Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62010CB0102

    Υπόθεση C-102/10: Διάταξη του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 28ης Οκτωβρίου 2010 [αίτηση του Judecătoria Focșani (Ρουμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Frăsina Bejan κατά Tudorel Mușat (Κανονισμός Διαδικασίας — Άρθρα 92, παράγραφος 1, 103, παράγραφος 1, και 104, παράγραφος 3, πρώτο και δεύτερο εδάφιο — Προσέγγιση των νομοθεσιών — Σύστημα υποχρεωτικής ασφάλισης αστικής ευθύνης από αυτοκίνητα οχήματα — Σύμβαση προαιρετικής ασφάλισης — Δεν εφαρμόζεται)

    ΕΕ C 63 της 26.2.2011, p. 15–16 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    26.2.2011   

    EL

    Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

    C 63/15


    Διάταξη του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 28ης Οκτωβρίου 2010 [αίτηση του Judecătoria Focșani (Ρουμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Frăsina Bejan κατά Tudorel Mușat

    (Υπόθεση C-102/10) (1)

    (Κανονισμός Διαδικασίας - Άρθρα 92, παράγραφος 1, 103, παράγραφος 1, και 104, παράγραφος 3, πρώτο και δεύτερο εδάφιο - Προσέγγιση των νομοθεσιών - Σύστημα υποχρεωτικής ασφάλισης αστικής ευθύνης από αυτοκίνητα οχήματα - Σύμβαση προαιρετικής ασφάλισης - Δεν εφαρμόζεται)

    2011/C 63/28

    Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

    Αιτούν δικαστήριο

    Judecătoria Focșani

    Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

    Frăsina Bejan

    κατά

    Tudorel Mușat

    Αντικείμενο

    Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Judecătoria Focșani — Ερμηνεία των άρθρων 49 ΣΛΕΕ, 56 ΣΛΕΕ, 57 ΣΛΕΕ και 59, πρώτο εδάφιο ΣΛΕΕ, 169 ΣΛΕΕ και των οδηγιών 84/5/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 30ής Δεκεμβρίου 1983, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών των σχετικών με την ασφάλιση της αστικής ευθύνης που προκύπτει από την κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων (ΕΕ L 8 της 11.1.1984, σ. 17), 92/49/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 18ης Ιουνίου 1992, για τον συντονισμό των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων που αφορούν την πρωτασφάλιση, εκτός της ασφάλειας ζωής και για την τροποποίηση των οδηγιών 73/239/ΕΟΚ και 88/357/ΕΟΚ (τρίτη οδηγία για την πρωτασφάλιση εκτός της ασφάλειας ζωής) (ΕΕ L 228, σ. 1), 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές (ΕΕ L 95, σ. 29), 2005/14/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Μαΐου 2005, για τροποποίηση των οδηγιών 72/166/ΕΟΚ, 84/5/ΕΟΚ, 88/357/ΕΟΚ και 90/232/ΕΟΚ του Συμβουλίου και της οδηγίας 2000/26/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με την ασφάλιση αστικής ευθύνης που προκύπτει από την κυκλοφορία οχημάτων (ΕΕ L 149, σ. 14), και 2009/103/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Σεπτεμβρίου 2009, σχετικά με την ασφάλιση της αστικής ευθύνης που προκύπτει από την κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων και τον έλεγχο της υποχρεώσεως προς ασφάλιση της ευθύνης αυτής (ΕΕ L 263, σ. 11) — Ασφάλιση αστικής ευθύνης από αυτοκίνητα οχήματα — Ζημίες προκληθείσες από ασφαλισμένα οχήματα — Εθνική νομοθεσία θεσπίζουσα ρήτρες αποκλεισμού δυσμενείς για τους καταναλωτές — Προϋποθέσεις αποκλεισμού βαίνουσες πέραν των προβλεπομένων από τις οδηγίες — Δυνατότητα του εθνικού δικαστή να προβάλει την ακυρότητα της ρήτρας αποκλεισμού του καλυπτόμενου από την ασφάλιση κινδύνου

