(1)

Η υψηλή και ταχέως αυξανόμενη ζήτηση για θαλάσσιο χώρο για διάφορους σκοπούς, όπως για εγκαταστάσεις ανανεώσιμης ενέργειας, για δραστηριότητες που αφορούν τις θαλάσσιες μεταφορές και την αλιεία, για τη διατήρηση των οικοσυστημάτων και του τουρισμού και για εγκαταστάσεις υδατοκαλλιέργειας, καθώς και οι πολλαπλές πιέσεις επί των παράκτιων πόρων απαιτούν μια ολοκληρωμένη προσέγγιση προγραμματισμού και διαχείρισης.

(1)

Η υψηλή και ταχέως αυξανόμενη ζήτηση για θαλάσσιο χώρο για διάφορους σκοπούς, όπως για εγκαταστάσεις ανανεώσιμης ενέργειας, για την εξερεύνηση και την εκμετάλλευση πετρελαίου και φυσικού αερίου, για δραστηριότητες που αφορούν τις θαλάσσιες μεταφορές και την αλιεία, για τη διατήρηση των οικοσυστημάτων και της βιοποικιλότητας, την εξόρυξη πρώτων υλών, τον τουρισμό και για εγκαταστάσεις υδατοκαλλιέργειας, καθώς και οι πολλαπλές πιέσεις επί των παράκτιων πόρων απαιτούν μια ολοκληρωμένη προσέγγιση προγραμματισμού και διαχείρισης.

(2)

Η υιοθέτηση μιας τέτοιας προσέγγισης στη διαχείριση του ωκεανού έχει αναπτυχθεί στην ολοκληρωμένη θαλάσσια πολιτική για την Ευρωπαϊκή Ένωση, περιβαλλοντικό πυλώνα της οποίας αποτελεί η οδηγία 2008/56/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Ιουνίου 2008, περί πλαισίου κοινοτικής δράσης στο πεδίο της πολιτικής για το θαλάσσιο περιβάλλον. Στόχος της ολοκληρωμένης θαλάσσιας πολιτικής είναι η στήριξη της αειφόρου ανάπτυξης των θαλασσών και ωκεανών και η συμβολή στη λήψη συντονισμένων, συνεπών και διαφανών αποφάσεων όσον αφορά τις τομεακές πολιτικές της Ένωσης που έχουν επίπτωση στους ωκεανούς, στις θάλασσες, στα νησιά, στις παράκτιες και στις ιδιαίτερα απομακρυσμένες περιφέρειες και στους θαλάσσιους τομείς, μεταξύ άλλων και μέσω στρατηγικών για τις θαλάσσιες λεκάνες ή τις μακροπεριφερειακές στρατηγικές.

(2)

Η υιοθέτηση μιας τέτοιας προσέγγισης στη διαχείριση του ωκεανού και τη θαλάσσια διακυβέρνηση έχει αναπτυχθεί στην ολοκληρωμένη θαλάσσια πολιτική για την Ευρωπαϊκή Ένωση, περιβαλλοντικό πυλώνα της οποίας αποτελεί η οδηγία 2008/56/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Ιουνίου 2008, περί πλαισίου κοινοτικής δράσης στο πεδίο της πολιτικής για το θαλάσσιο περιβάλλον. Στόχος της ολοκληρωμένης θαλάσσιας πολιτικής είναι η στήριξη της αειφόρου ανάπτυξης των θαλασσών και ωκεανών και η συμβολή στη λήψη συντονισμένων, συνεπών και διαφανών αποφάσεων όσον αφορά τις τομεακές πολιτικές της Ένωσης που έχουν επίπτωση στους ωκεανούς, στις θάλασσες, στα νησιά, στις παράκτιες και στις ιδιαίτερα απομακρυσμένες περιφέρειες και στους θαλάσσιους τομείς, μεταξύ άλλων και μέσω στρατηγικών για τις θαλάσσιες λεκάνες ή τις μακροπεριφερειακές στρατηγικές.

(3)

Στο πλαίσιο της ολοκληρωμένης θαλάσσιας πολιτικής ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός και η ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων περιοχών προσδιορίζονται ως διατομεακά μέσα πολιτικής ώστε οι δημόσιες αρχές και οι ενδιαφερόμενοι να εφαρμόζουν μια συντονισμένη και ολοκληρωμένη προσέγγιση. Η εφαρμογή μιας προσέγγισης με βάση το οικοσύστημα θα συμβάλει στην προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης των θαλάσσιων και παράκτιων οικονομιών και στη βιώσιμη χρήση των θαλάσσιων και παράκτιων πόρων.

(3)

Στο πλαίσιο της ολοκληρωμένης θαλάσσιας πολιτικής ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός και η ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων περιοχών προσδιορίζονται ως διατομεακά μέσα πολιτικής ώστε οι δημόσιες αρχές και οι ενδιαφερόμενοι να εφαρμόζουν μια συντονισμένη, ολοκληρωμένη και διασυνοριακή προσέγγιση. Η εφαρμογή μιας προσέγγισης με βάση το οικοσύστημα θα συμβάλει στην προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης των θαλάσσιων και παράκτιων οικονομιών και στη βιώσιμη χρήση των θαλάσσιων και παράκτιων πόρων.

(5)

Στην πρόσφατη ανακοίνωσή της σχετικά με τη «Γαλάζια Ανάπτυξη — ευκαιρίες για βιώσιμη ανάπτυξη στους τομείς της θάλασσας και της ναυτιλίας», η Επιτροπή εντόπισε ορισμένες υπό εξέλιξη πρωτοβουλίες της ΕΕ που αποσκοπούν στην εφαρμογή της στρατηγικής «Ευρώπη 2020» για έξυπνη, διατηρήσιμη και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη. Η ανακοίνωση έχει επίσης εντοπίσει ορισμένους τομείς δραστηριοτήτων στους οποίους πρέπει να εστιάσουν στο μέλλον οι πρωτοβουλίες για «Γαλάζια Ανάπτυξη» και οι οποίοι πρέπει να υποστηριχθούν επαρκώς από θαλάσσια χωροταξικά σχέδια και από στρατηγικές για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών.

