*****

ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ (ΕΟΚ) αριθ. 2151/84 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

της 23ης Ιουλίου 1984

σχετικά με το τελωνειακό έδαφος της Κοινότητας

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, και ιδίως το άρθρο 235,

την πρόταση της Επιτροπής (1),

τη γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (2),

τη γνώμη της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (3),

Εκτιμώντας:

ότι το τελωνειακό έδαφος της Κοινότητας ορίζεται από τον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 1496/68 (4), όπως τροποποιήθηκε τελευταία από την πράξη προσχωρήσεως του 1979· ότι ο εν λόγω κανονισμός ορίζει, στο άρθρο 4, ότι δεν θίγονται ούτε το τελωνειακό καθεστώς της υφαλοκρηπίδας ούτε το τελωνειακό καθεστώς των υδάτων και των προσχώσεων που ευρίσκονται μεταξύ της ακτής ή της όχθης και του ορίου των χωρικών υδάτων, ούτε οι εφαρμοστέες διατάξεις σύμφωνα με τους κοινοτικούς κανόνες που θα εκδοθούν στον τομέα των ελεύθερων ζωνών·

ότι ο κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 802/68 του Συμβουλίου της 27ης Ιουνίου 1968 περί του κοινού ορισμού της εννοίας της καταγωγής των εμπορευμάτων (5) έχει πράγματι ορίσει το τελωνειακό καθεστώς που εφαρμόζεται στα προϊόντα που εξάγονται από την υφαλοκρηπίδα· ότι, σήμερα, δεν υπάρχει λόγος για την ενσωμάτωση της υφαλοκρηπίδας η οποία πρόσκειται στο έδαφος των κρατών μελών στο τελωνειακό έδαφος της Κοινότητας·

ότι η οδηγία 69/75/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 4ης Μαρτίου 1969 περί εναρμονίσεως των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων που αφορούν το καθεστώς των ελευθέρων ζωνών (6) καθόρισε τους κοινοτικούς κανόνες που δύνανται να εφαρμόζονται στις εν λόγω ζώνες·

ότι, προκειμένου να εξασφαλιστεί ομοιόμορφη εφαρμογή των κοινοτικών τελωνειακών ρυθμίσεων, πρέπει να διευκρινιστεί ότι το πεδίο εφαρμογής της τελωνειακής ένωσης επεκτείνεται στα χωρικά ύδατα και τον εναέριο χώρο των κρατών μελών·

ότι, συνεπώς, δεν συντρέχει λόγος να διατηρηθούν οι διατάξεις συντηρητικού χαρακτήρα που περιλαμβάνονται στο άρθρο 4 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1496/68·

ότι ο ορισμός του κοινού τελωνειακού εδάφους έχει σαν στόχο τον καθορισμό της γεωγραφικής εκτάσεως, όπου πρέπει να εφαρμόζεται, κατά τρόπο ομοιόμορφο, πλην αντιθέτων ειδικών διατάξεων, το σύνολο των κοινοτικών τελωνειακών ρυθμίσεων· ότι πρέπει τούτο να καθορισθεί ρητώς·

ότι οι διατάξεις του παρόντος κανονισμού δεν θα έπρεπε να θίγουν ούτε το ισχύον καθεστώς του γερμανικού εσωτερικού εμπορίου, κατά την έννοια του πρωτοκόλλου σχετικά με το εμπόριο αυτό και τα συναφή προβλήματα, ούτε το καθεστώς που εφαρμόζεται στο Saint-Pierre-et-Miquelon, παλιό γαλλικό υπερπόντιο έδαφος, ρητώς αναφερόμενο στο παράρτημα IV της συνθήκης·

