Access to European Union law
<a href="https://eur-lex.europa.eu/content/help/eurlex-content/experimental-features.html" target="_blank">More about the experimental features corner</a>
Choose the experimental features you want to try
EUR-Lex
Access to European Union law

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

You are here
Use quotation marks to search for an "exact phrase". Append an asterisk (*) to a search term to find variations of it (transp*, 32019R*). Use a question mark (?) instead of a single character in your search term to find variations of it (ca?e finds case, cane, care).
Search tips
Need more search options? Use the Advanced search

Document 62018CN0010

    Υπόθεση C-10/18 P: Αναίρεση που άσκησε στις 5 Ιανουαρίου 2018 η Marine Harvest ASA κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) στις 26 Οκτωβρίου 2017 στην υπόθεση T-704/14, Marine Harvest ASA κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

    ΕΕ C 142 της 23.4.2018, p. 22–23 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    23.4.2018   

    EL

    Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

    C 142/22

    Αναίρεση που άσκησε στις 5 Ιανουαρίου 2018 η Marine Harvest ASA κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) στις 26 Οκτωβρίου 2017 στην υπόθεση T-704/14, Marine Harvest ASA κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

    (Υπόθεση C-10/18 P)

    (2018/C 142/30)

    Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

    Διάδικοι

    Αναιρεσείουσα: Marine Harvest ASA (εκπρόσωπος: R. Subiotto, QC)

    Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

    Αιτήματα

    Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

    —

    να αναιρέσει εν όλω ή εν μέρει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου,

    —

    να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής της 23ης Ιουλίου 2014 ή να ακυρώσει τα πρόστιμα που επιβλήθηκαν στην αναιρεσείουσα βάσει της απόφασης αυτής ή να μειώσει σε σημαντικό βαθμό τα πρόστιμα αυτά,

    —

    να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσείουσας τόσο για την κατ’ αναίρεση δίκη όσο και για τη δίκη ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου,

    —

    εφόσον κριθεί απαραίτητο, να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου, προκειμένου αυτό να αποφανθεί σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου,

    —

    να λάβει όποιο μέτρο κρίνει το Δικαστήριο πρόσφορο.

    Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

    Προς στήριξη της αναιρέσεώς της, η αναιρεσείουσα προβάλλει δύο λόγους

    1.

    Στο πλαίσιο του πρώτου λόγου, η αναιρεσείουσα προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, διότι δεν εφάρμοσε εν προκειμένω το άρθρο 7, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 139/2004 (1) (στο εξής: κανονισμός περί συγκεντρώσεων).

    α.

    Πρώτον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομική πλάνη κατά την ερμηνεία της όρου «ενιαία συγκέντρωση», κυρίως διότι δεν δέχθηκε ότι την αιτιολογική σκέψη 20 του κανονισμού περί συγκεντρώσεων ως βάση για την ερμηνεία της πρόθεσης του νομοθέτη της Ένωσης να αντιμετωπίζονται ως ενιαία συγκέντρωση οι πράξεις που «συνδέονται υπό όρους».

    β.

    Δεύτερον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομική πλάνη κατά την ερμηνεία της ratio του άρθρου 7, παράγραφος 2, του του κανονισμού περί συγκεντρώσεων.

    2.

    Στο πλαίσιο του δεύτερου λόγου, η αναιρεσείουσα προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, διότι επέβαλε δύο πρόστιμα για την ίδια συμπεριφορά.

    α.

    Η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου παραβιάζει την αρχή ne bis in idem, καθώς επιβάλλει στη Marine Harvest διττό πρόστιμο για την απόκτηση του ποσοστού της συμμετοχής του J. Malek., το οποίο ανερχόταν σε 48,5 %: πρόστιμο 10 εκατομμυρίων ευρώ βάσει του άρθρου 14, παράγραφος 2, στοιχείο α', του κανονισμού περί συγκεντρώσεων για πραγματοποίηση της συγκέντρωσης πριν την κοινοποίηση (παράβαση του άρθρου 4, παράγραφος 1, του κανονισμού περί συγκεντρώσεων) και επιπλέον πρόστιμο 10 εκατομμυρίων ευρώ βάσει του άρθρου 14, παράγραφος 2, στοιχείο α', του κανονισμού περί συγκεντρώσεων για πραγματοποίηση της συγκέντρωσης πριν την έγκριση (παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, του κανονισμού περί συγκεντρώσεων).

    β.

    Περαιτέρω, η απόφαση παραβιάζει την αρχή του συμψηφισμού, διότι η πρώτη ποινή δεν ελήφθη υπόψη κατά τον προσδιορισμό της δεύτερης.

    γ.

    Έτι περαιτέρω, η απόφαση πάσχει πλάνη περί το δίκαιο, διότι δεν εφαρμόστηκε η αρχή της συρροής των παραβάσεων: η παράβαση της υποχρέωσης κοινοποίησης που απορρέει από το άρθρο 4, παράγραφος 1, αποτελεί ειδικότερη παράβαση και, συνεπώς, απορροφάται από τη γενικότερη παράβαση της υποχρέωσης της αναστολής, η οποία απορρέει από το άρθρο 7, παράγραφος 1, του κανονισμού περί συγκεντρώσεων.

    (1)  Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 139/2004 του Συμβουλίου, της 20ής Ιανουαρίου 2004, για τον έλεγχο των συγκεντρώσεων μεταξύ επιχειρήσεων («Κοινοτικός κανονισμός συγκεντρώσεων») (ΕΕ 2004, L 24, σ. 1).

    Top