(5)

Στην πρόσφατη ανακοίνωσή της σχετικά με τη «Γαλάζια Ανάπτυξη — ευκαιρίες για βιώσιμη ανάπτυξη στους τομείς της θάλασσας και της ναυτιλίας», η Επιτροπή εντόπισε ορισμένες υπό εξέλιξη πρωτοβουλίες της ΕΕ που αποσκοπούν στην εφαρμογή της στρατηγικής «Ευρώπη 2020» για έξυπνη, διατηρήσιμη και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη. Η ανακοίνωση έχει επίσης εντοπίσει ορισμένους τομείς δραστηριοτήτων στους οποίους πρέπει να εστιάσουν στο μέλλον οι πρωτοβουλίες για «Γαλάζια Ανάπτυξη» και οι οποίοι πρέπει να υποστηριχθούν επαρκώς από θαλάσσια χωροταξικά σχέδια και από στρατηγικές για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών. Η σαφής στήριξη των κρατών μελών στους εν λόγω εντοπισθέντες στρατηγικούς τομείς θα καταστήσει δυνατή την εξασφάλιση ασφάλειας δικαίου και προβλεψιμότητας για τις επενδύσεις των φορέων του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα, οι οποίες θα έχουν αποτέλεσμα μόχλευσης σε όλες τις τομεακές πολιτικές που αφορούν τον θαλάσσιο και τον παράκτιο χώρο.

(7)

Η σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) αναφέρει στο προοίμιο ότι τα θέματα που αφορούν τη χρήση του ωκεάνιου χώρου είναι στενά αλληλένδετα και πρέπει να εξεταστούν στο σύνολό τους. Ο σχεδιασμός του ωκεάνιου χώρου συνιστά λογικά το επόμενο στάδιο που θα επιτρέψει τη διάρθρωση της χρήσης των δικαιωμάτων που χορηγούνται στο πλαίσιο της UNCLOS και αποτελεί πρακτικό εργαλείο για την παροχή βοήθειας στα κράτη μέλη ώστε να τηρούν τις υποχρεώσεις τους.

(7)

Η σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) αναφέρει στο προοίμιο ότι τα θέματα που αφορούν τη χρήση του ωκεάνιου χώρου είναι στενά αλληλένδετα και πρέπει να εξεταστούν στο σύνολό τους. Ο σχεδιασμός του ωκεάνιου χώρου συνιστά λογικά το επόμενο στάδιο που θα επιτρέψει τη διάρθρωση της χρήσης των δικαιωμάτων που χορηγούνται στο πλαίσιο της UNCLOS και αποτελεί πρακτικό εργαλείο για την παροχή βοήθειας στα κράτη μέλη και στις αρμόδιες υποεθνικές αρχές ώστε να τηρούν τις υποχρεώσεις τους.

(10)

Για τη διασφάλιση της συνέπειας και της νομικής σαφήνειας, πρέπει να καθοριστεί το γεωγραφικό πεδίο για τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό και τις στρατηγικές για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών σύμφωνα με τις ισχύουσες νομοθετικές πράξεις της Ένωσης και του διεθνούς ναυτικού δικαίου.

(10)

Για τη διασφάλιση της συνέπειας και της νομικής σαφήνειας, πρέπει να καθοριστεί το γεωγραφικό πεδίο για τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό και την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών σύμφωνα με τις ισχύουσες νομοθετικές πράξεις της Ένωσης και του διεθνούς ναυτικού δικαίου , ιδίως η UNCLOS .

(12)

Ενώ είναι σκόπιμο να θεσπίζει η Ένωση κανόνες σχετικά με τα θαλάσσια χωροταξικά σχέδια και τις στρατηγικές για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών, τα κράτη μέλη και οι αρμόδιες αρχές τους εξακολουθούν να είναι υπεύθυνα για τον σχεδιασμό και τον καθορισμό, στο πλαίσιο των θαλάσσιων υδάτων και των παράκτιων ζωνών τους, του περιεχομένου των εν λόγω σχεδίων και στρατηγικών, καθώς και για την κατανομή του θαλάσσιου χώρου στις διάφορες τομεακές δραστηριότητες.

(12)

Ενώ είναι σκόπιμο να θεσπίζει η Ένωση ένα διαφανές και συνεκτικό πλαίσιο σχετικά με τα θαλάσσια χωροταξικά σχέδια και τις στρατηγικές για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών, τα κράτη μέλη και οι αρμόδιες αρχές τους εξακολουθούν να είναι υπεύθυνα για τον σχεδιασμό και τον καθορισμό, στο πλαίσιο των θαλάσσιων υδάτων και των παράκτιων ζωνών τους, του περιεχομένου των εν λόγω σχεδίων και στρατηγικών, καθώς και για την κατανομή του θαλάσσιου χώρου στις διάφορες τομεακές δραστηριότητες και χρήσεις του χώρου αυτού .

(13)

Για να τηρηθεί η αρχή της αναλογικότητας και της επικουρικότητας, καθώς και για την ελαχιστοποίηση του πρόσθετου διοικητικού φόρτου, η μεταφορά στο εθνικό δίκαιο και η εφαρμογή της παρούσας οδηγίας θα πρέπει, στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, να βασίζεται στους κείμενους εθνικούς κανόνες και μηχανισμούς. Οι στρατηγικές για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών πρέπει να βασίζονται στις αρχές και στα στοιχεία που καθορίζονται στη σύσταση 2002/413/ΕΚ του Συμβουλίου και στην απόφαση 2010/631/ΕΕ του Συμβουλίου.

(13)

Για να τηρηθεί η αρχή της αναλογικότητας και της επικουρικότητας, καθώς και για την ελαχιστοποίηση του πρόσθετου διοικητικού φόρτου, η μεταφορά στο εθνικό δίκαιο και η εφαρμογή της παρούσας οδηγίας θα πρέπει, στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, να βασίζεται στους κείμενους εθνικούς κανόνες και μηχανισμούς και στους κανόνες και μηχανισμούς των περιφερειακών συμβάσεων για τις θάλασσες. Οι στρατηγικές για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών πρέπει να βασίζονται στις αρχές και στα στοιχεία που καθορίζονται στη σύσταση 2002/413/ΕΚ του Συμβουλίου και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, της 30ής Μαΐου 2002 σχετικά με την εφαρμογή στην Ευρώπη της ολοκληρωμένης διαχείρισης των παράκτιων ζωνών  (18 bis) και στην απόφαση 2010/631/ΕΕ του Συμβουλίου.

