–

ο Christian Louboutin, εκπροσωπούμενος από τους M. Decker, N. Decker και T. van Innis, avocats,

–

οι Amazon Europe Core Sàrl, Amazon EU Sàrl και Amazon Services Europe Sàrl, εκπροσωπούμενες από τους S. Ampatziadis, H. Bälz, A. Conrad, H. F. Seip, Rechtsanwälte, και E. Taelman, advocaat,

–

οι Amazon.com Inc. και Amazon Services LLC, εκπροσωπούμενες από τους L. Depypere, advocaat, R. Dupont, avocat, και T. Heremans, advocaat,

–

η Γερμανική Κυβέρνηση, εκπροσωπούμενη από τους J. Möller, U. Bartl και M. Hellmann,

–

η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εκπροσωπούμενη από τους É. Gippini Fournier, B. Rechena και την J. Samnadda,

1

Οι αιτήσεις προδικαστικής αποφάσεως αφορούν την ερμηνεία του άρθρου 9, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 2017, για το σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ 2017, L 154, σ. 1).

2

Οι αιτήσεις αυτές υποβλήθηκαν στο πλαίσιο ένδικων διαφορών μεταξύ του Christian Louboutin και των Amazon Europe Core Sàrl, Amazon EU Sàrl και Amazon Services Europe Sàrl, στην υπόθεση C-148/21, και μεταξύ του Christian Louboutin και των Amazon.com Inc. και Amazon Services LLC, στην υπόθεση C-184/21 (στο εξής, από κοινού και αδιακρίτως σε αμφότερες τις υποθέσεις: Αmazon), σχετικά με την προβαλλόμενη χρήση από την Amazon σημείων ταυτόσημων με το σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης του οποίου ο C. Louboutin είναι δικαιούχος, χωρίς τη συγκατάθεσή του, για προϊόντα πανομοιότυπα με εκείνα για τα οποία το σήμα αυτό έχει καταχωριστεί.

3

Το άρθρο 9 του κανονισμού 2017/1001, το οποίο επιγράφεται «Δικαιώματα που παρέχει το σήμα της ΕΕ» και περιλαμβάνεται στο τμήμα 2, υπό τον τίτλο «Αποτελέσματα του σήματος της ΕΕ», του κεφαλαίου II του εν λόγω κανονισμού, προβλέπει στις παραγράφους 1 έως 3 τα εξής:

«1.   Με την καταχώριση σήματος της ΕΕ παρέχονται στον δικαιούχο αποκλειστικά δικαιώματα επ’ αυτού.

2.   Με την επιφύλαξη των δικαιωμάτων των δικαιούχων που έχουν αποκτηθεί πριν από την ημερομηνία κατάθεσης της αίτησης ή την ημερομηνία προτεραιότητας του σήματος της ΕΕ, ο δικαιούχος του εν λόγω σήματος της ΕΕ δικαιούται να απαγορεύει σε κάθε τρίτο που δεν έχει τη συγκατάθεσή του να χρησιμοποιεί στις συναλλαγές για προϊόντα ή υπηρεσίες, οποιοδήποτε σημείο εφόσον:

[…]

3.   Τα ακόλουθα, ειδικότερα, είναι δυνατόν να απαγορεύονται δυνάμει της παραγράφου 2:

[…]

[…]

4

Το άρθρο 11 της οδηγίας 2004/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με την επιβολή των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας (ΕΕ 2004, L 157, σ. 45, και διορθωτικό ΕΕ 2004, L 195, σ. 16), το οποίο επιγράφεται «Απαγορευτική διάταξη δικαστηρίου», προβλέπει τα εξής:

«Τα κράτη μέλη μεριμνούν ώστε, όταν έχει εκδοθεί δικαστική απόφαση που διαπιστώνει προσβολή δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας, οι αρμόδιες δικαστικές αρχές να δύνανται να απαγορεύουν στον παραβάτη τη συνέχιση της εν λόγω προσβολής στο μέλλον. Εφόσον το προβλέπει η εθνική νομοθεσία, η μη συμμόρφωση προς την απαγόρευση αυτή υπόκειται, εφόσον απαιτείται, σε επαναληπτικές χρηματικές ποινές, προκειμένου να διασφαλισθεί η συμμόρφωση. Τα κράτη μέλη μεριμνούν ώστε οι δικαιούχοι να δύνανται να στραφούν κατά ενδιαμέσου, οι υπηρεσίες του οποίου χρησιμοποιούνται από τρίτον για την προσβολή δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας, με την επιφύλαξη του άρθρου 8, παράγραφος 3, της οδηγίας 2001/29/ΕΚ [του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2001, για την εναρμόνιση ορισμένων πτυχών του δικαιώματος του δημιουργού και συγγενικών δικαιωμάτων στην κοινωνία της πληροφορίας (ΕΕ 2001, L 167, σ. 10)].»

5

Το άρθρο 14 της οδηγίας 2000/31/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2000, για ορισμένες νομικές πτυχές των υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας, ιδίως του ηλεκτρονικού εμπορίου, στην εσωτερική αγορά («οδηγία για το ηλεκτρονικό εμπόριο») (ΕΕ 2000, L 178, σ. 1), το οποίο επιγράφεται «Φιλοξενία», ορίζει στην παράγραφο 1 τα εξής:

«Τα κράτη μέλη διασφαλίζουν ότι σε περίπτωση παροχής μιας υπηρεσίας της κοινωνίας της πληροφορίας η οποία συνίσταται στην αποθήκευση πληροφοριών παρεχομένων από έναν αποδέκτη υπηρεσίας, δεν υφίσταται ευθύνη του φορέα παροχής της υπηρεσίας για τις πληροφορίες που αποθηκεύονται μετά από αίτηση αποδέκτη της υπηρεσίας, υπό τον όρο ότι:

ή

6

Ο C. Louboutin είναι Γάλλος σχεδιαστής υποδημάτων και τσαντών πολυτελείας, του οποίου τα πλέον γνωστά προϊόντα είναι γυναικεία ψηλοτάκουνα υποδήματα. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 προσέθεσε στα ψηλοτάκουνα υποδήματά του μια εξωτερική σόλα κόκκινου χρώματος που αντιστοιχεί στον κωδικό 18‑1663TP του χρωματολογίου Pantone.

7

Το χρώμα αυτό, το οποίο τίθεται επί της σόλας ψηλοτάκουνου υποδήματος, έχει καταχωριστεί ως σήμα της Μπενελούξ βάσει της Συμβάσεως Μπενελούξ περί διανοητικής ιδιοκτησίας (εμπορικά σήματα και σχέδια ή υποδείγματα), της 25ης Φεβρουαρίου 2005, την οποία υπέγραψαν στη Χάγη το Βασίλειο του Βελγίου, το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου και το Βασίλειο των Κάτω Χωρών. Το ίδιο σήμα έχει καταχωριστεί από τις 10 Μαΐου 2016 και ως σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: επίμαχο σήμα).

8

Η Amazon εκμεταλλεύεται ιστοτόπους διαδικτυακών πωλήσεων ποικίλων αγαθών, τα οποία προσφέρονται από την ίδια προς πώληση τόσο άμεσα, στο όνομά της και για ίδιο λογαριασμό, όσο και έμμεσα, με τη διάθεση σε τρίτους πωλητές διαδικτυακής πλατφόρμας πωλήσεων. Η αποστολή των αγαθών που προσφέρονται προς πώληση από τους εν λόγω τρίτους πωλητές στη συγκεκριμένη διαδικτυακή πλατφόρμα πωλήσεων μπορεί να διεκπεραιώνεται είτε από τους τελευταίους είτε από την Amazon, η οποία στην περίπτωση αυτή αποθηκεύει τα προϊόντα αυτά στα κέντρα διανομής της και τα αποστέλλει στους αγοραστές από τις δικές της αποθήκες.

