ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ της 30ής Απριλίου 1996 σχετικά με τις κρατικές ενισχύσεις που χορηγήθηκαν στην La Seda de Barcelona SA, η οποία είναι εγκατεστημένη στο El Prat de Llobregat, Cataluρa και στο Alcalα de Henares, Comunidad de Madrid (Το κείμενο στην ισπανική γλώσσα είναι το μόνο αυθεντικό) (Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ) (96/655/ΕΚ)

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, και ιδίως το άρθρο 93 παράγραφος 2 πρώτο εδάφιο,

τη συμφωνία για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο, και ιδίως το άρθρο 62 παράγραφος 1 στοιχείο α),

Αφού κάλεσε, σύμφωνα με τα προαναφερθέντα άρθρα, τα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους,

Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

Ι

Στις 30 Νοεμβρίου 1994, η Επιτροπή αποφάσισε να κινήσει τη διαδικασία δυνάμει του άρθρου 93 παράγραφος 2 της συνθήκης ΕΚ σχετικά με τα ακόλουθα μέτρα:

- τη συμφωνία μεταξύ του Fondo de Garantia Salarial (ταμείου εγγύησης μισθών, εφεξής Fogasa) και της La Seda de Barcelona SA (LSB), βάσει της οποίας η τελευταία θα επιστρέψει στο Fogasa, εντός τακτής προθεσμίας, το ποσό των 1 221 136 511 ισπανικών πεσετών το οποίο αντιστοιχεί στο ποσό που κατέβαλε το Fogasa για την πληρωμή των μισθών και αποζημιώσεων που όφειλε η εταιρεία στους πρώην εργαζομένους της,

- τη συμφωνία με την οποία το Institut Catalΰ de Finances (εφεξής ICF) εγγυήθηκε δάνειο μέχρι ανωτάτου ποσού 1,7 δισεκατομμυρίων ισπανικών πεσετών για τρία δάνεια που είχε λάβει η LSB και τους σχετικούς τόκους,

- την απόφαση της Comunidad de Madrid να εγκρίνει τη σύσταση εγγύησης μέχρι ποσού 1 000 000 000 ισπανικών πεσετών για δάνειο που είχε συνάψει η LSB και τους σχετικούς τόκους και

- την πρόταση της Comunidad de Madrid για τη χορήγηση ενίσχυσης διάσωσης στην LSB μέχρις ότου αναθεωρηθεί το σχέδιο αναδιάρθρωσής της και ολοκληρωθεί η έρευνα της Επιτροπής.

Λαμβάνοντας την απόφαση αυτή, η Επιτροπή επεσήμανε ότι ήταν αδύνατον να καθορίσει, βάσει των πληροφοριών που παρέσχε η ισπανική κυβέρνηση, κατά πόσον η συμφωνία μεταξύ της Fogasa και της LSB εμπεριείχαν στοιχεία κρατικής ενίσχυσης.

Επίσης, η Επιτροπή δεν ήταν σε θέση να αποφασίσει αν η εγγύηση που χορήγησε η ICF ή η εγγύηση την οποία είχαν εγκρίνει οι αρχές της Comunidad de Madrid εμπεριείχαν στοιχεία κρατικής ενίσχυσης. Εντούτοις, δεδομένου ότι η LSB αντιμετώπιζε, κατά τα φαινόμενα, οικονομικές δυσχέρειες, η Επιτροπή συνήγαγε το συμπέρασμα ότι και οι δύο κρατικές εγγυήσεις εμπεριείχαν τουλάχιστον ένα στοιχείο κρατικής ενίσχυσης. Δεδομένου ότι υπάρχουν σημαντικές συναλλαγές εντός του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου (εφεξής ΕΟΧ) για όλα τα προϊόντα που παράγονται από την LSB, η Επιτροπή θεώρησε ότι οι εν λόγω εγγυήσεις ήταν δυνατόν να προκαλέσουν στρέβλωση του ανταγωνισμού. Δεδομένου ότι το σχέδιο αναδιάρθρωσης, τη διευκόλυνση του οποίου είχαν ως στόχο οι εγγυήσεις, ήταν μάλλον απίθανο να αποκαταστήσει τη βιωσιμότητα της LSB, η Επιτροπή έκρινε ότι η ενίσχυση αναδιάρθρωσης δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις έγκρισης για τις ενισχύσεις του είδους αυτού, ούτε ανταποκρινόταν στα κριτήρια που ορίζονται στον κώδικα ενισχύσεων στη βιομηχανία συνθετικών ινών. Συνεπώς, η Επιτροπή έκρινε ότι οι ενισχύσεις ήταν ασυμβίβαστες με την κοινή αγορά και τη λειτουργία της συμφωνίας για τον ΕΟΧ.

Επιπλέον, ήταν αδύνατον για την Επιτροπή να εγκρίνει το σχέδιο της Comunidad de Madrid για τη χορήγηση ενίσχυσης αναδιάρθρωσης στην LSB δεδομένου ότι, παρόλο που αυτή πληρούσε τις απαιτούμενες προϋποθέσεις, η ισπανική κυβέρνηση δεν είχε παράσχει επαρκείς πληροφορίες ώστε να μπορεί η Επιτροπή να προσδιορίσει κατά πόσο η ενίσχυση, η οποία θα ελάμβανε τη μορφή της εγγύησης, πληρούσε τις προϋποθέσεις για την έγκριση της χορήγησης κρατικών εγγυήσεων. Συνεπώς, η Επιτροπή έκρινε ότι η προτεινόμενη ενίσχυση αναδιάρθρωσης είναι ασυμβίβαστη με την κοινή αγορά και τη λειτουργία της συμφωνίας για τον ΕΟΧ.

Με επιστολή της, της 27ης Δεκεμβρίου 1994, η Επιτροπή ενημέρωσε την ισπανική κυβέρνηση σχετικά με την απόφασή της να κινήσει τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 93 παράγραφος 2 της συνθήκης ΕΚ. Τα υπόλοιπα κράτη μέλη και ενδιαφερόμενα μέρη ενημερώθηκαν σχετικά με δημοσίευση της εν λόγω επιστολής στην Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (1).

ΙΙ

Με επιστολή της 21ης Φεβρουαρίου 1995, η ισπανική κυβέρνηση υπέβαλε τις παρατηρήσεις της σχετικά με την απόφαση της Επιτροπής να κινήσει τη διαδικασία του άρθρου 93 παράγραφος 2 της συνθήκης ΕΚ και δήλωσε ότι η Comunidad de Madrid είχε πράγματι χορηγήσει στην LSB εγγύηση μέχρι ποσού ενός δισεκατομμυρίου ισπανικών πεσετών για δάνειο που είχε συνάψει η εταιρεία και τους σχετικούς τόκους.

Με επιστολή της 19ης Μαΐου 1995, η Επιτροπή ζήτησε από την ισπανική κυβέρνηση πρόσθετες πληροφορίες σχετικά με την κυριότητα επί της LSB και τις προαναφερθείσες συμφωνίες. Με επιστολή της 27ης Ιουλίου 1995, η ισπανική κυβέρνηση ζήτησε νέα προθεσμία για να απαντήσει, την οποία η Επιτροπή της χορήγησε με επιστολή της 2ας Αυγούστου 1995. Στις 6 Οκτωβρίου 1995, η Επιτροπή απηύθυνε γραπτή υπενθύμιση στην ισπανική κυβέρνηση.

Με επιστολή της 20ής Οκτωβρίου 1995, η ισπανική κυβέρνηση επανέλαβε την πρόσφατη ιστορία της LSB και παρέσχε ορισμένες από τις πληροφορίες που είχαν ζητηθεί. Με επιστολή της 26ης Οκτωβρίου 1995, η ισπανική κυβέρνηση παρέσχε αντίγραφα διαφόρων εγγράφων και, με επιστολή της 27ης Νοεμβρίου 1995, αντίγραφο του αναθεωρημένου σχεδίου αναδιάρθρωσης που είχε τεθεί σε εφαρμογή από την LSB. Τέλος, με επιστολή της 5ης Φεβρουαρίου 1996, η ισπανική κυβέρνηση ενημέρωσε την Επιτροπή σχετικά με την πρόσφατη συμφωνία όσον αφορά τη συμμετοχή στην LSB, η οποία πωλήθηκε τον Ιούλιο του 1991 από την Akzo NV.

Με επιστολή της 26ης Σεπτεμβρίου 1995, παράλληλα με την αλληλογραφία σχετικά με την απόφαση να κινηθεί η διαδικασία δυνάμει του άρθρου 93 παράγραφος 2 της συνθήκης ΕΚ, η Επιτροπή ζήτησε από την ισπανική κυβέρνηση να της αποστείλει τις παρατηρήσεις της για τα δημοσιεύματα του τύπου σύμφωνα με τα οποία οι αρχές της Καταλονίας είχαν αποφασίσει την εισφορά κεφαλαίου στην LSB και ότι το ίδιο επρόκειτο να κάνει και η Comunidad de Madrid. Με επιστολή της 20ής Δεκεμβρίου 1995, η ισπανική κυβέρνηση δήλωσε ότι η LSB είχε ζητήσει από τους μετόχους της να εγκρίνουν αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου κατά 2 δισεκατομμύρια ισπανικές πεσέτες, αλλά ότι, εξ όσων γνώριζε, ούτε οι αρχές της Καταλονίας ούτε η Comunidad de Madrid είχαν τέτοια πρόθεση.

ΙΙΙ

Στις παρατηρήσεις της, η ισπανική κυβέρνηση υπενθύμισε ότι η LSB, η οποία αποτελεί τον μεγαλύτερο παραγωγό συνθετικών και κυτταρινικών ινών και νημάτων στην Ισπανία, είχε επηρεαστεί από τη σοβαρή οικονομική κρίση που γνώρισε η χώρα κατά την περίοδο 1991-1993, η οποία έκανε ακόμη εντονότερες τις επιπτώσεις του συνεχούς αυξανόμενου διεθνούς ανταγωνισμού στον τομέα των συνθετικών ινών. Τα υψηλά επιτόκια, οι πιέσεις επί των τιμών και η μείωση της ζήτησης για ορισμένα προϊόντα της LSB οδήγησαν σε μείωση των κερδών της και ώθησαν τον κυριότερο μέτοχο της επιχείρησης, την Akzo NV, να πωλήσει το σύνολο των μετοχών της (57,508 % του μετοχικού κεφαλαίου, το οποίο αντιστοιχούσε σε ποσό 2 895 566 900 ισπανικών πεσετών) στη συμβολική τιμή της μιας πεσέτας, τον Ιούλιο 1991. Η δικαστική αμφισβήτηση της ισχύος της σύμβασης πώλησης οδήγησε σε σύγχυση όσον αφορά τον κάτοχο της LSB, το διοικητικό συμβούλιο της οποίας ελεγχόταν πριν από την Akzo. Για όσο διάστημα εκκρεμούσε η υπόθεση ενώπιον του δικαστηρίου, ανεστάλη η πώληση των μετοχών της LSB.

