–

η Βουλγαρική Κυβέρνηση, εκπροσωπούμενη από τις M. Georgieva, T. Mitova και E. Petranova,

–

η Τσεχική Κυβέρνηση, εκπροσωπούμενη από τους O. Serdula, M. Smolek και J. Vláčil,

–

η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εκπροσωπούμενη από τον D. Martin και την N. Nikolova,

1

Η αίτηση προδικαστικής αποφάσεως αφορά την ερμηνεία των άρθρων 30 και 31 της Συμφωνίας για την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας (ΕΕ 2020, L 29, σ. 7, στο εξής: Συμφωνία αποχώρησης), η οποία υπεγράφη στις Βρυξέλλες (Βέλγιο) και στο Λονδίνο (Ηνωμένο Βασίλειο) στις 24 Ιανουαρίου 2020 και τέθηκε σε ισχύ την 1η Φεβρουαρίου 2020, καθώς και του άρθρου 65, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 883/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας (ΕΕ 2004, L 166, σ. 1, και διορθωτικό ΕΕ 2004, L 200, σ. 1), όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) 465/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2012 (ΕΕ 2012, L 149, σ. 4) (στο εξής: κανονισμός 883/2004).

2

Η αίτηση αυτή υποβλήθηκε στο πλαίσιο ένδικης διαφοράς μεταξύ της DV και του Direktor na Teritorialno podelenie na Natsionalnia osiguritelen institut – Veliko Tarnovo (διευθυντή του περιφερειακού τμήματος του εθνικού ιδρύματος κοινωνικής ασφάλισης του Veliko Tarnovo, Βουλγαρία) σχετικά με την άρνηση του τελευταίου να της χορηγήσει παροχές ανεργίας κατόπιν της λήξης της σχέσης εργασίας της στο Ηνωμένο Βασίλειο στις 29 Μαρτίου 2021.

3

Η Συμφωνία για την αποχώρηση εγκρίθηκε εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ατομικής Ενέργειας με την απόφαση (ΕΕ) 2020/135 του Συμβουλίου, της 30ής Ιανουαρίου 2020 (ΕΕ 2020, L 29, σ. 1).

4

Κατά το έκτο εδάφιο του προοιμίου της Συμφωνίας αυτής:

«Αναγνωρίζοντας ότι είναι αναγκαίο να παρέχεται αμοιβαία προστασία για τους πολίτες της [Ευρωπαϊκής] Ένωσης και για τους υπηκόους του Ηνωμένου Βασιλείου [και της Βόρειας Ιρλανδίας], καθώς και για τα μέλη των οικογενειών τους αντιστοίχως, σε περίπτωση που έχουν ασκήσει δικαιώματα ελεύθερης κυκλοφορίας πριν από την ημερομηνία που καθορίζεται στην παρούσα συμφωνία, καθώς και να διασφαλίζεται η δυνατότητα άσκησης των δικαιωμάτων τους δυνάμει της παρούσας συμφωνίας και με βάση την αρχή της απαγόρευσης των διακρίσεων· αναγνωρίζοντας επίσης ότι τα δικαιώματα που απορρέουν από περιόδους κοινωνικής ασφάλισης θα πρέπει να προστατεύονται».

5

Το άρθρο 7, παράγραφος 1, της εν λόγω Συμφωνίας ορίζει τα εξής:

«Για τους σκοπούς της παρούσας συμφωνίας, κάθε αναφορά σε κράτη μέλη και αρμόδιες αρχές των κρατών μελών η οποία περιλαμβάνεται σε διατάξεις του δικαίου της Ένωσης που καθίστανται εφαρμοστέες με την παρούσα συμφωνία θεωρείται ότι περιλαμβάνει το Ηνωμένο Βασίλειο και τις αρμόδιες αρχές του, με εξαίρεση όσον αφορά τα ακόλουθα:

[…]».

6

Το άρθρο 10, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του ως άνω κανονισμού έχει ως εξής:

«Με την επιφύλαξη του τίτλου ΙΙΙ, το παρόν μέρος εφαρμόζεται στα ακόλουθα πρόσωπα:

7

Ο τίτλος III του δεύτερου μέρους της Συμφωνίας αποχώρησης, ο οποίος επιγράφεται «Συντονισμός των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης», περιλαμβάνει τα άρθρα 30 έως 36.

8

Το άρθρο 30, παράγραφοι 1 έως 4, της εν λόγω Συμφωνίας ορίζει τα εξής:

«1.   Ο παρών τίτλος εφαρμόζεται στα ακόλουθα πρόσωπα:

[…]

[…]

[…]

2.   Τα πρόσωπα που αναφέρονται στην παράγραφο 1 καλύπτονται για όσο διάστημα εξακολουθούν να εμπίπτουν χωρίς διακοπή σε μία από τις περιπτώσεις που προβλέπονται στην εν λόγω παράγραφο και στην οποία εμπλέκονται ταυτόχρονα ένα κράτος μέλος και το Ηνωμένο Βασίλειο.

