This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document C2005/115/57
Case T-111/05: Action brought on 25 February 2005 by UCB SA against the Commission of the European Communities
Υπόθεση Τ-111/05: Προσφυγή της UCB SA κατά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που ασκήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2005
Υπόθεση Τ-111/05: Προσφυγή της UCB SA κατά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που ασκήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2005
ΕΕ C 115 της 14.5.2005, p. 32–32
(ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, NL, PL, PT, SK, SL, FI, SV)
|
14.5.2005 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 115/32 |
Προσφυγή της UCB SA κατά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που ασκήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2005
(Υπόθεση Τ-111/05)
(2005/C 115/57)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Η εταιρία UCB SA, με έδρα τις Βρυξέλλες, εκπροσωπούμενη από τους Jacques Bourgeois, Jean-François Bellis και Martin Favart, avocats, άσκησε στις 25 Φεβρουαρίου 2005 προσφυγή ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:
|
— |
να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής, της 9ης Δεκεμβρίου 2004, επί της υποθέσεως COMP/E-2/37.533 — Χλωριούχος χολίνη, σχετικής με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 81 ΕΚ, |
|
— |
να ακυρώσει, τουλάχιστον, το πρόστιμο που επιβλήθηκε στην UCB με την ως άνω απόφαση ή να περιορίσει ουσιωδώς το ύψος του, |
|
— |
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα. |
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα:
Η προσβαλλομένη στην παρούσα υπόθεση απόφαση είναι η ίδια που αποτέλεσε αντικείμενο της υποθέσεως Τ-101/05, BASF κατά Επιτροπής (1). Με την απόφαση αυτή, η Επιτροπή διαπίστωσε ότι οι έξι εταιρίες προς τις οποίες απευθυνόταν η εν λόγω απόφαση παρέβησαν το άρθρο 81, παράγραφος 1, της Συνθήκης ΕΚ, συμμετέχοντας σε συμφωνίες συμπράξεως και εναρμονισμένες πρακτικές όσον αφορά τον καθορισμό των τιμών, την κατανομή των αγορών και τον συντονισμό των ενεργειών τους κατά των ανταγωνιστών (έλεγχος μετασχηματιστών), στον τομέα της χλωριούχου χολίνης εντός του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου. Οι εν λόγω αντιβαίνουσες προς το δίκαιο του ανταγωνισμού συμπεριφορές εκδηλώθηκαν σε δύο επίπεδα διαφορετικά, αλλά στενώς συνδεδεμένα μεταξύ τους, ήτοι σε διεθνές και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Προς στήριξη των ισχυρισμών της, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται τα εξής:
|
— |
ότι εσφαλμένως η προσβαλλομένη απόφαση χαρακτηρίζει την ως άνω παράβαση ως ενιαία και διαρκή, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για δύο διαφορετικές παραβάσεις: αφ' ενός, μια διεθνή συμφωνία συμπράξεως που διήρκεσε από τον Οκτώβριο του 1992 έως τον Απρίλιο του 1994 και, αφ' ετέρου, μια ενδοκοινοτική συμφωνία συμπράξεως, που διήρκεσε από τον Μάρτιο του 1994 έως τον Σεπτέμβριο του 1998. Κατά την άποψη της προσφεύγουσας, η θέση της Επιτροπής έχει ως αποτέλεσμα, αν όχι ως σκοπό, να παρακάμψει τους κανόνες περί παραγραφής· |
|
— |
ότι εσφαλμένως η Επιτροπή επέβαλε στην προσφεύγουσα πρόστιμο λόγω τόσο της διεθνούς συμφωνίας συμπράξεως, ενώ η παράβαση αυτή είχε ήδη παραγραφεί, όσο και της ενδοκοινοτικής συμφωνίας συμπράξεως, υπό το πρίσμα των ανακοινώσεων της Επιτροπής περί επιείκειας. Πράγματι, αν η καθής προέβαινε, ως όφειλε, στη διάκριση αυτή θα είχε καταλήξει αναγκαίως στο συμπέρασμα ότι κανένα πρόστιμο δεν έπρεπε να επιβληθεί στην προκειμένη περίπτωση· |
|
— |
επικουρικώς, ότι, χωρίς τα στοιχεία που προσκόμισε οικειοθελώς η προσφεύγουσα το 1999, η αποδιδόμενη σε αυτήν παράβαση θα είχε παραγραφεί. |
(1) Δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί στη Συλλογή.