1)

Προκύπτει από το δίκαιο της Ένωσης, και ειδικότερα από το άρθρο 4, παράγραφος 3, ΣΕΕ, το άρθρο 288, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ και το άρθρο 260, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, ότι το άρθρο 15, παράγραφος 1, παράγραφος 2, στοιχείο ζʹ, και παράγραφος 3, της οδηγίας 2006/123/EK (1) (στο εξής: οδηγία για τις υπηρεσίες), έχει άμεσο αποτέλεσμα στο πλαίσιο εκκρεμούς δίκης μεταξύ ιδιωτών, υπό την έννοια ότι δεν είναι πλέον δυνατή η εφαρμογή των εθνικών ρυθμίσεων που περιλαμβάνονται στο άρθρο 4 της γερμανικής Verordnung über die Honorare für Architekten- und Ingenieurleistungen του 1996, όπως τροποποιήθηκε το 2002 (κανονιστικής αποφάσεως σχετικά με τις αμοιβές για τις υπηρεσίες αρχιτεκτόνων και μηχανικών, στο εξής: HOAI 2002), οι οποίες αντιβαίνουν στην ανωτέρω οδηγία και βάσει των οποίων οι καθοριζόμενες στην εν λόγω κανονιστική απόφαση ελάχιστες αμοιβές για τις υπηρεσίες σχεδιασμού και εποπτείας αρχιτεκτόνων και μηχανικών είναι — πλην ορισμένων εξαιρέσεων — δεσμευτικές και η περιλαμβανόμενη σε συμβάσεις με αρχιτέκτονες ή μηχανικούς συμφωνία για την καταβολή αμοιβής χαμηλότερης από τις ελάχιστες αμοιβές είναι ανίσχυρη, ακόμη και όταν πρόκειται για αξιώσεις από σύμβαση παροχής υπηρεσιών αρχιτέκτονα η οποία συνήφθη το έτος 2004, ήτοι πριν από τη θέσπιση της οδηγίας για τις υπηρεσίες;

2)