθεί τα ίδια δικονομικά δικαιώματα στους παραγωγούς-εξαγωγείς που εμπλέκονται στην παρούσα διαδικασία με τα δικαιώματα τα οποία είχαν χορηγηθεί στους παραγωγούς-εξαγωγείς που συμπεριλήφθηκαν στο δείγμα κατά τη διάρκεια της αρχικής έρευνας. Η FESI και η Footwear Coalition υποστήριξαν, μεταξύ άλλων, ότι είχε διενεργηθεί μόνο ανάλυση βάσει εγγράφων χωρίς επιτόπιες επισκέψεις επαλήθευσης και ότι δεν παρασχέθηκε στους Κινέζους και τους Βιετναμέζους παραγωγούς-εξαγωγείς καμία δυνατότητα να συμπληρώσουν τις αιτήσεις τους για ΚΟΑ/ΑΜ μέσω επιστολών περί ανεπαρκών στοιχείων.

(80)

Η FESI και η Footwear Coalition υποστήριξαν επίσης ότι οι παραγωγοί-εξαγωγείς που εμπλέκονται στην παρούσα διαδικασία δεν έλαβαν τις ίδιες διαδικαστικές εγγυήσεις με εκείνες που ισχύουν για τις συνήθεις έρευνες αντιντάμπινγκ, αλλά εφαρμόστηκαν αυστηρότεροι κανόνες. Η FESI και η Footwear Coalition ισχυρίστηκαν ότι η Επιτροπή δεν έλαβε υπόψη το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ της κατάθεσης της αίτησης για ΚΟΑ/ΑΜ στο πλαίσιο της αρχικής έρευνας και της αξιολόγησης των αιτήσεων αυτών. Επιπλέον, κατά την αρχική έρευνα, δόθηκαν στους παραγωγούς-εξαγωγείς μόνο 15 ημέρες για τη συμπλήρωση των αιτήσεων για ΚΟΑ/ΑΜ, αντί της συνήθους προθεσμίας των 21 ημερών.

(81)

Στη βάση αυτή, η FESI και η Footwear Coalition ισχυρίστηκαν ότι δεν τηρήθηκε η θεμελιώδης νομική αρχή της χορήγησης στα ενδιαφερόμενα μέρη πλήρους δυνατότητας να ασκήσουν τα δικαιώματα άμυνάς τους, που κατοχυρώνονται στο άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στο άρθρο 6 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σ' αυτή τη βάση, υποστηρίχθηκε ότι η Επιτροπή, μη παρέχοντας στους παραγωγούς-εξαγωγείς τη δυνατότητα συμπλήρωσης των ελλιπών στοιχείων, ενήργησε κατά κατάχρηση εξουσίας και ουσιαστικά αντέστρεψε το βάρος της απόδειξης κατά το στάδιο της εφαρμογής.

(82)

Τέλος, η FESI και η Footwear Coalition ισχυρίστηκαν επίσης ότι αυτή η προσέγγιση ήταν μεροληπτική έναντι των Κινέζων και Βιετναμέζων παραγωγών-εξαγωγέων που είχαν περιληφθεί στο δείγμα της αρχικής έρευνας, αλλά και έναντι άλλων παραγωγών/εξαγωγέων σε χώρες χωρίς οικονομία αγοράς που αποτέλεσαν αντικείμενο έρευνας αντιντάμπινγκ και υπέβαλαν αιτήσεις για ΚΟΑ/ΑΜ στο πλαίσιο της εν λόγω έρευνας. Ως εκ τούτου, οι κινεζικές και βιετναμέζικες εταιρείες τις οποίες αφορά η παρούσα διαδικασία δεν θα πρέπει να υπόκεινται στο ίδιο χρονικό όριο παροχής πληροφοριών όπως αυτό που εφαρμόζεται σε μια κανονική έρευνα διάρκειας 15 μηνών και δεν θα πρέπει να υπόκεινται σε αυστηρότερους διαδικαστικούς κανόνες.

(83)

Η FESI και η Footwear Coalition υποστήριξαν επίσης ότι η Επιτροπή χρησιμοποίησε de facto τα διαθέσιμα πραγματικά στοιχεία κατά την έννοια του άρθρο 18 παράγραφος 1 του βασικού κανονισμού και ότι δεν συμμορφώθηκε με τους διαδικαστικούς κανόνες που ορίζονται στο άρθρο 18 παράγραφος 4 του βασικού κανονισμού.

(84)

Η Επιτροπή υπενθυμίζει ότι, σύμφωνα με τη νομολογία, το βάρος της απόδειξης το φέρει ο παραγωγός που επιθυμεί να ζητήσει αναγνώριση ΚΟΑ/ΑΜ βάσει του άρθρου 2 παράγραφος 7 στοιχείο β) του βασικού κανονισμού. Συναφώς, το εν λόγω άρθρο 2 παράγραφος 7 στοιχείο γ) πρώτο εδάφιο προβλέπει ότι η αίτηση που υποβάλλει ένας τέτοιος παραγωγός πρέπει να περιέχει επαρκείς αποδείξεις, όπως ορίζει η τελευταία αυτή διάταξη, ότι δραστηριοποιείται υπό συνθήκες οικονομίας της αγοράς. Επομένως, όπως έκρινε το Δικαστήριο στις αποφάσεις Brosmann και Aokang, δεν εναπόκειται στα θεσμικά όργανα να αποδείξουν ότι ο παραγωγός δεν πληροί τις προϋποθέσεις για την υπαγωγή του στο εν λόγω καθεστώς. Αντιθέτως, στην Επιτροπή εναπόκειται να εκτιμήσει αν τα προσκομισθέντα από τον ενδιαφερόμενο παραγωγό στοιχεία επαρκούν προς απόδειξη του ότι πληρούνται τα κριτήρια που ορίζονται στο άρθρο 2 παράγραφος 7 στοιχείο γ) πρώτο εδάφιο του βασικού κανονισμού, προκειμένου να του αναγνωριστεί ΚΟΑ/ΑΜ (βλέπε αιτιολογική σκέψη 49). Ως προς αυτό το σημείο, υπενθυμίζεται ότι στον βασικό κανονισμό ή στη νομολογία δεν προβλέπεται καμία υποχρέωση της Επιτροπής να δώσει τη δυνατότητα στον παραγωγό-εξαγωγέα να συμπληρώσει την αίτηση για ΚΟΑ/ΑΜ με όλα τα ελλείποντα πληροφοριακά στοιχεία. Η Επιτροπή μπορεί να βασίζει την αξιολόγησή της στα στοιχεία που έχει υποβάλει ο παραγωγός-εξαγωγέας.

(85)

Όσον αφορά το επιχείρημα ότι έγινε μόνο ανάλυση βάσει εγγράφων, η Επιτροπή επισημαίνει ότι η ανάλυση βάσει εγγράφων είναι μια διαδικασία κατά την οποία οι αιτήσεις για ΚΟΑ/ΑΜ αναλύονται με βάση τα έγγραφα που υποβάλλονται από τον παραγωγό-εξαγωγέα. Όλες οι αιτήσεις για ΚΟΑ/ΑΜ υπόκεινται σε ανάλυση βάσει εγγράφων από την Επιτροπή. Επιπλέον, η Επιτροπή δύναται να αποφασίσει να διενεργήσει επιτόπιες επισκέψεις επαλήθευσης. Ωστόσο, οι επιτόπιες επισκέψεις επαλήθευσης δεν είναι υποχρεωτικές ούτε πραγματοποιούνται για κάθε αίτηση για ΚΟΑ/ΑΜ. Οι επιτόπιες επιθεωρήσεις, όταν διενεργούνται, έχουν συνήθως ως στόχο την επιβεβαίωση μιας συγκεκριμένης προκαταρκτικής εκτίμησης στην οποία κατέληξαν τα θεσμικά όργανα και/ή τον έλεγχο της ακρίβειας των πληροφοριών που παρασχέθηκαν από τον οικείο παραγωγό-εξαγωγέα. Με άλλα λόγια, αν από τα αποδεικτικά στοιχεία που υποβάλλει ο παραγωγός-εξαγωγέας προκύπτει σαφώς ότι δεν δικαιολογείται η αναγνώριση ΚΟΑ ή η χορήγηση ΑΜ, δεν πραγματοποιείται κατά κανόνα το συμπληρωματικό και προαιρετικό βήμα των επιτόπιων επιθεωρήσεων. Εναπόκειται στην Επιτροπή να εκτιμήσει αν είναι σκόπιμη η διενέργεια επιτόπιου ελέγχου (27). Η Επιτροπή έχει τη διακριτική ευχέρεια να επιλέξει τα μέσα που θα χρησιμοποιήσει για να ελέγξει την ακρίβεια των πληροφοριών που περιέχονται στην αίτηση για ΚΟΑ/ΑΜ. Έτσι, αν —όπως στην προκειμένη περίπτωση— η Επιτροπή κρίνει, κατόπιν ανάλυσης βάσει εγγράφων, ότι έχει στην κατοχή της επαρκή αποδεικτικά στοιχεία για να αποφανθεί σχετικά με την αίτηση για ΚΟΑ/ΑΜ, η πραγματοποίηση επίσκεψης επαλήθευσης δεν είναι αναγκαία και δεν μπορεί να απαιτηθεί.

(86)

Όσον αφορά τον ισχυρισμό ότι τα δικαιώματα άμυνας δεν είχαν γίνει δεόντως σεβαστά με την απόφαση της Επιτροπής να μην αποστείλει επιστολές περί ανεπαρκών στοιχείων, υπενθυμίζεται, καταρχάς, ότι τα δικαιώματα άμυνας είναι ατομικά δικαιώματα και ότι η FESI και η Footwear Coalition δεν μπορούν να επικαλούνται την παραβίαση ατομικού δικαιώματος άλλων εταιρειών. Δεύτερον, η Επιτροπή αμφισβητεί το επιχείρημα ότι υπάρχει πρακτική της Επιτροπής σύμφωνα με την οποία, όταν γίνεται αποκλειστικά και μόνο χρήση της ανάλυσης βάσει εγγράφων, διενεργείται σημαντική ανταλλαγή πληροφοριών και λεπτομερής διαδικασία συμπλήρωσης ανεπαρκών στοιχείων, σε αντίθεση με την ανάλυση βάσει εγγράφων συν την επιτόπια επαλήθευση. Πράγματι, η FESI και η Footwear Coalition δεν μπόρεσαν να παράσχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν το αντίθετο.