3.   Ο παρών τίτλος εφαρμόζεται επίσης σε πρόσωπα τα οποία δεν εμπίπτουν ή δεν εμπίπτουν πλέον στην παράγραφο 1 στοιχεία α) έως ε) του παρόντος άρθρου, αλλά τα οποία εμπίπτουν στο άρθρο 10 της παρούσας συμφωνίας, καθώς και στα μέλη των οικογενειών τους και στους επιζώντες τους.

4.   Τα πρόσωπα που αναφέρονται στην παράγραφο 3 καλύπτονται για όσο διάστημα εξακολουθούν να έχουν δικαίωμα διαμονής στο κράτος υποδοχής βάσει του άρθρου 13 της παρούσας συμφωνίας, ή δικαίωμα εργασίας στο κράτος εργασίας τους βάσει του άρθρου 24 ή 25 της παρούσας συμφωνίας.»

9

Το άρθρο 31, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, της εν λόγω Συμφωνίας ορίζει τα εξής:

«Οι κανόνες και οι στόχοι που ορίζονται στο άρθρο 48 [ΣΛΕΕ], στον [κανονισμό 883/2004] και στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 987/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου [της 16ης Σεπτεμβρίου 2009, για καθορισμό της διαδικασίας εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 883/2004 για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας (ΕΕ 2009, L 284, σ. 1),] εφαρμόζονται στα πρόσωπα που καλύπτονται από τον παρόντα τίτλο.»

10

Κατά το άρθρο 32, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ της ίδιας Συμφωνίας:

«Οι ακόλουθοι κανόνες εφαρμόζονται στις κατωτέρω περιπτώσεις στον βαθμό που καθορίζεται στο παρόν άρθρο, στο μέτρο που αφορούν πρόσωπα τα οποία δεν καλύπτονται ή δεν καλύπτονται πλέον από το άρθρο 30:

[…]

για τους σκοπούς του συνυπολογισμού των περιόδων, οι περίοδοι που έχουν συμπληρωθεί τόσο πριν από τη λήξη της μεταβατικής περιόδου όσο και μετά από αυτήν λαμβάνονται υπόψη σύμφωνα με τον [κανονισμό 883/2004]».

11

Το άρθρο 126 της Συμφωνίας αποχώρησης έχει ως εξής:

«Προβλέπεται μεταβατική περίοδος ή περίοδος υλοποίησης, η ημερομηνία έναρξης της οποίας είναι η ημερομηνία έναρξης ισχύος της παρούσας συμφωνίας και η ημερομηνία λήξης της η 31η Δεκεμβρίου 2020.»

12

Το άρθρο 1, στοιχείο ιʹ, του κανονισμού 883/2004 ορίζει, για τους σκοπούς του κανονισμού αυτού, ως «κατοικία» τον τόπο στον οποίο διαμένει συνήθως ένα πρόσωπο.

13

Το κεφάλαιο 6 του τίτλου III του κανονισμού αυτού, το οποίο επιγράφεται «Παροχές ανεργίας», περιλαμβάνει τα άρθρα 61 έως 65α.

14

Το άρθρο 61 του εν λόγω κανονισμού, με τίτλο «Ειδικοί κανόνες για τον συνυπολογισμό των περιόδων ασφάλισης, μισθωτής δραστηριότητας ή μη μισθωτής δραστηριότητας», ορίζει τα εξής:

«1.   Ο αρμόδιος φορέας κράτους μέλους, η νομοθεσία του οποίου εξαρτά τη γένεση, τη διατήρηση, την ανάκτηση ή τη διάρκεια του δικαιώματος παροχών από την πραγματοποίηση περιόδων ασφάλισης, μισθωτής δραστηριότητας ή μη μισθωτής δραστηριότητας, λαμβάνει υπόψη, εφόσον χρειάζεται, τις περιόδους ασφάλισης, μισθωτής δραστηριότητας ή μη μισθωτής δραστηριότητας που πραγματοποιήθηκαν δυνάμει της νομοθεσίας κάθε άλλου κράτους μέλους, ως εάν είχαν πραγματοποιηθεί δυνάμει της νομοθεσίας που αυτός εφαρμόζει.

Ωστόσο, εφόσον η εφαρμοστέα νομοθεσία εξαρτά το δικαίωμα παροχών από την πραγματοποίηση περιόδων ασφάλισης, οι περίοδοι μισθωτής ή μη μισθωτής δραστηριότητας που έχουν πραγματοποιηθεί δυνάμει της νομοθεσίας άλλου κράτους μέλους, λαμβάνονται υπόψη μόνον εάν αυτές οι περίοδοι θα θεωρούνταν ως περίοδοι ασφάλισης εάν είχαν πραγματοποιηθεί υπό την εφαρμοστέα νομοθεσία.