ότι, λαμβάνοντας υπόψη ότι τα χωρικά ύδατα ορισμένων κρατών μελών δεν αποτελούν σήμερα μέρος του εθνικού τελωνειακού εδάφους τους ή θεωρούνται ως μη αποτελούντα μέρος του εδάφους αυτού για ορισμένες οικονομικές δραστηριότητες που λαμβάνουν εκεί χώρα, πρέπει να διευκρινισθεί ότι, στα χωρικά ύδατα των κρατών μελών, όσον αφορά τις εξέδρες γεώτρησης ή εκμετάλλευσης και τα προϊόντα που προορίζονται για τον εφοδιασμό των πλοίων και των εξεδρών γεώτρησης ή εκμετάλλευσης, εφαρμόζεται το ισχύον τελωνειακό καθεστώς, μέχρι να θεσπισθούν, στους τομείς αυτούς, κοινοτικές τελωνειακές διατάξεις·

ότι, ιδίως για την εφαρμογή, σε εθνικό επίπεδο, ορισμένων οδηγιών του Συμβουλίου στον τελωνειακό τομέα, ορισμένα κράτη μέλη αναφέρονται ρητά στο εθνικό τελωνειακό έδαφός τους· ότι, προκειμένου να αποφευχθεί η θέσπιση από αυτά τα κράτη μέλη, για καθαρά τυπικούς λόγους, νέας εθνικής νομοθεσίας στους σχετικούς τομείς, η οποία θα είχε απλώς προσωρινό χαρακτήρα, πρέπει να επιτραπεί σε αυτά τα κράτη μέλη να διατηρήσουν αυτή την αναφορά μέχρι να τεθούν σε εφαρμογή σχετικοί κανονισμοί του Συμβουλίου·

ότι πρέπει, εξάλλου, να διευκρινισθεί ότι οι θεσπιζόμενες, από τα κράτη μέλη, διατάξεις κατ' εφαρμογή του άρθρου 2 της οδηγίας 68/312/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 30ής Ιουλίου 1968 περί εναρμονίσεως των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των σχετικών με 1) την προσκόμιση στο τελωνείο εμπορευμάτων αφικνουμένων στο τελωνειακό έδαφος της Κοινότητας και 2) την προσωρινή εναπόθεση των εμπορευμάτων αυτών (1), δεν εφαρμόζονται στα πλοία που διαπλέουν τα χωρικά ύδατα των κρατών μελών ούτε στα αεροσκάφη που διασχίζουν τον εναέριο χώρο τους χωρίς να έχουν ως προορισμό λιμάνι ή αεροδρόμιο αυτών των κρατών μελών·

ότι πρέπει, για περισσότερη σαφήνεια, να περιληφθεί σε νέο κανονισμό το σύνολο των διατάξεων που εφαρμόζονται από τούδε για τον ορισμό του τελωνειακού εδάφους της Κοινότητας και να καταργηθεί, κατά συνέπεια, ο κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 1496/68·

ότι η συνθήκη δεν δίνει, ειδικά, στα όργανα της Κοινότητας την εξουσία να εκδίδουν δεσμευτικές διατάξεις σχετικά με το τελωνειακό έδαφος της Κοινότητας· ότι, συνεπώς, είναι απαραίτητο να βασισθεί ο παρών κανονισμός στο άρθρο 235 της συνθήκης,

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΟΝ ΠΑΡΟΝΤΑ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ:

Άρθρο 1

1. Το τελωνειακό έδαφος της Κοινότητας περιλαμβάνει:

- το έδαφος του Βασιλείου του Βελγίου,

- το έδαφος του Βασιλείου της Δανίας, εξαιρουμένων των νήσων Φερόων,

- τα γερμανικά εδάφη στα οποία εφαρμόζεται η συνθήκη περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, εξαιρέσει αφενός της νήσου Ελιγολάνδης (Helgoland) και αφετέρου της περιοχής Μπύζινγκεν (Buesingen) (συνθήκη μεταξύ της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και της Ελβετικής Συνομοσπονδίας της 23ης Νεομβρίου 1964),

