ΚΑΝΟΝΙΣΜΌΣ (ΕΚ) αριθ. 479/2008 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ

της 29ης Απριλίου 2008

για την κοινή οργάνωση της αμπελοοινικής αγοράς, την τροποποίηση των κανονισμών (ΕΚ) αριθ. 1493/1999, (ΕΚ) αριθ. 1782/2003, (ΕΚ) αριθ. 1290/2005, (ΕΚ) αριθ. 3/2008 και την κατάργηση των κανονισμών (ΕΟΚ) αριθ. 2392/86 και (ΕΚ) αριθ. 1493/1999

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, και ιδίως τα άρθρα 36 και 37,

την πρόταση της Επιτροπής,

τη γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (1),

τη γνώμη της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (2),

Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΟΝ ΠΑΡΟΝΤΑ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ:

ΤΙΤΛΟΣ I

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 1

Αντικείμενο και πεδίο εφαρμογής

1.   Ο παρών κανονισμός θεσπίζει ειδικούς κανόνες που εφαρμόζονται στην παραγωγή και στην εμπορία των προϊόντων που αναφέρονται στο μέρος XII του παραρτήματος Ι του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1234/2007.

2.   Όσον αφορά τα προϊόντα που αναφέρονται στην παράγραφο 1, ο παρών κανονισμός προβλέπει:

Άρθρο 2

Ορισμοί

Για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού, εφαρμόζονται οι ορισμοί του παραρτήματος I.

ΤΙΤΛΟΣ II

ΜΕΤΡΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ I

Προγράμματα στήριξης

Τμήμα 1

Εισαγωγικές διατάξεις

Άρθρο 3

Πεδίο εφαρμογής

Το παρόν κεφάλαιο καθορίζει τους κανόνες που διέπουν τη χορήγηση κοινοτικών πόρων στα κράτη μέλη και τη χρησιμοποίηση των πόρων αυτών από τα κράτη μέλη, μέσω εθνικών προγραμμάτων στήριξης (στο εξής «προγράμματα στήριξης»), για τη χρηματοδότηση ειδικών μέτρων στήριξης που προορίζονται να στηρίξουν τον αμπελοοινικό τομέα.

Άρθρο 4

Συμβατότητα και συνοχή

1.   Τα προγράμματα στήριξης πρέπει να είναι συμβατά με το κοινοτικό δίκαιο και να συνάδουν με τις δραστηριότητες, τις πολιτικές και τις προτεραιότητες της Κοινότητας.

2.   Τα κράτη μέλη είναι υπεύθυνα για τα προγράμματα στήριξης και εξασφαλίζουν ότι διαθέτουν εσωτερική συνοχή και καταρτίζονται και εφαρμόζονται κατά αντικειμενικό τρόπο, λαμβάνοντας υπόψη την οικονομική κατάσταση των ενδιαφερόμενων παραγωγών και την ανάγκη να αποφευχθεί η αδικαιολόγητη άνιση μεταχείριση μεταξύ των παραγωγών.

Τα κράτη μέλη είναι υπεύθυνα για να προβλέπουν και να εφαρμόζουν τους απαιτούμενους ελέγχους και κυρώσεις σε περίπτωση μη συμμόρφωσης προς τα προγράμματα στήριξης.

3.   Δεν χορηγείται στήριξη:

Τμήμα 2

Υποβολή και περιεχόμενο των προγραμμάτων στήριξης

Άρθρο 5

Υποβολή προγραμμάτων στήριξης

1.   Κάθε κράτος μέλος παραγωγός που αναφέρεται στο παράρτημα II, υποβάλλει στην Επιτροπή, για πρώτη φορά στις 30 Ιουνίου 2008 το αργότερο, σχέδιο πενταετούς προγράμματος στήριξης που περιλαμβάνει μέτρα σύμφωνα με το παρόν κεφάλαιο.

Τα μέτρα στήριξης στα πλαίσια των προγραμμάτων στήριξης καταρτίζονται στο γεωγραφικό επίπεδο το οποίο τα κράτη μέλη θεωρούν το πιο ενδεδειγμένο. Πριν από την υποβολή στην Επιτροπή, το πρόγραμμα στήριξης αποτελεί αντικείμενο διαβούλευσης με τις αρμόδιες αρχές και οργανώσεις στο κατάλληλο εδαφικό επίπεδο.

Κάθε κράτος μέλος υποβάλλει ένα μόνον σχέδιο προγράμματος στήριξης στο οποίο μπορεί να λαμβάνονται υπόψη οι περιφερειακές ιδιαιτερότητες.

2.   Τα προγράμματα στήριξης αρχίζουν να ισχύουν τρεις μήνες μετά την υποβολή τους στην Επιτροπή.

Ωστόσο, εάν το υποβληθέν πρόγραμμα στήριξης δεν πληροί τους όρους του παρόντος κεφαλαίου, η Επιτροπή ενημερώνει σχετικά το κράτος μέλος. Στην περίπτωση αυτήν, το κράτος μέλος υποβάλλει αναθεωρημένο πρόγραμμα στήριξης στην Επιτροπή. Το αναθεωρημένο πρόγραμμα στήριξης αρχίζει να ισχύει δύο μήνες από την κοινοποίησή του, εκτός αν παραμένει μη συμβατό, οπότε εφαρμόζεται το παρόν εδάφιο.

3.   Η παράγραφος 2 εφαρμόζεται τηρουμένων των αναλογιών στις τροποποιήσεις των προγραμμάτων στήριξης που υποβάλλουν τα κράτη μέλη.

4.   Το άρθρο 6 δεν εφαρμόζεται όταν το μοναδικό μέτρο ενός κράτους μέλους στο πλαίσιο προγράμματος στήριξης είναι η μεταφορά στο καθεστώς ενιαίας ενίσχυσης που προβλέπεται στο άρθρο 9. Στην περίπτωση αυτήν, το άρθρο 21 εφαρμόζεται μόνον όσον αφορά την παράγραφο 1 του εν λόγω άρθρου και για το έτος κατά το οποίο πραγματοποιείται η μεταφορά.

Άρθρο 6

Περιεχόμενο των προγραμμάτων στήριξης

Τα προγράμματα στήριξης αποτελούνται από τα ακόλουθα στοιχεία:

Άρθρο 7

Επιλέξιμα μέτρα

1.   Τα προγράμματα στήριξης περιλαμβάνουν ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα μέτρα:

2.   Τα προγράμματα στήριξης δεν περιλαμβάνουν άλλα μέτρα εκτός από τα αναφερόμενα στα άρθρα 9 έως 19.

Άρθρο 8

Γενικοί κανόνες για τα προγράμματα στήριξης

1.   Η χορήγηση των διαθέσιμων κοινοτικών πόρων καθώς και τα δημοσιονομικά ανώτατα όρια αναφέρονται στο παράρτημα II.

2.   Η κοινοτική στήριξη αφορά μόνον τις επιλέξιμες δαπάνες που πραγματοποιούνται μετά την υποβολή των σχετικών προγραμμάτων στήριξης, όπως αναφέρεται στο άρθρο 5 παράγραφος 1.

3.   Τα κράτη μέλη δεν συμβάλλουν στο κόστος των μέτρων που χρηματοδοτούνται από την Κοινότητα δυνάμει των προγραμμάτων στήριξης.

4.   Κατά παρέκκλιση από την παράγραφο 3, τα κράτη μέλη μπορούν να χορηγούν κρατική ενίσχυση σύμφωνα με τους σχετικούς κοινοτικούς κανόνες για τις κρατικές ενισχύσεις για τα μέτρα που αναφέρονται στο άρθρο 10, 14 και 15.

Το ανώτατο ποσοστό ενίσχυσης, όπως αναφέρεται στους σχετικούς κοινοτικούς κανόνες για τις κρατικές ενισχύσεις, εφαρμόζεται στη συνολική δημόσια χρηματοδότηση, συμπεριλαμβανομένων τόσο των κοινοτικών όσο και των εθνικών πόρων.

Τμήμα 3

Ειδικά μέτρα στήριξης

Άρθρο 9

Καθεστώς ενιαίας ενίσχυσης και στήριξη προς τους αμπελοκαλλιεργητές

1.   Τα κράτη μέλη επιτρέπεται να παρέχουν στήριξη στους αμπελοκαλλιεργητές χορηγώντας σε αυτούς δικαιώματα πληρωμών κατά την έννοια του κεφαλαίου 3 του τίτλου ΙΙΙ του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1782/2003 κατά τα οριζόμενα στο σημείο ΙΕ του παραρτήματος VII του εν λόγω κανονισμού.

2.   Τα κράτη μέλη που σκοπεύουν να κάνουν χρήση της δυνατότητας που προβλέπεται στην παράγραφο 1, προνοούν για τη στήριξη αυτή στα εθνικά τους προγράμματα στήριξης, και επιπλέον, όσον αφορά τις συνεπαγόμενες μεταφορές κονδυλίων στο καθεστώς ενιαίας ενίσχυσης, μέσω τροποποιήσεων αυτών των προγραμμάτων κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 5 παράγραφος 3.

3.   Αφού αρχίσει να ισχύει, η στήριξη που προβλέπεται στην παράγραφο 1:

Άρθρο 10

Προώθηση σε αγορές τρίτων χωρών

1.   Η στήριξη δυνάμει του παρόντος άρθρου καλύπτει μέτρα ενημέρωσης ή προώθησης σε τρίτες χώρες για τους κοινοτικούς οίνους και, συνεπώς, βελτιώνει την ανταγωνιστικότητά τους στις εν λόγω χώρες.

2.   Τα μέτρα που αναφέρονται στην παράγραφο 1 αφορούν οίνους με προστατευόμενη ονομασία προέλευσης ή προστατευόμενη γεωγραφική ένδειξη ή οίνους με αναγραφή της ποικιλίας αμπέλου.

3.   Τα μέτρα που αναφέρονται στην παράγραφο 1 μπορούν να αφορούν μόνον:

4.   Η κοινοτική συνδρομή στις δραστηριότητες προώθησης δεν υπερβαίνει το 50 % της επιλέξιμης δαπάνης.

Άρθρο 11

Αναδιάρθρωση και μετατροπή αμπελώνων

1.   Στόχος των μέτρων της αναδιάρθρωσης και μετατροπής των αμπελώνων είναι η αύξηση της ανταγωνιστικότητας των αμπελουργών.

2.   Η αναδιάρθρωση και η μετατροπή των αμπελώνων χρηματοδοτείται σύμφωνα με το παρόν άρθρο μόνον εάν τα κράτη μέλη υποβάλουν απογραφή του δυναμικού παραγωγής τους σύμφωνα με το άρθρο 109.

3.   Η στήριξη για αναδιάρθρωση και μετατροπή των αμπελώνων μπορεί να καλύπτει μόνον μία ή περισσότερες από τις ακόλουθες δράσεις:

Δεν καλύπτεται η κανονική ανανέωση των αμπελώνων που φθάνουν το τέλος της φυσικής τους ζωής.

4.   Η στήριξη για αναδιάρθρωση και μετατροπή των αμπελώνων μπορεί να λαμβάνει μόνον τις ακόλουθες μορφές:

5.   Η αποζημίωση των παραγωγών για τις απώλειες εισοδήματος όπως αναφέρεται στην παράγραφο 4 στοιχείο α) μπορεί να καλύπτει έως και το 100 % της σχετικής απώλειας και μπορεί να λάβει μία από τις ακόλουθες μορφές:

6.   Η συμβολή της Κοινότητας στις πραγματικές δαπάνες που συνδέονται με την αναδιάρθρωση και τη μετατροπή αμπελώνων δεν υπερβαίνει το 50 % των δαπανών αυτών. Στις περιφέρειες που κατατάσσονται στις περιφέρειες σύγκλισης σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1083/2006 (14), η κοινοτική συνδρομή στις δαπάνες για την αναδιάρθρωση και τη μετατροπή δεν υπερβαίνει το 75 %.

Άρθρο 12

Πρώιμος τρύγος

1.   Για τους σκοπούς του παρόντος άρθρου, ως πρώιμος τρύγος νοείται η ολική καταστροφή ή η απομάκρυνση των σταφυλιών που δεν έχουν ακόμη ωριμάσει, μειώνοντας έτσι την απόδοση της σχετικής έκτασης στο μηδέν.

2.   Η στήριξη για πρώιμο τρύγο συμβάλλει στην αποκατάσταση της ισορροπίας μεταξύ της προσφοράς και της ζήτησης στην αμπελοοινική αγορά στην Κοινότητα ώστε να αποφευχθούν οι κρίσεις της αγοράς.

3.   Η στήριξη για τον πρώιμο τρύγο μπορεί να χορηγείται με τη μορφή κατ’ αποκοπή ενίσχυσης ανά εκτάριο που καθορίζεται από το ενδιαφερόμενο κράτος μέλος.

Η ενίσχυση δεν υπερβαίνει το 50 % του συνόλου των άμεσων δαπανών καταστροφής ή απομάκρυνσης των σταφυλιών και της απώλειας εισοδήματος που προκύπτει από την καταστροφή ή την απομάκρυνση των σταφυλιών.

4.   Τα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη θεσπίζουν σύστημα που βασίζεται σε αντικειμενικά κριτήρια ώστε να διασφαλίζεται ότι το μέτρο πρώιμου τρύγου δεν οδηγεί στην αποζημίωση μεμονωμένων αμπελουργών καθ’ υπέρβαση των ανώτατων ορίων που αναφέρονται στην παράγραφο 3 δεύτερο εδάφιο.

Άρθρο 13

Ταμεία αλληλοβοήθειας

1.   Στο πλαίσιο της στήριξης για τη σύσταση ταμείων αλληλοβοήθειας παρέχεται βοήθεια στους παραγωγούς που επιθυμούν να ασφαλιστούν έναντι των διακυμάνσεων της αγοράς.

2.   Η στήριξη για τη σύσταση των ταμείων αλληλοβοήθειας μπορεί να χορηγείται με τη μορφή προσωρινής και φθίνουσας ενίσχυσης για την κάλυψη των διοικητικών δαπανών των ταμείων.

Άρθρο 14

Ασφάλεια συγκομιδής

1.   Η στήριξη για την ασφάλεια συγκομιδής συμβάλλει στην προστασία των εισοδημάτων των παραγωγών για απώλειες που οφείλονται σε φυσικές καταστροφές, δυσμενή κλιματικά φαινόμενα, ασθένειες ή προσβολή από επιβλαβείς οργανισμούς.

2.   Η στήριξη για την ασφάλεια συγκομιδής μπορεί να χορηγείται με τη μορφή χρηματοδοτικής κοινοτικής συνδρομής, η οποία δεν πρέπει να υπερβαίνει:

3.   Η στήριξη για την ασφάλεια συγκομιδής μπορεί να χορηγείται μόνον εάν οι σχετικές αποζημιώσεις δεν καλύπτουν πάνω από το 100 % της απώλειας εισοδήματος, λαμβανομένων υπόψη τυχόν αποζημιώσεων που ενδεχομένως λαμβάνουν οι παραγωγοί από άλλα καθεστώτα ενίσχυσης σε σχέση με τους ασφαλιζόμενους κινδύνους.

4.   Η στήριξη για την ασφάλεια συγκομιδής δεν στρεβλώνει τον ανταγωνισμό στην αγορά ασφαλιστικών προϊόντων.

Άρθρο 15

Επενδύσεις

1.   Μπορεί να παρέχεται στήριξη για υλικές ή άυλες επενδύσεις σε εγκαταστάσεις επεξεργασίας, υποδομές οινοποιίας και εμπορίας οίνων, οι οποίες: βελτιώνουν τις συνολικές επιδόσεις των επιχειρήσεων και αφορούν ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα:

2.   Το μέγιστο ποσοστό της στήριξης κατά την παράγραφο 1 περιορίζεται στις πολύ μικρές, τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις κατά την έννοια της σύστασης 2003/361/ΕΚ της Επιτροπής, της 6ης Μαΐου 2003, σχετικά με τον ορισμό των πολύ μικρών, των μικρών και των μεσαίων επιχειρήσεων (15). Στο έδαφος των Αζορών, της Μαδέρας, των Καναρίων Νήσων, των μικρών νησιών του Αιγαίου κατά την έννοια του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1405/2006 του Συμβουλίου, της 18ης Σεπτεμβρίου 2006, σχετικά με τον καθορισμό ειδικών μέτρων για τη γεωργία στα μικρά νησιά του Αιγαίου (16) και των Γαλλικών Υπερπόντιων Διαμερισμάτων δεν ισχύουν περιορισμοί μεγέθους για το μέγιστο ποσοστό. Για επιχειρήσεις που δεν καλύπτονται από το άρθρο 2 παράγραφος 1, της εν λόγω σύστασης, οι οποίες απασχολούν λιγότερους από 750 υπαλλήλους ή έχουν κύκλο εργασιών μικρότερο των 200 εκατ. ευρώ, μειώνονται κατά το ήμισυ τα μέγιστα όρια της ενίσχυσης.

Δεν παρέχεται στήριξη σε προβληματικές επιχειρήσεις κατά την έννοια των κοινοτικών κατευθυντήριων γραμμών όσον αφορά τις κρατικές ενισχύσεις για τη διάσωση και την αναδιάρθρωση προβληματικών επιχειρήσεων.

3.   Η επιλέξιμη δαπάνη αποκλείει τα στοιχεία που αναφέρει το άρθρο 71 παράγραφος 3 στοιχεία α) έως γ) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1698/2005.

4.   Στη συνεισφορά της Κοινότητας εφαρμόζονται τα ακόλουθα ανώτατα ποσοστά ενίσχυσης σε σχέση με τις επιλέξιμες επενδυτικές δαπάνες:

5.   Το άρθρο 72 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1698/2005 εφαρμόζεται κατ’ αναλογία στη στήριξη που προβλέπεται στην παράγραφο 1.

Άρθρο 16

Απόσταξη υποπροϊόντων

1.   Μπορεί να παρέχεται στήριξη για την εθελοντική ή υποχρεωτική απόσταξη υποπροϊόντων οινοποίησης, που έχει πραγματοποιηθεί σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που καθορίζονται στο παράρτημα VI σημείο Δ.

Το ποσό της ενίσχυσης καθορίζεται επί τις % κατ’ όγκου και ανά εκατόλιτρο παραγόμενης αλκοόλης. Δεν χορηγείται ενίσχυση για τον όγκο αλκοόλης που περιέχεται στα αποσταζόμενα υποπροϊόντα και υπερβαίνει το 10 % του όγκου αλκοόλης που περιέχεται στον παραγόμενο οίνο.

2.   Τα μέγιστα επίπεδα ενίσχυσης βασίζονται στις δαπάνες συλλογής και επεξεργασίας και καθορίζονται με τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 113 παράγραφος 1.

3.   Η αλκοόλη που παράγεται από την απόσταξη για την οποία παρέχεται στήριξη κατά τα προβλεπόμενα στην παράγραφο 1 χρησιμοποιείται αποκλειστικά για βιομηχανικούς ή ενεργειακούς σκοπούς, ούτως ώστε να αποφεύγεται η στρέβλωση του ανταγωνισμού.

Άρθρο 17

Απόσταξη πόσιμης αλκοόλης

1.   Μπορεί να παρέχεται στήριξη έως τις 31 Ιουλίου 2012 σε παραγωγούς, για οίνο που αποστάζεται προς πόσιμη αλκοόλη υπό τη μορφή ενίσχυσης ανά εκτάριο.

2.   Προτού χορηγηθεί η ενίσχυση, υποβάλλονται τα συμφωνητικά που αφορούν την απόσταξη οίνου καθώς και τα δέοντα αποδεικτικά στοιχεία της παράδοσης προς απόσταξη.

Άρθρο 18

Απόσταξη κρίσης

1.   Μπορεί να παρέχεται στήριξη έως τις 31 Ιουλίου 2012 για εθελοντική ή υποχρεωτική απόσταξη αποθεμάτων οίνου την οποία αποφασίζουν τα κράτη μέλη σε δικαιολογημένες περιπτώσεις κρίσης, ούτως ώστε να μειωθεί ή να εξαλειφθεί το πλεόνασμα και παράλληλα να εξασφαλιστεί η συνέχεια του εφοδιασμού από τη μία εσοδεία στην άλλη.

2.   Τα μέγιστα επίπεδα ενίσχυσης καθορίζονται με τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 113 παράγραφος 1.

3.   Η αλκοόλη που παράγεται από την απόσταξη για την οποία παρέχεται στήριξη κατά τα προβλεπόμενα στην παράγραφο 1 χρησιμοποιείται αποκλειστικά για βιομηχανικούς ή ενεργειακούς σκοπούς, ούτως ώστε να αποφεύγεται η στρέβλωση του ανταγωνισμού.

4.   Η κατανομή του διαθέσιμου προϋπολογισμού που χρησιμοποιείται για την απόσταξη κρίσης δεν υπερβαίνει τα ποσοστιαία μερίδια που ακολουθούν και τα οποία υπολογίζονται βάσει των συνολικών διαθέσιμων πόρων που καθορίζονται στο παράρτημα ΙΙ ανά κράτος μέλος για την αντίστοιχη οικονομική χρήση:

5.   Τα κράτη μέλη μπορούν να αυξάνουν τους διαθέσιμους πόρους για την απόσταξη κρίσης πέραν των ετησίων οροφών που προβλέπει η παράγραφος 4 με συνεισφορά εθνικών πόρων σύμφωνα με τα ακόλουθα ανώτατα όρια (εκπεφρασμένα ως ποσοστό του αντίστοιχου μέγιστου ετήσιου ποσοστού που προβλέπεται στην παράγραφο 4):

Τα κράτη μέλη κοινοποιούν κατά περίπτωση στην Επιτροπή την προσθήκη των εθνικών πόρων που αναφέρονται στην προηγούμενη υποπαράγραφο και η Επιτροπή εγκρίνει την οικονομική πράξη προτού διατεθούν οι πόροι αυτοί.

Άρθρο 19

Χρησιμοποίηση συμπυκνωμένου γλεύκους σταφυλιών

1.   Μπορεί να παρέχεται στήριξη μέχρι τις 31 Ιουλίου 2012 σε οινοπαραγωγούς που χρησιμοποιούν συμπυκνωμένο γλεύκος σταφυλιών, καθώς και ανακαθαρισμένο συμπυκνωμένο γλεύκος σταφυλιών, για να αυξήσουν τον φυσικό αλκοολικό τίτλο των προϊόντων, υπό τις προϋποθέσεις που καθορίζονται στο παράρτημα V.

2.   Το ποσό της ενίσχυσης καθορίζεται επί τις % όγκου του δυναμικού αλκοολικού τίτλου και ανά εκατόλιτρο γλεύκους που χρησιμοποιείται προς εμπλουτισμό.

3.   Τα μέγιστα επίπεδα ενίσχυσης για το μέτρο αυτό στις διάφορες αμπελουργικές ζώνες καθορίζονται με τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 113 παράγραφος 1.

Άρθρο 20

Πολλαπλή συμμόρφωση

Εφόσον διαπιστωθεί ότι ο γεωργός δεν έχει συμμορφωθεί όσον αφορά την εκμετάλλευσή του, κατά τη χρονική περίοδο των τριών ετών από την καταβολή της ενίσχυσης στο πλαίσιο των προγραμμάτων στήριξης για αναδιάρθρωση και μετατροπή ή κατά τη διάρκεια της περιόδου του ενός έτους από την καταβολή της ενίσχυσης στο πλαίσιο των προγραμμάτων στήριξης για τον πρώιμο τρύγο, με τις κανονιστικές απαιτήσεις διαχείρισης και τις απαιτήσεις για την καλή γεωργική και περιβαλλοντική κατάσταση που αναφέρονται στα άρθρα 3 έως 7 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1782/2003 και εφόσον η μη συμμόρφωση είναι αποτέλεσμα ενέργειας ή παράλειψης για την οποία ευθύνεται άμεσα ο γεωργός, το ποσό της ενίσχυσης μειώνεται ή ακυρώνεται, εξ ολοκλήρου ή εν μέρει, ανάλογα με τη σοβαρότητα, την έκταση, τον διαρκή χαρακτήρα και την επανάληψη της μη συμμόρφωσης, και ενδεχομένως ο γεωργός υποχρεούται να επιστρέψει την ενίσχυση σύμφωνα με τους όρους που προβλέπονται στις εν λόγω διατάξεις.

Τμήμα 4

Γενικές διατάξεις

Άρθρο 21

Εκθέσεις και αξιολόγηση

1.   Κάθε έτος, και για πρώτη φορά την 1η Μαρτίου 2010, τα κράτη μέλη υποβάλλουν στην Επιτροπή το αργότερο ως την 1η Μαρτίου έκθεση για την εφαρμογή, κατά το προηγούμενο οικονομικό έτος, των μέτρων που προβλέπονται στα προγράμματα στήριξής τους.

Οι εκθέσεις αυτές αναφέρουν και περιγράφουν τα μέτρα για τα οποία χορηγήθηκε κοινοτική στήριξη δυνάμει των προγραμμάτων στήριξης και περιλαμβάνουν λεπτομέρειες για την εφαρμογή του μέτρου προώθησης που αναφέρεται στο άρθρο 10.

2.   Την 1η Μαρτίου 2011 το αργότερο και μια δεύτερη φορά την 1η Μαρτίου 2014 το αργότερο, τα κράτη μέλη υποβάλλουν στην Επιτροπή αξιολόγηση των δαπανών και των οφελών των προγραμμάτων στήριξης καθώς και ένδειξη για τον τρόπο αύξησης της αποτελεσματικότητάς τους.

Στις 31 Δεκεμβρίου 2011 το αργότερο, η Επιτροπή υποβάλλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο έκθεση για την εφαρμογή του μέτρου προώθησης που αναφέρεται στο άρθρο 10.

Άρθρο 22

Κανόνες εφαρμογής

Τα αναγκαία μέτρα για την εφαρμογή του παρόντος κεφαλαίου θεσπίζονται με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 1.

Τα μέτρα μπορούν να αναφέρονται ιδίως:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ II

Μεταφορά πόρων

Άρθρο 23

Μεταφορά πόρων στην αγροτική ανάπτυξη

1.   Από την οικονομική χρήση 2009, τα ποσά που καθορίζονται στην παράγραφο 2, τα οποία βασίζονται στις προγενέστερες δαπάνες στο πλαίσιο του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1493/1999 για μέτρα παρέμβασης που προορίζονται να ρυθμίσουν τις γεωργικές αγορές, όπως αναφέρεται στο άρθρο 3 παράγραφος 1 στοιχείο β) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1290/2005, είναι διαθέσιμα ως συμπληρωματικοί κοινοτικοί πόροι για μέτρα στις αμπελουργικές περιοχές δυνάμει των προγραμμάτων αγροτικής ανάπτυξης που χρηματοδοτούνται δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1698/2005.

2.   Τα ακόλουθα ποσά θα είναι διαθέσιμα στα συγκεκριμένα ημερολογιακά έτη:

3.   Τα ποσά που ορίζονται στην παράγραφο 2 κατανέμονται μεταξύ των κρατών μελών σύμφωνα με το παράρτημα III.

Τα κράτη μέλη για τα οποία δεν έχουν καταχωρηθεί ποσά στον ισχύοντα πίνακα του παραρτήματος ΙΙΙ λόγω του μικρού μεγέθους των ποσών που προκύπτουν άλλως, βάσει της κλείδας κατανομής που εφαρμόζεται στον καθορισμό των ποσών για το παράρτημα ΙΙΙ (λιγότερο από 2,5 εκατ. ευρώ προς μεταφορά το 2009), μπορούν να αποφασίσουν τη μεταφορά των ποσών αυτών που περιλαμβάνονται επί του παρόντος στο παράρτημα ΙΙ, εν μέρει ή εξ ολοκλήρου στο παράρτημα ΙΙΙ, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν στα οικεία προγράμματα αγροτικής ανάπτυξης. Σε αυτές τις περιπτώσεις, τα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη κοινοποιούν προς την Επιτροπή τη μεταφορά αυτή έως τις 30 Ιουνίου 2008 το αργότερο, η δε Επιτροπή τροποποιεί αναλόγως την παράγραφο 2 καθώς και τα παραρτήματα ΙΙ και ΙΙΙ.

ΤΙΤΛΟΣ ΙΙΙ

ΚΑΝΟΝΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ I

Γενικοί κανόνες

Άρθρο 24

Ταξινόμηση των οινοποιήσιμων ποικιλιών αμπέλου

1.   Με την επιφύλαξη της παραγράφου 2, τα κράτη μέλη προβαίνουν στην ταξινόμηση των οινοποιήσιμων ποικιλιών αμπέλου που επιτρέπεται να φυτεύονται, να αναφυτεύονται ή να εμβολιάζονται στα εδάφη τους για την αμπελοοινική παραγωγή.

Τα κράτη μέλη επιτρέπεται να προβαίνουν στην ταξινόμηση μόνον των οινοποιήσιμων ποικιλιών αμπέλου που πληρούν τους ακόλουθους όρους:

Όταν μια οινοποιήσιμη ποικιλία αμπέλου διαγράφεται από την ταξινόμηση που αναφέρεται στο πρώτο εδάφιο, η εκρίζωση της εν λόγω ποικιλίας πραγματοποιείται εντός 15 ετών από τη διαγραφή της.

2.   Τα κράτη μέλη, των οποίων η οινοπαραγωγή δεν υπερβαίνει τα 50 000 εκατόλιτρα ανά αμπελοοινική περίοδο, υπολογιζόμενη βάσει της μέσης παραγωγής κατά τις τελευταίες πέντε αμπελοοινικές περιόδους, εξαιρούνται από την υποχρέωση ταξινόμησης που αναφέρεται στην παράγραφο 1.

Ωστόσο, και στα κράτη μέλη που αναφέρονται το πρώτο εδάφιο, επιτρέπεται να φυτεύονται, να αναφυτεύονται ή να εμβολιάζονται μόνον οι οινοποιήσιμες ποικιλίες αμπέλου που είναι σύμφωνες με τα στοιχεία α) και β) της παραγράφου 1.

3.   Κατά παρέκκλιση του πρώτου και του δεύτερου εδαφίου της παραγράφου 1 και του δεύτερου εδαφίου της παραγράφου 2, επιτρέπονται η φύτευση, η αναφύτευση ή ο εμβολιασμός των ακόλουθων οινοποιήσιμων ποικιλιών αμπέλου για σκοπούς έρευνας και επιστημονικών πειραμάτων:

4.   Οι εκτάσεις που έχουν φυτευτεί με οινοποιήσιμες ποικιλίες αμπέλου για την παραγωγή οίνου κατά παράβαση των παραγράφων 1 έως 3 εκριζώνονται.

Ωστόσο, δεν υπάρχει υποχρέωση εκρίζωσης των εκτάσεων αυτών όταν η σχετική παραγωγή προορίζεται αποκλειστικά για κατανάλωση από την οικογένεια του οινοπαραγωγού.

5.   Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα μέτρα που απαιτούνται για τον έλεγχο της συμμόρφωσης των παραγωγών με τις παραγράφους 1 έως 4.

Άρθρο 25

Παραγωγή και εμπορία

1.   Τα προϊόντα που αναγράφονται στο παράρτημα IV και παράγονται στην Κοινότητα προέρχονται από οινοποιήσιμες ποικιλίες αμπέλου ταξινομήσιμες σύμφωνα με το άρθρο 24 παράγραφος 1.

2.   Η ονομασία κατηγορίας αμπελοοινικού προϊόντος, όπως προβλέπεται στο παράρτημα IV, μπορεί να χρησιμοποιείται στην Κοινότητα μόνον για την εμπορία προϊόντος το οποίο πληροί τους αντίστοιχους όρους του εν λόγω παραρτήματος.

Ωστόσο, ανεξάρτητα από το άρθρο 59 παράγραφος 1 στοιχείο α), τα κράτη μέλη μπορούν να επιτρέπουν τη χρήση του όρου «οίνος» εάν:

Πρέπει να αποφεύγεται οιαδήποτε σύγχυση με προϊόντα που αντιστοιχούν στις κατηγορίες οίνων του παραρτήματος IV.

3.   Οι κατηγορίες αμπελοοινικών προϊόντων του παραρτήματος IV είναι δυνατόν να τροποποιούνται με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 2.

4.   Εκτός από τον εμφιαλωμένο οίνο για τον οποίο μπορεί να αποδειχθεί ότι η εμφιάλωση πραγματοποιήθηκε πριν από την 1η Σεπτεμβρίου 1971, ο οίνος που προέρχεται από οινοποιήσιμες ποικιλίες αμπέλου οι οποίες αναγράφονται στην ταξινόμηση που καταρτίζεται σύμφωνα με το άρθρο 24 παράγραφος 1 πρώτο εδάφιο, αλλά δεν περιλαμβάνεται σε μία από τις κατηγορίες που ορίζονται στο παράρτημα IV μπορεί να χρησιμοποιείται μόνον για κατανάλωση από τις οικογένειες των παραγωγών, την παραγωγή ξιδιού από οίνο ή την απόσταξη.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ II

Οινολογικές πρακτικές και περιορισμοί

Άρθρο 26

Πεδίο εφαρμογής

Το παρόν κεφάλαιο αφορά τις επιτρεπόμενες οινολογικές πρακτικές και τους περιορισμούς που εφαρμόζονται στην παραγωγή και την εμπορία προϊόντων που καλύπτονται από τον παρόντα κανονισμό, καθώς και τη διαδικασία λήψης αποφάσεων σχετικά με τις πρακτικές και τους περιορισμούς εν προκειμένω.

Άρθρο 27

Οινολογικές πρακτικές και περιορισμοί

1.   Για την παραγωγή και τη διατήρηση στην Κοινότητα των προϊόντων που καλύπτονται από τον παρόντα κανονισμό χρησιμοποιούνται μόνον οι οινολογικές πρακτικές που επιτρέπονται από την κοινοτική νομοθεσία και καθορίζονται στο παράρτημα V ή αποφασίζονται σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 28 και 29.