Κατά τους τελευταίους μήνες του 1991, η LSB αναγνωρίζοντας τις οικονομικές δυσχέρειες που αντιμετώπιζε και την ανάγκη βελτίωσης της ανταγωνιστικότητάς της, έκρινε ότι ήταν απαραίτητο να προβεί σε αναδιάρθρωση των επιχειρηματικών της δραστηριοτήτων και να καταρτίσει σχέδιο αναδιάρθρωσης. Ωστόσο, παρόλο που η συνολική αξία των στοιχείων ενεργητικού της LSB υπερέβαινε τα 40 δισεκατομμύρια ισπανικές πεσέτες, η αβεβαιότητα όσον αφορά τον κάτοχο της πλειοψηφίας των μετοχών της εταιρείας και το γεγονός ότι η πώληση της πλειοψηφικής συμμετοχής της Akzo είχε αφήσει την LSB χωρίς διοικητικό συμβούλιο σήμαιναν ότι η διαχείριση της επιχείρησης δεν γινόταν με τον ενδεδειγμένο τρόπο. Η LSB παρέλυσε τελείως, ανίκανη να διαπραγματευθεί με τις συνήθεις πηγές χρηματοδότησης και βρέθηκε σε αδυναμία να πληρώσει τις οφειλές της προς τους προμηθευτές της. Κατόπιν αυτού, η LSB αποφάσισε να ζητήσει κρατικές ενισχύσεις για την εξασφάλιση πιστώσεων στην ελεύθερη αγορά και να θέση σε εφαρμογή στο σχέδιο αναδιάρθρωσης. Η LSB έθεσε σε εφαρμογή το σχέδιο αναδιάρθρωσης το 1992, αλλά τα μέτρα που προέβλεπε το σχέδιο αυτό τροποποιήθηκαν στη συνέχεια, μεταξύ άλλων προκειμένου να ληφθούν υπόψη οι παρατηρήσεις που είχε διατυπώσει η Επιτροπή στις επιστολές της της 2ας Αυγούστου 1993 και της 27ης Δεκεμβρίου 1994, από τις οποίες η δεύτερη ήταν η επιστολή με την οποία η Επιτροπή ενημέρωσε την ισπανική κυβέρνηση για την απόφασή της να κινήσει τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 93 παράγραφος 2 της συνθήκης ΕΚ.

Η εφαρμογή του σχεδίου αναδιάρθρωσης οδήγησε σε σημαντική μείωση του εργατικού δυναμικού της LSB, τόσο με απολύσεις όσο και με κανονικές αποχωρήσεις:

>ΘΕΣΗ ΠΗΝΑΚΑ>

Ένα μέρος του κόστους της μείωσης του εργατικού δυναμικού καλύφθηκε με τη συμφωνία που σηνήφθη με την Fogasa, δυνάμει της οποίας η LSB θα επιστρέψει, με τους αναλογούντες τόκους, τα ποσά που κατέβαλε για λογαριασμό της η Fogasa για την πληρωμή των μισθών και των αποζημιώσεων των απολυόμενων εργαζομένων. Το υπόλοιπο των δαπανών αυτών θα χρηματοδοτηθεί εν μέρει από πιστώσεις που ελήφθησαν χάρη στις εγγυήσεις υπέρ του δανείου που της χορήγησαν η ICF και η Comunidad de Madrid και, εν μέρει, από ίδιους πόρους της επιχείρησης.

Η εφαρμογή όλων των μέτρων που προέβλεπε το νέο σχέδιο αναδιάρθρωσης θα οδηγούσε στις ακόλουθες μεταβολές στην παραγωγική ικανότητα της LSB.

>ΘΕΣΗ ΠΗΝΑΚΑ>

Πρόσφατα, οι μέτοχοι πλειοψηφίας της LSB διόρισαν νέο διοικητικό συμβούλιο, πράγμα που επέτρεψε στην επιχείρηση να επανέλθει στις κανονικές συνθήκες λειτουργίας όσον αφορά την καθημερινή διαχείριση των δραστηριοτήτων της και τη λήψη αποφάσεων. Επιπλέον, παρόλο που δεν έχει ακόμη ληθεί η διαφορά σχετικά με το ποιός είναι κύριος των μετοχών που προηγουμένως ανήκαν στην Akzo, επιτεύχθηκε συμφωνία μεταξύ των διαφόρων μερών: ο αρχικός αγοραστής θα διατηρήσει το 12,6 %, 27,9 % θα κατέχει μια ιδιωτική εταιρεία, η Inversiones Ibersuizas SL, και το υπόλοιπο 20 % αντιστοιχεί σε μείωση του μετοχικού κεφαλαίου της LSB.

Συμφωνία μεταξύ της Fogasa και της LSB βάσει της οποίας η τελευταία θα επιστρέψει, εντός καθορισμένης περιόδου, το ποσό του 1 221 136 511 ισπανικών πεσετών που αντιστοιχεί στο ποσό που κατέβαλε η Fogasa για τους μισθούς και τις αποζημιώσεις που όφειλε η LSB στους πρώην εργαζομένους της

Η ισπανική κυβέρνηση ανέφερε ότι η Fogasa αποτελεί ανεξάρτητο οργανισμό υπό τον έλεγχο του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Ασφάλισης, χρηματοδοτούμενου από εργοδοτικές εισφορές. Ο ρόλος της συνίσταται κυρίως στην καταβολή στο απολυθέν προσωπικό μιας επιχείρησης υπό πτώχευση ή προβληματικής, εξ οιουδήποτε λόγου, των μισθών και αποζημιώσεων που τους οφείλει αυτή. Η Fogasa δεν χορηγεί δάνεια στις επιχειρήσεις αλλά ικανοποιεί όλες τις νόμιμες απαιτήσεις του πρώην προσωπικού και συνάπτει συμφωνία με τις επιχειρήσεις αυτές βάσει της οποίας οι επιχειρήσεις αναλαμβάνουν την υποχρέωση να επιστρέψουν, με τους αναλογούντες τόκους, το συνολικό ποσό που έχει καταβάλει η Fogasa για λογαριασμό τους.

Στη διάρκεια του 1992, πρώτο έτος εφαρμογής του σχεδίου αναδιάρθρωσης, η LSB απέλυσε 447 άτομα, στα οποία όφειλε μισθούς και αποζημιώσεις. Σύμφωνα με το βασιλικό διάταγμα αριθ. 505 της 6ης Μαρτίου 1985 σχετικά με την οργάνωση και τις δραστηριότητες της Fogasa, όπως τροποποιήθηκε με απόφαση της 20ής Αυγούστου 1985, η Fogasa εξέτασε μία προς μία τις απαιτήσεις του συνόλου του πρώην προσωπικού της LSB και ικανοποίησε όσες απ' αυτές έκρινε νόμιμες. Στη συνέχεια, η Fogasa και η LSB συνήψαν συμφωνία, στις 12 Ιουνίου 1992, η οποία προβλέπει ότι η LSB θα επιστρέψει στη Fogasa, εντός οκτώ ετών, το συνολικό ποσό του 1 221 136 511 ισπανικών πεσετών, σε τριμηνιαίες δόσεις. Το ποσό αυτό αντιστοιχεί στο συνολικό ποσό που κατέβαλε η Fogasa στο πρώην προσωπικό της LSB, συνολικού ύψους 939 335 777 ισπανικών πεσετών (233 828 880 ισπανικές πεσέτες για μισθούς και 705 506 897 ισπανικές πεσέτες για αποζημιώσεις) και 281 800 734 ισπανικών πεσετών για τους τόκους που επιβλήθηκαν στο ποσό αυτό στη διάρκεια της εν λόγω περιόδου, υπολογιζομένων με επιτόκιο 10 %, το οποίο ήταν το νόμιμο επιτόκιο που ίσχυε στις 30 Ιουλίου 1992 7 η ισπανική κυβέρνηση ανέφερε ότι η LSB είχε επιστρέψει 55 573 431 ισπανικές πεσέτες στις 31 Μαΐου 1995. Επιπλέον, η Fogasa έχει ζητήσει από την LSB την καταβολή ενός αρχικού ποσό για τα διοικητικά έξοδα σύναψης της συμφωνίας, η οποία τέθηκε σε ισχύ στις 30 Ιουλίου 1992.

Ως ασφάλεια, η LSB παραχώρησε πρώτη υποθήκη στο οικόπεδο και τα κτίρια της εταιρείας «El Retamar» στο Alcalα de Henares της Comunidad de Madrid. Μετά την τεχνική επαλήθευση των στοιχείων που παρέσχε η LSB, η Fogasa δέχθηκε ότι η αξία της εν λόγω ακίνητης περιουσίας ανερχόταν σε 8 δισεκατομμύρια ισπανικές πεσέτες.

Για όλους αυτούς τους λόγους, η ισπανική κυβέρνηση πιστεύει ότι η συμφωνία δεν εμπεριέχει στοιχεία κρατικής ενίσχυσης.

Συμφωνία βάσει της οποίας η ICF χορήγησε εγγύηση μέχρι ανώτατο ποσό 1 δισεκατομμυρίου ισπανικών πεσετών για τρία δάνεια που ζήτησε η LSB και τους αναλογούντες τόκους

Η ισπανική κυβέρνηση ανέφερε ότι, στις 30 Ιανουαρίου 1992, το διοικητικό συμβούλιο της ICF, η οποία ανήκει στην Generalitat de Catalunya, ενέκρινε τη χορήγηση εγγύησης δανείου στην LSB. Στη συνέχεια, με σύμβαση της 21ης Φεβρουαρίου 1992, η ICF χορήγησε εγγύηση για τρία δάνεια που ζήτησε η LSB συνολικού ύψους 1 500 000 000 ισπανικών πεσετών και τους σχετικούς τόκους μέχρι ποσού 200 000 000 ισπανικών πεσετών κατ' ανώτατο όριο. Σύμφωνα με την εγγύηση αυτή, η ICF θα αναλάβει την εξόφληση των χρεών της LSB σε περίπτωση που η τελευταία δεν είναι σε θέση να τα εξοφλήσει. Πρόκειται για τα ακόλουθα δάνεια:

- Η Caja de Ahorros de Cataluρa χορήγησε στην LSB δάνειο ύψους 750 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών, εξοφλητέο σε πέντε χρόνια με τριμηνιαίες δόσεις, μέχρι τις 31 Μαρτίου 1999 και περίοδο χάριτος δύο ετών, με επιτόκιο 15 % για το πρώτο έτος και μεταβλητό στη συνέχεια, αναπροσαρμοζόμενο με βάση το Madrid Interbank Offered Rate (MIBOR), και αρχική προμήθεια 0,25 %,

- Η Caja de Ahorros y Pensiones de Barcelona/Caja General de Ahorro Popular χορήγησε στην LSB δάνειο ύψους 500 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών, εξοφλητέο σε πέντε χρόνια με τριμηνιαίες δόσεις μέχρι τις 31 Μαρτίου 1999, και περίοδο χάριτος δύο ετών, με επιτόκιο 15 % για το πρώτο έτος, αναπροσαρμοζόμενο στη συνέχεια βάσει του MIBOR + 1,5 %, με αρχική προμήθεια 0,25 %,

- Η Banca Catalana SA χορήγησε στην LSB δάνειο ύψους 250 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών, εξοφλητέο σε πέντε χρόνια, με τριμηνιαίες δόσεις μέχρι τις 27 Μαρτίου 1999, με περίοδο χάριτος δύο ετών και επιτόκιο ίσο με τον δείκτη MIBOR + 1 % και αρχική προμήθεια 0,5 %.

