*****

ΟΔΗΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

της 27ης Νοεμβρίου 1984

σχετικά με τις αμοιβαίες υποχρώσεις των οργανισμών ασφάλισης εξαγωγικών πιστώσεων των κρατών μελών που ενεργούν για λογαριασμό ή με τη συνδρομή του κράτους, ή των δημοσίων υπηρεσιών που ενεργούν στη θέση των οργανισμών αυτών, στις περιπτώσεις από κοινού εγγύησης μιας σύμβασης που περιλαμβάνει μία ή περισσότερες υπεργολαβίες σε ένα ή περισσότερα κράτη μέλη των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(84/568/ΕΟΚ)

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, και ιδίως τα άρθρα 100 και 113,

την πρόταση της Επιτροπής,

Εκτιμώντας:

ότι η ασφάλιση και η χρηματοδότηση των εξαγωγών επηρεάζουν τις διεθνείς εμπορικές ροές και ότι συνιστούν αυτές καθεαυτές ισχυρό μέσο εμπορικής πολιτικής·

ότι η αυξανόμενη αλληλεξάρτηση των οικονομιών των κρατών μελών δημιουργεί τάση προς αύξηση των πράξεων εξαγωγής που πραγματοποιούνται από πολλές επιχειρήσεις διαφόρων κρατών μελών σε συνεργασία μεταξύ τους·

ότι η συνεργασία αυτή αποτελεί παράγοντα σημαντικό, και μάλιστα καθοριστικό για την ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών εξαγωγών στις αγορές τρίτων χωρών·

ότι, για το λόγο αυτό, πρέπει να ενθαρρύνεται μια τέτοια συνεργασία, ιδίως, στον τομέα των υπεργολαβιών·

ότι οι διαφορές των συστημάτων εγγυήσεων και χρηματοδότησης των εξαγωγών, που ισχύουν σήμερα στα κράτη μέλη, ενδέχεται να προκαλέσουν δυσχέρειες στην πραγματοποίηση τέτοιων πράξεων εξαγωγής·

ότι η από κοινού ασφάλιση συνιστά μια μορφή συνεργασίας μεταξύ των ασφαλιστών πιστώσεων διαφόρων κρατών μελών, που επιτρέπει στις επιχειρήσεις αυτών των κρατών μελών να συνεργάζονται κατά τις εξαγωγές·

ότι, κατά συνέπεια, πρέπει να διασφαλισθεί και να επεκταθεί η ομαλή λειτουργία αυτής της μορφής συνεργασίας μεταξύ των ασφαλιστών πιστώσεων·

ότι, τέλος, τα συστήματα εγγύησης και χρηματοδότησης που ισχύουν στα κράτη μέλη έχουν άμεσες επιπτώσεις στη λειτουργία της κοινής αγοράς, και ότι φαίνεται επίσης χρήσιμο να εφαρμοστεί αυτή η μορφή συνεργασίας και στις ενδοκοινοτικές συναλλαγές· ότι η εφαρμογή της παρούσας οδηγίας δεν συνεπάγεται, ωστόσο, καμία τροποποίηση των νομοθετικών διατάξεων των κρατών μελών και ότι, ως εκ τούτου, δεν είναι υποχρεωτική η διαβούλευση του Κοινοβουλίου,

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΟΔΗΓΙΑ:

Άρθρο 1

1. Τα κράτη μέλη φροντίζουν ώστε οι οργανισμοί τους ασφάλισης εξαγωγικών πιστώσεων, που ενεργούν για λογαριασμό ή με τη συνδρομή του κράτους, ή οι δημόσιες υπηρεσίες, που ενεργούν στη θέση των οργανισμών αυτών, να τηρούν, όσον αφορά τις αμοιβαίες υποχρώσεις τους, τις διατάξεις του προτύπου σύμβασης που επισυνάπτεται στο παράρτημα, σε περίπτωση που αποφασίζουν να χορηγούν, από κοινού, με οργανισμό ή δημόσια υπηρεσία άλλου κράτους μέλους, εγγυήσεις σχετικά με σύμβαση που περιλαμβάνει μία ή περισσότερες υπεργολαβίες σε ένα ή περισσότερα κράτη μέλη.