Το πρώτο εδάφιο δεν εφαρμόζεται:

2.   Οι εγκεκριμένες οινολογικές πρακτικές χρησιμοποιούνται μόνον για την ορθή οινοποίηση, καλή συντήρηση ή την τελειοποίηση του προϊόντος.

3.   Τα προϊόντα που καλύπτονται από τον παρόντα κανονισμό παράγονται στην Κοινότητα σύμφωνα με τους ειδικούς περιορισμούς που ορίζονται στο παράρτημα VI.

4.   Τα προϊόντα που καλύπτονται από τον παρόντα κανονισμό, τα οποία έχουν παραχθεί σύμφωνα με μη εγκεκριμένες κοινοτικές ή, ενδεχομένως, εθνικές οινολογικές πρακτικές ή πρακτικές οι οποίες αντιβαίνουν στους περιορισμούς που ορίζονται στο παράρτημα VI, δεν είναι εμπορεύσιμα στην Κοινότητα.

Άρθρο 28

Αυστηρότεροι κανόνες που αποφασίζονται από τα κράτη μέλη

Τα κράτη μέλη μπορούν να περιορίζουν ή να αποκλείουν τη χρήση ορισμένων οινολογικών πρακτικών και να προβλέπουν αυστηρότερους περιορισμούς για οίνους εγκεκριμένους από την κοινοτική νομοθεσία, οι οποίοι παράγονται στο έδαφός τους, με στόχο την ενίσχυση της διατήρησης των βασικών χαρακτηριστικών των οίνων με προστατευόμενη ονομασία προέλευσης ή με προστατευόμενη γεωγραφική ένδειξη, των αφρωδών οίνων και των οίνων λικέρ.

Τα κράτη μέλη κοινοποιούν τους εν λόγω περιορισμούς, αποκλεισμούς και περιορισμούς στην Επιτροπή, η οποία ενημερώνει τα άλλα κράτη μέλη.

Άρθρο 29

Έγκριση οινολογικών πρακτικών και περιορισμών

1.   Εκτός από τις οινολογικές πρακτικές που αφορούν τον εμπλουτισμό, την αύξηση της οξύτητας και τη μείωση της οξύτητας που ορίζονται στο παράρτημα V για τα συγκεκριμένα προϊόντα που υπάγονται σε αυτό καθώς και τους περιορισμούς που αναγράφονται στο παράρτημα VI, η έγκριση των οινολογικών πρακτικών και των περιορισμών όσον αφορά την παραγωγή και τη διατήρηση των προϊόντων που καλύπτονται από τον παρόντα κανονισμό αποφασίζεται με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 2.

2.   Τα κράτη μέλη μπορούν να επιτρέπουν την πειραματική χρήση μη εγκεκριμένων οινολογικών πρακτικών υπό τους όρους που θα καθοριστούν με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 2.

Άρθρο 30

Κριτήρια έγκρισης

Για την έγκριση των οινολογικών πρακτικών με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 2, η Επιτροπή:

Άρθρο 31

Μέθοδοι ανάλυσης

Οι μέθοδοι ανάλυσης που επιτρέπουν να διαπιστωθεί η σύσταση των προϊόντων που διέπονται από τον παρόντα κανονισμό και οι κανόνες που επιτρέπουν να διαπιστωθεί κατά πόσον τα προϊόντα αυτά έχουν αποτελέσει αντικείμενο επεξεργασιών κατά παράβαση των επιτρεπόμενων οινολογικών πρακτικών είναι εκείνες που συνιστώνται και δημοσιεύονται από τον Διεθνή Οργανισμό Αμπέλου και Οίνου.

Όταν δεν υπάρχουν μέθοδοι και κανόνες συνιστώμενοι και δημοσιευμένοι από το Διεθνή Οργανισμό Αμπέλου και Οίνου, οι αντίστοιχες μέθοδοι και κανόνες θεσπίζονται με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 2.

Μέχρις ότου θεσπιστούν αυτοί οι κανόνες, εφαρμόζονται οι μέθοδοι και κανόνες που επιτρέπονται από τα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη.

Άρθρο 32

Κανόνες εφαρμογής

Τα αναγκαία μέτρα εφαρμογής του παρόντος κεφαλαίου και των παραρτημάτων V και VI θεσπίζονται με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 2, εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά στα εν λόγω παραρτήματα.

Τα μέτρα μπορούν να περιλαμβάνουν ιδίως:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ III

Ονομασίες προέλευσης, γεωγραφικές ενδείξεις και παραδοσιακές ενδείξεις

Άρθρο 33

Πεδίο εφαρμογής

1.   Οι διατάξεις που αφορούν τις ονομασίες προέλευσης, τις γεωγραφικές ενδείξεις και τις παραδοσιακές ενδείξεις που ορίζονται στα κεφάλαια ΙV και V εφαρμόζονται στα προϊόντα που απαριθμούνται στα σημεία 1, 3 έως 6, 8, 9, 11, 14 και 16 του παραρτήματος IV.

2.   Οι διατάξεις που μνημονεύονται στην παράγραφο 1 σκοπεύουν:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV

Ονομασίες προέλευσης και γεωγραφικές ενδείξεις

Τμήμα 1

Ορισμοί

Άρθρο 34

Ορισμοί

1.   Για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού, νοούνται ως:

2.   Ορισμένες παραδοσιακά χρησιμοποιούμενες ονομασίες συνιστούν ονομασίες προέλευσης εάν:

3.   Οι ονομασίες προέλευσης και οι γεωγραφικές ενδείξεις, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που αφορούν γεωγραφικές περιοχές σε τρίτες χώρες, είναι επιλέξιμες για προστασία στην Κοινότητα σύμφωνα με τους κανόνες που ορίζονται στο παρόν κεφάλαιο.

Τμήμα 2

Αιτήσεις προστασίας

Άρθρο 35

Περιεχόμενο των αιτήσεων προστασίας

1.   Οι αιτήσεις για την προστασία ονομασιών ως ονομασιών προέλευσης ή γεωγραφικών ενδείξεων συνοδεύονται από τεχνικό φάκελο που περιλαμβάνει:

2.   Η προδιαγραφή του προϊόντος επιτρέπει στα ενδιαφερόμενα μέρη να ελέγχουν τους σχετικούς όρους παραγωγής της ονομασίας προέλευσης ή της γεωγραφικής ένδειξης.

Περιλαμβάνει τουλάχιστον:

Άρθρο 36

Αίτηση για χορήγηση προστασίας που αφορά γεωγραφική περιοχή τρίτης χώρας

1.   Σε περίπτωση που η αίτηση για χορήγηση προστασίας αφορά γεωγραφική περιοχή τρίτης χώρας, πρέπει να περιλαμβάνει, επιπλέον των στοιχείων που προβλέπονται στο άρθρο 35, στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι η σχετική ονομασία προστατεύεται στη χώρα προέλευσης.

2.   Η αίτηση αποστέλλεται στην Επιτροπή είτε απευθείας από τον αιτούντα είτε μέσω των αρχών της σχετικής τρίτης χώρας.

3.   Η αίτηση για χορήγηση προστασίας συντάσσεται σε μία από τις επίσημες γλώσσες της Κοινότητας ή συνοδεύεται από πιστοποιημένη μετάφραση σε μία από αυτές τις γλώσσες.

Άρθρο 37

Αιτούντες

1.   Οποιαδήποτε ενδιαφερόμενη ομάδα παραγωγών, ή σε εξαιρετικές περιπτώσεις, ένας μεμονωμένος παραγωγός, μπορούν να υποβάλλουν αίτηση προστασίας μιας ονομασίας προέλευσης ή μιας γεωγραφικής ένδειξης. Άλλοι ενδιαφερόμενοι μπορούν να συμμετέχουν στην αίτηση.

2.   Οι παραγωγοί μπορούν να υποβάλλουν αίτηση για χορήγηση προστασίας μόνον για οίνους τους οποίους παράγουν.

3.   Σε περίπτωση ονομασίας που αφορά διασυνοριακή γεωγραφική περιοχή ή παραδοσιακή ονομασία που συνδέεται με διασυνοριακή γεωγραφική περιοχή, είναι δυνατόν να υποβάλλεται κοινή αίτηση.

Τμήμα 3

Διαδικασία χορήγησης προστασίας

Άρθρο 38

Εθνική προκαταρκτική διαδικασία

1.   Οι αιτήσεις για χορήγηση προστασίας, σύμφωνα με το άρθρο 34, μιας ονομασίας προέλευσης ή μιας γεωγραφικής ένδειξης οίνων καταγωγής Κοινότητας υπόκεινται σε εθνική προκαταρκτική διαδικασία σύμφωνα με το παρόν άρθρο.

2.   Η αίτηση για χορήγηση προστασίας υποβάλλεται στο κράτος μέλος από του οποίου το έδαφος προέρχεται η ονομασία προέλευσης ή η γεωγραφική ένδειξη.

3.   Τα κράτη μέλη εξετάζουν εάν η αίτηση για χορήγηση προστασίας πληροί τους όρους που ορίζονται στο παρόν κεφάλαιο.

Τα κράτη μέλη προβλέπουν εθνική διαδικασία που διασφαλίζει την ενδεδειγμένη δημοσίευση της αίτησης και προβλέπουν περίοδο τουλάχιστον δύο μηνών από την ημερομηνία δημοσίευσης εντός της οποίας οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο το οποίο έχει έννομο συμφέρον και είναι εγκατεστημένο ή διαμένει στο έδαφός τους δύναται να υποβάλει ένσταση κατά της προτεινόμενης προστασίας, καταθέτοντας δεόντως αιτιολογημένη δήλωση.

4.   Εάν το κράτος μέλος θεωρεί ότι η ονομασία προέλευσης ή η γεωγραφική ένδειξη δεν πληροί τις σχετικές απαιτήσεις, συμπεριλαμβανομένης της πιθανότητας να μην υπάρχει συμβατότητα με την κοινοτική νομοθεσία γενικά, απορρίπτει την αίτηση.

5.   Εάν το κράτος μέλος θεωρεί ότι οι σχετικές απαιτήσεις πληρούνται,

Τα έγγραφα αυτά διαβιβάζονται σε μία από τις επίσημες γλώσσες των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή συνοδεύονται από πιστοποιημένη μετάφραση σε μια από τις εν λόγω γλώσσες.

6.   Τα κράτη μέλη θεσπίζουν τις νομοθετικές, κανονιστικές ή διοικητικές διατάξεις που είναι αναγκαίες για τη συμμόρφωση με το παρόν άρθρο το αργότερο την 1η Αυγούστου 2009.

7.   Σε περίπτωση που ένα κράτος μέλος δεν έχει εθνική νομοθεσία για την προστασία των ονομασιών προέλευσης και των γεωγραφικών ενδείξεων, το εν λόγω κράτος μέλος μπορεί, επί μεταβατικής και μόνο βάσεως, να χορηγεί στην ονομασία αυτή σε εθνικό επίπεδο και κατά τα οριζόμενα στο παρόν κεφάλαιο προστασία η οποία αρχίζει να ισχύει από την ημερομηνία υποβολής της αίτησης στην Επιτροπή. Η μεταβατική αυτή εθνική προστασία παύει την ημερομηνία κατά την οποία αποφασίζεται καταχώριση ή απόρριψη δυνάμει των διατάξεων του παρόντος κεφαλαίου.

Άρθρο 39

Εξέταση από την Επιτροπή

1.   Η Επιτροπή δημοσιοποιεί την ημερομηνία υποβολής της αίτησης για προστασία της ονομασίας προέλευσης ή της γεωγραφικής ένδειξης.

2.   Η Επιτροπή εξετάζει εάν οι αιτήσεις για προστασία που αναφέρονται στο άρθρο 38 παράγραφος 5 πληρούν τους όρους που ορίζονται στο παρόν κεφάλαιο.

3.   Εάν η Επιτροπή θεωρεί ότι οι όροι που ορίζονται στο παρόν κεφάλαιο πληρούνται, δημοσιεύει στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης το ενιαίο έγγραφο που αναφέρεται στο άρθρο 35 παράγραφος 1 στοιχείο δ) και τα στοιχεία της δημοσίευσης της προδιαγραφής του προϊόντος που αναφέρεται στο άρθρο 38 παράγραφος 5.

Σε αντίθετη περίπτωση, λαμβάνεται απόφαση, με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 2, για την απόρριψη της αίτησης.

Άρθρο 40

Διαδικασία ένστασης

Εντός δύο μηνών από την ημερομηνία δημοσίευσης που προβλέπεται στο άρθρο 39 παράγραφος 3 πρώτο εδάφιο, οποιοδήποτε κράτος μέλος ή τρίτη χώρα, ή οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο έχει έννομο συμφέρον, και είναι εγκατεστημένο ή διαμένει σε ένα κράτος μέλος διαφορετικό από εκείνο στο οποίο υποβλήθηκε η αίτηση για χορήγηση προστασίας ή σε τρίτη χώρα, δύναται να υποβάλλει ένσταση κατά της προτεινόμενης προστασίας, καταθέτοντας στην Επιτροπή δεόντως αιτιολογημένη δήλωση σχετικά με τις προϋποθέσεις επιλεξιμότητας που ορίζονται στο παρόν κεφάλαιο.

Σε περίπτωση φυσικού ή νομικού προσώπου που είναι εγκατεστημένο ή διαμένει σε τρίτη χώρα, η δήλωση αυτή κατατίθεται είτε απευθείας είτε μέσω των αρχών της σχετικής τρίτης χώρας, εντός της προθεσμίας των δύο μηνών που αναφέρεται στην πρώτη παράγραφο.

Άρθρο 41

Απόφαση σχετικά με τη χορήγηση προστασίας

Με βάση τα στοιχεία που διαθέτει η Επιτροπή, λαμβάνεται απόφαση, με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 2, είτε για χορήγηση προστασίας στην ονομασία προέλευσης ή στη γεωγραφική ένδειξη που πληροί τους όρους που αναφέρονται στο παρόν κεφάλαιο και είναι συμβατή με την κοινοτική νομοθεσία, είτε για απόρριψη της αίτησης εφόσον δεν πληρούνται οι όροι αυτοί.

Τμήμα 4

Ειδικές περιπτώσεις

Άρθρο 42

Ομώνυμα

1.   Μια ονομασία, για την οποία κατατίθεται αίτηση και η οποία είναι πλήρως ή εν μέρει ομώνυμη με ονομασία που έχει ήδη καταχωρηθεί δυνάμει του παρόντος κανονισμού, καταχωρείται λαμβανομένων δεόντως υπόψη των τοπικών και παραδοσιακών χρήσεων και των κινδύνων σύγχυσης.

Μια ομώνυμη ονομασία που δημιουργεί στον καταναλωτή την εσφαλμένη εντύπωση ότι τα προϊόντα προέρχονται από άλλο έδαφος δεν καταχωρείται, έστω και εάν είναι ακριβής όσον αφορά το έδαφος, την περιοχή ή την τοποθεσία από την οποία προέρχονται τα συγκεκριμένα προϊόντα.

Η χρήση μιας καταχωρημένης ομώνυμης ονομασίας επιτρέπεται μόνον υπό πρακτικές προϋποθέσεις που εξασφαλίζουν ότι η ομώνυμη ονομασία, η οποία καταχωρήθηκε μεταγενέστερα, διακρίνεται σαφώς από εκείνη που έχει ήδη καταχωρηθεί, λαμβανομένης υπόψη της ανάγκης να εξασφαλίζεται ισότιμη μεταχείριση των ενδιαφερόμενων παραγωγών και να μην παραπλανάται ο καταναλωτής.

2.   Η παράγραφος 1 εφαρμόζεται, τηρουμένων των αναλογιών, εάν μια ονομασία, για την οποία κατατίθεται αίτηση, είναι πλήρως ή εν μέρει ομώνυμη με γεωγραφική ένδειξη που προστατεύεται δυνάμει της νομοθεσίας των κρατών μελών.

Τα κράτη μέλη δεν καταχωρούν μη ταυτόσημες γεωγραφικές ενδείξεις για να προστατευτούν βάσει της οικείας τους νομοθεσίας περί γεωγραφικών ενδείξεων, σε περίπτωση που μια ονομασία προέλευσης ή γεωγραφική ένδειξη προστατεύεται εντός της Κοινότητας δυνάμει της κοινοτικής νομοθεσίας που αφορά τις ονομασίες προέλευσης και τις γεωγραφικές ενδείξεις.

3.   Πλην αντιθέτων διατάξεων των κανόνων εφαρμογής της Επιτροπής, σε περίπτωση που η ονομασία μιας οινοποιήσιμης ποικιλίας αμπέλου περιλαμβάνει ή αποτελείται από προστατευόμενη ονομασία προέλευσης ή γεωγραφική ένδειξη, η ονομασία αυτή δεν χρησιμοποιείται για την επισήμανση των προϊόντων που καλύπτονται από τον παρόντα κανονισμό.

