32001Y0115(02)

Πρόγραμμα μέτρων για την εφαρμογή της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης των ποινικών αποφάσεων

(2001/C 12/02)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η έννοια της αμοιβαίας αναγνώρισης σε ποινικά θέματα αναφέρθηκε στα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Κάρντιφ, στις 15 και 16 Ιουνίου 1998.

Το σημείο 45 στοιχείο στ) του προγράμματος δράσης του Συμβουλίου και της Επιτροπής, που εγκρίθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 1998, με θέμα την καλύτερη δυνατή εφαρμογή των διατάξεων της συνθήκης του Άμστερνταμ για τη θέσπιση ενός χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης, όρισε ότι, εντός δύο ετών από την έναρξη ισχύος της συνθήκης, πρέπει να αρχίσει μια διαδικασία προκειμένου να διευκολυνθεί η αμοιβαία αναγνώριση και η εκτέλεση των αποφάσεων σε ποινικές υποθέσεις.

Η ιδέα αυτή υιοθετήθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Τάμπερε, τον Οκτώβριο του 1999, το οποίο έκρινε ότι η αμοιβαία αναγνώριση των δικαστικών αποφάσεων πρέπει να γίνει ο ακρογωνιαίος λίθος της νομικής συνεργασίας εντός της Ένωσης, τόσο σε αστικά όσο και ποινικά θέματα (παράγραφοι 33 έως 37). Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Τάμπερε κατέληξε ρητώς στο συμπέρασμα ότι η αρχή αυτή θα πρέπει να ισχύει για όλες τις αποφάσεις των δικαστικών αρχών. Κάλεσε επίσης το Συμβούλιο και την Επιτροπή να θεσπίσουν έως το Δεκέμβριο του 2000 ένα πρόγραμμα μέτρων για την εφαρμογή της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης (βλέπε συμπέρασμα αριθ. 37 του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Τάμπερε).

Η υλοποίηση αυτού του προγράμματος μέτρων ενσωματώθηκε στον πίνακα ελέγχου των αποτελεσμάτων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την εξέταση της προόδου που επιτεύχθηκε προς τη δημιουργία ενός χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης.

Η αμοιβαία αναγνώριση πρέπει να επιτρέπει την ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ των κρατών μελών, αλλά και της προστασίας των δικαιωμάτων των προσώπων. Μπορεί να ενθαρρύνει την καλύτερη κοινωνική επανένταξη του παραβάτη. Τέλος, η αμοιβαία αναγνώριση των αποφάσεων είναι ένας παράγοντας ασφάλειας δικαίου εντός της Ένωσης, στο μέτρο που εγγυάται ότι μια απόφαση που εκδίδεται σε ένα κράτος δεν θα αμφισβητείται σε ένα άλλο κράτος μέλος.

Η εφαρμογή της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης των ποινικών αποφάσεων μαρτυρεί την εμπιστοσύνη κάθε κράτους μέλους προς τα συστήματα ποινικής δικαιοσύνης των υπολοίπων. Αυτή η εμπιστοσύνη στηρίζεται ειδικότερα στο κοινό υπόβαθρο που αποτελεί η προσήλωσή τους στις αρχές της ελευθερίας, της δημοκρατίας και του σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών και στο κράτος δικαίου.

Ορισμένες μορφές αμοιβαίας αναγνώρισης προβλέπονται ήδη στις πράξεις δικαστικής συνεργασίας οι οποίες εγκρίθηκαν, πριν από τη συνθήκη του Μάαστριχτ, σε διάφορα πλαίσια και, κατόπιν, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Όσον αφορά την αναγνώριση των τελεσίδικων αποφάσεων, καταρτίστηκαν διάφορες πράξεις για την εφαρμογή τους: ευρωπαϊκή σύμβαση της 28ης Μαΐου 1970 για τη διεθνή ισχύ των ποινικών αποφάσεων, σύμβαση της 13ης Νοεμβρίου 1991 μεταξύ των κρατών μελών των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πολιτικής συνεργασίας, για την εκτέλεση αλλοδαπών ποινικών αποφάσεων, σύμβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της 17ης Ιουνίου 1998, περί εκπτώσεως από το δικαίωμα οδήγησης.

Εξάλλου, η μεταγωγή καταδίκων, όπως προβλέπεται από τη σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης της 21ης Mαρτίου 1983, έχει ως κύριο στόχο να ενθαρρύνει την ανακατάταξη των καταδίκων και βασίζεται σε θεωρήσεις ανθρωπιστικού χαρακτήρα. Προϋποθέτει αναγκαία ότι το κράτος εκτέλεσης θα αναγνωρίσει την απόφαση που λήφθηκε στο κράτος της καταδίκης.

Η αναγνώριση σημαίνει επίσης ότι μια απόφαση πρέπει να λαμβάνεται υπόψη από τα άλλα κράτη, δηλαδή ότι τα ίδια γεγονότα δεν θα κρίνονται εκ νέου και ότι οι τελεσίδικες αποφάσεις δεν θα αναθεωρούνται. Η αρχή αυτή αναφέρεται και στη σύμβαση σχετικά με την εφαρμογή της αρχής "ne bis in idem" που συνήψαν στα πλαίσια της ευρωπαϊκής πολιτικής συνεργασίας τα κράτη μέλη των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 25 Μαΐου 1987. H σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης της 15ης Μαΐου 1972 για τη διαβίβαση των ποινικών δικογραφιών επίσης περιέχει κανόνες που καθιερώνουν το "ne bis in idem". Η σύμβαση περί εφαρμογής της συμφωνίας του Σένγκεν της 14ης Ιουνίου 1985, που υπογράφηκε στις 19 Ιουνίου 1990, επίσης περιέχει διατάξεις σχετικές με αυτήν την αρχή.

Στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πρέπει να αναφερθεί η σύμβαση της 26ης Ιουλίου 1995 σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και η σύμβαση της 26ης Μαΐου 1997 για την καταπολέμηση της δωροδοκίας στην οποία ενέχονται υπάλληλοι των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ή των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και η σύμβαση περί εκπτώσεως από το δικαίωμα οδήγησης, που εγκρίθηκε στις 17 Ιουνίου 1988.

