(1)

Η θαλάσσια πολιτική της Ένωσης στοχεύει στη διασφάλιση υψηλού επιπέδου ασφάλειας και προστασίας του περιβάλλοντος. Ο στόχος αυτός μπορεί να επιτευχθεί με τη συμμόρφωση προς τις διεθνείς συμβάσεις, κώδικες και αποφάσεις με ταυτόχρονη διατήρηση της ελεύθερης ναυσιπλοΐας, όπως προβλέπεται από τη σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας («UNCLOS»).

(2)

Ο στόχος 14 των Ηνωμένων Εθνών για τη βιώσιμη ανάπτυξη εφιστά την προσοχή στις απειλές της θαλάσσιας ρύπανσης και της ρύπανσης από θρεπτικές ουσίες, της εξάντλησης των πόρων και της κλιματικής αλλαγής, φαινόμενα τα οποία οφείλονται όλα πρωτίστως σε ανθρώπινες ενέργειες. Οι απειλές αυτές ασκούν περαιτέρω πίεση στα περιβαλλοντικά συστήματα, συμπεριλαμβανομένων της βιοποικιλότητας και της φυσικής υποδομής, ενώ παράλληλα δημιουργούν παγκόσμια κοινωνικοοικονομικά προβλήματα, συμπεριλαμβανομένων κινδύνων για την υγεία, την ασφάλεια και χρηματοοικονομικών κινδύνων. Η Ένωση πρέπει να εργαστεί για την προστασία των θαλάσσιων ειδών και να στηρίξει τα άτομα που εξαρτώνται από τους ωκεανούς, για λόγους απασχόλησης, πόρων ή αναψυχής.

(3)

Η διεθνής σύμβαση για την πρόληψη της ρύπανσης από πλοία («σύμβαση MARPOL») προβλέπει γενικές απαγορεύσεις των απορρίψεων από πλοία στη θάλασσα, αλλά ρυθμίζει επίσης τους όρους υπό τους οποίους ορισμένοι τύποι αποβλήτων επιτρέπεται να απορρίπτονται στο θαλάσσιο περιβάλλον. Η σύμβαση MARPOL υποχρεώνει τα συμβαλλόμενα μέρη να διασφαλίζουν την ύπαρξη επαρκών εγκαταστάσεων παραλαβής στους λιμένες.

(4)

Η Ένωση επιδίωξε την εφαρμογή τμημάτων της σύμβασης MARPOL μέσω της οδηγίας 2000/59/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (4), εφαρμόζοντας μια προσέγγιση με βάση τους λιμένες. Στόχος της οδηγίας 2000/59/ΕΚ είναι να συγκερασθούν τα συμφέροντα της ομαλής λειτουργίας των θαλάσσιων μεταφορών με την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος.

(5)

Την τελευταία εικοσαετία, η σύμβαση MARPOL και τα παραρτήματά της έχουν υποστεί σημαντικές τροποποιήσεις, με τις οποίες καθορίσθηκαν αυστηρότεροι κανόνες και απαγορεύσεις για τις απορρίψεις αποβλήτων από τα πλοία στη θάλασσα.

(6)

Στο παράρτημα VI της σύμβασης MARPOL καθορίσθηκαν κανόνες απορρίψεων για νέες κατηγορίες αποβλήτων, και ειδικότερα για τα κατάλοιπα συστημάτων καθαρισμού καυσαερίων, τα οποία αποτελούνται από ιλύ και νερό αποστράγγισης. Οι συγκεκριμένες κατηγορίες αποβλήτων θα πρέπει να συμπεριληφθούν στο πεδίο εφαρμογής της παρούσας οδηγίας.

(7)

Τα κράτη μέλη θα πρέπει να συνεχίσουν να εργάζονται σε επίπεδο Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού («ΔΝΟ») για μια συνολική εξέταση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων των απορρίψεων λυμάτων από τα ανοικτού τύπου συστήματα καθαρισμού καυσαερίων πλοίων, συμπεριλαμβανομένων μέτρων για την αντιμετώπιση των πιθανών επιπτώσεων.

(8)

Τα κράτη μέλη θα πρέπει να ενθαρρύνονται να λαμβάνουν τα κατάλληλα μέτρα σύμφωνα με την οδηγία 2000/60/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (5), συμπεριλαμβανομένης της απαγόρευσης των απορρίψεων λυμάτων από τα ανοικτού τύπου συστήματα καθαρισμού καυσαερίων πλοίων και ορισμένων καταλοίπων φορτίου στα χωρικά τους ύδατα.

(9)

Την 1η Μαρτίου 2018, ο ΔΝΟ εξέδωσε την αναθεωρηθείσα ενοποιημένη καθοδήγηση για τους παρόχους και τους χρήστες λιμενικών εγκαταστάσεων παραλαβής (MEPC.1/εγκύκλιος 834/Rev.1), («ενοποιημένη καθοδήγηση του ΔΝΟ») που περιλάμβανε τυποποιημένους μορφότυπους κοινοποίησης αποβλήτων, απόδειξης παράδοσης αποβλήτων και αναφοράς καταγγελλόμενων ανεπαρκειών των λιμενικών εγκαταστάσεων παραλαβής, καθώς και για τις απαιτήσεις αναφοράς εγκαταστάσεων παραλαβής αποβλήτων.

(10)

Παρά τις κανονιστικές αυτές εξελίξεις, οι απορρίψεις αποβλήτων στη θάλασσα συνεχίζονται με τεράστιο περιβαλλοντικό, κοινωνικό και οικονομικό κόστος. Αυτό οφείλεται σε συνδυασμό παραγόντων: στους λιμένες δεν διατίθενται πάντοτε επαρκείς λιμενικές εγκαταστάσεις παραλαβής, η επιβολή είναι συχνά ανεπαρκής και παρατηρείται έλλειψη κινήτρων για την παράδοση των αποβλήτων στην ξηρά.

