This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62007CA0298
Case C-298/07: Judgment of the Court (Fourth Chamber) of 16 October 2008 (reference for a preliminary ruling from the Bundesgerichtshof — Germany) — Bundesverband der Verbraucherzentralen und Verbraucherverbände — Verbraucherzentrale Bundesverband eV v deutsche internet versicherung AG (Directive 2000/31/EC — Article 5(1)(c) — Electronic commerce — Internet service provider — Electronic mail)
Υπόθεση C-298/07: Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 16ης Οκτωβρίου 2008 [αίτηση του Bundesgerichtshof (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Bundesverband der Verbraucherzentralen und Verbraucherverbände — Verbraucherzentrale Bundesverband eV κατά deutsche internet versicherung AG (Οδηγία 2000/31/ΕΚ — Άρθρο 5, παράγραφος 1, στοιχείο γ' — Ηλεκτρονικό εμπόριο — Φορέας παροχής υπηρεσιών παρεχομένων μέσω διαδικτύου — Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο)
Υπόθεση C-298/07: Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 16ης Οκτωβρίου 2008 [αίτηση του Bundesgerichtshof (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Bundesverband der Verbraucherzentralen und Verbraucherverbände — Verbraucherzentrale Bundesverband eV κατά deutsche internet versicherung AG (Οδηγία 2000/31/ΕΚ — Άρθρο 5, παράγραφος 1, στοιχείο γ' — Ηλεκτρονικό εμπόριο — Φορέας παροχής υπηρεσιών παρεχομένων μέσω διαδικτύου — Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο)
ΕΕ C 313 της 6.12.2008, p. 7–8
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
|
6.12.2008 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 313/7 |
Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 16ης Οκτωβρίου 2008 [αίτηση του Bundesgerichtshof (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Bundesverband der Verbraucherzentralen und Verbraucherverbände — Verbraucherzentrale Bundesverband eV κατά deutsche internet versicherung AG
(Υπόθεση C-298/07) (1)
(Οδηγία 2000/31/ΕΚ - Άρθρο 5, παράγραφος 1, στοιχείο γ' - Ηλεκτρονικό εμπόριο - Φορέας παροχής υπηρεσιών παρεχομένων μέσω διαδικτύου - Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο)
(2008/C 313/11)
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Αιτούν δικαστήριο
Bundesgerichtshof
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Bundesverband der Verbraucherzentralen und Verbraucherverbände — Verbraucherzentrale Bundesverband eV
κατά
deutsche internet versicherung AG
Αντικείμενο
Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Bundesgerichtshof — Ερμηνεία του άρθρου 5, παράγραφος 1, στοιχείο γ', της οδηγίας 2000/31/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2000, για ορισμένες νομικές πτυχές των υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας, ιδίως του ηλεκτρονικού εμπορίου, στην εσωτερική αγορά («οδηγία για το ηλεκτρονικό εμπόριο») (ΕΕ L 178, σ. 1) — Φορέας παροχής υπηρεσιών προσφερομένων αποκλειστικά μέσω Internet (Διαδικτύου) ο οποίος αναγράφει στην ιστοσελίδα του μόνον την ηλεκτρονική του διεύθυνση και θέτει στη διάθεση των αποδεκτών τυποποιημένο ερωτηματολόγιο για να υποβάλλουν γραπτές ερωτήσεις — Είναι υποχρεωμένος αυτός ο φορέας παροχής υπηρεσιών να γνωστοποιεί επίσης αριθμό τηλεφώνου;
Διατακτικό
Το άρθρο 5, παράγραφος 1, στοιχείο γ', της οδηγίας 2000/31/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2000, για ορισμένες νομικές πτυχές των υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας, ιδίως του ηλεκτρονικού εμπορίου, στην εσωτερική αγορά (οδηγία για το ηλεκτρονικό εμπόριο) πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι ο φορέας παροχής υπηρεσιών οφείλει να προσφέρει στους αποδέκτες της υπηρεσίας, πριν καν συνάψει σύμβαση με αυτούς, εκτός από τη διεύθυνσή του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, και άλλες πληροφορίες που παρέχουν τη δυνατότητα ταχείας επαφής καθώς και άμεσης και ουσιαστικής επικοινωνίας. Οι πληροφορίες αυτές δεν χρειάζεται να περιλαμβάνουν υποχρεωτικά αριθμό τηλεφώνου. Μπορούν να συνίστανται σε ένα τυποποιημένο ερωτηματολόγιο ηλεκτρονικής μορφής, δια του οποίου οι αποδέκτες της υπηρεσίας μπορούν να απευθύνονται μέσω διαδικτύου στον φορέα παροχής υπηρεσιών και στο οποίο ο φορέας αυτός απαντά με ηλεκτρονικό μήνυμα, εκτός των περιπτώσεων κατά τις οποίες ο αποδέκτης της υπηρεσίας, αδυνατώντας, μετά την ηλεκτρονικού τύπου επαφή με τον φορέα παροχής υπηρεσιών, να συνδεθεί με το ηλεκτρονικό δίκτυο, ζητεί από τον φορέα αυτόν να του παράσχει πρόσβαση σε άλλο τρόπο μη ηλεκτρονικής επικοινωνίας.