2002R2371 — EL — 01.01.2010 — 002.001

Το έγγραφο αυτό συνιστά βοήθημα τεκμηρίωσης και δεν δεσμεύει τα κοινοτικά όργανα

Τροποποιείται από:

Διορθώνεται από:

▼B

ΚΑΝΟΝΙΣΜΌΣ (ΕΚ) αριθ. 2371/2002 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ

της 20ής Δεκεμβρίου 2002

για τη διατήρηση και βιώσιμη εκμετάλλευση των αλιευτικών πόρων στο πλαίσιο της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής

ΚΕΦΑΛΑΙΟ I

ΠΕΔΙΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟΙ

Άρθρο 1

Πεδίο εφαρμογής

1.  Η Κοινή Αλιευτική Πολιτική καλύπτει δραστηριότητες διατήρησης, διαχείρισης και εκμετάλλευσης έμβιων υδρόβιων πόρων την υδατοκαλλιέργεια και τη μεταποίηση και εμπορία προϊόντων αλιείας και υδατοκαλλιέργειας, στην περίπτωση που οι δραστηριότητες αυτές ασκούνται στο έδαφος των κρατών μελών ή στα ύδατα της Κοινότητας ή από αλιευτικά σκάφη των κρατών μελών ή, με την επιφύλαξη της πρωταρχικής ευθύνης του κράτους της σημαίας, από υπηκόους των κρατών μελών.

2.  Η Κοινή Αλιευτική Πολιτική προβλέπει συνεκτικά μέτρα που αφορούν:

Άρθρο 2

Στόχοι

1.  Η Κοινή Αλιευτική Πολιτική διασφαλίζει την εκμετάλλευση των έμβιων υδρόβιων πόρων που παρέχει βιώσιμες οικονομικές, περιβαλλοντικές και κοινωνικές συνθήκες.

Για τον σκοπό αυτό, η Κοινότητα εφαρμόζει την προληπτική προσέγγιση λαμβάνοντας μέτρα που έχουν ως στόχο την προστασία και τη διατήρηση των έμβιων υδρόβιων πόρων, τη λήψη μέτρων για τη βιώσιμη εκμετάλλευσή τους και την ελαχιστοποίηση της επίπτωσης των αλιευτικών δραστηριοτήτων στα θαλάσσια οικοσυστήματα. Η εν λόγω αρχή αποσκοπεί στη σταδιακή εφαρμογή μιας προσέγγισης όσον αφορά τη διαχείριση της αλιείας που θα στηρίζεται στο οικοσύστημα. Επιδιώκει την αποτελεσματικότητα των αλιευτικών δραστηριοτήτων στο πλαίσιο ενός οικονομικά βιώσιμου και ανταγωνιστικού τομέα αλιείας και υδατοκαλλιέργειας, παρέχοντας ένα επαρκές επίπεδο διαβίωσης σε όσους εξαρτώνται από τις αλιευτικές δραστηριότητες, λαμβάνοντας ταυτόχρονα υπόψη τα συμφέροντα των καταναλωτών.

2.  Η Κοινή Αλιευτική Πολιτική πρέπει να κατευθύνεται από τις ακόλουθες αρχές ορθής διαχείρισης:

Άρθρο 3

Ορισμοί

Για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού, εφαρμόζονται οι ακόλουθοι ορισμοί:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ II

ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ

Άρθρο 4

Είδη μέτρων

1.  Για την επίτευξη των στόχων που αναφέρονται στο άρθρο 2 παράγραφος 1, το Συμβούλιο θεσπίζει κοινοτικά μέτρα τα οποία διέπουν την πρόσβαση σε ύδατα και πόρους καθώς και όρους βιώσιμης άσκησης των αλιευτικών δραστηριοτήτων.

2.  Τα μέτρα που αναφέρονται στην παράγραφο 1, καταρτίζονται λαμβάνοντας υπόψη διαθέσιμα επιστημονικά, τεχνικά και οικονομικά στοιχεία και ιδίως τις εκθέσεις που συντάσσονται από την Επιστημονική, Τεχνική και Οικονομική Επιτροπή Αλιείας (ΕΤΟΕΑ) που συγκροτείται δυνάμει του άρθρου 33 παράγραφος 1, καθώς και τυχόν γνώμες των περιφερειακών γνωμοδοτικών συμβουλίων που συγκροτούνται δυνάμει του άρθρου 31. Τα μέτρα αυτά μπορούν, ιδίως, να περιλαμβάνουν μέτρα για κάθε απόθεμα ή ομάδα αποθεμάτων για τον περιορισμό της θνησιμότητας λόγω αλιείας και της περιβαλλοντικής επίπτωσης των αλιευτικών δραστηριοτήτων μέσω:

Άρθρο 5

Σχέδια ανάκτησης

1.  Το Συμβούλιο θεσπίζει, κατά προτεραιότητα, σχέδια ανάκτησης για αλιευτικές δραστηριότητες που εκμεταλλεύονται αποθέματα τα οποία βρίσκονται εκτός των ασφαλών βιολογικών ορίων.

2.  Στόχος των σχεδίων ανάκτησης είναι να διασφαλίζουν την επάνοδο των αποθεμάτων σε ασφαλή βιολογικά όρια.

Περιλαμβάνουν σημεία αναφοράς διατήρησης, όπως στόχους βάσει των οποίων αξιολογείται η ανάκτηση των αποθεμάτων εντός ασφαλών βιολογικών ορίων.

Οι στόχοι εκφράζονται σε:

Τα σχέδια ανάκτησης μπορούν να περιλαμβάνουν στόχους σχετικούς με άλλους έμβιους υδρόβιους πόρους καθώς και στόχους για τη διατήρηση ή τη βελτίωση της κατάστασης διατήρησης των θαλάσσιων οικοσυστημάτων.

Στις περιπτώσεις που τίθενται περισσότεροι από έναν στόχοι, τα σχέδια ανάκτησης προσδιορίζουν τον βαθμό προτεραιότητας κάθε στόχου.

