This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62011CN0184
Case C-184/11: Action brought on 18 April 2011 — European Commission v Kingdom of Spain
Υπόθεση C-184/11: Προσφυγή της 18ης Απριλίου 2011 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Βασιλείου της Ισπανίας
Υπόθεση C-184/11: Προσφυγή της 18ης Απριλίου 2011 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Βασιλείου της Ισπανίας
ΕΕ C 186 της 25.6.2011, p. 14–15
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
|
25.6.2011 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 186/14 |
Προσφυγή της 18ης Απριλίου 2011 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Βασιλείου της Ισπανίας
(Υπόθεση C-184/11)
2011/C 186/25
Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: B. Stromsky και C. Urraca Caviedes)
Καθού: Βασίλειο της Ισπανίας
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:
|
— |
να αναγνωρίσει ότι το Βασίλειο της Ισπανίας παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τις αποφάσεις της Επιτροπής 2002/820/ΕΚ, της 11ης Ιουλίου 2001, για το καθεστώς κρατικών ενισχύσεων που εφάρμοσε η Ισπανία υπέρ των επιχειρήσεων της Άλαβα υπό μορφή πιστώσεως φόρου 45 % επί των επενδύσεων (ΕΕ 2002, L 296, σ. 1), 2002/892/ΕΚ, της 11ης Ιουλίου 2001, για το καθεστώς κρατικών ενισχύσεων που εφάρμοσε η Ισπανία σε ορισμένες νεοσύστατες επιχειρήσεις στην Άλαβα (ΕΕ 2002, L 314, σ. 1), 2003/27/ΕΚ, της 11ης Ιουλίου 2001, σχετικά με το καθεστώς κρατικών ενισχύσεων που εφάρμοσε η Ισπανία υπέρ των επιχειρήσεων της Βισκάγια υπό μορφή πιστώσεως φόρου ίσης με το 45 % των επενδύσεων (ΕΕ 2003, L 17, σ. 1), 2002/806/ΕΚ, της 11ης Ιουλίου 2001, σχετικά με το καθεστώς κρατικών ενισχύσεων που εφάρμοσε η Ισπανία σε ορισμένες νεοσύστατες επιχειρήσεις στη Βισκάγια (ΕΕ 2002, L 279, σ. 35), 2002/894/ΕΚ, της 11ης Ιουλίου 2001, σχετικά με το καθεστώς κρατικών ενισχύσεων που εφάρμοσε η Ισπανία υπέρ των επιχειρήσεων της Guipúzcoa υπό μορφή πιστώσεως φόρου ίσης με το 45 % των επενδύσεων (ΕΕ 2002, L 314, σ. 26), και 2002/540/ΕΚ, της 11ης Ιουλίου 2001, σχετικά με το καθεστώς κρατικών ενισχύσεων που εφάρμοσε η Ισπανία σε ορισμένες νεοσύστατες επιχειρήσεις στην Guipúzcoa (ΕΕ 2002, L 174, σ. 31) (αποφάσεις της Επιτροπής του 2001), καθώς και από το άρθρο 260 ΣΛΕΕ, καθόσον δεν έλαβε όλα τα μέτρα που συνεπάγεται η εκτέλεση της αποφάσεως του Δικαστηρίου της 14ης Δεκεμβρίου 2006 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-485/03 έως C-490/03, Επιτροπή κατά Ισπανίας (Συλλογή 2006, σ. I — 11887) (απόφαση του Δικαστηρίου του 2006), σχετικά με την παράβαση των υποχρεώσεων που υπείχε το Βασίλειο της Ισπανίας από τις εν λόγω αποφάσεις της Επιτροπής· |
|
— |
να καταδικάσει το Βασίλειο της Ισπανίας να καταβάλει στην Επιτροπή χρηματική ποινή ύψους 236 044,8 ευρώ για κάθε ημέρα καθυστερήσεως της εκτελέσεως της αποφάσεως του Δικαστηρίου, από την ημερομηνία εκδόσεως της αποφάσεως στην παρούσα υπόθεση και έως την ημερομηνία της πλήρους εκτελέσεως της αποφάσεως του Δικαστηρίου του 2006· |
|
— |
να καταδικάσει το Βασίλειο της Ισπανίας να καταβάλει στην Επιτροπή κατ’ αποκοπή ποσό, το ύψος του οποίου προκύπτει από τον πολλαπλασιασμό ημερήσιου ποσού 25 817,4 ευρώ επί τον αριθμό των ημερών της παραβάσεως, από την ημερομηνία εκδόσεως της αποφάσεως του Δικαστηρίου του 2006 και έως ότου:
|
|
— |
να καταδικάσει το Βασίλειο της Ισπανίας στα δικαστικά έξοδα. |
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Η Επιτροπή θεωρεί ότι οι ισπανικές αρχές δεν έχουν λάβει όλα τα μέτρα που συνεπάγεται η εκτέλεση της αποφάσεως του Δικαστηρίου του 2006, καθόσον δεν ανέκτησαν όλες τις ενισχύσεις που κηρύχθηκαν παράνομες και ασυμβίβαστες με την κοινή αγορά με τις αποφάσεις της Επιτροπής του 2001. Πρώτον, οι ισπανικές αρχές εκτίμησαν ότι ορισμένες ατομικές ενισχύσεις ήταν συμβατές με την εσωτερική αγορά, ενώ οι ενισχύσεις αυτές δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις εθνικού καθεστώτος περιφερειακών ενισχύσεων εγκεκριμένου από την Επιτροπή και, εν πάση περιπτώσει, δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις των κατευθυντηρίων γραμμών σχετικά με τις κρατικές ενισχύσεις περιφερειακού χαρακτήρα (ΕΕ 1998, C 74, σ. 9). Δεύτερον, οι ισπανικές αρχές εφάρμοσαν σε ορισμένους αποδέκτες μείωση έως και 100 000 ευρώ ανά αποδέκτη επί χρονικό διάστημα τριών ετών, χωρίς να τηρήσουν στους κανόνες περί των ενισχύσεων de minimis. Τρίτον, οι ισπανικές αρχές εφάρμοσαν, σε ορισμένες περιπτώσεις, αναδρομικά τις φορολογικές εκπτώσεις που προβλέπονται από την ισπανική φορολογική νομοθεσία, ενώ δεν πλήρούνταν όλες οι προϋποθέσεις της ισπανικής ρυθμίσεως για την εφαρμογή αυτών των εκπτώσεων. Τέλος, τέταρτον, όλες οι διαταγές πληρωμής που εξέδωσαν οι ισπανικές αρχές δεν εκτελέστηκαν από τους αποδέκτες των παρανόμων ενισχύσεων. Κατά τους υπολογισμούς της Επιτροπής, τα ποσά που εξακολουθούν να οφείλονται αντιπροσωπεύουν το 87 % του συνολικού ποσού των παρανόμων ενισχύσεων που πρέπει να ανακτηθούν.