(87)

Οι παρατηρήσεις της FESI και της Footwear Coalition σχετικά με τις διακρίσεις πρέπει επίσης να απορριφθούν ως αβάσιμες. Υπενθυμίζεται ότι η αρχή της ίσης μεταχείρισης παραβιάζεται όταν τα θεσμικά όργανα της Ένωσης αντιμετωπίζουν με διαφορετικό τρόπο όμοιες καταστάσεις, ζημιώνοντας ορισμένους επιχειρηματίες σε σχέση με άλλους, χωρίς η διαφορετική αυτή μεταχείριση να δικαιολογείται από την ύπαρξη σημαντικών αντικειμενικών διαφορών (28). Ωστόσο, η Επιτροπή δεν κάνει ακριβώς αυτό το πράγμα: απαιτώντας από τους Κινέζους και τους Βιετναμέζους παραγωγούς-εξαγωγείς που δεν περιελήφθησαν στο δείγμα να υποβάλουν αιτήσεις για ΚΟΑ/ΑΜ για επαναξιολόγηση, επιδιώκει να θέσει τους εν λόγω μη συμπεριληφθέντες στο αρχικό δείγμα παραγωγούς-εξαγωγείς στην ίδια θέση με εκείνους που είχαν περιληφθεί στο δείγμα της αρχικής έρευνας. Επιπλέον, δεδομένου ότι ο βασικός κανονισμός δεν καθορίζει εν προκειμένω ένα ελάχιστο χρονικό πλαίσιο, αν το χρονικό πλαίσιο που ορίζεται για τον σκοπό αυτόν είναι εύλογο και παρέχει στα μέρη τη δυνατότητα να συγκεντρώσουν (ή να συγκεντρώσουν εκ νέου) τις απαιτούμενες πληροφορίες, διασφαλίζοντας παράλληλα τα δικαιώματα άμυνάς τους, δεν υφίσταται διακριτική μεταχείριση.

(88)

Όσον αφορά τα επιχειρήματα σχετικά με το άρθρο 18 παράγραφος 1 του βασικού κανονισμού, η Επιτροπή επιθυμεί να επισημάνει ότι, στην παρούσα περίπτωση, δεν εφάρμοσε το άρθρο 18 του βασικού κανονισμού. Πράγματι, αποδέχτηκε τις πληροφορίες που έδωσαν οι οικείοι παραγωγοί-εξαγωγείς, δεν απέρριψε τις εν λόγω πληροφορίες και βάσισε σ' αυτέςτην αξιολόγησή της. Ως εκ τούτου, δεν χρειαζόταν να εφαρμοστεί η διαδικασία που προβλέπεται από το άρθρο 18 παράγραφος 4 του βασικού κανονισμού. Η διαδικασία του άρθρου 18 παράγραφος 4 του βασικού κανονισμού ακολουθείται όταν η Επιτροπή σκοπεύει να απορρίψει ορισμένες πληροφορίες που παρέχει το οικείο μέρος και, αντ' αυτών, να χρησιμοποιήσει τα διαθέσιμα πραγματικά στοιχεία.

(89)

Ένας άλλος εισαγωγέας, η Sino Pro Trading Limited, υποστήριξε ότι η Επιτροπή δεν ήταν δυνατόν να έχει επαρκή χρόνο για να εξετάσει σε διάστημα λίγων μόνο μηνών τις αιτήσεις που υπέβαλαν 600 εταιρείες για ΚΟΑ και ΑΜ, υπονοώντας ότι, ως εκ τούτου, η έρευνα που διεξήγαγε η Επιτροπή δεν ήταν δυνατόν να οδηγήσει σε βάσιμα αποτελέσματα. Το εν λόγω ενδιαφερόμενο μέρος ισχυρίστηκε περαιτέρω ότι η έκβαση της εν λόγω έρευνας, δηλαδή η απόρριψη όλων των αιτήσεων για ΚΟΑ/ΑΜ που αξιολογήθηκαν, υποδηλώνει επίσης ότι η έρευνα της Επιτροπής ήταν μεροληπτική. Από την άλλη πλευρά, το εν λόγω ενδιαφερόμενο μέρος ισχυρίστηκε επίσης ότι εξετάστηκε ανεπαρκής αριθμός αιτήσεων για ΚΟΑ/ΑΜ, δηλαδή μόνο 70 από τις αρχικές 600. Επιπλέον, ο ίδιος εισαγωγέας υποστήριξε ότι, καθώς οι αξιολογήσεις των επιχειρήσεων στις αιτιολογικές σκέψεις 49 έως 72 έγιναν σε ανώνυμη βάση, οι ενδιαφερόμενοι δεν είχαν τη δυνατότητα να συνδέσουν τα πορίσματα με μια συγκεκριμένη επιχείρηση. Τέλος, ο εν λόγω εισαγωγέας ισχυρίστηκε ότι ο προμηθευτής του, αν και περιλαμβάνεται στο παράρτημα II του παρόντος κανονισμού, δεν διερευνήθηκε, αλλά ότι είχε σταλεί στον προμηθευτή μόνο ένα ερωτηματολόγιο, με ανεπαρκή προθεσμία για να απαντήσει.

(90)

Όσον αφορά τους παραπάνω ισχυρισμούς, η Επιτροπή διευκρινίζει καταρχάς ότι έλαβε τις επωνυμίες 600 εταιρειών από τις γερμανικές ή τις ολλανδικές τελωνειακές αρχές ή από τους τρεις εισαγωγείς που αναφέρονται στην αιτιολογική σκέψη 29 ως προμηθευτές υποδημάτων στην Κίνα και το Βιετνάμ. Όπως εξηγείται στην αιτιολογική σκέψη 33, για τις περισσότερες από τις εταιρείες αυτές η Επιτροπή δεν είχε στοιχεία ότι είχαν υποβάλει αίτηση για ΚΟΑ ή ΑΜ κατά τη διάρκεια της αρχικής έρευνας. Για σημαντικό αριθμό από τις υπόλοιπες εταιρείες, η Επιτροπή είχε ήδη εξετάσει τις αιτήσεις τους για ΚΟΑ και ΑΜ σε προηγούμενες έρευνες. Η διαδικασία αυτή περιγράφεται λεπτομερώς στις αιτιολογικές σκέψεις 34 έως 36 και οι σχετικές εταιρείες, καθώς και οι αντίστοιχες νομικές πράξεις, παρατίθενται στα παραρτήματα IV έως VI του παρόντος κανονισμού. Το επιχείρημα ότι η Επιτροπή δήθεν διενήργησε έρευνα για 600 εταιρείες στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας είναι εσφαλμένο και, ως εκ τούτου, πρέπει να απορριφθεί.

(91)

Επιπλέον, η Επιτροπή διευκρινίζει ότι, όπως αναφέρεται στην αιτιολογική σκέψη 17, ξεκίνησε εκ νέου την παρούσα διαδικασία αντιντάμπινγκ από το συγκεκριμένο σημείο κατά το οποίο συνέβη η παρανομία και, ως εκ τούτου, εξέτασε κατά πόσον επικρατούσαν συνθήκες οικονομίας της αγοράς για τους οικείους παραγωγούς-εξαγωγείς για την περίοδο από την 1η Απριλίου 2004 έως την 31η Μαρτίου 2005, ήτοι κατά τη διάρκεια της περιόδου της έρευνας που οδήγησε στην επιβολή των οριστικών δασμών αντιντάμπινγκ το 2006. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή δεν συγκέντρωσε νέα στοιχεία, αλλά στήριξε την αξιολόγησή της στην αίτηση για ΚΟΑ/ΑΜ που υποβλήθηκε από τον οικείο παραγωγό-εξαγωγέα κατά τη διάρκεια αυτής της έρευνας. Τα συμπεράσματα των αξιολογήσεων αυτών κοινοποιήθηκαν στους σχετικούς παραγωγούς-εξαγωγείς, στους οποίους δόθηκε προθεσμία για να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους. Όπως αναφέρεται στην αιτιολογική σκέψη 70, κανένας από τους ενδιαφερόμενους εξαγωγείς, συμπεριλαμβανομένου του προμηθευτή της Sino Pro Trading Ltd, δεν υπέβαλε παρατηρήσεις για την εν λόγω κοινοποίηση.

(92)

Τέλος, επισημαίνεται ότι οι πληροφορίες που παρέχονται από τους παραγωγούς- εξαγωγείς στις αιτήσεις τους για ΚΟΑ/ΙΜ θεωρούνται εμπιστευτικές κατά την έννοια του άρθρου 19 του βασικού κανονισμού. Ως εκ τούτου, για να προστατευθεί η εμπιστευτικότητα, οι εταιρικές επωνυμίες αντικαταστάθηκαν από αριθμούς.

(93)

Συνεπώς, όλοι οι ανωτέρω ισχυρισμοί έπρεπε να απορριφθούν.

(94)

Η FESI και η Footwear Coalition υποστήριξαν ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 266 της ΣΛΕΕ, δεδομένου ότι το εν λόγω άρθρο δεν της παρέχει τη νομική βάση για την επανέναρξη της έρευνας όσον αφορά μέτρο που έχει λήξει. Η FESI και η Footwear Coalition επανέλαβαν επίσης ότι το άρθρο 266 της ΣΛΕΕ δεν επιτρέπει την αναδρομική επιβολή δασμών αντιντάμπινγκ, επικαλούμενες την απόφαση του Δικαστηρίου στην υπόθεση C-458/98 P, Industrie des poudres sphériques κατά Συμβουλίου (29).