Στην παρούσα φάση, καμία από αυτές τις πράξεις δεν έχει αρχίσει να ισχύει μεταξύ όλων των κρατών μελών· για τις πράξεις που εγκρίνονται ή πρέπει να εγκριθούν στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εναπόκειται στα κράτη μέλη να τις επικυρώσουν το συντομότερο δυνατόν. Για τις άλλες, συμπεριλαμβανομένης της σύμβασης μεταξύ των κρατών μελών των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων για την εκτέλεση αλλοδαπών ποινικών αποφάσεων της 13ης Νοεμβρίου 1991, η οποία εκδόθηκε στα πλαίσια της πολιτικής συνεργασίας, θα πρέπει συγχρόνως να αναζητηθούν πιο σύγχρονοι μηχανισμοί, που να επωφελούνται από τον εντονότερο βαθμό κανονιστικότητας των πράξεων που προβλέπονται στο άρθρο 34 της συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση και που να δημιουργούν τις προϋποθέσεις για ένα σύστημα αμοιβαίας αναγνώρισης όσο το δυνατόν πληρέστερο.

Πρέπει να σημειωθεί ότι διάφορες ισχύουσες πράξεις προσφέρουν τη δυνατότητα στα κράτη μέρη να επιλέγουν μεταξύ της συνέχισης της εκτέλεσης της απόφασης ή της μετατροπής της.

Η αρχή της μετατροπής της απόφασης θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο εξέτασης προκειμένου να διαπιστωθεί σε ποιο βαθμό συμβιβάζεται με την αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης που περιλαμβάνεται στα συμπεράσματα του Τάμπερε.

Ορισμένες πτυχές της αμοιβαίας αναγνώρισης δεν εξετάσθηκαν στο διεθνές πλαίσιο και, ειδικότερα, εκείνες που σχετίζονται με τις προδικαστικές αποφάσεις ή με τον υπολογισμό αλλοδαπών ποινικών αποφάσεων κατά το σχηματισμό δικανικής κρίσης, ιδίως προς αξιολόγηση του προτέρου βίου ενός προσώπου και της υποτροπής.

Η αμοιβαία αναγνώριση προσλαμβάνει επομένως διάφορες μορφές, πρέπει να επιδιωχθεί σε όλα τα στάδια της ποινικής δίκης, πριν, κατά ή μετά τη λήψη της καταδικαστικής απόφασης, αλλά οι συγκεκριμένοι τρόποι διαφέρουν ανάλογα με τη φύση της απόφασης ή της ποινής.

Στον καθένα από αυτούς τους τομείς, η έκταση της αμοιβαίας αναγνώρισης τελεί σε στενή συνάρτηση προς την ύπαρξη και το περιεχόμενο ορισμένων παραμέτρων που καθορίζουν την αποτελεσματικότητά της. Οι παράμετροι αυτές προσδιορίστηκαν κατά τη διάρκεια των εργασιών που αναλήφθηκαν στο πλαίσιο του Συμβουλίου, ιδίως από την αντιπροσωπεία του Ηνωμένου Βασιλείου.

Οι παράμετροι αυτές είναι οι ακόλουθοι:

- το αν το αιτούμενο μέτρο είναι γενικής εφαρμογής ή περιορίζεται σε ορισμένα εγκλήματα. Ορισμένα μέτρα εφαρμογής της αμοιβαίας αναγνώρισης μπορούν να περιορίζονται στα σοβαρά εγκλήματα,

- το αν διατηρείται ή καταργείται η απαίτηση του εκατέρωθεν αξιοποίνου ως προϋπόθεση της αναγνώρισης,

- οι μηχανισμοί προστασίας των δικαιωμάτων των τρίτων, των θυμάτων και των υπόπτων,

- ο καθορισμός των κοινών ελάχιστων κανόνων, πράγμα που μπορεί να απαιτείται προς διευκόλυνση της εφαρμογής της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης, όπως λ.χ. στον τομέα της αρμοδιότητας των δικαστηρίων,

- το αν η εκτέλεση της απόφασης είναι άμεση ή έμμεση, καθώς και ο καθορισμός και η έκταση της πιθανής διαδικασίας επικύρωσης,

- το αν και σε ποια έκταση προβλέπονται λόγοι άρνησης της αναγνώρισης που βασίζονται στην κυριαρχία ή άλλα ουσιώδη συμφέροντα του κράτους προς το οποίο υποβάλλεται η αίτηση ή συνδέονται προς τη νομιμότητα,

- το ζήτημα της ευθύνης των κρατών σε περίπτωση μη άσκησης δίωξης, αποφυλάκισης ή αθώωσης.

Ανάλογα με τη φύση της σχετικής απόφασης, η συνεκτίμηση κάποιας παραμέτρου θα μπορούσε να ποικίλλει ανάλογα με τον επιδιωκόμενο στόχο, δηλαδή την επίτευξη μιας αρκετά φιλόδοξης εφαρμογής της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης ποινικών αποφάσεων, εκτός αν κριθεί αναγκαία η θέσπιση αυτοτελούς μέτρου, δια του οποίου η παράμετρος αυτή θα εφαρμόζεται στο πλαίσιο όλων των μέτρων.