- το έδαφος της Ελληνικής Δημοκρατίας,

- το έδαφος της Γαλλικής Δημοκρατίας, εξαιρέσει των υπερπόντιων εδαφών,

- το έδαφος της Ιρλανδίας,

- το έδαφος της Ιταλικής Δημοκρατίας, εξαιρουμένων των κοινοτήτων του Λιβίνιο (Livigno) και Καμπιόνε ντ' Ιτάλια ( Campione d'Italia), καθώς και των εθνικών υδάτων της λίμνης του Λουγκάνο (Lugano) που περιλαμβάνονται μεταξύ της όχθης και των πολιτικών συνόρων της ζώνης που ευρίσκεται μεταξύ Πόντε Τρέζα ( Ponte Tresa) και Πόρτο Τσερέζιο (Porto Ceresio),

- το έδαφος του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου,

- το έδαφος του Βασιλείου των Κάτω Χωρών στην Ευρώπη,

- το έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας καθώς και τις Αγγλο-νορμανδικές νήσους και τη νήσο του Μαν (Man).

2. Στο τελωνειακό έδαφος της Κοινότητας συμπεριλαμβάνονται:

α) τα χωρικά ύδατα των παράκτιων κρατών μελών καθώς και τα εσωτερικά ύδατά τους·

β) ο εναέριος χώρος κάθε κράτους μέλους.

Άρθρο 2

Τα εδάφη που περιλαμβάνονται στο παράρτημα και ευρίσκονται εκτός του εδάφους των κρατών μελών θεωρούνται ότι αποτελούν μέρος του τελωνειακού εδάφους της Κοινότητας, λαμβανομένων υπόψη των συμβάσεων και συνθηκών που εφαρμόζονται σ' αυτά.

Άρθρο 3

Πλην αντιθέτων ειδικών διατάξεων, οι οποίες προκύπτουν από συμβάσεις ή από αυτόνομα κοινοτικά μέτρα, οι κοινοτικές τελωνειακές ρυθμίσεις εφαρμόζονται ομοιόμορφα στο σύνολο του τελωνειακού εδάφους της Κοινότητας.

Άρθρο 4

Ο παρών κανονισμός δεν θίγει:

α) το ισχύον καθεστώς του γερμανικού εσωτερικού εμπορίου κατά την έννοια του πρωτοκόλλου περί του εμπορίου αυτού και των συναφών προβλημάτων, ιδίως δε τη γερμανική ρύθμιση επί του γερμανικού τελωνειακού εδάφους·

β) το καθεστώς που εφαρμόζεται στο Saint-Pierre-et-Miquelon.

Άρθρο 5

1. Οι διατάξεις των κρατών μελών για τον καθορισμό του εφαρμοστέου τελωνειακού καθεστώτος στα χωρικά ύδατά τους:

α) για τα προϊόντα που προορίζονται για ενσωμάτωση στις εξέδρες γεώτρησης ή εκμετάλλευσης, και συγκεκριμένα για την κατασκευή τους, την επισκευή, τη συντήρηση, τη μετατροπή ή τον εξοπλισμό τους, καθώς και για τα στοιχεία που συνδέουν αυτές τις εξέδρες γεώτρησης ή εκμετάλλευσης με τη στεριά·

β) για τα προϊόντα που προορίζονται για τον εφοδιασμό των πλοίων και των εξεδρών γεώτρησης ή εκμετάλλευσης,

εφαρμόζονται μέχρι να θεσπιστούν, στους τομείς αυτούς, κοινοτικές τελωνειακές διατάξεις.

Για την εφαρμογή του στοιχείου α), θεωρούνται επίσης ότι προορίζονται για ενσωμάτωση στις εξέδρες γεώτρησης ή εκμετάλλευσης τα προϊόντα που είναι αναγκαία για τη λειτουργία των μηχανών και συσκευών οι οποίες χρησιμοποιούνται επί των εν λόγω εξεδρών για την κατασκευή, την επισκευή τη συντήρηση, τη μετατροπή ή τον εξοπλισμό τους.