(15)

Ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός και η ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών πρέπει να εφαρμόζουν την προσέγγιση με βάση το οικοσύστημα, όπως αναφέρεται στο άρθρο 1 παράγραφος 3 της οδηγίας 2008/56/ΕΚ, ώστε να διασφαλίζεται ότι η σωρευτική πίεση που ασκείται από όλες τις δραστηριότητες διατηρείται σε επίπεδα που είναι συμβατά με την επίτευξη της καλής περιβαλλοντικής κατάστασης και ότι η ικανότητα των θαλάσσιων οικοσυστημάτων να ανταποκρίνονται σε ανθρωπογενείς μεταβολές δεν τίθεται σε κίνδυνο, ενώ ταυτόχρονα επιτρέπουν και την αειφόρο χρήση των θαλάσσιων αγαθών και υπηρεσιών από τη σημερινή και από τις μελλοντικές γενεές.

(15)

Ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός και η ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών πρέπει να εφαρμόζουν την προσέγγιση με βάση το οικοσύστημα, όπως αναφέρεται στο άρθρο 1 παράγραφος 3 της οδηγίας 2008/56/ΕΚ, έχοντας υπόψη την αρχή της επικουρικότητας και λαμβάνοντας υπόψη τις αρχές της προφύλαξης και της προληπτικής δράσης, όπως ορίζονται στο άρθρο 191 παράγραφος 2 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε να διασφαλίζεται ότι η σωρευτική πίεση που ασκείται από όλες τις θαλάσσιες και παράκτιες δραστηριότητες διατηρείται σε επίπεδα που είναι συμβατά με την επίτευξη της καλής περιβαλλοντικής κατάστασης και της διατήρησης των φυσικών πόρων και ότι η ικανότητα των θαλάσσιων οικοσυστημάτων να ανταποκρίνονται σε ανθρωπογενείς μεταβολές δεν τίθεται σε κίνδυνο, ενώ ταυτόχρονα επιτρέπουν και την αειφόρο χρήση των θαλάσσιων αγαθών και υπηρεσιών από τη σημερινή και από τις μελλοντικές γενεές.

(16)

Ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός και η ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών θα συμβάλουν, μεταξύ άλλων, στην επίτευξη των στόχων της οδηγίας 2009/28/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2009, για την προώθηση της ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές (19), του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2371/2002 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 2002, για τη διατήρηση και βιώσιμη εκμετάλλευση των αλιευτικών πόρων στο πλαίσιο της κοινής αλιευτικής πολιτικής (20), της απόφασης αριθ. 884/2004/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για την τροποποίηση της απόφασης αριθ. 1692/96/ΕΚ περί των κοινοτικών προσανατολισμών για την ανάπτυξη του διευρωπαϊκού δικτύου μεταφορών (21), της οδηγίας 2000/60/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Οκτωβρίου 2000, για τη θέσπιση πλαισίου κοινοτικής δράσης στον τομέα της πολιτικής των υδάτων, της οδηγίας 2008/56/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Ιουνίου 2008, περί θεσπίσεως πλαισίου για κοινοτική δράση στο πεδίο της πολιτικής για το θαλάσσιο περιβάλλον, της στρατηγικής βιοποικιλότητας της ΕΕ για το 2020 (22), του χάρτη πορείας προς μια Ευρώπη που χρησιμοποιεί αποδοτικά τους πόρους της (23), της στρατηγικής της ΕΕ για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή (24) καθώς και, ενδεχομένως, της περιφερειακής πολιτικής της ΕΕ, περιλαμβανομένων των θαλάσσιων λεκανών και των μακροπεριφερειακών στρατηγικών.

(16)

Ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός και η ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών θα συμβάλουν, μεταξύ άλλων, στην επίτευξη των στόχων της οδηγίας 2009/28/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2009, για την προώθηση της ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές (19), του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2371/2002 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 2002, για τη διατήρηση και βιώσιμη εκμετάλλευση των αλιευτικών πόρων στο πλαίσιο της κοινής αλιευτικής πολιτικής (20), της οδηγίας 2009/147/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Νοεμβρίου 2009, περί της διατηρήσεως των αγρίων πτηνών  (20 bis) , της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 21ης Μαΐου 1992 για τη διατήρηση των φυσικών ενδιαιτημάτων και της άγριας πανίδας και χλωρίδας  (20 ter) , της απόφασης αριθ. 884/2004/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 29ης Απριλίου 2004 για την τροποποίηση της απόφασης αριθ. 1692/96/ΕΚ περί των κοινοτικών προσανατολισμών για την ανάπτυξη του διευρωπαϊκού δικτύου μεταφορών (21), της οδηγίας 2000/60/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Οκτωβρίου 2000, για τη θέσπιση πλαισίου κοινοτικής δράσης στον τομέα της πολιτικής των υδάτων, της οδηγίας 2008/56/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Ιουνίου 2008, περί θεσπίσεως πλαισίου για κοινοτική δράση στο πεδίο της πολιτικής για το θαλάσσιο περιβάλλον, της στρατηγικής βιοποικιλότητας της ΕΕ για το 2020 (22), του χάρτη πορείας προς μια Ευρώπη που χρησιμοποιεί αποδοτικά τους πόρους της (23), της στρατηγικής της ΕΕ για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή (24) και της ανακοίνωσης COM(2009)0008 της Επιτροπής με τίτλο «Στρατηγικοί στόχοι και συστάσεις πολιτικής της ΕΕ για τις θαλάσσιες μεταφορές μέχρι το 2018», καθώς και, ενδεχομένως, της περιφερειακής πολιτικής της ΕΕ, περιλαμβανομένων των θαλάσσιων λεκανών και των μακροπεριφερειακών στρατηγικών.