(11)

Η οδηγία 2000/59/ΕΚ έχει συμβάλει στην αύξηση των όγκων αποβλήτων που παραδίδονται σε λιμενικές εγκαταστάσεις παραλαβής, μεταξύ άλλων εξασφαλίζοντας ότι τα πλοία συνεισφέρουν στις δαπάνες των εν λόγω εγκαταστάσεων, ανεξαρτήτως του κατά πόσο κάνουν πραγματική χρήση των εν λόγω εγκαταστάσεων, και, ως εκ τούτου, έχει διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στη μείωση των απορρίψεων αποβλήτων στη θάλασσα, όπως διαπιστώθηκε κατά την αξιολόγηση της εν λόγω οδηγίας που διενεργήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος βελτίωσης της καταλληλότητας και της αποδοτικότητας του κανονιστικού πλαισίου (αξιολόγηση REFIT).

(12)

Η αξιολόγηση REFIT κατέδειξε επίσης ότι η οδηγία 2000/59/ΕΚ δεν υπήρξε πλήρως αποτελεσματική λόγω έλλειψη συνοχής με το πλαίσιο της σύμβασης MARPOL. Επιπλέον, τα κράτη μέλη ανέπτυξαν διαφορετικές ερμηνείες των βασικών εννοιών της εν λόγω οδηγίας, όπως είναι η επάρκεια των εγκαταστάσεων, η εκ των προτέρων κοινοποίηση αποβλήτων, η υποχρεωτική παράδοση αποβλήτων σε λιμενικές εγκαταστάσεις παραλαβής, και εξαιρέσεις για τα πλοία τακτικών γραμμών. Από την αξιολόγηση REFIT προέκυψε η ανάγκη μεγαλύτερης εναρμόνισης των εννοιών αυτών και πλήρους ευθυγράμμισης με τη σύμβαση MARPOL, για την αποφυγή περιττού διοικητικού φόρτου τόσο για τους λιμένες όσο και για τους χρήστες των λιμένων.

(13)

Για την εναρμόνιση της οδηγίας 2005/35/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (6) με τις σχετικές διατάξεις της σύμβασης MARPOL για τους κανόνες απαλλαγής, η Επιτροπή θα πρέπει να αξιολογήσει τη σκοπιμότητα αναθεώρησης της εν λόγω οδηγίας, συγκεκριμένα μέσω της επέκτασης του πεδίου εφαρμογής της.

(14)

Η θαλάσσια πολιτική της Ένωσης θα πρέπει να στοχεύει σε υψηλό επίπεδο προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος, λαμβάνοντας υπόψη την ποικιλότητα των θαλάσσιων περιοχών της Ένωσης. Θα πρέπει να στηρίζεται στις αρχές της προληπτικής δράσης και της επανόρθωσης των καταστροφών του θαλάσσιου περιβάλλοντος, κατά προτεραιότητα στην πηγή, καθώς και στην αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει».

(15)

Η παρούσα οδηγία θα πρέπει να είναι καθοριστικής σημασίας για την εφαρμογή της βασικής περιβαλλοντικής νομοθεσίας και των κύριων περιβαλλοντικών αρχών στο πλαίσιο των λιμένων και της διαχείρισης των αποβλήτων από τα πλοία. Συγκεκριμένα, συναφείς πράξεις εν προκειμένω είναι οι οδηγίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου 2008/56/ΕΚ (7) και 2008/98/ΕΚ (8).

(16)

Η οδηγία 2008/98/ΕΚ θέτει τις κύριες αρχές διαχείρισης των αποβλήτων, συμπεριλαμβανομένων της αρχής «ο ρυπαίνων πληρώνει» και της ιεράρχησης των αποβλήτων, με την οποία δίνεται προτεραιότητα στην επαναχρησιμοποίηση και στην ανακύκλωση των αποβλήτων ως προς άλλες μορφές ανάκτησης και διάθεσης των αποβλήτων και απαιτείται η καθιέρωση συστημάτων χωριστής συλλογής των αποβλήτων. Επιπλέον, η έννοια της διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού αποτελεί κατευθυντήρια αρχή της ενωσιακής νομοθεσίας για τα απόβλητα, βάσει της οποίας οι παραγωγοί είναι υπεύθυνοι για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις των προϊόντων τους καθ’ όλη τη διάρκεια του κύκλου ζωής των προϊόντων αυτών. Οι υποχρεώσεις αυτές εφαρμόζονται επίσης στη διαχείριση των αποβλήτων από πλοία.

(17)

Η χωριστή συλλογή των αποβλήτων από τα πλοία, συμπεριλαμβανομένων των εγκαταλελειμμένων αλιευτικών εργαλείων, είναι αναγκαία προκειμένου να διασφαλίζεται η περαιτέρω ανάκτησή τους ώστε να καταστεί δυνατή η προετοιμασία τους για επαναχρησιμοποίηση ή ανακύκλωση στα επόμενα στάδια της αλυσίδας διαχείρισης των αποβλήτων και προκειμένου να αποτρέπεται η πρόκληση ζημίας στη θαλάσσια άγρια πανίδα και στα θαλάσσια περιβάλλοντα. Τα απορρίμματα διαχωρίζονται συχνά επί του πλοίου σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες και τα διεθνή πρότυπα, το δε δίκαιο της Ένωσης θα πρέπει να διασφαλίζει ότι αυτές οι προσπάθειες διαχωρισμού των αποβλήτων επί του πλοίου δεν υπονομεύονται από την έλλειψη ρυθμίσεων για χωριστή συλλογή στην ξηρά.

(18)

Κάθε χρόνο, σημαντική ποσότητα πλαστικών εισέρχεται στις θάλασσες και στους ωκεανούς στην Ένωση. Παρότι, στις περισσότερες θαλάσσιες περιοχές, τα θαλάσσια απορρίμματα προέρχονται στην πλειονότητά τους από δραστηριότητες στην ξηρά, η ναυτιλιακή βιομηχανία, συμπεριλαμβανομένων των κλάδων της αλιείας και της αναψυχής, συμβάλλουν επίσης σημαντικά στις απορρίψεις αποβλήτων, όπως και πλαστικών υλών και εγκαταλελειμμένων αλιευτικών εργαλείων, που καταλήγουν απευθείας στη θάλασσα.

