1)

Έχει το άρθρο 24, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΕ) 1215/2012 (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2012, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, την έννοια ότι η φράση «δίκες που έχουν ως αντικείμενο την καταχώριση ή το κύρος διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας […] ανεξαρτήτως εάν το ζήτημα τίθεται στο πλαίσιο ασκήσεως αγωγής ή προβολής ένστασης» σημαίνει ότι εθνικό δικαστήριο το οποίο, κατά το άρθρο 4, παράγραφος 1, του εν λόγω κανονισμού, έκρινε ότι έχει διεθνή δικαιοδοσία να αποφανθεί επί διαφοράς με αντικείμενο την προσβολή διπλώματος ευρεσιτεχνίας στερείται πλέον διεθνούς δικαιοδοσίας να αποφανθεί επί της προσβολής στην περίπτωση που προβληθεί ένσταση ακυρότητας του επίμαχου διπλώματος ευρεσιτεχνίας ή πρέπει η εν λόγω διάταξη να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι το εθνικό δικαστήριο στερείται διεθνούς δικαιοδοσίας μόνον ως προς την εξέταση της ενστάσεως ακυρότητας;

2)

Ασκεί επιρροή επί της απαντήσεως που θα δοθεί στο πρώτο προδικαστικό ερώτημα το ζήτημα αν το εθνικό δίκαιο περιλαμβάνει νομοθετικές ρυθμίσεις όπως εκείνες του άρθρου 61, δεύτερο εδάφιο, του Patentlagen (νόμου περί διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, στο εξής: Patentlagen), όπερ σημαίνει ότι προκειμένου να εξεταστεί ένσταση ακυρότητας προβληθείσα στο πλαίσιο υποθέσεως η οποία αφορά την προσβολή διπλώματος ευρεσιτεχνίας ο εναγόμενος πρέπει να ασκήσει χωριστή αγωγή κηρύξεως της ακυρότητάς του;

3)

Έχει το άρθρο 24, παράγραφος 4, του κανονισμού Βρυξέλλες I (2) την έννοια ότι είναι εφαρμοστέο σε δικαστήριο τρίτης χώρας, ήτοι, εν προκειμένω, ότι απονέμει αποκλειστική διεθνή δικαιοδοσία σε δικαστήριο της Τουρκίας όσον αφορά το σκέλος του ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας που έχει επικυρωθεί στη χώρα αυτή;