Το πρόγραμμα μέτρων, νοούμενο ως γενικό πρόγραμμα, αφορά τους διάφορους τομείς στους οποίους τα κράτη μέλη πρέπει να κατευθύνουν τις προσπάθειές τους στα προσεχή έτη ώστε να φθάσουμε σε μια προοδευτική αμοιβαία αναγνώριση των ποινικών αποφάσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Δεν πρέπει ωστόσο να θεωρηθεί ως τελικό πρόγραμμα που ρυθμίζει μια για πάντα την αμοιβαία αναγνώριση των ποινικών αποφάσεων, αλλά ως ένα φιλόδοξο, προοδευτικό και ρεαλιστικό εγχείρημα. Σκοπός του προγράμματος είναι να προλειάνει το έδαφος και να προτείνει την ενδεδειγμένη λύση σε κάθε σχετικό τομέα, χωρίς όμως να ορίσει αμετάκλητα και δεσμευτικά τα της μεθόδευσης των μελλοντικών εργασιών. Ομοίως, τα κράτη μέλη δεν πρέπει να θεωρήσουν ότι το πρόγραμμα αυτό τα απαλλάσσει από την υποχρέωση να κυρώσουν ορισμένες πράξεις που εμπίπτουν στον τομέα αυτόν και έχουν ήδη εγκριθεί στο πλαίσιο άλλων φορέων. Αφετηρία των εργασιών που θα απορρεύσουν από το πρόγραμμα θα πρέπει ν' αποτελέσουν όσο το δυνατόν περισσότερο οι λύσεις που έχουν ενδεχομένως εξευρεθεί στο πλαίσιο ισχυουσών ρυθμίσεων, ώστε ν' αποφευχθούν περιττές εργασίες.

Τέλος, κατά την υλοποίηση του προγράμματος θα πρέπει, στην κατάλληλη στιγμή, να θεσπισθεί πράξη περιέχουσα πλείονα μέτρα.

Η εκτέλεση του προγράμματος, περί της προόδου της οποίας θα πρέπει να πραγματοποιηθεί αμοιβαία αξιολόγηση, αποτελεί ένα αναγκαίο βήμα.

Στις 26 Ιουλίου 2000, η Επιτροπή κατάθεσε ανακοίνωση προς το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετικά με την αμοιβαία αναγνώριση των τελεσίδικων αποφάσεων σε ποινικές υποθέσεις.

Το πρόγραμμα μέτρων ενσωματώνει τη συμβολή της Επιτροπής και τις κατευθύνσεις που καθορίστηκαν κατά το άτυπο Συμβούλιο των Υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων της Μασσαλίας στις 28 και 29 Ιουλίου 2000.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΤΡΩΝ

1. ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΟΡΙΣΤΙΚΩΝ ΠΟΙΝΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΛΑΒΕΙ ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΑΛΛΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΜΕΛΟΥΣ

1.1. Ne bis in idem

Στόχος: Ενίσχυση της ασφάλειας δικαίου στο εσωτερικό της Ένωσης. Αυτό θα επιτευχθεί εάν οι ποινικές αποφάσεις περί οριστικής καταδίκης, που εκδίδονται σε ένα κράτος μέλος, δεν αμφισβητούνται σε ένα άλλο. Εάν σε ένα κράτος μέλος έχει ληφθεί μια τέτοια απόφαση, αυτό πρέπει να κωλύει την άσκηση νέας δίωξης για το ίδιο περιστατικό ή την ίδια πράξη σε άλλο κράτος μέλος. Αυτός ο στόχος εν μέρει επιτεύχθηκε στα άρθρα 54 έως 57 της συνθήκης εφαρμογής των συμφωνιών του Σένγκεν.

Από αυτή την άποψη, οι δυνατότητες επιφυλάξεων που προβλέπονται στο άρθρο 55 αυτής της συνθήκης θα πρέπει να επανεξεταστούν, ιδιαίτερα εκείνη που επιτρέπει σε ένα κράτος να δηλώσει ότι δεν δεσμεύεται από την αρχή "ne bis in idem" όταν "οι πράξεις τις οποίες αφορά η αλλοδαπή απόφαση έχουν τελεστεί ... εν μέρει στο έδαφός του ...".

Όσον αφορά τις άλλες αποφάσεις, όπως π.χ. οι αθωωτικές, θα πρέπει να εξεταστεί με ποιο τρόπο είναι δυνατό να εξακολουθήσουν να διέπονται από την αρχή "ne bis in idem", ενδεχομένως υπό την επιφύλαξη ορισμένων διακρίσεων.

Τέλος, θα μπορούσε επίσης να ρυθμιστεί το ζήτημα των αποφάσεων που λαμβάνονται σε ένα κράτος κατόπιν ποινικής μεσολάβησης.

Μέτρο αριθ. 1: Επανεξέταση των άρθρων 54 έως 57 της συνθήκης για την εφαρμογή της συμφωνίας του Σένγκεν, τα οποία ελήφθησαν από τη σύμβαση μεταξύ των κρατών μελών των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων σχετικά με την εφαρμογή της αρχής ne bis in idem, που υπογράφηκε στις Βρυξέλλες στις 25 Μαΐου 1987, με την προοπτική πλήρους εφαρμογής της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης.

Βαθμός προτεραιότητας: 6

1.2. Εξατομίκευση της κύρωσης

Στόχος: Να οδηγηθούν οι δικαστές να λαμβάνουν υπόψη καταδίκες που απαγγέλλονται σε άλλα κράτη μέλη, προκειμένου να αξιολογούν το ποινικό μητρώο του παραβάτη και να αντλούν τα κατάλληλα συμπεράσματα ως προς την καταδίκη του ενδιαφερόμενου.

Μέτρο αριθ. 2: Η έκδοση μιας ή περισσότερων πράξεων που να καθιερώνουν την αρχή ότι ο δικαστής ενός κράτους μέλους πρέπει να είναι σε θέση να λαμβάνει υπόψη τις τελεσίδικες ποινικές αποφάσεις που εκδίδονται στα άλλα κράτη μέλη προκειμένου να εκτιμήσει τον πρότερο βίο του παραβάτη, να κρίνει εάν είναι υπότροπος και να καθορίσει τη φύση της ποινής και τις τυχόν ειδικές ρυθμίσεις περί της έκτισής της.