(17)

Οι θαλάσσιες και οι παράκτιες δραστηριότητες συχνά συνδέονται στενά μεταξύ τους. Αυτή η σύνδεση απαιτεί τον συντονισμό και την ολοκλήρωση των θαλάσσιων χωροταξικών σχεδίων και των στρατηγικών ολοκληρωμένης διαχείρισης των παράκτιων ζωνών ώστε να διασφαλίζεται η βιώσιμη χρήση του θαλάσσιου χώρου και η διαχείριση των παράκτιων ζωνών, λαμβάνοντας υπόψη τους κοινωνικούς, οικονομικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες.

(17)

Οι θαλάσσιες και οι παράκτιες δραστηριότητες συχνά συνδέονται στενά μεταξύ τους και έχουν αλληλεξάρτηση . Αυτή η σύνδεση απαιτεί τον συντονισμό , τη διάρθρωση και την ολοκλήρωση των θαλάσσιων χωροταξικών σχεδίων και των στρατηγικών ολοκληρωμένης διαχείρισης των παράκτιων ζωνών ώστε να διασφαλίζεται η βιώσιμη χρήση του θαλάσσιου χώρου και η διαχείριση των παράκτιων ζωνών, λαμβάνοντας υπόψη τους κοινωνικούς, οικονομικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες και στόχους .

(18)

Προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι της παρούσας οδηγίας, τα θαλάσσια χωροταξικά σχέδια και οι στρατηγικές για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών πρέπει να καλύπτουν πλήρως τη διαδικασία , από τον εντοπισμό των προβλημάτων, τη συλλογή πληροφοριών, τον σχεδιασμό, τη λήψη αποφάσεων, έως την υλοποίηση και την παρακολούθηση της εφαρμογής και να βασίζονται στις βέλτιστες διαθέσιμες επιστημονικές γνώσεις. Πρέπει να αξιοποιούνται πλήρως οι μηχανισμοί που προβλέπονται στην υφιστάμενη ή στη μελλοντική νομοθεσία, συμπεριλαμβανομένης της απόφασης 2010/477/ΕΕ σχετικά με τα κριτήρια και τα μεθοδολογικά πρότυπα για την καλή περιβαλλοντική κατάσταση των θαλάσσιων υδάτων ή της πρωτοβουλίας «Γνώσεις για τη θάλασσα 2020» της Επιτροπής (25).

(18)

Προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι της παρούσας οδηγίας, τα θαλάσσια χωροταξικά σχέδια και οι στρατηγικές για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών πρέπει να καλύπτουν πλήρως τη διαδικασία εντοπισμού των προβλημάτων, συλλογής πληροφοριών, σχεδιασμού, λήψης αποφάσεων, εφαρμογής, παρακολούθησης της εφαρμογής , αναθεώρησης ή επικαιροποίησης και πρέπει να βασίζονται στις βέλτιστες και πλέον πρόσφατες διαθέσιμες επιστημονικές γνώσεις. Πρέπει να αξιοποιούνται πλήρως οι μηχανισμοί που προβλέπονται στην υφιστάμενη ή στη μελλοντική νομοθεσία, συμπεριλαμβανομένης της απόφασης 2010/477/ΕΕ σχετικά με τα κριτήρια και τα μεθοδολογικά πρότυπα για την καλή περιβαλλοντική κατάσταση των θαλάσσιων υδάτων ή της πρωτοβουλίας «Γνώσεις για τη θάλασσα 2020» της Επιτροπής (25).

(19)

Κύριος σκοπός του θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού είναι να εντοπίσει και να διαχειρισθεί χωροταξικές χρήσεις και τις συγκρούσεις που αυτές μπορεί να επιφέρουν στις θαλάσσιες περιοχές. Για την επίτευξη του εν λόγω στόχου , τα κράτη μέλη πρέπει τουλάχιστον να εξασφαλίσουν ότι η διαδικασία ή οι διεργασίες σχεδιασμού θα οδηγήσουν στη χάραξη ενός συνολικού χάρτη που θα εντοπίζει τις διαφορετικές χρήσεις του θαλάσσιου χώρου, λαμβάνοντας υπόψη τις μακροπρόθεσμες αλλαγές που οφείλονται στην κλιματική αλλαγή.

(19)

Κύριοι σκοποί του θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού είναι να εντοπίσει και να διαχειρισθεί χωροταξικές χρήσεις , να ελαχιστοποιήσει τις διατομεακές συγκρούσεις στις θαλάσσιες περιοχές και να ενισχύσει τη βιώσιμη μεγέθυνση του θαλάσσιου τομέα . Για την επίτευξη αυτών των σκοπών , τα κράτη μέλη πρέπει τουλάχιστον να εξασφαλίσουν ότι η διαδικασία ή οι διεργασίες σχεδιασμού θα οδηγήσουν στη χάραξη ενός συνολικού χάρτη που θα εντοπίζει τις διαφορετικές χρήσεις του θαλάσσιου χώρου, λαμβάνοντας υπόψη τις μακροπρόθεσμες αλλαγές που οφείλονται στην κλιματική αλλαγή.

(20)

Τα κράτη μέλη διαβουλεύονται με τις αρχές του συναφούς κράτους μέλους ή της τρίτης χώρας στην οικεία θαλάσσια περιοχή ή υποπεριοχή ή παράκτια ζώνη και συντονίζουν με τις εν λόγω αρχές τα σχέδια και τις στρατηγικές τους σύμφωνα με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των εν λόγω κρατών μελών και τρίτων χωρών δυνάμει του ευρωπαϊκού και του διεθνούς δικαίου. Η αποτελεσματική διασυνοριακή συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών και με τις γειτονικές τρίτες χώρες προϋποθέτει ότι έχουν εντοπιστεί οι αρμόδιες αρχές σε κάθε κράτος μέλος. Συνεπώς, τα κράτη μέλη οφείλουν να ορίζουν την αρμόδια αρχή ή τις αρμόδιες αρχές που είναι υπεύθυνες για τη συνεργασία με άλλα κράτη μέλη ή με τρίτες χώρες. Δεδομένων των διαφορών που υπάρχουν μεταξύ των διαφόρων θαλάσσιων περιφερειών ή υποπεριφερειών και παράκτιων ζωνών, δεν είναι σκόπιμο να εξεταστεί λεπτομερώς στην παρούσα οδηγία η μορφή των εν λόγω μηχανισμών συνεργασίας.