2. Οι διατάξεις του παραρτήματος δεν αποκλείουν την έγκριση, εκ μέρους των οργανισμών ή υπηρεσιών που αναφέρονται στην παράγραφο 1, συμπληρωματικών διατάξεων που δεν επηρεάζουν την ισχύ των διατάξεων του παραρτήματος κατά την εφαρμογή των διατάξεων αυτών σε κάθε συγκεκριμένη πράξη εξαγωγής.

Άρθρο 2

Η Επιτροπή υποβάλλει, δύο χρόνια μετά τη θέση σε εφαρμογή της παρούσας οδηγίας, έκθεση σχετικά με την πείρα που αποκτήθηκε κατά την εφαρμογή των διατάξεων του παραρτήματος.

Η Επιτροπή μπορεί ανά πάσα στιγμή να υποβάλει προτάσεις για την τροποποίηση αυτών των διατάξεων.

Άρθρο 3

Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα μέτρα που είναι αναγκαία για να εξασφαλίζεται η τήρηση των διατάξεων του παραρτήματος, εντός έξι μηνών από την κοινοποίηση (1) της παρούσας οδηγίας.

Ενημερώνουν την Επιτροπή σχετικά με τα μέτρα αυτά.

Άρθρο 4

Η οδηγία αυτή απευθύνεται στα κράτη μέλη.

Βρυξέλλες, 27 Νοεμβρίου 1984.

Για το Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος

P. BARRY

(1) Η παρούσα οδηγία κοινοποιήθηκε στα κράτη μέλη στις 3 Δεκεμβρίου 1984.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

ΠΡΟΤΥΠΟ ΣΥΜΒΑΣΗΣ

Άρθρο 1

Αντικείμενο της σύμβασης

Η παρούσα σύμβαση έχει ως αντικείμενο τη ρύθμιση των αμοιβαίων υποχρεώσεων των ασφαλιστών εξαγωγικών πιστώσεων της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, σε περίπτωση κατά την οποία:

- μια επιχείριση («κύριος συμβαλλόμενος») αναθέτει ως υπεργολαβία σε μία ή περισσότερες επιχειρήσεις («υπεργολάβους») ενός ή περισσότερων κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας εξαγωγική σύμβαση, της οποίας ο κύριος συμβαλλόμενος αποτελεί τον μόνο δικαιούχο και η οποία έχει συναφθεί με επιχείρηση («αγοραστή») που ευρίσκεται:

- είτε σε χώρα που δεν ανήκει στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα,

- είτε σε κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας άλλο από εκείνα στα οποία είναι εγκατεστημένοι ο κύριος συμβαλλόμενος και ο ή οι υπεργολάβοι,

- ο κύριος συμβαλλόμενος έχει αναλάβει την υποχρέωση να καταβάλει στον ή στους υπεργολάβους το τμήμα που τους ανήκει από τα ποσά που καταβάλλει ο αγοραστής, καθώς και να ολοκληρώσει τις αναγκαίες, ενδεχομένως, διατυπώσεις για τη μεταφορά του τμήματος, από τα ποσά που κατέβαλε ο αγοραστής, που πρέπει να περιέλθει στον ή τους υπεργολάβους,

- δεν υφίσταται έννομη σχέση μεταξύ του ή των υπεργολάβων και του αγοραστή,

- ο ασφαλιστής των πιστώσεων του κύριου συμβαλλόμενου (« κύριος ασφαλιστής») και ο ασφαλιστής ή οι ασφαλιστές των πιστώσεών του ή των υπεργολάβων («από κοινού ασφαλιστές») είναι διατεθειμένοι να εγγυηθούν, ο καθένας σύμφωνα με τους συνήθεις όρους των ασφαλιστηρίων συμβολαίων τους, το τμήμα της πράξης που εκτελείται στις αντίστοιχες χώρες τους έναντι των κινδύνων που καθορίζονται με δική τους μέριμνα σε κάθε επιμέρους σύμβαση.