9

Στους εν λόγω ιστοτόπους εμφανίζονται τακτικά διαφημιστικές καταχωρίσεις για υποδήματα με κόκκινες σόλες, οι οποίες, κατά τον C. Louboutin, αφορούν προϊόντα για την κυκλοφορία των οποίων ο ίδιος δεν έχει δώσει τη συγκατάθεσή του.

10

Στις 19 Σεπτεμβρίου 2019 ο C. Louboutin, επικαλούμενος προσβολή των αποκλειστικών δικαιωμάτων που παρέχει το επίμαχο σήμα, άσκησε αγωγή λόγω απομίμησης του επίμαχου σήματος κατά της Amazon ενώπιον του Tribunal d’ arrondissement de Luxembourg (Λουξεμβούργο), αιτούντος δικαστηρίου στην υπόθεση C-148/21. Ο C. Louboutin ζητεί να κριθεί η Amazon υπεύθυνη για την προσβολή των δικαιωμάτων του επί του επίμαχου σήματος, να παύσει, επ’ απειλή χρηματικής ποινής, να χρησιμοποιεί στις συναλλαγές σημεία ταυτόσημα με το σήμα αυτό στο σύνολο του εδάφους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πλην του εδάφους της Μπενελούξ, και να υποχρεωθεί στην καταβολή αποζημιώσεως προς αποκατάσταση της ζημίας που ο ίδιος ισχυρίζεται ότι του προκάλεσε η χρήση αυτή.

11

Η αγωγή του C. Louboutin ερείδεται στο άρθρο 9, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 2017/1001. Ο C. Louboutin υποστηρίζει ότι η Amazon προέβη χωρίς τη συγκατάθεσή του σε χρήση σημείου ταυτόσημου με το επίμαχο σήμα για προϊόντα που ταυτίζονται με εκείνα για τα οποία το σήμα αυτό έχει καταχωριστεί, ιδίως μέσω της αναρτήσεως στους ιστοτόπους διαδικτυακών πωλήσεων της εν λόγω εταιρίας διαφημιστικών καταχωρίσεων σχετικών με προϊόντα φέροντα το οικείο σημείο, αλλά και μέσω της κατοχής, αποστολής και παράδοσης των προϊόντων αυτών. Κατά τον C. Louboutin, η χρήση αυτή είναι καταλογιστέα στην Amazon, καθόσον η εν λόγω εταιρία διαδραμάτισε σε αυτήν ενεργό ρόλο και οι καταχωρίσεις σχετικά με τα προϊόντα απομίμησης του επίμαχου σήματος αποτελούσαν μέρος της δικής της εμπορικής επικοινωνίας. Επομένως, κατά την άποψή του, η Amazon δεν μπορεί να θεωρηθεί ως απλός φορέας παροχής φιλοξενίας ή ως ουδέτερος ενδιάμεσος φορέας, καθόσον συνδράμει τους τρίτους πωλητές, ιδίως ως προς τη βελτιστοποίηση της παρουσιάσεως των διαφημιστικών καταχωρίσεών τους.

12

Η Amazon αρνείται ότι μπορεί να της καταλογιστεί η χρήση σημείου ταυτόσημου με το επίμαχο σήμα. Επικαλείται διάφορες αποφάσεις του Δικαστηρίου εκδοθείσες στο πλαίσιο υποθέσεων που αφορούσαν άλλες επιχειρήσεις εκμεταλλεύσεως διαδικτυακών πλατφορμών, όπως η εταιρία eBay, για να υποστηρίξει ότι και η ίδια, ως έχουσα την εκμετάλλευση μιας τέτοιου είδους διαδικτυακής πλατφόρμας πωλήσεων, δεν μπορεί να υπέχει ευθύνη για τη χρήση σημείου πανομοιότυπου με το επίμαχο σήμα από τρίτους πωλητές οι οποίοι χρησιμοποιούν την πλατφόρμα της. Η Amazon υποστηρίζει ότι ο τρόπος λειτουργίας των πλατφορμών πωλήσεων που είναι ενσωματωμένες στους ιστοτόπους της διαδικτυακών πωλήσεων δεν διαφέρει ουσιωδώς από τον τρόπο λειτουργίας άλλων πλατφορμών πωλήσεων και ότι το γεγονός ότι ο λογότυπός της εμφανίζεται στις διαφημιστικές καταχωρίσεις που αναρτούν οι εν λόγω τρίτοι πωλητές στους ιστοτόπους της δεν σημαίνει ότι η ίδια οικειοποιείται τις συγκεκριμένες καταχωρίσεις. Επιπλέον, κατά την Amazon, οι πρόσθετες υπηρεσίες που προσφέρει η ίδια στους τρίτους πωλητές δεν μπορούν να δικαιολογήσουν το να θεωρούνται οι προσφορές τρίτων ως διαφημιστικές καταχωρίσεις οι οποίες αποτελούν μέρος της εμπορικής επικοινωνίας της ιδίας. Το γεγονός ότι ένας παρέχων υπηρεσίες δημιουργεί τις αναγκαίες τεχνικές προϋποθέσεις για τη χρήση ενός σημείου ταυτόσημου με προστατευόμενο σήμα και λαμβάνει αμοιβή για την υπηρεσία αυτή δεν σημαίνει ότι προβαίνει ο ίδιος σε χρήση του εν λόγω σημείου.

13

Κατά το αιτούν δικαστήριο στην υπόθεση C-148/21, ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν οι ιστότοποι διαδικτυακών πωλήσεων που εκμεταλλεύεται η Amazon συνίσταται στο να συγκεντρώνουν στην ίδια κατηγορία προϊόντων διαφημιστικές καταχωρίσεις τόσο της ίδιας της Amazon όσο και τρίτων πωλητών που δραστηριοποιούνται στην ενσωματωμένη στους εν λόγω ιστοτόπους πλατφόρμα πωλήσεων. Κατά τούτο διαφέρει από άλλες εταιρίες, όπως η eBay ή η Rakuten, οι οποίες έχουν μόνον την εκμετάλλευση διαδικτυακής πλατφόρμας πωλήσεων και, ως εκ τούτου, δημοσιεύουν μόνο διαφημιστικές καταχωρίσεις τρίτων πωλητών, χωρίς να ασκούν οι ίδιες οποιαδήποτε δραστηριότητα πώλησης προϊόντων. Ωστόσο, η Amazon δεν είναι η μόνη που έχει υιοθετήσει αυτό το «υβριδικό» επιχειρηματικό μοντέλο. Επιχειρήσεις όπως η Cdiscount φιλοξενούν επίσης προϊόντα τρίτων πωλητών παράλληλα με τη δική τους γκάμα προϊόντων.

14

Πρέπει, επομένως, να διαπιστωθεί, υπό το πρίσμα της νομολογίας του Δικαστηρίου και, ιδίως, της αποφάσεως της 12ης Ιουλίου 2011, L’Oréal κ.λπ. (C‑324/09, EU:C:2011:474), κατά πόσον ο συγκεκριμένος τρόπος λειτουργίας των ιστοτόπων διαδικτυακών πωλήσεων της Amazon μπορεί να συνεπάγεται χρήση εκ μέρους της έχουσας την εκμετάλλευση των εν λόγω ιστότοπων επιχειρήσεως ενός σημείου ταυτόσημου με το επίμαχο σήμα για τον λόγο ότι οι διαφημιστικές καταχωρίσεις τρίτων πωλητών στις οποίες έχει τεθεί το συγκεκριμένο σημείο εντάσσονται στην εμπορική επικοινωνία της έχουσας την εκμετάλλευση των ιστοτόπων επιχειρήσεως.