Βαθμός προτεραιότητας: 4

Δεδομένου ότι η αρχή αυτή, για να ισχύσει πραγματικά, προϋποθέτει τη γνώση της ξένης καταδικαστικής απόφασης, θα πρέπει:

Μέτρο αριθ. 3: Προς διευκόλυνση της αμοιβαίας ενημέρωσης καθιέρωση τυποποιημένου εγγράφου αίτησης αντιγράφων ποινικού μητρώου, μεταφρασμένο στις διάφορες γλώσσες της Ένωσης [σημείο 49 στοιχείο δ) του προγράμματος δράσης της 3ης Δεκεμβρίου 1998 για την καλύτερη δυνατή εφαρμογή των διατάξεων της συνθήκης του Άμστερνταμ για τη θέσπιση ενός χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης], βάσει του προτύπου που εκπονήθηκε στα πλαίσια των οργάνων του Σένγκεν.

Βαθμός προτεραιότητας: 2

Μέτρο αριθ. 4: Πραγματοποίηση μελέτης σκοπιμότητας δια της οποίας λαμβανομένων πλήρως υπόψη των απαιτήσεων περί ατομικών ελευθεριών και προστασίας δεδομένων, θα καθορίζεται ο καλύτερος δυνατός τρόπος ενημέρωσης των αρμόδιων αρχών ανά την ΕΕ σχετικά με τις ποινικές καταδίκες που έχουν απαγγελθεί κατά ενός προσώπου. Στο πλαίσιο της μελέτης θα ερευνηθεί ποια είδη καταδικαστικών αποφάσεων πρέπει ν' αφορά η ενημέρωση, καθώς και η επιλογή της καλύτερης από τις παρακάτω μεθόδους: α) διευκόλυνση των διμερών ανταλλαγών πληροφοριών· β) εισαγωγή των εθνικών αρχείων σε δίκτυο· γ) σύσταση ενός πραγματικού κεντρικού ευρωπαϊκού αρχείου.

Βαθμός προτεραιότητας: 2

2. ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΠΡΟΔΙΚΑΣΙΑΣ

2.1. Αποφάσεις περί διαφύλαξης αποδεικτικών στοιχείων και περί δεσμεύσεως περιουσιακών στοιχείων

2.1.1. Αποφάσεις που αφορούν την αναζήτηση αποδείξεων

Στόχος: Να επιτραπεί το παραδεκτό των αποδεικτικών στοιχείων, να αποφευχθεί ο κίνδυνος απώλειάς τους και να διευκολυνθεί η εκτέλεση των αποφάσεων περί κατ' οίκον ερευνών και κατασχέσεων, προκειμένου να εξασφαλιστεί ταχεία κτήση των αποδεικτικών στοιχείων στο πλαίσιο ποινικών υποθέσεων (σημείο 36 των συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Τάμπερε). Καλό είναι να έχουμε κατά νου το άρθρο 26 της ευρωπαϊκής σύμβασης για τη διαβίβαση των ποινικών δικογραφιών της 15ης Μαΐου 1972 και το άρθρο 8 της σύμβασης της Ρώμης της 6ης Νοεμβρίου 1990 για τη διαβίβαση των ποινικών δικογραφιών.

Μέτρο αριθ. 5: Διερεύνηση των εφικτών λύσεων προκειμένου:

- Να καταστούν μη αντιτάξιμες μεταξύ κρατών μελών οι επιφυλάξεις και οι δηλώσεις που προβλέπονται για το άρθρο 5 της ευρωπαϊκής σύμβασης περί αμοιβαίας δικαστικής συνδρομής του 1959 όπως συμπληρώθηκε από τα άρθρα 51 και 52 της σύμβασης για την εφαρμογή των συμφωνιών του Σένγκεν καθ' όσον αφορά τα καταναγκαστικά μέτρα, ιδίως στον τομέα της καταπολέμησης του οργανωμένου εγκλήματος, της νομιμοποίησης προϊόντων εγκλήματος και του οικονομικού εγκλήματος.

- Να καταστούν μη αντιτάξιμοι μεταξύ των κρατών-μελών οι λόγοι αρνήσεως της αμοιβαίας συνδρομής οι προβλεπόμενοι στο άρθρο 2 της σύμβασης του 1959, όπως συμπληρώθηκε από το άρθρο 50 της σύμβασης για την εφαρμογή των συμφωνιών του Σένγκεν.

Βαθμός προτεραιότητας: 1

Μέτρο αριθ. 6: εκπόνηση πράξης για την αναγνώριση των αποφάσεων περί δεσμεύσεως των αποδεικτικών στοιχείων, ώστε να αποτρέπεται η εξαφάνιση αποδεικτικών στοιχείων ευρισκόμενων σε άλλο κράτος μέλος.

Βαθμός προτεραιότητας: 1

2.1.2. Προσωρινά μέτρα που αποσκοπούν στη δήμευση περιουσιακών στοιχείων ή στην απόδοσή τους στους παθόντες

Στόχος: Να καταστεί δυνατή η άμεση αναγνώριση και εκτέλεση των αποφάσεων περί δεσμεύσεως περιουσιακών στοιχείων εν όψει δήμευσης ή απόδοσής τους στον παθόντα εκ του εγκλήματος.

Μέτρο αριθ. 7: Επεξεργασία ενός μέσου σχετικά με την αμοιβαία αναγνώριση των αποφάσεων περί δεσμεύσεως περιουσιακών στοιχείων. Η πράξη αυτή θα πρέπει να καθιστά δυνατή την προσωρινή δέσμευση περιουσιακών στοιχείων σε περίπτωση ανάγκης, χωρίς να απαιτείται προσφυγή στις διαδικασίες της αμοιβαίας δικαστικής συνδρομής, κατ' εκτέλεση εντολών που έχει εκδώσει δικαστήριο άλλου κράτους μέλους.

Τα μέτρα 6 και 7 δυνατόν να υλοποιηθούν με τη θέσπιση μιας μόνο πράξης.

Βαθμός προτεραιότητας: 1

2.2. Αποφάσεις περί προσώπων

2.2.1. Αποφάσεις σύλληψης

Στόχος: Να διευκολυνθεί η εκτέλεση των ενταλμάτων σύλληψης με σκοπό τη δίωξη. Δεν πρέπει να λησμονείται εν προκειμένω η σύσταση 28 της στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για την έναρξη της νέας χιλιετίας, σύμφωνα με την οποία πρέπει να εξετασθεί μακροπρόθεσμα η δυνατότητα δημιουργίας ενός ενιαίου ευρωπαϊκού νομικού χώρου στον τομέα της έκδοσης εγκληματιών.

