18.5.2006   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 130/37

(1)

Το άρθρο 71 παράγραφος 1 στοιχείο α), του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71 προβλέπει για τους μεθοριακούς εργαζομένους που βρίσκονται σε πλήρη ανεργία παρέκκλιση από τη γενική αρχή lex loci laboris, η οποία ορίζεται στο άρθρο 13 παράγραφος 2 στοιχείο α), του εν λόγω κανονισμού.

(2)

Το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων αποφάνθηκε, ότι, προκειμένου να καθορίζεται, εάν ένας μεθοριακός εργαζόμενος πρέπει να θεωρείται ως ευρισκόμενος σε κατάσταση μερικής ανεργίας ή πλήρους ανεργίας, κατά την έννοια του άρθρου 71 παράγραφος 1 στοιχείο α), του κανονισμού, πρέπει να εφαρμόζονται ενιαία κοινοτικά κριτήρια. Η εκτίμηση αυτή δεν μπορεί να γίνεται βάσει κριτηρίων του εθνικού δικαίου (2).

(3)

Επειδή η πρακτική των εθνικών φορέων κοινωνικής ασφάλισης στα διάφορα κράτη μέλη αντανακλά διαφορετικές ερμηνείες για τον χαρακτηρισμό του είδους της ανεργίας, πρέπει να προσδιορισθεί το πεδίο εφαρμογής του άρθρου αυτού με σκοπό την υιοθέτηση ενιαίων και ισόρροπων κριτηρίων για την εφαρμογή του από τους προαναφερόμενους φορείς.

(4)

Το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων διευκρίνισε, ότι, εάν ένας μεθοριακός εργαζόμενος δεν έχει πλέον κανένα δεσμό με το αρμόδιο κράτος μέλος και ευρίσκεται σε κατάσταση πλήρους ανεργίας, οι παροχές χορηγούνται και βαρύνουν τον φορέα του τόπου της κατοικίας.

(5)

Η εκτίμηση της ύπαρξης ή της διατήρησης οποιουδήποτε εργασιακού δεσμού βασίζεται αποκλειστικά στις διατάξεις του εθνικού δικαίου του κράτους απασχόλησης.

(6)

Ο στόχος της προστασίας του μεθοριακού εργαζόμενου, τον οποίο επιδιώκει το άρθρο 71, του κανονισμού, δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί, εάν ο εργαζόμενος, ο οποίος εξακολουθεί να απασχολείται από την ίδια επιχείρηση σε κράτος μέλος διαφορετικό από εκείνο, στο οποίο έχει την κατοικία του —έχοντας διακόψει προσωρινά τη δραστηριότητά του—, θα έπρεπε παρ’ όλα αυτά να θεωρείται ως πλήρως άνεργος και θα όφειλε να απευθυνθεί στον φορέα του τόπου της κατοικίας του, για να ζητήσει παροχές ανεργίας,

1)

Για την εφαρμογή του άρθρου 71 παράγραφος 1 στοιχείο α), του κανονισμού, ο καθορισμός της φύσης της ανεργίας —δηλαδή μερική ή πλήρης— εξαρτάται, από το κατά πόσον διαπιστώθηκε, ότι διατηρείται ή ότι δεν υπάρχει καμμία συμβατική σχέση εργασίας μεταξύ των μερών, και όχι από την διάρκεια μιάς ενδεχόμενης προσωρινής διακοπής της δραστηριότητας.

2)

Όταν ένας μεθοριακός εργαζόμενος εξακολουθεί να απασχολείται από μία επιχείρηση σε κράτος μέλος διαφορετικό από εκείνο, στο οποίο έχει την κατοικία του, και διακόπτεται προσωρινά η απασχόλησή του, ενώ μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να επιστρέψει στην θέση εργασίας του, θεωρείται, ότι ευρίσκεται σε μερική ανεργία και οι σχετικές παροχές χορηγούνται από τον αρμόδιο φορέα του κράτους μέλους απασχόλησης, σύμφωνα με το άρθρο 71 παράγραφος 1 στοιχείο α) σημείο i), του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71.

3)

Όταν ένας μεθοριακός εργαζόμενος, χωρίς καμμία πλέον συμβατική σχέση εργασίας, δεν έχει πλέον κανένα δεσμό με το κράτος μέλος απασχόλησης —για παράδειγμα επειδή η συμβατική σχέση εργασίας έχει τερματισθεί ή λήξει, θεωρείται, ότι ευρίσκεται σε πλήρη ανεργία, σύμφωνα με το άρθρο 71 παράγραφος 1 στοιχείο α) σημείο ii), του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71, και οι παροχές χορηγούνται και βαρύνουν τον φορέα του τόπου κατοικίας.

4)

Η παρούσα απόφαση ισχύει από την πρώτη ημέρα του μήνα που ακολουθεί τη δημοσίευσή της στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.