15

Το αιτούν δικαστήριο διερωτάται περαιτέρω εάν η αντίληψη του κοινού μπορεί να έχει σημασία όσον αφορά τον περισσότερο ή λιγότερο ενεργό ρόλο που διαδραματίζει στη δημοσίευση διαφημιστικών καταχωρίσεων η επιχείρηση που έχει την εκμετάλλευση ιστοτόπων διαδικτυακών πωλήσεων στους οποίους είναι ενσωματωμένη διαδικτυακή πλατφόρμα πωλήσεων.

16

Τέλος, το αιτούν δικαστήριο διερωτάται εάν μια τέτοιου είδους επιχείρηση πρέπει να θεωρείται ότι προβαίνει σε χρήση ενός σημείου ταυτόσημου με προστατευόμενο σήμα, οσάκις αναλαμβάνει την αποστολή των φερόντων το οικείο σημείο προϊόντων. Στην απόφαση της 2ας Απριλίου 2020, Coty Germany (C-567/18, EU:C:2020:267), το Δικαστήριο δεν αποφάνθηκε επί του ζητήματος αυτού, δεδομένου ότι, στην υπόθεση επί της οποίας εκδόθηκε η εν λόγω απόφαση, η αποστολή πραγματοποιούνταν από εξωτερικό παρέχοντα την υπηρεσία αυτή.

17

Υπό τις συνθήκες αυτές, το Tribunal d’arrondissement de Luxembourg (πρωτοδικείο Λουξεμβούργου, Λουξεμβούργο) αποφάσισε να αναστείλει την ενώπιόν του διαδικασία και να υποβάλει στο Δικαστήριο τα ακόλουθα προδικαστικά ερωτήματα:

18

Στις 4 Οκτωβρίου 2019 ο C. Louboutin, επικαλούμενος προσβολή των αποκλειστικών δικαιωμάτων που παρέχει το επίμαχο σήμα, άσκησε ενώπιον του Tribunal de l’entreprise francophone de Bruxelles (πρωτοδικείου επιχειρηματικών διαφορών Βρυξελλών – γαλλόφωνο τμήμα, Βέλγιο), αιτούντος δικαστηρίου στην υπόθεση C-184/21, αγωγή κατά της Amazon λόγω απομίμησης του επίμαχου σήματος, με αίτημα την παύση της χρήσεώς του από την Amazon και την αποκατάσταση της ζημίας που του προκάλεσε η χρήση αυτή, προβάλλοντας, κατ’ ουσίαν, τα ίδια επιχειρήματα με εκείνα που είχε προβάλει προς στήριξη της αγωγής που είχε ασκήσει ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου στην υπόθεση C‑148/21.

19

Κατά την Amazon, αντιθέτως, το γεγονός ότι, πρώτον, η ίδια αναρτά στις διαδικτυακές πλατφόρμες που είναι ενσωματωμένες στους ιστοτόπους της διαδικτυακών πωλήσεων τις διαφημιστικές καταχωρίσεις τρίτων πωλητών υποδημάτων που φέρονται να προσβάλλουν τα δικαιώματα επί ορισμένου σήματος και, δεύτερον, αναλαμβάνει η ίδια την αποστολή των υποδημάτων αυτών δεν συνιστά χρήση του επίμαχου σήματος από την εταιρία αυτή.

20

Το αιτούν δικαστήριο στην υπόθεση C-184/21 κρίνει ότι, για την επίλυση της ενώπιόν του αχθείσας διαφοράς, πρέπει να διευκρινιστεί, πρώτον, υπό ποιες περιστάσεις μπορεί η χρήση, στο πλαίσιο διαφημιστικής καταχωρίσεως τρίτου πωλητή, σημείου που προσβάλλει τα δικαιώματα επί σήματος να καταλογιστεί στην επιχείρηση που έχει την εκμετάλλευση ιστοτόπου διαδικτυακών πωλήσεων στον οποίο είναι ενσωματωμένη διαδικτυακή πλατφόρμα πωλήσεων και, δεύτερον, εάν και υπό ποιες περιστάσεις πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το πώς γίνεται αντιληπτή από το κοινό η συγκεκριμένη διαφημιστική καταχώριση, προκειμένου να διαπιστωθεί σε ποιoν πρέπει να καταλογιστεί η χρήση αυτή, και, τρίτον, εάν και υπό ποιες περιστάσεις το γεγονός ότι η Amazon αναλαμβάνει την αποστολή προϊόντος φέροντος σημείο ταυτόσημο με ορισμένο σήμα συνιστά αφ’ εαυτού χρήση του εν λόγω σήματος η οποία μπορεί να καταλογιστεί στη συγκεκριμένη εταιρία βάσει του άρθρου 9, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 2017/1001.

21

Υπό τις συνθήκες αυτές, το tribunal de l’entreprise francophone (πρωτοδικείο επιχειρηματικών διαφορών Βρυξελλών – γαλλόφωνο τμήμα) αποφάσισε να αναστείλει την ενώπιόν του διαδικασία και να υποβάλει στο Δικαστήριο τα ακόλουθα προδικαστικά ερωτήματα:

22

Με απόφαση του Προέδρου του Δικαστηρίου της 16ης Απριλίου 2021, οι υποθέσεις C-148/21 και C-184/21 ενώθηκαν προς διευκόλυνση της προφορικής διαδικασίας και προς έκδοση κοινής αποφάσεως.

23

Με τα προδικαστικά ερωτήματά τους, τα οποία πρέπει να εξεταστούν από κοινού, τα αιτούντα δικαστήρια ζητούν κατ’ ουσίαν να διευκρινιστεί εάν το άρθρο 9, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 2017/1001 έχει την έννοια ότι μπορεί επιχείρηση έχουσα την εκμετάλλευση ιστοτόπου διαδικτυακών πωλήσεων στον οποίο, εκτός από τις προσφορές προς πώληση της εν λόγω επιχειρήσεως, είναι ενσωματωμένη και διαδικτυακή πλατφόρμα πωλήσεων, να θεωρηθεί ότι προβαίνει η ίδια σε χρήση σημείου ταυτόσημου με ορισμένο σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ανήκει σε τρίτον για προϊόντα που ταυτίζονται με εκείνα για τα οποία έχει καταχωριστεί το σήμα αυτό, οσάκις τρίτοι πωλητές, χωρίς τη συγκατάθεση του δικαιούχου του οικείου σήματος, προσφέρουν προς πώληση στην εν λόγω πλατφόρμα πωλήσεων τα συγκεκριμένα φέροντα το οικείο σημείο προϊόντα. Ειδικότερα, διερωτώνται αν ασκούν συναφώς επιρροή οι ακόλουθες περιστάσεις: το γεγονός ότι η εν λόγω έχουσα την εκμετάλλευση του ιστοτόπου επιχείρηση χρησιμοποιεί ομοιόμορφο τρόπο παρουσιάσεως των προσφορών προς πώληση που δημοσιεύονται στον ιστότοπό της, προβάλλοντας συγχρόνως διαφημιστικές καταχωρίσεις για προϊόντα τα οποία πωλεί στο όνομά της και για ίδιο λογαριασμό και διαφημιστικές καταχωρίσεις για προϊόντα τα οποία τρίτοι πωλητές προσφέρουν προς πώληση στην εν λόγω πλατφόρμα, το γεγονός ότι εμφανίζεται ο λογότυπος της ίδιας ως πολύ γνωστού διανομέα στο σύνολο των καταχωρίσεων αυτών και το γεγονός ότι προσφέρει στους τρίτους πωλητές, στο πλαίσιο της εμπορίας των προϊόντων τους, πρόσθετες υπηρεσίες συνιστάμενες στην παροχή συνδρομής σε σχέση με την παρουσίαση των διαφημιστικών καταχωρίσεών τους, καθώς και στην αποθήκευση και αποστολή των προϊόντων που προσφέρονται προς πώληση στην ίδια πλατφόρμα πωλήσεων. Στο πλαίσιο αυτό, τα αιτούντα δικαστήρια διερωτώνται επίσης κατά πόσον πρέπει να λαμβάνεται υπόψη, κατά περίπτωση, η αντίληψη των χρηστών του οικείου ιστοτόπου.