Μέτρο αριθ. 8: Διερεύνηση των μέσων δια των οποίων θα θεσπισθεί τουλάχιστον για τα σοβαρότερα εγκλήματα περί των οποίων το άρθρο 29 της συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, ένα καθεστώς παράδοσης βασιζόμενο στην άμεση αναγνώριση και εκτέλεση του εντάλματος συλλήψεως που εξέδωσε η αιτούσα δικαστική αρχή. Το καθεστώς αυτό πρέπει μεταξύ άλλων να ορίζει υπό ποίες προϋποθέσεις το ένταλμα συνιστά επαρκή νομική βάση για την παράδοση του προσώπου εκ μέρους των αρχών στις οποίες απευθύνεται η αίτηση, ώστε να δημιουργηθεί ένας ενιαίος νομικός χώρος στον τομέα της έκδοσης εγκληματιών.

Βαθμός προτεραιότητας: 2

2.2.2. Μέτρα ελέγχου μη στερητικά της ελευθερίας

Στόχος: Να εξασφαλισθεί συνεργασία στην περίπτωση που ένα πρόσωπο υπόκειται σε υποχρεώσεις ή σε μέτρα επίβλεψης στο πλαίσιο δικαστικού ελέγχου προ της δίκης του.

Μέτρο αριθ. 9: Καταγραφή των μέτρων που εμπίπτουν στην κατηγορία αυτή, των τρόπων ελέγχου δια των οποίων εξασφαλίζεται η τήρησή τους εκ μέρους των προσώπων που υπόκεινται σ' αυτά, και των κυρώσεων των επιβλητέων σε περίπτωση μη τηρήσεως.

Βαθμός προτεραιότητας: 3

Μέτρο αριθ. 10: Με γνώμονα την καταγραφή αυτή, ενδεχομένως, η έκδοση πράξης επιτρέπουσα την άμεση αναγνώριση και εκτέλεση των μέτρων ελέγχου και επίβλεψης ή ασφαλείας που έχουν οριστεί πριν η δικαστική αρχή αποφανθεί επί της ουσίας της υποθέσεως. Η πράξη αυτή πρέπει να αφορά όλα τα πρόσωπα, κατά των οποίων έχει ασκηθεί δίωξη σε ένα κράτος μέλος και ενδέχεται να βρίσκονται σε άλλο κράτος μέλος και να προβλέπει πώς θα ασκείται η επίβλεψη για την τήρησή τους και τι κυρώσεις θα επισύρει η μη τήρησή τους.

Βαθμός προτεραιότητας: 5

2.3. Συνεκτίμηση των αποφάσεων περί άσκησης δίωξης σε άλλα κράτη μέλη

Στόχος: Η εξέλιξη της διεθνούς εγκληματικότητας επέφερε ιδιαίτερη αύξηση των περιπτώσεων όπου διάφορα κράτη μέλη είναι αρμόδια, σύμφωνα με τους εσωτερικούς τους κανόνες διαδικασίας, να διώκουν και να εκδικάζουν τις ίδιες ή συναφείς πράξεις. Πρέπει επομένως να ενθαρρυνθεί, εντός της Ένωσης, η άρση των θετικών συγκρούσεων αρμοδιότητας μεταξύ των κρατών μελών και να αποφευχθούν, στο μέτρο του δυνατού, οι πολλαπλές διώξεις. Προς τούτο, θα πρέπει να πραγματοποιηθεί μελέτη σκοπιμότητας ως προς τη δημιουργία ενός κεντρικού ευρετηρίου που να επιτρέπει την αποφυγή απαγγελίας κατηγοριών οι οποίες θα απορρίπτονταν δυνάμει της αρχής "ne bis in idem", και επίσης θα παρείχε χρήσιμες πληροφορίες για τις ανακρίσεις που αφορούν εγκλήματα στα οποία ενέχεται το ίδιο πρόσωπο.

Μέτρο αριθ. 11: Εκπόνηση πράξης που να προβλέπει δυνατότητα διαβίβασης των ποινικών δικογραφιών σε άλλα κράτη μέλη και ενθάρρυνση του συντονισμού μεταξύ των κρατών μελών προς το σκοπό αυτό, λαμβανομένου βεβαίως υπ' όψη του πεδίου των αρμοδιοτήτων του Εurojust σε αυτόν τον τομέα, δεδομένου ότι ένα από τα έργα του είναι ακριβώς "να διευκολύνει τον σωστό συντονισμό των εθνικών εισαγγελικών αρχών" (σημείο 46 των συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Τάμπερε). Θα μπορούσαν να καθοριστούν κριτήρια για τη διευκόλυνση του καθορισμού των αρμοδιοτήτων, ώστε να διευκολυνθεί ο συντονισμός αυτός, με βάση, μεταξύ άλλων, τις περιπτώσεις διαβίβασης δικογραφιών που προβλέπει το άρθρο 8 της ευρωπαϊκής σύμβασης για την διαβίβαση των ποινικών δικογραφιών που υπογράφηκε στο Στρασβούργο την 15η Μαΐου 1972.

Βαθμός προτεραιότητας: 4

Μέτρο αριθ. 12: Πραγματοποίηση μελέτης σκοπιμότητας με αντικείμενο το πώς θα επιτευχθεί καλύτερα, λαμβανομένων πλήρως υπ' όψη των απαιτήσεων που άπτονται των ατομικών ελευθεριών και της προστασίας των δεδομένων, η ενημέρωση των αρμόδιων αρχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με τις διεξαγόμενες ανακριτικές διαδικασίες ή ποινικές διώξεις, κατά ορισμένου προσώπου. Η μελέτη θα πρέπει να εξετάζει ποιες κατηγορίες αδικημάτων θα αφορά η ενημέρωση και σε ποιο στάδιο της διαδικασίας θα πραγματοποιείται, τέλος δε να υποδεικνύει την καλύτερη από τις εξής μεθόδους: α) διευκόλυνση των διμερών ανταλλαγών πληροφοριών· β) εισαγωγή των εθνικών αρχείων σε δίκτυο· γ) σύσταση ενός πραγματικού κεντρικού ευρωπαϊκού αρχείου.