2.   Εκτός από τις περιπτώσεις που αναφέρονται στο άρθρο 65, παράγραφος 5, στοιχείο α), η παράγραφος 1 του παρόντος άρθρου εφαρμόζεται, υπό τον όρο ότι ο ενδιαφερόμενος έχει πραγματοποιήσει τελευταία, σύμφωνα με τη νομοθεσία βάσει της οποίας ζητούνται οι παροχές:

15

Το άρθρο 65, παράγραφοι 2 και 5, του ίδιου κανονισμού προβλέπει τα ακόλουθα:

«2.   Ο πλήρως άνεργος ο οποίος, κατά την τελευταία μισθωτή ή μη μισθωτή δραστηριότητά του, κατοικούσε σε κράτος μέλος άλλο από το αρμόδιο και ο οποίος εξακολουθεί να κατοικεί ή επιστρέφει σε αυτό το κράτος μέλος, πρέπει να τίθεται στη διάθεση των υπηρεσιών απασχόλησης του κράτους μέλους κατοικίας. Με την επιφύλαξη της εφαρμογής του άρθρου 64, ο πλήρως άνεργος μπορεί, συμπληρωματικά, να τίθεται στη διάθεση των υπηρεσιών απασχόλησης του κράτους μέλους στο οποίο άσκησε την τελευταία μισθωτή ή μη μισθωτή δραστηριότητά του.

[…]

5.   

[…]»

16

Το άρθρο 54a, παράγραφος 1, του Kodeks za sotsialno osiguriavane (κώδικα κοινωνικής ασφάλισης) (DV αριθ. 77, της 16ης Σεπτεμβρίου 2021, στο εξής: KSO) ορίζει τα εξής:

«Δικαιούχοι παροχών ανεργίας είναι τα πρόσωπα για τα οποία έχουν καταβληθεί ή για τα οποία οφείλονταν υποχρεωτικές ασφαλιστικές εισφορές στο “Ταμείο Ανεργίας” για 12 τουλάχιστον από τους τελευταίους 18 μήνες πριν από τη λήξη της ασφάλισης και τα οποία:

1.   είναι εγγεγραμμένα ως άνεργοι στο μητρώο του οργανισμού απασχόλησης·

2.   δεν έχουν θεμελιώσει δικαίωμα σύνταξης στη Δημοκρατία της Βουλγαρίας ή σύνταξης γήρατος σε άλλο κράτος ή δεν λαμβάνουν μειωμένη σύνταξη σύμφωνα με το άρθρο 68a ή επαγγελματική σύνταξη σύμφωνα με το άρθρο 168·

3.   δεν ασκούν επαγγελματική δραστηριότητα που υπόκειται σε υποχρεωτική ασφάλιση βάσει του παρόντος κώδικα ή βάσει της νομοθεσίας άλλου κράτους, εξαιρουμένων των προσώπων που μνημονεύονται στο άρθρο 114a, παράγραφος 1, του Kodeks na truda [εργατικού κώδικα].»

17

Η DV είναι υπήκοος Βουλγαρίας. Από την 1η Δεκεμβρίου 2014 έως την 29η Μαρτίου 2021, άσκησε μισθωτή δραστηριότητα στο Ηνωμένο Βασίλειο σε διάφορους εργοδότες, στον τομέα των κοινωνικών υπηρεσιών και των υπηρεσιών υγείας.

18

Στις 2 Απριλίου 2021, η DV, καθότι ήταν άνεργη, υπέβαλε αίτηση χορήγησης παροχών ανεργίας στη Βουλγαρία βάσει του KSO. Προς στήριξη της αίτησής της, η DV προσκόμισε ορισμένα έγγραφα, μεταξύ των οποίων δήλωση κατοικίας για την εφαρμογή του άρθρου 65, παράγραφος 2, του κανονισμού 883/2004. Επιπλέον, πραγματοποιήθηκε ηλεκτρονική ανταλλαγή πληροφοριών σχετικά με την κατάσταση της DV μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Βουλγαρίας.

19

Με απόφαση της 18ης Αυγούστου 2021, ο βουλγαρικός φορέας ασφάλισης ανεργίας απέρριψε την αίτηση αυτή, με την αιτιολογία ότι τις περιόδους ασφάλισης που είχε συμπληρώσει η DV στο Ηνωμένο Βασίλειο μέχρι τις 29 Μαρτίου 2021 δεν είχαν ακολουθήσει περίοδοι κατά τις οποίες είχε συναφθεί κοινωνική ασφάλιση στη Βουλγαρία. Κατά τον εν λόγω φορέα, το άρθρο 30 της Συμφωνίας αποχώρησης δεν είχε εφαρμογή, δεδομένου ότι η DV είχε διακόψει, με την επιστροφή της στη Βουλγαρία, τη διασυνοριακή κατάσταση στην οποία βρισκόταν κατά την ημερομηνία λήξης της μεταβατικής περιόδου που καθορίζεται στο άρθρο 126 της Συμφωνίας αποχώρησης (στο εξής: μεταβατική περίοδος), ήτοι στις 31 Δεκεμβρίου 2020, και, ως εκ τούτου, η κατάστασή της δεν αφορούσε ταυτόχρονα ένα κράτος μέλος και το Ηνωμένο Βασίλειο. Επιπλέον, όσον αφορά το άρθρο 32 της Συμφωνίας αυτής, το οποίο αφορά τον συνυπολογισμό των περιόδων ασφάλισης που συμπληρώθηκαν πριν και μετά τη λήξη της μεταβατικής περιόδου, η DV δεν άσκησε, στη Βουλγαρία, επαγγελματική δραστηριότητα της οποίας η παύση θα καθιστούσε δυνατό να διαπιστωθεί αν αυτή πληρούσε τις απαιτούμενες από το βουλγαρικό δίκαιο προϋποθέσεις που διέπουν το δικαίωμα παροχών ανεργίας.