3.  Τα σχέδια ανάκτησης καταρτίζονται βάσει της προληπτικής προσέγγισης στη διαχείριση της αλιείας και λαμβάνουν υπόψη τα οριακά σημεία αναφοράς που συνιστώνται από τους αρμόδιους επιστημονικούς φορείς. Διασφαλίζουν τη βιώσιμη εκμετάλλευση των αποθεμάτων, καθώς και το γεγονός ότι οι συνέπειες των αλιευτικών δραστηριοτήτων στα θαλάσσια οικοσυστήματα παραμένουν σε διατηρήσιμα επίπεδα.

Μπορούν να καλύπτουν είτε την αλιεία μεμονωμένων αποθεμάτων είτε την αλιεία που εκμεταλλεύεται διάφορα αποθέματα, και λαμβάνουν δεόντως υπόψη την αλληλεπίδραση μεταξύ αποθεμάτων και αλιείας.

Τα σχέδια ανάκτησης είναι πολυετή και αναφέρουν το αναμενόμενο χρονικό πλαίσιο για την επίτευξη των τιθέμενων στόχων.

4.  Σχέδια ανάκτησης μπορούν να περιλαμβάνουν οποιοδήποτε μέτρο που προβλέπεται στο άρθρο 4 παράγραφος 2 στοιχεία γ) έως η), καθώς και κανόνες αλίευσης οι οποίοι συνίστανται σε προκαθορισμένη δέσμη βιολογικών παραμέτρων που διέπουν τα όρια αλιευμάτων.

Τα σχέδια ανάκτησης περιλαμβάνουν περιορισμούς της αλιευτικής προσπάθειας εκτός αν αυτό δεν είναι αναγκαίο προς επίτευξη του στόχου του σχεδίου. Τα μέτρα που περιλαμβάνονται στα σχέδια ανάκτησης είναι αναλογικά προς τους στόχους και το αναμενόμενο χρονικό πλαίσιο, και αποφασίζονται από το Συμβούλιο λαμβάνοντας υπόψη:

5.  Η Επιτροπή συντάσσει έκθεση για την αποτελεσματικότητα των σχεδίων ανάκτησης όσον αφορά την επίτευξη των στόχων.

Άρθρο 6

Σχέδια διαχείρισης

1.  Το Συμβούλιο θεσπίζει σχέδια διαχείρισης εφόσον αυτό απαιτείται για τη διατήρηση των αποθεμάτων εντός ασφαλών βιολογικών ορίων, για αλιευτικές δραστηριότητες που εκμεταλλεύονται αποθέματα τα οποία βρίσκονται στα ασφαλή βιολογικά όρια ή εντός αυτών.

2.  Τα σχέδια διαχείρισης περιλαμβάνουν σημεία αναφοράς διατήρησης όπως στόχους βάσει των οποίων αξιολογείται η διατήρηση των αποθεμάτων εντός των ορίων αυτών. Εφαρμόζεται το άρθρο 5 παράγραφος 2 στοιχεία α) έως δ).

Τα σχέδια διαχείρισης μπορούν να περιλαμβάνουν στόχους σχετικούς με άλλους έμβιους υδρόβιους πόρους καθώς και στόχους για τη διατήρηση ή τη βελτίωση της κατάστασης διατήρησης των θαλάσσιων οικοσυστημάτων.

Στις περιπτώσεις που τίθενται περισσότεροι από έναν στόχοι ►C1  , τα σχέδια διαχείρισης ◄ προσδιορίζουν τον βαθμό προτεραιότητας των στόχων αυτών.

3.  Τα σχέδια διαχείρισης καταρτίζονται βάσει της προληπτικής προσέγγισης στη διαχείριση της αλιείας και λαμβάνουν υπόψη τα οριακά σημεία αναφοράς που συνιστώνται από τους αρμόδιους επιστημονικούς φορείς. Διασφαλίζουν τη βιώσιμη εκμετάλλευση των αποθεμάτων και την παραμονή των συνεπειών των αλιευτικών δραστηριοτήτων στα θαλάσσια οικοσυστήματα σε διατηρήσιμα επίπεδα.

Μπορούν να καλύπτουν είτε την αλιεία μεμονωμένων αποθεμάτων είτε την αλιεία που εκμεταλλεύεται διάφορα αποθέματα, και λαμβάνουν δεόντως υπόψη την αλληλεπίδραση μεταξύ αποθεμάτων και αλιείας.

►C1  Τα σχέδια διαχείρισης ◄ είναι πολυετή και αναφέρουν το αναμενόμενο χρονικό πλαίσιο για την επίτευξη των τιθέμενων στόχων.

4.  Τα σχέδια διαχείρισης μπορούν να περιλαμβάνουν οποιοδήποτε μέτρο που προβλέπεται στο άρθρο 4 παράγραφος 2 στοιχεία δ) έως θ), καθώς και κανόνες αλίευσης οι οποίοι συνίστανται σε προκαθορισμένη δέσμη βιολογικών παραμέτρων που διέπουν τα όρια αλιευμάτων.

Τα μέτρα που πρέπει να περιλαμβάνονται στα σχέδια διαχείρισης είναι αναλογικά προς τους στόχους και το αναμενόμενο χρονικό πλαίσιο, και αποφασίζονται από το Συμβούλιο λαμβάνοντας υπόψη:

5.  Η Επιτροπή συντάσσει έκθεση για την αποτελεσματικότητα των σχεδίων διαχείρισης όσον αφορά την επίτευξη των στόχων.

Άρθρο 7

Επείγοντα μέτρα της Επιτροπής

1.  Εάν υπάρχει ένδειξη σοβαρής απειλής για τη διατήρηση των έμβιων υδρόβιων πόρων ή για το θαλάσσιο οικοσύστημα που προκαλείται από αλιευτικές δραστηριότητες, και απαιτεί άμεσες ενέργειες, η Επιτροπή, κατόπιν τεκμηριωμένης αίτησης ενός κράτους μέλους ή με δική της πρωτοβουλία, μπορεί να αποφασίζει τη λήψη επειγόντων μέτρων, η διάρκεια των οποίων δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερη των 6 μηνών. Η Επιτροπή μπορεί να λάβει νέα απόφαση να επεκτείνει τα επείγοντα μέτρα για 6 μήνες το πολύ.

2.  Το κράτος μέλος κοινοποιεί την αίτηση ταυτόχρονα στην Επιτροπή, στα άλλα κράτη μέλη και στα οικεία περιφερειακά γνωμοδοτικά συμβούλια. Τα συμβούλια αυτά μπορούν να υποβάλλουν τα γραπτά σχόλιά τους στην Επιτροπή εντός πέντε εργάσιμων ημερών από την παραλαβή της αίτησης.

Η Επιτροπή λαμβάνει απόφαση εντός δεκαπέντε εργάσιμων ημερών από την παραλαβή της αίτησης που αναφέρεται στην παράγραφο 1.

3.  Τα επείγοντα μέτρα έχουν άμεση ισχύ. Κοινοποιούνται στα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη και δημοσιεύονται στην Επίσημη Εφημερίδα.

4.  Τα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη μπορούν να παραπέμψουν την απόφαση της Επιτροπής στο Συμβούλιο εντός δέκα εργάσιμων ημερών από την παραλαβή της κοινοποίησης.

5.  Το Συμβούλιο, ενεργώντας με ειδική πλειοψηφία, μπορεί να λάβει διαφορετική απόφαση εντός ενός μηνός από την παραπομπή.

Άρθρο 8

Επείγοντα μέτρα κράτους μέλους

1.  Εάν υπάρχει ένδειξη σοβαρής και απρόβλεπτης απειλής για τη διατήρηση των έμβιων υδρόβιων πόρων ή για το θαλάσσιο οικοσύστημα, η οποία προκαλείται από αλιευτικές δραστηριότητες, σε ύδατα που υπάγονται στην κυριαρχία ή τη δικαιοδοσία κράτους μέλους, και σε περίπτωση που οποιαδήποτε αδικαιολόγητη καθυστέρηση θα μπορούσε να προκαλέσει ζημίες οι οποίες θα ήταν δύσκολο να αποκατασταθούν, το εν λόγω κράτος μέλος μπορεί να λαμβάνει επείγοντα μέτρα, η διάρκεια των οποίων δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερη των τριών μηνών.

2.  Τα κράτη μέλη που προτίθενται να λάβουν επείγοντα μέτρα κοινοποιούν την πρόθεσή τους στην Επιτροπή, τα άλλα κράτη μέλη και τα οικεία περιφερειακά γνωμοδοτικά συμβούλια διαβιβάζοντας σχέδιο των μέτρων αυτών μαζί με επεξηγηματικό σημείωμα, πριν από την έγκρισή τους.

3.  Τα κράτη μέλη και τα οικεία περιφερειακά γνωμοδοτικά συμβούλια μπορούν να υποβάλλουν εγγράφως τα σχόλιά τους στην Επιτροπή εντός πέντε εργάσιμων ημερών από την ημερομηνία της κοινοποίησης. Η Επιτροπή επιβεβαιώνει, καταργεί ή τροποποιεί το μέτρο εντός δεκαπέντε εργάσιμων ημερών από την ημερομηνία της κοινοποίησης.

4.  Η απόφαση της Επιτροπής κοινοποιείται στα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη και δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

5.  Τα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη μπορούν να παραπέμψουν την απόφαση της Επιτροπής στο Συμβούλιο εντός δέκα εργάσιμων ημερών από την παραλαβή της κοινοποίησης.

6.  Το Συμβούλιο, ενεργώντας με ειδική πλειοψηφία, μπορεί να λάβει διαφορετική απόφαση εντός ενός μηνός από την παραπομπή.

Άρθρο 9

Μέτρα των κρατών μελών εντός της ζώνης των 12 ναυτικών μιλίων

1.  Τα κράτη μέλη μπορούν να λαμβάνουν μέτρα, τα οποία δεν εισάγουν διακρίσεις, για τη διατήρηση και τη διαχείριση αλιευτικών πόρων και για την ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων της αλιείας στη διατήρηση των θαλάσσιων οικοσυστημάτων εντός 12 ναυτικών μιλίων από τις γραμμές βάσης τους υπό τον όρο ότι η Κοινότητα δεν έχει λάβει μέτρα διατήρησης και διαχείρισης ειδικά για την περιοχή αυτήν. Τα μέτρα των κρατών μελών πρέπει να είναι συμβατά προς τους στόχους που καθορίζονται στο άρθρο 2 και να μην είναι λιγότερο αυστηρά από εκείνα που προβλέπονται από την υφιστάμενη κοινοτική νομοθεσία.

Στην περίπτωση που τα μέτρα που λαμβάνουν τα κράτη μέλη ενδέχεται να επηρεάζουν σκάφη άλλου κράτους μέλους, τα μέτρα αυτά θεσπίζονται μόνον κατόπιν διαβούλευσης με την Επιτροπή, τα κράτη μέλη και τα οικεία περιφερειακά γνωμοδοτικά συμβούλια σχετικά με σχέδιο των μέτρων συνοδευόμενο από επεξηγηματικό σημείωμα.

2.  Τα μέτρα που εφαρμόζονται σε αλιευτικά σκάφη άλλων κρατών μελών υπόκεινται στις διαδικασίες που καθορίζονται στο άρθρο 8 παράγραφοι 3 έως 6.

Άρθρο 10

Μέτρα των κρατών μελών που εφαρμόζονται αποκλειστικά σε αλιευτικά σκάφη που φέρουν τη σημαία τους

Τα κράτη μέλη μπορούν να λαμβάνουν μέτρα για τη διατήρηση και τη διαχείριση αποθεμάτων σε ύδατα τα οποία τελούν υπό την κυριαρχία ή τη δικαιοδοσία τους υπό τον όρο ότι:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ III

ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΑΛΙΕΥΤΙΚΗΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ

▼M1

Άρθρο 11

Προσαρμογή της αλιευτικής ικανότητας

1.  Τα κράτη μέλη θέτουν σε εφαρμογή μέτρα αναπροσαρμογής της αλιευτικής ικανότητας για τους στόλους τους προκειμένου να επιτύχουν σταθερή και διαρκή ισορροπία μεταξύ της εν λόγω αλιευτικής ικανότητας και των αλιευτικών δυνατοτήτων τους.