Βαθμός προτεραιότητας: 2

3. ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ

3.1. Ποινές στερητικές της ελευθερίας

3.1.1. Άμεση αναγνώριση και εκτέλεση της οριστικής καταδίκης που εκδίδεται σε ένα κράτος μέλος εις βάρος υπηκόου άλλου κράτους μέλους, όταν απορρίπτεται η έκδοση για το μόνο λόγο ότι είναι υπήκοος κράτους που έχει δηλώσει ότι δεν θα εκδίδει τους υπηκόους του κατ' εφαρμογή του άρθρου 7 παράγραφος 2 της σύμβασης περί έκδοσης μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 27ης Σεπτεμβρίου 1996.

Στόχος: Εάν αποδειχθεί ότι ένα κράτος μέλος αδυνατεί να καταργήσει την αρχή της μη έκδοσης ιδίων υπηκόων, να εξασφαλίζεται ότι θα εκτελείται στην επικράτειά του η ποινή για την οποία ζητείται η έκδοση.

Μέτρο αριθ. 13: Έκδοση πράξης συμπληρωματικής προς τη σύμβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης περί έκδοσης της 27ης Σεπτεμβρίου 1996 και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση έκδοσης της 13ης Δεκεμβρίου 1957. Η σύμβαση των Βρυξελλών μεταξύ των κρατών μελών των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων για την εκτέλεση αλλοδαπών ποινικών αποφάσεων, της 13ης Νοεμβρίου 1991, προέβλεπε μόνο "προαιρετική" διαβίβαση της εκτέλεσης. Η προς εκπόνηση πράξη θα μπορούσε στην προκειμένη περίπτωση να καθιερώσει μια νέα αρχή: "έκδοση ή εκτέλεση της ποινής". Δυνατόν επίσης να περιλάβει συγκεκριμένες διατάξεις περί την εκτέλεση της ποινής, όπως η συνέχιση της εκτέλεσης ή η μετατροπή της ποινής.

Βαθμός προτεραιότητας: 3

Στόχος: είναι σκόπιμο να αξιολογηθούν τα διεθνή μέσα, που αφορούν τις οριστικές καταδικαστικές αποφάσεις που προβλέπουν ποινές στερητικές της ελευθερίας και να εξετασθεί κατά πόσον τα μέσα αυτά επιτρέπουν την εξασφάλιση πλήρους καθεστώτος αμοιβαίας αναγνώρισης.

Μέτρο αριθ. 14: αξιολόγηση του κατά πόσον πιο σύγχρονοι μηχανισμοί επιτρέπουν την εξέταση πλήρους καθεστώτος αμοιβαίας αναγνώρισης των οριστικών καταδικαστικών αποφάσεων που προβλέπουν ποινές στερητικές της ελευθερίας.

Βαθμός προτεραιότητας: 3

3.1.2. Μεταγωγή τελεσιδίκως καταδικασθέντων που προσπαθούν να διαφύγουν

Στόχος: Απλούστευση των διαδικασιών για την περίπτωση κατά την οποία ένα πρόσωπο ενώ έχει καταδικαστεί τελεσίδικα προσπαθεί να διαφύγει (σημείο 35 των συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Τάμπερε).

Μέτρο αριθ. 15: Έκδοση πράξης καταργούσας τη διαδικασία έκδοσης και επιτρέπουσας να μετάγεται στο κράτος στο οποίο εκδόθηκε η καταδικαστική απόφαση πρόσωπο το οποίο προσπαθεί να διαφύγει αν και έχει καταδικαστεί τελεσίδικα σύμφωνα με το άρθρο 6 της συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα πρέπει να εξεταστούν και οι περιπτώσεις κατά τις οποίες, αντί της μεταγωγής, είναι δυνατή η συνέχιση της εκτέλεσης της ποινής. Η πράξη αυτή, που θα καθιερώνει την αρχή της παράδοσης ή της συνέχισης της εκτέλεσης της ποινής, θα αφορά κυρίως τους φυγόποινους εγκληματίες.

Βαθμός προτεραιότητας: 3

3.1.4. Μεταγωγή καταδίκων με στόχο την ενθάρρυνση της κοινωνικής επανένταξης

Στόχος: Να επιτραπεί στους κατοίκους ενός κράτους μέλους να εκτίσουν τη ποινή τους στο κράτος διαμονής τους. Θα πρέπει συναφώς να έχουμε κατά νου το άρθρο 2 της συμφωνίας σχετικά με την εφαρμογή, μεταξύ των κρατών μελών των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, της συνθήκης του Συμβουλίου της Ευρώπης περί μεταγωγής καταδίκων, της 25ης Μαΐου 1987.

Μέτρο αριθ. 16: Έκδοση συμπληρωματικής πράξης στην ευρωπαϊκή σύμβαση της 21ης Μαρτίου 1983 για τη μεταγωγή καταδίκων, η οποία ισχύει για τους υπηκόους των ενδιαφερομένων κρατών, με την οποία να επεκτείνεται και στους κατοίκους.

Βαθμός προτεραιότητας: 4

3.2. Χρηματικές ποινές

Στόχος: Να είναι δυνατό οι χρηματικές ποινές, που επιβάλλει ένα κράτος μέλος σε φυσικά ή νομικά πρόσωπα, να εκτελούνται σε ένα άλλο κράτος μέλος. Καλό είναι να έχουμε κατά νου τις συναφείς διατάξεις που περιέχονται στη σύμβαση μεταξύ των κρατών μελών των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων για την εκτέλεση αλλοδαπών ποινικών αποφάσεων της 13ης Νοεμβρίου 1991.

