(1)

Η μέθοδος LC-MS/MS του EU-RL είναι η μέθοδος αναφοράς για την ανίχνευση θαλάσσιων τοξινών που αναφέρονται στο κεφάλαιο V σημείο 2 στοιχεία γ), δ) και ε) του τμήματος VII του παραρτήματος III του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 853/2004. Η μέθοδος αυτή ανιχνεύει τουλάχιστον τις ακόλουθες ενώσεις:

—   τοξίνες της ομάδας του οκαδαϊκού οξέος: OA, DTX1, DTX2, DTX3 συμπεριλαμβανομένων των εστέρων τους,

—   τοξίνες της ομάδας των πεκτενοτοξινών: PTX1 και PTX2,

—   τοξίνες της ομάδας των γεσοτοξινών: YTX, 45 OH YTX, Homo YTX και 45 OH Homo YTX,

—   τοξίνες της ομάδας των αζασπειροξέων: AZA1, AZA2 και AZA3.

(2)

Το σύνολο ισοδύναμης τοξικότητας υπολογίζεται χρησιμοποιώντας παράγοντες ισοδύναμης τοξικότητας (TEF) σύμφωνα με τις συστάσεις της ΕΑΑΤ.

(3)

Εάν ανακαλυφθούν νέες ανάλογες ουσίες που είναι σημαντικές για τη δημόσια υγεία, θα πρέπει να συμπεριληφθούν στην ανάλυση. Το σύνολο ισοδύναμης τοξικότητας υπολογίζεται χρησιμοποιώντας παράγοντες ισοδύναμης τοξικότητας (TEF) σύμφωνα με τις συστάσεις της ΕΑΑΤ.

(4)

Μια σειρά μεθόδων, όπως η μέθοδος υγροχρωματογραφίας (LC)-φασματομετρίας μάζας (MS), η υψηλής απόδοσης υγροχρωματογραφία (HPLC) με κατάλληλη ανίχνευση, οι ανοσολογικές δοκιμασίες και οι λειτουργικές δοκιμασίες, όπως η δοκιμή παρεμπόδισης φωσφατάσεων, μπορούν να χρησιμοποιούνται ως εναλλακτικές λύσεις ή συμπληρωματικά προς τη μέθοδο LC-MS/MS του EU-RL, υπό τον όρο ότι:

(1)

Για να δοθεί στα κράτη μέλη η δυνατότητα να προσαρμόσουν τις μεθόδους τους στη μέθοδο LC-MS/MS όπως ορίζεται στο σημείο Α παράγραφος 1 του παρόντος κεφαλαίου, μια σειρά βιολογικών διαδικασιών σε ποντίκια με διαφορά ως προς την προς ανάλυση δόση (ήπαρ και πάγκρεας ή ολόκληρο το σώμα) και ως προς τους διαλύτες που χρησιμοποιούνται για τα στάδια της εκχύλισης και του καθαρισμού μπορεί να εξακολουθήσει να χρησιμοποιείται έως τις 31 Δεκεμβρίου 2014 για την ανίχνευση θαλάσσιων τοξινών, όπως αναφέρονται στο κεφάλαιο V σημείο 2 στοιχεία γ), δ) και ε) του τμήματος VII του παραρτήματος III του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 853/2004.

(2)

Η ευαισθησία και η επιλεκτικότητα εξαρτώνται από την επιλογή των διαλυτών που χρησιμοποιούνται για τα στάδια της εκχύλισης και του καθαρισμού και αυτό θα πρέπει να ληφθεί υπόψη όταν λαμβάνεται απόφαση για τη μέθοδο που θα ακολουθηθεί, προκειμένου να καλυφθεί όλο το φάσμα των τοξινών.

(3)

Μία και μόνο βιοδοκιμασία σε ποντίκια με εκχύλισμα ακετόνης μπορεί να χρησιμοποιείται για την ανίχνευση του οκαδαϊκού οξέος, των δινοφυσιστοξινών, των αζασπειροξέων, των πεκτενοτοξινών και των γεσοτοξινών. Η δοκιμασία αυτή μπορεί να συμπληρωθεί, εάν χρειαστεί, με κατανομή υγρού/υγρού με οξικό αιθύλιο/νερό ή διχλωρομεθάνιο/νερό για την απομάκρυνση ενδεχόμενων παρεμποδίσεων.

(4)

Για κάθε δοκιμή χρησιμοποιούνται τρία ποντίκια. Ο θάνατος των δύο από τα τρία ποντίκια εντός 24 ωρών από τον εμβολιασμό καθενός από αυτά με εκχύλισμα ίσο με 5 g ήπατος και παγκρέατος ή 25 g όταν πρόκειται για ολόκληρο το σώμα, πρέπει να θεωρείται θετικό αποτέλεσμα για την παρουσία μιας ή περισσοτέρων τοξινών από αυτές που αναφέρονται στο κεφάλαιο V σημείο 2 στοιχεία γ), δ) και ε) του τμήματος VII του παραρτήματος III του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 853/2004 σε επίπεδα άνω των καθοριζομένων.

(5)

Μια βιοδοκιμασία σε ποντίκια με εκχύλιση ακετόνης, που θα συμπληρωθεί με κατανομή υγρού/υγρού με διαιθυλαιθέρα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ανίχνευση του οκαδαϊκού οξέος, των δινοφυσιστοξινών και των πεκτενοτοξινών αλλά όχι για την ανίχνευση των γεσοτοξινών και των αζασπειροξέων, επειδή κατά το στάδιο της κατανομής μπορεί να υπάρξουν απώλειες τοξινών. Για κάθε δοκιμή χρησιμοποιούνται τρία ποντίκια. Ο θάνατος των δύο από τα τρία ποντίκια εντός 24 ωρών μετά τον εμβολιασμό καθενός από αυτά με εκχύλισμα ίσο με 5 g ήπατος και παγκρέατος ή 25 g όταν πρόκειται για ολόκληρο το σώμα, πρέπει να θεωρείται θετικό αποτέλεσμα για την παρουσία οκαδαϊκού οξέος, δινοφυσιστοξινών και πεκτενοτοξινών σε επίπεδα άνω των επιπέδων που καθορίζονται στο κεφάλαιο V σημείο 2 στοιχεία γ) και ε) του τμήματος VII του παραρτήματος III του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 853/2004.

(6)

Η βιοδοκιμασία σε επίμυες μπορεί να ανιχνεύσει το οκαδαϊκό οξύ, τις δινοφυσιστοξίνες και τα αζασπειροξέα. Τρεις επίμυες χρησιμοποιούνται σε κάθε δοκιμή. Διαρροϊκή αντίδραση σε έναν από τους επίμυες θεωρείται θετικό αποτέλεσμα για την παρουσία οκαδαϊκού οξέος, δινοφυσιστοξινών και αζασπειροξέων σε επίπεδα άνω των επιπέδων που καθορίζονται στο κεφάλαιο V σημείο 2 στοιχεία γ) και ε) του τμήματος VII του παραρτήματος III του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 853/2004.