Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62022TN0059

    Υπόθεση T-59/22: Προσφυγή της 31ης Ιανουαρίου 2022 — Conserve Italia και Conserves France κατά Επιτροπής

    ΕΕ C 148 της 4.4.2022, p. 31–32 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
    ΕΕ C 148 της 4.4.2022, p. 23–24 (GA)

    4.4.2022   

    EL

    Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

    C 148/31


    Προσφυγή της 31ης Ιανουαρίου 2022 — Conserve Italia και Conserves France κατά Επιτροπής

    (Υπόθεση T-59/22)

    (2022/C 148/42)

    Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

    Διάδικοι

    Προσφεύγουσες: Conserve Italia — Consorzio Italiano fra cooperative agricole Soc. coop. agr. (San Lazzaro di Savena, Ιταλία), Conserves France (Tarascon, Γαλλία) (εκπρόσωποι: L. Di Via, M. Petite, L. Tresoldi και E. Belli, δικηγόροι)

    Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

    Αιτήματα

    Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

    να κρίνει την προσφυγή ως παραδεκτή·

    να ακυρώσει την απόφαση C(2021) 8259 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 19ης Νοεμβρίου 2021 (υπόθεση AT.40127 — Conserve Vegetali), σχετικά με διαδικασία σύμφωνα με το άρθρο 101 ΣΛΕΕ και το άρθρο 53 της Sυμφωνίας ΕΟΧ κατά το μέρος που αφορά τον υπολογισμό του προστίμου·

    να μειώσει το ποσό του προστίμου και να επιβάλει οποιοδήποτε άλλο μέτρο κριθεί ενδεδειγμένο· και

    να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα των Conserve Italia και Conserves France.

    Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

    Προς στήριξη της προσφυγής τους οι προσφεύγουσες προβάλλουν δύο λόγους.

    1.

    Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 101, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, του άρθρου 23, παράγραφος 3, τρίτο εδάφιο, του κανονισμού 1/2003 (1) και της παραγράφου 33 των κατευθυντηρίων γραμμών για τον υπολογισμό των προστίμων που επιβάλλονται κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 23, παράγραφος 2, στοιχείο α', του κανονισμού 1/2003, λόγω πραγματικού και νομικού σφάλματος όσον αφορά τον χαρακτηρισμό της Conserve Italia ως επιχειρήσεως και όχι ως ενώσεως επιχειρήσεων, καθώς και σφάλμα όσον αφορά τον καθορισμό του μέγιστου χρηματικού προστίμου.

    Συναφώς, οι προσφεύγουσες βάλλουν κατά του εσφαλμένου χαρακτηρισμού της Conserve Italia ως «επιχειρήσεως» και όχι ως «ενώσεως επιχειρήσεων» για τους σκοπούς της εφαρμογής του άρθρου 101, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο (ΕΟΧ). Η μη αναγνώριση στην απόφαση της φύσεως της Conserve Italia ως «ενώσεως επιχειρήσεων» –σύμφωνα με την αυτοτελή έννοια που αναπτύχθηκε στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού δικαίου του ανταγωνισμού– είχε ως αποτέλεσμα να υποπέσει η Επιτροπή σε σοβαρό σφάλμα όσον αφορά τον καθορισμό του μέγιστου χρηματικού προστίμου.

    2.

    Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 101, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, του άρθρου 23 του κανονισμού 1/2003 και των παραγράφων 14, 19, 20, 22, 24 και 25 των κατευθυντηρίων γραμμών, λόγω σφάλματος κατά τον υπολογισμό του βασικού προστίμου.

    Συναφώς, προβάλλεται πρώτον, ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κατά τον καθορισμό της αξίας των πωλήσεων που πρέπει να ληφθούν ως σημείο αναφοράς για τον υπολογισμό του βασικού ποσού της ποινής που επιβλήθηκε στις προσφεύγουσες, υπέπεσε σε σφάλμα καθότι έλαβε υπόψη την αξία των πωλήσεων που πραγματοποιήθηκαν στο σύνολο του ΕΟΧ. Δεύτερον, οι προσφεύγουσες προβάλλουν ότι είναι αδικαιολόγητη στην υπό κρίση υπόθεση η εφαρμογή από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή συντελεστή ύψους 18 % επί της αξίας των πωλήσεων. Επιπροσθέτως, όπως προβάλλουν οι προσφεύγουσες, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καταλόγισε στην Conserve Italia περίοδο συμμετοχής η οποία αντιστοιχεί στο σύνολο της διάρκειας της παραβάσεως, μη λαμβάνοντας υπόψη ότι η συμμετοχή της εν λόγω εταιρίας σε κάθε συμφωνία ήταν σαφώς πιο περιορισμένη και σε καμία περίπτωση συνεχόμενη, δεδομένου ότι η εκτέλεση των συμφωνιών διακόπηκε πλείστες όσες φορές.


    (1)  Κανονισμός (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της συνθήκης (ΕΕ 2003, L 1, σ. 1).


    Top