2.  Τα κράτη μέλη διασφαλίζουν ότι δεν σημειώνεται υπέρβαση των επιπέδων αναφοράς, που εκφράζονται σε μονάδες GT και kW, για την αλιευτική ικανότητα, όπως καθορίζεται σύμφωνα με το παρόν άρθρο και το άρθρο 12.

3.  Δεν επιτρέπεται καμία έξοδος από το στόλο με τη χορήγηση δημόσιας ενίσχυσης, εκτός εάν έχει προηγηθεί απόσυρση της γενικής άδειας αλιείας που καθορίζεται στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1281/2005 της Επιτροπής ( 10 ) και, ενδεχομένως, των ειδικών αδειών αλιείας που καθορίζονται στους σχετικούς κανονισμούς. Με την επιφύλαξη των διατάξεων της παραγράφου 6, δεν μπορεί να αντικαθίσταται η αλιευτική ικανότητα που αντιστοιχεί στη γενική άδεια αλιείας, και, όπου απαιτείται, στις ειδικές άδειες αλιείας.

4.  Εφόσον χορηγείται δημόσια ενίσχυση για την απόσυρση αλιευτικής ικανότητας που υπερβαίνει την αναγκαία μείωση ικανότητας προκειμένου να τηρηθούν τα επίπεδα αναφοράς τα οποία καθορίζονται δυνάμει του παρόντος άρθρου και του άρθρου 12, ο όγκος της αποσυρόμενης αλιευτικής ικανότητας αφαιρείται αυτόματα από τα επίπεδα αναφοράς. Τα προκύπτοντα με τον τρόπο αυτό επίπεδα αναφοράς καθίστανται νέα επίπεδα αναφοράς.

5.  Οι εκσυγχρονισμοί που πραγματοποιούνται άνωθεν του κυρίου καταστρώματος για τη βελτίωση της ασφάλειας, των συνθηκών εργασίας, της υγιεινής και της ποιότητας των προϊόντων, στα αλιευτικά σκάφη ηλικίας πέντε ετών και άνω, μπορούν να αυξήσουν τη χωρητικότητα του σκάφους, υπό τον όρο ότι οι εκσυγχρονισμοί αυτοί δεν αυξάνουν την αλιευτική ικανότητά του. Τα επίπεδα αναφοράς, όπως καθορίζονται δυνάμει του παρόντος άρθρου και του άρθρου 12, προσαρμόζονται ανάλογα. Η αντιστοιχούσα χωρητικότητα δεν χρειάζεται να λαμβάνεται υπόψη για τον καθορισμό του ισοζυγίου εισόδων και εξόδων εκ μέρους των κρατών μελών, σύμφωνα με το άρθρο 13.

6.  Από την 1η Ιανουαρίου 2007, για τη βελτίωση της ασφάλειας επί του σκάφους, των συνθηκών εργασίας, της υγιεινής και της ποιότητας των προϊόντων, τα κράτη μέλη έχουν δικαίωμα να ανακατανέμουν, στα νέα ή υφιστάμενα σκάφη, την εξής αλιευτική ικανότητα από απόψεως χωρητικότητας, υπό τον όρο ότι η εν λόγω αλιευτική ικανότητα δεν αυξάνει την ικανότητα αλιείας του σκάφους:

Τα επίπεδα αναφοράς, όπως καθορίζονται δυνάμει του παρόντος άρθρου και του άρθρου 12, προσαρμόζονται ανάλογα. Η αντιστοιχούσα αλιευτική ικανότητα δεν πρέπει αναγκαστικά να λαμβάνεται υπόψη για τον καθορισμό του ισοζυγίου εισόδων και εξόδων εκ μέρους των κρατών μελών, σύμφωνα με το άρθρο 13.

Κατά την κατανομή αλιευτικής ικανότητας βάσει της παρούσας παραγράφου, τα κράτη μέλη δίνουν προτεραιότητα στην παράκτια αλιεία μικρής κλίμακας, κατά την έννοια του άρθρου 26 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006 του Συμβουλίου ( 11 ).

7.  Οι κανόνες εφαρμογής του παρόντος άρθρου μπορούν να θεσπίζονται σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 30 παράγραφος 2.

▼B

Άρθρο 12

Επίπεδα αναφοράς για τους αλιευτικούς στόλους

1.  Η Επιτροπή καθορίζει με τη διαδικασία του άρθρου 30 παράγραφος 2, για κάθε κράτος μέλος επίπεδα αναφοράς, εκφραζόμενα σε μονάδες GT και kW, για τη συνολική αλιευτική ικανότητα των κοινοτικών αλιευτικών σκαφών που φέρουν τη σημαία αυτού του κράτους μέλους.

Τα επίπεδα αναφοράς είναι το άθροισμα των στόχων του Πολυετούς Προγράμματος Προσανατολισμού 1997-2002 για κάθε τμήμα του στόλου που καθορίστηκαν για την 31η Δεκεμβρίου 2002 με την απόφαση 97/413/ΕΚ του Συμβουλίου ( 12 ).

2.  Οι κανόνες εφαρμογής του παρόντος άρθρου μπορούν να θεσπίζονται σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 30 παράγραφος 2.

▼M1

Άρθρο 13

Είσοδος/έξοδος και μείωση της συνολικής αλιευτικής ικανότητας

1.  Τα κράτη μέλη διαχειρίζονται τις εισόδους και τις εξόδους από το στόλο κατά τρόπον ώστε, από την 1η Ιανουαρίου 2003:

2.  Οι κανόνες εφαρμογής του παρόντος άρθρου μπορούν να θεσπίζονται σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 30 παράγραφος 2.