20

Στις 27 Σεπτεμβρίου 2021, ο καθού της κύριας δίκης απέρριψε την διοικητική ένσταση που άσκησε η DV κατά της απόφασης αυτής. Εν συνεχεία, η DV άσκησε προσφυγή κατά της απορριπτικής αυτής απόφασης ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου, του Administrativen sad Veliko Tarnovo (πρωτοβάθμιου διοικητικού δικαστηρίου του Veliko Tarnovo, Βουλγαρία).

21

Κατά το αιτούν δικαστήριο, ο έλεγχος της νομιμότητας της εν λόγω απορριπτικής απόφασης συναρτάται και μάλιστα εξαρτάται, από τη δυνατότητα εφαρμογής των κανόνων των άρθρων 61 έως 65 του κανονισμού 883/2004 και των διατάξεων του κανονισμού 987/2009 που διευκρινίζουν τους κανόνες αυτούς στην επίμαχη της κύριας δίκης περίπτωση, λαμβανομένου υπόψη του άρθρου 31, παράγραφος 1, της Συμφωνίας αποχώρησης, ή από τη δυνατότητα εφαρμογής του άρθρου 32 της Συμφωνίας αυτής αποκλειστικά και μόνο για τον συνυπολογισμό των οικείων περιόδων.

22

Το αιτούν δικαστήριο εκτιμά ότι η περίπτωση της DV δεν αντιστοιχεί στην περίπτωση του άρθρου 30, παράγραφος 1, στοιχείο γʹ, της εν λόγω Συμφωνίας, την οποία ο καθού της κύριας δίκης θεωρεί κρίσιμη, αλλά στην περίπτωση του άρθρου 30, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, το οποίο εφαρμόζεται στους πολίτες της Ένωσης που υπόκεινται στη νομοθεσία του Ηνωμένου Βασιλείου κατά τη λήξη της μεταβατικής περιόδου.

23

Όσον αφορά τη δυνατότητα εφαρμογής του άρθρου 31, παράγραφος 1, της Συμφωνίας αποχώρησης και, ως εκ τούτου, των διατάξεων του κανονισμού 883/2004, το αιτούν δικαστήριο διευκρινίζει ότι, κατά τον καθού της κύριας δίκης, η περίπτωση της DV δεν εμπίπτει στις περιπτώσεις του άρθρου 30, παράγραφος 1, της Συμφωνίας αυτής, δεδομένου ότι η εφαρμογή τους εξαρτάται από το άρθρο 30, παράγραφος 2, της εν λόγω Συμφωνίας, δυνάμει του οποίου τα πρόσωπα που αναφέρονται στο άρθρο 30, παράγραφος 1, καλύπτονται «για όσο διάστημα» εξακολουθούν να βρίσκονται αδιαλείπτως σε μία από τις καταστάσεις που αναφέρονται στο εν λόγω άρθρο και οι οποίες αφορούν τόσο ένα κράτος μέλος όσο και το Ηνωμένο Βασίλειο. Ωστόσο, η παύση της απασχόλησης της DV στο Ηνωμένο Βασίλειο στις 29 Μαρτίου 2021 έθεσε τέρμα στην κατάσταση στην οποία υπαγόταν.

24

Συναφώς, το αιτούν δικαστήριο διερωτάται αν η έκφραση «για όσο διάστημα» έχει την έννοια ότι τα πρόσωπα στα οποία αναφέρεται το άρθρο 30, παράγραφος 1, εμπίπτουν σε μία από τις περιπτώσεις που απαριθμούνται στη διάταξη αυτή μόνον ενόσω βρίσκονται στην κατάσταση αυτή ή ότι, λαμβανομένης υπόψη της λογικής των επίμαχων διατάξεων της Συμφωνίας αποχώρησης και του σκοπού που αυτή επιδιώκει, τα πρόσωπα αυτά εξακολουθούν να εμπίπτουν στην οικεία διάταξη εφόσον βρίσκονταν στην εν λόγω κατάσταση καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου, με αποτέλεσμα η μεταβολή της κατάστασης μετά την περίοδο αυτή να μην επηρεάζει τη δυνατότητα εφαρμογής της ίδιας διάταξης.

