21.6.2008   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 162/27

(1)

Με την απόφαση αριθ. 896/2006/ΕΚ (2) θεσπίστηκαν κοινοί κανόνες για τη μονομερή αναγνώριση από τα κράτη μέλη ορισμένων αδειών (τίτλων) διαμονής που εκδίδουν η Ελβετία και το Λιχτενστάιν κατά τρόπον ώστε να είναι δυνατή η εφαρμογή απλουστευμένου καθεστώτος για τον έλεγχο στα εξωτερικά σύνορα υπηκόων τρίτων χωρών που έχουν στην κατοχή τους τέτοια έγγραφα.

(2)

Ως αποτέλεσμα της σε δύο φάσεις εφαρμογής του κεκτημένου του Σένγκεν, τα κράτη μέλη που προσχώρησαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση την 1η Μαΐου 2004 υποχρεούνταν να χορηγούν από την ημερομηνία αυτή εθνικές θεωρήσεις στους υπηκόους τρίτων χωρών, κατόχους άδειας διαμονής που έχει εκδοθεί από την Ελβετία ή το Λιχτενστάιν, εφόσον αυτοί υπόκεινται στην υποχρέωση θεώρησης δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 539/2001 του Συμβουλίου, της 15ης Μαρτίου 2001, περί του καταλόγου τρίτων χωρών οι υπήκοοι των οποίων υπόκεινται στην υποχρέωση θεώρησης για τη διέλευση των εξωτερικών συνόρων των κρατών μελών, και του καταλόγου των τρίτων χωρών οι υπήκοοι των οποίων απαλλάσσονται από την υποχρέωση αυτή (3). Η υποχρέωση αυτή προκάλεσε επιπρόσθετα διοικητικά βάρη για τα προξενεία των εν λόγω κρατών μελών στην Ελβετία και στο Λιχτενστάιν.

(3)

Ωστόσο, δεν εθεωρείτο αναγκαίο να απαιτούν τα κράτη μέλη θεώρηση από τη συγκεκριμένη κατηγορία προσώπων προς τον σκοπό της διέλευσης, δεδομένου ότι τα πρόσωπα αυτά συνιστούν περιορισμένο κίνδυνο για τα κράτη μέλη από την άποψη της παράνομης μετανάστευσης.

(4)

Λαμβανομένου υπόψη ότι το ίδιο σκεπτικό ισχύει για τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, είναι σκόπιμο να επεκταθεί στις δύο αυτές χώρες το απλουστευμένο καθεστώς που καθιερώθηκε με την απόφαση αριθ. 896/2006/ΕΚ.

(5)

Η εν λόγω τροποποίηση της απόφασης αριθ. 896/2006/ΕΚ ενδείκνυται να παρέχει στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία τη δυνατότητα, εφόσον αποφασίσουν να εφαρμόσουν την απόφαση αριθ. 582/2008/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Ιουνίου 2008, για τη θέσπιση απλουστευμένου καθεστώτος για τον έλεγχο των προσώπων στα εξωτερικά σύνορα, βασιζόμενου στη μονομερή αναγνώριση από τη Βουλγαρία, την Κύπρο και τη Ρουμανία ορισμένων εγγράφων ως ισοδυνάμων με τις εθνικές τους θεωρήσεις προς τον σκοπό της διέλευσης από το έδαφός τους (4), να αναγνωρίζουν μονομερώς τις άδειες (τίτλους) διαμονής που εκδίδουν η Ελβετία και το Λιχτενστάιν και οι οποίες απαριθμούνται στο παράρτημα της απόφασης αριθ. 896/2006/ΕΚ ως ισοδύναμες με τις εθνικές τους θεωρήσεις με σκοπό τη διέλευση.

(6)

Η αναγνώριση θα πρέπει να καλύπτει αποκλειστικά και μόνον τον σκοπό της διέλευσης μέσω του εδάφους της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας και δεν θα πρέπει να θίγει την ευχέρεια των εν λόγω δύο κρατών μελών να εκδίδουν θεωρήσεις βραχείας διάρκειας.

(7)

Η ευχέρεια της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας να μην εφαρμόσουν την απόφαση αριθ. 896/2006/ΕΚ θα πρέπει να περιορίζεται στη μεταβατική περίοδο μέχρι της ημερομηνίας που θα καθορίσει το Συμβούλιο, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 4 παράγραφος 2 δεύτερο εδάφιο της πράξης προσχώρησης του 2005.