(95)

Σχετικά με το θέμα αυτό, η FESI και η Footwear Coalition υποστήριξαν ότι η διαδικασία αντιντάμπινγκ για τις εισαγωγές υποδημάτων από την Κίνα και το Βιετνάμ ολοκληρώθηκε στις 31 Μαρτίου 2011 παράλληλα με τη λήξη της ισχύος των μέτρων. Πρόσθεσαν ότι, για τον σκοπό αυτόν, η Επιτροπή, στις 16 Μαρτίου 2011, δημοσίευσε στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανακοίνωση σχετικά με τη λήξη των δασμών (30) («ανακοίνωση λήξης»), ότι ο κλάδος παραγωγής της Ένωσης δεν επικαλέστηκε συνέχιση του ντάμπινγκ και ότι ούτε η απόφαση του Δικαστηρίου ακύρωσε την ανακοίνωση λήξης.

(96)

Επιπλέον, τα ίδια μέρη ισχυρίστηκαν ότι ο βασικός κανονισμός δεν προβλέπει εξουσίες που θα επέτρεπαν στην Επιτροπή να κινήσει εκ νέου την έρευνα αντιντάμπινγκ.

(97)

Στο πλαίσιο αυτό, η FESI και η Footwear Coalition ισχυρίστηκαν επιπλέον ότι η επανέναρξη της έρευνας και η αξιολόγηση των αιτήσεων για ΚΟΑ/ΑΜ που υποβλήθηκαν από τους Κινέζους και Βιετναμέζους παραγωγούς-εξαγωγείς οι οποίοι εμπλέκονταν στην αρχική έρευνα παραβιάζει την καθολική αρχή της προθεσμίας παραγραφής ή της αποσβεστικής προθεσμίας. Η αρχή αυτή προβλέπεται στη συμφωνία του ΠΟΕ και στον βασικό κανονισμό, που ορίζει πενταετές χρονικό όριο για τη διάρκεια των μέτρων, καθώς και στο άρθρο 236 παράγραφος 1 και στο άρθρο 221 παράγραφος 3 του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, που θέτουν προθεσμία 3 ετών αφενός στους εισαγωγείς, για να ζητήσουν την επιστροφή δασμών αντιντάμπινγκ, και αφετέρου στις εθνικές τελωνειακές αρχές, για να προβούν στην είσπραξη των εισαγωγικών δασμών και των δασμών αντιντάμπινγκ (31). Το άρθρο 266 της ΣΛΕΕ δεν επιτρέπει απόκλιση από την αρχή αυτή.

(98)

Τέλος, προβλήθηκε ο ισχυρισμός ότι η Επιτροπή δεν έχει παράσχει καμία αιτιολόγηση ή προγενέστερη νομολογία προς στήριξη της χρησιμοποίησης του άρθρου 266 της ΣΛΕΕ ως νομικής βάσης για την εκ νέου κίνηση της διαδικασίας.

(99)

Σχετικά με την έλλειψη νομικής βάσης για την επανέναρξη της έρευνας, η Επιτροπή υπενθυμίζει τη νομολογία που αναφέρεται ανωτέρω στην αιτιολογική σκέψη 15, σύμφωνα με την οποία μπορεί να συνεχίσει την έρευνα από το σημείο στο οποίο συνέβη η παρανομία. Εν πάση περιπτώσει, όπως υπενθύμισε πρόσφατα ο γενικός εισαγγελέας, το άρθρο 266 της ΣΛΕΕ, αφενός, εξουσιοδοτεί την Επιτροπή να λάβει μέτρα προς αποκατάσταση της νομιμότητας κατά τρόπο που να συνάδει με τα ευρήματα μιας απόφασης που αναγνωρίζει την ακυρότητα του επίμαχου μέτρου και, αφετέρου, την υποχρεώνει να προβεί σε προσαρμογή της συμπεριφοράς της με το περιεχόμενο της εν λόγω απόφασης (32). Η υπόθεση Επιτροπή κατά McBride και λοιπών (33), την οποία επικαλούνται η FESI και η Footwear Coalition, δεν έχει εφαρμογή εν προκειμένω, διότι στην υπόθεση εκείνη οι κανόνες περί απονομής αρμοδιότητας για έκδοση πράξης (σε αντικατάσταση της ακυρωθείσας) δεν περιέχονταν πλέον στο δίκαιο της ΕΕ, ενώ, στην προκειμένη περίπτωση, η νομική βάση δεν έχει εκλείψει και η μόνη αλλαγή είναι ότι η αρμοδιότητα έχει ανατεθεί στην Επιτροπή (34).

(100)

Σε ό,τι αφορά τη δικαιολογημένη εμπιστοσύνη, πρέπει να υπομνησθεί ότι η νομιμότητα ενός κανονισμού περί αντιντάμπινγκ πρέπει να αξιολογείται υπό το πρίσμα των ουσιαστικών κανόνων του ενωσιακού δικαίου και όχι από τη σκοπιά της πρακτικής όσον αφορά τη λήψη αποφάσεων, ακόμη και όταν υπάρχει τέτοια πρακτική (κάτι που δεν συμβαίνει εν προκειμένω). Κατά συνέπεια, η τυχόν προγενέστερη πρακτική της Επιτροπής, κάτι που δεν υπάρχει, δεν μπορεί να δημιουργήσει δικαιολογημένη εμπιστοσύνη: σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, δικαιολογημένη εμπιστοσύνη μπορεί να προκύψει μόνο όταν τα θεσμικά όργανα έχουν παράσχει συγκεκριμένες διαβεβαιώσεις που θα επέτρεπαν σε ένα ενδιαφερόμενο μέρος να συναγάγει νομίμως ότι τα θεσμικά όργανα της Ένωσης θα ενεργήσουν με έναν ορισμένο τρόπο (35). Ούτε η FESI ούτε η Footwear Coalition επιχείρησαν να αποδείξουν ότι δόθηκαν τέτοιες διαβεβαιώσεις στην υπό κρίση υπόθεση. Αυτό ισχύει εν προκειμένω ακόμη περισσότερο, διότι η πρότερη πρακτική στην οποία γίνεται αναφορά δεν αντιστοιχεί στην πραγματική και νομική κατάσταση της παρούσας υπόθεσης, οι δε διαφορές μπορούν να εξηγηθούν από τις πραγματικές και νομικές διαφορές με την παρούσα υπόθεση.

(101)

Οι διαφορές αυτές είναι οι ακόλουθες: η παρανομία που διαπιστώθηκε από το Δικαστήριο δεν αφορά τα πορίσματα σχετικά με την ύπαρξη ντάμπινγκ, τη ζημία και το συμφέρον της Ένωσης, και, επομένως, την αρχή της επιβολής του δασμού, αλλά μόνο τον ακριβή δασμολογικό συντελεστή. Αντίθετα, οι προηγούμενες ακυρώσεις που επικαλούνται τα ενδιαφερόμενα μέρη αφορούν τα πορίσματα τα σχετικά με την ύπαρξη ντάμπινγκ, τη ζημία και το συμφέρον της Ένωσης. Κατά συνέπεια, τα θεσμικά όργανα δικαιούνται να υπολογίσουν εκ νέου τον ακριβή δασμολογικό συντελεστή για τους εν λόγω παραγωγούς-εξαγωγείς.

(102)

Ειδικότερα, στην παρούσα υπόθεση, δεν χρειαζόταν η αναζήτηση συμπληρωματικών πληροφοριών από τα ενδιαφερόμενα μέρη. Αντιθέτως, η Επιτροπή όφειλε να αξιολογήσει στοιχεία που είχαν προσκομιστεί, αλλά δεν είχαν αξιολογηθεί πριν από την έκδοση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1472/2006. Σε κάθε περίπτωση, όπως αναφέρεται στην αιτιολογική σκέψη 99, η προηγούμενη πρακτική σε άλλες υποθέσεις δεν συνιστά ακριβή και άνευ όρων εγγύηση για την παρούσα υπόθεση.

(103)

Τέλος, όλα τα μέρη κατά των οποίων στρέφεται η διαδικασία, δηλαδή οι οικείοι παραγωγοί-εξαγωγείς, καθώς και οι διάδικοι στις δικαστικές υποθέσεις και η ένωση που εκπροσωπεί ένα από αυτά τα μέρη, ενημερώθηκαν με την κοινοποίηση των πραγματικών περιστατικών βάσει των οποίων η Επιτροπή προτίθεται να εκδώσει την παρούσα αξιολόγηση ΚΟΑ/ΑΜ. Ως εκ τούτου, τα δικαιώματα άμυνάς τους είναι διασφαλισμένα. Εν προκειμένω, θα πρέπει να σημειωθεί ειδικότερα ότι οι μη συνδεδεμένοι εισαγωγείς δεν έχουν δικαιώματα άμυνας σε μια διαδικασία αντιντάμπινγκ, καθώς οι σχετικές διαδικασίες δεν στρέφονται εναντίον τους.