Η LSB εξοφλεί το αρχικό κεφάλαιο και τους σχετικούς τόκους σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα εξόφλησης που προβλέπεται σε κάθε δανειακή σύμβαση.

Όσον αφορά τη χορήγηση της εγγύησης, η LSB κατέβαλε στην ICF αρχικά διοικητικά τέλη 0,5 % του εγγυηθέντος ποσού, δηλαδή 8 500 000 ισπανικές πεσέτες. Η LSB καταβάλλει επίσης, την 1η Ιανουαρίου και 1η Ιουλίου κάθε έτους, ετήσιο ασφάλιστρο ίσο με 1,75 % των εγγυηθέντων ποσών που δεν έχουν εξοφληθεί, για διοικητικά έξοδα και ως αναγνώριση του κινδύνου που συνδέεται με την παροχή της εγγύησης 7 στις 31 Δεκεμβρίου 1994, η LSB είχε καταβάλει 82 926 825 ισπανικές πεσέτες στην ICF για το ετήσιο αυτό ασφάλιστρο.

Ως ασφάλεια για την εγγύηση δόθηκαν στην ICF δικαιώματα πρώτης υποθήκης στα δύο ακίνητα της LSB στο El Prat de Llobregat της Καταλονίας. Την εποχή που παρασχέθηκε η εγγύηση, η ICF είχε εκτιμήσει τη συνολική αξία των ακινήτων αυτών σε 9,269 δισεκατομμύρια ισπανικές πεσέτες, ενώ σύμφωνα με την εκτίμηση της ακίνητης αυτής περιουσίας για λογαριασμό της LSB, η αξία της ανερχόταν σε 25 980 374 330 ισπανικές πεσέτες.

Σύμφωνα με τους όρους της υποθήκης, η ICF έχει απόλυτη προτεραιότητα έναντι όλων των υπολοίπων πιστωτών και, σε περίπτωση πτώχευσης της LSB, η ICF θα έχει το δικαίωμα, ως ενυπόθηκος πιστωτής, να μη συμμετέχει στις συμφωνίες που ενδέχεται να συνάψουν οι υπόλοιποι πιστωτές για την εκκαθάριση της πτώχευσης, με την επιφύλαξη παντός δικαιώματός της ως πιστωτή. Το δικαίωμα αυτό προβλέπεται από το άρθρο 900 παράγραφος 1 του ισπανικού εμπορικού κώδικα. Γενικότερα, ο ισπανικός αστικός κώδικας προβλέπει ότι οι ενυπόθηκοι πιστωτές έχουν προτεραιότητα έναντι των υπολοίπων πιστωτών μέχρι του ποσού της οφειλής, ανάλογα με τη θέση τους σε σχέση με τους υπόλοιπους ενυπόθηκους πιστωτές.

Η ισπανική κυβέρνηση παρατήρησε ότι, αν η LSB είχε ζητήσει ανάλογη εγγύηση από ιδιωτικό χρηματοπιστωτικό ίδρυμα, αντί να απευθυνθεί στην ICF, θα είχε εξασφαλίσει ανάλογους όρους με αυτούς που της επιβλήθηκαν από την ICF, η οποία ενήργησε σύμφωνα με τους ισχύοντες στην αγορά όρους.

Για όλους αυτούς τους λόγους, η ισπανική κυβέρνηση πιστεύει ότι η συμφωνία δεν εμπεριέχει στοιχεία κρατικής ενίσχυσης.

Απόφαση της Comunidad de Madrid να εγκρίνει εγγύηση συνολικού ποσού μέχρι ένα δισεκατομμύριο ισπανικές πεσέτες κατ' ανώτατο όριο για την κάλυψη δανείου της LSB και των σχετικών τόκων.

Η ισπανική κυβέρνηση ανέφερε ότι, στις 21 Απριλίου 1993, η Comunidad de Madrid αποφάσισε να εγκρίνει τη σύσταση εγγύησης υπέρ δανείου που συνήψε η LSB, από φόβο ότι η LSB δεν θα μπορούσε να συγκεντρώσει τα απαιτούμενα κεφάλαια για την πλήρη εφαρμογή του σχεδίου αναδιάρθρωσής της, πράγμα που θα είχε σοβαρές συνέπειες για την βιωσιμότητα της επιχείρησης και, ιδίως, τη μελλοντική απασχόληση στις εγκαταστάσεις της στο Alcalΰ de Henares. Ωστόσο, η ισχύς της απόφασης για τη χορήγηση της εγγύησης έληξε πριν τεθεί σε εφαρμογή. Στις 21 Ιουλίου 1994, η Comunidad de Madrid έλαβε νέα απόφαση που επέτρεπε τη σύσταση εγγύησης για δάνειο υπέρ της LSB. Με συμφωνία της 16ης Σεπτεμβρίου 1994, οι αρχές της Μαδρίτης χορήγησαν εγγύηση για δάνειο ύψους ενός δισεκατομμυρίου ισπανικών πεσετών που χορήγησε η Bankinter SA στην LSB και τους σχετικούς καταβλητέους τόκους. Το δάνειο θα εξοφληθεί σε πέντε χρόνια, με τριμηνιαίες δόσεις, μέχρι τις 28ης Σεπτεμβρίου 1999, με περίοδο χάριτος δύο χρόνια και επιτόκιο ίσο με το MIBOR + 0,5 %. Στο πλαίσιο της εγγύησης αυτής, η Comunidad de Madrid θα καλύψει τα χρέη της LSB σε περίπτωση που η επιχείρηση δεν είναι πλέον σε θέση να εξοφλήσει το δάνειο.

Η LSB δεν κατέβαλε αρχική προμήθεια για διοικητικά έξοδα στην Comunidad de Madrid, αλλά οφείλει να καταβάλλει ετήσιο ασφάλιστρο ίσο με 0,75 % του εγγυηθέντος ποσού για την κάλυψη των διοικητικών εξόδων και ως αναγνώριση του κινδύνου που συνδέεται με την παροχή της εγγύησης.

Ως ασφάλεια για την εγγύηση δόθηκαν στις αρχές της Μαδρίτης δικαιώματα υποθήκης σε δύο ακίνητα που ανήκαν στην LSB στο Alcalΰ de Henares: για ένα από τα δύο αυτά ακίνητα, και συγκεκριμένα αυτό με τη μεγαλύτερη αξία, δόθηκε πρώτη υποθήκη στην Fogasa στο πλαίσιο της συμφωνίας της με την LSB. Βάσει εκτίμησης που έγινε για λογαριασμό της LSB την εποχή που χορηγήθηκε η εγγύηση του δανείου, η συνολική αξία των δύο ακινήτων ανέρχεται σε 12 274 165 000 ισπανικές πεσέτες, ενώ οι αρχές της Μαδρίτης, στηριζόμενες στις εκτιμήσεις που έγιναν για λογαριασμό της LSB, υπολόγισαν τη συνολική αξία των ακινήτων σε 11 442 000 000 ισπανικές πεσέτες. Η ισπανική κυβέρνηση ανέφερε επίσης ότι, βάσει της συμφωνίας, οι αρχές της Μαδρίτης μπορούσαν να ζητήσουν, εφόσον το έκριναν απαραίτητο, διαφορετική ή πρόσθετη ασφάλεια.

Για όλους αυτούς τους λόγους, η ισπανική κυβέρνηση πιστεύει ότι η συμφωνία δεν εμπεριέχει στοιχεία κρατικής ενίσχυσης.

Σχέδιο της Comunidad de Madrid για χορήγηση ενίσχυσης διάσωσης στην LSB, μέχρις ότου αναθεωρηθεί το σχέδιο αναδιάρθρωσής της και ολοκληρωθεί η έρευνα της Επιτροπής.

Όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, η Comunidad de Madrid, με συμφωνία της 16ης Σεπτεμβρίου 1994, χορήγησε εγγύηση για δάνειο στην LSB, παρόλο που η Επιτροπή εξακολουθούσε ακόμα να εξετάζει το συμβιβάσιμο, μεταξύ άλλων, της απόφασης που επέτρεπε αυτή την εγγύηση και παρά το γεγονός ότι η Επιτροπή δεν είχε ακόμη λάβει αντίγραφο του αναθεωρημένου σχεδίου αναδιάρθρωσης. Ως εκ τούτου, εγκαταλείφθηκε η πρόθεση να χορηγηθεί ενίσχυση αναδιάρθρωσης.

IV

Με επιστολή της 3ης Απριλίου 1995, η Επιτροπή ζήτησε από την εταιρεία Akzo Nobel NV, πρώην Akzo NV, να σχολιάσει την συμμετοχή στην LSB. Η Akzo απάντησε με επιστολές της 2ας, της 9ης και της 15ης Μαΐου 1995.

