14

Η προσφεύγουσα ζητεί, κατ’ ουσίαν, από το Γενικό Δικαστήριο:

15

Το EUIPO και ο παρεμβαίνων ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

38

Συναφώς, από τη νομολογία προκύπτει ότι οι κατευθυντήριες γραμμές του EUIPO για τις πρακτικές εξέτασης, μολονότι δεν έχουν δεσμευτική ισχύ, αποτελούν πηγή αναφοράς για την πρακτική που ακολουθεί το EUIPO στον τομέα των σημάτων [απόφαση της 18ης Σεπτεμβρίου 2015, Federación Nacional de Cafeteros de Colombia κατά ΓΕΕΑ – Hautrive (COLOMBIANO HOUSE), T‑387/13, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2015:647, σκέψη 45].

39

Οι εν λόγω κατευθυντήριες γραμμές αποτελούν την κωδικοποίηση ενός τρόπου συμπεριφοράς τον οποίο το EUIPO αυτοδεσμεύεται να υιοθετήσει, οπότε, υπό την επιφύλαξη της συμμορφώσεώς τους προς τους υπέρτερης ισχύος κανόνες, προκύπτει εξ αυτών αυτοπεριορισμός του EUIPO, καθόσον εναπόκειται στο ίδιο να συμμορφωθεί προς τους κανόνες με τους οποίους αυτοδεσμεύθηκε (βλ. απόφαση της 18ης Σεπτεμβρίου 2015, COLOMBIANO HOUSE, T‑387/13, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2015:647, σκέψη 46 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία).

40

Κατόπιν της διευκρινίσεως αυτής, επισημαίνεται ότι το σημείο 4.3 των κατευθυντηρίων γραμμών του EUIPO για τις πρακτικές εξέτασης προβλέπει ότι, σε περίπτωση που αίτηση για την παράταση μιας δυνάμενης να παραταθεί προθεσμίας υποβάλλεται πριν από τη λήξη της εν λόγω προθεσμίας και δεν γίνεται δεκτή, χορηγείται τουλάχιστον μία ημέρα στον ενδιαφερόμενο προκειμένου αυτός να μπορέσει να τηρήσει την προθεσμία, ακόμη και αν η αίτηση παράτασης έχει περιέλθει στο EUIPO την τελευταία ημέρα πριν από τη λήξη της προθεσμίας. Προκειμένου να διαφυλαχθεί η πρακτική αποτελεσματικότητα του σημείου 4.3 των κατευθυντηρίων γραμμών του EUIPO, πρέπει να γίνει δεκτό ότι η νέα προθεσμία χορηγείται από την ημερομηνία κατά την οποία το τμήμα του EUIPO ενώπιον του οποίου έχει υποβληθεί η αίτηση παράτασης προθεσμίας γνωστοποιεί την απάντησή του.

41

Εν προκειμένω, πρώτον, η προθεσμία της οποίας η παράταση ζητήθηκε για δεύτερη φορά από το ιατρείο HUMJC είναι μια δυνάμενη να παραταθεί προθεσμία. Ειδικότερα, κατά το σημείο 4.3 των κατευθυντηρίων γραμμών του EUIPO, δεύτερη αίτηση παράτασης της ίδιας προθεσμίας απορρίπτεται, εκτός αν ο ενδιαφερόμενος που υποβάλλει την αίτηση εξηγεί και δικαιολογεί δεόντως τις «εξαιρετικές περιστάσεις» που τον εμπόδισαν να προβεί στην απαιτούμενη ενέργεια κατά τη διάρκεια των δύο προηγούμενων προθεσμιών (δηλαδή της αρχικής προθεσμίας και της πρώτης παράτασής της) και που εξακολουθούν να εμποδίζουν τον αιτούντα να προβεί στην ενέργεια αυτή, καθιστώντας για τον λόγο αυτό αναγκαία τη χορήγηση πρόσθετης προθεσμίας.

42

Δεύτερον, από τη δικογραφία προκύπτει ότι η δεύτερη αίτηση για παράταση της προθεσμίας για την προσκόμιση των αποδείξεων χρήσης του επίμαχου σήματος υποβλήθηκε από το ιατρείο HUMJC την τελευταία ημέρα πριν από τη λήξη της εν λόγω προθεσμίας.

43

Τρίτον, η προσφεύγουσα, η οποία παραπέμπει η ίδια με τα δικόγραφά της στο σημείο 4.3 των κατευθυντηρίων γραμμών του EUIPO, ουδόλως υποστηρίζει ότι το σημείο αυτό αντιβαίνει σε υπέρτερης ισχύος κανόνα. Εξάλλου, δεν προκύπτει ότι η χορήγηση, κατ’ ουσίαν για λόγους επιείκειας, τουλάχιστον μιας ακόμη ημέρας προθεσμίας κατόπιν αίτησης παράτασης προθεσμίας που υποβάλλεται την τελευταία ημέρα της προθεσμίας αντιβαίνει σε τέτοιον κανόνα.

44

Ως εκ τούτου, χωρίς να είναι αναγκαία η κρίση επί του βασίμου του σκεπτικού που διαλαμβάνεται στην απάντηση του τμήματος ακυρώσεων της 15ης Ιανουαρίου 2018, διαπιστώνεται ότι το τμήμα ακυρώσεων δεν μπορούσε, απαντώντας στη δεύτερη αίτηση για παράταση της προθεσμίας για την προσκόμιση των αποδείξεων χρήσης του επίμαχου σήματος, να περιοριστεί στην απόρριψη της αίτησης, αλλά όφειλε, σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές του EUIPO για τις πρακτικές εξέτασης και όπως πράγματι αποφάσισε, να χορηγήσει πρόσθετη προθεσμία που θα άρχιζε να τρέχει από την ημερομηνία κοινοποιήσεως της απαντήσεώς του. Κατά συνέπεια, δεδομένου ότι τα επίμαχα αποδεικτικά στοιχεία προσκομίστηκαν μεταξύ, αφενός, της υποβολής της δεύτερης αίτησης για παράταση της προθεσμίας για την προσκόμιση των αποδείξεων χρήσης του επίμαχου σήματος και, αφετέρου, της από 15 Ιανουαρίου 2018 απάντησης του τμήματος ακυρώσεων, τα στοιχεία αυτά εν πάση περιπτώσει δεν μπορούσαν να θεωρηθούν ότι είχαν προσκομισθεί εκπροθέσμως. Επομένως, ούτε το τμήμα ακυρώσεων ούτε το τμήμα προσφυγών υπέπεσαν σε πλάνη καθόσον έλαβαν υπόψη τα εν λόγω αποδεικτικά στοιχεία για την εξέταση της χρήσης του επίμαχου σήματος.

[παραλειπόμενα]

Για τους λόγους αυτούς,

ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (έκτο τμήμα)

αποφασίζει: