1.

Η υπό κρίση αίτηση προδικαστικής αποφάσεως ανέκυψε στο πλαίσιο διαφοράς μεταξύ, αφενός, της Constantin Film Verleih GmbH, εγκατεστημένης στη Γερμανία εταιρίας διανομής ταινιών, και, αφετέρου, της YouTube LLC και της μητρικής της εταιρίας Google Inc., οι οποίες έχουν αμφότερες έδρα στις Ηνωμένες Πολιτείες.

2.

Η διαφορά αυτή αφορά την άρνηση της YouTube και της Google να παράσχουν ορισμένες πληροφορίες τις οποίες ζήτησε η Constantin Film Verleih σχετικά με χρήστες που ανήρτησαν διάφορες ταινίες προσβάλλοντας τα αποκλειστικά δικαιώματα εκμετάλλευσης της Constantin Film Verleih. Ειδικότερα, η εν λόγω εταιρία ζητεί από τις YouTube και Google να της γνωστοποιήσουν τις διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, τους αριθμούς τηλεφώνου καθώς και τις διευθύνσεις IP οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν από τους χρήστες αυτούς.

3.

Το Bundesgerichtshof (Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο, Γερμανία) διερωτάται, κατ’ ουσίαν, αν οι πληροφορίες αυτές καλύπτονται από το άρθρο 8, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 2004/48/ΕΚ ( 2 ), βάσει του οποίου οι αρμόδιες δικαστικές αρχές δύνανται να διατάσσουν τη γνωστοποίηση πληροφοριών που περιλαμβάνουν τα «τα ονοματεπώνυμα και τις διευθύνσεις» ορισμένων κατηγοριών προσώπων τα οποία σχετίζονται με προϊόντα ή υπηρεσίες που προσβάλλουν το δικαίωμα διανοητικής ιδιοκτησίας.

4.

Με βάση τα όσα εκθέτω στις παρούσες προτάσεις, είμαι πεπεισμένος ότι οι όροι «ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις» που χρησιμοποιούνται στο άρθρο 8, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 2004/48 δεν περιλαμβάνουν καμία από τις προαναφερθείσες πληροφορίες.

5.

Οι αιτιολογικές σκέψεις 2, 10 και 32 της οδηγίας 2004/48 έχουν ως εξής:

[…]

[…]

6.

Το άρθρο 2 της οδηγίας αυτής, το οποίο επιγράφεται «Πεδίο εφαρμογής», προβλέπει στην παράγραφο 1 και στην παράγραφο 3, στοιχείο αʹ, τα εξής:

«1.   Με την επιφύλαξη των μέσων που προβλέπονται ή ενδέχεται να προβλεφθούν με την [ενωσιακή] ή την εθνική νομοθεσία, καθόσον τα εν λόγω μέσα μπορεί να είναι ευνοϊκότερα για τους δικαιούχους, τα μέτρα, οι διαδικασίες και τα μέτρα αποκατάστασης που προβλέπονται από την παρούσα οδηγία εφαρμόζονται, σύμφωνα με το άρθρο 3, σε οποιαδήποτε προσβολή των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας όπως προβλέπεται από την [ενωσιακή] νομοθεσία και/ή την εθνική νομοθεσία του οικείου κράτους μέλους.

[…]

3.   Η παρούσα οδηγία δεν θίγει:

7.

Το άρθρο 8 της οδηγίας 2004/48, το οποίο φέρει τον τίτλο «Δικαίωμα ενημέρωσης», ορίζει τα εξής:

«1.   Τα κράτη μέλη μεριμνούν ώστε, στο πλαίσιο διαδικασίας που αφορά προσβολή δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας και κατόπιν αιτιολογημένου και αναλογικού αιτήματος του προσφεύγοντος, οι αρμόδιες δικαστικές αρχές να δύνανται να διατάσσουν την παροχή πληροφοριών για την προέλευση και για τα δίκτυα διανομής των εμπορευμάτων ή παροχής των υπηρεσιών, που προσβάλλουν δικαίωμα διανοητικής ιδιοκτησίας, από τον παραβάτη ή/και οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο το οποίο:

ή

2.   Οι πληροφορίες της παραγράφου 1 περιλαμβάνουν, εφόσον ενδείκνυται:

3.   Οι παράγραφοι 1 και 2 εφαρμόζονται με την επιφύλαξη άλλων κανονιστικών διατάξεων οι οποίες:

ή

8.