4.   Η προστασία των ονομασιών προέλευσης και των γεωγραφικών ενδείξεων για προϊόντα που εμπίπτουν στις διατάξεις του άρθρου 34 δεν θίγει τις προστατευόμενες γεωγραφικές ενδείξεις που εφαρμόζονται σε αλκοολούχα ποτά κατά την έννοια του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 110/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Ιανουαρίου 2008, σχετικά με τον ορισμό, την περιγραφή, την παρουσίαση, την επισήμανση και την προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων των αλκοολούχων ποτών (18) και αντιστρόφως.

Άρθρο 43

Λόγοι απόρριψης της προστασίας

1.   Οι ονομασίες που έχουν καταστεί γενόσημες δεν προστατεύονται ως ονομασίες προέλευσης ή γεωγραφικές ενδείξεις.

Για τους σκοπούς του παρόντος κεφαλαίου, ως «ονομασία που έχει καταστεί γενόσημη» νοείται η ονομασία ενός οίνου η οποία, παρόλο που συνδέεται με την τοποθεσία ή την περιοχή όπου το προϊόν είχε αρχικά παραχθεί ή είχε διατεθεί στην αγορά, έχει πλέον καταστεί γενόσημη ονομασία οίνου στην Κοινότητα.

Για να προσδιοριστεί εάν μία ονομασία έχει καταστεί κοινή ή όχι πρέπει να λαμβάνονται υπόψη όλοι οι σχετικοί παράγοντες, ιδίως:

2.   Μία ονομασία δεν προστατεύεται ως ονομασία προέλευσης ή γεωγραφική ένδειξη εάν, λαμβανομένης υπόψη της φήμης ενός εμπορικού σήματος και της αναγνωρισιμότητάς του, η προστασία θα μπορούσε να παραπλανήσει τον καταναλωτή όσον αφορά την πραγματική ταυτότητα του οίνου.

Άρθρο 44

Σχέση με τα εμπορικά σήματα

1.   Εφόσον μια ονομασία προέλευσης ή μια γεωγραφική ένδειξη προστατεύεται δυνάμει του παρόντος κανονισμού, η καταχώριση ενός εμπορικού σήματος που αντιστοιχεί σε μία από τις καταστάσεις που αναφέρονται στο άρθρο 45 παράγραφος 2 για προϊόν που εμπίπτει σε μία από τις κατηγορίες που αναγράφονται στο παράρτημα IV απορρίπτεται εάν η αίτηση καταχώρισης του εμπορικού σήματος υποβάλλεται μετά την ημερομηνία υποβολής της αίτησης για προστασία της ονομασίας προέλευσης ή της γεωγραφικής ένδειξης στην Επιτροπή και, κατά συνέπεια, χορηγείται προστασία για την ονομασία προέλευσης ή τη γεωγραφική ένδειξη.

Τα εμπορικά σήματα που έχουν καταχωριστεί κατά παράβαση του πρώτου εδαφίου ακυρώνονται.

2.   Με την επιφύλαξη του άρθρου 43 παράγραφος 2, ένα εμπορικό σήμα η χρήση του οποίου αντιστοιχεί σε μία από τις καταστάσεις που αναφέρονται στο άρθρο 45 παράγραφος 2, για το οποίο έχει υποβληθεί αίτηση ή έχει καταχωριστεί ή έχει καθιερωθεί με τη χρήση, εάν προβλέπεται η δυνατότητα αυτή από τη σχετική νομοθεσία, στο έδαφος της Κοινότητας, πριν από την ημερομηνία κατά την οποία η αίτηση για προστασία της ονομασίας προέλευσης ή της γεωγραφικής ένδειξης έχει υποβληθεί στην Επιτροπή, μπορεί να συνεχίσει να χρησιμοποιείται και να ανανεωθεί κατά παρέκκλιση της προστασίας της ονομασίας προέλευσης ή της γεωγραφικής ένδειξης, υπό τον όρο ότι δεν υπάρχουν λόγοι για την ακύρωση ή την ανάκληση του εμπορικού σήματος κατά την έννοια της πρώτης οδηγίας 89/104/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 21ης Δεκεμβρίου 1988 για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων (19) ή του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 40/94 του Συμβουλίου της 20ής Δεκεμβρίου 1993 για το κοινοτικό σήμα (20).

Στις περιπτώσεις αυτές, επιτρέπεται η χρήση της ονομασίας προέλευσης ή της γεωγραφικής ένδειξης μαζί με τα σχετικά εμπορικά σήματα.

Τμήμα 5

Προστασία και έλεγχος

Άρθρο 45

Προστασία

1.   Οι προστατευόμενες ονομασίες προέλευσης και οι προστατευόμενες γεωγραφικές ενδείξεις δύνανται να χρησιμοποιούνται από οποιονδήποτε επιχειρηματία διαθέτει στην αγορά οίνο ο οποίος παράγεται σύμφωνα με την αντίστοιχη προδιαγραφή του προϊόντος.

2.   Οι προστατευόμενες ονομασίες προέλευσης, οι προστατευόμενες γεωγραφικές ενδείξεις καθώς και οι οίνοι για τους οποίους χρησιμοποιούνται οι εν λόγω προστατευόμενες ονομασίες σύμφωνα με την προδιαγραφή του προϊόντος προστατεύονται από:

3.   Οι προστατευόμενες ονομασίες προέλευσης ή οι προστατευόμενες γεωγραφικές ενδείξεις δεν καθίστανται κοινές στην Κοινότητα κατά την έννοια του άρθρου 43 παράγραφος 1.

4.   Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για να εμποδίσουν τις παράνομες χρήσεις των προστατευόμενων ονομασιών προέλευσης και των προστατευόμενων γεωγραφικών ενδείξεων όπως αναφέρεται στην παράγραφο 2.

Άρθρο 46

Μητρώο

Η Επιτροπή καταρτίζει και διατηρεί ηλεκτρονικό μητρώο των προστατευόμενων ονομασιών προέλευσης και των προστατευόμενων γεωγραφικών ενδείξεων οίνων, διαθέσιμο για το κοινό.

Άρθρο 47

Ορισμός των αρμόδιων ελεγκτικών αρχών

1.   Τα κράτη μέλη ορίζουν την ή τις αρχές που είναι αρμόδιες για τους ελέγχους σχετικά με τις υποχρεώσεις που επιβάλλονται από το παρόν κεφάλαιο σύμφωνα με τα κριτήρια του άρθρου 4 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 882/2004.

2.   Τα κράτη μέλη διασφαλίζουν ότι όλοι οι επιχειρηματίες που πληρούν τις διατάξεις του παρόντος κεφαλαίου δικαιούνται κάλυψη από σύστημα ελέγχων.

3.   Τα κράτη μέλη ενημερώνουν την Επιτροπή σχετικά με την ή τις αρμόδιες αρχές που αναφέρονται στην παράγραφο 1. Η Επιτροπή δημοσιοποιεί τα ονόματα και τις διευθύνσεις τους και εξασφαλίζει την τακτική επικαιροποίηση των στοιχείων αυτών.

Άρθρο 48

Έλεγχος της τήρησης των προδιαγραφών

1.   Όσον αφορά τις προστατευόμενες ονομασίες προέλευσης και τις προστατευόμενες γεωγραφικές ενδείξεις που σχετίζονται με γεωγραφική περιοχή της Κοινότητας, ο ετήσιος έλεγχος της τήρησης των προδιαγραφών του προϊόντος, κατά την παραγωγή του οίνου και κατά ή μετά τη συσκευασία του, εξασφαλίζεται από:

Το κόστος του ελέγχου αυτού βαρύνει τους επιχειρηματίες που αποτελούν το αντικείμενο του ελέγχου.

2.   Όσον αφορά τις προστατευόμενες ονομασίες προέλευσης και τις προστατευόμενες γεωγραφικές ενδείξεις που σχετίζονται με γεωγραφική περιοχή τρίτης χώρας, ο ετήσιος έλεγχος της τήρησης των προδιαγραφών του προϊόντος, κατά την παραγωγή του οίνου και κατά ή μετά τη συσκευασία του, εξασφαλίζεται από:

3.   Οι οργανισμοί πιστοποίησης που αναφέρονται στην παράγραφο 1 στοιχείο β) και στην παράγραφο 2 στοιχείο β) πληρούν το ευρωπαϊκό πρότυπο EN 45011 ή τον οδηγό ISO/IEC Guide 65 (γενικές απαιτήσεις που ισχύουν για τους οργανισμούς οι οποίοι προβαίνουν στην πιστοποίηση προϊόντων) και, από την 1η Μαΐου 2010, πρέπει να είναι διαπιστευμένοι σύμφωνα με το πρότυπο αυτό ή τον οδηγό αυτόν.

4.   Όταν οι αρχές που αναφέρονται στην παράγραφο 1 στοιχείο α) και στην παράγραφο 2 στοιχείο α) ελέγχουν την τήρηση των προδιαγραφών του προϊόντος, πρέπει να διαθέτουν επαρκή εχέγγυα αντικειμενικότητας, αμεροληψίας και εξειδικευμένο προσωπικό και πόρους που είναι αναγκαίοι για την εκτέλεση των καθηκόντων τους.

Άρθρο 49

Τροποποιήσεις των προδιαγραφών του προϊόντος

1.   Κάθε αιτών που πληροί τους όρους του άρθρου 37 δύναται να υποβάλλει αίτηση για έγκριση τροποποίησης των προδιαγραφών προϊόντος προστατευόμενης ονομασίας προέλευσης ή προστατευόμενης γεωγραφικής ένδειξης, ιδίως για να ληφθούν υπόψη οι εξελίξεις των επιστημονικών και τεχνικών γνώσεων ή για να επαναπροσδιοριστεί η γεωγραφική ζώνη που αναφέρεται στο άρθρο 35 παράγραφος 2 δεύτερο εδάφιο στοιχείο γ). Οι αιτήσεις περιγράφουν και αιτιολογούν τις αιτούμενες τροποποιήσεις.

2.   Σε περίπτωση που η προτεινόμενη τροποποίηση αφορά ένα ή περισσότερα στοιχεία του ενιαίου εγγράφου που αναφέρεται στο άρθρο 35 παράγραφος 1 στοιχείο δ), τα άρθρα 38 έως 41 εφαρμόζονται τηρουμένων των αναλογιών στην αίτηση τροποποίησης. Ωστόσο, εάν η προτεινόμενη τροποποίηση είναι ήσσονος σημασίας, αποφασίζεται, με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 2, εάν θα εγκριθεί ή όχι η αίτηση χωρίς να ακολουθηθεί η διαδικασία που ορίζεται στο άρθρο 39 παράγραφος 2 και στο άρθρο 40, και στην περίπτωση έγκρισης, η Επιτροπή προβαίνει στη δημοσίευση των στοιχείων που αναφέρονται στο άρθρο 39 παράγραφος 3.

3.   Εάν η προτεινόμενη τροποποίηση δεν συνεπάγεται τροποποίηση του ενιαίου εγγράφου, εφαρμόζονται οι ακόλουθοι κανόνες:

Άρθρο 50

Ανάκληση

Με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 2, μπορεί να αποφασίζεται, μετά από πρωτοβουλία της Επιτροπής ή δεόντως αιτιολογημένη αίτηση κράτους μέλους, τρίτης χώρας ή φυσικού ή νομικού προσώπου που έχει έννομο συμφέρον, να ανακληθεί η προστασία ονομασίας προέλευσης ή γεωγραφικής ένδειξης, εάν δεν εξασφαλίζεται πλέον η τήρηση των αντίστοιχων προδιαγραφών του προϊόντος.

Τα άρθρα 38 έως 41 εφαρμόζονται τηρουμένων των αναλογιών.

Άρθρο 51

Υφιστάμενες προστατευόμενες ονομασίες οίνων

1.   Οι ονομασίες οίνων οι οποίες προστατεύονται σύμφωνα με τα άρθρα 51 και 54 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1493/1999 και το άρθρο 28 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 753/2002, προστατεύονται αυτομάτως δυνάμει του παρόντος κανονισμού. Η Επιτροπή τις εγγράφει στο μητρώο που προβλέπεται στο άρθρο 46 του παρόντος κανονισμού.

2.   Όσον αφορά τις υφιστάμενες ονομασίες οίνων που αναφέρονται στην παράγραφο 1, τα κράτη μέλη διαβιβάζουν στην Επιτροπή:

3.   Οι ονομασίες οίνων που αναφέρονται στην παράγραφο 1, για τις οποίες τα στοιχεία που αναφέρονται στην παράγραφο 2 δεν υποβάλλονται έως τις 31 Δεκεμβρίου 2011, χάνουν την προστασία δυνάμει του παρόντος κανονισμού. Η Επιτροπή λαμβάνει τα διοικητικά μέτρα που είναι αναγκαία για τη διαγραφή των ονομασιών από το μητρώο που προβλέπεται στο άρθρο 46.

4.   Το άρθρο 50 δεν εφαρμόζεται στις υφιστάμενες προστατευόμενες ονομασίες οίνων που αναφέρονται στην παράγραφο 1.

Μπορεί να αποφασιστεί, έως τις 31 Δεκεμβρίου 2014, μετά από πρωτοβουλία της Επιτροπής και με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 2, να ανακληθεί η προστασία των υφισταμένων προστατευομένων ονομασιών οίνων που αναφέρονται στην παράγραφο 1, εάν δεν πληρούν τους όρους που καθορίζονται στο άρθρο 34.

Τμήμα 6

Γενικές διατάξεις

Άρθρο 52

Κανόνες εφαρμογής

Τα αναγκαία μέτρα για την εφαρμογή του παρόντος κεφαλαίου θεσπίζονται με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 1.

Τα μέτρα αυτά μπορούν ιδίως να περιλαμβάνουν παρεκκλίσεις από την εφαρμογή των κανόνων και απαιτήσεων που ορίζονται στο παρόν κεφάλαιο:

Άρθρο 53

Τέλη

Τα κράτη μέλη μπορούν να επιβάλλουν τέλη για την κάλυψη των δαπανών τους, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που πραγματοποιούνται κατά την εξέταση των αιτήσεων για προστασία, των ενστάσεων, των αιτήσεων τροποποιήσεων και των αιτήσεων ακύρωσης στο πλαίσιο του παρόντος κανονισμού.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ V

Παραδοσιακές ενδείξεις

Άρθρο 54

Ορισμοί

1.   Ως «παραδοσιακή ένδειξη» νοείται ένδειξη η οποία χρησιμοποιείται παραδοσιακά στα κράτη μέλη για προϊόντα που αναφέρονται στο άρθρο 33 παράγραφος 1 για να δηλώνει:

2.   Οι παραδοσιακές ενδείξεις αναγνωρίζονται, ορίζονται και προστατεύονται με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 1.

Άρθρο 55

Προστασία

1.   Μια προστατευόμενη παραδοσιακή ένδειξη επιτρέπεται να χρησιμοποιείται μόνον για προϊόν το οποίο έχει παραχθεί σύμφωνα με τον ορισμό που αναφέρεται στο άρθρο 54 παράγραφος 2.

Οι παραδοσιακές ενδείξεις προστατεύονται από την παράνομη χρήση.

Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα μέτρα που απαιτούνται για να εμποδίσουν την παράνομη χρήση προστατευόμενων παραδοσιακών ενδείξεων.

2.   Οι παραδοσιακές ενδείξεις δεν καθίστανται κοινές ονομασίες στην Κοινότητα.

Άρθρο 56

Κανόνες εφαρμογής

Τα αναγκαία μέτρα εφαρμογής του παρόντος κεφαλαίου θεσπίζονται με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 1, ιδίως όσον αφορά:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI

Επισήμανση και παρουσίαση

Άρθρο 57

Ορισμός

Για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού:

Άρθρο 58

Εφαρμογή οριζόντιων κανόνων

Πλην αντιθέτων διατάξεων του παρόντος κανονισμού, η οδηγία 89/104/ΕΟΚ, η οδηγία 89/396/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1989, σχετικά με τις ενδείξεις ή τα σήματα που επιτρέπουν την αναγνώριση της παρτίδας στην οποία ανήκει ένα τρόφιμο (21), η οδηγία 2000/13/ΕΚ και η οδηγία 2007/45/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Σεπτεμβρίου 2007, για τη θέσπιση κανόνων σχετικά με τις ονομαστικές ποσότητες για προσυσκευασμένα προϊόντα (22) εφαρμόζονται στην επισήμανση και την παρουσίαση των προϊόντων που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής τους.

Άρθρο 59

Υποχρεωτικές ενδείξεις

1.   Στην επισήμανση και την παρουσίαση των προϊόντων που αναφέρονται στα σημεία 1 έως 11, 13, 15 και 16 του παραρτήματος IV τα οποία διατίθενται στην αγορά στην Κοινότητα ή εξάγονται περιλαμβάνονται οι ακόλουθες υποχρεωτικές ενδείξεις:

2.   Κατά παρέκκλιση της παραγράφου 1 στοιχείο α), η μνεία της κατηγορίας του αμπελοοινικού προϊόντος μπορεί να παραλείπεται για τους οίνους των οποίων οι ετικέτες περιλαμβάνουν προστατευόμενη ονομασία προέλευσης ή προστατευόμενη γεωγραφική ένδειξη.