Η Akzo ανέφερε ότι, πριν μεταβιβάσει τη συμμετοχή της τον Ιούλιο 1991 και ενεργήσει ως κατά πλειοψηφία μέτοχος της LSB είχε χορηγήσει χρηματοδοτική συνδρομή στην LSB, για τη διευκόλυνση της αναδιάρθρωσής της. Ένα μέρος της συνδρομής αυτής είχε χορηγηθεί από την Akzo με τη μορφή εγγυήσεων ώστε να μπορέσει η LSB να συγκεντρώσει πρόσθετα κεφάλαια από ιδιωτικές τράπεζες, προκειμένου να αποφύγει το άμεσο πρόβλημα ρευστότητας. Οι τράπεζες ζήτησαν την πληρωμή των εγγυήσεων λίγο χρόνο μετά την μεταβίβαση της συμμετοχής της Akzo, η οποία εξόφλησε τις απαιτήσεις τους και παραιτήθηκε από τα δικαιώματά της επί του εισφερθέντος κεφαλαίου, συνολικού ύψους 3,7 δισεκατομμύρια ισπανικών πεσετών. Παρ' όλο που η Akzo δεν είχε εγγυηθεί άλλες οφειλές της LSB, συνέδραμε περαιτέρω την LSB αναλαμβάνοντας τη χρηματοδότηση του 57,5 % από τα ποσά που η επιχείρηση όφειλε στις τράπεζες και δεν καλύπτονταν από εγγύηση. Με υποκατάσταση, η Akzo απέκτησε απαίτηση ύψους 4 117 141 026 ισπανικών πεσετών έναντι της LSB και, στο πλαίσιο μη διασφαλισμένου δανείου έναντι των τοκοφόρων οφειλών της, η Akzo έθεσε το ποσό αυτό στη διάθεση της LSB μέχρι την 1 Σεπτεμβρίου 1993 και παραιτήθηκε των τόκων που αντιστοιχούν στην περίοδο αυτή. Σύμφωνα με την Akzo, η συνδρομή αυτή εξασφάλισε στην LSB ικανοποιητική χρηματοοικονομική δομή και θα έπρεπε να έχει επιτρέψει στην επιχείρηση να φέρει σε πέρας την εφαρμογή του σχεδίου αναδιάρθρωσης. Την εποχή εκείνη, η Akzo ήλπιζε ότι θα ήταν δυνατό να επιτευχθεί, πριν από την 1η Σεπτεμβρίου 1993, συμφωνία ως προς την επιβολή επιτοκίου βάσει των όρων της αγοράς και την εφαρμογή κανονικού χρονοδιάγραμματος εξόφλησης.

Εντούτοις, τον Σεπτέμβριο 1993, η Akzo πληροφορήθηκε ότι η οικονομική κατάσταση της LSB είχε επιδεινωθεί εκ νέου και ότι είχε επιτευχθεί ελάχιστη πρόοδος όσον αφορά την αναδιάρθρωσή της. Για μία ακόμη φορά, προκειμένου να αποφευχθεί η κρίση ρευστότητας, η Akzo παρέτεινε την περίοδο άτοκης παροχής του μη διασφαλισμένου δανείου μέχρι το Σεπτέμβριο 1994. Κατόπιν αιτήματος της επιχείρησης και σε συνεννόηση με την Generalitat de Cataluρa, η Akzo αποφάσισε το Δεκέμβριο 1994 να παραιτηθεί από την επιστροφή του εν λόγω δανείου, προκειμένου να επιτρέψει στην LSB να βελτιώσει τον δείκτη δανειακής επιβάρυνσης και να συγκεντρώσει τις προσπάθειές της στο αποδοτικό τμήμα των δραστηριοτήτων της. Η Akzo διευκρίνισε ότι η απόφασή της να παραιτηθεί από την καταβολή των τόκων και του αρχικού κεφαλαίου του δανείου δεν συνοδευόταν από καμία χρηματοοικονομική αντιστάθμιση ή άλλη αποζημίωση ή υπόσχεση αποζημίωσης από τις ισπανικές αρχές. Το διαγραφέν χρέος καταχωρίστηκε ως «έκτακτα έσοδα» στους λογαριασμούς της LSB για το 1994, και προστέθηκε στα κέρδη της επιχείρησης το έτος αυτό.

V

Στο πλαίσιο της διαδικασίας του άρθρου 93 παράγραφος 2, η Επιτροπή έλαβε τις παρατηρήσεις της British Polyelefin Textiles Association (εφεξής «BPTA», της International Rayon & Synthetic Fibres Committee (εφεξής «BPTA»), της International Rayon & Synthetic Fibres Committee (εφεξής «CIRFS») και της Hoechst Trevira GMBH & Co KG.

Η BPTA τονίζει την προσήλωσή της στην εφαρμογή του κώδικα ενισχύσεων στη βιομηχανία συνθετικών ινών και αντιτίθεται ρητά σε οποιαδήποτε χορήγηση ενίσχυσης σε παραγωγό ασυνεχών και συνεχών ινών που εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του πλαισίου αυτού, κυρίω λόγω του ότι η ενίσχυση της παραγωγής ορισμένων ινών από μία συγκεκριμένη επιχείρηση θα είχε επιπτώσεις στους υπόλοιπους παραγωγούς, ανεξάρτητα από το αν παράγουν ή όχι τις ίδιες ίνες με τον αποδέκτη της ενίσχυσης. Η BPTA επιθυμεί επίσης να μάθει για ποιούς λόγους η LSB ζήτησε τη χορήγηση εγγυήσεων του Δημοσίου.

Η CIRFS, μέλος της οποίας είναι η LSB, και η Hoechst Trevira στηρίζουν την εφαρμογή του κώδικα και την απαγόρευση οποιασδήποτε ενίσχυσης δεν συμβιβάζεται με τον κώδικα αυτόν. Η Hoechst Trevira ανέφερε επίσης ότι, κατά την άποψή της, παρ' όλο που το μέσο ποσοστό χρησιμοποίησης της παραγωγικής ικανότητας βιομηχανικών συνεχών ινών από πολυεστέρα στην Ευρώπη αυξήθηκε από 66 % το 1993 σε 78 % το 1994, ο ρυθμός αύξησης θα επιβαρυνθεί λόγω της εγκατάστασης νέας παραγωγικής ικανότητας στη Γαλλία από την AlliedSignal Fibres Europe SA. Η Hoechst Trevira παρέσχε επίσης τις δικές της προβλέψεις όσον αφορά την εξέλιξη της παραγωγικής ικανότητας.

Με επιστολή της 14ης Νοεμβρίου 1995, η Επιτροπή διαβίβασε τις παρατηρήσεις αυτές στην ισπανική κυβέρνηση η οποία, με επιστολή της 7ης Φεβρουαρίου 1996, επανέλαβε και πάλι τις περιστάσεις κάτω από τις οποίες χορηγήθηκαν οι εγγυήσεις του Δημοσίου και δήλωσε ότι, κατά την άποψή της, ούτε οι συμφωνίες για τη χορήγηση εγγυήσεων ούτε η συμφωνία μεταξύ της Fogasa και της LSB εμπεριέχουν στοιχεία κρατικής ενίσχυσης. Η ισπανική κυβέρνηση τόνισε επίσης ότι η πλήρης εφαρμογή του σχεδίου αναδιάρθρωσης θα οδηγήσει σε καθαρή μείωση της παραγωγικής ικανότητας της LSB και επισυνήψε αντίγραφο της σχετικής σελίδας του νέου σχεδίου αναδιάρθρωσης.

VI

Η Επιτροπή οφείλει να καθορίσει αν οι όροι της συμφωνίας μεταξύ της Fogasa και της LSB εμπεριέχουν στοιχεία κρατικής ενίσχυσης κατά την έννοια του άρθρου 92 παράγραφος 1 της συνθήκης ΕΚ και του άρθρου 61 παράγραφος 1 της συμφωνίας για τον ΕΟΧ και, επίσης, αν οι εγγυήσεις που χορήγησαν το ICF και οι αρχές της Μαδρίτης συνιστούν κρατική ενίσχυση.

Συμφωνία μεταξύ της Fogasa και της LSB με την οποία η τελευταία θα επιστρέψει εντός καθορισμένου χρονικού διαστήματος 1 221 136 511 ισπανικές πεσέτες που αντιστοιχούν στην καταβολή, εκ μέρους της Fogasa μισθών και αποζημιώσεων που όφειλε η LSB στους πρώην εργαζομένους της

Η Επιτροπή δεν αντιτίθεται στην παρέμβαση της Fogasa, στο βαθμό που με την παρέμβαση αυτή ικανοποιήθηκαν οι νόμιμες απαιτήσεις ορισμένων πρώην εργαζομένων της LSB σχετικά με τους οφειλόμενους σ' αυτούς μισθούς και αποζημιώσεις. Από την άποψη αυτή, η συμφωνία δεν εμπεριέχει στοιχείο κρατικής ενίσχυσης. Το μέτρο αυτό, το οποίο αποσκοπεί στην προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων, είναι σύμφωνο με το άρθρο 3 στοιχείο ι) της συνθήκης ΕΚ.

Ωστόσο, οι υποχρεώσεις των επιχειρήσεων, βάσει της εργατικής νομοθεσίας ή των συλλογικών συμβάσεων που έχουν υπογράψει με τα συνδικάτα για χορήγηση αποζημιώσεων στους απολυόμενους ή/και την πρόωρη συνταξιοδότηση, αποτελούν μέρος των συνήθων δαπανών των επιχειρήσεων, τις οποίες οφείλουν να καλύπτουν με ιδίους πόρους. Οποιαδήποτε κρατική συνεισφορά στις εν λόγω δαπάνες πρέπει να θεωρείται ενίσχυση, ανεξαρτήτως του αν οι πληρωμές πραγματοποιούνται άμεσα προς την επιχείρηση ή καταβάλλονται στους εργαζομένους μέσω κρατικού οργανισμού.

Σύμφωνα με το τροποποιημένο βασιλικό διάταγμα αριθ. 505/1985, το επιτόκιο το οποίο πρέπει να καταβάλει η LSB στο πλαίσιο της συμφωνίας της με τη Fogasa είναι το επίσημο επιτόκιο, το οποίο κατά τη στιγμή που ετέθη σε ισχύ η συμφωνία ανερχόταν σε 10 %. Κατά κανόνα, η Επιτροπή, όταν πρέπει να εξακριβώσει αν το εν λόγω επιτόκιο είναι σύμφωνο με τους όρους που ισχύουν στην αγορά, το συγκρίνει με την τιμή του επιτοκίου αναφοράς, το οποίο έχει καθοριστεί για το οικείο κράτος μέλος. Ωστόσο, δεν έχει ακόμη καθοριστεί επιτόκιο του είδους αυτού για την Ισπανία. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με το ψήφισμα του Συμβουλίου, της 20ής Οκτωβρίου 1971 (2), η Επιτροπή πρέπει να προβεί σε σύγκριση με το μέσο επιτόκιο που ισχύει στην εξεταζόμενη αγορά, το οποίο, στην περίπτωση αυτή, είναι το μέσο επιτόκιο το οποίο επιβάλλουν οι ιδιωτικές τράπεζες της Ισπανίας στα δάνεια διάρκειας μεγαλύτερης των τριών ετών. Αυτό είναι το επιτόκιο με το οποίο η Επιτροπή πραγματοποίησε συγκρίσεις σε προγενέστερες περιπτώσεις, όταν έπρεπε να εκτιμήσει την ύπαρξη ή μη κρατικής ενίσχυσης στις συμφωνίες μεταξύ της Fogasa και ορισμένων ιδιωτικών επιχειρήσεων (3).