▼B

Άρθρο 14

Ανταλλαγή πληροφοριών

1.  Κάθε χρόνο, η Επιτροπή υποβάλλει σύνοψη των αποτελεσμάτων των προσπαθειών των κρατών μελών για την επίτευξη βιώσιμης ισορροπίας μεταξύ αλιευτικής ικανότητας και αλιευτικών δυνατοτήτων. Η σύνοψη αυτή βασίζεται στην ετήσια έκθεση που αποστέλλει κάθε κράτος μέλος στην Επιτροπή το αργότερο στις 30 Απριλίου του επόμενου έτους.

Η σύνοψη της Επιτροπής, στην οποία επισυνάπτονται οι εκθέσεις των κρατών μελών, διαβιβάζεται, πριν από το τέλος του έτους, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο συνοδευόμενη από τις γνωμοδοτήσεις της ΕΤΟΕΑ και της επιτροπής αλιείας και υδατοκαλλιέργειας του άρθρου 30 παράγραφος 1.

2.  Κανόνες εφαρμογής για τις ανταλλαγές αυτές μπορούν να θεσπίζονται σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 30 παράγραφος 2.

Άρθρο 15

Μητρώα αλιευτικών σκαφών

1.  Κάθε κράτος μέλος τηρεί μητρώο των κοινοτικών αλιευτικών σκαφών που φέρουν τη σημαία του, το οποίο περιλαμβάνει τις ελάχιστες πληροφορίες σχετικά με τα χαρακτηριστικά και τη δραστηριότητα των σκαφών, που είναι απαραίτητες για τη διαχείριση των μέτρων που θεσπίζονται σε κοινοτικό επίπεδο.

2.  Κάθε κράτος μέλος θέτει στη διάθεση της Επιτροπής τις πληροφορίες που αναφέρονται στην παράγραφο 1.

3.  Η Επιτροπή θεσπίζει κοινοτικό μητρώο αλιευτικών σκαφών το οποίο περιέχει τις πληροφορίες τις οποίες λαμβάνει δυνάμει της παραγράφου 2 και το θέτει στη διάθεση των κρατών μελών. Το μητρώο αυτό τηρεί τις κοινοτικές διατάξεις σχετικά με την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα.

4.  Οι πληροφορίες που αναφέρονται στην παράγραφο 1 και οι διαδικασίες για τη διαβίβασή τους που αναφέρονται στις παραγράφους 2 και 3 είναι δυνατό να καθορίζονται με τη διαδικασία του άρθρου 30 παράγραφος 2.

Άρθρο 16

Προϋποθέσεις της κοινοτικής χρηματοδοτικής συνδρομής και μείωση της αλιευτικής προσπάθειας

1.  Χρηματοδοτική συνδρομή δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2792/1999 του Συμβουλίου, της 17ης Δεκεμβρίου 1999, για καθορισμό των λεπτομερών κανόνων και ρυθμίσεων σχετικά με την κοινοτική διαρθρωτική βοήθεια στον τομέα της αλιείας ( 13 ), με την εξαίρεση των κεφαλαίων για την διάλυση αλιευτικών σκαφών, μπορεί να χορηγηθεί μόνο στο βαθμό που ένα κράτος μέλος έχει συμμορφωθεί προς τα άρθρα 11, 13 και 15 του παρόντος κανονισμού και έχει παράσχει τις πληροφορίες που απαιτούνται δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2792/1999 του Συμβουλίου και του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 366/2001 της Επιτροπής ( 14 ).

Στο πλαίσιο αυτό η Επιτροπή, αφού δώσει στο ενδιαφερόμενο κράτος μέλος τη δυνατότητα να διατυπώσει τις απόψεις του και σε αναλογία προς το βαθμό της μη συμμόρφωσης, αναστέλλει την κοινοτική χρηματοδοτική συνδρομή δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2792/1999 για το ενδιαφερόμενο κράτος μέλος.

2.  Εάν, βάσει των διαθέσιμων πληροφοριών, η Επιτροπή κρίνει ότι η αλιευτική ικανότητα του στόλου ενός κράτους μέλους υπερβαίνει το όριο που απορρέει από τα άρθρα 11, 13 και 15, το κοινοποιεί στο ενδιαφερόμενο κράτος μέλος. Το εν λόγω κράτος μέλος μειώνει αμέσως την αλιευτική του προσπάθεια στο επίπεδο που θα βρισκόταν εάν είχαν τηρηθεί τα άρθρα 11, 13 και 15, χωρίς να θίγονται οι υποχρεώσεις που απορρέουν από τα άρθρα αυτά. Το ενδιαφερόμενο κράτος μέλος διαβιβάζει το πρόγραμμα μείωσης στην Επιτροπή για εξακρίβωση, σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 30 παράγραφος 2, είτε η μείωση ισούται προς την υπέρβαση της ικανότητας είτε όχι.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV

ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΣΕ ΥΔΑΤΑ ΚΑΙ ΠΟΡΟΥΣ

Άρθρο 17

Γενικοί κανόνες

1.  Τα κοινοτικά αλιευτικά σκάφη διαθέτουν ισότιμη πρόσβαση σε ύδατα και πόρους σε όλα τα κοινοτικά ύδατα εκτός εκείνων που αναφέρονται στην παράγραφο 2, με την επιφύλαξη των μέτρων που εκδίδονται δυνάμει του κεφαλαίου II.