24

Κατά το άρθρο 9, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 2017/1001, η καταχώριση σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης παρέχει στον δικαιούχο του το δικαίωμα να απαγορεύει σε κάθε τρίτο να χρησιμοποιεί στις συναλλαγές σημείο που είναι ταυτόσημο με το σήμα αυτό για υπηρεσίες ή προϊόντα που ταυτίζονται με τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες για τα οποία έχει καταχωριστεί το εν λόγω σήμα.

25

Συναφώς, επισημαίνεται εκ προοιμίου ότι ο κανονισμός 2017/1001 δεν ορίζει την έννοια της «χρήσεως» που απαντά στο άρθρο 9, παράγραφος 2.

26

Κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, ο δικαιούχος του σήματος μπορεί να απαγορεύσει σε τρίτο να χρησιμοποιεί χωρίς τη συγκατάθεσή του σημείο ταυτόσημο με το εν λόγω σήμα, όταν η χρήση αυτή γίνεται στις συναλλαγές, αφορά προϊόντα ή υπηρεσίες που ταυτίζονται με εκείνα για τα οποία έχει καταχωριστεί το σήμα και θίγει ή μπορεί να θίξει τις λειτουργίες του σήματος, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και η βασική λειτουργία του σήματος η οποία συνίσταται στο να εγγυάται στους καταναλωτές την προέλευση του προϊόντος ή της υπηρεσίας (πρβλ. απόφαση της 3ης Μαρτίου 2016, Daimler, C-179/15, EU:C:2016:134, σκέψη 26 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία).

27

Το Δικαστήριο έχει επίσης διευκρινίσει ότι, σύμφωνα με τη συνήθη έννοιά του, ο όρος «χρησιμοποιεί» υποδηλώνει ενεργό συμπεριφορά και άμεσο ή έμμεσο έλεγχο της πράξης που συνιστά τη χρήση και έχει επισημάνει ότι το άρθρο 9, παράγραφος 3, του κανονισμού 2017/1001, όπου απαριθμούνται ενδεικτικά τα είδη χρήσεως τα οποία δύναται να απαγορεύσει ο δικαιούχος του σήματος, περιλαμβάνει αποκλειστικά και μόνο μορφές ενεργού συμπεριφοράς εκ μέρους του τρίτου (πρβλ. απόφαση της 2ας Απριλίου 2020, Coty Germany, C-567/18, EU:C:2020:267, σκέψη 37 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία), στις οποίες περιλαμβάνονται, κατά το άρθρο 9, παράγραφος 3, στοιχείο βʹ, η προσφορά των κατ' απομίμηση προϊόντων, η εμπορία ή η αποθήκευσή τους προς τους σκοπούς αυτούς.

28

Στο πλαίσιο αυτό, το Δικαστήριο υπενθύμισε ότι ο σκοπός του άρθρου 9 του κανονισμού 2017/1001 συνίσταται στο να παρέχεται στον δικαιούχο σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης η νομική δυνατότητα να απαγορεύει και, συνακόλουθα, να θέτει τέλος σε κάθε χρήση του σήματός του στην οποία προβαίνει, χωρίς τη συγκατάθεσή του, κάποιος τρίτος. Ωστόσο, μόνον ο τρίτος ο οποίος έχει τον άμεσο ή έμμεσο έλεγχο της πράξης που συνιστά τη χρήση μπορεί πράγματι να παύσει τη χρήση αυτή και, συνεπώς, να συμμορφωθεί με την ανωτέρω απαγόρευση (απόφαση της 2ας Απριλίου 2020, Coty Germany, C‑567/18, EU:C:2020:267, σκέψη 38 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία).

29

Το Δικαστήριο έχει, επίσης, κρίνει επανειλημμένως ότι η χρήση από τρίτον σημείου πανομοιότυπου ή παρόμοιου με το σήμα του δικαιούχου, κατά την έννοια του άρθρου 9, παράγραφος 2, του κανονισμού 2017/1001, συνεπάγεται, κατ’ ελάχιστον, ότι ο τρίτος χρησιμοποιεί το σημείο στο πλαίσιο της δικής του εμπορικής επικοινωνίας. Συνεπώς, ένα πρόσωπο μπορεί να παρέχει στους πελάτες του τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν σημεία πανομοιότυπα ή παρόμοια με σήματα χωρίς το ίδιο να χρησιμοποιεί τα εν λόγω σημεία (απόφαση της 2ας Απριλίου 2020, Coty Germany, C-567/18, EU:C:2020:267, σκέψη 39 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία).

30

Στο πλαίσιο αυτό το Δικαστήριο έχει κρίνει, στην περίπτωση εταιρίας που εκμεταλλεύεται διαδικτυακή πλατφόρμα πωλήσεων, ότι η χρήση σημείων πανομοιότυπων ή παρόμοιων με σήματα, μέσω προσφορών προς πώληση οι οποίες αναρτώνται στην εν λόγω πλατφόρμα, γίνεται εκ μέρους των πωλητών-πελατών της επιχείρησης που εκμεταλλεύεται την εν λόγω πλατφόρμα και όχι εκ μέρους της τελευταίας αυτής επιχειρήσεως, καθόσον η τελευταία δεν χρησιμοποιεί το σημείο αυτό στο πλαίσιο της δικής της εμπορικής επικοινωνίας (πρβλ. αποφάσεις της 12ης Ιουλίου 2011, L’Oréal κ.λπ., C-324/09, EU:C:2011:474, σκέψεις 102 και 103, και της 2ας Απριλίου 2020, Coty Germany, C‑567/18, EU:C:2020:267, σκέψη 40).

31

Το γεγονός δε ότι δημιουργεί τις αναγκαίες τεχνικές προϋποθέσεις για τη χρήση ενός σημείου και ότι αμείβεται για την υπηρεσία αυτή δεν σημαίνει ότι ο παρέχων την εν λόγω υπηρεσία προβαίνει ο ίδιος σε χρήση του εν λόγω σημείου, ακόμη και αν αυτό εξυπηρετεί το δικό του οικονομικό συμφέρον (πρβλ. απόφαση της 2ας Απριλίου 2020, Coty Germany, C-567/18, EU:C:2020:267, σκέψη 43 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία).