Βάσει του άρθρου 101, παράγραφος 1, πρώτη περίοδος, του Urheberrechtsgesetz (νόμου περί του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας, στο εξής: UrhG), ο ζημιωθείς έχει δικαίωμα να απαιτήσει από εκείνον που, σε εμπορική κλίμακα, προσβάλλει το δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας ή άλλο δικαίωμά του το οποίο προστατεύεται από τις διατάξεις του νόμου αυτού την άμεση παροχή πληροφοριών σχετικά με την προέλευση και τον δίαυλο διανομής παράνομων αντιγράφων ή άλλων προϊόντων.

9.

Σε περίπτωση πρόδηλης προσβολής, υπό την επιφύλαξη του άρθρου 101, παράγραφος 1, του UrhG, το ως άνω δικαίωμα πληροφόρησης μπορεί επίσης να προβληθεί, δυνάμει του άρθρου 101, παράγραφος 2, πρώτη περίοδος, σημείο 3, του εν λόγω νόμου, έναντι προσώπου που παρείχε, σε εμπορική κλίμακα, υπηρεσίες που χρησιμοποιήθηκαν με σκοπό την άσκηση δραστηριοτήτων που συνιστούν προσβολή δικαιώματος.

10.

Το πρόσωπο το οποίο έχει την υποχρέωση να παρέχει πληροφορίες οφείλει, δυνάμει του άρθρου 101, παράγραφος 3, σημείο 1, του UrhG, να δηλώσει τα ονοματεπώνυμα και τις διευθύνσεις των παραγωγών, των προμηθευτών και των λοιπών προγενέστερων κατόχων αντιγράφων ή άλλων προϊόντων, των χρηστών των υπηρεσιών καθώς και των παραληπτών χονδρεμπόρων και εμπόρων λιανικής.

11.

Η Constantin Film Verleih είναι εταιρία διανομής ταινιών η οποία έχει έδρα στη Γερμανία.

12.

Η YouTube, εταιρία η οποία είναι εγκατεστημένη στις Ηνωμένες Πολιτείες και ανήκει στην Google, εκμεταλλεύεται την ομώνυμη διαδικτυακή πλατφόρμα.

13.

Η Constantin Film Verleih έχει στη Γερμανία τα αποκλειστικά δικαιώματα εκμετάλλευσης των κινηματογραφικών έργων Parker και Scary Movie 5.

14.

Κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ Ιουνίου 2013 και Σεπτεμβρίου 2014, τα εν λόγω δύο έργα αναρτήθηκαν στην πλατφόρμα «YouTube» χωρίς τη συναίνεση της Constantin Film Verleih. Στις 29 Ιουνίου 2013, το κινηματογραφικό έργο Parker αναρτήθηκε σε πλήρη διάρκεια και στη γερμανική γλώσσα, υπό το όνομα χρήστη «N1». Μέχρι την απενεργοποίηση του σχετικού βίντεο στις 14 Αυγούστου 2013, η ταινία αυτή προβλήθηκε περισσότερες από 45000 φορές. Τον Σεπτέμβριο του 2013, το κινηματογραφικό έργο Scary Movie 5 αναρτήθηκε σε πλήρη διάρκεια υπό το όνομα χρήστη «N2». Μέχρι την απενεργοποίηση του σχετικού βίντεο στις 29 Οκτωβρίου 2013, προβλήθηκε περισσότερες από 6000 φορές. Στις 10 Σεπτεμβρίου 2014, άλλο αντίγραφο του δεύτερου αυτού έργου αναρτήθηκε υπό το όνομα χρήστη «N3». Μέχρι την απενεργοποίηση του σχετικού βίντεο στις 21 Σεπτεμβρίου 2014, το έργο αυτό προβλήθηκε περισσότερες 4700 φορές.

15.

Η Constantin Film Verleih απαίτησε από τη YouTube και την Google να της παράσχουν μια σειρά από πληροφορίες για κάθε χρήστη που ανήρτησε τα έργα αυτά.

16.

Το αιτούν δικαστήριο διαπίστωσε ότι πληρούνταν οι προϋποθέσεις άσκησης του δικαιώματος πληροφόρησης. Επομένως, το αντικείμενο της διαφοράς της κύριας δίκης περιορίζεται στο περιεχόμενο των πληροφοριών που οφείλουν να παράσχουν η YouTube και/ή Google στην Constantin Film Verleih. Ειδικότερα, η εν λόγω διαφορά αφορά τις εξής πληροφορίες:

17.

Το Landgericht Frankfurt am Main (πρωτοδικείο Φρανκφούρτης επί του Μάιν, Γερμανία), το οποίο αποφάνθηκε σε πρώτο βαθμό, απέρριψε την αγωγή της Constantin Film Verleih που είχε ως αίτημα την παροχή των πληροφοριών αυτών.

18.

Το Oberlandesgericht Frankfurt am Main (εφετείο Φρανκφούρτης επί του Μάιν, Γερμανία), ενώπιον του οποίου ασκήθηκε έφεση, υποχρέωσε τις εταιρίες YouTube και Google να γνωστοποιήσουν τις διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου των αντίστοιχων χρηστών, απορρίπτοντας κατά τα λοιπά την αγωγή της Constantin Film Verleih.

19.

Με την αίτηση αναιρέσεως την οποία άσκησε ενώπιον του Bundesgerichtshof (Ανώτατου Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου), η Constantin Film Verleih ζήτησε να υποχρεωθούν οι YouTube και Google να της παράσχουν το σύνολο των ανωτέρω πληροφοριών, περιλαμβανομένων των αριθμών τηλεφώνου και των διευθύνσεων IP των χρηστών. Με τη δική τους αίτηση αναιρέσεως, οι YouTube και Google ζήτησαν να απορριφθεί στο σύνολό της η αγωγή της Constantin Film Verleih, περιλαμβανομένου του αιτήματος που αφορά τις διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου των χρηστών.

20.

Διαπιστώνοντας ότι η λύση η οποία πρέπει να δοθεί στα ζητήματα που τίθενται στο πλαίσιο των δύο αιτήσεων αναιρέσεως εξαρτάται από την ερμηνεία του όρου «διευθύνσεις» στο άρθρο 8, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 2004/48, το Bundesgerichtshof (Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο) αποφάσισε να αναστείλει την ενώπιόν του διαδικασία και να υποβάλει στο Δικαστήριο τα εξής προδικαστικά ερωτήματα:

21.

Η αίτηση προδικαστικής αποφάσεως πρωτοκολλήθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου στις 29 Μαρτίου 2019.

22.

Γραπτές παρατηρήσεις κατέθεσαν η Constantin Film Verleih, η YouTube και η Google καθώς και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

23.

Κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση της 12ης Φεβρουαρίου 2020 παρέστησαν για να αναπτύξουν προφορικώς τις παρατηρήσεις τους οι εκπρόσωποι της Constantin Film Verleih, οι εκπρόσωποι της YouTube και της Google καθώς και η Επιτροπή.

24.

Βάσει του άρθρου 8 της οδηγίας 2004/48, τα κράτη μέλη έχουν την υποχρέωση να προβλέπουν, στην εσωτερική τους έννομη τάξη, τη δυνατότητα των αρμόδιων δικαστικών αρχών να διατάσσουν την παροχή ορισμένων πληροφοριών στο πλαίσιο διαδικασίας που αφορά προσβολή δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας.

25.

Επομένως, με τα δύο αυτά ερωτήματα τα οποία πρέπει να εξεταστούν από κοινού, το αιτούν δικαστήριο ζητεί από το Δικαστήριο να διευκρινίσει αν το άρθρο 8, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 2004/48 έχει την έννοια ότι τα κράτη μέλη έχουν την υποχρέωση να προβλέπουν τη δυνατότητα των αρμόδιων δικαστικών αρχών να διατάσσουν, όσον αφορά χρήστη ο οποίος ανήρτησε αρχεία που προσβάλλουν το δικαίωμα διανοητικής ιδιοκτησίας, την παροχή της διεύθυνσης ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, του αριθμού τηλεφώνου, της διεύθυνσης IP που χρησιμοποιήθηκε για την ανάρτηση των εν λόγω αρχείων καθώς και της διεύθυνσης IP που χρησιμοποιήθηκε κατά τη τελευταία σύνδεση με τον λογαριασμό χρήστη.

26.

Αντιθέτως προς την άποψη της Constantin Film Verleih, η YouTube και η Google καθώς και η Επιτροπή προτείνουν να δοθεί αρνητική απάντηση στα ερωτήματα αυτά.

27.

Για τους λόγους που θα εκθέσω κατωτέρω, συμφωνώ με την άποψη που υποστηρίζουν η YouTube, η Google και η Επιτροπή, αφού είμαι της γνώμης ότι η διάταξη αυτή δεν αφορά καμία από τις πληροφορίες στις οποίες αναφέρονται τα προδικαστικά ερωτήματα.

28.

Προκαταρκτικώς, παρατηρώ ότι το άρθρο 8, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 2004/48 δεν περιέχει καμία παραπομπή στο δίκαιο των κρατών μελών. Επομένως, και κατά πάγια νομολογία, οι όροι «ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις» συνιστούν έννοια του δικαίου της Ένωσης στην οποία πρέπει να δίδεται αυτοτελής και ενιαία ερμηνεία ( 4 ).

29.

Επιπροσθέτως, η οδηγία 2004/48 δεν ορίζει την έννοια «ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις». Ομοίως κατά πάγια νομολογία, ο προσδιορισμός της σημασίας και του περιεχομένου εκφράσεων για τις οποίες το δίκαιο της Ένωσης δεν παρέχει κανέναν ορισμό πρέπει να γίνεται σύμφωνα με το σύνηθες νόημά τους στην καθημερινή γλώσσα, λαμβανομένων ταυτοχρόνως υπόψη του πλαισίου εντός του οποίου χρησιμοποιούνται και των σκοπών που επιδιώκει η ρύθμιση της οποίας αποτελούν τμήμα ( 5 ).

30.

Συγκεκριμένα, το σύνηθες νόημα στην καθημερινή γλώσσα πρέπει να αποτελέσει το σημείο αφετηρίας κατά την ερμηνεία των όρων «ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις» που χρησιμοποιούνται στο άρθρο 8, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 2004/48. Δεν χωρεί αμφιβολία ότι, στην καθημερινή γλώσσα, η έννοια της «διεύθυνσης» ενός προσώπου, ως προς την οποία διερωτάται ειδικότερα το αιτούν δικαστήριο, περιλαμβάνει μόνον την ταχυδρομική διεύθυνση, όπως ορθώς υποστηρίζουν η YouTube και η Google ( 6 ). Η ερμηνεία αυτή επιβεβαιώνεται από τον ορισμό τον οποίο δίδει το λεξικό της Γαλλικής Ακαδημίας στην έννοια αυτή, δηλαδή «ο προσδιορισμός του τόπου ( 7 ) όπου βρίσκεται κάποιος».

31.

Όσον αφορά τον αριθμό τηλεφώνου, δηλαδή το δεύτερο πληροφοριακό στοιχείο το οποίο μνημονεύεται στα προδικαστικά ερωτήματα, δεν θεωρώ αναγκαίο να αναλύσω επί μακρόν γιατί δεν είναι δυνατόν να εμπίπτει στην έννοια «ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις» προσώπων, κατά το άρθρο 8, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 2004/48, είτε σύμφωνα με το σύνηθες νόημά της στην καθημερινή γλώσσα είτε σε οποιοδήποτε άλλο πλαίσιο ( 8 ).

32.

Περισσότερη προσοχή χρειάζεται η ανάλυση σε σχέση με τα άλλα δύο πληροφοριακά στοιχεία στα οποία αναφέρονται τα προδικαστικά ερωτήματα, ήτοι τη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και τη διεύθυνση IP.

33.

Όπως επισήμανα ήδη, στην καθημερινή γλώσσα, η οποία αποτελεί το σημείο αφετηρίας της ερμηνείας, ο όρος «διεύθυνση» παραπέμπει αποκλειστικά στην ταχυδρομική διεύθυνση. Ως εκ τούτου, ο όρος αυτός, εφόσον χρησιμοποιείται χωρίς άλλη διευκρίνιση, δεν περιλαμβάνει τη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή τη διεύθυνση IP.

34.

Τούτο ισχύει κατά μείζονα λόγο σε ένα πλαίσιο το οποίο θα χαρακτήριζα «γενικό», δηλαδή όταν δεν περιορίζεται στα στενά όρια του Διαδικτύου, όπως στην περίπτωση του άρθρου 8, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 2004/48.

35.

Η ερμηνεία αυτή επιβεβαιώνεται από την εξέταση άλλων νομοθετικών ρυθμίσεων της Ένωσης στις οποίες γίνεται αναφορά στη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή στη διεύθυνση IP. Συγκεκριμένα, όταν ο νομοθέτης της Ένωσης θέλησε να αναφερθεί στη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ( 9 ) ή στη διεύθυνση IP ( 10 ), το έπραξε ρητώς, προσθέτοντας τους προσδιορισμούς αυτούς στη λέξη « διεύθυνση», όπως επισήμαναν η YouTube και η Google. Εξ όσων γνωρίζω, δεν υφίσταται καμία περίπτωση νομοθετικής ρύθμισης της Ένωσης στο οποίο οι όροι «ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις», χρησιμοποιούμενοι είτε μεμονωμένα είτε σε γενικό πλαίσιο, να υποδηλώνουν τον αριθμό τηλεφώνου, τη διεύθυνση IP ή τη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.

