EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62014CN0416

Υπόθεση C-416/14: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε η Commissione Tributaria Regionale di Mestre-Venezia (Ιταλία) στις 3 Σεπτεμβρίου 2014 — Fratelli De Pra SpA, SAIV SpA κατά Agenzia Entrate — Direzione Provinciale Ufficio Controlli Belluno, Agenzia Entrate — Direzione Provinciale Ufficio Controlli Vicenza

OJ C 431, 1.12.2014, p. 12–14 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

1.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 431/12


Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε η Commissione Tributaria Regionale di Mestre-Venezia (Ιταλία) στις 3 Σεπτεμβρίου 2014 — Fratelli De Pra SpA, SAIV SpA κατά Agenzia Entrate — Direzione Provinciale Ufficio Controlli Belluno, Agenzia Entrate — Direzione Provinciale Ufficio Controlli Vicenza

(Υπόθεση C-416/14)

(2014/C 431/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Commissione Tributaria Regionale di Mestre-Venezia

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούσες: Fratelli De Pra SpA, SAIV SpA

Εφεσίβλητες: Agenzia Entrate — Direzione Provinciale Ufficio Controlli Belluno, Agenzia Entrate — Direzione Provinciale Ufficio Controlli Vicenza

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Είναι, όσον αφορά τον τερματικό εξοπλισμό για την υπηρεσία επίγειας κινητής ραδιοεπικοινωνίας, συμβατή με το κοινοτικό δίκαιο (οδηγία 1999/5 (1), καθώς και οδηγίες 2002/19 (2), 2002/20 (3), 2002/21 (4), και 2002/22 (5)) η εθνική ρύθμιση που περιλαμβάνεται στις συνδυασμένες διατάξεις:

του άρθρου 2, παράγραφος 4, της πράξεως νομοθετικού περιεχομένου 4/2014, που κυρώθηκε με τον νόμο 50/2014·

του άρθρου 160 του νομοθετικού διατάγματος 259/2003·

του άρθρου 21 του πίνακα τελών που προσαρτάται στο προεδρικό διάταγμα 641/1972·

και η οποία, εξομοιώνοντας τον τερματικό εξοπλισμό με τους ραδιοσταθμούς, προβλέπει για τον χρήστη τη λήψη γενικής άδειας καθώς και την έκδοση άδειας λειτουργίας ραδιοσταθμού, η οποία ισχύει ως προϋπόθεση για την επιβολή επιβαρύνσεως;

Και επομένως, όσον αφορά ειδικά τη χρήση του τερματικού εξοπλισμού, συνάδει με το κοινοτικό δίκαιο η απαίτηση του ιταλικού κράτους να προβλέπεται εις βάρος του χρήστη η λήψη γενικής άδειας και άδειας λειτουργίας ραδιοσταθμού, όταν η εμπορία, η ελεύθερη κυκλοφορία και η εγκατάσταση του τερματικού εξοπλισμού ήδη διέπονται πλήρως από κοινοτικά νομοθετήματα (οδηγία 1999/5), χωρίς καμία πρόβλεψη γενικής άδειας και/ή άδειας λειτουργίας;

Και η γενική άδεια και η άδεια λειτουργίας προβλέπονται από την εθνική ρύθμιση:

μολονότι η γενική άδεια είναι μέτρο που δεν αφορά τον χρήστη του τερματικού εξοπλισμού, αλλά μόνο τις επιχειρήσεις που ενδιαφέρονται για την παροχή δικτύων και υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών (άρθρα 1, 2 και 3 της οδηγίας 2002/20 για την αδειοδότηση)·

μολονότι η άδεια προβλέπεται για τα επιμέρους δικαιώματα χρήσεως ραδιοσυχνοτήτων και για τα δικαιώματα χρήσεως των αριθμών, καταστάσεις που ασφαλώς δεν έχουν σχέση με τη χρήση του τερματικού εξοπλισμού·

μολονότι η κοινοτική ρύθμιση δεν προβλέπει καμία υποχρέωση λήψεως γενικής άδειας ή την έκδοση άδειας λειτουργίας για τον τερματικό εξοπλισμό·

μολονότι το άρθρο 8 της οδηγίας 1999/5 ορίζει ότι τα κράτη μέλη «δεν απαγορεύουν, περιορίζουν ή θέτουν εμπόδια στην εμπορία και εγκατάσταση στην επικράτειά τους συσκευών με το σήμα CE»·

παρά την ουσιαστική και κανονιστική διαφορά και την ανομοιογένεια μεταξύ ραδιοσταθμού και τερματικού εξοπλισμού για την υπηρεσία επίγειας κινητής ραδιοεπικοινωνίας.

