This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Μόνιμη διαρθρωμένη συνεργασία
Η Συνθήκη της Λισαβόνας προέβλεψε τη δυνατότητα ενίσχυσης της συνεργασίας μεταξύ ορισμένων χωρών της ΕΕ στο στρατιωτικό τομέα, δημιουργώντας τη μόνιμη διαρθρωμένη συνεργασία [άρθρο 42 παράγραφος 6 και άρθρο 46 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ)]. Για τον σκοπό αυτό, οι ενδιαφερόμενες χώρες θα πρέπει να πληρούν δύο βασικές προϋποθέσεις, οι οποίες προβλέπονται από το πρωτόκολο αριθ. 10 που επισυνάπτεται στη Συνθήκη:
- να προβούν σε εντατική ανάπτυξη αμυντικών δυνατοτήτων, μέσω της ανάπτυξης εθνικών συνεισφορών και της συμμετοχής τους σε πολυεθνικές δυνάμεις, στα κύρια ευρωπαϊκά προγράμματα εξοπλισμού και στις δραστηριότητες του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Άμυνας στον τομέα της ανάπτυξης αμυντικών δυνατοτήτων, της έρευνας, των προμηθειών και των εξοπλισμών∙
- να έχουν τη δυνατότητα να παράσχουν, το αργότερο το 2010, μάχιμες μονάδες καθώς και την εφοδιαστική υποστήριξη για τις επιχειρήσεις που αναφέρονται στο άρθρο 43 της ΣΕΕ, εντός προθεσμίας 5 έως 30 ημερών σε περίπτωση ανάγκης, για περίοδο 30 έως 120 ημερών.
Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Άμυνας αξιολογεί τακτικά τις συνεισφορές των συμμετεχόντων χωρών.
Οι χώρες της ΕΕ που επιθυμούν να καθιερώσουν μόνιμη διαρθρωμένη συνεργασία πρέπει να γνωστοποιήσουν την πρόθεσή τους στο Συμβούλιο και στον ύπατο εκπρόσωπο της ΕΕ για θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας. Κατόπιν αυτής της γνωστοποίησης, το Συμβούλιο πρέπει να εκδίδει απόφαση, με ειδική πλειοψηφία, για την καθιέρωση της μόνιμης διαρθρωμένης συνεργασίας και για την κατάρτιση του καταλόγου των συμμετεχουσών χωρών. Το Συμβούλιο αποφασίζει, με ειδική πλειοψηφία των χωρών που συμμετέχουν στη μόνιμη διαρθρωμένη συνεργασία, την προσχώρηση νέων χωρών ή την ανάκληση ορισμένων από αυτά. Οι αποφάσεις και οι συστάσεις στο πλαίσιο μίας τέτοιας συνεργασίας εκδίδονται με ομοφωνία των συμμετεχόντων μελών του Συμβουλίου.
ΒΛ. ΕΠΙΣΗΣ: