31990D0177

90/177/Ευρατόμ, ΕΟΚ: Απόφαση της Επιτροπής της 23ης Μαρτίου 1990 με την οποία επιτρέπεται στο Βέλγιο να μην λαμβάνει υπόψη ορισμένες κατηγορίες δραστηριοτήτων ή να χρησιμοποιεί κατά προσέγγιση εκτιμήσεις κατά τον υπολογισμό της βάσης των ιδίων πόρων που προέρχονται από το φόρο επί της προστιθέμενης αξίας (Τα κείμενα στην ολλανδική και γαλλική γλώσσα είναι τα μόνα αυθεντικά)

Επίσημη Εφημερίδα αριθ. L 099 της 19/04/1990 σ. 0024 - 0025


*****

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

της 23ης Μαρτίου 1990

με την οποία επιτρέπεται στο Βέλγιο να μην λαμβάνει υπόψη ορισμένες κατηγορίες δραστηριοτήτων ή να χρησιμοποιεί κατά προσέγγιση εκτιμήσεις κατά τον υπολογισμό της βάσης των ιδίων πόρων που προέρχονται από το φόρο επί της προστιθέμενης αξίας

(Τα κείμενα στη γαλλική και ολλανδική γλώσσα είναι τα μόνα αυθεντικά)

(90/177/Ευρατόμ, ΕΟΚ)

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας,

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ατομικής Ενέργειας,

τον κανονισμό (ΕΟΚ, Ευρατόμ) αριθ. 1553/89 του Συμβουλίου της 29ης Μαΐου 1989 για το ομοιόμορφο οριστικό καθεστώς είσπραξης των ιδίων πόρων που προέρχονται από το φόρο επί της προστιθέμενης αξίας (1), και ιδίως το άρθρο 13,

Εκτιμώντας:

ότι η εφαρμογή του κανονισμού (ΕΟΚ, Ευρατόμ, ΕΚΑΧ) αριθ. 2892/77 του Συμβουλίου της 19ης Δεκεμβρίου 1977 σχετικά με τους ιδίους πόρους που προέρχονται από το φόρο επί της προστιθέμενης αξίας για την εφαρμογή της απόφασης της 21ης Απριλίου 1970 σχετικά με την αντικατάσταση των χρηματικών συνεισφορών των κρατών μελών από τους ιδίους πόρους των Κοινοτήτων (2), έληξε στις 31 Δεκεμβρίου 1988 και ότι οι εγκρίσεις που χορηγήθηκαν κατ' εφαρμογή του άρθρου 13 πρέπει να αναθεωρηθούν από την 1η Ιανουαρίου 1989 κατ' εφαρμογή του άρθρου 13 του κανονισμού (ΕΟΚ, Ευρατόμ) αριθ. 1553/89·

ότι, κατ' εφαρμογή του άρθρου 28 παράγραφος 3 της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 17ης Μαΐου 1977 για την εναρμόνιση των νομοθεσιών των κρατών μελών σχετικά με τους φόρους επί του κύκλου εργασιών - κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας: ενιαία φορολογική βάση (3), που στο εξής ονομάζεται «έκτη οδηγία», όπως τροποποιήθηκε τελευταία από την απόφαση 84/386/ΕΟΚ (4), τα κράτη μέλη μπορούν να συνεχίσουν να απαλλάσσουν ή να φορολογούν ορισμένες δραστηριότητες και ότι οι δραστηριότητες αυτές πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά τον καθορισμό της βάσης των πόρων ΦΠΑ·

ότι, δεδομένου ότι το Βέλγιο δεν είναι σε θέση να προβεί σε ακριβή υπολογισμό της βάσης των ιδίων πόρων ΦΠΑ για δύο κατηγορίες δραστηριοτήτων που αναφέρονται στα παραρτήματα Ε και ΣΤ της έκτης οδηγίας και ότι ο υπολογισμός αυτός θα μπορούσε να προκαλέσει φόρτο διοικητικής εργασίας αδικαιολόγητο σε σχέση με τις επιπτώσεις των εν λόγω δραστηριοτήτων στη συνολική βάση των πόρων ΦΠΑ του συγκεκριμένου κράτους μέλους, πρέπει να του επιτραπεί να μην τις λαμβάνει υπόψη κατά τον υπολογισμό της βάσης ΦΠΑ·

ότι, δεδομένου ότι το Βέλγιο είναι σε θέση να προβεί σε υπολογισμό χρησιμοποιώντας κατά προσέγγιση εκτιμήσεις για έξι κατηγορίες δραστηριοτήτων που απαριθμούνται στο παράρτημα ΣΤ της έκτης οδηγίας, πρέπει να του επιτραπεί να υπολογίζει τη βάση ΦΠΑ χρησιμοποιώντας κατά προσέγγιση εκτιμήσεις·