Οι συμβάσεις, τις οποίες οι προαναφερόμενοι ασφαλιστές εξαγωγικών πιστώσεων θα συνάπτουν για κάθε επιμέρους περίπτωση σχετικά με την παροχή κοινών εγγυήσεων προς κύριο συμβαλλόμενο και προς ένα ή περισσότερους υπεργολάβους, διέπονται από τις γενικές διατάξεις των κατωτέρω άρθρων.

Άρθρο 2

Υποχρώσεις του κύριου ασφαλιστή

Ο κύριος ασφαλιστής, διαχειριζόμενος μόνος τον κίνδυνο, συμπεριλαμβανομένων και των υπεργολαβιών, αναλαμβάνει την υποχρέωση:

α) να παρέχει εγγύηση στον κύριο συμβαλλόμενο για το δικό του μερίδιο της σύμβασης έναντι των κινδύνων που καθορίζονται με δική του μέριμνα σε κάθε ιδιαίτερη σύμβαση·

β) να μην αποδέχεται καμία τροποποίηση των όρων της εκτέλεσης της σύμβασης (ποσό, παράδοση, καταβολή κλπ.) ή της συμφωνίας μεταξύ του κύριου συμβαλλόμενου και του ή των υπεργολάβων για την εκτέλεση της εν λόγω σύμβασης, παρά μόνο ύστερα από κοινή συμφωνία με τον ή τους από κοινού ασφαλιστές·

γ) να μην κηρύσσει την απώλεια του δικαιώματος αποζημίωσης που απορρέει από το ασφαλιστήριο συμβόλαιο που έχει εκδοθεί υπέρ του κύριου συμβαλλόμενου, λόγω αθέτησης υποχρέωσης του τελευταίου, χωρίς να ειδοποιήσει τον ή τους από κοινού ασφαλιστές·

δ) να μην κηρύσσει ανίσχυρο το ασφαλιστήριο συμβόλαιο χωρίς να ειδοποιήσει τον ή τους από κοινού ασφαλιστές·

ε) να γνωστοποιεί στον ή στους από κοινού ασφαλιστές κάθε γεγονός που περιέρχεται σε γνώση του και το οποίο τροποποιεί, ενδεχομένως, τη φύση ή την έκταση του κινδύνου ή οδηγεί σε ζημία ·

στ) σε περίπτωση ζημίας ή απειλής ζημίας, να συμβουλεύεται τον ή τους από κοινού ασφαλιστές για τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν· η απόφαση αναγνώρισης της ζημίας πρέπει, κατά το δυνατόν, να λαμβάνεται με κοινή συμφωνία, επιπλέον δε το ποσό της αποζημίωσης και οι λεπτομέρειες για την καταβολή της να καθορίζονται σύμφωνα με τους όρους κάθε ασφαλιστηρίου συμβολαίου ·

ζ) σε περίπτωση ζημίας, να λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα ή να απαιτεί από τον κύριο συμβαλλόμενο να λαμβάνει αυτός τα αναγκαία μέτρα για την είσπραξη των οφειλόμενων ποσών και να καταβάλλει στον από κοινού ασφαλιστή το τμήμα που του αναλογεί από τα εισπραττόμενα ποσά, καθώς και να ολοκληρώνει κάθε διατύπωση που ενδεχομένως απαιτείται για τη μεταβίβαση αυτού του τμήματος. Οι δαπάνες είσπραξης με τις οποίες επιβαρύνεται ο κύριος ασφαλιστής κατανέμονται μεταξύ των ασφαλιστών ανάλογα με το μερίδιο της σύμβασης που έχει ασφαλιστεί·