(20)

Τα κράτη μέλη διαβουλεύονται με τις αρχές του συναφούς κράτους μέλους ή της τρίτης χώρας στην οικεία θαλάσσια περιοχή ή υποπεριοχή ή παράκτια ζώνη και , στον βαθμό του δυνατού, συντονίζουν με τις εν λόγω αρχές τα σχέδια και τις στρατηγικές τους σύμφωνα με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των εν λόγω κρατών μελών και τρίτων χωρών δυνάμει του ευρωπαϊκού και του διεθνούς δικαίου. Η αποτελεσματική διασυνοριακή συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών και με τις γειτονικές τρίτες χώρες προϋποθέτει ότι έχουν εντοπιστεί οι αρμόδιες αρχές σε κάθε κράτος μέλος. Συνεπώς, τα κράτη μέλη οφείλουν να ορίζουν αρμόδιες αρχές που είναι υπεύθυνες για τη συνεργασία με άλλα κράτη μέλη ή με τρίτες χώρες. Δεδομένων των διαφορών που υπάρχουν μεταξύ των διαφόρων θαλάσσιων περιφερειών ή υποπεριφερειών και παράκτιων ζωνών, δεν είναι σκόπιμο να εξεταστεί λεπτομερώς στην παρούσα οδηγία η μορφή των εν λόγω μηχανισμών συνεργασίας.

(21α)

Προκειμένου να προσαρμοστούν οι παράκτιες ζώνες στην κλιματική αλλαγή και να καταπολεμηθούν φαινόμενα όπως π.χ. η διάβρωση ή οι προσχώσεις, οι επικίνδυνες θαλάσσιες εισροές, η υποβάθμιση της οικολογικής κατάστασης και η απώλεια της βιοποικιλότητας των παράκτιων οικοσυστημάτων, καθίσταται ιδιαιτέρως σημαντική η βιώσιμη και φιλική προς το περιβάλλον διαχείριση των παράκτιων ιζημάτων, ώστε να μην υπάρχουν πια προβληματικές περιοχές σε σοβαρό κίνδυνο. Οι υποθαλάσσιες εναποθέσεις ιζημάτων που βρίσκονται στην υφαλοκρηπίδα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε περίπτωση έλλειψης ιζηματικών πόρων στα παράκτια συστήματα.

(22)

Η διαχείριση των θαλάσσιων και παράκτιων ζωνών είναι πολύπλοκη και περιλαμβάνει διάφορα επίπεδα αρχών, οικονομικών φορέων και άλλων ενδιαφερόμενων μερών. Για να εξασφαλιστεί η βιώσιμη ανάπτυξη με αποτελεσματικό τρόπο, είναι σημαντικό οι ενδιαφερόμενοι φορείς, οι αρχές και το κοινό να γνωμοδοτούν σε κατάλληλο στάδιο της εκπόνησης θαλάσσιων χωροταξικών σχεδίων και στρατηγικών για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών στο πλαίσιο της παρούσας οδηγίας, σύμφωνα με τη σχετική νομοθεσία της ΕΕ. Ένα καλό παράδειγμα όσον αφορά διατάξεις σχετικά με τη δημόσια διαβούλευση βρίσκεται στο άρθρο 2 παράγραφος 2 της οδηγίας 2003/35.

(22)

Η διαχείριση των θαλάσσιων και παράκτιων ζωνών είναι πολύπλοκη και περιλαμβάνει διάφορα επίπεδα αρχών, οικονομικών φορέων και άλλων ενδιαφερόμενων μερών. Για να εξασφαλιστεί η βιώσιμη ανάπτυξη με αποτελεσματικό τρόπο, είναι σημαντικό οι ενδιαφερόμενοι φορείς, οι αρχές και το κοινό να γνωμοδοτούν σε κατάλληλο στάδιο της εκπόνησης θαλάσσιων χωροταξικών σχεδίων και στρατηγικών για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών στο πλαίσιο της παρούσας οδηγίας, σύμφωνα με τη σχετική νομοθεσία της ΕΕ.

(25)

Προκειμένου να εξασφαλισθεί ότι η κατάρτιση θαλάσσιων χωροταξικών σχεδίων και στρατηγικών για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών βασίζεται σε αξιόπιστα στοιχεία και για την αποφυγή πρόσθετου διοικητικού φόρτου, είναι απαραίτητο τα κράτη μέλη να συγκεντρώνουν τα καλύτερα διαθέσιμα δεδομένα και πληροφορίες, χρησιμοποιώντας τα υφιστάμενα μέσα και εργαλεία για τη συλλογή δεδομένων, όπως αυτά που έχουν αναπτυχθεί στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας «Γνώσεις για τη θάλασσα 2020».

(25)

Προκειμένου να εξασφαλισθεί ότι η κατάρτιση θαλάσσιων χωροταξικών σχεδίων και στρατηγικών για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών βασίζεται σε αξιόπιστα στοιχεία και για την αποφυγή πρόσθετου διοικητικού φόρτου, είναι απαραίτητο τα κράτη μέλη να συγκεντρώνουν και να χρησιμοποιούν τα καλύτερα διαθέσιμα δεδομένα και πληροφορίες, ενθαρρύνοντας τα σχετικά ενδιαφερόμενα μέρη να μοιράζονται τα δεδομένα και τις πληροφορίες που διαθέτουν και χρησιμοποιώντας τα υφιστάμενα μέσα και εργαλεία για τη συλλογή δεδομένων, όπως αυτά που έχουν αναπτυχθεί στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας «Γνώσεις για τη θάλασσα 2020».