(19)

Η οδηγία 2008/98/ΕΚ καλεί τα κράτη μέλη να προβούν στην ανάσχεση της δημιουργίας θαλάσσιων απορριμμάτων, ως συνεισφορά στον Στόχο Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ για την πρόληψη και τη σημαντική μείωση της θαλάσσιας ρύπανσης κάθε είδους.

(20)

Με την ανακοίνωση της Επιτροπής της 2ας Δεκεμβρίου 2015 με τίτλο «Το κλείσιμο του κύκλου – Ένα σχέδιο δράσης της ΕΕ για την κυκλική οικονομία» αναγνωρίστηκε ο ειδικός ρόλος που εκλήθη να διαδραματίσει εν προκειμένω η οδηγία 2000/59/ΕΚ, μέσω της διασφάλισης διάθεσης επαρκών εγκαταστάσεων παραλαβής αποβλήτων και της πρόβλεψης τόσο του κατάλληλου επιπέδου κινήτρων όσο και της επιβολής της παράδοσης των αποβλήτων στις εγκαταστάσεις στην ξηρά.

(21)

Οι υπεράκτιες εγκαταστάσεις αποτελούν μία από τις θαλάσσιες πηγές θαλάσσιων απορριμμάτων. Για τον λόγο αυτό, τα κράτη μέλη θα πρέπει να λαμβάνουν μέτρα, κατά περίπτωση, για την παράδοση των αποβλήτων από υπεράκτιες εγκαταστάσεις που φέρουν τη σημαία τους ή που δραστηριοποιούνται στα ύδατά τους ή και τα δύο και να διασφαλίζουν τη συμμόρφωση με τα αυστηρά πρότυπα απόρριψης που εφαρμόζονται στις υπεράκτιες εγκαταστάσεις που προβλέπονται στη σύμβαση MARPOL.

(22)

Τα απόβλητα, ειδικά τα πλαστικά απόβλητα, από ποταμούς είναι ένας από τους βασικούς συντελεστές δημιουργίας θαλάσσιων απορριμμάτων, στον οποίον περιλαμβάνονται απορρίψεις από τα σκάφη εσωτερικής ναυσιπλοΐας. Τα σκάφη αυτά θα πρέπει, επομένως, να υπόκεινται σε αυστηρούς κανόνες όσον αφορά την απόρριψη και την παράδοση. Σήμερα, οι εν λόγω κανόνες καθορίζονται από την οικεία επιτροπή ποταμών. Ωστόσο, οι λιμένες εσωτερικής ναυσιπλοΐας διέπονται από το ενωσιακό δίκαιο περί αποβλήτων. Προκειμένου να συνεχίσει τις προσπάθειες εναρμόνισης του νομοθετικού πλαισίου για την ενωσιακή εσωτερική ναυσιπλοΐα, η Επιτροπή καλείται να αξιολογήσει ένα ενωσιακό καθεστώς κανόνων σχετικά με την απόρριψη και την παράδοση από σκάφη εσωτερικής ναυσιπλοΐας, λαμβάνοντας υπόψη τη σύμβαση σχετικά με τη συλλογή, παράδοση και παραλαβή των αποβλήτων που παράγονται κατά τη διάρκεια ναυσιπλοΐας στον Ρήνο και τις εσωτερικές πλωτές οδούς, της 9ης Σεπτεμβρίου 1996 (CDNI).

(23)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1224/2009 του Συμβουλίου (9) απαιτεί από τα ενωσιακά αλιευτικά σκάφη να διαθέτουν επί του σκάφους εξοπλισμό για την ανάσυρση απολεσθέντων εργαλείων. Σε περιπτώσεις απώλειας εργαλείων, ο πλοίαρχος του σκάφους πρέπει να επιχειρεί να τα ανασύρει το συντομότερο δυνατόν. Εάν τα απολεσθέντα εργαλεία δεν μπορούν να ανασυρθούν, ο πλοίαρχος του αλιευτικού σκάφους πρέπει να ενημερώνει τις αρχές του κράτους μέλους σημαίας εντός 24 ωρών. Το κράτος μέλος σημαίας οφείλει εν συνεχεία να ενημερώσει την αρμόδια αρχή του παράκτιου κράτους μέλους. Η ενημέρωση περιλαμβάνει τον εξωτερικό αριθμό ταυτοποίησης και το όνομα του αλιευτικού σκάφους, τον τύπο και τη θέση των απολεσθέντων εργαλείων καθώς και τα μέτρα που ελήφθησαν για την ανάσυρσή τους. Τα αλιευτικά σκάφη μήκους κάτω των 12 μέτρων μπορούν να εξαιρούνται. Σύμφωνα με την πρόταση κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1224/2009 του Συμβουλίου, η υποβολή αναφορών από το αλιευτικό σκάφος πρέπει να γίνεται στο ηλεκτρονικό ημερολόγιο πλοίου και τα κράτη μέλη υποχρεούνται να συλλέγουν και να καταγράφουν τις πληροφορίες σχετικά με απολεσθέντα εργαλεία και να τις κοινοποιούν στην Επιτροπή κατόπιν σχετικού αιτήματος. Οι πληροφορίες που συλλέγονται και διατίθενται στις αποδείξεις παράδοσης αποβλήτων για τα απόβλητα που αλιεύονται παθητικά σύμφωνα με την παρούσα οδηγία θα μπορούσαν, επίσης, να αποτελούν αντικείμενο αναφορών κατ’ αυτόν τον τρόπο.

(24)

Σύμφωνα με τη διεθνή σύμβαση για τον έλεγχο και τη διαχείριση του έρματος και των ιζημάτων που προέρχονται από τα πλοία, η οποία εκδόθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2004 από τον ΔΝΟ και τέθηκε σε ισχύ στις 8 Σεπτεμβρίου 2017, όλα τα πλοία υποχρεούνται να διεξάγουν διαδικασίες διαχείρισης του έρματος σύμφωνα με τα πρότυπα του ΔΝΟ και απαιτείται οι λιμένες και οι τερματικοί σταθμοί που προορίζονται για τον καθαρισμό και την επισκευή των δεξαμενών έρματος να διαθέτουν επαρκείς εγκαταστάσεις για την υποδοχή των ιζημάτων.