(104)

Όσον αφορά το επιχείρημα ότι η ισχύς των σχετικών μέτρων έληξε στις 31 Μαρτίου 2011, η Επιτροπή αδυνατεί να αντιληφθεί γιατί η λήξη της ισχύος των μέτρων έχει σημασία όσον αφορά τη δυνατότητα της Επιτροπής να εκδώσει νέα πράξη προς αντικατάσταση της ακυρωθείσας, κατόπιν απόφασης για ακύρωση της αρχικής πράξης. Σύμφωνα με τη νομολογία που αναφέρεται στην αιτιολογική σκέψη 15, η διοικητική διαδικασία θα πρέπει να συνεχιστεί από το χρονικό σημείο κατά το οποίο συνέβη η παρανομία. Η Επιτροπή ξανάρχισε την έρευνα ακριβώς από αυτό το σημείο, προκειμένου να αξιολογήσει αν οι αιτήσεις για ΚΟΑ/ΙΜ που δεν είχαν αξιολογηθεί θα έπρεπε να γίνουν δεκτές, και, παράλληλα, αν οφειλόταν ενδεχομένως χαμηλότερος δασμός (πράγμα που, με τη σειρά του, θα επέτρεπε στις εν λόγω επιχειρήσεις να ζητήσουν την έντοκη επιστροφή των αχρεωστήτως καταβληθέντων δασμών μέσω της αρμόδιας τελωνειακής αρχής τους) (36). Μια ανακοίνωση λήξης των μέτρων, αν και επισήμως περατώνει τη διαδικασία, δεν μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα να στερηθούν οι εν λόγω εταιρείες το δικαίωμά τους για επανεξέταση των αιτήσεών τους για ΚΟΑ/ΑΜ —δικαίωμα που, ούτως ή άλλως, είχαν κατά τη διάρκεια της έρευνας, όπως αναγνώρισε το Δικαστήριο στην υπόθεση C&J Clark (37). Ως εκ τούτου, η έρευνα ξανάρχισε στις 17 Μαρτίου 2016 και θα περατωθεί με τον παρόντα κανονισμό, σύμφωνα με το άρθρο 9 παράγραφος 4 του βασικού κανονισμού.

(105)

Η FESI και η Footwear Coalition υποστήριξαν επίσης ότι η διαδικασία που ακολουθήθηκε για την επανέναρξη της έρευνας και την αναδρομική επιβολή δασμού συνιστά κατάχρηση εξουσίας από την Επιτροπή και αντιβαίνει στη ΣΛΕΕ. Η FESI και η Footwear Coalition ισχυρίζονται συναφώς ότι η Επιτροπή δεν έχει αρμοδιότητα να παρεμβαίνει στην εφαρμογή του άρθρου 236 παράγραφος 1 του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, εμποδίζοντας την επιστροφή των δασμών αντιντάμπινγκ. Ισχυρίστηκαν ότι οι εθνικές τελωνειακές αρχές ήταν εκείνες που είχαν την αρμοδιότητα να συναγάγουν τις συνέπειες της ακύρωσης των δασμών και ότι οι εν λόγω αρχές ήταν επίσης υποχρεωμένες να επιστρέψουν τους δασμούς αντιντάμπινγκ που είχαν κηρυχθεί άκυροι από το Δικαστήριο.

(106)

Στο πλαίσιο αυτό, η FESI και η Footwear Coalition ισχυρίστηκαν ότι το άρθρο 14 παράγραφος 3 του βασικού κανονισμού δεν παρέχει στην Επιτροπή τη δυνατότητα να παρεκκλίνει από το άρθρο 236 του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, δεδομένου ότι οι δύο πράξεις είναι νομικά ισότιμες και ότι ο βασικός κανονισμός δεν μπορεί να θεωρηθεί lex specialis του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα.

(107)

Περαιτέρω, κατά την άποψη των ίδιων ενδιαφερόμενων μερών, το άρθρο 14 παράγραφος 3 του βασικού κανονισμού δεν αναφέρεται στο άρθρο 236 του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα και ορίζει απλώς ότι μπορούν να θεσπιστούν από την Επιτροπή ειδικές διατάξεις, αλλά καμία παρέκκλιση από τον κοινοτικό τελωνειακό κώδικα.

(108)

Στο πλαίσιο αυτό, είναι σημαντικό να υπογραμμιστεί ότι το άρθρο 14 παράγραφος 1 του βασικού κανονισμού δεν καθιστά αυτομάτως εφαρμοστέους τους κανόνες που διέπουν την ενωσιακή τελωνειακή νομοθεσία στην επιβολή των ατομικών δασμών αντιντάμπινγκ (38). Αντιθέτως, το άρθρο 14 παράγραφος 3 του βασικού κανονισμού παρέχει στα θεσμικά όργανα της Ένωσης το δικαίωμα να μεταφέρουν και να εφαρμόζουν, όπου είναι αναγκαίο και σκόπιμο, τους κανόνες που διέπουν την τελωνειακή νομοθεσία της Ένωσης (39).

(109)

Η μεταφορά αυτή δεν συνεπάγεται την πλήρη εφαρμογή όλων των διατάξεων της τελωνειακής νομοθεσίας της Ένωσης. Το άρθρο 14 παράγραφος 3 του βασικού κανονισμού προβλέπει ρητά ειδικές διατάξεις όσον αφορά τον κοινό ορισμό της έννοιας της καταγωγής, πράγμα που αποτελεί καλό παράδειγμα απόκλισης από τις διατάξεις της τελωνειακής νομοθεσίας της Ένωσης. Στο πλαίσιο αυτό, η Επιτροπή έκανε χρήση των εξουσιών που απορρέουν από το άρθρο 14 παράγραφος 3 του βασικού κανονισμού και ζήτησε από τις εθνικές τελωνειακές αρχές να απόσχουν προσωρινά από κάθε επιστροφή δασμών. Αυτό δεν θέτει υπό αμφισβήτηση την αποκλειστική αρμοδιότητα των εθνικών τελωνειακών αρχών σε σχέση με διαφορές που αφορούν τελωνειακή οφειλή: η εξουσία λήψης αποφάσεων παραμένει στα χέρια των τελωνειακών αρχών των κρατών μελών. Οι τελωνειακές αρχές των κρατών μελών εξακολουθούν να αποφασίζουν, με βάση τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε η Επιτροπή σχετικά με τις αιτήσεις για ΚΟΑ/ΑΜ, κατά πόσον πρέπει να χορηγηθεί επιστροφή ή όχι.

(110)

Επομένως, μολονότι είναι αληθές ότι καμία διάταξη της τελωνειακής νομοθεσίας της Ένωσης δεν επιτρέπει την παρεμπόδιση της επιστροφής δασμών που έχουν καταβληθεί εσφαλμένα, δεν μπορεί να διατυπωθεί κανένας τέτοιος γενικός ισχυρισμός όσον αφορά την επιστροφή δασμών αντιντάμπινγκ. Ως εκ τούτου, και με δεδομένη την πρωταρχικήανάγκη να προστατευθούν οι ίδιοι πόροι της Ένωσης από αδικαιολόγητες αιτήσεις επιστροφής δασμών και τη σχετική δυσκολία που αυτό θα προκαλούσε στη συνέχεια σε περίπτωση αδικαιολόγητων επιστροφών, η Επιτροπή χρειάστηκε να αποκλίνει προσωρινά από την τελωνειακή νομοθεσία της Ένωσης, κάνοντας χρήση των αρμοδιοτήτων που της παρέχει το άρθρο 14 παράγραφος 3 του βασικού κανονισμού.

(111)

Η FESI και η Footwear Coalition υποστήριξαν ότι, κατά παράβαση του άρθρου 296 της ΣΛΕΕ, η Επιτροπή παρέλειψε να παράσχει επαρκή αιτιολογία και διευκρίνιση της νομικής βάσης σύμφωνα με την οποία επιβλήθηκαν εκ νέου δασμοί με αναδρομική ισχύ και, κατ' ακολουθία, απορρίφθηκε η επιστροφή των δασμών στους εισαγωγείς που εμπλέκονται στην παρούσα διαδικασία. Ως εκ τούτου, η FESI και η Footwear Coalition υποστήριξαν ότι η Επιτροπή είχε παραβιάσει το δικαίωμα των ενδιαφερόμενων μερών για αποτελεσματική δικαστική προστασία.

(112)

Η SIEMES, ένας από τους εισαγωγείς που υπέβαλαν παρατηρήσεις σχετικά με τη γνωστοποίηση, ισχυρίστηκε επίσης ότι ο εκτελεστικός κανονισμός της Επιτροπής δεν έχει κατάλληλη αιτιολογία, πράγμα που παραβιάζει το άρθρο 296 της ΣΛΕΕ, χωρίς όμως να εξηγήσει περαιτέρω τον ισχυρισμό αυτό με περισσότερες λεπτομέρειες. Προς επίρρωση του ισχυρισμού του αυτό το ενδιαφερόμενο μέρος επικαλέστηκε την απόφαση T-310/12 Yuanping Changyuan Chemicals κατά Συμβουλίου (40).

(113)

Η Επιτροπή θεωρεί ότι η εκτεταμένη νομική αιτιολόγηση που παρέχεται στο γενικό έγγραφο γνωστοποίησης και στον παρόντα κανονισμό, συμπεριλαμβανομένης της αναφοράς στις νομικές βάσεις του παρόντος κανονισμού, αιτιολογεί δεόντως τον παρόντα κανονισμό.

(114)

Η FESI και η Footwear Coalition ισχυρίστηκαν περαιτέρω ότι η αναδρομική διόρθωση μέτρων των οποίων η ισχύς έχει λήξει παραβιάζει την αρχή της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης. Η FESI υποστήριξε ότι, πρώτον, τα μέρη, συμπεριλαμβανομένων των εισαγωγέων, είχαν λάβει διαβεβαίωση ότι τα μέτρα έληξαν στις 31 Μαρτίου 2011 και ότι, δεδομένου του χρόνου που μεσολάβησε από την αρχική έρευνα, τα μέρη είχαν το δικαίωμα να αποκτήσουν δικαιολογημένη εμπιστοσύνη ότι η αρχική έρευνα δεν θα επαναληφθεί ούτε θα ανοίξει εκ νέου. Ομοίως, οι Κινέζοι και οι Βιετναμέζοι παραγωγοί-εξαγωγείς είχαν το δικαίωμα να έχουν βάσιμες δικαιολογημένες προσδοκίες ότι οι αιτήσεις τους για ΚΟΑ/ΑΜ που υποβλήθηκαν κατά την αρχική έρευνα δεν θα επανεξετάζονταν από την Επιτροπή, με βάση το απλό γεγονός ότι οι αιτήσεις αυτές δεν είχαν εξεταστεί εντός της τρίμηνης προθεσμίας που ίσχυε κατά την αρχική έρευνα.

