This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62011CA0127
Case C-127/11: Judgment of the Court (Fifth Chamber) of 7 March 2013 (request for a preliminary ruling from the arbeidshof te Antwerpen — Belgium) — Aldegonda van den Booren v Rijksdienst voor Pensioenen (Social security for migrant workers — Article 46a of Regulation (EEC) No 1408/71 — National rules against overlapping — Old-age pension — Increase in the amount paid by a Member State — Survivor’s pension — Reduction in the amount paid by another Member State)
Υπόθεση C-127/11: Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 7ης Μαρτίου 2013 [αίτηση του Arbeidshof te Antwerpen (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Aldegonda van den Booren κατά Rijksdienst voor Pensioenen [Κοινωνική ασφάλιση των διακινουμένων εργαζομένων — Άρθρο 46β του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71 — Εθνικοί κανόνες που απαγορεύουν τη σώρευση — Σύνταξη γήρατος — Αύξηση του ποσού που καταβάλλει κράτος μέλος — Σύνταξη επιζώντος — Μείωση του ποσού που καταβάλλει άλλο κράτος μέλος]
Υπόθεση C-127/11: Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 7ης Μαρτίου 2013 [αίτηση του Arbeidshof te Antwerpen (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Aldegonda van den Booren κατά Rijksdienst voor Pensioenen [Κοινωνική ασφάλιση των διακινουμένων εργαζομένων — Άρθρο 46β του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71 — Εθνικοί κανόνες που απαγορεύουν τη σώρευση — Σύνταξη γήρατος — Αύξηση του ποσού που καταβάλλει κράτος μέλος — Σύνταξη επιζώντος — Μείωση του ποσού που καταβάλλει άλλο κράτος μέλος]
ΕΕ C 123 της 27.4.2013, p. 2–3
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
|
27.4.2013 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 123/2 |
Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 7ης Μαρτίου 2013 [αίτηση του Arbeidshof te Antwerpen (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Aldegonda van den Booren κατά Rijksdienst voor Pensioenen
(Υπόθεση C-127/11) (1)
(Κοινωνική ασφάλιση των διακινουμένων εργαζομένων - Άρθρο 46β του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71 - Εθνικοί κανόνες που απαγορεύουν τη σώρευση - Σύνταξη γήρατος - Αύξηση του ποσού που καταβάλλει κράτος μέλος - Σύνταξη επιζώντος - Μείωση του ποσού που καταβάλλει άλλο κράτος μέλος)
2013/C 123/03
Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική
Αιτούν δικαστήριο
Arbeidshof te Antwerpen
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Aldegonda van den Booren
κατά
Rijksdienst voor Pensioenen
Αντικείμενο
Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Arbeidshof te Antwerpen — Ερμηνεία των άρθρων 10 ΕΚ, 39 ΕΚ και 42 ΕΚ (νυν άρθρα 4, παράγραφος 3, ΣΕΕ, 45 ΣΛΕΕ και 48 ΣΛΕΕ αντιστοίχως), και του άρθρου 46α, παράγραφος 3, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1971, περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς και τις οικογένειές τους που διακινούνται εντός της Κοινότητος (ΕΕ ειδ. έκδ. 05/001, σ. 73) — Παροχές — Εθνικοί κανόνες που απαγορεύουν τη σώρευση — Μείωση του ποσού της συντάξεως επιζώντος που καταβάλλει κράτος μέλος λόγω αυξήσεως της συντάξεως γήρατος που καταβάλλει άλλο κράτος μέλος
Διατακτικό
Δεν προσκρούει στο άρθρο 46α του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1971, περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς, στους μη μισθωτούς και στα μέλη των οικογενειών τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας, όπως τροποποιήθηκε και ενημερώθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 118/97 του Συμβουλίου, της 2ας Δεκεμβρίου 1996, και όπως τροποποιήθηκε στη συνέχεια με τον κανονισμό (ΕΚ) 1386/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Ιουνίου 2001, η εφαρμογή κανονιστικής ρυθμίσεως κράτους μέλους η οποία περιλαμβάνει ρήτρα δυνάμει της οποίας η σύνταξη επιζώντος που εισπράττεται στο εν λόγω κράτος μέλος μειώνεται λόγω της αυξήσεως συντάξεως γήρατος που εισπράττεται βάσει της νομοθεσίας άλλου κράτους μέλους, εφόσον, ιδίως, πληρούνται οι όροι του άρθρου 46α, παράγραφος 3, στοιχείο δ'.
Δεν προσκρούει στο άρθρο 45 ΣΛΕΕ ούτε η εφαρμογή τέτοιας εθνικής κανονιστικής ρυθμίσεως υπό τον όρο ότι αυτή δεν περιάγει το ενδιαφερόμενο πρόσωπο σε κατάσταση δυσμενέστερη εκείνης στην οποία βρίσκεται άλλο πρόσωπο και η οποία δεν χαρακτηρίζεται από κανένα διασυνοριακό στοιχείο, και, στην περίπτωση που διαπιστωθεί η ύπαρξη τέτοιου μειονεκτήματος, δικαιολογείται από αντικειμενικούς λόγους και είναι ανάλογη προς τον σκοπό που θεμιτώς επιδιώκει το εθνικό δίκαιο, όπερ απόκειται στο εθνικό δικαστήριο να εκτιμήσει.