(25α)

Προκειμένου να υποστηριχθεί ευρέως και με συντονισμένο τρόπο η εφαρμογή της παρούσας οδηγίας καθ’ όλη την επικράτεια της Ένωσης, είναι σκόπιμο να προβλεφθούν από τα υφιστάμενα χρηματοπιστωτικά μέσα πόροι για τη στήριξη προγραμμάτων επίδειξης και για την ανταλλαγή καλών πρακτικών και πετυχημένων διαδικασιών στρατηγικών και σχεδίων διαχείρισης και διακυβέρνησης για τα παράκτια εδάφη και τον θαλάσσιο χώρο.

(28)

Η έγκαιρη μεταφορά των διατάξεων της παρούσας οδηγίας είναι καίριας σημασίας, δεδομένου ότι η ΕΕ έχει θεσπίσει σειρά πρωτοβουλιών πολιτικής που πρέπει να εφαρμοστούν έως το έτος 2020, στη στήριξη των οποίων αποσκοπεί η παρούσα οδηγία. Συνεπώς, πρέπει να εγκριθεί η συντομότερη δυνατή προθεσμία για τη μεταφορά της παρούσας οδηγίας,

(28)

Η έγκαιρη μεταφορά των διατάξεων της παρούσας οδηγίας είναι καίριας σημασίας, δεδομένου ότι η ΕΕ έχει θεσπίσει σειρά πρωτοβουλιών πολιτικής που πρέπει να εφαρμοστούν έως το έτος 2020, στη στήριξη και τη συμπλήρωση των οποίων αποσκοπεί η παρούσα οδηγία. Συνεπώς, πρέπει να εγκριθεί η συντομότερη δυνατή προθεσμία για τη μεταφορά της παρούσας οδηγίας,

1.

Ως «παράκτια ζώνη», η γεωμορφολογική περιοχή εκατέρωθεν της ακτογραμμής που έχει ως θαλάσσιο όριο το εξωτερικό όριο των χωρικών υδάτων των κρατών μελών, και ως χερσαίο όριο το όριο που ορίζεται από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο των εθνικών τους στρατηγικών για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών .

1.

Ως «παράκτια ζώνη», η ακτογραμμή και η γεωμορφολογική περιοχή εκατέρωθεν της ακτογραμμής όπως ορίζεται από τα κράτη μέλη στις αντίστοιχες νομοθεσίες, με το θαλάσσιο όριο να μην υπερβαίνει τα χωρικά ύδατα των κρατών μελών .

2.

Ως «Ολοκληρωμένη Θαλάσσια Πολιτική», η πολιτική της Ένωσης που έχει ως στόχο να προαγάγει τη συντονισμένη και συνεκτική λήψη αποφάσεων με σκοπό τη μεγιστοποίηση της βιώσιμης ανάπτυξης, της οικονομικής μεγέθυνσης και της κοινωνικής συνοχής των κρατών μελών, ιδίως σε ό,τι αφορά τις παράκτιες, νησιωτικές και εξόχως απόκεντρες περιοχές της Ένωσης καθώς και τους θαλάσσιους τομείς της, μέσω συνεκτικών και συνδεόμενων με τη θάλασσα πολιτικών και μέσω της συναφούς διεθνούς συνεργασίας.

2.

Ως «Ολοκληρωμένη Θαλάσσια Πολιτική», η πολιτική της Ένωσης που έχει θεσπιστεί για να προαγάγει τη συντονισμένη και συνεκτική διατομεακή και διασυνοριακή θαλάσσια διακυβέρνηση με σκοπό τη μεγιστοποίηση της βιώσιμης ανάπτυξης, της οικονομικής μεγέθυνσης και της κοινωνικής συνοχής των κρατών μελών, ιδίως σε ό,τι αφορά τις παράκτιες, νησιωτικές και εξόχως απόκεντρες περιοχές της Ένωσης καθώς και τους θαλάσσιους τομείς της, μέσω συνεκτικών και συνδεόμενων με τη θάλασσα πολιτικών και μέσω της συναφούς διεθνούς συνεργασίας.

2α.

2β.

3.

Ως «θαλάσσια περιοχή ή υποπεριοχή » νοούνται οι θαλάσσιες περιφέρειες και υποπεριφέρειες που αναφέρονται στο άρθρο 4 της οδηγίας 2008/56/ΕΚ.

3.

Ως «θαλάσσια περιοχή» νοούνται οι θαλάσσιες περιφέρειες που αναφέρονται στο άρθρο 4 της οδηγίας 2008/56/ΕΚ.

4.

Ως «θαλάσσια ύδατα» νοούνται τα ύδατα, ο θαλάσσιος βυθός και το υπέδαφος όπως ορίζονται στο άρθρο 3 παράγραφος 1 της οδηγίας 2008/56/EΚ .

4.

Ως «θαλάσσια ύδατα» νοούνται τα ύδατα, ο θαλάσσιος βυθός και το υπέδαφος στην θαλάσσια πλευρά της γραμμής βάσης από την οποία υπολογίζονται τα χωρικά ύδατα, μέχρι τα όρια της περιοχής όπου ένα κράτος μέλος έχει και/ή ασκεί δικαιοδοσία, σύμφωνα με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, εξαιρουμένων των υδάτων των παρακειμένων στις υπερπόντιες χώρες και σε εδάφη που αναφέρονται στο Παράρτημα ΙΙ της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στα Γαλλικά Υπερπόντια Διαμερίσματα και Εδαφικές Ενότητες .

7.

Ως «καλή περιβαλλοντική κατάσταση» νοείται η περιβαλλοντική κατάσταση που αναφέρεται στο άρθρο 3 παράγραφος 5 της οδηγίας 2008/56/ΕΚ.

7.

Ως «καλή περιβαλλοντική κατάσταση» νοείται η περιβαλλοντική κατάσταση που αναφέρεται στο άρθρο 3 παράγραφος 5 της οδηγίας 2008/56/ΕΚ και στην απόφαση 2010/477/EΕ της Επιτροπής.