25

Επικουρικώς, το αιτούν δικαστήριο διερωτάται ως προς την δυνατότητα εφαρμογής του άρθρου 30, παράγραφος 3, της Συμφωνίας αποχώρησης στη διαφορά της κύριας δίκης, δεδομένου ότι, κατά την άποψή του, η περίπτωση της DV προβλέπεται στο άρθρο 10, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, της Συμφωνίας αυτής, στο οποίο παραπέμπει η εν λόγω παράγραφος 3. Συναφώς, το αιτούν δικαστήριο διερωτάται αν ο περιορισμός που προβλέπεται στο άρθρο 30, παράγραφος 4, της εν λόγω Συμφωνίας αποκλείει την εφαρμογή της παραγράφου 3 του οικείου άρθρου στην περίπτωση της DV, δεδομένου ότι η DV δεν έχει πλέον δικαίωμα διαμονής στο Ηνωμένο Βασίλειο μετά τη λήξη της σχέσης εργασίας της, ή αν ο περιορισμός αυτός αφορά την ύπαρξη δικαιώματος διαμονής ή εργασίας που ασκήθηκε μετά τη λήξη της μεταβατικής περιόδου, χωρίς να ασκεί επιρροή το χρονικό σημείο κατά το οποίο το δικαίωμα αυτό έληξε μετά την περίοδο αυτή.

26

Υπ’ αυτές τις συνθήκες, το Administrativen sad Veliko Tarnovo (πρωτοβάθμιο διοικητικό δικαστήριο του Veliko Tarnovo) αποφάσισε να αναστείλει την ενώπιόν του διαδικασία και να υποβάλει στο Δικαστήριο τα ακόλουθα προδικαστικά ερωτήματα:

27

Πρώτον, το αιτούν δικαστήριο ζήτησε να εξετασθεί η υπό κρίση αίτηση προδικαστικής αποφάσεως κατά την ταχεία διαδικασία του άρθρου 105, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου. Προς στήριξη του αιτήματός του, το δικαστήριο αυτό επισημαίνει ότι η DV δεν έχει πλέον εισοδήματα από τη λήξη της μισθωτής δραστηριότητάς της στο Ηνωμένο Βασίλειο και ότι, ενδεχομένως, θα χρειαστεί να προβάλει το δικαίωμά της για παροχές ανεργίας στο κράτος αυτό, εντός των προθεσμιών και υπό τις προϋποθέσεις που ορίζει η εθνική του νομοθεσία.

28

Με απόφαση της 25ης Φεβρουαρίου 2022, ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου, αφού άκουσε τον εισηγητή δικαστή και τον γενικό εισαγγελέα, απέρριψε το αίτημα αυτό με την αιτιολογία, αφενός, ότι, κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, ούτε το συμφέρον απλώς και μόνον των ιδιωτών να καθοριστεί το ταχύτερο δυνατόν το περιεχόμενο των δικαιωμάτων που αντλούν από το δίκαιο της Ένωσης, όσο σημαντικό και θεμιτό και αν είναι το συμφέρον αυτό, ούτε ο ευαίσθητος, από οικονομικής ή κοινωνικής απόψεως, χαρακτήρας της υπόθεσης της κύριας δίκης συνεπάγονται την αναγκαιότητα εξέτασής της το συντομότερο δυνατόν, κατά την έννοια του άρθρου 105, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας (διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 27ης Φεβρουαρίου 2019, M.V. κ.λπ., C‑760/18, μη δημοσιευθείσα, EU:C:2019:170, σκέψη 18 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία) και, αφετέρου, ότι, όσον αφορά την ενδεχόμενη ανάγκη της DV να προβάλει το δικαίωμά της σε παροχές ανεργίας στο Ηνωμένο Βασίλειο, το αιτούν δικαστήριο δεν είχε διευκρινίσει ποια θα ήταν η προθεσμία που προβλέπει προς τούτο η νομοθεσία του κράτους αυτού ούτε είχε εκθέσει τους λόγους για τους οποίους η DV αδυνατούσε να ασκήσει το δικαίωμα αυτό πριν το Δικαστήριο αποφανθεί επί της υπό κρίση αιτήσεως προδικαστικής αποφάσεως.

29

Δεύτερον, στις 30 Σεπτεμβρίου 2022, το Δικαστήριο απηύθυνε στο αιτούν δικαστήριο αίτηση παροχής πληροφοριών σχετικά με το κράτος κατοικίας της DV, κατά την έννοια του άρθρου 1, στοιχείο ιʹ, και του άρθρου 65, παράγραφος 2, του κανονισμού 883/2004, κατά την περίοδο άσκησης μισθωτής δραστηριότητας στο Ηνωμένο Βασίλειο μεταξύ 1ης Δεκεμβρίου 2014 και 29ης Μαρτίου 2021.

30

Στις 11 Οκτωβρίου 2022, το αιτούν δικαστήριο απάντησε στην αίτηση αυτή ότι, καθ’ όλη την ως άνω περίοδο, το κράτος κατοικίας της DV ήταν το Ηνωμένο Βασίλειο, όπως προέκυπτε τόσο από την ηλεκτρονική ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ του κράτους αυτού και της Βουλγαρίας όσο και από τη δήλωση κατοικίας που προσκόμισε η DV για τους σκοπούς της εφαρμογής του άρθρου 65, παράγραφος 2, του κανονισμού 883/2004.