3.   Κατά παρέκκλιση της παραγράφου 1 στοιχείο β), η μνεία των όρων «προστατευόμενη ονομασία προέλευσης» ή «προστατευόμενη γεωγραφική ένδειξη» μπορεί να παραλείπεται στις ακόλουθες περιπτώσεις:

Άρθρο 60

Προαιρετικές ενδείξεις

1.   Στην επισήμανση και την παρουσίαση των προϊόντων που αναφέρονται στο άρθρο 59 παράγραφος 1 μπορεί να περιλαμβάνονται ιδίως οι ακόλουθες προαιρετικές ενδείξεις:

2.   Με την επιφύλαξη του άρθρου 42 παράγραφος 3 και όσον αφορά τη χρησιμοποίηση των ενδείξεων που αναφέρονται στην παράγραφο 1 στοιχεία α) και β) για οίνους χωρίς προστατευόμενη ονομασία προέλευσης ή προστατευόμενη γεωγραφική ένδειξη:

Άρθρο 61

Γλώσσες

1.   Οι προβλεπόμενες στα άρθρα 59 και 60 υποχρεωτικές και προαιρετικές ενδείξεις, όταν παρουσιάζονται με τη μορφή κειμένου, πρέπει να αναγράφονται σε μία ή περισσότερες επίσημες γλώσσες της Κοινότητας.

2.   Με την επιφύλαξη της παραγράφου 1, το όνομα προστατευόμενης ονομασίας προέλευσης ή προστατευόμενης γεωγραφικής ένδειξης ή παραδοσιακές ενδείξεις αναφερόμενες στο άρθρο 54 παράγραφος 1 στοιχείο α) πρέπει να αναγράφονται στην ετικέτα στην ή στις γλώσσες για τις οποίες ισχύει η προστασία.

Για τις προστατευόμενες ονομασίες προέλευσης ή γεωγραφικές ενδείξεις ή τις ειδικές εθνικές ονομασίες, που δεν χρησιμοποιούν λατινικό αλφάβητο, το όνομα επιτρέπεται επίσης να αναγράφεται και σε μία ή περισσότερες επίσημες γλώσσες της Κοινότητας.

Άρθρο 62

Εφαρμογή

Οι αρμόδιες αρχές των κρατών μελών λαμβάνουν τα μέτρα που απαιτούνται για να διασφαλίζεται ότι προϊόντα αναφερόμενα στο άρθρο 59 παράγραφος 1 τα οποία δεν επισημαίνονται σύμφωνα με το παρόν κεφάλαιο δεν διατίθενται στην αγορά ή αποσύρονται.

Άρθρο 63

Μέτρα εφαρμογής

Τα αναγκαία μέτρα για την εφαρμογή του παρόντος κεφαλαίου θεσπίζονται με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 1.

Τα μέτρα αυτά μπορούν να περιλαμβάνουν ιδίως:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VII

Οργανώσεις παραγωγών και διεπαγγελματικές οργανώσεις

Άρθρο 64

Οργανώσεις παραγωγών

1.   Τα κράτη μέλη μπορούν να αναγνωρίζουν οργανώσεις παραγωγών οι οποίες:

2.   Οι οργανώσεις παραγωγών που έχουν αναγνωριστεί σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1493/1999 θεωρούνται αναγνωρισμένες οργανώσεις παραγωγών δυνάμει του παρόντος άρθρου.

Άρθρο 65

Διεπαγγελματικές οργανώσεις

1.   Τα κράτη μέλη μπορούν να αναγνωρίζουν διεπαγγελματικές οργανώσεις οι οποίες:

2.   Οι οργανώσεις που πληρούν τα κριτήρια της παραγράφου 1 και έχουν αναγνωριστεί από τα κράτη μέλη θεωρούνται ως αναγνωρισμένες διεπαγγελματικές οργανώσεις δυνάμει του παρόντος άρθρου.

Άρθρο 66

Διαδικασία αναγνώρισης

1.   Οι αιτήσεις για αναγνώριση των οργανώσεων παραγωγών ή των διεπαγγελματικών οργανώσεων υποβάλλονται και εξετάζονται από το κράτος μέλος στο οποίο έχει την έδρα της η οργάνωση.

2.   Τα κράτη μέλη αποφασίζουν εάν θα χορηγήσουν ή θα αρνηθούν την αναγνώριση της οργάνωσης εντός τεσσάρων μηνών από την υποβολή της αίτησης.

Άρθρο 67

Κανόνες εμπορίας

1.   Για τη βελτίωση και τη σταθεροποίηση της λειτουργίας της κοινής αγοράς οίνων συμπεριλαμβανομένων των σταφυλιών, των γλευκών και των οίνων από τους οποίους προέρχονται, τα κράτη μέλη παραγωγής, ιδίως μέσω της εφαρμογής αποφάσεων που λαμβάνονται από διεπαγγελματικές οργανώσεις, μπορούν να ορίζουν κανόνες εμπορίας για τη ρύθμιση της προσφοράς.

Οι κανόνες αυτοί είναι ανάλογοι προς τον επιδιωκόμενο στόχο και:

2.   Οι κανόνες που αναφέρονται στην παράγραφο 1 πρέπει να κοινοποιούνται στις ενδιαφερόμενες επιχειρήσεις με δημοσίευση λεπτομερώς σε επίσημο έντυπο του οικείου κράτους μέλους.

Άρθρο 68

Παρακολούθηση

Τα κράτη μέλη:

Άρθρο 69

Ανακοίνωση

Την 1η Μαρτίου κάθε έτους το αργότερο, και για πρώτη φορά την 1η Μαρτίου 2009, τα κράτη μέλη ανακοινώνουν στην Επιτροπή τις αποφάσεις ή τα μέτρα που έλαβαν σύμφωνα με τα άρθρα 66, 67 και 68 κατά το προηγούμενο έτος.

ΤΙΤΛΟΣ IV

ΣΥΝΑΛΛΑΓΕΣ ΜΕ ΤΡΙΤΕΣ ΧΩΡΕΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ I

Κοινές διατάξεις

Άρθρο 70

Γενικές αρχές

1.   Πλην αντιθέτων διατάξεων του παρόντος κανονισμού, οι δασμολογικοί συντελεστές του κοινού δασμολογίου εφαρμόζονται στα προϊόντα που καλύπτει ο παρών κανονισμός.

2.   Εφόσον ο παρών κανονισμός ή οι διατάξεις που θεσπίζονται κατ’ εφαρμογή του δεν ορίζουν το αντίθετο, απαγορεύονται κατά τις συναλλαγές με τρίτες χώρες:

Άρθρο 71

Συνδυασμένη ονοματολογία

Οι γενικοί κανόνες για την ερμηνεία της συνδυασμένης ονοματολογίας και οι ειδικοί κανόνες για την εφαρμογή της ισχύουν για την ταξινόμηση των προϊόντων που καλύπτει ο παρών κανονισμός. Η δασμολογική ονοματολογία που προκύπτει από την εφαρμογή του παρόντος κανονισμού συμπεριλαμβανομένων, ενδεχομένως, των ορισμών και των κατηγοριών των παραρτημάτων I και IV ενσωματώνονται στο κοινό δασμολόγιο.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ II

Πιστοποιητικά εισαγωγής και εξαγωγής

Άρθρο 72

Πιστοποιητικά εισαγωγής και εξαγωγής

1.   Μπορεί να αποφασίζεται, με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 1, ότι, για τις εισαγωγές στην Κοινότητα ή τις εξαγωγές από την Κοινότητα ενός ή περισσότερων από τα προϊόντα των κωδικών ΣΟ 2009 61, 2009 69 και 2204, απαιτείται η προσκόμιση πιστοποιητικού εισαγωγής ή εξαγωγής.

2.   Για την εφαρμογή της παραγράφου 1, λαμβάνεται υπόψη η ανάγκη πιστοποιητικών για τη διαχείριση των σχετικών αγορών, και ιδίως, στην περίπτωση των πιστοποιητικών εισαγωγής, για την παρακολούθηση των εισαγωγών των εν λόγω προϊόντων.

Άρθρο 73

Έκδοση πιστοποιητικών

Τα κράτη μέλη εκδίδουν πιστοποιητικά εισαγωγής και εξαγωγής για όλους τους αιτούντες, ανεξάρτητα από τον τόπο εγκατάστασής τους στην Κοινότητα, εκτός αν προβλέπεται διαφορετικά σε κανονισμό του Συμβουλίου ή οποιαδήποτε άλλη πράξη του Συμβουλίου και με την επιφύλαξη των μέτρων που θεσπίζονται για την εφαρμογή του κεφαλαίου IV.

Άρθρο 74

Ισχύς των πιστοποιητικών

Τα πιστοποιητικά εισαγωγής και εξαγωγής ισχύουν σε ολόκληρη την Κοινότητα.

Άρθρο 75

Εγγύηση

1.   Εκτός αν προβλέπεται διαφορετικά με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 1, για την έκδοση των πιστοποιητικών εισαγωγής και εξαγωγής απαιτείται η σύσταση εγγύησης προκειμένου να εξασφαλίζεται η εισαγωγή ή η εξαγωγή των προϊόντων κατά τη διάρκεια ισχύος του πιστοποιητικού.

2.   Πλην περιπτώσεων ανωτέρας βίας, η εγγύηση καταπίπτει εν όλω ή εν μέρει, εάν η εισαγωγή ή η εξαγωγή δεν πραγματοποιηθεί ή πραγματοποιηθεί μόνο εν μέρει κατά τη διάρκεια ισχύος του πιστοποιητικού.

Άρθρο 76

Ειδική εγγύηση

1.   Για τους χυμούς και τα γλεύκη που υπάγονται στους κωδικούς ΣΟ 2009 61, 2009 69 και 2204 30, για τα οποία η επιβολή των δασμών του κοινού δασμολογίου εξαρτάται από την τιμή εισαγωγής του προϊόντος, το πραγματικό ποσό της τιμής αυτής επαληθεύεται είτε με τον έλεγχο κάθε παρτίδας είτε με τη χρήση μιας κατ’ αποκοπή αξίας εισαγωγής που υπολογίζεται από την Επιτροπή με βάση τις τιμές των ίδιων προϊόντων στις χώρες καταγωγής.

Εφόσον η δηλωθείσα τιμή εισόδου της παρτίδας είναι ανώτερη από την κατ’ αποκοπή αξία εισαγωγής, προσαυξημένη ενδεχομένως κατά ένα περιθώριο που αποφασίζεται σύμφωνα με τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 113 παράγραφος 1, και το οποίο δεν μπορεί να υπερβαίνει την κατ’ αποκοπή αξία κατά ποσοστό μεγαλύτερο από 10 %, απαιτείται η σύσταση εγγύησης ίσης προς τους εισαγωγικούς δασμούς που καθορίζονται με βάση την κατ’ αποκοπή αξία εισαγωγής.

Εάν η τιμή εισόδου της παρτίδας δεν έχει δηλωθεί, η εφαρμογή του κοινού δασμολογίου εξαρτάται από την κατ’ αποκοπή αξία εισαγωγής ή από την εφαρμογή, υπό όρους που καθορίζονται με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 1, των οικείων διατάξεων της τελωνειακής νομοθεσίας.

2.   Στην περίπτωση που οι παρεκκλίσεις του Συμβουλίου που αναφέρονται στα σημεία Β.5 ή Γ του παραρτήματος VI εφαρμόζονται σε εισαχθέντα προϊόντα, οι εισαγωγείς καταθέτουν εγγύηση για τα προϊόντα αυτά στις οριζόμενες τελωνειακές αρχές κατά τη στιγμή της θέσης σε ελεύθερη κυκλοφορία. Η εγγύηση αποδεσμεύεται όταν ο εισαγωγέας προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία στις τελωνειακές αρχές του κράτους μέλους στο οποίο το προϊόν τίθεται σε ελεύθερη κυκλοφορία, από τα οποία προκύπτει ότι τα γλεύκη μεταποιήθηκαν σε χυμό σταφυλιού, χρησιμοποιήθηκαν σε άλλα προϊόντα εκτός του αμπελοοινικού τομέα ή, εάν οινοποιήθηκαν, ότι επισημάνθηκαν κατάλληλα.

Άρθρο 77

Μέτρα εφαρμογής

Τα αναγκαία μέτρα για την εφαρμογή του παρόντος κεφαλαίου θεσπίζονται με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 1.

Τα μέτρα αυτά μπορούν να περιλαμβάνουν ιδίως:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ III

Μέτρα διασφάλισης και ενεργητικής και παθητικής τελειοποίησης

Άρθρο 78

Μέτρα διασφάλισης

1.   Μέτρα διασφάλισης κατά των εισαγωγών στην Κοινότητα λαμβάνονται από την Επιτροπή, με την επιφύλαξη της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου, σύμφωνα με τους κανονισμούς (ΕΚ) αριθ. 519/94 του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 1994, για το κοινό καθεστώς εισαγωγών από ορισμένες τρίτες χώρες (23) και (ΕΚ) αριθ. 3285/94 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 1994, για το κοινό καθεστώς εισαγωγών (24).

2.   Εφόσον δεν προβλέπεται διαφορετικά δυνάμει οποιασδήποτε άλλης πράξης του Συμβουλίου, τα μέτρα διασφάλισης κατά των εισαγωγών στην Κοινότητα που προβλέπονται σε διεθνείς συμφωνίες που συνάπτονται δυνάμει του άρθρου 300 της συνθήκης λαμβάνονται από την Επιτροπή σύμφωνα με την παράγραφο 3 του παρόντος άρθρου.

3.   Τις αποφάσεις που αναφέρονται στις παραγράφους 1 και 2 μπορούν να λαμβάνονται από την Επιτροπή κατόπιν αιτήματος κράτους μέλους ή με δική της πρωτοβουλία. Εάν ένα κράτος μέλος υποβάλλει στην Επιτροπή αίτηση, η Επιτροπή λαμβάνει τη σχετική απόφαση εντός πέντε εργάσιμων ημερών από την παραλαβή του αιτήματος.

Τα εν λόγω μέτρα κοινοποιούνται στα κράτη μέλη και εφαρμόζονται αμέσως.

Οι αποφάσεις που λαμβάνονται από την Επιτροπή σύμφωνα με τις παραγράφους 1 και 2 είναι δυνατόν να παραπέμπονται στο Συμβούλιο από οποιοδήποτε κράτος μέλος εντός πέντε εργάσιμων ημερών από την ημερομηνία κοινοποίησής τους. Το Συμβούλιο συνέρχεται αμελλητί. Μπορεί να τροποποιεί ή να καταργεί τις αποφάσεις με ειδική πλειοψηφία, εντός ενός μηνός από την ημερομηνία κατά την οποία παραπέμφθηκαν στο Συμβούλιο.

4.   Όταν η Επιτροπή θεωρεί ότι ένα μέτρο διασφάλισης που έχει ληφθεί σύμφωνα με τις παραγράφους 1 ή 2 πρέπει να ανακληθεί ή να τροποποιηθεί, ακολουθεί την ακόλουθη διαδικασία:

Άρθρο 79

Πρόσθετοι εισαγωγικοί δασμοί

1.   Ένας πρόσθετος εισαγωγικός δασμός εφαρμόζεται στις εισαγωγές, με το δασμολογικό συντελεστή που προβλέπεται στο άρθρο 70 παράγραφος 1, χυμού και γλεύκους σταφυλιών που συνοδεύονται από ειδική ρήτρα διασφάλισης («SSG») στη συμφωνία για τη γεωργία που συνήφθη στο πλαίσιο των πολυμερών εμπορικών διαπραγματεύσεων του Γύρου της Ουρουγουάης, ώστε να προληφθούν ή να αποτραπούν δυσμενείς επιπτώσεις στην κοινοτική αγορά οι οποίες ενδέχεται να προκύψουν από τις εν λόγω εισαγωγές, εάν:

Ο όγκος που αναφέρεται στο στοιχείο β) βασίζεται στις ευκαιρίες πρόσβασης στην αγορά οι οποίες ορίζονται, κατά περίπτωση, ως εισαγωγές σε ποσοστό επί της αντίστοιχης εγχώριας κατανάλωσης κατά τα τρία προηγούμενα έτη.

2.   Δεν επιβάλλονται πρόσθετοι εισαγωγικοί δασμοί εάν δεν θεωρείται πιθανόν ότι οι εισαγωγές θα προκαλέσουν διαταραχές στην κοινοτική αγορά ή εάν οι επιπτώσεις θα ήσαν δυσανάλογες ως προς τον επιδιωκόμενο στόχο.

3.   Για τους σκοπούς της παραγράφου 1 στοιχείο α), οι τιμές εισαγωγής καθορίζονται με βάση τις τιμές εισαγωγής cif της συγκεκριμένης παρτίδας.

Οι τιμές εισαγωγής cif επαληθεύονται για το σκοπό αυτό με βάση τις αντιπροσωπευτικές τιμές του εν λόγω προϊόντος στην παγκόσμια αγορά ή στην κοινοτική αγορά εισαγωγής του προϊόντος.