32

Στο ίδιο πνεύμα, το Δικαστήριο έκρινε, κατ’ ουσίαν, στις σκέψεις 45 και 53 της αποφάσεως της 2ας Απριλίου 2020, Coty Germany (C‑567/18, EU:C:2020:267), ότι, όταν η επιχείρηση που εκμεταλλεύεται τη διαδικτυακή πλατφόρμα πωλήσεων προσφέρει υπηρεσίες αποθήκευσης στους τρίτους πωλητές που δραστηριοποιούνται στην εν λόγω πλατφόρμα, αποθηκεύοντας για λογαριασμό τους προϊόντα τα οποία προσβάλλουν δικαίωμα σε ορισμένο σήμα, χωρίς ωστόσο να τελεί εν γνώσει της προσβολής αυτής και χωρίς η ίδια να έχει ως σκοπό την προσφορά ή την εμπορία των προϊόντων που αποθηκεύει, χρήση των σημείων που φέρουν τα αποθηκευμένα προϊόντα δεν γίνεται από την έχουσα την εκμετάλλευση επιχείρηση, αλλά μόνον από τους συγκεκριμένους τρίτους πωλητές.

33

Ωστόσο, είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι, καίτοι η υπόθεση επί της οποίας εκδόθηκε η απόφαση εκείνη αφορούσε την επιχείρηση που έχει την εκμετάλλευση του ίδιου ιστοτόπου διαδικτυακών πωλήσεων στον οποίο είναι ενσωματωμένη διαδικτυακή πλατφόρμα πωλήσεων, ήτοι την Amazon, το αιτούν στην υπόθεση εκείνη δικαστήριο, το οποίο ήταν το μόνο αρμόδιο να προβεί στις απαραίτητες διαπιστώσεις ως προς τα πραγματικά περιστατικά, είχε χωρίς αμφισημία επισημάνει ότι η συγκεκριμένη έχουσα την εκμετάλλευση του ιστοτόπου επιχείρηση δεν τελούσε εν γνώσει του ότι τα επίμαχα προϊόντα προσέβαλαν δικαίωμα επί ορισμένου σήματος, ότι δεν είχε η ίδια προσφέρει τα εν λόγω προϊόντα προς πώληση και ότι δεν τα εμπορευόταν ούτε είχε πρόθεση να τα εμπορευθεί η ίδια. Το εν λόγω δικαστήριο είχε επίσης επισημάνει ότι τα επίμαχα προϊόντα είχαν αποσταλεί από εξωτερικούς παρέχοντες υπηρεσίες (βλ. απόφαση της 2ας Απριλίου 2020, Coty Germany, C‑567/18, EU:C:2020:267, σκέψεις 9, 30 και 47).

34

Εξάλλου, ούτε στην υπόθεση εκείνη αλλά ούτε και στην υπόθεση επί της οποίας εκδόθηκε η απόφαση της 12ης Ιουλίου 2011, L’Oréal κ.λπ. (C-324/09, EU:C:2011:474), την οποία επικαλείται η Amazon και η οποία μνημονεύεται στη σκέψη 30 της παρούσας αποφάσεως, ερωτήθηκε το Δικαστήριο σχετικά με τη σημασία του γεγονότος ότι ο συγκεκριμένος ιστότοπος διαδικτυακών πωλήσεων περιλαμβάνει, εκτός από την πλατφόρμα διαδικτυακών πωλήσεων, και προσφορές προς πώληση της ίδιας της επιχειρήσεως που εκμεταλλεύεται τον εν λόγω ιστότοπο.

35

Στις υπό κρίση υποθέσεις, τα αιτούντα δικαστήρια διερωτώνται ακριβώς ως προς την κρισιμότητα του γεγονότος αυτού και ως προς τη σημασία που πρέπει να προσδίδεται, στο πλαίσιο αυτό, στην αντίληψη των χρηστών του εν λόγω ιστοτόπου, καθώς και σε άλλες περιστάσεις, όπως το γεγονός ότι η έχουσα την εκμετάλλευση του ιστοτόπου επιχείρηση χρησιμοποιεί έναν ομοιόμορφο τρόπο παρουσιάσεως των προσφορών προς πώληση που δημοσιεύονται σε αυτόν, προβάλλοντας συγχρόνως τις δικές της διαφημιστικές καταχωρίσεις και εκείνες τρίτων πωλητών και εμφανίζοντας τον λογότυπό της ως πολύ γνωστού διανομέα στο σύνολο των εν λόγω διαφημιστικών καταχωρίσεων, καθώς και το γεγονός ότι προσφέρει πρόσθετες υπηρεσίες στους τρίτους αυτούς πωλητές στο πλαίσιο της εμπορίας των προϊόντων τους, όπως συνδρομή στην παρουσίαση των καταχωρίσεών τους και υπηρεσίες αποθήκευσης και αποστολής των προϊόντων τους.

36

Στο πλαίσιο αυτό, τα αιτούντα δικαστήρια διερωτώνται, ειδικότερα, εάν υπό τις περιστάσεις αυτές μπορεί να θεωρηθεί ότι, εκτός των τρίτων πωλητών, και η επιχείρηση που έχει την εκμετάλλευση ιστοτόπου διαδικτυακών πωλήσεων στον οποίο ενσωματώνεται διαδικτυακή πλατφόρμα πωλήσεων, προβαίνει, κατά περίπτωση, σε χρήση, στο πλαίσιο της δικής της εμπορικής επικοινωνίας, σημείου πανομοιότυπου με ορισμένο σήμα τρίτου για προϊόντα τα οποία ταυτίζονται με εκείνα για τα οποία έχει καταχωριστεί το σήμα αυτό, με αποτέλεσμα να μπορεί να θεωρηθεί ότι υπέχει ευθύνη για την προσβολή των δικαιωμάτων του δικαιούχου του εν λόγω σήματος, κατά την έννοια του άρθρου 9, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 2017/1001, οσάκις ο εν λόγω τρίτος πωλητής προσφέρει προς πώληση στη συγκεκριμένη πλατφόρμα πωλήσεων τα επίμαχα φέροντα το οικείο σημείο προϊόντα.

37

Διευκρινίζεται, συναφώς, ότι το ερώτημα αυτό τίθεται ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι ο ρόλος της εν λόγω έχουσας την εκμετάλλευση του ιστοτόπου επιχειρήσεως, στον βαθμό που επιτρέπει σε άλλη επιχείρηση να χρησιμοποιεί το σήμα, δύναται, ενδεχομένως, να εξετασθεί υπό το πρίσμα άλλων κανόνων δικαίου, όπως το άρθρο 14, παράγραφος 1, της οδηγίας 2000/31 ή το άρθρο 11, πρώτη περίοδος, της οδηγίας 2004/48 (πρβλ. απόφαση της 2ας Απριλίου 2020, Coty Germany, C-567/18, EU:C:2020:267, σκέψη 49 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία).

38

Μολονότι, εν τέλει, εναπόκειται στα αιτούντα δικαστήρια να εκτιμήσουν εάν, σε καθεμία από τις υποθέσεις των κύριων δικών, η Amazon, υπό την ιδιότητά της ως έχουσας την εκμετάλλευση ιστοτόπου διαδικτυακών πωλήσεων με ενσωματωμένη σε αυτόν διαδικτυακή πλατφόρμα πωλήσεων, προβαίνει σε χρήση σημείου πανομοιότυπου με το επίμαχο σήμα για προϊόντα που ταυτίζονται με εκείνα για τα οποία το σήμα αυτό έχει καταχωριστεί, κατά την έννοια του άρθρου 9, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 2017/1001, το Δικαστήριο μπορεί, εντούτοις, να παράσχει στα αιτούντα δικαστήρια όλα τα σχετικά με το δίκαιο της Ένωσης ερμηνευτικά στοιχεία που θα τους ήταν χρήσιμα εν προκειμένω (βλ., κατ’ αναλογία, απόφαση της 7ης Απριλίου 2022, Berlin Chemie A. Menarini, C‑333/20, EU:C:2022:291, σκέψη 46 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία).