(115)

Όσον αφορά τη δικαιολογημένη εμπιστοσύνη των ενδιαφερόμενων μερών ότι τα μέτρα αντιντάμπινγκ έληξαν και ότι η έρευνα δεν θα επαναλαμβανόταν πλέον, η Επιτροπή παραπέμπει στην αιτιολογική σκέψη 104, όπου οι ισχυρισμοί αυτοί εξετάζονται λεπτομερώς.

(116)

Όσον αφορά τη δικαιολογημένη εμπιστοσύνη των Κινέζων και των Βιετναμέζων παραγωγών-εξαγωγέων ότι οι αιτήσεις τους για ΚΟΑ/ΑΜ δεν θα επανεξετάζονταν, η Επιτροπή παραπέμπει στην αιτιολογική σκέψη 99, όπου εξετάζεται επίσης το θέμα αυτό υπό το πρίσμα της σχετικής νομολογίας του Δικαστηρίου.

(117)

Η FESI και η Footwear Coalition υποστήριξαν ότι η επιβολή μέτρων αντιντάμπινγκ με αναδρομική ισχύ αποτελεί δυσμενή διάκριση εις βάρος (i) των εισαγωγέων τους οποίους αφορά η τρέχουσα διαδικασία σε σχέση με τους εισαγωγείς τους οποίους αφορά η εφαρμογή των αποφάσεων Brosmann και Aokang, που αναφέρονται στην αιτιολογική σκέψη 6, και στους οποίους επιστράφηκαν δασμοί που καταβλήθηκαν για εισαγωγές υποδημάτων από τους πέντε παραγωγούς-εξαγωγείς τους οποίους αφορούν οι αποφάσεις αυτές, καθώς και εις βάρος ii) των παραγωγών-εξαγωγέων τους οποίους αφορά η τρέχουσα διαδικασία σε σχέση με τους πέντε παραγωγούς-εξαγωγείς τους οποίος αφορούν οι αποφάσεις Brosmann και Aokang, οι οποίοι δεν υπήχθησαν σε κανέναν δασμό μετά την εκτελεστική απόφαση 2014/149/ΕΕ.

(118)

Όσον αφορά τον ισχυρισμό για διακριτική μεταχείριση, η Επιτροπή υπενθυμίζει καταρχάς τις απαιτήσεις για διακριτική μεταχείριση, όπως ορίζονται στην αιτιολογική σκέψη 87.

(119)

Στη συνέχεια, επισημαίνεται ότι η διαφορά μεταξύ των εισαγωγέων τους οποίους αφορά η τρέχουσα διαδικασία και εκείνων τους οποίους αφορά η εφαρμογή των αποφάσεων Brosmann και Aokang έγκειται στο ότι οι δεύτεροι αποφάσισαν να προσβάλουν τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1472/2006 στο Γενικό Δικαστήριο, ενώ οι πρώτοι όχι.

(120)

Απόφαση που εκδίδεται από θεσμικό όργανο της Ένωσης, η οποία δεν προσβλήθηκε από τον αποδέκτη της εντός της προβλεπομένης από το άρθρο 263 έκτο εδάφιο της ΣΛΕΕ προθεσμίας καθίσταται απρόσβλητη έναντι αυτού. Ο κανόνας αυτός στηρίζεται κυρίως στο σκεπτικό ότι οι προθεσμίες για την άσκηση προσφυγής αποσκοπούν στην προστασία της ασφάλειας δικαίου, αποτρέποντας την επ' αόριστον θέση υπό αμφισβήτηση ενωσιακών μέτρων που παράγουν έννομα αποτελέσματα (41).

(121)

Αυτή η δικονομική αρχή του δικαίου της Ένωσης δημιουργεί κατ' ανάγκη δύο ομάδες: αυτούς που προσέβαλαν ένα μέτρο της Ένωσης και που μπορεί να περιέλθουν κατά συνέπεια σε ευνοϊκή θέση (όπως η Brosmann και οι άλλοι τέσσερις παραγωγοί-εξαγωγείς), και εκείνους που δεν το έπραξαν. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι η Επιτροπή αντιμετώπισε τις δύο ομάδες άνισα, κατά παράβαση της αρχής της ίσης μεταχείρισης. Η διαπίστωση ότι ένα μέρος εμπίπτει στη δεύτερη κατηγορία επειδή ενσυνείδητα παρέλειψε να προσβάλει ένα μέτρο της Ένωσης δεν αποτελεί διάκριση εις βάρος της εν λόγω ομάδας.

(122)

Συνεπώς, όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη είχαν δικαστική προστασία στα δικαστήρια της Ένωσης ανά πάσα στιγμή.

(123)

Σε ό,τι αφορά τη δήθεν διακριτική μεταχείριση των παραγωγών-εξαγωγέων τους οποίους αφορά η τρέχουσα διαδικασία και στους οποίους δεν είχε επιβληθεί κανένας δασμός μετά την εκτελεστική απόφαση 2014/149/ΕΕ, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η απόφαση του Συμβουλίου να μην επιβάλει εκ νέου δασμούς ελήφθη σαφώς με βάση τις ιδιαίτερες συνθήκες της συγκεκριμένης κατάστασης κατά τον χρόνο κατά τον οποίο η Επιτροπή υπέβαλε την πρότασή της για την εκ νέου επιβολή των δασμών αυτών και, ειδικότερα, με την αιτιολογία ότι οι εν λόγω δασμοί αντιντάμπινγκ είχαν ήδη επιστραφεί και στον βαθμό που η αρχική ανακοίνωση της οφειλής στον οφειλέτη είχε αποσυρθεί ύστερα από τις αποφάσεις Brosmann και Aokang. Κατά το Συμβούλιο, η επιστροφή αυτή είχε προκαλέσει τη δικαιολογημένη εμπιστοσύνη των εισαγωγέων. Δεδομένου ότι δεν πραγματοποιήθηκε ανάλογη επιστροφή για άλλους εισαγωγείς, αυτοί δεν βρίσκονται σε συγκρίσιμη κατάσταση με τους εισαγωγείς τους οποίους αφορά η απόφαση του Συμβουλίου.

(124)

Εν πάση περιπτώσει, το γεγονός ότι το Συμβούλιο αποφάσισε να ενεργήσει με έναν ορισμένο τρόπο, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαίτερες περιστάσεις της υπόθεσης της οποίας έχει επιληφθεί, δεν δεσμεύει την Επιτροπή να εφαρμόσει μια άλλη απόφαση με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

(125)

Επιπλέον, η FESI και η Footwear Coalition ισχυρίστηκαν ότι η Επιτροπή δεν έχει την αρμοδιότητα να εκδώσει τον κανονισμό περί επιβολής δασμού αντιντάμπινγκ αναδρομικά κατά την τρέχουσα διαδικασία εφαρμογής, και ότι η αρμοδιότητα αυτή ανήκει, σε κάθε περίπτωση, στο Συμβούλιο. Αυτός ο ισχυρισμός βασίζεται στο επιχείρημα ότι, αν η έρευνα συνεχίζεται από το συγκεκριμένο σημείο κατά το οποίο συνέβη η παρανομία, πρέπει να εφαρμοστούν οι ίδιοι κανόνες με εκείνους που ίσχυαν κατά την αρχική έρευνα, όταν θεσπίστηκαν οριστικά μέτρα από το Συμβούλιο. Τα εν λόγω ενδιαφερόμενα μέρη υποστήριξαν ότι, σύμφωνα με το άρθρο 3 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 37/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Ιανουαρίου 2014, για την τροποποίηση ορισμένων κανονισμών σχετικών με την κοινή εμπορική πολιτική όσον αφορά τις διαδικασίες θέσπισης ορισμένων μέτρων (που ονομάζεται επίσης «κανονισμός Omnibus I») (42), η νέα διαδικασία λήψης αποφάσεων στον τομέα της κοινής εμπορικής πολιτικής δεν έχει εφαρμογή στο παρόν πλαίσιο, δεδομένου ότι πριν από την έναρξη ισχύος του κανονισμού Omnibus I (i) η Επιτροπή είχε ήδη εκδώσει πράξη (τον προσωρινό κανονισμό), (ii) οι διαβουλεύσεις που απαιτούνταν σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 384/96 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 1995, για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας είχαν κινηθεί και ολοκληρωθεί, και (iii) η Επιτροπή είχε ήδη εγκρίνει πρόταση κανονισμού του Συμβουλίου για τη θέσπιση οριστικών μέτρων. Στη βάση αυτή, τα εν λόγω μέρη κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι θα πρέπει να εφαρμοστούν οι διαδικασίες λήψης αποφάσεων που ίσχυαν πριν από την έναρξη ισχύος του κανονισμού Omnibus I.

(126)

Ωστόσο, ο ισχυρισμός αυτός επικεντρώνεται στην ημερομηνία έναρξης της έρευνας (η οποία είναι όντως λυσιτελής σε σχέση με τις άλλες ουσιαστικές τροποποιήσεις που έγιναν στον βασικό κανονισμό), αλλά παραλείπει να επισημάνει ότι ο κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 37/2014 χρησιμοποιεί διαφορετικό κριτήριο (ήτοι, την κίνηση της διαδικασίας θέσπισης των μέτρων). Συνεπώς, η θέση της FESI και της Footwear Coalition στηρίζεται σε εσφαλμένη ερμηνεία του μεταβατικού κανόνα στον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 37/2014.