Άρθρο 80

Αναστολή του καθεστώτος ενεργητικής και παθητικής τελειοποίησης

1.   Όταν η κοινοτική αγορά έχει διαταραχθεί ή κινδυνεύει να διαταραχθεί από το καθεστώς της ενεργητικής ή παθητικής τελειοποίησης, μπορεί να αποφασίζεται, κατόπιν αιτήματος κράτους μέλους ή με πρωτοβουλία της Επιτροπής και με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 1, να ανασταλεί εν όλω ή εν μέρει το καθεστώς της ενεργητικής ή παθητικής τελειοποίησης για τα προϊόντα που καλύπτει ο παρών κανονισμός. Εάν ένα κράτος μέλος υποβάλλει στην Επιτροπή σχετικό αίτημα, η Επιτροπή αποφασίζει επ’ αυτού εντός πέντε εργάσιμων ημερών από την παραλαβή του αιτήματος.

Τα εν λόγω μέτρα κοινοποιούνται στα κράτη μέλη και εφαρμόζονται αμέσως.

Κάθε κράτος μέλος μπορεί να παραπέμπει στο Συμβούλιο τα μέτρα που αποφασίζονται δυνάμει του πρώτου εδαφίου, εντός πέντε εργάσιμων ημερών από την ημερομηνία κοινοποίησής τους. Το Συμβούλιο συνέρχεται αμελλητί. Μπορεί να τροποποιεί ή να καταργεί τα σχετικά μέτρα με ειδική πλειοψηφία, εντός ενός μηνός από την ημερομηνία υποβολής της προσφυγής στο Συμβούλιο.

2.   Εφόσον απαιτείται για την εύρυθμη λειτουργία της κοινής οργάνωσης της αμπελοοινικής αγοράς, η προσφυγή στο καθεστώς της ενεργητικής ή παθητικής τελειοποίησης για τα προϊόντα που καλύπτει ο παρών κανονισμός μπορεί να απαγορεύεται εν όλω ή εν μέρει από το Συμβούλιο, με τη διαδικασία του άρθρου 37 παράγραφος 2 της συνθήκης.

Άρθρο 81

Κανόνες εφαρμογής

Τα αναγκαία μέτρα για την εφαρμογή του παρόντος κεφαλαίου θεσπίζονται με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 1.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV

Κανόνες που εφαρμόζονται στις εισαγωγές

Άρθρο 82

Απαιτήσεις για την εισαγωγή

1.   Εκτός αντιθέτων διατάξεων, ιδίως σε συμφωνίες που συνάπτονται δυνάμει του άρθρου 300 της συνθήκης, οι διατάξεις σχετικά με τις ονομασίες προέλευσης και τις γεωγραφικές ενδείξεις και την επισήμανση που προβλέπονται στα κεφάλαια III και IV του τίτλου III του παρόντος κανονισμού, ανάλογα με την περίπτωση, καθώς και στο άρθρο 25 παράγραφος 2 του παρόντος κανονισμού, εφαρμόζονται στα προϊόντα των κωδικών ΣΟ 2009 61, 2009 69 και 2204 τα οποία εισάγονται στην Κοινότητα.

2.   Εκτός αντιθέτων διατάξεων σε συμφωνίες που συνάπτονται δυνάμει του άρθρου 300 της συνθήκης, τα προϊόντα που αναφέρονται στην παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου παράγονται σύμφωνα με οινολογικές πρακτικές τις οποίες συνιστά και δημοσιεύει ο Διεθνής Οργανισμός Αμπέλου και Οίνου (OIV) ή οι οποίοι εγκρίνονται από την Κοινότητα δυνάμει του παρόντος κανονισμού και των μέτρων εφαρμογής του.

3.   Για την εισαγωγή των προϊόντων που αναφέρονται στην παράγραφο 1 απαιτείται η προσκόμιση:

Άρθρο 83

Δασμολογικές ποσοστώσεις

1.   Οι δασμολογικές ποσοστώσεις για τις εισαγωγές προϊόντων που καλύπτει ο παρών κανονισμός, οι οποίες απορρέουν από συμφωνίες που συνάπτονται σύμφωνα με το άρθρο 300 της συνθήκης ή από οιαδήποτε άλλη πράξη του Κοινοβουλίου, ανοίγονται και αποτελούν αντικείμενο διαχείρισης με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 1 του παρόντος κανονισμού.

2.   Η διαχείριση των δασμολογικών ποσοστώσεων πραγματοποιείται με τρόπο ώστε να αποφεύγεται οποιαδήποτε διάκριση μεταξύ των ενδιαφερομένων επιχειρήσεων, με την εφαρμογή μιας από τις κάτωθι μεθόδους ή συνδυασμού αυτών ή άλλης κατάλληλης μεθόδου:

3.   Οι χρησιμοποιούμενες μέθοδοι διαχείρισης δίνουν τη δέουσα βαρύτητα, ανάλογα με την περίπτωση, στις ανάγκες εφοδιασμού της κοινοτικής αγοράς και στην ανάγκη διασφάλισης της ισορροπίας της.

Άρθρο 84

Μέτρα εφαρμογής

Τα αναγκαία μέτρα για την εφαρμογή του παρόντος κεφαλαίου θεσπίζονται με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 1.

Τα μέτρα αυτά μπορούν να περιλαμβάνουν ιδίως:

ΤΙΤΛΟΣ V

ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ I

Παράνομες φυτεύσεις

Άρθρο 85

Παράνομες φυτεύσεις που πραγματοποιήθηκαν μετά τις 31 Αυγούστου 1998

1.   Οι παραγωγοί εκριζώνουν με δικά τους έξοδα τις εκτάσεις που έχουν φυτευτεί με αμπέλια χωρίς αντίστοιχο δικαίωμα φύτευσης, ανάλογα με την περίπτωση, μετά τις 31 Αυγούστου 1998.

2.   Εν αναμονή της εκρίζωσης σύμφωνα με την παράγραφο 1, τα σταφύλια και τα προϊόντα που παρασκευάζονται από σταφύλια προερχόμενα από εκτάσεις που αναφέρονται στην εν λόγω παράγραφο επιτρέπεται να κυκλοφορούν στην αγορά μόνο για σκοπούς απόσταξης με αποκλειστικά έξοδα του παραγωγού. Τα προϊόντα που λαμβάνονται από την απόσταξη δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιούνται για την παρασκευή αλκοόλης με κεκτημένο κατ’ όγκο αλκοολικό τίτλο 80 % vol. ή χαμηλότερο.

3.   Με την επιφύλαξη, ανάλογα με την περίπτωση, παλαιότερων κυρώσεων που έχουν επιβάλει τα κράτη μέλη, τα κράτη μέλη επιβάλλουν, από τις 31 Δεκεμβρίου 2008 και εξής, κυρώσεις στους παραγωγούς που δεν έχουν τηρήσει την παρούσα υποχρέωση εκρίζωσης, οι οποίες κλιμακώνονται ανάλογα με τη σοβαρότητα, την έκταση και τη διάρκεια της παράβασης.

4.   Τα κράτη μέλη κοινοποιούν στην Επιτροπή έως την 1η Μαρτίου κάθε έτους τις εκτάσεις που έχουν φυτευτεί με αμπέλια χωρίς αντίστοιχο δικαίωμα φύτευσης μετά τις 31 Αυγούστου 1998 καθώς και τις εκτάσεις που αποτέλεσαν αντικείμενο εκρίζωσης σύμφωνα με την παράγραφο 1.

5.   Η λήξη της μεταβατικής απαγόρευσης σχετικά με τις νέες φυτεύσεις στις 31 Δεκεμβρίου 2015, όπως προβλέπεται στο άρθρο 90 παράγραφος 1, δεν θίγει τις υποχρεώσεις που προβλέπονται στο παρόν άρθρο.

Άρθρο 86

Υποχρεωτική διευθέτηση των παράνομων φυτεύσεων που πραγματοποιήθηκαν πριν από την 1η Σεπτεμβρίου 1998

1.   Οι παραγωγοί προβαίνουν, έναντι καταβολής τελών και το αργότερο στις 31 Δεκεμβρίου 2009, σε διευθέτηση των εκτάσεων που έχουν φυτευτεί με αμπέλια χωρίς αντίστοιχο δικαίωμα φύτευσης, ανάλογα με την περίπτωση, πριν από την 1η Σεπτεμβρίου 1998.

Με την επιφύλαξη τυχόν διαδικασιών στα πλαίσια της εκκαθάρισης λογαριασμών, το πρώτο εδάφιο δεν εφαρμόζεται στις εκτάσεις που αποτέλεσαν αντικείμενο διευθέτησης βάσει των διατάξεων του άρθρου 2 παράγραφος 3 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1493/1999.

2.   Τα τέλη που αναφέρονται στην παράγραφο 1 καθορίζονται από τα κράτη μέλη. Ισοδυναμούν τουλάχιστον με το διπλάσιο της μέσης αξίας του αντίστοιχου δικαιώματος φύτευσης στη σχετική περιοχή.

3.   Εν αναμονή της διευθέτησης σύμφωνα με την παράγραφο 1, τα σταφύλια ή τα προϊόντα που παρασκευάζονται από σταφύλια προερχόμενα από εκτάσεις που αναφέρονται στην εν λόγω παράγραφο επιτρέπεται να κυκλοφορούν στην αγορά μόνο για σκοπούς απόσταξης με αποκλειστικά έξοδα του παραγωγού. Τα προϊόντα δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιούνται για την παρασκευή αλκοόλης με αποκτημένο αλκοολικό τίτλο 80 % vol. ή χαμηλότερο.

4.   Οι παράνομες εκτάσεις της παραγράφου 1 που δεν έχουν αποτελέσει αντικείμενο διευθέτησης σύμφωνα με την παράγραφο 1 έως τις 31 Δεκεμβρίου 2009 εκριζώνονται από τους ενδιαφερόμενους παραγωγούς με δικά τους έξοδα.

Τα κράτη μέλη επιβάλλουν κυρώσεις, οι οποίες κλιμακώνονται ανάλογα με τη σοβαρότητα, την έκταση και τη διάρκεια της παράβασης, στους παραγωγούς οι οποίοι δεν συμμορφώνονται με αυτή την υποχρέωση εκρίζωσης.

Εν αναμονή της εκρίζωσης που αναφέρεται στο πρώτο εδάφιο, η παράγραφος 3 εφαρμόζεται τηρουμένων των αναλογιών.

5.   Τα κράτη μέλη κοινοποιούν στην Επιτροπή έως την 1η Μαρτίου των εκάστοτε αντίστοιχων ετών:

Τα κράτη μέλη κοινοποιούν στην Επιτροπή, για πρώτη φορά την 1η Μαρτίου 2010 το αργότερο, τις εκτάσεις που εκριζώθηκαν σύμφωνα με το πρώτο εδάφιο της παραγράφου 4.

6.   Η λήξη της μεταβατικής απαγόρευσης για νέες φυτεύσεις στις 31 Δεκεμβρίου 2015, όπως προβλέπεται στο άρθρο 80 παράγραφος 1, δεν θίγει τις υποχρεώσεις που προβλέπονται στις παραγράφους 3, 4 και 5.

Άρθρο 87

Έλεγχος της μη κυκλοφορίας ή της απόσταξης

1.   Όσον αφορά το άρθρο 85 παράγραφος 2 και το άρθρο 86 παράγραφοι 3 και 4, τα κράτη μέλη απαιτούν αποδεικτικά στοιχεία για τη μη κυκλοφορία των συγκεκριμένων προϊόντων ή, εάν τα συγκεκριμένα προϊόντα αποστάζονται, την προσκόμιση συμφωνητικών απόσταξης.

2.   Τα κράτη μέλη ελέγχουν τη μη κυκλοφορία και την απόσταξη που αναφέρονται στην παράγραφο 1. Επιβάλλουν κυρώσεις σε περίπτωση μη συμμόρφωσης.

3.   Τα κράτη μέλη κοινοποιούν στην Επιτροπή τις εκτάσεις που αποτελούν αντικείμενο απόσταξης και τους αντίστοιχους όγκους αλκοόλης.

Άρθρο 88

Συνοδευτικά μέτρα

Για τις εκτάσεις που αναφέρονται στο άρθρο 86 παράγραφος 1 πρώτο εδάφιο, εφόσον δεν έχουν αποτελέσει αντικείμενο διευθέτησης, και για τις εκτάσεις που αναφέρονται στο άρθρο 85 παράγραφος 1 πρώτο εδάφιο δεν χορηγούνται εθνικά ή κοινοτικά μέτρα στήριξης.

Άρθρο 89

Κανόνες εφαρμογής

Τα αναγκαία μέτρα για την εφαρμογή του παρόντος κεφαλαίου θεσπίζονται με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 1.

Τα μέτρα αυτά μπορούν να περιλαμβάνουν ιδίως:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ II

Μεταβατικό καθεστώς δικαιωμάτων φύτευσης

Άρθρο 90

Μεταβατική απαγόρευση φύτευσης αμπέλων

1.   Με την επιφύλαξη του άρθρου 24 και ιδίως της παραγράφου 3 αυτού, η φύτευση αμπέλων με οινοποιήσιμες ποικιλίες αμπέλου ταξινομήσιμες σύμφωνα με το άρθρο 24 παράγραφος 1 απαγορεύεται έως τις 31 Δεκεμβρίου 2015.

2.   Έως τις 31 Δεκεμβρίου 2015, απαγορεύεται επίσης ο επανεμβολιασμός οινοποιήσιμων ποικιλιών αμπέλου που έχουν ταξινομηθεί σύμφωνα με το άρθρο 24 παράγραφος 1 σε ποικιλίες άλλες πλην των οινοποιήσιμων ποικιλιών αμπέλου που αναφέρονται στο εν λόγω άρθρο.

3.   Με την επιφύλαξη των παραγράφων 1 και 2, οι φυτεύσεις και ο επανεμβολιασμός που αναφέρονται στις εν λόγω παραγράφους επιτρέπονται εφόσον καλύπτονται από:

4.   Τα δικαιώματα φύτευσης που αναφέρονται στην παράγραφο 3 χορηγούνται σε εκτάρια.

5.   Τα άρθρα 91 έως 96 ισχύουν έως τις 31 Δεκεμβρίου 2015.

6.   Τα κράτη μέλη μπορούν να αποφασίσουν τη διατήρηση της απαγόρευσης που προβλέπεται στην παράγραφο 1 στο έδαφός τους ή σε τμήματα του εδάφους τους το αργότερο μέχρι την 31η Δεκεμβρίου 2018. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζονται αναλόγως στο συγκεκριμένο κράτος μέλος οι κανόνες που διέπουν το μεταβατικό καθεστώς φύτευσης όπως καθορίζεται στο παρόν κεφάλαιο και στο παρόν άρθρο.

Άρθρο 91

Νέα δικαιώματα φύτευσης

1.   Τα κράτη μέλη μπορούν να χορηγούν δικαιώματα νέας φύτευσης σε παραγωγούς όσον αφορά εκτάσεις:

2.   Τα χορηγηθέντα νέα δικαιώματα φύτευσης:

Άρθρο 92

Δικαιώματα αναφύτευσης

1.   Τα κράτη μέλη χορηγούν δικαιώματα αναφύτευσης σε παραγωγούς που έχουν προβεί σε εκρίζωση αμπελώνων.

Ωστόσο, οι εκριζωθείσες εκτάσεις για τις οποίες έχει χορηγηθεί πριμοδότηση εκρίζωσης σύμφωνα με το κεφάλαιο ΙΙΙ δεν παρέχουν δικαιώματα αναφύτευσης.

2.   Τα κράτη μέλη μπορούν να χορηγούν δικαιώματα αναφύτευσης σε παραγωγούς που αναλαμβάνουν να προβούν σε εκρίζωση αμπελώνων. Στις περιπτώσεις αυτές, η εκρίζωση της σχετικής έκτασης πραγματοποιείται το αργότερο στο τέλος του τρίτου έτους που ακολουθεί εκείνο κατά το οποίο φυτεύτηκαν οι νέοι αμπελώνες για τους οποίους είχαν χορηγηθεί τα δικαιώματα αναφύτευσης.

3.   Τα χορηγούμενα δικαιώματα αναφύτευσης αντιστοιχούν σε έκταση ισοδύναμη, από άποψη καθαρής παραγωγής, προς την εκριζωθείσα έκταση.

4.   Τα δικαιώματα αναφύτευσης ασκούνται στην εκμετάλλευση για την οποία χορηγούνται. Τα κράτη μέλη μπορούν να ορίζουν περαιτέρω ότι αυτά τα δικαιώματα αναφύτευσης μπορούν να ασκηθούν μόνο στην έκταση όπου έχει πραγματοποιηθεί η εκρίζωση.

5.   Κατά παρέκκλιση από την παράγραφο 4, τα κράτη μέλη δύνανται να αποφασίζουν ότι τα δικαιώματα αναφύτευσης μπορούν να μεταβιβάζονται, εν όλω ή εν μέρει, σε άλλη εκμετάλλευση στο ίδιο κράτη μέλος, στις ακόλουθες περιπτώσεις:

Τα κράτη μέλη μεριμνούν ώστε η εφαρμογή των παρεκκλίσεων που προβλέπονται στο πρώτο εδάφιο να μην οδηγεί σε συνολική αύξηση του δυναμικού παραγωγής στην επικράτειά τους, ιδίως όταν πραγματοποιούνται μεταβιβάσεις από μη αρδευόμενες σε αρδευόμενες εκτάσεις.