(25)

Μια λιμενική εγκατάσταση παραλαβής θεωρείται επαρκής εάν είναι σε θέση να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των πλοίων που χρησιμοποιούν συνήθως τον λιμένα χωρίς να προκαλείται αδικαιολόγητη καθυστέρηση, όπως προσδιορίζεται στην ενοποιημένη καθοδήγηση του ΔΝΟ και στις κατευθυντήριες γραμμές του ΔΝΟ για τη διασφάλιση της καταλληλότητας των λιμενικών εγκαταστάσεων παραλαβής αποβλήτων [ψήφισμα MEPC.83 (44)]. Η επάρκεια αφορά τόσο τις λειτουργικές συνθήκες της εγκατάστασης με βάση τις ανάγκες των χρηστών, όσο και την περιβαλλοντική διαχείριση των εγκαταστάσεων σύμφωνα με το δίκαιο της Ένωσης για τα απόβλητα. Ενδέχεται, σε ορισμένες περιπτώσεις, να είναι δύσκολο να εκτιμηθεί εάν μια λιμενική εγκατάσταση παραλαβής που βρίσκεται εκτός της Ένωσης πληροί αυτή την προδιαγραφή.

(26)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1069/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (10) επιβάλλει την αποτέφρωση ή την απόρριψη με ταφή σε εγκεκριμένο χώρο υγειονομικής ταφής των υπολειμμάτων τροφίμων διεθνών μεταφορών, συμπεριλαμβανομένων των αποβλήτων από πλοία που καταπλέουν σε λιμένες της Ένωσης που ήρθαν δυνητικά σε επαφή με ζωικά υποπροϊόντα επί του πλοίου. Προκειμένου η απαίτηση αυτή να μην περιορίζει την προετοιμασία για επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση των αποβλήτων από τα πλοία, θα πρέπει να καταβληθούν προσπάθειες, σύμφωνα με την ενοποιημένη καθοδήγηση του ΔΝΟ, για καλύτερο διαχωρισμό των αποβλήτων, ώστε να αποφεύγεται η δυνητική μόλυνση αποβλήτων, όπως τα απόβλητα συσκευασίας.

(27)

Όπως ορίζεται στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1069/2009, σε συνδυασμό με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 142/2011 της Επιτροπής (11), δρομολόγια εντός της Ένωσης δεν θεωρούνται «διεθνείς μεταφορές» και τα υπολείμματα τροφίμων από τα δρομολόγια αυτά δεν πρέπει να αποτεφρώνονται. Ωστόσο, τέτοιου είδους δρομολόγια εντός της Ένωσης θεωρούνται «διεθνή δρομολόγια» σύμφωνα με τη διεθνή ναυτιλιακή νομοθεσία (σύμβαση MARPOL και Διεθνής σύμβαση για την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα (SOLAS)). Προκειμένου να εξασφαλιστεί η συνοχή του ενωσιακού δικαίου, οι ορισμοί του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1069/2009 θα πρέπει να ακολουθούνται κατά τον καθορισμό του πεδίου εφαρμογής και της επεξεργασίας των υπολειμμάτων τροφίμων διεθνών μεταφορών δυνάμει της παρούσας οδηγίας, σε συνδυασμό με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 142/2011.

(28)

Για να διασφαλισθεί η επάρκεια λιμενικών εγκαταστάσεων παραλαβής, είναι απαραίτητη η ανάπτυξη, η εφαρμογή και η εκ νέου αξιολόγηση του προγράμματος παραλαβής και διαχείρισης αποβλήτων, βάσει διαβούλευσης με όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη. Για πρακτικούς και οργανωτικούς λόγους, ενδέχεται ορισμένοι γειτονικοί λιμένες που βρίσκονται στην ίδια γεωγραφική περιφέρεια να θελήσουν να καταρτίσουν κοινό πρόγραμμα, το οποίο θα καλύπτει τη διάθεση λιμενικών εγκαταστάσεων παραλαβής σε κάθε λιμένα που καλύπτει το πρόγραμμα και, παράλληλα, θα προβλέπει κοινό διοικητικό πλαίσιο.

(29)

Είναι πρόκληση η έγκριση και η παρακολούθηση προγραμμάτων παραλαβής και διαχείρισης αποβλήτων για τους μικρούς μη εμπορικούς λιμένες, όπως τα αγκυροβόλια και οι μαρίνες, που έχουν μικρή κυκλοφορία από σκάφη αναψυχής μόνο, ή που χρησιμοποιούνται μόνο στη διάρκεια μέρους του έτους. Τα απόβλητα από αυτούς τους μικρούς λιμένες αποτελούν κατά κανόνα αντικείμενο διαχείρισης του συστήματος διαχείρισης αστικών αποβλήτων σύμφωνα με τις αρχές της οδηγίας 2008/98/ΕΚ. Προκειμένου να μην επιβαρυνθούν υπερβολικά οι τοπικές αρχές και να διευκολυνθεί η διαχείριση των αποβλήτων σε αυτούς τους μικρούς λιμένες, θα πρέπει να είναι επαρκής η συμπερίληψη των αποβλήτων από τέτοιους λιμένες στη ροή αστικών αποβλήτων και η ανάλογη διαχείρισή τους, καθώς και η παροχή, από τον λιμένα, πληροφοριών σχετικά με την παραλαβή των αποβλήτων στους χρήστες του λιμένα, και η αναφορά των εξαιρούμενων λιμένων σε ηλεκτρονικό σύστημα, ώστε να εξασφαλιστεί ένα ελάχιστον επίπεδο παρακολούθησης.

(30)

Για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος των θαλάσσιων απορριμμάτων, έχει θεμελιώδη σημασία η παροχή κατάλληλου επιπέδου κινήτρων για την παράδοση των αποβλήτων, και ειδικότερα των απορριμμάτων, στις λιμενικές εγκαταστάσεις παραλαβής, ιδίως των αποβλήτων όπως ορίζονται στο παράρτημα V της σύμβασης MARPOL («απόβλητα του παραρτήματος V της σύμβασης MARPOL»). Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με ένα σύστημα κάλυψης του κόστους που επιβάλλει την εφαρμογή έμμεσου τέλους. Το εν λόγω έμμεσο τέλος θα πρέπει να καταβάλλεται ανεξάρτητα από την παράδοση αποβλήτων και θα πρέπει να παρέχει δικαίωμα παράδοσης αποβλήτων χωρίς πρόσθετη άμεση επιβάρυνση. Λαμβανομένης υπόψη της συμβολής τους στη θαλάσσια ρύπανση από απορρίμματα, οι κλάδοι της αλιείας και της αναψυχής θα πρέπει επίσης να υπόκεινται στο έμμεσο τέλος. Ωστόσο, όταν ένα πλοίο παραδίδει μια ασυνήθιστη ποσότητα αποβλήτων του παραρτήματος V της σύμβασης MARPOL, ιδίως αποβλήτων λειτουργίας, που υπερβαίνει τη μέγιστη ικανότητα αποθήκευσης αποβλήτων όπως αναφέρεται στο έντυπο εκ των προτέρων κοινοποίησης παράδοσης αποβλήτων, θα πρέπει να υπάρχει η δυνατότητα να επιβάλλεται πρόσθετο άμεσο τέλος για να διασφαλιστεί ότι το κόστος που σχετίζεται με την παραλαβή αυτής της ασυνήθιστης ποσότητας αποβλήτων δεν προκαλεί δυσανάλογη επιβάρυνση στο σύστημα κάλυψης του κόστους του λιμένα. Το ίδιο ενδέχεται να συμβεί και όταν δηλωθείσα ικανότητα αποθήκευσης αποβλήτων είναι υπερβολική ή αδικαιολόγητη.

(31)

Σε ορισμένα κράτη μέλη έχουν δημιουργηθεί συστήματα για την παροχή εναλλακτικής χρηματοδότησης του κόστους συλλογής και διαχείρισης των αποβλήτων από αλιευτικά εργαλεία ή των αποβλήτων που αλιεύονται παθητικά στην ξηρά, συμπεριλαμβανομένων «συστημάτων αλίευσης απορριμμάτων». Οι πρωτοβουλίες αυτές θα πρέπει να είναι ευπρόσδεκτες και τα κράτη μέλη θα πρέπει να ενθαρρύνονται να συμπληρώνουν τα συστήματα κάλυψης του κόστους, που δημιουργούνται σύμφωνα με την παρούσα οδηγία, με τα συστήματα αλίευσης απορριμμάτων για την κάλυψη του κόστους των αποβλήτων που αλιεύονται παθητικά. Ως εκ τούτου, τα εν λόγω συστήματα κάλυψης του κόστους, τα οποία βασίζονται στην επιβολή έμμεσου τέλους 100 % για τα απόβλητα του παραρτήματος V της σύμβασης MARPOL, εξαιρουμένων των καταλοίπων φορτίων, δεν θα πρέπει να αποτελούν αντικίνητρο για τη συμμετοχή των λιμενικών αλιευτικών κοινοτήτων στα υπάρχοντα συστήματα παράδοσης των αποβλήτων που αλιεύονται παθητικά.

(32)

Θα πρέπει να είναι δυνατή η επιβολή μειωμένου τέλους για σκάφη που είναι σχεδιασμένα, εξοπλισμένα ή λειτουργούν με τέτοιο τρόπο ώστε να ελαχιστοποιούνται τα απόβλητα, σύμφωνα με ορισμένα κριτήρια που θα καθοριστούν με βάση τις εκτελεστικές εξουσίες που ανατίθενται στην Επιτροπή, σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές του ΔΝΟ για την εφαρμογή του παραρτήματος V της σύμβασης MARPOL και με τα πρότυπα που αναπτύχθηκαν από τον Διεθνή Οργανισμό Τυποποίησης. Η μείωση και η αποτελεσματική ανακύκλωση των αποβλήτων μπορούν να επιτευχθούν κυρίως μέσω του αποτελεσματικού διαχωρισμού των αποβλήτων επί του σκάφους, σύμφωνα με τις εν λόγω κατευθυντήριες γραμμές και τα εν λόγω πρότυπα.

(33)

Λόγω του είδους των εμπορικών δραστηριοτήτων τους, που χαρακτηρίζεται από συχνούς ελλιμενισμούς, οι θαλάσσιες μεταφορές μικρών αποστάσεων αντιμετωπίζουν με το ισχύον καθεστώς σημαντικές δαπάνες για την παράδοση των αποβλήτων στις λιμενικές εγκαταστάσεις παραλαβής, επειδή υποχρεούνται στην καταβολή τέλους σε κάθε ελλιμενισμό. Από την άλλη, η κυκλοφορία δεν είναι σε τέτοιο βαθμό προγραμματισμένη και τακτική ώστε να μπορούν να απαλλάσσονται από την πληρωμή και την παράδοση των αποβλήτων για αυτούς τους λόγους. Για να περιορισθεί η οικονομική επιβάρυνση σε αυτόν τον τομέα, θα πρέπει να επιβάλλεται μειωμένο τέλος στα σκάφη βάσει του τύπου κυκλοφορίας τους.

(34)

Τα κατάλοιπα φορτίου παραμένουν ιδιοκτησία του κυρίου του φορτίου μετά την εκφόρτωση του φορτίου στον τερματικό σταθμό και συχνά ενδέχεται να έχουν οικονομική αξία. Για τον λόγο αυτό, τα κατάλοιπα φορτίου δεν θα πρέπει να περιλαμβάνονται στα συστήματα κάλυψης του κόστους και στην εφαρμογή του έμμεσου τέλους. Τα έξοδα παράδοσης καταλοίπων φορτίου θα πρέπει να καταβάλλονται από τον χρήστη της λιμενικής εγκατάστασης παραλαβής, όπως ορίζεται στους συμβατικούς διακανονισμούς μεταξύ των συμβαλλομένων μερών ή σε άλλους τοπικούς διακανονισμούς. Τα κατάλοιπα φορτίου περιλαμβάνουν επίσης τα υπολείμματα ελαιωδών ή επιβλαβών υγρών φορτίων μετά από εργασίες καθαρισμού, για τα οποία ισχύουν οι κανόνες απορρίψεων της παραρτήματα I και ΙΙ της σύμβασης MARPOL και τα οποία, υπό όρους που καθορίζονται στα εν λόγω παραρτήματα, δεν χρειάζεται να παραδίδονται στον λιμένα για να αποφεύγονται άσκοπες λειτουργικές δαπάνες των πλοίων και συμφόρηση των λιμένων.