(8)

Εν προκειμένω πρέπει να πληρούνται οι προϋποθέσεις εισόδου που θέτει το άρθρο 5 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 562/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Μαρτίου 2006, για τη θέσπιση του κοινοτικού κώδικα σχετικά με το καθεστώς διέλευσης προσώπων από τα σύνορα (κώδικας συνόρων του Σένγκεν) (5), με εξαίρεση την προϋπόθεση που θέτει το άρθρο 5 παράγραφος 1 στοιχείο β) του κανονισμού αυτού, στο μέτρο που η παρούσα απόφαση καθιερώνει καθεστώς ισοδυναμίας μεταξύ των θεωρήσεων διέλευσης που εκδίδουν η Βουλγαρία και η Ρουμανία και ορισμένων αδειών διαμονής που εκδίδουν η Ελβετία και το Λιχτενστάιν.

(9)

Δεδομένου ότι ο στόχος της παρούσας απόφασης δεν μπορεί να επιτευχθεί επαρκώς από τα κράτη μέλη, καθότι έχει άμεσες συνέπειες για το κοινοτικό κεκτημένο περί εξωτερικών συνόρων, και μπορεί, ως εκ τούτου, λόγω των διαστάσεων και των αποτελεσμάτων της δράσης, να επιτευχθεί καλύτερα σε κοινοτικό επίπεδο, η Κοινότητα δύναται να θεσπίσει μέτρα σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας του άρθρου 5 της συνθήκης. Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας του ίδιου άρθρου, η παρούσα απόφαση δεν υπερβαίνει το μέτρο που είναι αναγκαίο για την επίτευξη του εν λόγω στόχου.

(10)

Όσον αφορά την Ισλανδία και τη Νορβηγία, η παρούσα απόφαση συνιστά ανάπτυξη των διατάξεων του κεκτημένου του Σένγκεν κατά την έννοια της συμφωνίας που συνήψαν το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η Δημοκρατία της Ισλανδίας και το Βασίλειο της Νορβηγίας για τη σύνδεση των δύο αυτών κρατών με την υλοποίηση, την εφαρμογή και ανάπτυξη του κεκτημένου του Σένγκεν (6), οι οποίες εμπίπτουν στον τομέα του άρθρου 1 σημείο Α της απόφασης 1999/437/ΕΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1999 (7), σχετικά με ορισμένες λεπτομέρειες εφαρμογής της συμφωνίας αυτής.

(11)

Σύμφωνα με τα άρθρα 1 και 2 του πρωτοκόλλου για τη θέση της Δανίας, το οποίο προσαρτάται στη συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και στη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, η Δανία δεν συμμετέχει στη θέσπιση της παρούσας απόφασης και, συνεπώς, δεν δεσμεύεται από αυτήν ούτε υπόκειται στην εφαρμογή της. Δεδομένου ότι η παρούσα απόφαση βασίζεται στο κεκτημένο του Σένγκεν κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του τίτλου IV του τρίτου μέρους της συνθήκης για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, η Δανία, σύμφωνα με το άρθρο 5 του εν λόγω πρωτοκόλλου, αποφασίζει, εντός έξι μηνών από την έκδοση της παρούσας απόφασης, εάν θα τη μεταφέρει στο εθνικό της δίκαιο.

(12)

Η παρούσα απόφαση συνιστά ανάπτυξη των διατάξεων του κεκτημένου του Σένγκεν, στο οποίο δεν συμμετέχει το Ηνωμένο Βασίλειο σύμφωνα με την απόφαση 2000/365/ΕΚ του Συμβουλίου, της 29ης Μαΐου 2000, σχετικά με το αίτημα του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας να συμμετάσχουν σε ορισμένες από τις διατάξεις του κεκτημένου του Σένγκεν (8). Συνεπώς, το Ηνωμένο Βασίλειο δεν συμμετέχει στη θέσπισή της και δεν δεσμεύεται από αυτήν ούτε υπόκειται στην εφαρμογή της.

(13)

Η παρούσα απόφαση συνιστά ανάπτυξη των διατάξεων του κεκτημένου του Σένγκεν, στο οποίο δεν συμμετέχει η Ιρλανδία σύμφωνα με την απόφαση 2002/192/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Φεβρουαρίου 2002, σχετικά με το αίτημα της Ιρλανδίας να συμμετάσχει σε ορισμένες από τις διατάξεις του κεκτημένου του Σένγκεν (9). Συνεπώς, η Ιρλανδία δεν συμμετέχει στη θέσπισή της και δεν δεσμεύεται από αυτήν ούτε υπόκειται στην εφαρμογή της,