    Διατακτικό

    1)

    Το σύστημα υποχρεωτικής ασφάλιση της αστικής ευθύνης που προκύπτει από την κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων το οποίο έχει θεσπιστεί από

    την οδηγία 72/166/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 24ης Απριλίου 1972, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών των σχετικών με την ασφάλιση της αστικής ευθύνης που προκύπτει από την κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων και με τον έλεγχο της υποχρεώσεως προς ασφάλιση της ευθύνης αυτής,

    τη δεύτερη οδηγία 84/5/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 30ής Δεκεμβρίου 1983 για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών των σχετικών με την ασφάλιση της αστικής ευθύνης που προκύπτει από την κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων,

    την τρίτη οδηγία 90/232/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 14ης Μαΐου 1990 για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών σχετικά με την ασφάλιση αστικής ευθύνης που προκύπτει από την κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων,

    την οδηγία 2000/26/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Μαΐου 2000, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών σχετικά με την ασφάλιση της αστικής ευθύνης που προκύπτει από την κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων και για την τροποποίηση των οδηγιών 73/239/ΕΟΚ και 88/357/ΕΟΚ του Συμβουλίου (τέταρτη οδηγία ασφάλισης αυτοκινήτων), και

    την οδηγία 2005/14/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Μαΐου 2005, για τροποποίηση των οδηγιών 72/166/ΕΟΚ, 84/5/ΕΟΚ, 88/357/ΕΟΚ και 90/232/ΕΟΚ του Συμβουλίου και της οδηγίας 2000/26/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με την ασφάλιση αστικής ευθύνης που προκύπτει από την κυκλοφορία οχημάτων,

    δεν απαγορεύει εθνική νομοθεσία η οποία προβλέπει ότι ο ασφαλιστής αποκλείει από την κάλυψη συμβάσεως προαιρετικής ασφάλισης αυτοκινήτου τις ζημίες που προκαλούνται όταν το αυτοκίνητο αυτό το οδηγεί πρόσωπο που βρίσκεται υπό την επήρεια οινοπνεύματος.

    2)

    Το σύστημα υποχρεωτικής ασφάλιση της αστικής ευθύνης που προκύπτει από την κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων, το οποίο έχει θεσπιστεί από τις οδηγίες 72/166, 84/5, 90/232, 2000/26 και 2005/14, δεν απαγορεύει εθνική νομοθεσία η οποία δεν επιβάλλει στον ασφαλιστή να αποζημιώνει άμεσα, δυνάμει συμβάσεως προαιρετικής ασφάλισης αυτοκινήτου, τον ασφαλισμένο που υπέστη βλάβη λόγω ατυχήματος και να αναζητεί από το υπεύθυνο για το ατύχημα πρόσωπο το ποσόν της αποζημιώσεως του καταβλήθηκε στον εν λόγω ασφαλισμένο, σε περίπτωση που η ασφάλεια δεν καλύπτει τον κίνδυνο λόγω υπάρξεως ρήτρας αποκλεισμού.

    3)

    Εθνική νομοθεσία η οποία προβλέπει ότι ο ασφαλιστής αποκλείει από την κάλυψη συμβάσεως προαιρετικής ασφάλισης αυτοκινήτου τις ζημίες που προκαλούνται όταν το αυτοκίνητο αυτό το οδηγεί πρόσωπο που βρίσκεται υπό την επήρεια οινοπνεύματος συνιστά περιορισμό τόσο της ελευθερίας εγκαταστάσεως όσο και της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών. Εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξετάσει κατά πόσον ο περιορισμός μπορεί ωστόσο να γίνει δεκτός, στο πλαίσιο των μέτρων παρεκκλίσεως που ρητώς προβλέπει η Συνθήκη ΛΕΕ, ή να δικαιολογηθεί, σύμφωνα με τη νομολογία του Δικαστηρίου, βάσει επιτακτικών λόγων γενικού συμφέροντος.


    (1)  ΕΕ C 113 της 1.5.2010.


    Top