Μέτρο αριθ. 17: Ενσωμάτωση, σε επίπεδο Ένωσης, της ειδικής συμφωνίας συνεργασίας σχετικά με τις διαδικασίες που αφορούν παραβάσεις του κώδικα οδικής κυκλοφορίας και την εκτέλεση των σχετικών προστίμων και χρηματικών ποινών, η οποία καταρτίστηκε από τα όργανα του Σένγκεν και εγκρίθηκε από την εκτελεστική επιτροπή Σένγκεν με απόφαση της 28ης Απριλίου 1999. Αυτή η συμφωνία, που περιλαμβάνεται μεταξύ των αποφάσεων που αποτελούν το κεκτημένο του Σένγκεν, πρέπει να αποτελέσει το αντικείμενο πράξης του Συμβουλίου βάσει του άρθρου 34, παράγραφος 2 της συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, με την οποία θα θεσπίζεται νέο νομοθέτημα που θα περιέχει τις πρακτικής φύσεως διατάξεις της.

Βαθμός προτεραιότητας: 1

Μέτρο αριθ. 18: Εκπόνηση πράξης που να επιτρέπει την εκ μέρους του κράτους διαμονής είσπραξη των χρηματικών ποινών που έχει επιβάλει τελεσίδικα σε φυσικό ή νομικό πρόσωπο το κράτος διαμονής του καταδίκου. Η πράξη αυτή θα μπορούσε να προβλέπει την αυτόματη είσπραξη των προστίμων που επιβάλλονται για ποινικά αδικήματα ενδεχομένως ή μια απλουστευμένη διαδικασία επικύρωσης. Θα πρέπει όσο είναι δυνατόν να προβλέπει διατάξεις για τη διαδικασία σε περίπτωση μη πληρωμής. Κατά τις εργασίες θα πρέπει να ληφθούν υπ' όψιν οι υφιστάμενες μεταξύ των κρατών μελών διαφορές ως προς την ευθύνη των νομικών προσώπων.

Βαθμός προτεραιότητας: 2

3.3. Δημεύσεις

Στόχος: Να βελτιωθεί η εντός ενός κράτους μέλους εκτέλεση αποφάσεως δήμευσης που έχει ληφθεί σε άλλο κράτος μέλος, ιδίως με σκοπό την απόδοση του αντικειμένου στον παθόντα εκ του εγκλήματος εν όψει της ύπαρξης της ευρωπαϊκής σύμβασης της 8ης Νοεμβρίου 1990 για τη νομιμοποίηση, την εξακρίβωση, την κατάσχεση και τη δήμευση των προϊόντων εγκλήματος.

Μέτρο αριθ. 19: Εξέταση:

- ιδίως αν οι λόγοι άρνησης της εκτέλεσης ενός μέτρου δήμευσης που περιέχονται στο άρθρο 18 της σύμβασης του 1990 είναι όλοι σύμφωνοι με την αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης,

- χωρίς να θίγονται οι αρμοδιότητες της Κοινότητας, τους τρόπους βελτίωσης της εντός κράτους μέλους άμεσης αναγνώρισης και εκτέλεσης αποφάσεως άλλου κράτους μέλους, με σκοπό την προστασία των συμφερόντων του παθόντος, όταν η απόφαση αυτή περιέχεται σε καταδικαστική ποινική απόφαση.

Βαθμός προτεραιότητας: 2

3.4. Έκπτωση από δικαιώματα και άλλες κυρώσεις

Στόχος: Να επεκταθεί βαθμιαία η ισχύς των εκπτώσεων από δικαιώματα στο σύνολο του εδάφους της Ευρωπαϊκής Ένωσης: πραγματικά, προκειμένου να είναι δραστικές στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού χώρου, ορισμένες κυρώσεις πρέπει να αναγνωρίζονται και να εκτελούνται σε όλη την Ένωση. Είναι επίσης σκόπιμο να ληφθεί υπόψη η σύσταση 7 του προγράμματος δράσης του 1997 σχετικά με το οργανωμένο έγκλημα, με την οποία ζητείται από τα κράτη μέλη να απαγορεύσουν στα πρόσωπα που διέπραξαν αδικήματα συναφή με το οργανωμένο έγκλημα να συμμετέχουν στις διαδικασίες κρατικών προμηθειών που προκηρύσσουν τα κράτη μέλη και η Κοινότητα και να απορρίπτουν τις αιτήσεις τους προς χορήγηση επιδοτήσεων ή δημόσιων αδειών, καθώς και τη σύσταση 2 της στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αρχή της νέας χιλιετίας, που υιοθετεί την ίδια ιδέα.

Μέτρο αριθ. 20: Κατάρτιση ενός καταλόγου εκπτώσεων, απαγορεύσεων και ανικανοτήτων, κοινών σε όλα τα κράτη μέλη και απαγγελλόμενων κατά φυσικού ή νομικού προσώπου σε κράτος μέλος συνεπεία καταδικαστικής απόφασης.

Βαθμός προτεραιότητας: 2

Μέτρο αριθ. 21: Εκπόνηση μελέτης σκοπιμότητας για το πώς θα επιτευχθεί καλύτερα, λαμβανομένων πλήρως υπ' όψη των απαιτήσεων που άπτονται των ατομικών ελευθεριών και της προστασίας των δεδομένων, η ενημέρωση των αρμόδιων αρχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με τα μέτρα έκπτωσης, τις απαγορεύσεις και τις ανικανότητες που απαγγέλλονται σε ένα κράτος μέλος. Στη μελέτη πρέπει να ερευνάται ποια είναι η καλύτερη από τις εξής μεθόδους: α) διευκόλυνση των διμερών ανταλλαγών πληροφοριών· β) εισαγωγή των εθνικών αρχείων σε δίκτυο· γ) σύσταση ενός πραγματικού κεντρικού ευρωπαϊκού αρχείου.