(α)

στην εξασφάλιση του ενεργειακού εφοδιασμού της Ένωσης, προωθώντας την ανάπτυξη των θαλάσσιων πηγών ενέργειας, την ανάπτυξη νέων και ανανεώσιμων μορφών ενέργειας, τη διασύνδεση των δικτύων ενέργειας και την ενεργειακή απόδοση·

(α)

στην εξασφάλιση του ενεργειακού εφοδιασμού της Ένωσης, προωθώντας την ανάπτυξη των θαλάσσιων πηγών ενέργειας, την ανάπτυξη νέων και ανανεώσιμων μορφών ενέργειας, τη διασύνδεση των δικτύων ενέργειας και την ενεργειακή απόδοση·

(β)

στην προώθηση της ανάπτυξης των θαλάσσιων μεταφορών και την παροχή αποτελεσματικών και αποδοτικών ως προς το κόστος θαλάσσιων διαδρομών σε όλη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της προσβασιμότητας των λιμένων και της ασφάλειας των μεταφορών·

(β)

στην προώθηση της ανάπτυξης των θαλάσσιων μεταφορών σε όλη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της προσβασιμότητας των λιμένων, της ασφάλειας των μεταφορών των πολυτροπικών συνδέσεων και της βιωσιμότητας ·

(γ)

στην προώθηση της αειφόρου ανάπτυξης και της ανάπτυξης του τομέα της αλιείας και της υδατοκαλλιέργειας, συμπεριλαμβανομένης της απασχόλησης στον κλάδο της αλιείας και των συναφών δραστηριοτήτων·

(γ)

στην προώθηση της αειφόρου ανάπτυξης του τομέα της αλιείας και της βιώσιμης μεγέθυνσης του τομέα της υδατοκαλλιέργειας, συμπεριλαμβανομένης της απασχόλησης στον κλάδο της αλιείας και των συναφών δραστηριοτήτων·

(δ)

στη διασφάλιση της διατήρησης, της προστασίας και της βελτίωσης του περιβάλλοντος, καθώς και τη συνετή και ορθολογική χρήση των φυσικών πόρων, ιδίως προκειμένου να επιτύχουν καλή περιβαλλοντική κατάσταση, ανάσχεση της απώλειας της βιοποικιλότητας και της υποβάθμισης των οικοσυστημικών υπηρεσιών και μείωση των κινδύνων της θαλάσσιας ρύπανσης·

(δ)

στη διασφάλιση της διατήρησης, της προστασίας και της βελτίωσης του περιβάλλοντος με ένα αντιπροσωπευτικό και συνεκτικό δίκτυο προστατευόμενων περιοχών , καθώς και τη συνετή , προληπτική και ορθολογική χρήση των φυσικών πόρων, ιδίως προκειμένου να επιτύχουν καλή περιβαλλοντική κατάσταση, ανάσχεση της απώλειας της βιοποικιλότητας και της υποβάθμισης των οικοσυστημικών υπηρεσιών και μείωση και αποτροπή των κινδύνων της θαλάσσιας ρύπανσης και της ρύπανσης των παράκτιων περιοχών·

(ε)

στην εξασφάλιση παράκτιων και θαλάσσιων περιοχών ανθεκτικών στην κλιματική αλλαγή.

(ε)

στην εξασφάλιση ότι οι παράκτιες και θαλάσσιες περιοχές θα είναι ανθεκτικότερες στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής για να προστατευθούν οι ευαίσθητες παράκτιες περιοχές·

(α)

στην προώθηση της βιώσιμης εξόρυξης πρώτων υλών·

(β)

στην προώθηση του βιώσιμου τουρισμού·

(γ)

στη διασφάλιση της διατήρησης και της προστασίας της πολιτισμικής κληρονομιάς·

(δ)

στη διασφάλιση της χρήσης από το κοινό για αναψυχή και άλλες χρήσεις·

(ε)

στη διατήρηση των παραδοσιακών οικονομικών και κοινωνικών χαρακτηριστικών της θαλάσσιας οικονομίας.

(β)

να εξασφαλίζουν την αποτελεσματική διασυνοριακή συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών και μεταξύ των εθνικών αρχών και των οικείων τομεακών πολιτικών ·

(β)

να εξασφαλίζουν την αποτελεσματική συμμετοχή των ενδιαφερόμενων μερών που λαμβάνουν μέρος στις οικείες τομεακές πολιτικές σύμφωνα με το άρθρο 9 ·

(βα)

να εξασφαλίζουν την αποτελεσματική διασυνοριακή συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών σύμφωνα με το άρθρο 12·

(γ)

να προσδιορίζουν τις διασυνοριακές συνέπειες των θαλάσσιων χωροταξικών σχεδίων και των στρατηγικών για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών στα θαλάσσια ύδατα και στις παράκτιες ζώνες υπό την κυριαρχία και/ή τη δικαιοδοσία τρίτων χωρών της ιδίας θαλάσσιας περιοχής ή υποπεριοχής και των συναφών παράκτιων ζωνών και να τις αντιμετωπίζουν σε συνεργασία με τις αρμόδιες αρχές των χωρών αυτών σύμφωνα με τα άρθρα 12 και 13·

(γ)

να προσδιορίζουν τις διασυνοριακές συνέπειες των θαλάσσιων χωροταξικών σχεδίων και των στρατηγικών για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών στα θαλάσσια ύδατα και στις παράκτιες ζώνες υπό την κυριαρχία και/ή τη δικαιοδοσία τρίτων χωρών της ιδίας θαλάσσιας περιοχής ή υποπεριοχής και των συναφών παράκτιων ζωνών και να τις αντιμετωπίζουν σε συνεργασία με τις αρμόδιες αρχές των χωρών αυτών σύμφωνα με το άρθρο  13·

(γα)

αφενός να βασίζονται στα βέλτιστα διαθέσιμα δεδομένα και αφετέρου να εγγυώνται την απαραίτητη ευελιξία που θα επιτρέψει τη συνεκτίμηση των μελλοντικών εξελίξεων.