(127)

Πράγματι, δεδομένου του γεγονότος ότι στο άρθρο 3 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 37/2014, στο οποίο καθορίζονται οι μεταβατικοί κανόνες για τις αλλαγές στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων σχετικά με τη θέσπιση μέτρων αντιντάμπινγκ, γίνεται αναφορά σε «διαδικασίες θέσπισης μέτρων», και με δεδομένη την έννοια της «διαδικασίας» στον βασικό κανονισμό, συνάγεται ότι για έρευνα που κινήθηκε πριν από την έναρξη ισχύος του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 37/2014, αλλά στην οποία η Επιτροπή δεν είχε ξεκινήσει τη διαδικασία διαβούλευσης με την αρμόδια επιτροπή, με σκοπό τη θέσπιση μέτρων πριν από την εν λόγω έναρξη ισχύος, ισχύουν οι νέοι κανόνες για τη διαδικασία θέσπισης των εν λόγω μέτρων αντιντάμπινγκ. Το ίδιο ισχύει για τις διαδικασίες στα πλαίσια των οποίων είχαν επιβληθεί βάσει των παλαιών κανόνων μέτρα τα οποία αναθεωρούνται, ή για μέτρα με τα οποία επιβλήθηκαν προσωρινοί δασμοί βάσει των παλαιών κανόνων, αλλά η διαδικασία θέσπισης των οριστικών μέτρων δεν είχε αρχίσει ακόμη όταν άρχισε να ισχύει ο κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 37/2014. Με άλλα λόγια, ο κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 37/2014 εφαρμόζεται σε μια συγκεκριμένη «διαδικασία θέσπισης» και όχι σε ολόκληρη την περίοδο μιας δεδομένης έρευνας ή ακόμη και διαδικασίας.

(128)

Ο επίδικος κανονισμός εκδόθηκε το 2006. Η σχετική νομοθεσία που εφαρμόζεται στην παρούσα διαδικασία είναι ο κανονισμός (ΕΕ) 2016/1036. Συνεπώς, ο ισχυρισμός αυτός απορρίπτεται.

(129)

Όσον αφορά την Clark και λοιπούς, υποστηρίζεται καταρχάς ότι η Επιτροπή δεν είχε καμία νομική βάση για να εξετάσει τις αιτήσεις για ΚΟΑ/ΑΜ που υποβλήθηκαν από τους παραγωγούς-εξαγωγείς στην αρχική έρευνα. Η Clark και λοιποί ισχυρίστηκαν ότι η διαδικασία, η οποία περατώθηκε με τη λήξη της ισχύος των μέτρων στις 31 Μαρτίου 2011, δεν ακυρώθηκε με την απόφαση που εκδόθηκε στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-659/13 και C-34/14, και ότι, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να ανοίξει εκ νέου.

(130)

Σε απάντηση στις παρατηρήσεις αυτές, η Επιτροπή παραπέμπει στις εξηγήσεις που παρέχονται στις αιτιολογικές σκέψεις 99 έως 104.

(131)

Δεύτερον, η Clark και λοιποί ισχυρίστηκαν ότι η τρέχουσα διαδικασία παραβιάζει τις αρχές της μη αναδρομικότητας και της ασφάλειας δικαίου, που κατοχυρώνονται στο άρθρο 10 του βασικού κανονισμού. Επιπλέον, η SIEMES, ένας άλλος εισαγωγέας υποδημάτων, ισχυρίστηκε ομοίως ότι δεν υπήρχε καμία νομική βάση για την αναδρομική επιβολή δασμών αντιντάμπινγκ και επικαλέστηκε την πάγια νομολογία, δηλαδή την υπόθεση C-458/98 P, Industrie des poudres sphériques κατά Συμβουλίου, καθώς και την προηγούμενη πρακτική της Επιτροπής στο θέμα αυτό (43).

(132)

Όσον αφορά τον ισχυρισμό περί αναδρομικής ισχύος βάσει του άρθρου 10 του βασικού κανονισμού και του άρθρου 10 της συμφωνίας αντιντάμπινγκ του ΠΟΕ («ΣΑ-ΠΟΕ»), επισημαίνεται ότι το άρθρο 10 παράγραφος 1 του βασικού κανονισμού, το οποίο ακολουθεί το κείμενο του άρθρου 10.1 της ΣΑ-ΠΟΕ, ορίζει ότι προσωρινοί και οριστικοί δασμοί αντιντάμπινγκ επιβάλλονται μόνο σε προϊόντα που τίθενται σε ελεύθερη κυκλοφορία μετά την ημερομηνία κατά την οποία άρχισαν να ισχύουν τα μέτρα που λαμβάνονται σύμφωνα με το άρθρο 7 παράγραφος 1 ή το άρθρο 9 παράγραφος 4 του βασικού κανονισμού, ανάλογα με την περίπτωση. Στην παρούσα υπόθεση, οι εν λόγω δασμοί αντιντάμπινγκ επιβάλλονται μόνο σε προϊόντα τα οποία τέθηκαν σε ελεύθερη κυκλοφορία μετά την έναρξη ισχύος του προσωρινού και του επίδικου (οριστικού) κανονισμού, οι οποίοι εκδόθηκαν σύμφωνα με το άρθρο 7 παράγραφος 1 και το άρθρο 9 παράγραφος 4 του βασικού κανονισμού, αντίστοιχα. Ωστόσο, η αναδρομική ισχύς υπό την έννοια του άρθρου 10 παράγραφος 1 του βασικού κανονισμού αναφέρεται μόνο σε μια κατάσταση όπου τα προϊόντα είχαν τεθεί σε ελεύθερη κυκλοφορία πριν από τη θέσπιση των μέτρων, όπως προκύπτει από το ίδιο το κείμενο της διάταξης αυτής, καθώς και από την εξαίρεση την οποία προβλέπει το άρθρο 10 παράγραφος 4 του βασικού κανονισμού.

(133)

Η Επιτροπή παρατηρεί επίσης ότι στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει ούτε παραβίαση της αρχής της αναδρομικότητας ούτε παραβίαση της ασφάλειας δικαίου και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης.

(134)

Ως προς την αναδρομική ισχύ, η νομολογία του Δικαστηρίου διακρίνει, κατά την αξιολόγηση του κατά πόσον ένα μέτρο είναι αναδρομικό, μεταξύ της εφαρμογής ενός νέου κανόνα σε μια κατάσταση που έχει καταστεί οριστική (η οποία αναφέρεται επίσης ως υφιστάμενη ή οριστικά διαμορφωμένη έννομη κατάσταση), και σε μια κατάσταση που ξεκίνησε πριν από την έναρξη ισχύος του νέου κανόνα, αλλά δεν είναι ακόμη οριστική (η οποία αναφέρεται επίσης ως προσωρινή κατάσταση).

(135)

Στην παρούσα υπόθεση, η κατάσταση των εισαγωγών των σχετικών προϊόντων η οποία προέκυψε κατά την περίοδο εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1472/2006 του Συμβουλίου δεν έχει ακόμη καταστεί οριστική, καθώς, λόγω της ακύρωσης του επίδικου κανονισμού, ο δασμός αντιντάμπινγκ που ισχύει γι' αυτά δεν έχει ακόμη καθοριστεί οριστικά. Ταυτόχρονα, οι εισαγωγείς υποδημάτων ειδοποιήθηκαν μέσω της δημοσίευσης της ανακοίνωσης για την έναρξη της διαδικασίας και του προσωρινού κανονισμού ότι ενδέχεται να επιβληθεί τέτοιος δασμός. Σύμφωνα με την πάγια νομολογία των δικαστηρίων της Ένωσης, οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να αποκτήσουν δικαιολογημένη εμπιστοσύνη μέχρι τα θεσμικά όργανα να εκδώσουν πράξη περάτωσης της διοικητικής διαδικασίας, η οποία κατέστη οριστική.

(136)

Ο παρών κανονισμός αποτελεί άμεση εφαρμογή στα μελλοντικά αποτελέσματα μιας κατάστασης η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη: Οι δασμοί για τα υποδήματα έχουν εισπραχθεί από τις εθνικές τελωνειακές αρχές. Ως αποτέλεσμα των αιτήσεων επιστροφής δαπανών, για τις οποίες δεν έχει ληφθεί οριστική απόφαση, αποτελούν κατάσταση εν εξελίξει. Ο παρών κανονισμός καθορίζει τον δασμολογικό συντελεστή που ισχύει για τις εισαγωγές αυτές και, συνεπώς, ρυθμίζει τα μελλοντικά αποτελέσματα μιας εν εξελίξει κατάστασης.

(137)

Εν πάση περιπτώσει, ακόμη και αν υπήρχε αναδρομική ισχύς κατά την έννοια του δικαίου της Ένωσης, πράγμα που δεν υπάρχει, η εν λόγω αναδρομική ισχύς θα ήταν δικαιολογημένη για τον ακόλουθο λόγο:

(138)

Οι ουσιαστικοί κανόνες του δικαίου της Ένωσης μπορούν να εφαρμόζονται σε καταστάσεις που έχουν διαμορφωθεί πριν από την έναρξη της ισχύος τους, μόνο αν προκύπτει σαφώς από τη διατύπωσή τους, τους σκοπούς ή την οικονομία τους ότι πρέπει να τους αναγνωριστεί αναδρομική ισχύς. Συγκεκριμένα, στην υπόθεση C-337/88 Società agricolafattoria alimantare (SAFA), κρίθηκε ότι: «[Α]ν και, κατά γενικό κανόνα, η αρχή της ασφάλειας δικαίου δεν επιτρέπει μια κοινοτική πράξη να τίθεται σε ισχύ σε χρονικό σημείο προγενέστερο της δημοσίευσής της, μπορεί, κατ' εξαίρεση, να ισχύει άλλως, όταν το απαιτεί ο επιδιωκόμενος σκοπός και όταν η δικαιολογημένη εμπιστοσύνη των ενδιαφερομένων γίνεται δεόντως σεβαστή» (44).

