ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ (πέμπτο τμήμα)

της 5ης Μαρτίου 2004

Υπόθεση T-281/03

Ξανθίππη Λιάκουρα

κατά

Συμβουλίου Ευρωπαϊκής Ενώσεως

«Υπάλληλοι – Έκθεση βαθμολογίας – Προσφυγή προδήλως απαράδεκτη ή προδήλως στερούμενη νομικής βάσεως»

Πλήρες κείμενο στη γαλλική γλώσσα II - 0000

Αντικείμενο:      Προσφυγή που έχει ως αντικείμενο αίτημα ακυρώσεως ορισμένων εκτιμήσεων που περιέχονται στην έκθεση βαθμολογίας της προσφεύγουσας για την περίοδο 1999/2001.

Απόφαση:      Η προσφυγή απορρίπτεται εν μέρει ως προδήλως απαράδεκτη και, κατά τα λοιπά, ως προδήλως στερούμενη νομικής βάσεως. Οι διάδικοι φέρουν έκαστος τα δικαστικά του έξοδα.

Περίληψη

1.     Υπάλληλοι – Προσφυγή – Αντικείμενο – Διαταγή προς τη διοίκηση – Δεν επιτρέπεται

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 91)

2.     Υπάλληλοι – Προσφυγή – Έννομο συμφέρον – Δεν υφίσταται

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 91)

3.     Υπάλληλοι – Βαθμολογία – Έκθεση βαθμολογίας – Εξουσία εκτιμήσεως των βαθμολογητών – Δικαστικός έλεγχος – Όρια

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 43)

4.     Υπάλληλοι – Βαθμολογία ? Εσωτερική οδηγία θεσμικού οργάνου σχετική με τη διαδικασία βαθμολογίας – Έννομα αποτελέσματα

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 43)

1.     Το Δικαστήριο δεν έχει αρμοδιότητα να απευθύνει διαταγές προς θεσμικό όργανο στο πλαίσιο ελέγχου νομιμότητας βάσει του άρθρου 91 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων· επομένως, πρέπει να κηρυχθεί απαράδεκτο το αίτημα με το οποίο επιδιώκεται να διαταχθεί ένα θεσμικό όργανο να περιλάβει μετάφραση στην έκθεση βαθμολογίας ενός υπαλλήλου.

(βλ. σκέψη 22)

Παραπομπή: ΔΕΚ, 27 Απριλίου 1989, 192/88, Turner κατά Επιτροπής, Συλλογή 1989, σ. 1017· ΠΕΚ, 16 Δεκεμβρίου 1997, T-19/97, Richter κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1997, σ. I-A-379 και II-1019, σκέψη 60

2.     Ένας κοινοτικός υπάλληλος δεν έχει πλέον έννομο συμφέρον προς άσκηση προσφυγής όταν, τη στιγμή της ασκήσεώς της, έχει ήδη επιτύχει τον σκοπό προς επίτευξη του οποίου κίνησε την προ της ασκήσεως της προσφυγής διαδικασία.

(βλ. σκέψεις 36 έως 38)

3.     Οι βαθμολογητές απολαύουν ευρεία εξουσία εκτιμήσεως στις κρίσεις που εκφέρουν για την εργασία των προσώπων που πρέπει να βαθμολογήσουν και δεν μπορεί ο δικαστής να επεμβαίνει σ’ αυτή την εκτίμηση, με εξαίρεση τις περιπτώσεις πλάνης ή πρόδηλης υπερβάσεως. Τα προαιρετικά σχόλια που συνοδεύουν τις κρίσεις οι οποίες διατυπώνονται στον αναλυτικό πίνακα έχουν ως σκοπό την αιτιολόγηση αυτών των κρίσεων, έτσι ώστε να μπορεί ο υπάλληλος να εκτιμήσει την ορθότητά τους εν πλήρη επιγνώσει του θέματος και, ενδεχομένως, το Πρωτοδικείο να ασκήσει τον δικαστικό του έλεγχο.

(βλ. σκέψεις 40 και 41)

Παραπομπή: ΔΕΚ, 1η Ιουνίου 1983, 36/81, 37/81 και 218/81, Seton κατά Επιτροπής, Συλλογή 1983, σ. 1789, σκέψη 23· ΠΕΚ, 9 Μαρτίου 1999, T-212/97, Hubert κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1999, σ. I-A-41 και II-185, σκέψη 142

4.     Ο οδηγός βαθμολογίας εντός οργάνου έχει αξία εσωτερικής οδηγίας, η οποία δεσμεύει το κοινοτικό όργανο, εκτός αν το τελευταίο επιλέξει να αποστεί από την εν λόγω οδηγία με αιτιολογημένη και εμπεριστατωμένη απόφαση.

(βλ. σκέψη 42)

Παραπομπή: ΔΕΚ, 1η Δεκεμβρίου 1983, 190/82, Blomefield κατά Επιτροπής, Συλλογή 1983, σ. 3981, σκέψη 20· ΠΕΚ, 24 Ιανουαρίου 1991, T-63/89, Latham κατά Επιτροπής, Συλλογή 1991, σ. II-19, σκέψη 5· ΠΕΚ, 21 Οκτωβρίου 1992, T-23/91, Maurissen κατά Ελεγκτικού Συνεδρίου, Συλλογή 1992, σ. II-2377, σκέψεις 41 επ.