2. Όταν, σε έναν τομέα της τελωνειακής ρύθμισης ο οποίος δεν έχει αποτελέσει, ακόμα, αντικείμενο μέτρου εναρμόνισης σε κοινοτικό επίπεδο ή για την εφαρμογή μιας κοινοτικής οδηγίας στον τελωνειακό τομέα, ένα κράτος μέλος έχει αναφερθεί, στις διατάξεις της εσωτερικής νομοθεσίας, στο εθνικό τελωνειακό έδαφός του, η αναφορά αυτή μπορεί να διατηρηθεί μέχρι να θεσπισθεί κοινοτικός κανονισμός στον τομέα αυτό.

3. Οι θεσπιζόμενες από τα κράτη μέλη διατάξεις κατ' εφαρμογή του άρθρου 2 παράγραφος 2 της οδηγίας 68/312/ΕΟΚ δεν εφαρμόζονται στα πλοία που διαπλέουν τα χωρικά ύδατα των κρατών μελών ούτε στα αεροσκάφη που διασχίζουν τον εναέριο χώρο τους χωρίς να έχουν ως προορισμό λιμάνι η αεροδρόμιο αυτών των κρατών μελών.

Άρθρο 6

1. Ο κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 1496/68 καταργείται.

2. Σε όλες τις κοινοτικές πράξεις, όπου γίνεται παραπομπή στον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 1496/68, η παραπομπή αυτή πρέπει να θεωρείται ότι αφορά τον παρόντα κανονισμό. Για το σκοπό αυτό, η έννοια «χωρικά ύδατα», που αναφέρεται στον παρόντα κανονισμό, και η έννοια «ύδατα και προσχώσεις που βρίσκονται μεταξύ της ακτής ή της όχθης και του ορίου των χωρικών υδάτων», που αναφέρεται στο άρθρο 4 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1496/68, στο οποίο παραπέμπουν άλλες κοινοτικές πράξεις, πρέπει να θεωρούνται ως ταυτόσημες.

Άρθρο 7

Ο παρών κανονισμός αρχίζει να ισχύει την 1η Ιανουαρίου 1985.

Ο παρών κανονισμός είναι δεσμευτικός ως προς όλα τα μέρη του και ισχύει άμεσα σε κάθε κράτος μέλος.

Βρυξέλλες, 23 Ιουλίου 1984.

Για το Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος

J. O'KEEFFE

(1) ΕΕ αριθ. C 305 της 22. 11. 1980, σ. 4.

(2) ΕΕ αριθ. C 260 της 12. 10. 1981, σ. 115.

(3) ΕΕ αριθ. C 185 της 27. 7. 1981, σ. 5.

(4) ΕΕ αριθ. L 238 της 28. 9. 1968, σ. 1.

(5) ΕΕ αριθ. L 148 της 28. 6. 1968, σ. 1.

(6) ΕΕ αριθ. L 58 της 8. 3. 1969, σ. 11.

(1) ΕΕ αριθ. L 194 της 6. 8. 1968, σ. 13.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

1. ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Τα αυστριακά εδάφη του Γιούνγκχολτς (Jungholz) και του Μίττελμπεργκ (Mittelberg), όπως ορίζονται με τις ακόλουθες συνθήκες:

- για το Γιούνγκχολτς (Jungholz): συνθήκη της 3ης Μαΐου 1868 ( Bayerisches Regierungsblatt 1868, σελίδα 1245),

- για το Μίττελμπεργκ (Mittelberg): συνθήκη της 2ας Δεκεμβρίου 1890 (Reichsgesetzblatt 1891, σελίδα 59).

2. ΓΑΛΛΙΑ

Το έδαφος του Πριγκιπάτου του Μονακό, όπως ορίζεται στην τελωνειακή σύμβαση που υπεγράφη στο Παρίσι στις 18 Μαΐου 1963 ( Journal officiel της 27ης Σεπτεμβρίου 1963, σελίδα 8679).

3. ΙΤΑΛΙΑ

Το έδαφος της Δημοκρατίας του Αγίου Μαρίνου (San Marino), όπως ορίζεται στη σύμβαση της 31ης Μαρτίου 1939 (νόμος αριθ. 1220 της 6ης Ιουνίου 1939).