36.

Επομένως, από τη γραμματική ερμηνεία του άρθρου 8, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 2004/48 συνάγεται ότι οι όροι που χρησιμοποιεί ο νομοθέτης της Ένωσης, δηλαδή οι όροι «ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις», δεν περιλαμβάνουν καμία από τις μνημονευόμενες στα προδικαστικά ερωτήματα πληροφορίες, όπως ορθώς ισχυρίζονται οι YouTube και Google, καθώς και η Επιτροπή.

37.

Το ως άνω συμπέρασμα επιβεβαιώνεται από την ιστορική ερμηνεία την οποία εκθέτει η Επιτροπή. Ειδικότερα, οι προπαρασκευαστικές εργασίες οι οποίες κατέληξαν στη θέσπιση της οδηγίας 2004/48 ( 11 ) δεν περιέχουν καμία ένδειξη που να μαρτυρεί, ακόμη και εμμέσως, ότι ο όρος «διεύθυνση» ο οποίος χρησιμοποιείται στο άρθρο 8, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, της οδηγίας αυτής πρέπει να γίνεται αντιληπτός υπό την έννοια ότι αφορά όχι μόνον την ταχυδρομική διεύθυνση, αλλά και τη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή τη διεύθυνση IP των συγκεκριμένων προσώπων.

38.

Η Επιτροπή εξήγησε, ως προς το ζήτημα αυτό, ότι ο νομοθέτης της Ένωσης, κατά τη θέσπιση της οδηγίας 2004/48 το 2004, ουδέποτε είχε την πρόθεση να περιλάβει πιο σύγχρονους τύπους «διεύθυνσης», όπως η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή η διεύθυνση IP.

39.

Επομένως, από το ιστορικό θέσπισης της οδηγίας 2004/48 συνάγεται ότι, για την ερμηνεία της, κρίσιμη είναι αποκλειστικώς η κλασική σημασία του όρου αυτού, υπό την έννοια της ταχυδρομικής διεύθυνσης.

40.

Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι, κατά τη γραμματική αλλά και την ιστορική ερμηνεία, το άρθρο 8, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 2004/48 δεν περιλαμβάνει τη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, τον αριθμό τηλεφώνου και τις διευθύνσεις IP που έχουν χρησιμοποιηθεί από τα αναφερόμενα στη διάταξη αυτή πρόσωπα.

41.

Η Constantin Film Verleih αμφισβητεί την ερμηνεία αυτή, επικαλούμενη τον σκοπό του άρθρου 8 της οδηγίας 2004/48 καθώς και, γενικότερα, τους σκοπούς τους οποίους επιδιώκει η οδηγία.

42.

Όπως υποστηρίζει η Constantin Film Verleih, σκοπός του άρθρου 8 της οδηγίας 2004/48 είναι να εξασφαλιστεί ότι ο κάτοχος των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας θα μπορεί να προσδιορίσει και να ταυτοποιήσει τα πρόσωπα στα οποία αναφέρεται η διάταξη αυτή. Συνεπώς, και ανεξαρτήτως του γράμματός της, η παράγραφος 2 θα πρέπει, κατά την άποψή της, να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αφορά «οποιαδήποτε πληροφορία η οποία καθιστά δυνατό τον προσδιορισμό» των προσώπων αυτών, δεδομένου ότι οι εν λόγω πληροφορίες μπορούν να περιλαμβάνουν, ανάλογα με το αν είναι διαθέσιμα, τον αριθμό τηλεφώνου, τη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, τη διεύθυνση IP ή ακόμη και τα στοιχεία τραπεζικού λογαριασμού.

43.

Κατά την άποψή μου, αν το Δικαστήριο δεχόταν την ερμηνεία αυτή, θα ήταν σαν να «ξανάγραφε» τη διάταξη. Είναι, βεβαίως, λογικό ένας κάτοχος δικαιωμάτων όπως η Constantin Film Verleih να επιθυμεί να αναθεωρηθεί η οδηγία 2004/48 κατά τέτοιον τρόπο ώστε η ίδια να μπορεί να προσδιορίζει και να ταυτοποιεί ευχερέστερα όσους τυχόν προσβάλλουν δικαιώματα διανοητικής ιδιοκτησίας εντός του συγκεκριμένου πλαισίου του Διαδικτύου. Εντούτοις, δεν είναι έργο του Δικαστηρίου, αλλά του νομοθέτη της Ένωσης, να «ξαναγράψει» μια διάταξη υπό την έννοια αυτή.

44.