31

Δυνάμει του άρθρου 99 του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου, όταν η απάντηση σε ερώτημα που υποβάλλεται με αίτηση προδικαστικής αποφάσεως μπορεί να συναχθεί σαφώς από τη νομολογία ή όταν δεν υπάρχει καμία εύλογη αμφιβολία ως προς την απάντηση που προσήκει σε ένα τέτοιο ερώτημα, το Δικαστήριο, κατόπιν προτάσεως του εισηγητή δικαστή και αφού ακούσει τον γενικό εισαγγελέα, μπορεί οποτεδήποτε να αποφανθεί με αιτιολογημένη διάταξη.

32

Η διάταξη αυτή πρέπει να εφαρμοστεί στην υπό κρίση υπόθεση.

33

Εισαγωγικά, υπενθυμίζεται ότι, κατά πάγια νομολογία, στο πλαίσιο της προβλεπόμενης από το άρθρο 267 ΣΛΕΕ διαδικασίας συνεργασίας μεταξύ των εθνικών δικαστηρίων και του Δικαστηρίου, στο Δικαστήριο εναπόκειται να δώσει στο εθνικό δικαστήριο χρήσιμη απάντηση η οποία θα του παρέχει τη δυνατότητα επίλυσης της διαφοράς της οποίας έχει επιληφθεί. Υπό το πρίσμα αυτό, το Δικαστήριο μπορεί να αναδιατυπώσει, εφόσον είναι αναγκαίο, το ερώτημα που του έχει υποβληθεί, αλλά και να λάβει υπόψη κανόνες του δικαίου της Ένωσης στους οποίους δεν αναφέρθηκε ο εθνικός δικαστής με το ερώτημά του (απόφαση της 12ης Ιανουαρίου 2023, RegioJet, C‑57/21, EU:C:2023:6, σκέψη 92 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία).

34

Εν προκειμένω, τα υποβληθέντα ερωτήματα αφορούν μόνον την ερμηνεία των άρθρων 30 και 31 της Συμφωνίας αποχώρησης και σκοπό έχουν να διαπιστωθεί αν είναι δυνατή η εφαρμογή τους σε περίπτωση, όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, στην οποία πρόσωπο το οποίο έχει εργαστεί στο Ηνωμένο Βασίλειο επί πολλά έτη επιστρέφει στη Βουλγαρία μετά τη λήξη της μεταβατικής περιόδου και ζητεί, στο εν λόγω κράτος μέλος, παροχές ανεργίας.

35

Συναφώς, από το έκτο εδάφιο του προοιμίου της Συμφωνίας αυτής προκύπτει ότι είναι αναγκαίο να παρέχεται αμοιβαία προστασία στους πολίτες της Ένωσης και στους υπηκόους του Ηνωμένου Βασιλείου που έχουν ασκήσει δικαιώματα ελεύθερης κυκλοφορίας πριν από την ημερομηνία που καθορίζεται στην εν λόγω Συμφωνία, ιδίως εκείνα που απορρέουν από περιόδους κοινωνικής ασφάλισης.

36

Επιπλέον, το άρθρο 7, παράγραφος 1, της Συμφωνίας αποχώρησης διευκρινίζει ότι, για τους σκοπούς της εν λόγω Συμφωνίας, κάθε αναφορά σε κράτη μέλη και αρμόδιες αρχές των κρατών μελών η οποία περιλαμβάνεται σε διατάξεις του δικαίου της Ένωσης που καθίστανται εφαρμοστέες με τη Συμφωνία αυτή θεωρείται, πλην ορισμένων εξαιρέσεων, ότι περιλαμβάνει το Ηνωμένο Βασίλειο και τις αρμόδιες αρχές του.

37

Ως εκ τούτου, σκοπός της Συμφωνίας αποχώρησης δεν είναι η δημιουργία ανεξάρτητων από το δίκαιο της Ένωσης δικαιωμάτων, αλλά η προστασία των δικαιωμάτων που ασκήθηκαν δυνάμει του δικαίου αυτού πριν από τη λήξη της μεταβατικής περιόδου, καθιστώντας τις διατάξεις του εν λόγω δικαίου που αναφέρονται στη Συμφωνία αυτή εφαρμοστέες στις καταστάσεις που ορίζονται σε αυτήν, στις οποίες εμπλέκονται οι υπήκοοι, η νομοθεσία ή το έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου.

38

Ειδικότερα, το άρθρο 31 της Συμφωνίας αποχώρησης, το οποίο περιλαμβάνεται στον τίτλο III του δεύτερου μέρους της Συμφωνίας αυτής, ο οποίος επιγράφεται «Συντονισμός των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης», προβλέπει, στην παράγραφο 1, ότι οι κανόνες και οι στόχοι που καθορίζονται, μεταξύ άλλων, στον κανονισμό 883/2004 εφαρμόζονται στα πρόσωπα που καλύπτονται από τον τίτλο αυτόν.