(139)

Στην παρούσα υπόθεση, σκοπός είναι η συμμόρφωση με την υποχρέωση της Επιτροπής σύμφωνα με το άρθρο 266 της ΣΛΕΕ. Δεδομένου ότι, στις αποφάσεις που αναφέρονται στην αιτιολογική σκέψη 12, το Δικαστήριο διαπίστωσε παρανομία μόνο όσον αφορά τον καθορισμό του εφαρμοστέου δασμολογικού συντελεστή και όχι όσον αφορά την επιβολή των ίδιων των μέτρων (δηλαδή όσον αφορά το πόρισμα σχετικά με την ύπαρξη ντάμπινγκ, τη ζημία, την αιτιώδη συνάφεια και το συμφέρον της Ένωσης), οι οικείοι παραγωγοί-εξαγωγείς δεν μπορούσαν νομίμως να προσδοκούν ότι δεν θα επιβάλλονταν οριστικά μέτρα αντιντάμπινγκ. Επομένως, ακόμη και αν είχε αναδρομική ισχύ, κάτι που δεν συμβαίνει, η επιβολή αυτή δεν είναι δυνατόν να εκληφθεί ως παραβίαση της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης.

(140)

Τρίτον, η Clark και λοιποί ισχυρίστηκαν ότι η εκ νέου επιβολή δασμού αντιντάμπινγκ στους εβδομήντα παραγωγούς-εξαγωγείς θα αποτελούσε διακριτική μεταχείριση και θα παραβίαζε το άρθρο 266 της ΣΛΕΕ, δεδομένου ότι ύστερα από τις αποφάσεις Brosmann και Aokang δεν επιβλήθηκε εκ νέου δασμός αντιντάμπινγκ.

(141)

Αυτός ο ισχυρισμός είναι αβάσιμος. Οι εισαγωγείς που έχουν εισαγάγει προϊόντα από την Brosmann και οι άλλοι τέσσερις παραγωγοί-εξαγωγείς που επηρεάζονται από τις αποφάσεις στις υποθέσεις C-247/10 P και C-249/10 P βρίσκονται σε διαφορετική πραγματική και νομική κατάσταση, διότι οι παραγωγοί-εξαγωγείς τους αποφάσισαν να προσβάλουν τον επίδικο κανονισμό και επειδή οι δασμοί τους τούς επιστράφηκαν, με αποτέλεσμα να προστατεύονται από το άρθρο 221 παράγραφος 3 του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα. Καμία τέτοια προσφυγή και καμία τέτοια επιστροφή δεν έγινε για τους άλλους. Βλέπε, σχετικά, επίσης τις αιτιολογικές σκέψεις 118 έως 122.

(142)

Τέταρτον, η Clark και λοιποί ισχυρίστηκαν ότι κατά την παρούσα έρευνα έγιναν πολλές διαδικαστικές παρατυπίες. Πρώτον, ισχυρίστηκαν ότι οι οικείοι παραγωγοί-εξαγωγείς ενδέχεται να μην είναι πλέον σε θέση να διατυπώσουν ουσιαστικές παρατηρήσεις ή να προσκομίσουν συμπληρωματικά αποδεικτικά στοιχεία για να υποστηρίξουν τις αιτήσεις για ΚΟΑ/ΑΜ που είχαν υποβάλει πριν από αρκετά χρόνια. Για παράδειγμα, οι εταιρείες ενδέχεται να μην υπάρχουν πλέον ή τα σχετικά έγγραφα να μην είναι πλέον διαθέσιμα.

(143)

Επιπλέον, η Clark και λοιποί ισχυρίστηκαν ότι, σε αντίθεση με την αρχική έρευνα, τα μέτρα της Επιτροπής θα επηρέαζαν de facto και de jure μόνο εισαγωγείς, ενώ δεν έχουν τα μέσα να παράσχουν ουσιαστική συμβολή και δεν μπορούν να απαιτήσουν από τους προμηθευτές τους να συνεργαστούν με την Επιτροπή.

(144)

Η Επιτροπή παρατηρεί ότι καμία διάταξη του βασικού κανονισμού δεν προβλέπει ότι η Επιτροπή οφείλει να παρέχει στις εξαγωγικές εταιρείες που ζητούν αναγνώριση ΚΟΑ/ΑΜ τη δυνατότητα συμπλήρωσης ελλιπών στοιχείων. Στην πραγματικότητα, και όπως αναφέρεται στην αιτιολογική σκέψη 88, το βάρος της απόδειξης το φέρει ο παραγωγός που επιθυμεί να υπαχθεί σε ΚΟΑ/ΑΜ βάσει του άρθρου 2 παράγραφος 7 στοιχείο β) του βασικού κανονισμού. Το δικαίωμα ακρόασης αφορά την αξιολόγηση των εν λόγω πραγματικών περιστατικών, αλλά δεν περιλαμβάνει το δικαίωμα διόρθωσης ελλιπών πληροφοριών. Σε αντίθετη περίπτωση, ο παραγωγός-εξαγωγέας θα μπορούσε να παρατείνει επ' αόριστον την αξιολόγηση, με την τμηματική παροχή πληροφοριών.

(145)

Συναφώς, υπενθυμίζεται ότι δεν υπάρχει καμία υποχρέωση για την Επιτροπή να ζητήσει από τον παραγωγό-εξαγωγέα να συμπληρώσει την αίτηση για ΚΟΑ/ΑΜ. Όπως αναφέρεται στην αιτιολογική σκέψη 84, η Επιτροπή μπορεί να βασίζει την αξιολόγησή της στα στοιχεία που έχει υποβάλει ο παραγωγός-εξαγωγέας. Σε κάθε περίπτωση, οι οικείοι παραγωγοί-εξαγωγείς δεν αμφισβήτησαν την αξιολόγηση των αιτήσεών τους για ΚΟΑ/ΑΜ από την Επιτροπή, ούτε και προσδιόρισαν τα έγγραφα ή τα άτομα στα οποία δεν μπορούν πλέον να βασιστούν. Συνεπώς, ο ισχυρισμός αυτός είναι τόσο αφηρημένος, ώστε τα θεσμικά όργανα να μην μπορούν να λάβουν υπόψη αυτές τις δυσχέρειες κατά την αξιολόγηση των αιτήσεων για ΚΟΑ/ΑΜ. Καθώς το επιχείρημα αυτό βασίζεται σε εικασίες και δεν στηρίζεται σε σαφή στοιχεία σχετικά με το ποια έγγραφα ή ποια άτομα δεν είναι πλέον διαθέσιμα, καθώς και ποια είναι η σημασία των εν λόγω εγγράφων και ατόμων για την αξιολόγηση των αιτήσεων για ΚΟΑ/ΑΜ, το εν λόγω επιχείρημα απορρίπτεται.

(146)

Όσον αφορά τον ισχυρισμό ότι ένας εισαγωγέας δεν θα είχε καμία δυνατότητα να παράσχει χρήσιμη συμβολή, η Επιτροπή παρατηρεί τα ακόλουθα: Πρώτον, οι εισαγωγείς δεν έχουν δικαιώματα άμυνας, διότι το μέτρο αντιντάμπινγκ δεν στρέφεται εναντίον τους αλλά εναντίον των παραγωγών-εξαγωγέων. Δεύτερον, οι εισαγωγείς είχαν την ευκαιρία να διατυπώσουν τις παρατηρήσεις τους ως προς το σημείο αυτό ήδη κατά τη διάρκεια της διοικητικής διαδικασίας πριν από την έκδοση του επίδικου κανονισμού. Τρίτον, αν οι εισαγωγείς θεωρούν ότι υπήρξε παρατυπία ως προς το θέμα αυτό, έπρεπε να προβούν στις απαραίτητες συμβατικές ρυθμίσεις με τους προμηθευτές τους για να εξασφαλίσουν ότι θα έχουν στη διάθεσή τους τα αναγκαία έγγραφα. Επομένως, ο ισχυρισμός πρέπει να απορριφθεί.

(147)

Πέμπτον, η Clark και λοιποί ισχυρίστηκαν ότι η Επιτροπή δεν εξέτασε κατά πόσον η επιβολή των δασμών αντιντάμπινγκ είναι προς το συμφέρον της Ένωσης και υποστήριξαν ότι τα μέτρα αντίκεινται στο συμφέρον της Ένωσης, διότι i) τα μέτρα είχαν ήδη πετύχει το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα όταν επιβλήθηκαν για πρώτη φορά· (ii) τα μέτρα δεν θα επέφεραν πρόσθετο όφελος για τον ενωσιακό κλάδο παραγωγής· (iii) τα μέτρα δεν θα επηρέαζαν τους παραγωγούς-εξαγωγείς· και iv) τα μέτρα θα συνεπάγονταν σημαντικό κόστος για τους εισαγωγείς της Ένωσης.

(148)

Η παρούσα υπόθεση αφορά μόνο τις αιτήσεις για ΚΟΑ/ΑΜ, διότι αυτό είναι το μοναδικό σημείο στο οποίο εντοπίστηκε νομικό σφάλμα από τα δικαστήρια της Ένωσης. Για την προστασία του συμφέροντος της Ένωσης, η αξιολόγηση που έγινε στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1472/2006 του Συμβουλίου παραμένει σε πλήρη ισχύ. Επιπλέον, το υπό εξέταση μέτρο είναι δικαιολογημένο για την προστασία των οικονομικών συμφερόντων της Ένωσης.

(149)

Έκτον, η Clark και λοιποί ισχυρίστηκαν ότι ο δασμός αντιντάμπινγκ, αν επιβληθεί εκ νέου, δεν θα μπορεί πλέον να εισπραχθεί λόγω παραγραφής βάσει του άρθρου 221 παράγραφος 3 του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (νυν άρθρο 103 παράγραφος 1 του ενωσιακού τελωνειακού κώδικα). Σύμφωνα με την Clark και λοιπούς, η κατάσταση αυτή θα συνιστούσε κατάχρηση εξουσίας εκ μέρους της Επιτροπής.