η) σε περίπτωση ακύρωσης της εγγύησης που παρέχεται στον κύριο συμβαλλόμενο, να καταβάλει κάθε προσπάθεια για να ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις που προβλέπει το άρθρο αυτό. Άρθρο 3

Υποχρεώσεις κάθε από κοινού ασφαλιστή

Κάθε από κοινού ασφαλιστής αναλαμβάνει την υποχρέωση, για ό,τι τον αφορά:

α) να παρέχει εγγύηση στον υπεργολάβο της χώρας του, για το δικό του μερίδιο της πράξης, έναντι των κινδύνων που καθορίζονται με δική του μέριμνα σε κάθε ιδιαίτερη σύμβαση·

β) να μην αποδέχεται τροποποίηση της σύμβασης που έχουν συνάψει ο κύριος συμβαλλόμενος και ο ή οι υπεργολάβοι για την εκτέλεση της σύμβασης που έχει συναφθεί με τον αγοραστή, παρά μόνο ύστερα από κοινή συμφωνία με τον κύριο ασφαλιστή·

γ) να μην κηρύσσει την απώλεια του δικαιώματος αποζημίωσης που απορρέει από το ασφαλιστήριο συμβόλαιο το οποίο έχει εκδοθεί υπέρ του υπεργολάβου, λόγω αθέτησης υποχρέωσης του τελευταίου, χωρίς να ειδοποιεί τον κύριο ασφαλιστή·

δ) να μην κηρύσσει ανίσχυρο το ασφαλιστήριο συμβόλαιο χωρίς να ειδοποιεί τον κύριο ασφαλιστή·

ε) να γνωστοποιεί στον κύριο ασφαλιστή κάθε γεγονός που περιέρχεται σε γνώση του και το οποίο τροποποιεί ενδεχομένως τη φύση ή την έκταση του κινδύνου ή οδηγεί σε ζημία·

στ) σε περίπτωση ακύρωσης της εγγύησης που παρέχεται στον υπεργολάβο, να καταβάλει κάθε προσπάθεια για να ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις που προβλέπονται στο άρθρο αυτό.

Άρθρο 4

Παγιοποίηση

Σε περίπτωση συμφωνίας για την παγιοποίηση του χρέους της αγοράστριας χώρας, ο κύριος ασφαλιστής και ο από κοινού ασφαλιστής ή οι από κοινού ασφαλιστές συζητούν τους τρόπους και τα μέσα που επιτρέπουν την επίλυση των ειδικών προβλημάτων που προκύπτουν από τη συμφωνία παγιοποίησης.

Άρθρο 5

Πράξεις σε θέματα πιστώσεως αγοράς

Οι ασφαλιστές πιστώσεων της Κοινότητας, οι οποίοι συμφωνούν ότι τα συστήματά τους πιστώσεως αγοράς συμφωνούν σε ικανοποιητικό βαθμό, μπορούν να συμφωνήσουν περαιτέρω να καθιερώσουν ή να καλύψουν μία μόνο πίστωση αγοράς για το σύνολο σύμβασης, οπότε εφαρμόζονται κατ' αναλογία οι διατάξεις της παρούσας σύμβασης.

Άρθρο 6

Διαιτησία

Κάθε διαφορά που γεννάται από την παρούσα συμφωνία και η οποία δεν μπορεί να λυθεί εξωδίκως, φέρεται σε διαιτητικό δικαστήριο αποτελούμενο από τρεις διαιτητές. Κάθε μέρος διορίζει ένα διαιτητή. Ο τρίτος διαιτητής διορίζεται από τον πρόεδρο του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και εκτελεί καθήκοντα προέδρου του διαιτητικού δικαστηρίου. Η διαδικασία διέπεται από τον κανονισμό συνδιαλλαγής και διαιτησίας του Διεθνούς Εμπορικού Επιμελητηρίου.