39

Συναφώς, όσον αφορά την «εμπορική επικοινωνία» μιας επιχειρήσεως, κατά την έννοια της νομολογίας που υπομνήσθηκε στη σκέψη 29 της παρούσας αποφάσεως, επισημαίνεται, όπως ανέφερε και ο γενικός εισαγγελέας στα σημεία 55 και 56 των προτάσεών του, ότι ως «εμπορική επικοινωνία» νοείται γενικά κάθε μορφή επικοινωνίας που απευθύνεται σε τρίτους και αποσκοπεί στην προώθηση της δραστηριότητας, των αγαθών ή των υπηρεσιών της επιχειρήσεως ή στην ένδειξη της άσκησης τέτοιας δραστηριότητας. Επομένως, η χρήση ενός σημείου στο πλαίσιο της εμπορικής επικοινωνίας μιας τέτοιου είδους επιχειρήσεως προϋποθέτει, επομένως, ότι το σημείο αυτό εμφανίζεται προς τα έξω ως αναπόσπαστο μέρος της επικοινωνίας αυτής και, κατά συνέπεια, ως μέρος της δραστηριότητας της εν λόγω επιχειρήσεως.

40

Στο πλαίσιο αυτό, υπενθυμίζεται ότι το Δικαστήριο έχει κρίνει ότι, όσον αφορά κατάσταση στο πλαίσιο της οποίας ο παρέχων υπηρεσία κάνει χρήση σημείου πανομοιότυπου ή παρόμοιου με σήμα τρίτου για την προώθηση των προϊόντων τα οποία εμπορεύεται ένας από τους πελάτες του χρησιμοποιώντας τη συγκεκριμένη υπηρεσία, ο εν λόγω παρέχων την υπηρεσία κάνει ο ίδιος χρήση του σημείου αυτού όταν το χρησιμοποιεί κατά τρόπο που συνδέει το σημείο με τις υπηρεσίες που παρέχει ο ίδιος (αποφάσεις της 12ης Ιουλίου 2011, L’Oréal κ.λπ., C‑324/09, EU:C:2011:474, σκέψη 92, και της 15ης Δεκεμβρίου 2011, Frisdranken Industrie Winters, C-119/10, EU:C:2011:837, σκέψη 32).

41

Το Δικαστήριο έχει κρίνει συναφώς ότι ο εν λόγω παρέχων υπηρεσίες δεν χρησιμοποιεί ο ίδιος σημείο πανομοιότυπο ή παρόμοιο με σήμα τρίτου, όταν η παρεχόμενη από αυτόν υπηρεσία δεν είναι, ως εκ της φύσεώς της, συγκρίσιμη με υπηρεσία που αποσκοπεί στην προώθηση της εμπορίας προϊόντων που φέρουν το εν λόγω σημείο και δεν συνεπάγεται τη δημιουργία συνδέσμου μεταξύ της υπηρεσίας αυτής και του εν λόγω σημείου, εφόσον ο εν λόγω παρέχων υπηρεσίες δεν είναι εμφανής στον καταναλωτή, γεγονός που αποκλείει οποιαδήποτε συσχέτιση μεταξύ των υπηρεσιών του και του επίμαχου σημείου (πρβλ, απόφαση της 15ης Δεκεμβρίου 2011, Frisdranken Industrie Winters, C‑119/10, EU:C:2011:837, σκέψη 33).

42

Αντιθέτως, το Δικαστήριο έχει κρίνει ότι τέτοιος σύνδεσμος υφίσταται όταν η επιχείρηση που έχει την εκμετάλλευση διαδικτυακής πλατφόρμας πωλήσεων διαφημίζει, μέσω υπηρεσίας αντιστοιχίσεως στο διαδίκτυο και με βάση λέξη-κλειδί πανομοιότυπη με σήμα άλλου, προϊόντα φέροντα το σήμα αυτό και διατιθέμενα προς πώληση από τους πελάτες της στη διαδικτυακή πλατφόρμα της πωλήσεων. Ειδικότερα, για τους χρήστες του Διαδικτύου που προβαίνουν σε αναζήτηση με βάση την εν λόγω λέξη-κλειδί, μια τέτοια διαφήμιση δημιουργεί προφανή συνειρμό μεταξύ των εν λόγω επώνυμων προϊόντων και της δυνατότητας αγοράς τους μέσω της εν λόγω διαδικτυακής πλατφόρμας. Για το λόγο αυτόν, ο δικαιούχος του σήματος νομιμοποιείται να απαγορεύσει στην εν λόγω επιχείρηση να προβεί σε τέτοια χρήση, οσάκις η σχετική διαφήμιση δεν επιτρέπει ή επιτρέπει μεν αλλά δυσχερώς στον χρήστη του διαδικτύου, ο οποίος έχει κανονική πληροφόρηση και επιδεικνύει εύλογη προσοχή, να γνωρίζει αν τα προϊόντα προέρχονται από τον δικαιούχο του σήματος ή από συνδεόμενη οικονομικώς με αυτόν επιχείρηση ή αν, αντιθέτως, προέρχονται από τρίτον (πρβλ. απόφαση της 12ης Ιουλίου 2011, L’Oréal κ.λπ., C-324/09, EU:C:2011:474, σκέψεις 93 και 97).

43

Από τη νομολογία αυτή συνάγεται ότι, όπως επισήμανε κατ’ ουσίαν ο γενικός εισαγγελέας στα σημεία 58, 59 και 72 των προτάσεών του, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν η επιχείρηση που έχει την εκμετάλλευση ιστοτόπου διαδικτυακών πωλήσεων στον οποίον είναι ενσωματωμένη διαδικτυακή πλατφόρμα πωλήσεων προβαίνει η ίδια σε χρήση σημείου πανομοιότυπου με σήμα τρίτου, το οποίο εμφανίζεται σε διαφημιστικές καταχωρίσεις για προϊόντα που προσφέρονται προς πώληση στην εν λόγω πλατφόρμα από τρίτους πωλητές, πρέπει να εκτιμηθεί κατά πόσον ένας χρήστης του εν λόγω ιστοτόπου ο οποίος έχει τη συνήθη πληροφόρηση και είναι ευλόγως προσεκτικός συνδέει τις υπηρεσίες της εν λόγω επιχειρήσεως με το εν λόγω σημείο.

44

Το λυσιτελές μιας τέτοιας αναλύσεως ουδόλως τίθεται υπό αμφισβήτηση από το επιχείρημα ότι η υφιστάμενη νομολογία του Δικαστηρίου δεν λαμβάνει υπόψη την αντίληψη των χρηστών, όπως ισχυρίστηκαν η Amazon και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με τις γραπτές παρατηρήσεις τους.

45

Είναι αληθές ότι στις σκέψεις 102 και 103 της αποφάσεως της 12ης Ιουλίου 2011, L’Oréal κ.λπ. (C-324/09, EU:C:2011:474), το περιεχόμενο των οποίων υπενθυμίζεται στη σκέψη 30 της παρούσας αποφάσεως, το Δικαστήριο δεν μνημονεύει ρητώς την αντίληψη του χρήστη της διαδικτυακής πλατφόρμας πωλήσεων στον οποίον απευθύνεται η επίμαχη εμπορική επικοινωνία.

46

Ωστόσο, τούτο δεν σημαίνει ότι το Δικαστήριο έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο να λαμβάνεται υπόψη η αντίληψη των χρηστών της διαδικτυακής πλατφόρμας πωλήσεων ως στοιχείο που ασκεί επιρροή, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν το επίμαχο σημείο χρησιμοποιείται στο πλαίσιο της εμπορικής επικοινωνίας της ίδιας της επιχειρήσεως που έχει την εκμετάλλευση της εν λόγω πλατφόρμας.