2.  Σε ύδατα μέχρι 12 ναυτικά μίλια από τις γραμμές βάσης, τα οποία τελούν υπό την κυριαρχία ή δικαιοδοσία τους, τα κράτη μέλη εξουσιοδοτούνται, από την 1η Ιανουαρίου 2003 μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2012, να περιορίζουν την αλιεία σε αλιευτικά σκάφη τα οποία αλιεύουν παραδοσιακά στα ύδατα αυτά από λιμένες παρακείμενων ακτών, με την επιφύλαξη των ρυθμίσεων για κοινοτικά αλιευτικά σκάφη που φέρουν τη σημαία άλλων κρατών μελών στο πλαίσιο υφιστάμενων σχέσεων γειτονίας μεταξύ κρατών μελών και των ρυθμίσεων που προβλέπονται στο παράρτημα I, που καθορίζουν για κάθε κράτος μέλος τις γεωγραφικές ζώνες εντός των παράκτιων ζωνών άλλων κρατών μελών στις οποίες ασκούνται αλιευτικές δραστηριότητες καθώς και τα είδη τα οποία αφορούν.

Πριν από τις 31 Δεκεμβρίου 2011, η Επιτροπή θα υποβάλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο έκθεση σχετικά με τις ρυθμίσεις που προβλέπονται στην παρούσα παράγραφο. Το Συμβούλιο θα αποφασίσει πριν από τις 31 Δεκεμβρίου 2012 για τις διατάξεις που θα ακολουθήσουν τις προαναφερόμενες ρυθμίσεις.

Άρθρο 18

Shetland Box

1.  Για είδη ιδιαίτερης σημασίας, στην περιοχή που καθορίζεται στο παράρτημα II, τα οποία είναι βιολογικώς ευπαθή λόγω των χαρακτηριστικών εκμετάλλευσής τους, η αλιευτική δραστηριότητα των κοινοτικών αλιευτικών σκαφών μήκους μεταξύ των καθέτων 26 μέτρων το πολύ, τα οποία αλιεύουν βενθοπελαγικά είδη, εκτός από το σύκο της Νορβηγίας και το προσφυγάκι, διέπονται από σύστημα προηγούμενης άδειας σύμφωνα με τους όρους που καθορίζονται στον παρόντα κανονισμό και, ιδίως, στο παράρτημα II.

2.  Λεπτομερείς κανόνες εφαρμογής και διαδικασίες για την εφαρμογή της παρούσας παραγράφου 1 είναι δυνατόν να θεσπίζονται με τη διαδικασία του άρθρου 30 παράγραφος 2.

Άρθρο 19

Επανεξέταση των κανόνων πρόσβασης

1.  Μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2003, η Επιτροπή υποβάλλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο έκθεση σχετικά με τους κανόνες που αφορούν την πρόσβαση σε ύδατα και πόρους, οι οποίοι προβλέπονται στην κοινοτική νομοθεσία, εκτός εκείνων που αναφέρονται στο άρθρο 17 παράγραφος 2, και στην οποία αξιολογείται η αιτιολόγηση των κανόνων αυτών από την άποψη των στόχων διατήρησης και βιώσιμης εκμετάλλευσης.

2.  Βάσει της έκθεσης που αναφέρεται στην παράγραφο 1 και έχοντας υπόψη την αρχή που καθορίζεται στο άρθρο 17 παράγραφος 1, το Συμβούλιο αποφασίζει, πριν τις 31 Δεκεμβρίου 2004, για τυχόν απαιτούμενες προσαρμογές των κανόνων αυτών.

Άρθρο 20

Κατανομή αλιευτικών δυνατοτήτων

1.  Το Συμβούλιο, με ειδική πλειοψηφία κατόπιν προτάσεως της Επιτροπής, αποφασίζει τα όρια των αλιευμάτων ή/και της αλιευτικής προσπάθειας και την κατανομή των αλιευτικών δυνατοτήτων μεταξύ των κρατών μελών, καθώς και τους όρους που διέπουν τα όρια αυτά. Οι αλιευτικές δυνατότητες θα κατανεμηθούν μεταξύ των κρατών μελών κατά τρόπο διασφαλίζονται σε κάθε κράτος μέλος σχετική σταθερότητα αλιευτικών δραστηριοτήτων για κάθε απόθεμα αλιείας.

2.  Όταν η Κοινότητα καθορίζει νέες αλιευτικές δυνατότητες, το Συμβούλιο αποφασίζει την κατανομή των δυνατοτήτων αυτών λαμβάνοντας υπόψη τα συμφέροντα κάθε κράτους μέλους.

3.  Κάθε κράτος μέλος αποφασίζει, για τα σκάφη που φέρουν τη σημαία του, τη μέθοδο κατανομής των αλιευτικών δυνατοτήτων που έχουν διατεθεί στο εν λόγω κράτος μέλος σύμφωνα με το κοινοτικό δίκαιο, ενημερώνει δε την Επιτροπή σχετικά με την επιλεγείσα μέθοδο κατανομής.

4.  Το Συμβούλιο καθορίζει τις αλιευτικές δυνατότητες που διατίθεται σε τρίτες χώρες στα κοινοτικά ύδατα, και κατανέμει τις δυνατότητες αυτές σε κάθε τρίτη χώρα.

5.  Τα κράτη μέλη δύνανται, μετά από προηγούμενη ενημέρωση της Επιτροπής, να ανταλλάσσουν το σύνολο ή μέρος των αλιευτικών δυνατοτήτων που τους έχουν κατανεμηθεί.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ V

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΛΕΓΧΟΥ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

▼M2

Άρθρο 21

Κοινοτικό σύστημα ελέγχου και επιβολής

Ελέγχονται η πρόσβαση σε ύδατα και πόρους και η άσκηση των δραστηριοτήτων που καθορίζονται στο άρθρο 1, και επιβάλλεται η τήρηση των κανόνων της κοινής αλιευτικής πολιτικής. Για τον σκοπό αυτόν, θεσπίζεται κοινοτικό σύστημα για τον έλεγχο, την επιθεώρηση και την επιβολή των κανόνων της κοινής αλιευτικής πολιτικής.

▼M2 —————

▼B

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI

ΛΗΨΗ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ

Άρθρο 29

Διαδικασία λήψης αποφάσεων

Εκτός εάν προβλέπεται διαφορετικά στον παρόντα κανονισμό, το Συμβούλιο ενεργεί σύμφωνα με τη διαδικασία που καθορίζεται στο άρθρο 37 της συνθήκης.