(35)

Τα κράτη μέλη θα πρέπει να ενθαρρύνουν την παράδοση καταλοίπων καθαρισμού δεξαμενών που περιέχουν υψηλού ιξώδους εμμένουσες πλέουσες ουσίες, ενδεχομένως μέσω της παροχής κατάλληλων οικονομικών κινήτρων.

(36)

Ο κανονισμός (ΕΕ) 2017/352 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (12) περιλαμβάνει την παροχή λιμενικών εγκαταστάσεων παραλαβής στις υπηρεσίες που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του. Προβλέπει κανόνες για τη διαφάνεια της διάρθρωσης των χρεώσεων που επιβάλλονται για τη χρήση λιμενικών υπηρεσιών, διαβούλευση με τους χρήστες των λιμένων και διαδικασίες διεκπεραίωσης καταγγελιών. Η παρούσα οδηγία βαίνει πέραν του πλαισίου που προβλέπεται στον εν λόγω κανονισμό, διότι προβλέπει αναλυτικότερες απαιτήσεις για τον σχεδιασμό και τη λειτουργία των συστημάτων κάλυψης του κόστους των λιμενικών εγκαταστάσεων παραλαβής αποβλήτων από πλοία και για τη διαφάνεια της διάρθρωσης του κόστους.

(37)

Παράλληλα με την παροχή κινήτρων για την παράδοση αποβλήτων, είναι εξίσου υψίστης σημασίας η αποτελεσματική επιβολή της υποχρέωσης παράδοσης και, ως προς αυτή, θα πρέπει να ακολουθείται μια προσέγγιση βάσει κινδύνου, για την οποία η Ένωση θα πρέπει να συστήσει μηχανισμό στόχευσης με βάση τον κίνδυνο.

(38)

Ένα από τα κύρια εμπόδια στην αποτελεσματική επιβολή της απαίτησης υποχρεωτικής παράδοσης υπήρξε η διαφορετική ερμηνεία και εφαρμογή από τα κράτη μέλη της εξαίρεσης με βάση την επαρκή ικανότητα αποθήκευσης. Προκειμένου η εφαρμογή της εξαίρεσης αυτής να μην υπονομεύει τον κύριο σκοπό της παρούσας οδηγίας, η εξαίρεση θα πρέπει να διευκρινιστεί περαιτέρω, ειδικότερα όσον αφορά τον επόμενο λιμένα κατάπλου, και η επαρκής ικανότητα αποθήκευσης θα πρέπει να καθορίζεται με εναρμονισμένο τρόπο, βάσει κοινής μεθοδολογίας και κοινών κριτηρίων. Σε περίπτωση που είναι δύσκολο να διαπιστωθεί κατά πόσον διατίθενται κατάλληλες λιμενικές εγκαταστάσεις παραλαβής σε λιμένες εκτός της Ένωσης, είναι απαραίτητο η αρμόδια αρχή να εξετάζει προσεκτικά την εφαρμογή της εξαίρεσης.

(39)

Απαιτείται περαιτέρω εναρμόνιση του καθεστώτος εξαιρέσεων για τα πλοία τακτικών γραμμών με συχνούς και τακτικούς ελλιμενισμούς, και ιδιαίτερα αποσαφήνιση των χρησιμοποιούμενων όρων και των όρων που διέπουν τις εν λόγω εξαιρέσεις. Από την αξιολόγηση REFIT και την εκτίμηση επιπτώσεων προέκυψε ότι η έλλειψη εναρμόνισης των όρων και της εφαρμογής των εξαιρέσεων έχει ως αποτέλεσμα περιττό διοικητικό φόρτο για τα πλοία και τους λιμένες.

(40)

Η παρακολούθηση και η επιβολή θα πρέπει να διευκολύνονται με ένα σύστημα βασιζόμενο στην ηλεκτρονική υποβολή αναφορών και στην ανταλλαγή πληροφοριών. Για τον σκοπό αυτό, το υφιστάμενο σύστημα πληροφοριών και παρακολούθησης που δημιουργήθηκε βάσει της οδηγίας 2000/59/ΕΚ θα πρέπει να αναπτυχθεί περαιτέρω και να συνεχίσει να λειτουργεί με βάση υφιστάμενα ηλεκτρονικά συστήματα δεδομένων, και ειδικότερα το σύστημα ανταλλαγής ναυτιλιακών πληροφοριών της ΕΕ (SafeSeaNet) που θεσπίστηκε με την οδηγία 2002/59/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (13) και τη βάση δεδομένων επιθεωρήσεων που ορίστηκε με την οδηγία 2009/16/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (14) (THETIS). Το σύστημα αυτό θα πρέπει να περιλαμβάνει επίσης τις πληροφορίες σχετικά με τις διαθέσιμες λιμενικές εγκαταστάσεις παραλαβής στους διαφόρους λιμένες.

(41)

Η οδηγία 2010/65/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (15) απλουστεύει και εναρμονίζει τις διοικητικές διαδικασίες που εφαρμόζονται στις θαλάσσιες μεταφορές, με τη γενίκευση της ηλεκτρονικής διαβίβασης πληροφοριών και τον εξορθολογισμό των διατυπώσεων υποβολής δηλώσεων. Με τη δήλωση της Βαλέτας σχετικά με τις προτεραιότητες της πολιτικής της ΕΕ για τις θαλάσσιες μεταφορές έως το 2020, που εγκρίθηκε από το Συμβούλιο στα συμπεράσματά του της 8ης Ιουνίου 2017, η Επιτροπή κλήθηκε να προτείνει κατάλληλη συνέχεια στην αναθεώρηση της εν λόγω οδηγίας. Από τις 25 Οκτωβρίου 2017 έως τις 18 Ιανουαρίου 2018 διενεργήθηκε από την Επιτροπή δημόσια διαβούλευση σχετικά με τις διατυπώσεις υποβολής δηλώσεων για τα πλοία. Στις 17 Μαΐου 2018, η Επιτροπή υπέβαλε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο πρόταση κανονισμού για τη σύσταση ενιαίας ευρωπαϊκής ναυτιλιακής θυρίδας και την κατάργηση της οδηγίας 2010/65/ΕΕ.

