1)

Πρέπει να γίνει δεκτό ότι η υποχρέωση γενικής και χωρίς διάκριση διατηρήσεως, η οποία επιβάλλεται στους παρόχους βάσει των διατάξεων του άρθρου 15, παράγραφος 1, της οδηγίας [2002/58/ΕΚ] της 12ης Ιουλίου 2002 (1) που την επιτρέπουν, συνιστά, στο πλαίσιο των συνεχιζόμενων σοβαρών απειλών για την εθνική ασφάλεια, ιδίως λόγω του κινδύνου τρομοκρατίας, επέμβαση η οποία δικαιολογείται από το δικαίωμα στην ασφάλεια, που κατοχυρώνεται από το άρθρο 6 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και από τις απαιτήσεις εθνικής ασφάλειας, για τις οποίες είναι υπεύθυνα αποκλειστικώς τα κράτη μέλη σύμφωνα με το άρθρο 4 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση;

2)

Έχει η οδηγία της 12ης Ιουλίου 2002, ερμηνευόμενη με γνώμονα τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την έννοια ότι επιτρέπει νομοθετικά μέτρα, όπως τα μέτρα συλλογής σε πραγματικό χρόνο δεδομένων σχετικά με την κυκλοφορία και με τον εντοπισμό συγκεκριμένων προσώπων, τα οποία αν και θίγουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των παρόχων υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών, δεν τους επιβάλλουν, εντούτοις, ειδική υποχρέωση διατηρήσεως των δεδομένων τους;

3)

Έχει οδηγία της 12ης Ιουλίου 2002, ερμηνευόμενη με γνώμονα τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την έννοια ότι εξαρτά σε όλες τις περιπτώσεις τη νομιμότητα της διαδικασίας συλλογής των δεδομένων συνδέσεως από απαίτηση ενημερώσεως των ενδιαφερόμενων προσώπων, σε περίπτωση κατά την οποία η ενημέρωση αυτή δεν δύναται πλέον να θέσει σε κίνδυνο τις έρευνες που διεξάγουν οι αρμόδιες αρχές, ή όταν οι διαδικασίες αυτές μπορούν να θεωρηθούν νόμιμες λαμβανομένων υπόψη όλων των άλλων υφιστάμενων διαδικαστικών εγγυήσεων, δεδομένου ότι οι τελευταίες διασφαλίζουν την αποτελεσματικότητα του δικαιώματος προσφυγής;