Άρθρο 30

Επιτροπή αλιείας και υδατοκαλλιέργειας

1.  Η Επιτροπή επικουρείται από την επιτροπή αλιείας και υδατοκαλλιέργειας.

2.  Στις περιπτώσεις που γίνεται μνεία της παρούσας παραγράφου, εφαρμόζονται τα άρθρα 4 και 7 της απόφασης 1999/468/ΕΚ.

Η περίοδος που προβλέπεται στο άρθρο 4 παράγραφος 3 της απόφασης 1999/468/ΕΚ ορίζεται σε είκοσι εργάσιμες ημέρες.

3.  Στις περιπτώσεις που γίνεται μνεία της παρούσας παραγράφου, εφαρμόζονται τα άρθρα 5 και 7 της απόφασης 1999/468/ΕΚ.

Η περίοδος που προβλέπεται στο άρθρο 5 παράγραφος 6 της απόφασης 1999/468/ΕΚ ορίζεται σε 60 εργάσιμες ημέρες.

4.  Η επιτροπή θεσπίζει τον εσωτερικό κανονισμό της.

Άρθρο 31

Περιφερειακά γνωμοδοτικά συμβούλια

1.  Τα περιφερειακά γνωμοδοτικά συμβούλια ιδρύονται με σκοπό να συμβάλουν στην επίτευξη των στόχων του άρθρου 2 παράγραφος 1 και ιδίως να παρέχουν συμβουλές στην Επιτροπή για θέματα διαχείρισης της αλιείας όσον αφορά ορισμένες θαλάσσιες περιοχές και αλιευτικές ζώνες.

2.  Τα περιφερειακά γνωμοδοτικά συμβούλια συνίστανται κυρίως από αλιείς και άλλους αντιπροσώπους των συμφερόντων που θίγονται από την Κοινή Αλιευτική Πολιτική, όπως αντιπροσώπους του κλάδου αλιείας και της υδατοκαλλιέργειας, του περιβάλλοντος και των συμφερόντων των καταναλωτών και επιστημονικούς εμπειρογνώμονες από όλα τα κράτη μέλη που έχουν συμφέροντα αλιείας στη σχετική θαλάσσια περιοχή ή αλιευτική ζώνη.

3.  Αντιπρόσωποι των εθνικών και περιφερειακών διοικήσεων που έχουν συμφέροντα αλιείας στη σχετική θαλάσσια περιοχή ή αλιευτική ζώνη έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν στα περιφερειακά γνωμοδοτικά συμβούλια ως μέλη ή παρατηρητές. Η Επιτροπή μπορεί να παρίσταται κατά τις συνεδριάσεις των.

4.  Η Επιτροπή μπορεί να ζητεί συμβουλές από τα περιφερειακά γνωμοδοτικά συμβούλια όσον αφορά προτάσεις μέτρων, όπως πολυετή προγράμματα ανάκτησης των αποθεμάτων ή διαχείρισης, που πρόκειται να ληφθούν βάσει του άρθρου 37 της συνθήκης, τα οποία πρόκειται να υποβάλει και τα οποία αφορούν ειδικότερα την αλιεία στη σχετική περιοχή. Η Επιτροπή και τα άλλα κράτη μέλη μπορούν να ζητούν συμβουλές από τα Συμβούλια αυτά όσον αφορά άλλα μέτρα. Οι διαβουλεύσεις αυτές διεξάγονται ανεξάρτητα από τη διαβούλευση με την ΕΤΟΕΑ και με την επιτροπή αλιείας και υδατοκαλλιέργειας.

5.  Τα περιφερειακά γνωμοδοτικά συμβούλια μπορούν:

Τα περιφερειακά γνωμοδοτικά συμβούλια ενημερώνουν τη επιτροπή αλιείας και υδατοκαλλιέργειας για τις δραστηριότητές τους.

Άρθρο 32

Διαδικασία ίδρυσης περιφερειακών γνωμοδοτικών συμβουλίων

Το Συμβούλιο αποφασίζει για την ίδρυση περιφερειακού γνωμοδοτικού συμβουλίου. Το περιφερειακό γνωμοδοτικό συμβούλιο καλύπτει θαλάσσιες περιοχές που υπάγονται στη δικαιοδοσία δύο τουλάχιστον κρατών μελών. Το περιφερειακό γνωμοδοτικό συμβούλιο θεσπίζει τον εσωτερικό του κανονισμό.

Άρθρο 33

Επιστημονική, Τεχνική και Οικονομική Επιτροπή Αλιείας

1.  Ιδρύεται Επιστημονική, Τεχνική και Οικονομική Επιτροπή Αλιείας (ΕΤΟΕΑ). Η ΕΤΟΕΑ ερωτάται τακτικά για θέματα που αφορούν τη διατήρηση και διαχείριση των έμβιων υδρόβιων πόρων, συμπεριλαμβανομένων βιολογικών, οικονομικών, περιβαλλοντικών, κοινωνικών και τεχνικών θεμάτων.

2.  Η Επιτροπή λαμβάνει υπόψη τις συμβουλές της ΕΤΟΕΑ κατά την υποβολή προτάσεων για τη διαχείριση της αλιείας δυνάμει του παρόντος κανονισμού.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VII

ΤΕΛΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 34

Καταργήσεις

1.  Οι κανονισμοί (ΕΟΚ) αριθ. 3760/92 και (ΕΟΚ) αριθ. 101/76 καταργούνται.

2.  Οι παραπομπές στις διατάξεις των καταργούμενων βάσει της παραγράφου 1 κανονισμών θεωρούνται ως παραπομπές στις αντίστοιχες διατάξεις του παρόντος κανονισμού.

Άρθρο 35

Επανεξέταση

Πριν από τα τέλη του 2012, η Επιτροπή υποβάλλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο έκθεση σχετικά με τη λειτουργία της κοινής αλιευτικής πολιτικής όσον αφορά τα κεφάλαια ΙΙ και ΙΙΙ.