(42)

Σύμφωνα με τη σύμβαση MARPOL απαιτείται τα συμβαλλόμενα μέρη να διατηρούν επικαιροποιημένες πληροφορίες σχετικά με τις λιμενικές εγκαταστάσεις παραλαβής και να κοινοποιούν τις πληροφορίες αυτές στον ΔΝΟ. Για τον σκοπό αυτό, ο ΔΝΟ έχει δημιουργήσει βάση δεδομένων λιμενικών εγκαταστάσεων παραλαβής εντός του οικείου παγκόσμιου ολοκληρωμένου συστήματος ναυτιλιακών πληροφοριών («GISIS»).

(43)

Στην ενοποιημένη καθοδήγηση του ΔΝΟ, ο ΔΝΟ προβλέπει την αναφορά καταγγελθεισών ανεπαρκειών των λιμενικών εγκαταστάσεων παραλαβής. Στο πλαίσιο της εν λόγω διαδικασίας, τα πλοία θα πρέπει να αναφέρουν τις εν λόγω ανεπάρκειες στην αρχή του κράτους σημαίας, το οποίο με τη σειρά του πρέπει να ενημερώνει τον ΔΝΟ και το κράτος λιμένα που αφορούν οι περιστάσεις. Το κράτος λιμένα οφείλει να εξετάσει την αναφορά και να ανταποκριθεί αναλόγως, ενημερώνοντας τον ΔΝΟ και το αναφέρον κράτος σημαίας. Η αναφορά των εν λόγω πληροφοριών σχετικά με καταγγελθείσες ανεπάρκειες απευθείας στο σύστημα πληροφοριών, παρακολούθησης και επιβολής που προβλέπεται στην παρούσα οδηγία, θα επιτρέπει την επακόλουθη διαβίβαση των πληροφοριών στο GISIS, απαλλάσσοντας έτσι τα κράτη μέλη ως κράτη σημαίας και κράτη λιμένα από την υποχρέωση αναφοράς στον ΔΝΟ.

(44)

Η υποομάδα για τις λιμενικές εγκαταστάσεις παραλαβής, η οποία συστάθηκε στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού φόρουμ για την αειφόρο ναυτιλία και η οποία συγκέντρωσε ευρύ φάσμα εμπειρογνωμόνων στον τομέα της ρύπανσης από πλοία και της διαχείρισης των αποβλήτων από πλοία, αναβλήθηκε τον Δεκέμβριο του 2017 ενόψει της έναρξης των διοργανικών διαπραγματεύσεων. Δεδομένου ότι η εν λόγω υποομάδα παρέσχε στην Επιτροπή πολύτιμη καθοδήγηση και εμπειρογνωσία, θα ήταν σκόπιμο να δημιουργηθεί μια παρόμοια ομάδα εμπειρογνωμόνων με εντολή την ανταλλαγή πείρας σχετικά με την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας.

(45)

Είναι σημαντικό οι τυχόν κυρώσεις που ορίζονται από τα κράτη μέλη να επιβάλλονται ορθά και να είναι αποτελεσματικές, αναλογικές και αποτρεπτικές.

(46)

Η ύπαρξη καλών συνθηκών εργασίας για το λιμενικό προσωπικό που απασχολείται σε λιμενικές εγκαταστάσεις παραλαβής είναι πρωταρχικής σημασίας για τη δημιουργία ενός ασφαλούς, αποτελεσματικού και κοινωνικά υπεύθυνου ναυτιλιακού κλάδου, ο οποίος μπορεί να προσελκύει εξειδικευμένους εργαζομένους και να διασφαλίζει ίσους όρους ανταγωνισμού σε όλη την Ευρώπη. Η αρχική και περιοδική κατάρτιση του προσωπικού είναι ουσιώδης για να διασφαλιστούν η ποιότητα των υπηρεσιών και η προστασία των εργαζομένων. Οι λιμενικές αρχές και οι αρμόδιες αρχές για τις λιμενικές εγκαταστάσεις παραλαβής θα πρέπει να διασφαλίζουν ότι όλο το προσωπικό λαμβάνει την απαραίτητη κατάρτιση για να αποκτήσει τις γνώσεις που είναι ουσιώδεις για την εργασία του, με ιδιαίτερη προσοχή στις πτυχές υγείας και ασφάλειας που αφορούν τον χειρισμό επικίνδυνων υλικών, και ότι οι απαιτήσεις κατάρτισης επικαιροποιούνται τακτικά ώστε να ανταποκρίνονται στις προκλήσεις της τεχνολογικής καινοτομίας.

(47)

Οι εξουσίες που έχουν ανατεθεί στην Επιτροπή για την εφαρμογή της οδηγίας 2000/59/ΕΚ θα πρέπει να επικαιροποιηθούν σύμφωνα με τη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ).

