—

να κρίνει παραδεκτή την προσφυγή ακυρώσεως·

—

να ακυρώσει το άρθρο 50 του κανονισμού (ΕΕ) 2018/1971 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (1)·

—

να καταδικάσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο στα έξοδα νομικής συμπαραστάσεως και τα λοιπά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η προσφεύγουσα, καθώς και στα λοιπά σχετικά με την υπόθεση έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι το άρθρο 50 του προσβαλλομένου κανονισμού στερείται κύρους, δεδομένου ότι το άρθρο 114 ΣΛΕΕ δεν συνιστά προσήκουσα νομική βάση για τη θέσπιση της επίμαχης διατάξεως.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι το άρθρο 50 του προσβαλλομένου κανονισμού αντιβαίνει στην αρχή της επικουρικότητας και στερείται αιτιολογίας.

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι το άρθρο 50 του προσβαλλομένου κανονισμού αντιβαίνει στην αρχή της αναλογικότητας και στερείται αιτιολογίας.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η διαδικασία θεσπίσεως του άρθρου 50 του προσβαλλομένου κανονισμού συνιστά παραβίαση των αρχών για τη βελτίωση της νομοθεσίας.

5.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι το άρθρο 50 του προσβαλλομένου κανονισμού θίγει το θεμελιώδες δικαίωμα της προσφεύγουσας στην ιδιοκτησία και το δικαίωμά της στην ελεύθερη άσκηση επιχειρηματικής δραστηριότητας.