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία που δημοσίευσε η Banco de Espaρa, το μέσο επιτόκιο το οποίο επέβαλλαν οι ιδιωτικές τράπεζες στα δάνεια διάρκειας μεγαλύτερης των τριών ετών ανερχόταν το 1992 σε 17,28 %, ήταν δηλαδή σημαντικά υψηλότερο από το επιτόκιο που προβλέπεται στη συμφωνία μεταξύ της Fogasa και της LSB. Επιπλέον, η συμφωνία δεν προβλέπει την επιβολή τόκων υπερημερίας σε περίπτωση καθυστερημένων πληρωμών. Κατά συνέπεια, οι όροι της συμφωνίας δεν είναι σύμφωνοι με τους όρους που ίσχυαν στην αγορά κατά το χρόνο σύναψης της συμφωνίας μεταξύ των μερών.

Εξάλλου, μολονότι η LSB όφειλε συνολικά ως τις 31 Μαΐου 1995 το ποσό των 413 307 741 ισπανικών πεσετών με το χρονοδιάγραμμα της συμφωνίας, το επιστραφέν ποσό ανερχόταν μόνο σε 55 573 431 ισπανικές πεσέτες. Επομένως, η LSB είχε καθυστερήσει την καταβολή 357 734 310 ισπανικών πεσετών και είχε παραβεί τις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει βάσει της συμφωνίας. Ωστόσο, είναι προφανές ότι η Fogasa δεν έλαβε την απόφαση να προβεί σε αναγκαστική εκτέλεση της υποθήκης, μολονότι η σχετική ενέργεια προβλέπεται στο βασιλικό διάταγμα αριθ. 505/1985, όπως τροποποιήθηκε. Η εν λόγω συμπεριφορά δεν αντιστοιχεί σε συμπεριφορά πιστωτή, ο οποίος ενεργεί σε κανονικές συνθήκες οικονομίας της αγοράς.

Κατά συνέπεια, η συμφωνία εμπεριέχει κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 92 παράγραφος 1 της συνθήκης ΕΚ και του άρθρου 61 παράγραφος 1 της συμφωνίας για τον ΕΟΧ, πράγμα παράνομο, εφόσον η Επιτροπή δεν ενημερώθηκε, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 93 παράγραφος 3 της συνθήκης, για το σχέδιο χορήγησης της ενίσχυσης, πριν αυτό τεθεί σε εφαρμογή. Η Επιτροπή δεν είναι σε θέση να καθορίσει επακριβώς το ποσό της παράνομης κρατικής ενίσχυσης, αλλά πιστεύει ότι το ποσό αυτό είναι τουλάχιστον ισοδύναμο με το οικονομικό όφελος που απορρέει από την επιβολή στην LSB, στο πλαίσιο της συμφωνίας, επιτοκίου που ανέρχεται μόνο σε 10 %.

Συμφωνία με την οποία το ICF παρέσχε εγγύηση για τρία δάνεια που έλαβε η LSB και την καταβολή των σχετικών τόκων, μέχρι του συνολικού ποσού του 1,7 δισεκατομμυρίου ισπανικών πεσετών

Δεδομένου ότι το ICF χρηματοδοτείται από την Generalitat de Catalunya, πρόκειται πράγματι για κρατική ενίσχυση. Βάσει της συμφωνίας αυτής, η LSB καταβάλλει ετήσιο ασφάλιστρο στο ICF για την παροχή της εγγύησης 7 το επιτόκιο που επιβάλλεται στην LSB για τα δάνεια που έλαβε χάρη στην εγγύηση αυτή, μετά την αφαίρεση του προαναφερθέντος ασφαλίστρου, μπορεί να θεωρηθεί ανάλογο του επιτοκίου που θα είχε επιβάλει ένας ιδιωτικός εγγυητής σε επιχείρηση που δεν αντιμετώπιζε οικονομικές δυσχέρειες, σε συνθήκες οικονομίας της αγοράς. Εξάλλου, η σύμβαση ορίζει ότι, σε περίπτωση που καταπέσει η εγγύηση, το ICF θα μπορεί να ανακτήσει οποιοδήποτε ποσό χορηγήθηκε στο πλαίσιο της εγγύησης, με την αναγκαστική εκτέλεση υποθηκών επί ακινήτων, η αξία των οποίων υπερβαίνει, κατά το ICF, το συνολικό ποσό της εγγύησης. Τέλος, η εγγύηση δεν καλύπτει το σύνολο των οφειλών της LSB και η διάρκειά της είναι περιορισμένη.

Για τους λόγους αυτούς, η Επιτροπή δέχεται ότι ένας ιδιωτικός εγγυητής, ο οποίος ενεργεί σε κανονικές συνθήκες οικονομίας της αγοράς, θα ήταν ενδεχομένως διατεθειμένος να χορηγήσει εγγύηση με όρους ανάλογους προς εκείνους της εγγύησης του Δημοσίου. Ωστόσο, η ισπανική κυβέρνηση δεν άφησε να εννοηθεί ότι υπήρχε, πράγματι, εγγυητής διατεθειμένος να χορηγήσει τέτοιου είδους εγγύηση. Αντιθέτως, η ισπανική κυβέρνηση δήλωσε επανειλημμένα ότι η LSB ήταν υποχρεωμένη να ζητήσει κρατική ενίσχυση προκειμένου να λάβει εμπορικές πιστώσεις λόγω της αβεβαιότητας όσον αφορά την κυριότητα των μετοχών που ανήκαν προηγουμένως στην Akzo NV, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την παράλυση της καθημερινής διαχείρισης της επιχείρησης, και την απώλεια εμπιστοσύνης όσον αφορά την ικανότητά της να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της έναντι των πιστωτών της. Συνεπώς, η Επιτροπή καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, χωρίς την κρατική ενίσχυση, η LSB δεν θα μπορούσε να λάβει δάνεια με ανάλογους όρους από τον ιδιωτικό τομέα και ότι δεν θα υπήρχε ιδιωτικός εγγυητής διατεθειμένος να χορηγήσει εγγύηση με όρους ανάλογους με εκείνους της κρατικής εγγύησης. Δεδομένου ότι η εν λόγω εγγύηση αποτελεί ανάληψη υποχρέωσης εκ μέρους του ICF για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων της LSB, σε περίπτωση που εκείνη δεν θα ήταν σε θέση να ανταποκριθεί σ' αυτές, η χορήγηση της εγγύησης μετέβαλε τις αντιλήψεις των ιδιωτικών πιστωτών όσον αφορά τον κίνδυνο που ενείχε η χορήγηση δανείων στην εν λόγω επιχείρηση. Συνεπώς, η κρατική εγγύηση επέτρεψε στην LSB να εξασφαλίσει κεφάλαια για την αναδιάρθρωση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων της, τα οποία σε άλλη περίπτωση δεν θα της είχαν χορηγηθεί.

Επομένως, η συμφωνία εμπεριέχει στοιχεία κρατικής ενίσχυσης κατά την έννοια του άρθρου 92 παράγραφος 1 της συνθήκης ΕΚ και του άρθρου 61 παράγραφος 1 της συμφωνίας για τον ΕΟΧ, η οποία, όπως και η κρατική ενίσχυση που προβλέπει η συμφωνία μεταξύ της Fogasa και της LSB, είναι παράνομη, καθόσον δεν ενημερώθηκε η Επιτροπή, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 93 παράγραφος 3 της συνθήκης ΕΚ, σχετικά με το σχέδιο σύστασης εγγύησης, πριν αυτό τεθεί σε εφαρμογή. Ωστόσο, η Επιτροπή εξακολουθεί να αδυνατεί να καθορίσει το ακριβές ποσό της κρατικής ενίσχυσης που χορηγήθηκε παράνομα στο πλαίσιο της συμφωνίας.

Απόφαση της Comunidad de Madrid να εγκρίνει τη σύσταση εγγύησης για τη σύναψη δανείου από την LSB και την καταβολή των σχετικών τόκων, συνολικού ύψους 1 δισεκατομμυρίου ισπανικών πεσετών κατ' ανώτατο όριο

Η ισπανική κυβέρνηση δήλωσε ότι η LSB υποχρεώθηκε να ζητήσει πρόσθετη εγγύηση από την Comunidad de Madrid, λόγω της συνεχιζόμενης αβεβαιότητας όσον αφορά την κυριότητα των μετοχών που ανήκαν προηγουμένως στην Akzo NV.

Κατά συνέπεια, ακολουθώντας ανάλογη λογική κατά την εκτίμηση της συμφωνίας με την οποία το ICF εγγυήθηκε ορισμένα δάνεια που έλαβε η LSB, η Επιτροπή πρέπει να συμπεράνει ότι η εν λόγω επιχείρηση δεν θα ήταν ενδεχομένως σε θέση να λάβει πρόσθετες πιστώσεις με ανάλογους όρους από την Bankinter SA ή από οποιαδήποτε άλλη πηγή εμπορικής χρηματοδότησης, χωρίς την εγγύηση που της χορήγησε η Comunidad de Madrid, και ότι κανένας ιδιωτικός εγγυητής δεν θα ήταν διατεθειμένος να χορηγήσει εγγύηση με όρους συγκρίσιμους με εκείνους της εγγύησης του Δημοσίου. Δεδομένου ότι η εγγύηση αυτή συνιστά δέσμευση εκ μέρους της Comunidad de Madrid να αναλάβει τις υποχρεώσεις της LSB, σε περίπτωση που η επιχείρηση δεν θα ήταν σε θέση να τις εκπληρώσει, η παροχή της εγγύησης μετέβαλε τις αντιλήψεις των πιστωτών όσον αφορά τον κίνδυνο που συνδέεται με τον δανεισμό της LSB. Επομένως, η εγγύηση επέτρεψε στην επιχείρηση να λάβει νέα κεφάλαια για την αναδιάρθρωση των επιχειρηματικών της δραστηριοτήτων με όρους που δεν θα της προσφέρονταν σε άλλη περίπτωση.