ότι η Συμβουλευτική Επιτροπή Ιδίων Πόρων ενέκρινε την έκθεση η οποία περιλαμβάνει τις γνώμες των μελών της σχετικά με την παρούσα απόφαση,

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΠΟΦΑΣΗ:

Άρθρο 1

Για τον υπολογισμό της βάσης των πόρων που προέρχονται από το φόρο προστιθέμενης αξίας, από την 1η Ιανουαρίου 1989 επιτρέπεται στο Βέλγιο, κατ' εφαρμογή του άρθρου 6 παράγραφος 3 πρώτο εδάφιο του κανονισμού (ΕΟΚ, Ευρατόμ) αριθ. 1553/89 του Συμβουλίου, να μην λαμβάνει υπόψη τις ακόλουθες κατηγορίες δραστηριοτήτων οι οποίες παρατίθενται στα παραρτήματα Ε και ΣΤ της έκτης οδηγίας:

1. Δραστηριότητες που ορίζονται στο άρθρο 13 σημείο Α παράγραφος 1 στοιχείο ΣΤ της έκτης οδηγίας, άλλες από αυτές των ομάδων ιατρικού ή παραϊατρικού χαρακτήρα (παράρτημα Ε πρώην σημείο 3).

2. Παροχές υπηρεσιών συγγραφέων, καλλιτεχνών και ερμηνευτών έργων τέχνης, εφόσον δεν πρόκειται για παροχές που ορίζονται στο παράρτημα Β της δεύτερης οδηγίας 67/228/ΕΟΚ του Συμβουλίου (5), δηλαδή:

παροχές υπηρεσιών προς τους διοργανωτές διαλέξεων από τους ομιλητές, προς τους διοργανωτές θεαμάτων και συναυλιών, προς τους παραγωγούς δίσκων και άλλων ειδών αναπαραγωγής ήχου, προς τους παραγωγούς κινηματογραφικών ταινιών και άλλων ειδών αναπαραγωγής εικόνας από ηθοποιούς, διευθυντές ορχήστρας, μουσικούς και άλλους καλλιτέχνες για την εκτέλεση θεατρικών, κινηματογραφικών, μουσικών έργων ή χορογραφιών, ή θεαμάτων τσίρκου, ποικίλων μουσικών ή χορευτικών θεαμάτων («music-hall» και «cabaret») και παροχές υπηρεσιών προς τους διοργανωτές αγώνων ή αθλητικών επιδείξεων από άτομα που συμμετέχουν σε επιδείξεις ή αγώνες (παράρτημα ΣΤ πρώην σημείο 2).

Άρθρο 2

Για τον υπολογισμό της βάσης των πόρων που προέρχονται από το φόρο προστιθέμενης αξίας, από την 1η Ιανουαρίου 1989, επιτρέπεται στο Βέλγιο να υπολογίζει, χρησιμοποιώντας κατά προσέγγιση εκτιμήσεις, τη βάση για τις ακόλουθες κατηγορίες δραστηριοτήτων οι οποίες παρατίθενται στα παραρτήματα Ε και ΣΤ της έκτης οδηγίας:

1. Παροχές υπηρεσιών των πρακτορείων ταξιδίων που ορίζονται στο άρθρο 26 της έκτης οδηγίας καθώς και των πρακτορείων ταξιδίων που ενεργούν επ' ονόματι και για λογαριασμό του ταξιδιώτη, για ταξίδια που πραγματοποιούνται εκτός της Κοινότητας (παράρτημα Ε σημείο 15).

2. Παροχές υπηρεσιών των δικηγόρων, των συμβολαιογράφων και των δικαστικών κλητήρων (για το σύνολο των δραστηριοτήτων τους), εφόσον δεν πρόκειται για τις παροχές υπηρεσιών που αναφέρονται στο παράρτημα Β της δεύτερης οδηγίας 67/228/ΕΟΚ (παράρτημα ΣΤ πρώην σημείο 2).

3. Παροχή περίθαλψης προς τα ζώα από τους κτηνιάτρους (παράρτημα ΣΤ σημείο 9).

4. Παραδόσεις γηπέδων προς οικοδόμηση που ορίζονται στο άρθρο 4 παράγραφος 3 της έκτης οδηγίας (παράρτημα ΣΤ πρώην σημείο 16).

Άρθρο 3

Η παρούσα απόφαση απευθύνεται στο Βασίλειο του Βελγίου.

Βρυξέλλες, 23 Μαρτίου 1990.

Για την Επιτροπή

Peter SCHMIDHUBER

Μέλος της Επιτροπής

(1) ΕΕ αριθ. L 155 της 7. 6. 1989, σ. 9.

(2) ΕΕ αριθ. L 336 της 27. 12. 1977, σ. 8.

(3) ΕΕ αριθ. L 145 της 13. 6. 1977, σ. 1.

(4) ΕΕ αριθ. L 208 της 3. 9. 1984, σ. 58.

(5) ΕΕ αριθ. 71 της 14. 4. 1967, σ. 1303/67.