(α)

τις εγκαταστάσεις για την εξόρυξη ενέργειας και για την παραγωγή ανανεώσιμης ενέργειας·

(α)

τις εγκαταστάσεις για την εξόρυξη ενέργειας και για την παραγωγή ανανεώσιμης ενέργειας και για τη μεταφορά στην ξηρά ·

(β)

τις εγκαταστάσεις και υποδομές για την εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου·

(β)

τις εγκαταστάσεις και υποδομές για την εξερεύνηση και εξόρυξη πετρελαίου, φυσικού αερίου και άλλων πρώτων υλών ·

(γ)

τις οδούς θαλάσσιων μεταφορών·

(γ)

τις οδούς θαλάσσιων μεταφορών·

(δ)

τις διαδρομές υποβρύχιων καλωδίων και αγωγών·

(δ)

τις διαδρομές υποβρύχιων καλωδίων και αγωγών·

(ε)

τις περιοχές αλιείας·

(ε)

τις υπάρχουσες και τις δυνητικές περιοχές αλιείας·

(στ)

τις θαλάσσιες εγκαταστάσεις εκτροφής·

(στ)

τις θαλάσσιες περιοχές εκτροφής·

(ζ)

τους τόπους προστασίας της φύσης.

(ζ)

τους τόπους προστασίας και διαφύλαξης της φύσης και των ειδών, το δίκτυο Natura 2000, άλλα ευαίσθητα θαλάσσια οικοσυστήματα και τις όμορες περιοχές, με βάση την ενωσιακή και εθνική νομοθεσία·

(η)

το θαλάσσιο και παράκτιο τουρισμό.

(θ)

τους χώρους προστασίας πολιτισμικής κληρονομιάς·

(ι)

τους τόπους διεξαγωγής στρατιωτικών ασκήσεων.

(α)

τη χρησιμοποίηση συγκεκριμένων φυσικών πόρων, συμπεριλαμβανομένων των εγκαταστάσεων για την εξόρυξη ενέργειας και για την παραγωγή ανανεώσιμης ενέργειας·

(αα)

τις ήδη εδραιωμένες πρακτικές και στρατηγικές σύμφωνα με τη σύσταση 2002/413/ΕΚ·

(αβ)

τις υφιστάμενες επίσημες και ανεπίσημες πρακτικές, δίκτυα και μηχανισμούς διασυνοριακής συνεργασίας·

(αγ)

τις σχετικές δραστηριότητες, εγκαταστάσεις και υποδομές·

(β)

την ανάπτυξη υποδομής, εγκαταστάσεων ενέργειας, μεταφορών, λιμένων, θαλάσσιων έργων και άλλων δομών, συμπεριλαμβανομένης της πράσινης υποδομής·

(γ)

τη γεωργία και τη βιομηχανία·

(δ)

την αλιεία και την υδατοκαλλιέργεια·

(ε)

τη διατήρηση, την αποκατάσταση και τη διαχείριση των παράκτιων οικοσυστημάτων, των οικοσυστημικών υπηρεσιών και των φυσικών περιοχών, του παράκτιου τοπίου και των νησιών·

(ε)

την προστασία, τη διατήρηση, την αποκατάσταση και τη διαχείριση των παράκτιων οικοσυστημάτων, των προστατευόμενων υγροτόπων και ποτάμιων δέλτα, των οικοσυστημικών υπηρεσιών και των φυσικών περιοχών, του παράκτιου τοπίου και των νησιών·

(στ)

τον μετριασμό και την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή.

(στ)

τον μετριασμό και την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή , ιδίως με την αύξηση της ανθεκτικότητας των οικοσυστημάτων ·

(α)

περιφερειακών θεσμικών δομών συνεργασίας που καλύπτουν την παράκτια ζώνη ή τη θαλάσσια περιοχή ή υποπεριοχή, ή

(α)

περιφερειακών συμβάσεων για τη θάλασσα ή άλλων περιφερειακών θεσμικών δομών συνεργασίας που καλύπτουν την παράκτια ζώνη ή τη θαλάσσια περιοχή ή υποπεριοχή, ή

(β)

ενός δικτύου των αρμόδιων αρχών των κρατών μελών που καλύπτει τη θαλάσσια περιοχή και/ή υποπεριοχή.

(β)

ενός δικτύου των αρμόδιων αρχών των κρατών μελών που καλύπτει την παράκτια ζώνη, τη θαλάσσια περιοχή και/ή υποπεριοχή , ή

(βα)

κάθε άλλης προσέγγισης που πληροί τις προϋποθέσεις της παραγράφου 1.

(α)

επιχειρησιακές προδιαγραφές για τη διαχείριση των δεδομένων που αναφέρονται στο άρθρο 10, υπό τον όρο ότι δεν έχουν καθοριστεί από άλλη ενωσιακή νομοθεσία , όπως η οδηγία 2007/2/ΕΚ και 2008/56/ΕΚ σχετικά με

(α)

προδιαγραφές σε σχέση με τη διαδικασία για τη διαχείριση των δεδομένων που αναφέρονται στο άρθρο 10, υπό τον όρο ότι δεν έχουν καθοριστεί από άλλες ενωσιακές νομικές πράξεις , όπως η οδηγία 2007/2/ΕΚ και 2008/56/ΕΚ σχετικά με

—

την κοινοχρησία των δεδομένων και τη διεπαφή με τις υφιστάμενες διαδικασίες διαχείρισης και συλλογής δεδομένων· και

—

την αποτελεσματική κοινοχρησία των δεδομένων και τη διεπαφή με τα υφιστάμενα συστήματα διαδικασιών διαχείρισης και συλλογής δεδομένων· και

(β)

τα επιχειρησιακά στάδια για τον καθορισμότων θαλάσσιων χωροταξικών σχεδίων και των στρατηγικών για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών, και για την υποβολή σχετικών εκθέσεων:

(β)

τα στάδια σε σχέση με τη διαδικασία, τα οποία συμβάλλουν στον καθορισμό των θαλάσσιων χωροταξικών σχεδίων και των στρατηγικών για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών, και για την υποβολή σχετικών εκθέσεων:

—

τις λεπτομέρειες της διασυνοριακής συνεργασίας·

—

τις πιο αποτελεσματικές λεπτομέρειες της διασυνοριακής συνεργασίας·

—

τη δημόσια διαβούλευση.