(48)

Θα πρέπει να ανατεθεί στην Επιτροπή η εξουσία έκδοσης πράξεων σύμφωνα με το άρθρο 290 ΣΛΕΕ σχετικά με την τροποποίηση των παραρτημάτων της παρούσας οδηγίας και των παραπομπών σε διεθνείς πράξεις, εφόσον απαιτείται για την εναρμόνισή τους με το δίκαιο της Ένωσης ή για να λαμβάνονται υπόψη οι εξελίξεις σε διεθνές επίπεδο, ιδίως στο πλαίσιο του ΔΝΟ· την τροποποίηση των παραρτημάτων της παρούσας οδηγίας όταν τούτο είναι αναγκαίο για τη βελτίωση των ρυθμίσεων εφαρμογής και παρακολούθησης που καθορίζονται σε αυτή, ειδικότερα σε σχέση με την αποτελεσματική κοινοποίηση και παράδοση των αποβλήτων, και την ορθή εφαρμογή των εξαιρέσεων· καθώς και, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όταν αυτό δικαιολογείται δεόντως από κατάλληλη ανάλυση της Επιτροπής και προκειμένου να αποφευχθεί σοβαρή και απαράδεκτη απειλή για το θαλάσσιο περιβάλλον, την τροποποίηση της παρούσας οδηγίας στον βαθμό που αυτό είναι αναγκαίο για την αποφυγή μιας τέτοιας απειλής, ώστε να αποφευχθεί, εάν είναι αναγκαίο, η εφαρμογή τροποποιήσεων των εν λόγω διεθνών πράξεων για τους σκοπούς της παρούσας οδηγίας. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό η Επιτροπή να διεξάγει, κατά τις προπαρασκευαστικές εργασίες της, τις κατάλληλες διαβουλεύσεις, μεταξύ άλλων σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων, και οι εν λόγω διαβουλεύσεις να διενεργούνται σύμφωνα με τις αρχές που καθορίζονται στη διοργανική συμφωνία της 13ης Απριλίου 2016 για τη βελτίωση του νομοθετικού έργου (16). Ειδικότερα, προκειμένου να εξασφαλιστεί ισότιμη συμμετοχή στην προετοιμασία των κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο λαμβάνουν όλα τα έγγραφα ταυτόχρονα με τους εμπειρογνώμονες των κρατών μελών, και οι εμπειρογνώμονές τους έχουν συστηματική πρόσβαση στις συνεδριάσεις των ομάδων εμπειρογνωμόνων της Επιτροπής που ασχολούνται με την προετοιμασία των κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων.

(49)

Προκειμένου να προβλεφθούν μέθοδοι για τον υπολογισμό της ειδικής επαρκούς ικανότητας αποθήκευσης· να αναπτυχθούν κοινά κριτήρια για την αναγνώριση, προς τον σκοπό της χορήγησης μειωμένου τέλους αποβλήτων στα πλοία, ότι ο σχεδιασμός, ο εξοπλισμός και η λειτουργία ενός πλοίου αποδεικνύουν ότι παράγει μειωμένες ποσότητες αποβλήτων και διαχειρίζεται τα απόβλητά του με βιώσιμο και φιλικό προς το περιβάλλον τρόπο· να καθοριστούν μέθοδοι περί των δεδομένων παρακολούθησης σχετικά με τον όγκο και την ποσότητα των αποβλήτων που αλιεύονται παθητικά και του μορφότυπου υποβολής· να καθοριστούν τα λεπτομερή στοιχεία του ενωσιακού μηχανισμού στόχευσης με βάση τον κίνδυνο, θα πρέπει να ανατεθούν εκτελεστικές αρμοδιότητες στην Επιτροπή. Οι εν λόγω αρμοδιότητες θα πρέπει να ασκούνται σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 182/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (17).

(50)

Δεδομένου ότι ο στόχος της παρούσας οδηγίας, ήτοι η προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος από απορρίψεις αποβλήτων στη θάλασσα δεν μπορεί να επιτευχθεί επαρκώς από τα κράτη μέλη, μπορεί όμως λόγω της κλίμακας της δράσης να επιτευχθεί καλύτερα σε επίπεδο Ένωσης, η Ένωση δύναται να λάβει μέτρα σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας του άρθρου 5 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας όπως διατυπώνεται στο ίδιο άρθρο, η παρούσα οδηγία δεν υπερβαίνει τα αναγκαία όρια για την επίτευξη του εν λόγω στόχου.

(51)

Η Ένωση χαρακτηρίζεται από περιφερειακές διαφορές σε επίπεδο λιμένων, όπως καταδείχθηκε επίσης στην εκτίμηση εδαφικών επιπτώσεων, που διενεργήθηκε από την Επιτροπή. Οι λιμένες διαφέρουν ανάλογα με τη γεωγραφική θέση, το μέγεθος, τη διοικητική οργάνωση και το ιδιοκτησιακό καθεστώς τους και χαρακτηρίζονται από τον τύπο των πλοίων που καταπλέουν συνήθως σε αυτούς. Επιπλέον, τα συστήματα διαχείρισης αποβλήτων αντικατοπτρίζουν τις διαφορές σε επίπεδο δήμων και σε επίπεδο υποδομών των επόμενων σταδίων της αλυσίδας διαχείρισης αποβλήτων.

(52)

Το άρθρο 349 ΣΛΕΕ απαιτεί να λαμβάνονται υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των εξόχως απόκεντρων περιοχών της Ένωσης, δηλαδή της Γουαδελούπης, της Γαλλικής Γουιάνας, της Μαρτινίκας, της Μαγιότ, της Ρεϋνιόν, του Αγίου Μαρτίνου, των Αζορών, της Μαδέρας και των Καναρίων Νήσων. Προκειμένου να εξασφαλιστούν η επάρκεια και η διαθεσιμότητα των λιμενικών εγκαταστάσεων παραλαβής, ίσως ήταν σκόπιμο τα κράτη μέλη να διαθέτουν περιφερειακές λειτουργικές ενισχύσεις σε λιμενικές εγκαταστάσεις παραλαβής ή λιμενικές αρχές στις εν λόγω περιφέρειες της Ένωσης, προκειμένου να αντιμετωπισθούν οι επιπτώσεις από τα μόνιμα μειονεκτήματα που αναφέρονται στο εν λόγω άρθρο. Οι λειτουργικές ενισχύσεις που διατίθενται από τα κράτη μέλη εν προκειμένω εξαιρούνται από την υποχρέωση ενημέρωσης που προβλέπεται στο άρθρο 108 παράγραφος 3 ΣΛΕΕ, αν, κατά την περίοδο χορήγησής τους, πληρούν τους όρους του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 651/2014 της Επιτροπής (18), που εκδόθηκε σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 994/98 του Συμβουλίου (19).

(53)

Επομένως, η οδηγία 2000/59/ΕΚ θα πρέπει να καταργηθεί,