Προσφυγή της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά της Ιταλικής Δημοκρατίας, που ασκήθηκε στις 18 Απριλίου 2005

(Υπόθεση C-173/05)

(2005/C 155/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από τον E. Traversa και την J. Hottiaux, μέλη της Νομικής Υπηρεσίας της Επιτροπής, άσκησε στις 18 Απριλίου 2005 ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προσφυγή κατά της Ιταλικής Δημοκρατίας.

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα:

Το άρθρο 6 του επίμαχου νόμου της Περιφέρειας Σικελίας παραβιάζει τις αρχές του Κοινού Δασμολογίου, καθόσον επιβάλλει φoρoλογική επιβάρυνση αποτελέσματος ισοδύναμου προς δασμό κατά την εισαγωγή (στην Κοινότητα) ή την εξαγωγή (σε άλλα κράτη μέλη), η οποία απαγορεύεται από τη Συνθήκη και από τις προαναφερθείσες διατάξεις του παράγωγου δικαίου.

Από τυπικής απόψεως και σύμφωνα με το γράμμα του επίμαχου κανόνα, η επιβολή εισφοράς προϋποθέτει κυριότητα της εγκαταστάσεως, ενώ η φορολογική βάση υπολογίζεται σε συνάρτηση με τον όγκο των αγωγών σε κυβικά μέτρα. Εντούτοις, η νομοθετική ρύθμιση της Περιφέρειας Σικελίας, αφενός, με το άρθρο 6, τρίτο εδάφιο, προβλέπει ότι η επιβολή της εισφοράς προϋποθέτει κυριότητα των αγωγών αερίου «οι οποίοι περιέχουν το αέριο»· αφετέρου, το εδάφιο 4 του ιδίου άρθρου ορίζει ότι υποκείμενοι στον φόρο είναι οι κύριοι αυτών των αγωγών αερίου «που πραγματοποιούν τουλάχιστον μια εκ των συνδεόμενων με το αέριο δραστηριοτήτων (μεταφορά, πώληση, αγορά)». Η Επιτροπή συνάγει ότι πραγματικός σκοπός της κανονιστικής ρυθμίσεως της Περιφέρειας Σικελίας είναι να πλήξει το εισαγόμενο προϊόν (μεθάνιο) και όχι την υποδομή καθ' εαυτήν (αγωγούς αερίου).

Κατά τη νομολογία του Δικαστηρίου στον τομέα των προβλεπόμενων από το άρθρο 90 EΚ εσωτερικών φόρων, ένας φόρος που καταβάλλεται επί του μέσου μεταφοράς σε συνάρτηση με το βάρος των μεταφερόμενων εμπορευμάτων εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής των κοινοτικών διατάξεων σχετικά με τη φορολόγηση των προϊόντων, καθόσον ο φόρος αυτός μετακυλίεται αναπόφευκτα και άμεσα στο κόστος του μεταφερόμενου προϊόντος, εθνικού ή εισαγόμενου. Από την ερμηνευτική αρχή που διαμόρφωσε η νομολογία αυτή, η οποία μπορεί ανεπιφύλακτα να εφαρμοστεί στις επιβαρύνσεις ισοδύναμου προς δασμό αποτελέσματος, προκύπτει ότι στην προκειμένη περίπτωση ο εθνικός φόρος, μολονότι τυπικά πλήττει το μέσο μεταφοράς (αγωγούς αερίου) σε συνάρτηση με τον όγκο του προϊόντος (μεθανίου), στην πραγματικότητα επιβαρύνει το ίδιο το προϊόν, καθώς μετακυλίεται αναπόφευκτα και άμεσα στο κόστος του.

(1)  ΕΕ ειδ. εκδ. 11/10, σ. 3