Συνεπώς, ανεξαρτήτως του αν οι όροι αυτοί είναι οι συνήθεις, η συμφωνία με την οποία η Comunidad de Madrid παρέσχε εγγύηση εμπεριέχει επίσης στοιχεία κρατικής ενίσχυσης κατά την έννοια του άρθρου 92 παράγραφος 1 της συνθήκης ΕΚ και του άρθρου 61 της συμφωνίας για τον ΕΟΧ. Επιπλέον, η εν λόγω ενίσχυση είναι επίσης παράνομη διότι η Επιτροπή δεν είχε ούτε αυτή τη φορά ενημερωθεί, σύμφωνα με το άρθρο 93 παράγραφος 3 της συνθήκης ΕΚ, σχετικά με σχέδιο σύστασης εγγύησης πριν αυτό τεθεί σε εφαρμογή. Και στην περίπτωση αυτή, η Επιτροπή δεν είναι σε θέση να προσδιορίσει επακριβώς το ύψος της παράνομης κρατικής ενίσχυσης.

Πρόταση της Comunidad de Madrid για τη χορήγηση ενίσχυσης διάσωσης προς την LSB, ενώ εκκρεμεί η αναθεώρηση του σχεδίου αναδιάρθρωσής της και η ολοκλήρωση της έρευνας της Επιτροπής

Δεδομένου ότι η ισπανική κυβέρνηση εγκατέλειψε την πρότασή της για τη χορήγηση ενίσχυσης διάσωσης στην LSB, δεν τίθεται πλέον θέμα συμβιβάσιμου ή όχι της ενίσχυσης.

VII

Μετά την κατάδειξη της ύπαρξης παράνομης κρατικής ενίσχυσης στη συμφωνία που υπεγράφη μεταξύ της Fogasa και της LSB, καθώς και στις συμφωνίες με τις οποίες η ICF και οι αρχές της Μαδρίτης παρείχαν εγγυήσεις για την κάλυψη διαφόρων δανείων που έλαβε η LSB και των σχετικών τόκων, η Επιτροπή πρέπει να αποφασίσει αν αυτού του είδους η ενίσχυση είναι συμβιβάσιμη με την κοινή αγορά και τη λειτουργία της συμφωνίας για τον ΕΟΧ.

Το άρθρο 92 παράγραφος 1 της συνθήκης ΕΚ προβλέπει ότι οι κρατικές ενισχύσεις που νοθεύουν ή απειλούν να νοθεύσουν τον ανταγωνισμό δια της ευνοϊκής μεταχειρίσεως ορισμένων επιχειρήσεων ή ορισμένων κλάδων παραγωγής είναι ασυμβίβαστες με την κοινή αγορά, κατά το μέτρο που επηρεάζουν τις μεταξύ κρατών μελών συναλλαγές, εκτός αν η συνθήκη ορίζει άλλως. Ομοίως, το άρθρο 61 παράγραφος 1 της συμφωνίας για τον ΕΟΧ προβλέπει ότι οι ενισχύσεις του είδους αυτού είναι ασυμβίβαστες με τη λειτουργία συμφωνίας για τον ΕΟΧ, εκτός αν η συμφωνία ορίζει άλλως.

Δεδομένου ότι υπάρχουν σημαντικές συναλλαγές μεταξύ των κρατών μελών και εντός του ΕΟΧ όσον αφορά όλα τα προϊόντα που παράγει η LSB (για παράδειγμα, κατά το 1994, περίπου 40 000 τόνους βιομηχανικών συνεχών ινών πολυαμιδίου και περίπου 75 000 τόνους βιομηχανικών συνεχών ινών πολυεστέρα), οποιαδήποτε ενίσχυση υπέρ της LSB θα ενίσχυε τη θέση της έναντι των ανταγωνιστών της και, συνεπώς, θα επηρέαζε τις εμπορικές συναλλαγές μεταξύ των κρατών μελών και θα νόθευε τον ανταγωνισμό.

Συνεπώς, η Επιτροπή πρέπει να καθορίσει αν στη συγκεκριμένη περίπτωση μπορεί να εφαρμοστεί κάποια από τις διατάξεις της συνθήκης και της συμφωνίας για τον ΕΟΧ, δυνάμει της οποίας ανάλογη κρατική ενίσχυση μπορεί να θεωρηθεί συμβιβάσιμη με την κοινή αγορά και τη συμφωνία για τον ΕΟΧ.

Η εξεταζόμενη κρατική ενίσχυση εμπεριέχεται στις συμφωνίες που έχουν ως στόχο να διευκολύνουν την αναδιάρθρωση της LSB, προκειμένου να αποκατασταθεί η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητά της μέσω της εφαρμογής ενός σχεδίου αναδιάρθρωσης 7 η πλήρης εφαρμογή του σχεδίου συνεπάγεται κοινωνικές και επενδυτικές δαπάνες. Επομένως, η ενίσχυση πρέπει να εκτιμηθεί βάσει των κοινοτικών κατευθυντήριων γραμμών όσον αφορά τις κρατικές ενισχύσεις για τη διάσωση και την αναδιάρθρωση προβληματικών επιχειρήσεων (4). Σ' αυτές ορίζεται ότι οι εν λόγω ενισχύσεις πρέπει να συνδέονται με την εφαρμογή σχεδίου αναδιάρθρωσης που θα έχει ως στόχο την αποκατάσταση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας της επιχείρησης που θα περιλαμβάνει μέτρα για την αντιστάθμιση, στο μέτρο του δυνατού, των ενδεχόμενων δυσμενών επιπτώσεων στους ανταγωνιστές. Οι κατευθυντήριες αυτές γραμμές προβλέπουν επίσης ότι το ποσό και η ένταση της ενίσχυσης πρέπει να περιορίζονται στο ελάχιστο που απαιτείται προκειμένου να πραγματοποιηθεί η αναδιάρθρωση και να είναι ανάλογα με τα αναμενόμενα οφέλη κατά την άποψη της Κοινότητας.

Όσον αφορά τον πρώτο όρο, με την αναδιάρθρωση επιτεύχθηκε σταδιακή μείωση του εργατικού δυναμικού της LSB, και διασφαλίστηκαν οι υπόλοιπες θέσεις εργασίας. Η επιχείρηση βρίσκεται σε διαδικασία εξορθολογισμού των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων της, παραιτούμενη από εκείνες που δεν είναι πλέον βιώσιμες και αναδιαρθρώνοντας εκείνες οι οποίες μπορούν να γίνουν εκ νέου ανταγωνιστικές, βάσει ρεαλιστικών εκτιμήσεων όσον αφορά τις μελλοντικές συνθήκες εκμετάλλευσης και την ανάπτυξη των αγορών για τα υπό εξέταση προϊόντα. Όσον αφορά τις τελευταίες αυτές δραστηριότητες, το σχέδιο περιγράφει την παρούσα και μελλοντική κατάσταση των διαφόρων αγορών και τη θέση της LSB σε κάθε μία απ' αυτές και χαράζει στρατηγική που περιλαμβάνει τις ειδικές επενδύσεις που είναι αναγκαίες για την αποκατάσταση της βιωσιμότητας της LSB, σε εύλογο χρονικό διάστημα. Φαίνεται λοιπόν ότι το αναθεωρημένο σχέδιο μπορεί να εξασφαλίσει στην LSB τις προϋποθέσεις που θα της επιτρέψουν να ανταγωνισθεί στην αγορά με τις δικές δυνάμεις, χωρίς την ανάγκη νέας χορήγησης κρατικής ενίσχυσης. Το συμπέρασμα αυτό ενισχύεται από τις πληροφορίες που παρέσχε η ισπανική κυβέρνηση σχετικά με την τρέχουσα οικονομική κατάσταση της επιχείρησης, βάσει των οποίων, από τη σύγκριση των στοιχείων του 1995 με εκείνα του 1994, και αφού αφαιρέθηκαν τα «έκτακτα έσοδα» της LSB το 1994 λόγω της απόφασης της Akzo να παραιτηθεί από την καταβολή των τόκων και του αρχικού κεφαλαίου του μη διασφαλισμένου δανείου συνολικού ύψους 4 117 141 026 ισπανικών πεσετών, προκύπτει αύξηση των πωλήσεων και των κερδών. Συνεπώς, πληρούται ο πρώτος όρος για την έγκριση της ενίσχυσης αναδιάρθρωσης.

Όσον αφορά το δεύτερο όρο, σύμφωνα με τον οποίο το σχέδιο αναδιάρθρωσης πρέπει να περιλαμβάνει μέτρα για την αντιστάθμιση, στο μέτρο του δυνατού, των αρνητικών επιπτώσεων επί των ανταγωνιστών, η Επιτροπή πρέπει να προσδιορίσει την επίπτωση που θα είχε το σχέδιο στην παραγωγική ικανότητα της LSB. Στην περίπτωση αυτή, η Επιτροπή πρέπει να συγκρίνει την παραγωγική ικανότητα που είχε κατά τη στιγμή που τέθηκε σε εφαρμογή η πρώτη συμφωνία για τη στήριξη της εφαρμογής του σχεδίου, δηλαδή στις 12 Ιουνίου 1992, ημερομηνία σύναψης της συμφωνίας μεταξύ της Fogasa και της LSB. Το πρώτο παράρτημα της επιστολής της ισπανικής κυβέρνησης, με ημερομηνία 6 Οκτωβρίου 1993, περιείχε στοιχεία σχετικά με την παραγωγική ικανότητα της LSB κατά το 1992.

Η παραγωγική ικανότητα της LSB πριν από την έναρξη της εφαρμογής του σχεδίου αναδιάρθρωσης δεν αναφέρεται στο αναθεωρημένο σχέδιο αναδιάρθρωσης, το οποίο απλώς αναφέρει «εγκατεστημένη παραγωγική ικανότητα», χωρίς να προσδιορίζει το χρόνο κατά τον οποίο η εταιρεία έφθασε σ' αυτό το επίπεδο παραγωγικής ικανότητας. Ωστόσο, το σχέδιο διευκρινίζει ότι η LSB είχε ήδη επιτύχει σημαντική μείωση της ικανότητάς της ως προς την παραγωγή συνθετικών ινών πολυεστέρα πριν ξεκινήσει την έρευνα της αγοράς, η οποία οδήγησε στην επεξεργασία του σχεδίου αναδιάρθρωσης. Ωστόσο, η εξεταζόμενη παραγωγική ικανότητα περιλαμβάνει στα στοιχεία που αφορούν την «εγκατεστημένη παραγωγική ικανότητα» της LSB, τα οποία παρατίθενται στο σχέδιο. Επιπλέον, η ισπανική κυβέρνηση ουδέποτε επισήμανε το γεγονός ότι τα στοιχεία τα οποία είχε παλαιότερα χορηγήσει σχετικά με την παραγωγική ικανότητα της LSB κατά το 1992 ήταν λανθασμένα ή ελλιπή. Παρά το γεγονός ότι τα στοιχεία αυτά περιελήφθησαν στην ανακοίνωση της Επιτροπής για την κίνηση της διαδικασίας δυνάμει του άρθρου 93 παράγραφος 2 της συνθήκης ΕΚ, ούτε η LSB ούτε κανένα άλλο ενδιαφερόμενο μέρος προέβη σε σχολιασμό τους. Συνεπώς, η Επιτροπή οδηγείται στο συμπέρασμα ότι η παραγωγική ικανότητα της LSB πριν τεθεί σε εφαρμογή το σχέδιο αναδιάρθρωσης είναι εκείνη που αναφέρεται στο πρώτο παράρτημα της επιστολής της ισπανικής κυβέρνησης της 6ης Οκτωβρίου 1993, και όχι εκείνη που δηλώθηκε ως «εγκατεστημένη παραγωγική ικανότητα» στο αναθεωρημένο σχέδιο αναδιάρθρωσης της επιχείρησης.