47

Πράγματι, ο ιστότοπος στην υπόθεση επί της οποίας εκδόθηκε η προμνησθείσα απόφαση περιλάμβανε μόνο διαδικτυακή πλατφόρμα πωλήσεων, χωρίς να περιέχει και προσφορές προς πώληση της ίδιας της επιχειρήσεως που είχε την εκμετάλλευση του εν λόγω ιστοτόπου.

48

Επομένως, προκειμένου να κριθεί εάν μπορεί μια διαφημιστική καταχώριση δημοσιευμένη σε ιστότοπο διαδικτυακών πωλήσεων που φέρει ενσωματωμένη διαδικτυακή πλατφόρμα πωλήσεων από τρίτο πωλητή δραστηριοποιούμενο στην εν λόγω πλατφόρμα, στην οποία γίνεται χρήση σημείου πανομοιότυπου με ορισμένο σήμα τρίτου, να θεωρηθεί ότι αποτελεί μέρος της εμπορικής επικοινωνίας της έχουσας την εκμετάλλευση του εν λόγω ιστοτόπου επιχειρήσεως, πρέπει να διακριβωθεί εάν από την εν λόγω διαφημιστική καταχώριση είναι δυνατόν να συνδεθούν οι παρεχόμενες από την εν λόγω επιχείρηση υπηρεσίες με το οικείο σημείο, για τον λόγο ότι ένας χρήστης που έχει τη συνήθη πληροφόρηση και είναι ευλόγως προσεκτικός θα μπορούσε να πιστέψει ότι η συγκεκριμένη επιχείρηση είναι εκείνη που εμπορεύεται, στο όνομά της και για ίδιο λογαριασμό, το προϊόν για το οποίο γίνεται χρήση του σημείου.

49

Στο πλαίσιο αυτής της συνολικής εκτιμήσεως των περιστάσεων της υπό κρίση υποθέσεως, ιδιαίτερη σημασία έχουν ιδίως ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζονται οι διαφημιστικές καταχωρίσεις στον εν λόγω ιστότοπο, τόσο η καθεμία ξεχωριστά όσο και στο σύνολο τους, καθώς και η φύση και το εύρος των υπηρεσιών που παρέχει η έχουσα την εκμετάλλευση του εν λόγω ιστοτόπου επιχείρηση.

50

Όσον αφορά, πρώτον, τον τρόπο παρουσιάσεως των εν λόγω διαφημιστικών καταχωρίσεων, πρέπει να υπομνησθεί ότι η ανάγκη διαφανείας κατά την ανάρτηση των διαφημίσεων στο διαδίκτυο υπογραμμίζεται με τη νομοθεσία της Ένωσης για το ηλεκτρονικό εμπόριο (απόφαση της 12ης Ιουλίου 2011, L’Oréal κ.λπ., C-324/09, EU:C:2011:474, σκέψη 95). Συνεπώς, οι διαφημιστικές καταχωρίσεις που αναρτώνται σε ιστότοπο διαδικτυακών πωλήσεων στον οποίο ενσωματώνεται διαδικτυακή πλατφόρμα πωλήσεων πρέπει να παρουσιάζονται κατά τρόπο ώστε ένας χρήστης ο οποίος έχει τη συνήθη πληροφόρηση και είναι ευλόγως προσεκτικός να μπορεί ευχερώς να διακρίνει τις προσφορές προς πώληση του έχοντος την εκμετάλλευση του ιστοτόπου, αφενός, από εκείνες των τρίτων πωλητών που δραστηριοποιούνται στην ενσωματωμένη στο συγκεκριμένο ιστότοπο διαδικτυακή πλατφόρμα πωλήσεων, αφετέρου (βλ., κατ’ αναλογία, απόφαση της 12ης Ιουλίου 2011, L’Oréal κ.λπ., C-324/09, EU:C:2011:474, σκέψη 94).

51

Ωστόσο, το γεγονός ότι η επιχείρηση που έχει την εκμετάλλευση ιστοτόπου διαδικτυακών πωλήσεων με ενσωματωμένη διαδικτυακή πλατφόρμα πωλήσεων χρησιμοποιεί έναν ομοιόμορφο τρόπο παρουσιάσεως των προσφορών προς πώληση που δημοσιεύονται στον ιστότοπό της, προβάλλοντας συγχρόνως και τις δικές της διαφημιστικές καταχωρίσεις και εκείνες των τρίτων πωλητών και εμφανίζοντας τον λογότυπο που χρησιμοποιεί ως πολύ γνωστός διανομέας τόσο στον ιστότοπό της όσο και στο σύνολο των εν λόγω διαφημιστικών καταχωρίσεων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που αφορούν προϊόντα τα οποία προσφέρονται προς πώληση από τρίτους πωλητές, είναι πιθανό να καταστήσει δυσχερή τη διάκριση αυτή και, ως εκ τούτου, να δημιουργήσει την εντύπωση στον χρήστη ο οποίος έχει τη συνήθη πληροφόρηση και είναι ευλόγως προσεκτικός ότι και η εν λόγω έχουσα την εκμετάλλευση του ιστοτόπου επιχείρηση εμπορεύεται επίσης, στο όνομά της και για ίδιο λογαριασμό, τα προϊόντα που προσφέρονται προς πώληση από τους εν λόγω τρίτους πωλητές. Ως εκ τούτου, όταν τα προϊόντα αυτά φέρουν σημείο πανομοιότυπο με σήμα τρίτου, από μια τέτοια ομοιόμορφη παρουσίαση δύναται, κατά την αντίληψη των χρηστών αυτών, να θεμελιωθεί σύνδεσμος μεταξύ του σημείου και των υπηρεσιών που παρέχονται από την εν λόγω έχουσα την εκμετάλλευση του ιστοτόπου επιχείρηση.

52

Ειδικότερα, όταν η επιχείρηση που έχει την εκμετάλλευση ιστοτόπου διαδικτυακών πωλήσεων περιγράφει τις διάφορες προσφορές προς πώληση, της ιδίας ή τρίτων, χωρίς να τις διακρίνει ως προς την προέλευσή τους, ως «τα πρώτα σε πωλήσεις προϊόντα», «τα προϊόντα με τη μεγαλύτερη ζήτηση» ή «τα προϊόντα με τη μεγαλύτερη προσφορά» με σκοπό, μεταξύ άλλων, την προώθηση ορισμένων από τις εν λόγω προσφορές προς πώληση, μια τέτοια παρουσίαση μπορεί να ενισχύσει την εντύπωση του χρήστη ο οποίος έχει τη συνήθη πληροφόρηση και είναι ευλόγως προσεκτικός ότι τα συγκεκριμένα προωθούμενα με τον τρόπο αυτό προϊόντα τα εμπορεύεται η εν λόγω έχουσα την εκμετάλλευση του ιστοτόπου επιχείρηση, στο όνομά της και για ίδιο λογαριασμό.