Ο νομοθέτης θα μπορούσε, σε περίπτωση που είχε τέτοια πρόθεση, να περιλάβει στο άρθρο 8, παράγραφος 2, της οδηγίας 2004/48 «οποιαδήποτε πληροφορία η οποία καθιστά δυνατό τον προσδιορισμό» των συγκεκριμένων προσώπων. Κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση, η Επιτροπή υπογράμμισε ότι ο νομοθέτης της Ένωσης επέλεξε ρητώς να προβεί σε ελάχιστη εναρμόνιση η οποία περιορίζεται στα ονοματεπώνυμα και στις διευθύνσεις, χωρίς να επεκταθεί σε άλλα πληροφοριακά στοιχεία που καθιστούν δυνατό τον προσδιορισμό ενός προσώπου, όπως ο αριθμός τηλεφώνου ή ο αριθμός κοινωνικής ασφάλισης.

45.

Διευκρινίζω ότι αποκλείεται σε ένα τέτοιο πλαίσιο μια «δυναμική» ή τελολογική ερμηνεία της διάταξης, όπως αυτή την οποία προτείνει η Constantin Film Verleih προσαρμόζοντάς την στις επιθυμίες της. Συγκεκριμένα, οι όροι που χρησιμοποιούνται στο άρθρο 8, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 2004/48 δεν αφήνουν επαρκές ερμηνευτικό περιθώριο ώστε να μπορεί να γίνει δεκτή μια ερμηνεία υπό την έννοια ότι καλύπτονται οι πληροφορίες στις οποίες αναφέρονται τα προδικαστικά ερωτήματα.

46.

Συντάσσομαι πλήρως, ως προς το σημείο αυτό, με τη συλλογιστική που ανέπτυξε ο γενικός εισαγγελέας Μ. Bobek στα σημεία 33 έως 35, 38 και 39 των προτάσεών του στην υπόθεση Επιτροπή κατά Γερμανίας. Λαμβανομένων υπόψη, αφενός, της απαγόρευσης των contra legem ερμηνειών και, αφετέρου, της αρχής της διάκρισης των εξουσιών, υφίσταται δυνατότητα δυναμικής ή τελολογικής ερμηνείας μόνον όταν «το κείμενο της διατάξεως [μπορεί] να επιδέχεται πλείονες ερμηνείες, έχοντας κάποιον βαθμό γραμματικής ασάφειας και αοριστίας» ( 12 ).

47.

Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει στην υπό κρίση υπόθεση. Όπως εξήγησα σε προηγούμενο σημείο των προτάσεών μου, η γραμματική και η ιστορική ερμηνεία αίρουν οποιαδήποτε ασάφεια ως προς το περιεχόμενο των όρων «ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις» οι οποίοι χρησιμοποιούνται στο άρθρο 8, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 2004/48.

48.

Πέραν τούτου, η Constantin Film Verleih επικαλείται γενικότερα τους σκοπούς της οδηγίας 2004/48. Κατά τη γνώμη μου, το επιχείρημα αυτό δεν μπορεί να θέσει υπό αμφισβήτηση την προαναφερθείσα ερμηνεία της επίμαχης διάταξης, λόγω της σαφήνειας του γράμματος της. Εντούτοις, θα εξετάσω, στη συνέχεια, ως εκ περισσού τη σχετική επιχειρηματολογία.

49.

Βεβαίως, δεν αμφισβητείται ότι η οδηγία 2004/48 αποσκοπεί στη διασφάλιση υψηλού επιπέδου προστασίας της διανοητικής ιδιοκτησίας στην εσωτερική αγορά, όπως επισημαίνεται στις αιτιολογικές σκέψεις 10 και 32 αυτής, και σύμφωνα με το άρθρο 17, παράγραφος 2, του Χάρτη.

50.

Δεν αμφισβητείται επίσης ότι η προταθείσα από την Constantin Film Verleih ερμηνεία θα ενίσχυε την προστασία της διανοητικής ιδιοκτησίας στην εσωτερική αγορά.

51.

Εντούτοις, είναι αναγκαίο να υπομνησθεί ότι η οδηγία 2004/48, όπως και οποιαδήποτε ρύθμιση σχετική με τη διανοητική ιδιοκτησία ( 13 ), καθιερώνει μια ισορροπία μεταξύ, αφενός, του συμφέροντος των δικαιούχων για προστασία του δικαιώματος τους διανοητικής ιδιοκτησίας, όπως κατοχυρώνεται στο άρθρο 17, παράγραφος 2, του Χάρτη, και, αφετέρου, της προστασίας των συμφερόντων και των θεμελιωδών δικαιωμάτων των χρηστών προστατευόμενων αντικειμένων, καθώς και του γενικού συμφέροντος.