39

Κατά συνέπεια, πριν εξεταστεί αν οι διατάξεις της Συμφωνίας αποχώρησης μπορούν να εφαρμοστούν σε περίπτωση όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, πρέπει να καθοριστεί αν οι διατάξεις του κανονισμού 883/2004 τις οποίες επικαλείται η DV θα είχαν εφαρμογή στην περίπτωσή της ανεξαρτήτως της αποχώρησης του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ένωση ή του γεγονότος ότι είχε ασκήσει τη μισθωτή δραστηριότητά της στο κράτος αυτό, και όχι σε κράτος μέλος της Ένωσης. Συγκεκριμένα, αν δεν είχαν εφαρμογή, δεν θα υπάρχει κεκτημένο δικαίωμα δυνάμει του κανονισμού αυτού, για την περίοδο μισθωτής δραστηριότητας που άσκησε η DV στο Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο θα μπορούσε να προστατεύσει η Συμφωνία αποχώρησης.

40

Εν προκειμένω, από την απόφαση περί παραπομπής προκύπτει, αφενός, ότι η βουλγαρικός φορέας ασφάλισης ανεργίας αρνήθηκε τη χορήγηση παροχών ανεργίας στην DV με την αιτιολογία ότι, αφού συμπλήρωσε περιόδους ασφάλισης στο Ηνωμένο Βασίλειο για την άσκηση μισθωτής δραστηριότητας στο έδαφος του κράτους αυτού, η DV επέστρεψε στη Βουλγαρία, όπου ζήτησε τη χορήγηση τέτοιων παροχών χωρίς να έχει ασκήσει επαγγελματική δραστηριότητα ή να έχει συμπληρώσει περιόδους ασφάλισης στο έδαφος του εν λόγω κράτους μέλους. Αφετέρου, το αιτούν δικαστήριο εκτιμά ότι, δυνάμει του άρθρου 31, παράγραφος 1, της Συμφωνίας αποχώρησης, η νομιμότητα της εν λόγω απορριπτικής απόφασης εξαρτάται από τη δυνατότητα εφαρμογής των διατάξεων των άρθρων 61 έως 65α του κανονισμού 883/2004 υπό τέτοιες περιστάσεις.

41

Συναφώς υπενθυμίζεται ότι το άρθρο 61 του κανονισμού αυτού προβλέπει, μεταξύ άλλων, στην παράγραφο 1, ότι ο αρμόδιος φορέας κράτους μέλους, η νομοθεσία του οποίου εξαρτά την γένεση του δικαιώματος παροχών ανεργίας από την πραγματοποίηση περιόδων ασφάλισης, λαμβάνει υπόψη, εφόσον χρειάζεται, τις περιόδους ασφάλισης που πραγματοποιήθηκαν δυνάμει της νομοθεσίας κάθε άλλου κράτους μέλους, ως εάν είχαν πραγματοποιηθεί δυνάμει της νομοθεσίας που αυτός εφαρμόζει. Εντούτοις, από την παράγραφο 2 του οικείου άρθρου 61 προκύπτει ότι, εκτός από τις περιπτώσεις που αναφέρονται στο άρθρο 65, παράγραφος 5, στοιχείο αʹ, του εν λόγω κανονισμού, η παράγραφος 1 του άρθρου 61 εφαρμόζεται, υπό τον όρο ότι ο ενδιαφερόμενος έχει πραγματοποιήσει τελευταία, σύμφωνα με τη νομοθεσία βάσει της οποίας ζητούνται οι παροχές, περιόδους ασφάλισης, εάν αυτές απαιτούνται από τη νομοθεσία αυτή.

42

Κατά συνέπεια, στο μέτρο που από το άρθρο 54a, παράγραφος 1, του KSO προκύπτει ότι η βουλγαρική νομοθεσία εξαρτά την γένεση του δικαιώματος λήψης παροχών ανεργίας από τη συμπλήρωση περιόδων ασφάλισης και καθόσον η DV δεν έχει συμπληρώσει καμία περίοδο ασφάλισης κατά την επιστροφή της στη Βουλγαρία, θα μπορούσε να αξιώσει παροχές ανεργίας βάσει του κανονισμού 883/2004, μέσω του συνυπολογισμού των περιόδων ασφάλισης που συμπληρώθηκαν σε άλλο κράτος, εν προκειμένω στο Ηνωμένο Βασίλειο, μόνον αν η κατάστασή της αντιστοιχούσε σε εκείνη του άρθρου 65, παράγραφος 5, στοιχείο αʹ, του κανονισμού αυτού, σε συνδυασμό με το άρθρο 65, παράγραφος 2.

