Αναίρεση που άσκησαν στις 2 Μαΐου 2013 οι Manutencoop Soc. coop., πρώην Manutencoop Soc. coop. arl και Astrocoop Universale Pulizie, Manutenzioni e Trasporti Soc. coop. arl κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα) στις 20 Φεβρουαρίου 2013, στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-278/00 έως T-280/00, T-282/00 έως T-286/00 και T-288/00 έως T-295/00, Albergo Quattro Fontane κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-246/13 P)

2013/C 207/39

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: Manutencoop Soc. coop., πρώην Manutencoop Soc. coop. arl και Astrocoop Universale Pulizie, Manutenzioni e Trasporti Soc. coop. arl (εκπρόσωποι: A. Vianello, A. Bortoluzzi και A. Veronese, avvocati)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Comitato «Venezia vuole vivere»

Αιτήματα των αναιρεσειουσών

Οι αναιρεσείουσες ζητούν από το Δικαστήριο:

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως προβάλλονται δύο λόγοι.

Πρώτον, η διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου ενέχει πλάνη περί το δίκαιο ως προς την εφαρμογή των αρχών που διατύπωσε το Δικαστήριο με την απόφαση Comitato «Venezia vuole vivere», όσον αφορά την υποχρέωση αιτιολογήσεως των αποφάσεων της Επιτροπής περί κρατικών ενισχύσεων. Ειδικότερα, το Γενικό Δικαστήριο δεν ακολούθησε το σκεπτικό του Δικαστηρίου, το οποίο είχε αποφανθεί ότι η απόφαση της Επιτροπής «πρέπει να περιέχει, αυτή καθεαυτή, όλα τα αναγκαία για την εκτέλεσή της από τις εθνικές αρχές στοιχεία». Μολονότι, όμως, η προσβαλλόμενη απόφαση δεν περιέχει τα αναγκαία στοιχεία για την εκτέλεσή της από τις εθνικές αρχές, το Γενικό Δικαστήριο δεν διαπίστωσε καμία πλημμέλεια ως προς τη μέθοδο που ακολούθησε η Επιτροπή στην προσβαλλόμενη απόφαση, υποπίπτοντας επομένως σε πλάνη περί το δίκαιο.

Δεύτερον, η διάταξη ενέχει πλάνη περί το δίκαιο ως προς την εφαρμογή των αρχών που διατύπωσε το Δικαστήριο με την απόφαση Comitato «Venezia vuole vivere», όσον αφορά το βάρος αποδείξεως σχετικά με τις προϋποθέσεις εφαρμογής του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ. Βάσει των αρχών που διατυπώθηκαν με την εν λόγω απόφαση του Δικαστηρίου, κατά την ανάκτηση, απόκειται στο κράτος μέλος και όχι, επομένως, σε έκαστο δικαιούχο να αποδείξει, κατά περίπτωση, ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ. Εν προκειμένω, όμως, η Επιτροπή παρέλειψε, στην προσβαλλόμενη απόφαση, να διευκρινίσει τους «όρους» ενός τέτοιου ελέγχου. Ως εκ τούτου, ελλείψει στοιχείων δυνάμενων να αποδείξουν, κατά την ανάκτηση, ότι τα πλεονεκτήματα που παρασχέθηκαν αποτελούν κρατικές ενισχύσεις υπέρ των δικαιούχων, η Ιταλική Δημοκρατία αντέστρεψε το βάρος αποδείξεως, απαιτώντας από κάθε δικαιούχο επιχείρηση των ενισχύσεων που χορηγήθηκαν με τη μορφή μειώσεων των εισφορών να αποδείξει ότι τα επίμαχα πλεονεκτήματα δεν νοθεύουν τον ανταγωνισμό και δεν έχουν επιπτώσεις στο εμπόριο μεταξύ κρατών μελών· ειδάλλως, τεκμαίρεται ότι το παρασχεθέν πλεονέκτημα δύναται να νοθεύσει τον ανταγωνισμό και να έχει επιπτώσεις στο κοινοτικό εμπόριο.