Η πλήρης εφαρμογή του αναθεωρημένου σχεδίου αναδιάρθρωσης δεν θα προκαλέσει καμία αλλαγή στην ικανότητα της LSB ως προς την παραγωγή πολυμερών κόκκων πολυαμιδίου (η οποία θα διατηρηθεί στις 3 000 τόνους, δηλαδή στα επίπεδα του 1992), και θα επιφέρει μείωση στην παραγωγική ικανότητα πολυμερών κόκκων πολυεστέρα (από 52 000 τόνους σε 34 000 τόνους) και στη παραγωγική ικανότητα συνεχών υφαντικών ινών βισκόζης (από 4 200 τόνους το 1992 σε 3 700 τόνους). Οι εν λόγω μειώσεις της παραγωγικής ικανότητας δύνανται να θεωρηθούν επαρκείς, ούτως ώστε να ελαχιστοποιηθούν τυχόν αρνητικές επιπτώσεις του σχεδίου αναδιάρθρωσης επί των ανταγωνιστριών εταιρειών της LSB, στο μέτρο που αυτό είναι δυνατό, χωρίς να υπονομευθεί ο στόχος του σχεδίου αναδιάρθρωσης, δηλαδή η αποκατάσταση της βιωσιμότητας της LSB.

Ωστόσο, τα υπόλοιπα προϊόντα που κατασκευάζει η LSB εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του κοινοτικού κώδικα ενισχύσεων στη βιομηχανία συνθετικών ινών, ο οποίος θεσπίστηκε το 1977 με σκοπό να αποφευχθεί η χορήγηση ενισχύσεων που θα οδηγούσαν σε αύξηση της παραγωγικής ικανότητας στον εν λόγω βιομηχανικό κλάδο. Έκτοτε, ο κώδικας έχει τροποποιηθεί αρκετές φορές και, για το λόγο αυτό, η παράνομη κρατική ενίσχυση που εμπεριέχεται σε κάθε μία από τις εξεταζόμενες συμφωνίες πρέπει να αξιολογηθεί βάσει κώδικα (5) της περιόδου 1995-1996, ο οποίος ίσχυε κατά την ημερομηνία που η Επιτροπή κίνησε την παρούσα διαδικασία δυνάμει του άρθρου 93 παράγραφος 2 της συνθήκης ΕΚ και εξακολουθούσε να βρίσκεται σε ισχύ στις 27 Νοεμβρίου 1995, ημερομηνία της επιστολής μέσω της οποίας οι ισπανικές αρχές διαβίβασαν στην Επιτροπή τις τελευταίες πληροφορίες που απαιτούντο προκειμένου να σταθμιστεί το συμβιβάσιμο της ενίσχυσης.

Ο κώδικας της περιόδου 1993-1996 προβλέπει ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την έγκριση των επενδυτικών ενισχύσεων είναι η σημαντική μείωση της παραγωγικής ικανότητας του αποδέκτη της ενίσχυσης, δηλαδή της συνολικής παραγωγικής ικανότητας ινών και νημάτων που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του κώδικα.

Προκειμένου να αποφασίσει αν στη συγκεκριμένη περίπτωση μείωση ύψους 25 % περίπου θεωρείται σημαντική στο πλαίσιο του κώδικα, η Επιτροπή οφείλει να εξετάσει διεξοδικά την περίπτωση, λαμβάνοντας υπόψη τον τόπο εγκατάστασης της υπό εξέταση εταιρείας και τις επιπτώσεις της μείωσης στον βιομηχανικό τομέα.

Πρώτον, όπως ήδη σημειώθηκε, με την πλήρη εφαρμογή του σχεδίου επιδιώκεται η εξασφάλιση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας της LSB και, κατά συνέπεια, η διασφάλιση των θέσεων εργασίας των εναπομεινάντων εργαζομένων. Οι εγκαταστάσεις της LSB βρίσκονται στο El Prat de Llobregat, στην Καταλονία και στο Alcalΰ de Henares στην Κοινότητα της Μαδρίτης. Μετά την προσχώρηση της Ισπανίας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, εκτιμήθηκε ότι οι εν λόγω περιοχές ανταποκρίνονταν στις προϋποθέσεις για τη λήψη χρηματοδότησης στο πλαίσιο του στόχου 2 των κοινοτικών διαρθρωτικών ταμείων, που αφορά τη μετατροπή περιοχών που έχουν ήδη πληγεί σοβαρά από τη βιομηχανική κρίση.

Δεύτερον, όσον αφορά τις επιπτώσεις στην παραγωγική ικανότητα, η πλήρης εφαρμογή του αναθεωρημένου σχεδίου αναδιάρθρωσης θα οδηγήσει σε μείωση της παραγωγικής ικανότητας συνεχών υφαντικών ινών πολυαμιδίου εντός του ΕΟΧ κατά 2 %, σε μείωση της παραγωγικής ικανότητας συνεχών υφαντικών ινών πολυεστέρα εντός του ΕΟΧ κατά λιγότερο από 0,5 % και σε μείωση της παραγωγικής ικανότητας ασυνεχών ινών πολυεστέρα εντός του ΕΟΧ κατά 1,5 %, αλλά θα επιφέρει αύξηση της παραγωγικής ικανότητας συνεχών ινών πολυαμιδίου εντός του ΕΟΧ κατά λιγότερο από 1 % και αύξηση της παραγωγικής ικανότητας συνεχών βιομηχανικών ινών πολυεστέρα εντός του ΕΟΧ κατά 1 % περίπου. Πέραν τυχόν αλλαγών που θα επηρεάσουν την παραγωγή και την παραγωγική ικανότητα του τομέα εντός του ΕΟΧ, οι αλλαγές που ήδη επισημάνθηκαν θα μειώσουν την παραγωγική ικανότητα των εξεταζόμενων προϊόντων εντός του ΕΟΧ σε ποσοστό περίπου 1 % (από 1 650 000 τόνους περίπου κατά το 1992 σε 1 630 000 τόνους περίπου) και θα βελτιώσουν το μέσο ποσοστό χρησιμοποίησης της παραγωγικής ικανότητας των ίδιων προϊόντων, το οποίο κατά το 1992 ήταν 77,5 % περίπου. Συνεπώς, οι τυχόν αρνητικές επιπτώσεις που θα ήταν δυνατόν να επιφέρει στον ανταγωνισμό η προβλεπόμενη αύξηση της παραγωγικής ικανότητας συνεχών βιομηχανικών ινών από την LSB θα αντισταθμιζόταν απολύτως από την προβλεπόμενη μείωση της παραγωγικής της ικανότητας όσον αφορά τις συνεχείς υφαντικές ίνες και τις ασυνεχείς ίνες.

Επομένως, για τους λόγους που προαναφέρθηκαν, η καθαρή μείωση της ικανότητας της LSB ως προς την παραγωγή συνθετικών συνεχών και ασυνεχών ινών, οι οποίες εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του κώδικα, μετά την πλήρη εφαρμογή του σχεδίου αναδιάρθρωσης, δύναται να θεωρηθεί σημαντική. Συνεπώς, η κρατική ενίσχυση που εμπεριέχεται στη συμφωνία με την οποία η Comunidad de Madrid παρέσχε εγγύηση υπέρ του δανείου προς την LSB, είναι σύμφωνη με τις διατάξεις της αντίστοιχης έκδοσης του κώδικα.

Κατά συνέπεια, η πλήρης εφαρμογή των μέτρων που προβλέπονται στο αναθεωρημένο σχέδιο αναδιάρθρωσης θα αντισταθμίσει, στο μέτρο του δυνατού, τις αρνητικές επιπτώσεις που ενδέχεται να έχουν οι ενισχύσεις επί των ανταγωνιστών, χωρίς να υπονομεύσει τις προοπτικές αποκατάστασης της βιωσιμότητας της LSB. Άρα, πληρούται ο δεύτερος όρος για την έγκριση της ενίσχυσης αναδιάρθρωσης.

Όσον αφορά τον τρίτο όρο, ότι δηλαδή η ενίσχυση πρέπει να περιορίζεται στο ελάχιστο ποσό που απαιτείται για να καταστεί δυνατή η αναδιάρθρωση, το ποσό κρατικής ενίσχυσης που εμπεριέχεται στη συμφωνία μεταξύ της Fogasa και της LSB συνδέεται άμεσα με τον αριθμό των πρώην εργαζομένων της LSB, οι απαιτήσεις των οποίων, για μισθούς και αποζημιώσεις, ικανοποιήθηκαν από την Fogasa. Ομοίως, η κρατική ενίσχυση που εμπεριέχεται στις συμφωνίες με τις οποίες το ICF και η Comunidad de Madrid χορήγησε εγγυήσεις δανείων στην LSB δεν έχει αυτή καθαυτή άμεσες επιπτώσεις στη χρηματοοικονομική κατάσταση της επιχείρησης, αλλά διευκολύνει απλώς την πρόσβαση της εταιρείας σε πιστώσεις, με τους συνήθεις όρους της αγοράς, τις οποίες θεωρεί αναγκαίες για τη χρηματοδότηση του σχεδίου αναδιάρθρωσης. Επομένως, η ενίσχυση αναδιάρθρωσης που εμπεριέχεται στις συμφωνίες δεν θα έχει αποτέλεσμα τη δημιουργία ταμειακού πλεονάσματος το οποίο θα ήταν δυνατόν να χρησιμοποιηθεί από την LSD για την άσκηση επιθετικής πολιτικής και τη νόθευση του ανταγωνισμού ή για την ανάληψη νέων επενδύσεων που δεν συνδέονται με την αναδιάρθρωση. Άρα, πληρούται και ο τρίτος όρος για την έγκριση της ενίσχυσης αναδιάρθρωσης.