(150)

Η Επιτροπή υπενθυμίζει ότι, σύμφωνα με το άρθρο 221 παράγραφος 3 του κοινοτικού τελωνειακού (άρθρο 103 παράγραφος 1 του ενωσιακού τελωνειακού κώδικα), η παραγραφή δεν εφαρμόζεται όταν ασκείται προσφυγή σύμφωνα με το άρθρο 243 του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (άρθρο 44 παράγραφος 2 του ενωσιακού τελωνειακού κώδικα), όπως σε όλες τις παρούσες υποθέσεις, οι οποίες αφορούν αιτήσεις αναίρεσης βάσει του άρθρου 236 του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (άρθρο 119 του ενωσιακού τελωνειακού κώδικα). Η αίτηση αναίρεσης κατά την έννοια του άρθρου 103 παράγραφος 3 του ενωσιακού τελωνειακού κώδικα, σύμφωνα με τη διευκρίνιση που περιέχεται στο άρθρο 44 παράγραφος 2 του ίδιου κανονισμού, εκτείνεται από την αρχική προσφυγή κατά της απόφασης με την οποία οι εθνικές τελωνειακές αρχές επέβαλαν τους δασμούς μέχρι την τελική απόφαση που εκδόθηκε από το εθνικό δικαστήριο, συμπεριλαμβανομένης, αν χρειάζεται, τυχόν αίτησης για την έκδοση προδικαστικής απόφασης. Κατά συνέπεια, η τριετής περίοδος αναστέλλεται από την ημερομηνία κατάθεσης της προσφυγής.

(151)

Τέλος, η Clark και λοιποί ισχυρίστηκαν ότι, μετά τη λήξη ισχύος της παραγράφου 15 στοιχείο α) σημείο ii) του πρωτοκόλλου προσχώρησης της Κίνας στον ΠΟΕ στις 11 Δεκεμβρίου 2016, η Επιτροπή δεν μπορεί πλέον να επικαλεστεί τη μεθοδολογία που εφαρμόστηκε για τον καθορισμό της κανονικής αξίας για τους Κινέζους εξαγωγείς κατά την αρχική έρευνα [δηλαδή τη μέθοδο της ανάλογης χώρας βάσει του άρθρου 2 παράγραφος 7 στοιχείο α) του βασικού κανονισμού].

(152)

Ο επίδικος κανονισμός εκδόθηκε το 2006. Η σχετική νομοθεσία που εφαρμόζεται στην παρούσα διαδικασία είναι ο κανονισμός (ΕΕ) 2016/1036 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2016, για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συνεπώς, ο ισχυρισμός αυτός απορρίπτεται.

(153)

Επιπλέον, η SIEMES υποστήριξε ότι η διάρκεια της εκκρεμούσας ενώπιον των γερμανικών τελωνειακών αρχών διαδικασίας αναφορικά με την αίτησή της για επιστροφή δασμών αντιντάμπινγκ συνιστά παραβίαση του δικαιώματος χρηστής διοίκησης, το οποίο κατοχυρώνεται στο άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πρώτον, η Επιτροπή επισημαίνει ότι οι αποφάσεις επιστροφής δασμών αντιντάμπινγκ εμπίπτουν στην αρμοδιότητα των τελωνειακών αρχών των κρατών μελών. Δεύτερον, από τις πληροφορίες που της παρασχέθηκαν η Επιτροπή αντιλαμβάνεται ότι η αίτηση επιστροφής δασμών την οποία υπέβαλε η SIEMES στις 19 Μαρτίου 2012 απορρίφθηκε διότι η απόφαση βάσει της οποίας υπέβαλε την αίτηση επιστροφής δασμών αφορούσε μόνο τις εταιρείες Brosmann και Aokang. Η απόφαση δεν είχε κανένα αποτέλεσμα έναντι άλλων παραγωγών-εξαγωγέων στην Κίνα και το Βιετνάμ. Μόνο στις 4 Φεβρουαρίου 2016 το Δικαστήριο, στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-659/13 C & J Clark International Limited και C-34/14 Puma SE, ακύρωσε τον επίδικο κανονισμό, στο μέτρο που αφορούσε όλους τους παραγωγούς-εξαγωγείς του υπό εξέταση προϊόντος (βλέπε αιτιολογική σκέψη 12). Μόνο σ' αυτό το χρονικό σημείο η SIEMES καλύφθηκε από απόφαση του Δικαστηρίου, όπως σωστά της επισήμαναν οι γερμανικές τελωνειακές αρχές στην επιστολή τους της 7ης Σεπτεμβρίου 2016. Η Επιτροπή εφάρμοσε την απόφαση έναντι ορισμένων παραγωγών-εξαγωγέων, όπως περιγράφεται στις αιτιολογικές σκέψεις 18 έως 38, καθώς και έναντι των εισαγωγέων που ζήτησαν επιστροφή δασμών από τις γερμανικές τελωνειακές αρχές. Ειδικότερα, όσον αφορά τις εισαγωγές που αποτελούν αντικείμενο αιτήσεων επιστροφής οι οποίες κοινοποιήθηκαν στην Επιτροπή από τις γερμανικές τελωνειακές αρχές σύμφωνα με το άρθρο 1 του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2016/223 (γίνεται σχετική αναφορά στην αιτιολογική σκέψη 30), η Επιτροπή τήρησε απολύτως την οκτάμηνη προθεσμία εφαρμογής που ορίζεται στο άρθρο 1 παράγραφος 2 του εν λόγω κανονισμού. Συνεπώς, η Επιτροπή δεν συμφωνεί με το επιχείρημα ότι η εν λόγω διαδικασία παραβίασε την αρχή της χρηστής διοικήσεως. Επομένως, αυτός ο ισχυρισμός πρέπει να απορριφθεί.

(154)

Λαμβανομένων υπόψη των παρατηρήσεων που υποβλήθηκαν και της σχετικής ανάλυσης, η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο δασμός αντιντάμπινγκ που εφαρμόζεται σε όλες τις άλλες εταιρείες στην Κίνα και στο Βιετνάμ, δηλαδή 16,5 % και 10 % αντίστοιχα, θα πρέπει να επιβληθεί εκ νέου για την περίοδο εφαρμογής του επίδικου κανονισμού.

(155)

Όπως αναφέρθηκε στην αιτιολογική σκέψη 28, η Επιτροπή ανέστειλε την αξιολόγηση των εταιρειών που απαριθμούνται στο παράρτημα III του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2017/423 της Επιτροπής, έως ότου ο εισαγωγέας που ζητά επιστροφή δασμών από τις εθνικές τελωνειακές αρχές γνωστοποιήσει στην Επιτροπή τις επωνυμίες και τις διευθύνσεις των παραγωγών-εξαγωγέων από τους οποίους οι σχετικοί έμποροι αγόρασαν υποδήματα ή, αν δεν ληφθεί απάντηση εντός της συγκεκριμένης προθεσμίας, έως τη λήξη της προθεσμίας που έχει ορίσει η Επιτροπή για την παροχή των εν λόγω πληροφοριών.

(156)

Στο άρθρο 3 του κανονισμού (ΕΕ) 2017/423, η Επιτροπή ζήτησε επίσης από τις αρμόδιες εθνικές τελωνειακές αρχές να μην επιστρέψουν τους εισπραχθέντες δασμούς, έως ότου η Επιτροπή οριστικοποιήσει την αξιολόγηση των σχετικών αιτήσεων για ΚΟΑ/ΑΜ.

(157)

Κατόπιν αυτών, όπως αναφέρθηκε στην αιτιολογική σκέψη 29, η Pentland Brands Ltd, η Puma UK Ltd και η Deichmann Shoes UK Ltd προέβησαν στον προσδιορισμό των προμηθευτών τους. Η Επιτροπή ανέλυσε τις αιτήσεις ΚΟΑ/ΑΜ των προμηθευτών που προσδιορίζονται στον ισχύοντα κανονισμό. Επομένως, η Επιτροπή ολοκλήρωσε την αξιολόγηση της κατάστασης των εταιρειών που απαριθμούνται στο παράρτημα III του κανονισμού (ΕΕ) 2017/423. Ως εκ τούτου, για τις εταιρείες που απαριθμούνται στο παράρτημα III του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2017/423 της Επιτροπής, η Επιτροπή δεν έχει κανένα στοιχείο από το οποίο να προκύπτει ότι αυτές οι εταιρείες υπέβαλαν στην αρχική έρευνα αίτηση για ΚΟΑ/ΑΜ. Επομένως, η σχετική αίτηση των εισαγωγέων για επιστροφή δασμών δεν θα πρέπει να γίνει δεκτή, διότι ο επίδικος κανονισμός δεν έχει ακυρωθεί σε ό,τι τους αφορά. Για ευχερέστερη αναφορά, η Επιτροπή αναπαρήγαγε το παράρτημα III του κανονισμού (ΕΕ) 2017/423 ως παράρτημα VI του παρόντος κανονισμού.

(158)

Οι οικείοι παραγωγοί-εξαγωγείς, οι εισαγωγείς τους οποίους αφορούσαν οι κοινοποιήσεις των τελωνειακών αρχών της Γερμανίας και των Κάτω Χωρών, οι εισαγωγείς που γνωστοποίησαν τις επωνυμίες και τις διευθύνσεις των αντίστοιχων προμηθευτών τους στην Κίνα και/ή στο Βιετνάμ, καθώς και όλα τα άλλα μέρη που εμφανίστηκαν ενημερώθηκαν για τα ουσιώδη πραγματικά περιστατικά και το σκεπτικό βάσει των οποίων επρόκειτο να προταθεί η εκ νέου επιβολή του οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ στις εξαγωγές των 70 οικείων παραγωγών-εξαγωγέων. Μετά την ενημέρωση αυτή, τους χορηγήθηκε προθεσμία για να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους.

(159)

Ο παρών κανονισμός είναι σύμφωνος με τη γνώμη της επιτροπής που έχει συσταθεί βάσει του άρθρου 15 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΕ) 2016/1036,