Βαθμός προτεραιότητας: 2

Μέτρο αριθ. 22: Εκπόνηση μιας ή περισσότερων πράξεων, οι οποίες να καθιστούν δυνατή την ισχύ των καταγραφησόμενων κατ' αυτόν τον τρόπο εκπτώσεων στο κράτος διαμονής του καταδίκου και να επεκτείνουν ορισμένες εκπτώσεις στο σύνολο του εδάφους της Ένωσης, τουλάχιστον για ορισμένες κατηγορίες εγκλημάτων και εκπτώσεων. Το θέμα της επέκτασης της απαγόρευσης εισόδου στο έδαφός του, που επιβάλλει ως κύρωση ένα από τα κράτη μέλη, στο σύνολο της Ένωσης, πρέπει επίσης να αντιμετωπιστεί σε αυτό το πλαίσιο.

Βαθμός προτεραιότητας: 5

4. ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΗΣ ΠΟΙΝΗΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ

Στόχος: Να εξασφαλισθεί συνεργασία στην περίπτωση που ένα πρόσωπο υπόκειται σε υποχρεώσεις ή σε μέτρα επίβλεψης και στήριξης, ιδίως στο πλαίσιο αναστολής εκτελέσεως ή υπό όρους απόλυσης.

Μέτρο αριθ. 23: Επιδίωξη της μεγαλύτερης δυνατής βελτίωσης στην εφαρμογή της ευρωπαϊκής σύμβασης της 30ής Νοεμβρίου 1964 για την παρακολούθηση των καταδίκων ή υπό όρους απολυομένων. Θα ήταν σκόπιμο ιδίως να ορισθεί σε ποιο βαθμό ορισμένες επιφυλάξεις ή λόγοι αρνήσεως εκτελέσεως θα ήταν δυνατόν να πάψουν να είναι αντιτάξιμες μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενδεχομένως διά της θεσπίσεως ειδικής πράξης.

Βαθμός προτεραιότητας: 6

5. ΑΜΟΙΒΑΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Στόχος: Να προβλεφθεί ένας μηχανισμός αμοιβαίας αξιολόγησης για την αναγνώριση των ποινικών αποφάσεων που να επιτρέπει να μετρηθεί η πρόοδος των κρατών μελών κατά την εκτέλεση των προβλεπόμενων μέτρων.

Μέτρο αριθ. 24: Ένταξη της αρχής της αμοιβαίας αξιολόγησης σε μια πράξη βασισμένη στο πρότυπο της κοινής δράσης της 5ης Δεκεμβρίου 1997 για τη δημιουργία μηχανισμού αξιολόγησης της εφαρμογής και της υλοποίησης σε εθνικό επίπεδο των διεθνών υποχρεώσεων που έχουν αναληφθεί στον τομέα της καταπολέμησης του οργανωμένου εγκλήματος. Συναφώς, η σύσταση αριθ. 8 του εγγράφου "Πρόληψη και έλεγχος του οργανωμένου εγκλήματος: Μια στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αρχή της νέας χιλιετίας" ζητά από το Συμβούλιο να εξετάσει τη δυνατότητα συμπλήρωσης του υπάρχοντος μηχανισμού αξιολόγησης, ο οποίος θα μπορούσε να χρησιμεύσει στο πλαίσιο της αξιολόγησης ειδικών τομέων.

Βαθμός προτεραιότητας: βλέπε σύσταση αριθ. 8.

ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΜΕΤΡΩΝ

Είναι λεπτό το ζήτημα του καθορισμού προθεσμιών για εργασίες που πρέπει να εκπληρωθούν στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης: οι πολύ σύντομες είναι ουτοπικές, οι πολύ μακρές δημιουργούν αναβλητικότητα στα κράτη μέλη.

Κατά συνέπεια, προτιμήθηκε να γίνει διαβάθμιση κατά σειρά προτεραιότητας. Ανεξαρτήτως τούτου, η προοπτική υλοποίησης τελεί σε συνάρτηση με τους πόρους των θεσμικών οργάνων και των κρατών μελών αλλά και με τις λοιπές διεξαγόμενες εργασίες.

Για τον καθορισμό της σειράς αυτής λήφθηκαν υπόψη οι κάτωθι παράμετροι:

- Ορισμένα μέτρα, ήδη κατά την εκπόνηση του σχεδίου, έχουν ήδη προταθεί στο πλαίσιο ορισμένων πρωτοβουλιών. Εγγράφονται λοιπόν στην πρώτη σειρά.

- Σε ορισμένα μέτρα έχει ήδη δοθεί προτεραιότητα, είτε από τα συμπεράσματα του Τάμπερε είτε σε μεταγενέστερα Συμβούλια των υπουργών.

- Ορισμένα μέτρα είναι μελέτες σκοπιμότητας. Στην περίπτωση αυτή, μπορούμε να σκεφτούμε ότι θα είναι δυνατή η ανάθεση της εκτέλεσής τους και, άρα, δεν θα προσθέσουν υπερβολικό φόρτο εργασίας στο Συμβούλιο. Αρμόζει λοιπόν να ενταχθούν πλήρως σε προγράμματα χρηματοδοτούμενα από τον προϋπολογισμό των Κοινοτήτων.

- Τέλος, λήφθηκε υπόψη η αναμενόμενη θετική επίδρασή τους στην πραγματοποίηση των στόχων που έθεσαν οι συνθήκες.

Δεδομένης της σημασίας των συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Τάμπερε ως προς το θέμα της αμοιβαίας αναγνώρισης, είναι σκόπιμο να σημειωθεί ουσιαστική πρόοδος για την εφαρμογή των μέτρων επιπέδου 1 και 2 πριν από το τέλος του 2002. Προτείνεται να εξετάσει το Συμβούλιο τις προόδους που θα έχουν πραγματοποιηθεί κατά την ημερομηνία αυτή.

A: ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΚΑΤΑ ΣΕΙΡΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ

>ΘΕΣΗ ΠΙΝΑΚΑ>

B: ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΚΑΤΑ ΣΕΙΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ

>ΘΕΣΗ ΠΙΝΑΚΑ>