Εν συμπεράσματι, εφόσον η LSB εφαρμόζει πλήρως το αναθεωρημένο σχέδιο αναδιάρθρωσης και εφόσον είναι αμετάκλητη η μείωση της παραγωγικής της ικανότητας, η κρατική ενίσχυση που εμπεριέχεται στις συμφωνίες είναι σύμφωνη με τις κοινοτικές κατευθυντήριες γραμμές όσον αφορά κρατικές ενισχύσεις για τη διάσωση και την αναδιάρθωση προβληματικών επιχειρήσεων.

Ωστόσο, η ενίσχυση αναδιάρθρωσης θα πρέπει να περιορίζεται στην αποκατάσταση της βιωσιμότητας της δικαιούχου επιχείρησης σύμφωνα με το σχέδιο και δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για την αύξηση της παραγωγικής της ικανότητας, εκτός αν αυτό κρίνεται ουσιώδες για την αποκατάσταση της βιωσιμότητας και αναφέρεται στο σχέδιο αναδιάρθρωσης για το οποίο χορηγήθηκε η ενίσχυση. Για το λόγο αυτό, η Επιτροπή απαιτεί, κατά κανόνα, την υποβολή λεπτομερών ετήσιων εκθέσεων σχετικά με την εφαρμογή των σχεδίων αναδιάρθρωσης.

Τέλος, η Επιτροπή έχει τονίσει ότι θα εγκρίνει κρατικές εγγυήσεις μόνο στην περίπτωση που αναφέρονται στη σύμβαση της εγγύησης ειδικοί όροι για την ενεργοποίησή της, οι οποίοι επιτρέπουν στον εγγυητή να ανακτήσει τα ποσά που έχει καταβάλει στο πλαίσιο της εγγύησης. Οι συμφωνίες με τις οποίες το ICF και οι αρχές της Μαδρίτης χορήγησαν τις εγγυήσεις προβλέπουν ανάλογους όρους, και η Επιτροπή δεν έχει κανένα λόγο να πιστεύει ότι οι κρατικοί εγγυητές δεν θα προβούν σε αναγκαστική εκτέλεση των υποθηκών που προβλέπονται ως ασφάλεια για τις εγγυήσεις, σε περίπτωση που η LSB παραβεί τις υποχρεώσεις της προς τους πιστωτές της όσον αφορά τα εγγυημένα δάνεια.

Συνεπώς, όλα τα στοιχεία κρατικής ενίσχυσης που εμπεριέχονται στις συμφωνίες ανταποκρίνονται στα κριτήρια για την εφαρμογή της παρέκκλισης που προβλέπεται στο άρθρο 92 παράγραφος 3 στοιχείο γ) της συνθήκης ΕΚ και στο άρθρο 61 παράγραφος 3 στοιχείο γ) της συμφωνίας για τον ΕΟΧ, η οποία επιτρέπει την έγκριση των ενισχύσεων για την προώθηση της ανάπτυξης ορισμένων οικονομικών τομέων ή δραστηριοτήτων, εφόσον δεν αλλοιώνουν τους όρους των συναλλαγών κατά τρόπο αντίθετο προς το κοινό συμφέρον. Κατά συνέπεια, η ενίσχυση συμβιβάζεται με την κοινή αγορά και τη λειτουργία για τον ΕΟΧ.

VIII

Σε περίπτωση αδυναμίας της LSB να εξοφλήσει το συνολικό ποσό που κατέβαλε η Fogasa στους εργαζόμενους της εντός του χρονικού διαστήματος που καθορίζεται στη συμφωνίας με τη Fogasa, καθώς και το συνολικό ποσό των τόκων που πρέπει να καταβληθούν βάσει της συμφωνίας και η Fogasa αποφασίσει να μην προβεί σε αναγκαστική εκτέλεση της υποθήκης που παρείχε η LSB ως ασφάλεια ή να μην λάβει κανένα μέτρο για την ανάκτηση όλου του ποσού που οφείλει η εταιρεία, η Επιτροπή θα πρέπει να εκτιμήσει αν υφίσταται νέα κρατική ενίσχυση υπέρ της LSB και, σε περίπτωση που υφίσταται, αν συμβιβάζεται με την κοινή αγορά και τη λειτουργία της συμφωνίας για τον ΕΟΧ. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση που η LSB δεν επιστρέψει το αρχικό κεφάλαιο και τους τόκους ορισμένων ή όλων των δανείων που καλύπτονται από τις εγγυήσεις που χορήγησαν το ICF και οι αρχές της Μαδρίτης και στη συνέχεια ο ένας ή και οι δύο εγγυητές αναλάβουν την ευθύνη των χρεών της LSB, ως ασφάλεια για την παροχή των εγγυήσεων ή δεν λάβουν κανένα άλλο μέτρο για την ανάκτηση του συνολικού ποσού.

Ωστόσο, η Επιτροπή πρέπει εκ νέου να τονίσει ότι δεν έχει κανένα λόγο να υποθέτει ότι η LSB ενδέχεται να παραβεί τις υποχρεώσεις της όσον αφορά την εξόφληση του αρχικού κεφαλαίου και των τόκων που καλύπτουν οι εγγυήσεις τις οποίες χορήγησαν το ICF και οι αρχές της Μαδρίτης, ή ότι η εταιρεία ενδέχεται να παραβεί την υποχρέωσή της να επιστρέψει το συνολικό ποσό που κατέβαλε η Fogasa στους πρώην εργαζομένους της, καθώς και τους σχετικούς τόκους, εντός της προθεσμίας που ορίζεται στη συμφωνία με τη Fogasa,

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΠΟΦΑΣΗ:

Άρθρο 1

1. Με την επιφύλαξη της τήρησης των όρων που προβλέπονται στο άρθρο 1 παράγραφοι 2 και 3, τα στοιχεία κρατικής ενίσχυσης που εμπεριέχονται στις συμφωνίες που αναφέρονται παρακάτω συμβιβάζονται με την κοινή αγορά δυνάμει του άρθρου 92 παράγραφος 3 στοιχείο γ) της συνθήκης ΕΚ και με τη λειτουργία της συμφωνίας για τον ΕΟΧ δυνάμει του άρθρου 61 παράγραφος 3 στοιχείο γ):

- η συμφωνία μεταξύ του Fondo de Garantia Salarial και της La Seda de Barcelona SA, βάσει της οποίας η επιχείρηση θα επιστρέψει εντός τακτής προθεσμίας το ποσόν των 1 221 136 511 ισπανικών πεσετών, το οποίο, αντιστοιχεί στο ποσό που κατέβαλε το Fondo de Garantia Salarial, για πληρωμή μισθών και αποζημιώσεων που όφειλε η εταιρεία στους πρώην εργαζομένους της,

- η συμφωνία βάσει της οποίας το Institut Catalΰ de Finances παρέσχε εγγύηση για τρία δάνεια που έλαβε η La Seda de Barcelona SA και τους σχετικούς τόκους, μέχρι ανώτατου ποσού 1 δισεκατομμυρίου ισπανικών πεσετών, και

- η συμφωνία με την οποία η Comunidad de Madrid παρέσχε εγγύηση για δάνειο που έλαβε η La Seda de Barcelona SA και τους σχετικούς τόκους, συνολικού ύψους όχι μεγαλύτερου από 1 δισεκατομμύριο ισπανικές πεσέτες.

2. Μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 1999, και ως αποτέλεσμα της πλήρους εφαρμογής του σχεδίου αναδιάρθρωσης το οποίο υπέβαλε η ισπανική κυβέρνηση στην Επιτροπή με επιστολή της 27ης Νοεμβρίου 1995, η παραγωγική ικανότητα της La Seda de Barcelona SA όσον αφορά όλα τα είδη ασυνεχών ινών και υφαντικών συνεχών ινών με βάση το πολυαμίδιο, τον πολυεστέρα, το πολυπροπυλένιο ή το ακρυλικό, δεν θα υπερβαίνει τους 67 000 τόνους.

3. Το αργότερο τρεις μήνες μετά το τέλος του τρέχοντος οικονομικού έτους και το αργότερο τρεις μήνες μετά το τέλος καθενός από τα επόμενα οικονομικά έτη και μέχρι η Επιτροπή να θεωρήσει ότι η La Seda de Barcelona SA έχει εφαρμόσει πλήρως το αναθεωρημένο σχέδιο αναδιάρθρωσης, το Βασίλειο της Ισπανίας θα υποβάλλει στην Επιτροπή ετησίως έκθεση στην οποία θα αναφέρονται: α) η πρόοδος της εταιρείας ως προς την εφαρμογή του σχεδίου, συμπεριλαμβανομένης δήλωσης σχετικά με την παραγωγική ικανότητα για κάθε ένα από τα προϊόντα της, σε τόνους 7 β) η λήψη οποιασδήποτε ενίσχυσης εκ μέρους της εταιρείας, από την ημερομηνία της παρούσας απόφασης 7 γ) η οικονομική κατάσταση της εταιρείας 7 δ) το συνολικό ποσό που έχει επιστρέψει η εταιρεία στο πλαίσιο της συμφωνίας της με το Fondo de Garantia Salarial και τα συνολικά ποσά που κατέβαλε η εταιρεία για τα δάνεια και τους σχετικούς τόκους που καλύπτονται από τις εγγυήσεις που χορήγησαν το Institut Catalΰ de Finances και οι αρχές της Μαδρίτης, και ε) το συνολικό ποσό που κατέβαλε η εταιρεία στο Institut Catalΰ de Finances και στην Comunidad de Madrid ως ετήσιο ασφάλιστρο για τη χορήγηση εγγύησης δανείου από τους οργανισμούς αυτούς.

Άρθρο 2

Το Βασίλειο της Ισπανίας θα ενημερώσει την Επιτροπή εντός δύο μηνών από την ημερομηνία κοινοποίησης της παρούσας απόφασης σχετικά με τα μέτρα που έχει λάβει για να συμμορφωθεί προς το άρθρο 1 παράγραφοι 2 και 3.

Άρθρο 3

Η παρούσα απόφαση απευθύνεται στο Βασίλειο της Ισπανίας.

Βρυξέλλες, 30 Απριλίου 1996.

Για την Επιτροπή

Karel VAN MIERT

Μέλος της Επιτροπής

(1) ΕΕ αριθ. C 253 της 29. 9. 1995, σ. 3.

(2) ΕΕ αριθ. C 111 της 4. 11. 1971, σ. 1.

(3) ΕΕ αριθ. C 368 της 23. 12. 1994, σ. 12.

(4) ΕΕ αριθ. L 346 της 30. 12. 1992, σ. 2. Η διάρκεια ισχύος του εν λόγω κώδικα παρατάθηκε δύο φορές, βλέπε ΕΕ αριθ. C 224 της 12. 8. 1994, σ. 4, και ΕΕ αριθ. C 142 της 8. 6. 1995, σ. 4.