Άρθρο 36

Έναρξη ισχύος

Ο παρών κανονισμός αρχίζει να ισχύει την 1η Ιανουαρίου 2003.

Ο παρών κανονισμός είναι δεσμευτικός ως προς όλα τα μέρη του και ισχύει άμεσα σε κάθε κράτος μέλος.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ I

ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΕ ΠΑΡΑΚΤΙΑ ΥΔΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 17 ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 2

1.   ΠΑΡΑΚΤΙΑ ΥΔΑΤΑ ΤΟΥ ΗΝΩΜΕΝΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Α.   ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΛΛΙΑ

Β.   ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΡΛΑΝΔΙΑ

Γ.   ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Δ.   ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΤΩ ΧΩΡΕΣ

Ε.   ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΒΕΛΓΙΟ

2.   ΠΑΡΑΚΤΙΑ ΥΔΑΤΑ ΤΗΣ ΙΡΛΑΝΔΙΑΣ

Α.   ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΛΛΙΑ

Β.   ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ

Γ.   ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΤΩ ΧΩΡΕΣ

Δ.   ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Ε.   ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΒΕΛΓΙΟ

3.   ΠΑΡΑΚΤΙΑ ΥΔΑΤΑ ΤΟΥ ΒΕΛΓΙΟΥ

4.   ΠΑΡΑΚΤΙΑ ΥΔΑΤΑ ΤΗΣ ΔΑΝΙΑΣ

5.   ΠΑΡΑΚΤΙΑ ΥΔΑΤΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

6.   ΠΑΡΑΚΤΙΑ ΥΔΑΤΑ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΕΡΠΟΝΤΙΩΝ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΩΝ

7.   ΠΑΡΑΚΤΙΑ ΥΔΑΤΑ ΙΣΠΑΝΙΑΣ

8.   ΠΑΡΑΚΤΙΑ ΥΔΑΤΑ ΤΩΝ ΚΑΤΩ ΧΩΡΩΝ

9.   ΠΑΡΑΚΤΙΑ ΥΔΑΤΑ ΤΗΣ ΦΙΝΛΑΝΔΙΑΣ

10.   ΠΑΡΑΚΤΙΑ ΥΔΑΤΑ ΤΗΣ ΣΟΥΗΔΙΑΣ

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ II

SHETLAND BOX

A.   Γεωγραφικά όρια

Από το σημείο στη δυτική ακτή της Σκωτίας σε γεωγραφικό πλάτος 58° 30' Β έως 59° 30' Β — 6° 15' Δ

Από 58° 30' Β — 6° 15' Δ έως 59° 30' Β — 5° 45' Δ

Από 59° 30' Β — 5° 45' Δ έως 59° 30' Β — 3° 45' Δ

κατά τη γραμμή των 12 ναυτικών μιλίων βόρεια των Orkneys

Από 59° 30' Β — 3° 00' Δ έως 61° 00' Β — 3° 00' Δ

Από 61° 00' Β — 3° 00' Δ έως 61° 00' Β — 0° 00' Δ

κατά τη γραμμή των 12 ναυτικών μιλίων βόρεια των Shetlands

Από 61° 00' Β — 0° 00' Δ έως 59° 30' Β — 0° 00' Δ

Από 59° 30' Β — 0° 00' Δ έως 59° 30' Β — 1° 00' Δ

Από 59° 30' Β — 1° 00' Δ έως 59° 00' Β — 1° 00' Δ

Από 59° 00' Β — 1° 00' Δ έως 59° 00' Β — 2° 00' Δ

Από 59° 00' Β — 2° 00' Δ έως 58° 30' Β — 2° 00' Δ

Από 58° 30' Β — 2° 00' Δ έως 58° 30' Β — 3° 00' Δ

Από 58° 30' Β — 3° 00' Δ έως την ανατολική ακτή της Σκωτίας σε γεωγραφικό πλάτος 58°30' Β.

B.   Επιτρεπόμενη αλιευτική προσπάθεια

Ανώτατος αριθμός επιτρεπόμενων σκαφών, των οποίων το μήκος μεταξύ των καθέτων να είναι μεγαλύτερο ή ίσο προς 26 μέτρα, για την αλίευση βενθοπελαγικών ειδών, εκτός από το σύκο της Νορβηγίας και το προσφυγάκι:

( 1 ) ΕΕ C 203 E της 27.8.2002, σ. 284.

( 2 ) Γνώμη που διατυπώθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2002 (δεν έχει ακόμα δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα).

( 3 ) ΕΕ L 389 της 31.12.1992, σ. 1· κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1181/98 (ΕΕ L 164 της 9.6.1998, σ. 1).

( 4 ) ΕΕ C 105 της 7.5.1981, σ. 1.

( 5 ) ΕΕ L 261 της 20.10.1993, σ. 1· κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1965/2001 της Επιτροπής (ΕΕ L 268 της 9.10.2001, σ. 23).

( 6 ) ΕΕ L 167 της 2.7.1999, σ. 5.

( 7 ) ΕΕ L 184 της 17.7.1999, σ. 23.

( 8 ) ΕΕ L 20 της 28.1.1976, σ. 19.

( 9 ) ΕΕ L 274 της 25.9.1986, σ. 1· κανονισμός όπως τροποποιήθηκε από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 3259/94 (ΕΕ L 339 της 29.12.1994, σ. 11).

( 10 ) ΕΕ L 203 της 4.8.2005, σ. 3.

( 11 ) EE L 223 της 15.8.2006, σ. 1.

( 12 ) ΕΕ L 175 της 3.7.1997, σ. 27· απόφαση όπως τροποποιήθηκε από την απόφαση 2002/70/ΕΚ (ΕΕ L 31 της 1.2.2002, σ. 77).

( 13 ) ΕΕ L 337 της 30.12.1999, σ. 10· κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 179/2002 (ΕΕ L 31 της 1.2.2002, σ. 25).

( 14 ) ΕΕ L 55 της 24.2.2001, σ. 3.