6.   Οι παράγραφοι 1 έως 5 εφαρμόζονται τηρουμένων των αναλογιών σε δικαιώματα παρόμοια με δικαιώματα αναφύτευσης τα οποία αποκτήθηκαν δυνάμει προηγούμενης κοινοτικής ή εθνικής νομοθεσίας.

7.   Τα δικαιώματα αναφύτευσης που έχουν χορηγηθεί δυνάμει του άρθρου 4 παράγραφος 5 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1493/1999 χρησιμοποιούνται εντός των περιόδων που προβλέπονται στο εν λόγω άρθρο.

Άρθρο 93

Εθνικό και περιφερειακό αποθεματικό δικαιωμάτων φύτευσης

1.   Προκειμένου να βελτιωθεί η διαχείριση του δυναμικού παραγωγής τα κράτη μέλη δημιουργούν εθνικό αποθεματικό ή περιφερειακά αποθεματικά δικαιωμάτων φύτευσης.

2.   Τα κράτη μέλη που έχουν δημιουργήσει εθνικό αποθεματικό ή περιφερειακά αποθεματικά δικαιωμάτων φύτευσης δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1493/1999 μπορούν να διατηρούν τα εν λόγω αποθεματικά εφόσον χρόνο εφαρμόζουν το μεταβατικό καθεστώς δικαιωμάτων φύτευσης κατά τα οριζόμενα στο παρόν κεφάλαιο.

3.   Τα ακόλουθα δικαιώματα φύτευσης παρέχονται στα εθνικά ή περιφερειακά αποθεματικά εάν δεν χρησιμοποιηθούν εντός των καθορισμένων προθεσμιών:

4.   Οι παραγωγοί μπορούν να μεταβιβάζουν τα δικαιώματα αναφύτευσης στο εθνικό αποθεματικό ή στα περιφερειακά αποθεματικά. Οι όροι της εν λόγω μεταβίβασης, ενδεχομένως επί πληρωμή από εθνικούς λογαριασμούς, καθορίζονται από τα κράτη μέλη, λαμβάνοντας υπόψη τα νόμιμα συμφέροντα των μερών.

5.   Κατά παρέκκλιση από την παράγραφο 1, τα κράτη μέλη δύνανται να αποφασίζουν να μην εφαρμόσουν σύστημα αποθεματικού, υπό τον όρο ότι μπορούν να αποδείξουν ότι υπάρχει αποτελεσματικό εναλλακτικό σύστημα για τη διαχείριση των δικαιωμάτων φύτευσης σε ολόκληρη την επικράτειά τους. Το εναλλακτικό σύστημα μπορεί, εφόσον απαιτείται, να παρεκκλίνει από τις σχετικές διατάξεις του παρόντος κεφαλαίου.

Το πρώτο εδάφιο εφαρμόζεται επίσης στα κράτη μέλη τα οποία διακόπτουν τη λειτουργία εθνικού αποθεματικού ή περιφερειακών αποθεματικών δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1493/1999.

Άρθρο 94

Χορήγηση δικαιωμάτων φύτευσης από το αποθεματικό

1.   Τα κράτη μέλη μπορούν να χορηγούν δικαιώματα από αποθεματικό:

Τα κράτη μέλη ορίζουν τα κριτήρια για τον καθορισμό των ποσών της πληρωμής που αναφέρεται στο στοιχείο β), τα οποία μπορούν να ποικίλλουν ανάλογα με το μελλοντικό τελικό προϊόν των σχετικών αμπελώνων και με την εναπομένουσα μεταβατική περίοδο ισχύος της απαγόρευσης για νέες φυτεύσεις που προβλέπεται στο άρθρο 90 παράγραφοι 1 και 2.

2.   Όταν χρησιμοποιούνται δικαιώματα φύτευσης που παρέχονται από αποθεματικό, τα κράτη μέλη εξασφαλίζουν ότι:

3.   Τα δικαιώματα φύτευσης που χορηγούνται από ένα αποθεματικό, τα οποία δεν έχουν χρησιμοποιηθεί πριν από το τέλος της δεύτερης αμπελοοινικής περιόδου που έπεται εκείνης κατά τη διάρκεια της οποίας είχαν χορηγηθεί, καταπίπτουν και διατίθενται εκ νέου στο αποθεματικό.

4.   Τα δικαιώματα φύτευσης από ένα αποθεματικό, τα οποία δεν χορηγούνται πριν από το τέλος της πέμπτης αμπελοοινικής περιόδου που έπεται της διάθεσής τους στο αποθεματικό, αποσβένονται.

5.   Εάν σε ένα κράτος μέλος υπάρχουν περιφερειακά αποθέματα, το κράτος μέλος μπορεί να θεσπίζει κανόνες που να επιτρέπουν τη μεταβίβαση των δικαιωμάτων φύτευσης μεταξύ των περιφερειακών αποθεματικών. Εάν σε ένα κράτος μέλος συνυπάρχουν περιφερειακά και εθνικά αποθεματικά, το κράτος μέλος μπορεί να επιτρέπει τις μεταβιβάσεις μεταξύ αυτών των αποθεματικών.

Στις μεταβιβάσεις μπορεί να εφαρμόζεται συντελεστής μείωσης.

Άρθρο 95

Κανόνας de minimis

Το παρόν κεφάλαιο δεν εφαρμόζεται στα κράτη μέλη στα οποία το κοινοτικό καθεστώς δικαιωμάτων φύτευσης δεν είχε εφαρμοστεί μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2007.

Άρθρο 96

Αυστηρότεροι εθνικοί κανόνες

Τα κράτη μέλη μπορούν να θεσπίζουν αυστηρότερους εθνικούς κανόνες όσον αφορά τη χορήγηση δικαιωμάτων νέας φύτευσης ή δικαιωμάτων αναφύτευσης. Μπορούν να απαιτούν οι αντίστοιχες αιτήσεις και οι σχετικές πληροφορίες που περιέχονται σε αυτές να συμπληρώνονται με πρόσθετα στοιχεία τα οποία είναι αναγκαία για την παρακολούθηση της αξιοποίησης του δυναμικού παραγωγής.

Άρθρο 97

Μέτρα εφαρμογής

Τα αναγκαία μέτρα για την εφαρμογή του παρόντος κεφαλαίου θεσπίζονται με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 1.

Τα μέτρα αυτά μπορούν να περιλαμβάνουν ιδίως:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ III

Καθεστώς εκρίζωσης

Άρθρο 98

Πεδίο εφαρμογής και ορισμός

Το παρόν κεφάλαιο θεσπίζει τους όρους υπό τους οποίους οι αμπελουργοί λαμβάνουν πριμοδότηση σε αντάλλαγμα για την εκρίζωση αμπελώνων (εφεξής «πριμοδότηση εκρίζωσης»).

Άρθρο 99

Διάρκεια του καθεστώτος

Το καθεστώς εκρίζωσης ισχύει έως το τέλος της αμπελοοινικής περιόδου 2010/2011.

Άρθρο 100

Όροι επιλεξιμότητας

Η πριμοδότηση εκρίζωσης μπορεί να χορηγείται μόνον εάν η σχετική έκταση πληροί τους ακόλουθους όρους:

Με την επιφύλαξη του στοιχείου ε), οι εκτάσεις που έχουν αποτελέσει αντικείμενο διευθέτησης σύμφωνα με το άρθρο 2 παράγραφος 3 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1493/1999 και το άρθρο 86 παράγραφος 1 του παρόντος κανονισμού είναι επιλέξιμες για την πριμοδότηση εκρίζωσης.

Άρθρο 101

Ποσό της πριμοδότησης εκρίζωσης

1.   Η κλίμακα για τις πριμοδοτήσεις εκρίζωσης που πρόκειται να χορηγηθούν καθορίζεται με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 1.

2.   Το συγκεκριμένο ποσό της πριμοδότησης εκρίζωσης καθορίζεται από τα κράτη μέλη εντός των ορίων της κλίμακας που αναφέρεται στην παράγραφο 1 και με βάση την παραδοσιακή απόδοση της σχετικής εκμετάλλευσης.

Άρθρο 102

Διαδικασία και προϋπολογισμός

1.   Οι ενδιαφερόμενοι παραγωγοί υποβάλλουν αίτηση για πριμοδότηση εκρίζωσης στις αρμόδιες αρχές των κρατών μελών το αργότερο έως τις 15 Σεπτεμβρίου κάθε έτους. Τα κράτη μέλη μπορούν να ορίζουν ημερομηνία πριν τις 15 Σεπτεμβρίου αρκεί αυτή να είναι μεταγενέστερη της 30ής Ιουνίου και αρκεί να λαμβάνουν δεόντως υπόψη, κατά περίπτωση, την από μέρους τους εφαρμογή των απαλλαγών που προβλέπει το άρθρο 104.

2.   Τα κράτη μέλη ελέγχουν διοικητικά τις παραλαμβανόμενες αιτήσεις, διεκπεραιώνουν τις επιλέξιμες αιτήσεις και κοινοποιούν στην Επιτροπή, έως τις 15 Οκτωβρίου κάθε έτους, τη συνολική έκταση και τα ποσά που καλύπτουν οι εν λόγω αιτήσεις κατανεμημένες ανά περιφέρεια και ανά κλίμακα αποδόσεων.

3.   Ο μέγιστος ετήσιος προϋπολογισμός για το καθεστώς εκρίζωσης εμφαίνεται στο παράρτημα VII.

4.   Εάν το συνολικό ποσό που κοινοποιείται στην Επιτροπή από τα κράτη μέλη υπερβαίνει τους διαθέσιμους δημοσιονομικούς πόρους, καθορίζεται, έως τις 15 Νοεμβρίου κάθε έτους, σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 1 και λαμβανομένης υπόψη, ανάλογα με την περίπτωση, της εφαρμογής του άρθρου 94 παράγραφοι 2 και 3, ένα ενιαίο ποσοστό για την αποδοχή των κοινοποιηθέντων ποσών.

5.   Έως την 1η Φεβρουαρίου κάθε έτους, τα κράτη μέλη αποδέχονται τις αιτήσεις για:

Τα κράτη μέλη κοινοποιούν στην Επιτροπή, έως την 1η Μαρτίου κάθε έτους, τις αποδεκτές αιτήσεις κατανεμημένες ανά περιφέρεια και ανά κλίμακα αποδόσεων και το συνολικό ποσό των πριμοδοτήσεων εκρίζωσης που καταβλήθηκαν ανά περιφέρεια.

6.   Για την προηγούμενη αμπελοοινική περίοδο, τα κράτη μέλη κοινοποιούν στην Επιτροπή έως την 1η Δεκεμβρίου κάθε έτους:

Άρθρο 103

Πολλαπλή συμμόρφωση

Εφόσον διαπιστωθεί ότι ο γεωργός δεν έχει συμμορφωθεί όσον αφορά την εκμετάλλευσή του, οποιαδήποτε στιγμή κατά τη χρονική περίοδο των τριών ετών από την καταβολή της πριμοδότησης εκρίζωσης, με τις κανονιστικές απαιτήσεις διαχείρισης και την καλή γεωργική και περιβαλλοντική κατάσταση που αναφέρονται στα άρθρα 3 έως 7 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1782/2003, το ποσό της ενίσχυσης, εφόσον η μη συμμόρφωση είναι αποτέλεσμα ενέργειας ή παράλειψης για την οποία ευθύνεται άμεσα ο γεωργός, μειώνεται ή ακυρώνεται, εξ ολοκλήρου ή εν μέρει, ανάλογα με τη σοβαρότητα, την έκταση, τον διαρκή χαρακτήρα και την επανάληψη της μη συμμόρφωσης, και ο γεωργός, ενδεχομένως, υποχρεούται να επιστρέψει την ενίσχυση σύμφωνα με τους όρους που προβλέπονται στις εν λόγω διατάξεις.

Άρθρο 104

Εξαιρέσεις

1.   Τα κράτη μέλη μπορούν να αποφασίζουν να απορρίψουν όλες τις περαιτέρω αιτήσεις για τις οποίες γίνεται μνεία στο άρθρο 92 παράγραφος 1, εφόσον η συσωρευμένη εκριζωθείσα έκταση στην επικράτειά τους φθάνει το 8 % του αμπελώνα τους, όπως αναφέρεται στο παράρτημα VIII.

Τα κράτη μέλη μπορούν να αποφασίζουν να απορρίψουν όλες τις περαιτέρω αιτήσεις για τις οποίες γίνεται μνεία στο άρθρο 92 παράγραφος 1 για μια περιφέρεια όταν η συσωρευθείσα εκριζωθείσα έκταση στην περιφέρεια αυτήν φθάνει το 10 % του αμπελώνα τους.

2.   Μπορεί να αποφασίζεται, με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 1, η παύση εφαρμογής του καθεστώτος εκρίζωσης σε ένα κράτος μέλος εάν, λαμβανομένου υπόψη του αριθμού των εκκρεμών αιτήσεων, η συνέχιση της εκρίζωσης θα οδηγούσε σε συσωρευθείσα εκριζωθείσα έκταση μεγαλύτερη του 15 % του συνολικού αμπελώνα του κράτους μέλους όπως αναφέρεται στο παράρτημα VIII.

3.   Μπορεί να αποφασίζεται, με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 1, η παύση εφαρμογής του καθεστώτος εκρίζωσης σε ένα κράτος μέλος για ένα δεδομένο έτος εάν, λαμβανομένου υπόψη του αριθμού των εκκρεμών αιτήσεων, η συνέχιση της εκρίζωσης θα οδηγούσε σε συσωρευθείσα εκριζωθείσα έκταση μεγαλύτερη του 6 % του συνολικού αμπελώνα του κράτους μέλους όπως αναφέρεται στο παράρτημα VIII κατά το συγκεκριμένο έτος λειτουργίας του καθεστώτος.

4.   Τα κράτη μέλη μπορούν να κηρύσσουν τις αμπελουργικές εκτάσεις που βρίσκονται σε ορεινές περιοχές και απόκρημνες περιοχές μη επιλέξιμες για το καθεστώς εκρίζωσης βάσει όρων που καθορίζονται με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 1.

5.   Τα κράτη μέλη μπορούν να κηρύσσουν εκτάσεις μη επιλέξιμες για το καθεστώς εκρίζωσης, σε περίπτωση που η εφαρμογή του καθεστώτος μπορεί να είναι μη συμβατή για περιβαλλοντικούς λόγους. Οι εκτάσεις που κηρύσσονται μη επιλέξιμες δεν υπερβαίνουν το 3 % του συνολικού αμπελώνα, όπως αναφέρεται στο παράρτημα VIII.

6.   Η Ελλάδα μπορεί να κηρύσσει αμπελουργικές εκτάσεις των νησιών του Αιγαίου και των Ελληνικών Ιονίων Νήσων, εξαιρουμένων της Κρήτης και της Εύβοιας, μη επιλέξιμες για το καθεστώς εκρίζωσης.

7.   Το καθεστώς εκρίζωσης που θεσπίζεται στο παρόν κεφάλαιο δεν εφαρμόζεται στις Αζόρες, στη Μαδέρα και στις Κανάριες Νήσους.

8.   Τα κράτη μέλη που αποφασίζουν να χρησιμοποιήσουν τη δυνατότητα που προβλέπεται στις παραγράφους 4 έως 6 κοινοποιούν στην Επιτροπή, έως την 1η Αυγούστου κάθε έτους και για πρώτη φορά την 1η Αυγούστου 2008, όσον αφορά το μέτρο εκρίζωσης που πρόκειται να εφαρμοστεί:

9.   Τα κράτη μέλη παρέχουν στους παραγωγούς στις εκτάσεις που είναι ή που κηρύσσονται μη επιλέξιμες κατ’ εφαρμογή των παραγράφων 4 έως 7 προτεραιότητα για τη χορήγηση άλλων μέτρων στήριξης που προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό, και ιδίως, κατά περίπτωση, του μέτρου αναδιάρθρωσης και μετατροπής στο πλαίσιο των προγραμμάτων στήριξης και των μέτρων αγροτικής ανάπτυξης.

Άρθρο 105

Κανόνας de minimis

Το παρόν κεφάλαιο δεν εφαρμόζεται στα κράτη μέλη στα οποία η παραγωγή οίνου δεν υπερβαίνει 50 000 εκατόλιτρα ανά αμπελοοινική περίοδο. Η παραγωγή αυτή υπολογίζεται με βάση τη μέση παραγωγή κατά τις πέντε τελευταίες αμπελοοινικές περιόδους.

Άρθρο 106

Συμπληρωματική εθνική ενίσχυση

Τα κράτη μέλη μπορούν να χορηγούν συμπληρωματική εθνική ενίσχυση που δεν υπερβαίνει το 75 % της εφαρμοστέας πριμοδότησης εκρίζωσης επιπλέον της χορηγούμενης πριμοδότησης εκρίζωσης.

Άρθρο 107

Κανόνες εφαρμογής

Τα αναγκαία μέτρα για την εφαρμογή του παρόντος κεφαλαίου θεσπίζονται με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 1.