2)

Είναι συμβατή με το κοινοτικό δίκαιο (οδηγία 1999/5 και οδηγία 2002/20, και ειδικότερα άρθρο 20) η εθνική ρύθμιση που περιλαμβάνεται στις συνδυασμένες διατάξεις:

του άρθρου 2, παράγραφος 4, της πράξεως νομοθετικού περιεχομένου 4/2014, η οποία κυρώθηκε με τον νόμο 50/2014·

του άρθρου 160 του νομοθετικού διατάγματος 259/2003·

του άρθρου 21 του πίνακα τελών που προσαρτάται στο προεδρικό διάταγμα 641/1972·

του άρθρου 3 της υπουργικής αποφάσεως 33/1990,

βάσει της οποίας

η κατά το άρθρο 20 της οδηγίας 2002/22 σύμβαση –η οποία συνάπτεται μεταξύ του διαχειριστή και του χρήστη για τη ρύθμιση των εμπορικών σχέσεων των καταναλωτών και των τελικών χρηστών με μία ή περισσότερες επιχειρήσεις που παρέχουν τη σύνδεση και τις συναφείς υπηρεσίες– μπορεί να ισχύσει «αυτή καθ’ εαυτή» επίσης ως έγγραφο υποκαταστάσεως της γενικής άδειας και/ή της άδειας λειτουργίας ραδιοσταθμού, χωρίς καμία παρέμβαση ή ενέργεια ή έλεγχο από τη δημόσια διοίκηση·

η σύμβαση πρέπει να περιέχει επίσης τα στοιχεία του τύπου του τερματικού εξοπλισμού και τη σχετική έγκριση (που δεν προβλέπεται βάσει του άρθρου 8 της οδηγίας 1999/5);

3)

Είναι συμβατές με το κατά τα ανωτέρω κοινοτικό δίκαιο οι διατάξεις που περιλαμβάνονται στα συνδυασμένα μεταξύ τους άρθρα 2, παράγραφος 4, της πράξεως νομοθετικού περιεχομένου 4/2014, η οποία κυρώθηκε με τον νόμο 50/2014, 160 του νομοθετικού διατάγματος 259/2003 και 21 του πίνακα τελών που προσαρτάται στο προεδρικό διάταγμα 641/1972, τα οποία προβλέπουν την υποχρέωση λήψεως γενικής άδειας και στη συνέχεια άδειας λειτουργίας ραδιοσταθμού για μία μόνο ειδική κατηγορία χρηστών, κατόχων συμβάσεως που τυπικά αποκαλείται «συνδρομή», ενώ ουδεμία γενική άδεια ή άδεια λειτουργίας προβλέπεται για τους χρήστες υπηρεσιών ηλεκτρονικής επικοινωνίας βάσει της συμβάσεως απλώς και μόνο για τον λόγο ότι αυτή αποκαλείται διαφορετικά (= προπληρωμένη υπηρεσία ή υπηρεσία επαναφορτίσεως):

4)

Αντιτίθεται το άρθρο 8 της ευρωπαϊκής οδηγίας 1999/5 σε εθνική ρύθμιση όπως αυτή του άρθρου 2, παράγραφος 4, της πράξεως νομοθετικού περιεχομένου 4/2014, η οποία κυρώθηκε με τον νόμο 50/2014, καθώς και του άρθρου 160 του νομοθετικού διατάγματος 259/2003 και του άρθρου 21 του πίνακα τελών που προσαρτάται στο προεδρικό διάταγμα 641/1972, η οποία προβλέπει:

διοικητική δραστηριότητα που αποβλέπει στην έκδοση της γενικής άδειας και της άδειας λειτουργίας ραδιοσταθμού,

την καταβολή τέλους υπέρ του Δημοσίου όσον αφορά τις δραστηριότητες αυτές,

εφόσον πρόκειται για συμπεριφορές που μπορούν να αποτελέσουν περιορισμό της εγκαταστάσεως, της χρήσεως και της ελεύθερης κυκλοφορίας του τερματικού εξοπλισμού;


(1)  Οδηγία 1999/5/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 9ης Μαρτίου 1999, σχετικά με τον ραδιοεξοπλισμό και τον τηλεπικοινωνιακό τερματικό εξοπλισμό και την αμοιβαία αναγνώριση της πιστότητας των εξοπλισμών αυτών (ΕΕ L 91, σ. 10).

(2)  Οδηγία 2002/19/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, σχετικά με την πρόσβαση σε δίκτυα ηλεκτρονικών επικοινωνιών και συναφείς ευκολίες, καθώς και με τη διασύνδεσή τους (οδηγία για την πρόσβαση) (ΕΕ L 108, σ. 7).

(3)  Οδηγία 2002/20/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, για την αδειοδότηση δικτύων και υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία για την αδειοδότηση) (ΕΕ L 108, σ. 21).

(4)  Οδηγία 2002/21/EK του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, σχετικά με κοινό κανονιστικό πλαίσιο για δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία-πλαίσιο) (ΕΕ L 108, σ. 33).

(5)  Οδηγία 2002/22/EK του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, για την καθολική υπηρεσία και τα δικαιώματα των χρηστών όσον αφορά δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία καθολικής υπηρεσίας) (ΕΕ L 108, σ. 51)


Top