1)

Είναι σύμφωνη με το άρθρο 6, παράγραφος 1, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών και το άρθρο 18 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, λαμβανομένων υπόψη των αποφάσεων του Δικαστηρίου στις υποθέσεις C-484/15 και C-551/15, διάταξη της εθνικής νομοθεσίας, ήτοι το άρθρο 1 του Ovršni zakon (δημοσιευθέντος στη Narodne novine αριθ. 112/12, 25/13, 93/14, 55/16 και 73/17), η οποία εξουσιοδοτεί τους συμβολαιογράφους να προβαίνουν σε αναγκαστική είσπραξη απαιτήσεων επί τη βάσει εγγράφου που αποτελεί πλήρη απόδειξη εκδίδοντας διαταγή εκτελέσεως ως εκτελεστό τίτλο, χωρίς τη ρητή συγκατάθεση του νομικού προσώπου οφειλέτη που είναι εγκατεστημένος στη Δημοκρατία της Κροατίας;

2)

Δύναται να εφαρμοστεί στην προαναφερθείσα υπόθεση Povrv-752/19 η ερμηνεία που δόθηκε με τις αποφάσεις του Δικαστηρίου της 9ης Μαρτίου 2017, Zulfikarpašić (C-484/15, ΕΕ:C:2017:199) και Pula Parking (C-551/15, ΕΕ:C:2017:193), και, συγκεκριμένα, πρέπει να ερμηνευθεί ο κανονισμός 1215/2012 υπό την έννοια ότι στην Κροατία οι συμβολαιογράφοι, ενεργώντας βάσει των εξουσιών που τους απονέμει η εθνική νομοθεσία στο πλαίσιο διαδικασιών αναγκαστικής εκτελέσεως επί τη βάσει «εγγράφου που αποτελεί πλήρη απόδειξη», στις οποίες οι καθών η αναγκαστική εκτέλεση είναι νομικά πρόσωπα εγκατεστημένα σε άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν εμπίπτουν στην έννοια του «δικαστηρίου» κατά την έννοια του εν λόγω κανονισμού;