52.

Όπως το Δικαστήριο έχει επισημάνει επανειλημμένως, από το άρθρο 17, παράγραφος 2, του Χάρτη και τη νομολογία του Δικαστηρίου ουδόλως προκύπτει ότι τα δικαιώματα διανοητικής ιδιοκτησίας τα οποία κατοχυρώνονται στη διάταξη αυτή είναι απαραβίαστα και ότι, συνεπώς, πρέπει να χαίρουν απόλυτης προστασίας ( 14 ).

53.

Ως εκ τούτου, το άρθρο 17, παράγραφος 2, του Χάρτη δεν επιβάλλει να χρησιμοποιούνται όλα τα διαθέσιμα τεχνικά μέσα προκειμένου να διευκολύνεται ο δικαιούχος στην προσπάθειά του να προσδιορίσει και να ταυτοποιήσει όσους τυχόν προσβάλλουν δικαιώματα διανοητικής ιδιοκτησίας, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το γράμμα των διατάξεων της οδηγίας 2004/48.

54.

Όσον αφορά ειδικότερα το άρθρο 8 της οδηγίας 2004/48, το Δικαστήριο είχε ήδη την ευκαιρία να διευκρινίσει, με την απόφαση Coty Germany, ότι η διάταξη αυτή έχει ως σκοπό να συμβιβάσει τον σεβασμό ορισμένων δικαιωμάτων, όπως το δικαίωμα ενημέρωσης των δικαιούχων και το δικαίωμα προστασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα των χρηστών ( 15 ).

55.

Στο πλαίσιο της υπόθεσης της κύριας δίκης, τα δεδομένα που ζητούνται από την Constantin Film Verleih συνιστούν, εξ ορισμού, δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα κατά την έννοια του άρθρου 2, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 95/46 ( 16 ), νυν άρθρου 4, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 2016/679 ( 17 ), εφόσον πρέπει να παρέχουν τη δυνατότητα προσδιορισμού και ταυτοποίησης των αντίστοιχων προσώπων ( 18 ).

56.

Μολονότι από την αιτιολογική σκέψη 32 της οδηγίας 2004/48 καθίσταται σαφές ότι η οδηγία αυτή αποσκοπεί στη διασφάλιση του πλήρους σεβασμού της διανοητικής ιδιοκτησίας σύμφωνα με το άρθρο 17 παράγραφος 2 του Χάρτη, ταυτόχρονα από το άρθρο 2, παράγραφος 3, στοιχείο αʹ, της οδηγίας αυτής καθώς και από τις αιτιολογικές σκέψεις 2 και 15 συνάγεται ότι η προστασία της διανοητικής ιδιοκτησίας δεν πρέπει να συνιστά πρόσκομμα, ιδίως, στην προστασία των προσωπικών δεδομένων, οπότε η οδηγία 2004/48 δεν επιτρέπεται να θίξει, ειδικότερα, την οδηγία 95/46 ( 19 ).

57.

Τονίζω στο σημείο αυτό πόσο σημαντικό είναι το άρθρο 8, παράγραφος 3, στοιχεία βʹ έως εʹ, της οδηγίας 2004/48, όπου ορίζεται ότι το άρθρο εφαρμόζεται υπό την επιφύλαξη τυχόν άλλων διατάξεων οι οποίες οριοθετούν, ή ακόμα και περιορίζουν, το δικαίωμα ενημέρωσης του δικαιούχου, και, κυρίως, διατάξεων που διέπουν την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα.

58.

Στο πλαίσιο αυτό, είμαι της γνώμης ότι δεν είναι έργο του Δικαστηρίου να τροποποιήσει το νόημα των όρων που χρησιμοποίησε ο νομοθέτης της Ένωσης στο άρθρο 8, παράγραφος 2, της οδηγίας 2004/48, όπερ θα είχε ως αποτέλεσμα να υπονομευτεί η ισορροπία την οποία επιδίωκε να επιτύχει ο νομοθέτης κατά τη θέσπιση της οδηγίας αυτής ασκώντας την αποκλειστική αρμοδιότητα που έχει συναφώς ( 20 ).

59.