43

Συναφώς, το άρθρο 65, παράγραφος 2, πρώτη περίοδος, του κανονισμού 883/2004 ορίζει ότι ο πλήρως άνεργος ο οποίος, κατά την τελευταία μισθωτή ή μη μισθωτή δραστηριότητά του, κατοικούσε σε κράτος μέλος άλλο από το αρμόδιο και ο οποίος εξακολουθεί να κατοικεί ή επιστρέφει σε αυτό το κράτος μέλος, πρέπει να τίθεται στη διάθεση των υπηρεσιών απασχόλησης του κράτους μέλους κατοικίας. Το πρόσωπο αυτό λαμβάνει, σύμφωνα με το άρθρο 65, παράγραφος 5, στοιχείο αʹ, παροχές ανεργίας σύμφωνα με τη νομοθεσία του κράτους μέλους κατοικίας, ως εάν να υπαγόταν σε αυτή τη νομοθεσία κατά την τελευταία του μισθωτή ή μη μισθωτή δραστηριότητα. Οι παροχές αυτές χορηγούνται από τον φορέα του τόπου κατοικίας.

44

Από την απάντηση στην αίτηση παροχής πληροφοριών που μνημονεύεται στις σκέψεις 29 και 30 της παρούσας διάταξης, την οποία παρέσχε το αιτούν δικαστήριο, το οποίο είναι το μόνο αρμόδιο, στο πλαίσιο της διαδικασίας του άρθρου 267 ΣΛΕΕ, να εκτιμήσει τα πραγματικά περιστατικά της διαφοράς της οποίας έχει επιληφθεί [πρβλ. απόφαση της 15ης Σεπτεμβρίου 2022, Fossil (Gibraltar), C‑705/20, EU:C:2022:680, σκέψη 37 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία], προκύπτει σαφώς ότι καθ’ όλη την περίοδο άσκησης της μισθωτής δραστηριότητας της DV στο έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου, αυτή κατοικούσε, κατά την έννοια του άρθρου 1, στοιχείο ιʹ, και του άρθρου 65, παράγραφος 2, του κανονισμού 883/2004, στο κράτος αυτό, το οποίο ήταν το αρμόδιο κράτος, κατά την έννοια της τελευταίας αυτής διάταξης, κατά την περίοδο αυτή. Μόνο μετά την παύση της μισθωτής αυτής δραστηριότητας επέστρεψε η DV στη Βουλγαρία για να ζητήσει τη χορήγηση παροχών ανεργίας από τον αρμόδια φορέα του εν λόγω κράτους μέλους.

45

Επομένως, στο προκαταρκτικό ερώτημα που τέθηκε με τη σκέψη 39 της παρούσας διάταξης πρέπει να δοθεί η απάντηση ότι το άρθρο 65, παράγραφος 2, του κανονισμού 883/2004 έχει την έννοια ότι δεν έχει εφαρμογή στην περίπτωση κατά την οποία ένα πρόσωπο ζητεί τη χορήγηση παροχών ανεργίας από τον αρμόδιο φορέα κράτους μέλους στο οποίο δεν έχει συμπληρώσει περιόδους ασφάλισης, μισθωτής ή μη μισθωτής δραστηριότητας και στο έδαφος του οποίου επιστρέφει μετά από περίοδο ασφάλισης, μισθωτής ή μη μισθωτής δραστηριότητας πραγματοποιηθείσας σε άλλο κράτος μέλος, στο οποίο κατοικούσε, υπό την έννοια της διάταξης αυτής, καθ’ όλη τη διάρκεια της περιόδου αυτής.

46

Λαμβανομένης υπόψη της απαντήσεως που δόθηκε στο προκαταρκτικό αυτό ερώτημα, παρέλκει η απάντηση στα προδικαστικά ερωτήματα που υπέβαλε το αιτούν δικαστήριο.

47

Δεδομένου ότι η παρούσα διαδικασία έχει ως προς τους διαδίκους της κύριας δίκης τον χαρακτήρα παρεμπίπτοντος που ανέκυψε ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου, σ’ αυτό εναπόκειται να αποφανθεί επί των δικαστικών εξόδων. Τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν όσοι υπέβαλαν παρατηρήσεις στο Δικαστήριο, πλην των ως άνω διαδίκων, δεν αποδίδονται.

Για τους λόγους αυτούς, το Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) αποφαίνεται:

Το άρθρο 65, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 883/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) 465/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2012,

έχει την έννοια ότι:

δεν έχει εφαρμογή στην περίπτωση κατά την οποία ένα πρόσωπο ζητεί τη χορήγηση παροχών ανεργίας από τον αρμόδιο φορέα κράτους μέλους στο οποίο δεν έχει συμπληρώσει περιόδους ασφάλισης, μισθωτής ή μη μισθωτής δραστηριότητας και στο έδαφος του οποίου επιστρέφει μετά από περίοδο ασφάλισης, μισθωτής ή μη μισθωτής δραστηριότητας πραγματοποιηθείσας σε άλλο κράτος μέλος, στο οποίο κατοικούσε, υπό την έννοια της διάταξης αυτής, καθ’ όλη τη διάρκεια της περιόδου αυτής.