53

Δεύτερον, η φύση και το εύρος των υπηρεσιών τις οποίες η επιχείρηση που έχει την εκμετάλλευση ιστοτόπου διαδικτυακών πωλήσεων ο οποίος φέρει ενσωματωμένη διαδικτυακή πλατφόρμα πωλήσεων παρέχει προς τους τρίτους πωλητές που προσφέρουν προς πώληση στην εν λόγω πλατφόρμα προϊόντα φέροντα το οικείο σημείο, όπως οι υπηρεσίες που συνίστανται, μεταξύ άλλων, στη διεκπεραίωση των ερωτημάτων των χρηστών σχετικά με τα εν λόγω προϊόντα ή στην αποθήκευση, την αποστολή και τη διαχείριση των επιστροφών των προϊόντων αυτών, μπορούν επίσης να δώσουν την εντύπωση σε έναν χρήστη που έχει τη συνήθη πληροφόρηση και είναι ευλόγως προσεκτικός ότι τα συγκεκριμένα προϊόντα τα εμπορεύεται η εν λόγω έχουσα την εκμετάλλευση του ιστοτόπου επιχείρηση, στο όνομά της και για ίδιο λογαριασμό, και με τον τρόπο αυτόν να συνδέσουν στην αντίληψη των χρηστών τις υπηρεσίες που αυτή παρέχει και τα σημεία επί των εν λόγω προϊόντων, τα οποία εμφανίζονται στις διαφημιστικές καταχωρίσεις των τρίτων πωλητών.

54

Λαμβανομένου υπόψη του συνόλου των προεκτεθέντων, στα υποβληθέντα προδικαστικά ερωτήματα πρέπει να δοθεί η απάντηση ότι το άρθρο 9, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 2017/1001 έχει την έννοια ότι επιχείρηση έχουσα την εκμετάλλευση ιστοτόπου διαδικτυακών πωλήσεων ο οποίος, πέραν των προσφορών προς πώληση της εν λόγω επιχειρήσεως, φέρει ενσωματωμένη και διαδικτυακή πλατφόρμα πωλήσεων, μπορεί να θεωρηθεί ότι προβαίνει η ίδια σε χρήση σημείου πανομοιότυπου με σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ανήκει σε τρίτον για προϊόντα που ταυτίζονται με εκείνα για τα οποία έχει καταχωριστεί το σήμα αυτό, οσάκις τρίτοι πωλητές, χωρίς τη συγκατάθεση του δικαιούχου του σήματος, προσφέρουν προς πώληση στην εν λόγω πλατφόρμα τα συγκεκριμένα φέροντα το οικείο σημείο προϊόντα, εάν ένας χρήστης του εν λόγω ιστοτόπου ο οποίος έχει τη συνήθη πληροφόρηση και είναι ευλόγως προσεκτικός μπορεί να συνδέσει τις υπηρεσίες της εν λόγω επιχειρήσεως με το οικείο σημείο, όπερ συμβαίνει ιδίως όταν, λαμβανομένου υπόψη του συνόλου των περιστάσεων της συγκεκριμένης περιπτώσεως, ο χρήστης αυτός θα μπορούσε να σχηματίσει την εντύπωση ότι η ίδια αυτή επιχείρηση εμπορεύεται, στο δικό της όνομα και για ίδιο λογαριασμό, τα φέροντα το οικείο σημείο προϊόντα. Κρίσιμες συναφώς κρίνονται οι ακόλουθες περιστάσεις: το γεγονός ότι η εν λόγω έχουσα την εκμετάλλευση του ιστοτόπου επιχείρηση παρουσιάζει κατά τρόπο ομοιόμορφο τις προσφορές προς πώληση που αναρτώνται στον ιστότοπό της, προβάλλοντας συγχρόνως διαφημιστικές καταχωρίσεις για προϊόντα τα οποία πωλεί η ίδια, στο όνομά της και για ίδιο λογαριασμό, και διαφημιστικές καταχωρίσεις για προϊόντα τα οποία προσφέρονται προς πώληση στην εν λόγω πλατφόρμα από τρίτους πωλητές, το γεγονός ότι έχει επιθέσει τον δικό της λογότυπο ως πολύ γνωστού διανομέα στο σύνολο των εν λόγω διαφημιστικών καταχωρίσεων και το γεγονός ότι προσφέρει στους τρίτους πωλητές, στο πλαίσιο της εμπορίας των φερόντων το οικείο σημείο προϊόντων, πρόσθετες υπηρεσίες που συνίστανται, μεταξύ άλλων, στην αποθήκευση και στην αποστολή των προϊόντων αυτών.

55

Δεδομένου ότι η παρούσα διαδικασία έχει ως προς τους διαδίκους των κύριων δικών τον χαρακτήρα παρεμπίπτοντος που ανέκυψε ενώπιον των αιτούντων δικαστηρίων, σε αυτά εναπόκειται να αποφανθούν επί των δικαστικών εξόδων. Τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν όσοι υπέβαλαν παρατηρήσεις στο Δικαστήριο, πλην των ως άνω διαδίκων, δεν αποδίδονται.

Για τους λόγους αυτούς, το Δικαστήριο (τμήμα μείζονος συνθέσεως) αποφαίνεται:

Το άρθρο 9, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 2017, για το σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης,

έχει την έννοια ότι:

επιχείρηση έχουσα την εκμετάλλευση ιστοτόπου διαδικτυακών πωλήσεων ο οποίος, πέραν των προσφορών προς πώληση της εν λόγω επιχειρήσεως, φέρει ενσωματωμένη και διαδικτυακή πλατφόρμα πωλήσεων, μπορεί να θεωρηθεί ότι προβαίνει η ίδια σε χρήση σημείου πανομοιότυπου με σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ανήκει σε τρίτον για προϊόντα που ταυτίζονται με εκείνα για τα οποία έχει καταχωριστεί το σήμα αυτό, οσάκις τρίτοι πωλητές, χωρίς τη συγκατάθεση του δικαιούχου του σήματος, προσφέρουν προς πώληση στην εν λόγω πλατφόρμα τα συγκεκριμένα φέροντα το οικείο σημείο προϊόντα, εφόσον ένας χρήστης του εν λόγω ιστοτόπου ο οποίος έχει τη συνήθη πληροφόρηση και είναι ευλόγως προσεκτικός μπορεί να συνδέσει τις υπηρεσίες της εν λόγω επιχειρήσεως με το οικείο σημείο, όπερ συμβαίνει ιδίως όταν, λαμβανομένου υπόψη του συνόλου των περιστάσεων της συγκεκριμένης περιπτώσεως, ο χρήστης αυτός θα μπορούσε να σχηματίσει την εντύπωση ότι η ίδια αυτή επιχείρηση εμπορεύεται, στο δικό της όνομα και για ίδιο λογαριασμό, τα φέροντα το οικείο σημείο προϊόντα. Κρίσιμες συναφώς κρίνονται οι ακόλουθες περιστάσεις: το γεγονός ότι η εν λόγω έχουσα την εκμετάλλευση του ιστοτόπου επιχείρηση παρουσιάζει κατά τρόπο ομοιόμορφο τις προσφορές προς πώληση που αναρτώνται στον ιστότοπό της, προβάλλοντας συγχρόνως διαφημιστικές καταχωρίσεις για προϊόντα τα οποία πωλεί η ίδια, στο όνομά της και για ίδιο λογαριασμό, και διαφημιστικές καταχωρίσεις για προϊόντα τα οποία προσφέρονται προς πώληση στην εν λόγω πλατφόρμα από τρίτους πωλητές, το γεγονός ότι έχει επιθέσει τον δικό της λογότυπο ως πολύ γνωστού διανομέα στο σύνολο των εν λόγω διαφημιστικών καταχωρίσεων και το γεγονός ότι προσφέρει στους τρίτους πωλητές, στο πλαίσιο της εμπορίας των φερόντων το οικείο σημείο προϊόντων, πρόσθετες υπηρεσίες που συνίστανται, μεταξύ άλλων, στην αποθήκευση και στην αποστολή των προϊόντων αυτών.