Για να συμπληρώσω τη φράση που χρησιμοποίησα στο σημείο 43 των προτάσεών μου, αν το Δικαστήριο δεχόταν την ερμηνεία την οποία προτείνει η Constantin Film Verleih, τότε θα ήταν όχι απλώς σαν να «ξαναγράφει» το άρθρο 8, παράγραφος 2, της οδηγίας 2004/48, αλλά και σαν να ανατρέπει, προς όφελος των συμφερόντων των κατόχων δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας, την ισορροπία που καθιέρωσε ο νομοθέτης της Ένωσης.

60.

Προσθέτω ότι η δυναμική ερμηνεία που προτείνει η Constantin Film Verleih αντιβαίνει επίσης στη γενική οικονομία της οδηγίας 2004/48, η οποία, όπως υπογράμμισε η Επιτροπή, στηρίζεται στη βούληση του νομοθέτη για ελάχιστη εναρμόνιση.

61.

Πράγματι, ορθώς υποστηρίζει το θεσμικό όργανο ότι μια τέτοια δυναμική ερμηνεία δεν είναι πρόσφορη εν προκειμένω, στο μέτρο που, με το άρθρο 8, παράγραφος 3, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 2004/48, ο νομοθέτης της Ένωσης ρητώς προέβλεψε τη δυνατότητα των κρατών μελών να αντιμετωπίζουν τις ανησυχίες που γεννά η δυναμική εξέλιξη της σύγχρονης πραγματικότητας παρέχοντας στους δικαιούχους «δικαιώματα πληρέστερης ενημέρωσης».

62.

Με άλλα λόγια, η δυναμική ερμηνεία της οδηγίας 2004/48 από τον δικαστή της Ένωσης, προκειμένου να προσαρμοστεί αυτή στις νέες συμπεριφορές που εμφανίζονται στο διαδίκτυο, δεν είναι αναγκαία δεδομένου ότι τα κράτη μέλη έχουν την εξουσία να λαμβάνουν πρόσθετα μέτρα σχετικά με τις συμπεριφορές αυτές.

63.

Τέλος, χάριν πληρότητας, επισημαίνω ότι δεν μπορεί να γίνει επίκληση του άρθρου 47 της Συμφωνίας TRIPS ( 21 ), η οποία καθιερώνει απλώς τη δυνατότητα πρόβλεψης δικαιώματος ενημέρωσης, προς στήριξη της ερμηνείας που προτείνει η Constantin Film Verleih ( 22 ).

64.

Για όλους τους ανωτέρω λόγους, φρονώ ότι το άρθρο 8, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 2004/48 έχει την έννοια ότι οι όροι «ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις» στη διάταξη αυτή δεν αφορούν, στην περίπτωση χρήστη ο οποίος ανήρτησε αρχεία που προσβάλλουν δικαίωμα διανοητικής ιδιοκτησίας, τη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, τον αριθμό τηλεφώνου, τη διεύθυνση IP που χρησιμοποιήθηκε για την ανάρτηση των αρχείων αυτών ή τη διεύθυνση IP που χρησιμοποιήθηκε κατά την τελευταία σύνδεση με τον λογαριασμό χρήστη.

65.

Επομένως, τα κράτη μέλη δεν έχουν την υποχρέωση, βάσει της διάταξης αυτής, να προβλέπουν δυνατότητα των αρμόδιων δικαστικών αρχών να διατάσσουν την παροχή των συγκεκριμένων πληροφοριών στο πλαίσιο διαδικασίας που αφορά προσβολή δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας.

66.

Λαμβανομένων υπόψη των προεκτεθέντων, προτείνω στο Δικαστήριο να δώσει στα προδικαστικά ερωτήματα του Bundesgerichtshof (Ανώτατου Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου, Γερμανία) την ακόλουθη απάντηση:

«Το άρθρο 8, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 2004/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με την επιβολή των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας έχει την έννοια ότι οι όροι «ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις» στη διάταξη αυτή δεν αφορούν, στην περίπτωση χρήστη ο οποίος ανήρτησε αρχεία που προσβάλλουν το δικαίωμα διανοητικής ιδιοκτησίας, τη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, τον αριθμό τηλεφώνου, τη διεύθυνση IP που χρησιμοποιήθηκε για την ανάρτηση των αρχείων αυτών ή τη διεύθυνση IP που χρησιμοποιήθηκε κατά την τελευταία σύνδεση με τον λογαριασμό χρήστη.

Επομένως, τα κράτη μέλη δεν έχουν την υποχρέωση, βάσει της διάταξης αυτής, να προβλέπουν δυνατότητα των αρμόδιων δικαστικών αρχών να διατάσσουν την παροχή των συγκεκριμένων πληροφοριών στο πλαίσιο διαδικασίας που αφορά προσβολή δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας.»