Τα μέτρα αυτά μπορούν να περιλαμβάνουν ιδίως:

ΤΙΤΛΟΣ VI

ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 108

Αμπελουργικό μητρώο

1.   Τα κράτη μέλη τηρούν αμπελουργικό μητρώο το οποίο περιλαμβάνει ενημερωμένα στοιχεία για το δυναμικό παραγωγής.

2.   Τα κράτη μέλη, στα οποία η συνολική έκταση που έχει φυτευτεί με οινοποιήσιμες ποικιλίες αμπέλου ταξινομήσιμες σύμφωνα με το άρθρο 24 παράγραφος 1 είναι μικρότερη των 500 εκταρίων, δεν υπόκεινται στην υποχρέωση της παραγράφου 1.

Άρθρο 109

Απογραφή

Τα κράτη μέλη, τα οποία προβλέπουν το μέτρο «αναδιάρθρωση και μετατροπή των αμπελώνων» στα οικεία προγράμματα στήριξης σύμφωνα με το άρθρο 11, με βάση το αμπελουργικό μητρώο που αναφέρεται στο άρθρο 108, διαβιβάζουν στην Επιτροπή, έως την 1η Μαρτίου κάθε έτους και για πρώτη φορά την 1η Μαρτίου 2009, ενημερωμένη απογραφή του δυναμικού παραγωγής τους.

Άρθρο 110

Διάρκεια ισχύος του αμπελουργικού μητρώου και της απογραφής

Μπορεί να αποφασίζεται, με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 1, ότι τα άρθρα 108 και 109 δεν εφαρμόζονται πλέον μετά την 1η Ιανουαρίου 2016.

Άρθρο 111

Υποχρεωτικές δηλώσεις

1.   Οι παραγωγοί οινοποιήσιμων σταφυλιών και οι παραγωγοί γλεύκους και οίνου δηλώνουν κάθε έτος στις αρμόδιες εθνικές αρχές τις ποσότητες των προϊόντων της τελευταίας συγκομιδής.

2.   Τα κράτη μέλη μπορούν επίσης να απαιτούν από τους εμπόρους οινοποιήσιμων σταφυλιών να δηλώνουν κάθε έτος τις ποσότητες που διέθεσαν στην αγορά από την τελευταία συγκομιδή.

3.   Οι παραγωγοί γλεύκους και οίνου και οι έμποροι, εκτός από τους λιανοπωλητές, δηλώνουν κάθε έτος στις αρμόδιες εθνικές αρχές τα αποθέματά τους γλεύκους και οίνου, είτε προέρχονται από τη συγκομιδή του τρέχοντος έτους είτε από τη συγκομιδή προηγούμενων ετών. Τα γλεύκη και οι οίνοι που εισάγονται από τρίτες χώρες δηλώνονται ξεχωριστά.

Άρθρο 112

Συνοδευτικά έγγραφα και βιβλίο αποθήκης

1.   Τα προϊόντα που καλύπτει ο παρών κανονισμός τίθενται σε κυκλοφορία στην Κοινότητα μόνον εάν συνοδεύονται από επίσημα εγκεκριμένο συνοδευτικό έγγραφο.

2.   Τα φυσικά ή νομικά πρόσωπα ή ομάδες προσώπων που έχουν στην κατοχή τους προϊόντα τα οποία καλύπτει ο παρών κανονισμός κατά την άσκηση του επαγγέλματός τους, ιδίως οι παραγωγοί, οι εμφιαλωτές και οι μεταποιητές, καθώς και οι έμποροι που θα προσδιοριστούν με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 1, τηρούν βιβλία εισερχόμενων και εξερχόμενων ποσοτήτων σχετικά με τα εν λόγω προϊόντα.

Άρθρο 113

Διαδικασία επιτροπής

1.   Στις περιπτώσεις που γίνεται μνεία της παρούσας παραγράφου, εφαρμόζεται το άρθρο 195 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1234/2007.

2.   Στις περιπτώσεις που γίνεται μνεία της παρούσας παραγράφου:

Άρθρο 114

Χρηματοδοτικοί πόροι

Τα μέτρα που προβλέπονται στο κεφάλαιο I του τίτλου ΙΙ με εξαίρεση τα μέτρα που αναφέρονται στο άρθρο 7 παράγραφος 1 στοιχείο α), και στο κεφάλαιο III του τίτλου V συνιστούν παρεμβάσεις για τη ρύθμιση των αγορών γεωργικών προϊόντων κατά την έννοια του άρθρου 3 παράγραφος 1 στοιχείο β) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1290/2005.

Άρθρο 115

Ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των κρατών μελών και της Επιτροπής

1.   Τα κράτη μέλη και η Επιτροπή ανταλλάσσουν μεταξύ τους όλες τις πληροφορίες που είναι αναγκαίες για την εφαρμογή του παρόντος κανονισμού, ιδίως για την παρακολούθηση και ανάλυση της αγοράς και για τη συμμόρφωση με τις διεθνείς υποχρεώσεις που αφορούν τα προϊόντα τα οποία καλύπτει ο παρών κανονισμός.

2.   Τα αναγκαία μέτρα θεσπίζονται με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 1 για τον καθορισμό των πληροφοριών που είναι αναγκαίες για την εφαρμογή της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου, καθώς και σχετικά με τη μορφή, το περιεχόμενο, τη συχνότητα και τις προθεσμίες και τους λεπτομερείς κανόνες για τη διαβίβαση και τη διάθεση των πληροφοριών και των εγγράφων.

Άρθρο 116

Παρακολούθηση

Για τους σκοπούς της εφαρμογής του παρόντος κανονισμού, τα κράτη μέλη εξασφαλίζουν ότι οι διαδικασίες διαχείρισης και ελέγχου εκτάσεων συνάδουν με το ολοκληρωμένο σύστημα διαχείρισης και ελέγχου (ΟΣΔΕ) όσον αφορά τα ακόλουθα στοιχεία:

Οι διαδικασίες αυτές επιτρέπουν, χωρίς προβλήματα ή συγκρούσεις, την κοινή λειτουργία ή την ανταλλαγή στοιχείων με το ΟΣΔΕ.

Άρθρο 117

Έλεγχοι, διοικητικές κυρώσεις και υποβολή εκθέσεων

Με εξαίρεση το θέμα που εμπίπτει στις διατάξεις του άρθρου 145 στοιχείο ιδ) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1782/2003, τα ακόλουθα θεσπίζονται με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 1 του παρόντος κανονισμού:

Άρθρο 118

Ορισμός των αρμόδιων εθνικών αρχών

1.   Με την επιφύλαξη του άρθρου 47 τα κράτη μέλη ορίζουν μία ή περισσότερες αρχές, οι οποίες είναι αρμόδιες για την εξασφάλιση της τήρησης των κοινοτικών κανόνων στον αμπελοοινικό τομέα. Ιδιαίτερα, τα κράτη μέλη ορίζουν τα εργαστήρια που είναι εξουσιοδοτημένα να διενεργούν επίσημες αναλύσεις στον αμπελοοινικό τομέα. Τα οριζόμενα εργαστήρια πληρούν τα γενικά κριτήρια λειτουργίας των εργαστηρίων δοκιμών που περιλαμβάνονται στο πρότυπο ISO/IEC 17025.

2.   Τα κράτη μέλη κοινοποιούν στην Επιτροπή το όνομα και τη διεύθυνση των αρχών και των εργαστηρίων που αναφέρονται στην παράγραφο 1. Η Επιτροπή δημοσιοποιεί τα στοιχεία αυτά.

Άρθρο 119

Εθνική ενίσχυση για την απόσταξη κρίσης

1.   Από την 1η Αυγούστου 2012 τα κράτη μέλη μπορούν να χορηγούν ενίσχυση σε οινοπαραγωγούς για υποχρεωτική ή προαιρετική απόσταξη οίνου σε αιτιολογημένες περιπτώσεις κρίσης.

2.   Η ενίσχυση που αναφέρεται στην παράγραφο 1 είναι ανάλογη και επιτρέπει την αντιμετώπιση της κρίσης.

3.   Το συνολικό ποσό της ενίσχυσης που είναι διαθέσιμη σε ένα κράτος μέλος το δεδομένο έτος χορήγησής της δεν υπερβαίνει το 15 % των συνολικά διαθέσιμων πόρων ανά κράτος μέλος όπως ορίζει για το έτος αυτό το παράρτημα ΙΙ.

4.   Τα κράτη μέλη που επιθυμούν να κάνουν χρήση της ενίσχυσης που προβλέπεται στην παράγραφο 1 διαβιβάζουν δεόντως τεκμηριωμένη κοινοποίηση προς την Επιτροπή. Η απόφαση για το αν θα εγκριθεί το μέτρο αυτό και αν θα μπορεί να χορηγηθεί ενίσχυση λαμβάνεται με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 1.

5.   Η αλκοόλη που παράγεται από την προβλεπόμενη στην παράγραφο 1 απόσταξη χρησιμοποιείται αποκλειστικά για βιομηχανικούς ή ενεργειακούς σκοπούς, ούτως ώστε να αποφεύγεται η στρέβλωση του ανταγωνισμού.

Άρθρο 120

Έκθεση της Επιτροπής

Η Επιτροπή θα συντάξει έκθεση το αργότερο μέχρι το 2012, λαμβάνοντας ιδιαίτερα υπόψη την αποκτηθείσα πείρα από την εφαρμογή της μεταρρύθμισης.

Άρθρο 121

Μέτρα εφαρμογής

Τα αναγκαία μέτρα για την εφαρμογή του παρόντος τίτλου θεσπίζονται με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 1.

Τα μέτρα αυτά μπορούν να περιλαμβάνουν ιδίως:

ΤΙΤΛΟΣ VII

ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ, ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ I

Τροποποιήσεις

Άρθρο 122

Τροποποιήσεις του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1493/1999

Στο άρθρο 2 παράγραφος 3 πρώτο εδάφιο του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1493/1999, οι λέξεις «31 Ιουλίου 2002» αντικαθίστανται από τις ακόλουθες:

«31 Ιουλίου 2008».

Άρθρο 123

Τροποποιήσεις του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1782/2003

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1782/2003 τροποποιείται ως εξής:

Άρθρο 124

Τροποποιήσεις του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1290/2005

Στο άρθρο 12 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1290/2005, η παράγραφος 2 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

Άρθρο 125

Τροποποιήσεις του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 3/2008

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 3/2008 τροποποιείται ως εξής:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ II

Μεταβατικές και τελικές διατάξεις

Άρθρο 126

Διατάξεις για διευκόλυνση της μετάβασης

Με τη διαδικασία του άρθρου 113 παράγραφος 1, είναι δυνατό να θεσπίζονται μέτρα:

Άρθρο 127

Εφαρμογή των κανόνων για τις κρατικές ενισχύσεις

1.   Με την επιφύλαξη της παραγράφου 2, τα άρθρα 87, 88 και 89 της συνθήκης εφαρμόζονται στην παραγωγή και στο εμπόριο των προϊόντων που υπάγονται στον παρόντα κανονισμό.

2.   Τα άρθρα 87, 88 και 89 της συνθήκης δεν εφαρμόζονται:

Άρθρο 128

Καταργήσεις, μεταβατική συνέχιση της εφαρμογής και παραπομπές

1.   Με την επιφύλαξη των παραγράφων 2 και 3, ο κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 2392/86 και ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1493/1999 καταργούνται.

2.   Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2392/86 και τα κεφάλαια Ι και ΙΙ του τίτλου V, ο τίτλος VI, τα άρθρα 24 και 80 και οι αντίστοιχες διατάξεις, ιδίως των σχετικών παραρτημάτων του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1493/1999 εξακολουθούν να εφαρμόζονται μέχρις ότου αρχίσουν να εφαρμόζονται τα αντίστοιχα κεφάλαια του παρόντος κανονισμού σύμφωνα με το άρθρο 129 παράγραφος 2 στοιχείο ε).

3.   Τα ακόλουθα μέτρα που προβλέπονται στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1493/1999 εξακολουθούν να εφαρμόζονται εφόσον τα επιλέξιμα μέτρα δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1493/1999 έχουν δρομολογηθεί ή αναληφθεί πριν από την 1η Αυγούστου 2008:

4.   Οι παραπομπές στον καταργούμενο κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1493/1999 εκλαμβάνονται κατά περίπτωση ως παραπομπές στον παρόντα κανονισμό.

Άρθρο 129

Έναρξη ισχύος και εφαρμογή

1.   Ο παρών κανονισμός αρχίζει να ισχύει την έβδομη ημέρα από τη δημοσίευσή του στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

2.   Εφαρμόζεται από την 1η Αυγούστου 2008, εκτός από τα ακόλουθα:

3.   Το κεφάλαιο II του τίτλου V εφαρμόζεται έως τις 31 Δεκεμβρίου 2015.

(1)  Γνώμη της 12ης Δεκεμβρίου 2007 (δεν έχει δημοσιευθεί ακόμα στην Επίσημη Εφημερίδα).

(2)  Γνώμη της 12ης Δεκεμβρίου 2007 (δεν έχει δημοσιευθεί ακόμα στην Επίσημη Εφημερίδα).

(3)  ΕΕ L 179 της 31.12.1994, σ. 1. Κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1234/2007 (ΕΕ L 299 της 16.11.2007, σ. 1).

(4)  ΕΕ L 299 της 16.11.2007, σ. 1. Κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 248/2008 (ΕΕ L 76 της 19.3.2008, σ. 6).

(5)  ΕΕ L 277 της 21.10.2005, σ. 1. Κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 146/2008 (ΕΕ L 46 της 21.2.2008, σ. 1).

(6)  ΕΕ L 93 της 31.3.2006, σ. 12. Κανονισμός όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1791/2006 (ΕΕ L 363 της 20.12.2006, σ. 1).

(7)  ΕΕ L 165 της 30.4.2004, σ. 1· διορθωμένη έκδοση (ΕΕ L 191 της 28.5.2004, σ. 1). Κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 301/2008 του Συμβουλίου (ΕΕ L 97 της 9.4.2008, σ. 85).

(8)  ΕΕ L 109 της 6.5.2000, σ. 29. Οδηγία όπως τροποποιήθηκε τελευταία με την οδηγία 2007/68/ΕΚ της Επιτροπής (ΕΕ L 310 της 28.11.2007, σ. 11).

(9)  ΕΕ L 208 της 31.7.1986, σ. 1. Κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1631/98 (ΕΕ L 210 της 28.7.1998, σ. 14).

(10)  ΕΕ L 184 της 17.7.1999, σ. 23. Απόφαση όπως τροποποιήθηκε με την απόφαση 2006/512/ΕΚ (ΕΕ L 200 της 22.7.2006, σ. 11).

(11)  ΕΕ L 209 της 11.8.2005, σ. 1. Κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1437/2007 (ΕΕ L 322 της 7.12.2007, σ. 1).

(12)  ΕΕ L 270 της 21.10.2003, σ. 1. Κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 293/2008 (ΕΕ L 90 της 2.4.2008, σ. 5).

(13)  ΕΕ L 3 της 5.1.2008, σ. 1.

(14)  Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1083/2006 του Συμβουλίου, της 11ης Ιουλίου 2006, περί καθορισμού γενικών διατάξεων για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και το Ταμείο Συνοχής (ΕΕ L 210 της 31.7.2006, σ. 25). Κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1989/2006 (ΕΕ L 411 της 30.12.2006, σ. 6).

(15)  ΕΕ L 124 της 20.5.2003, σ. 36.

(16)  ΕΕ L 265 της 26.9.2006, σ. 1.

(17)  ΕΕ L 42 της 14.2.2006, σ. 1. Κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1276/2007 της Επιτροπής (ΕΕ L 284 της 30.10.2007, σ. 11).

(18)  ΕΕ L 39 της 13.2.2008, σ. 16.

(19)  ΕΕ L 40 της 11.2.1989, σ. 1. Οδηγία όπως τροποποιήθηκε με την απόφαση 92/10/ΕΟΚ (ΕΕ L 6 της 11.1.1992, σ. 35).

(20)  ΕΕ L 11 της 14.1.1994, σ. 1. Κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1891/2006 (ΕΕ L 386 της 29.12.2006, σ. 14).

(21)  ΕΕ L 186 της 30.6.1989, σ. 21. Οδηγία όπως τροποποιήθηκε τελευταία με την οδηγία 92/11/ΕΟΚ (ΕΕ L 65 της 11.3.1992, σ. 32).

(22)  ΕΕ L 247 της 21.9.2007, σ. 17.

(23)  ΕΕ L 67 της 10.3.1994, σ. 89. Κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 427/2003 (ΕΕ L 65 της 8.3.2003, σ. 1).

(24)  ΕΕ L 349 της 31.12.1994, σ. 53. Κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 2200/2004 (ΕΕ L 374 της 22.12.2004, σ. 1).

(25)  ΕΕ L 148 της 6.6.2008, σ. 1»

(26)  ΕΕ L 95 της 5.4.2007, σ. 1.

(27)  ΕΕ L 148 της 6.6.2008, σ. 1.».