ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ (μονομελούς)

της 20ής Ιανουαρίου 2004

Υπόθεση T-195/02

Anselmo Briganti

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Υπάλληλοι – Γενικός διαγωνισμός – Προσφυγή ακυρώσεως ? Διαδικασία πρoεπιλoγής – Διεξαγωγή των εξετάσεων – Αναδρομική ακύρωση ορισμένων ερωτήσεων πολλαπλών επιλογών – Αρχή της ίσης μεταχειρίσεως – Αρχή της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης»

Πλήρες κείμενο στην ιταλική γλώσσα II - 0000

Αντικείμενο:         Προσφυγή έχουσα κυρίως ως αντικείμενο την ακύρωση της αποφάσεως της εξεταστικής επιτροπής του γενικού διαγωνισμού COM/A/11/01 περί αποκλεισμού του προσφεύγοντος από τις εξετάσεις που έπονται των δοκιμασιών προεπιλογής.

Απόφαση:         Η προσφυγή απορρίπτεται. Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

Περίληψη

1.     Υπάλληλοι – Διαγωνισμός ─ Διαγωνισμός βάσει τίτλων και εξετάσεων ─ Περιεχόμενο των εξετάσεων ─ Παρατυπίες ή σφάλματα που σημειώθηκαν κατά τη διεξαγωγή γενικού διαγωνισμού ─ Εξουσία εκτιμήσεως της εξεταστικής επιτροπής ─ Δικαστικός έλεγχος ─ Όρια

2.     Κοινοτικό δίκαιο ─ Αρχές ─ Ίση μεταχείριση ─ Έννοια

3.     Υπάλληλοι ─ Διαγωνισμός ─ Διαγωνισμός βάσει τίτλων και εξετάσεων ─ Περιεχόμενο των εξετάσεων ─ Δικαστικός έλεγχος ─ Όρια

4.     Υπάλληλοι ─ Νομική φύση της σχέσεως μεταξύ ενός υποψηφίου και του θεσμικού οργάνου που διοργανώνει γενικό διαγωνισμό

5.     Υπάλληλοι ─ Αρχές ─ Προστασία της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης ─ Προϋποθέσεις

1.     Στο πλαίσιο των προϋποθέσεων και απαιτήσεων που ορίζει η προκήρυξη του διαγωνισμού, η εξεταστική επιτροπή διαθέτει ευρεία εξουσία εκτιμήσεως όσον αφορά την οργάνωση των εργασιών του διαγωνισμού και το συγκεκριμένο περιεχόμενο των προβλεπομένων εξετάσεων. Ως εκ τούτου, ο κοινοτικός δικαστής δύναται να ελέγξει τη διενέργεια των εξετάσεων μόνον κατά το μέτρο που αυτό επιβάλλεται προς εξασφάλιση της ίσης μεταχειρίσεως των υποψηφίων και της αντικειμενικότητας της επιλογής που έγινε μεταξύ αυτών. Αυτή η ευρεία εξουσία εκτιμήσεως πρέπει, εντός των αυτών ορίων, να αναγνωρίζεται στην εξεταστική επιτροπή διαγωνισμού, όταν καλείται να αντιμετωπίσει παρατυπίες ή σφάλματα που σημειώθηκαν κατά τη διεξαγωγή ενός γενικού διαγωνισμού με αθρόα συμμετοχή υποψηφίων που δεν μπορούν, κατ’ εφαρμογήν των αρχών της αναλογικότητας και της χρηστής διοικήσεως, να αποκατασταθούν με την επανάληψη των εξετάσεων του διαγωνισμού.

(βλ. σκέψη 31)

Παραπομπή: ΠΕΚ, 21 Μαΐου 1996, T-153/95, Kaps κατά Δικαστηρίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 1996, σ. I-A-233 και II-663, σκέψη 37· ΠΕΚ, 2 Μαΐου 2001, T-167/99 και T-174/99, Giulietti κ.λπ. κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2001, σ. I-A-93 και II-441, επιβεβαιωθείσα με την απόφαση ΔΕΚ, 13 Δεκεμβρίου 2001, C-263/01 P, Giulietti κατά Επιτροπής, δεν δημοσιεύθηκε στη Συλλογή.

2.     Πρόκειται περί παραβιάσεως της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως όταν δύο κατηγορίες προσώπων των οποίων η νομική και πραγματική κατάσταση δεν παρουσιάζει ουσιώδεις διαφορές τυγχάνουν διαφορετικής μεταχειρίσεως ή όταν διαφορετικές καταστάσεις αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο.

(βλ. σκέψη 41)

Παραπομπή: ΠΕΚ, 25 Μαΐου 2000, T-173/99, Elkaïm και Mazuel κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2000, σ. I-A-101 και II-433, σκέψη 64· ΠΕΚ, 15 Μαρτίου 1994, T-100/92, La Pietra κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1994, σ. I-A-83 και II-275, σκέψη 50

3.     Το Πρωτοδικείο δεν μπορεί να ελέγξει το συγκεκριμένο περιεχόμενο μιας εξετάσεως, εκτός εάν το περιεχόμενο αυτό εκφεύγει από το καθορισθέν με την προκήρυξη του διαγωνισμού πλαίσιο ή δεν έχει καμιά σχέση με τους σκοπούς της εξετάσεως ή του διαγωνισμού.

(βλ. σκέψη 50)

Παραπομπή: ΔΕΚ, 24 Μαρτίου 1988, 228/86, Goossens κ.λπ. κατά Επιτροπής, Συλλογή 1998, σ. 1819, σκέψη 14· Kaps κατά Δικαστηρίου, προπαρατεθείσα, σκέψη 37

4.     Δεν υφίσταται συμβατική σχέση μεταξύ ενός υποψηφίου σε διαγωνισμό και της εξεταστικής επιτροπής του εν λόγω διαγωνισμού. Οι έννομες σχέσεις μεταξύ, αφενός, των υπαλλήλων, περιλαμβανομένων των τυχών υποψηφίων για κατάληψη θέσεως στη διοίκηση, και, αφετέρου, του οικείου θεσμικού οργάνου είναι καταστατικής και όχι συμβατικής φύσεως.

(βλ. σκέψη 60)

Παραπομπή: ΠΕΚ, 19 Ιουλίου 1999, T-74/98, Mammarella κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1999, σ. I-A-151 και II-797, σκέψη 25

5.     Έχει δικαίωμα επικλήσεως της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης κάθε ιδιώτης που βρίσκεται σε κατάσταση από την οποία προκύπτει ότι η κοινοτική διοίκηση, παρέχοντάς του συγκεκριμένες διαβεβαιώσεις, του δημιούργησε βάσιμες ελπίδες.

(βλ. σκέψη 63)

Παραπομπή: ΠΕΚ, 5 Φεβρουαρίου 1997, T-207/95, Ibarra Gil κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1997, σ. I-A-13 και II-31, σκέψη 25