1.

Έχει το δίκαιο της Ένωσης την έννοια ότι η περίπτωση φυσικού προσώπου όπως η αναιρεσείουσα στη διαφορά της κύριας δίκης, το οποίο παραιτήθηκε από την ιθαγένεια κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και, ως εκ τούτου, από την ιθαγένεια της Ένωσης, προκειμένου να αποκτήσει την ιθαγένεια άλλου κράτους μέλους βάσει της διαβεβαιώσεως ότι θα του χορηγηθεί η αιτούμενη ιθαγένεια του άλλου κράτους μέλους, και του οποίου η δυνατότητα επανακτήσεως της ιθαγένειας της Ένωσης αποκλείστηκε στη συνέχεια λόγω μεταγενέστερης ανακλήσεως της διαβεβαιώσεως αυτής, εμπίπτει, εξ ορισμού και λόγω των συνεπειών της, στο δίκαιο αυτό, με συνέπεια να είναι υποχρεωτική η τήρηση του δικαίου της Ένωσης κατά την ανάκληση της ως άνω διαβεβαιώσεως;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο ερώτημα 1:

2.

Πρέπει οι αρμόδιες εθνικές αρχές και, ενδεχομένως, τα εθνικά δικαστήρια να εξακριβώνουν αν, στο πλαίσιο της αποφάσεως με την οποία ανακαλείται η διαβεβαίωση περί χορηγήσεως της ιθαγένειας κράτους μέλους, η ανάκληση της διαβεβαιώσεως η οποία αποκλείει τη δυνατότητα επανακτήσεως της ιθαγένειας της Ένωσης συνάδει με την αρχή της αναλογικότητας υπό το πρίσμα του δικαίου της Ένωσης, λαμβανομένων υπόψη των συνεπειών της για την κατάσταση του ενδιαφερομένου;