62000C0119

ραγματικά περιστατικά

1. Στην υπόθεση αυτή, η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναγνωρίσει ότι το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου,

- μη θεσπίζοντας τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για τη συμμόρφωσή του προς την οδηγία 97/36/ΕΚ ,

- ή, εν πάση περιπτώσει, μη ανακοινώνοντας τα μέτρα αυτά στην Επιτροπή,

παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία αυτή.

2. Το άρθρο 2, παράγραφος 1, της οδηγίας 97/36 προβλέπει ότι τα κράτη μέλη θέτουν σε ισχύ τις νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις προκειμένου να συμμορφωθούν με την εν λόγω οδηγία όχι αργότερα από τις 30 Δεκεμβρίου 1998. Ενημερώνουν αμέσως την Επιτροπή περί αυτού.

3. Η Επιτροπή απηύθυνε στο Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου στις 12 Μαρτίου 1999 έγγραφο οχλήσεως, δεδομένου ότι δεν της είχαν κοινοποιηθεί τα μέτρα που το εν λόγω κράτος μέλος είχε λάβει για τη θέση της οδηγίας 97/36 σε εφαρμογή. Αντιδρώντας στην όχληση αυτή, η Κυβέρνηση του Λουξεμβούργου γνωστοποίησε, με έγγραφο της 27ης Μα_ου 1999, ότι προετοίμαζε τη λήψη των αναγκαίων μέτρων για τη συμμόρφωσή της προς την οδηγία αυτή. Στο έγγραφό της συνήψε σχέδιο νόμου, η θέση του οποίου σε ισχύ προβλεπόταν για τον Νοέμβριο 1999. Στη συνέχεια, η Επιτροπή απηύθυνε στο Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου στις 9 Ιουλίου 1999, αιτιολογημένη γνώμη. Το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου απάντησε στις 8 Νοεμβρίου 1999. Με την απάντησή του παρέπεμπε στο προηγούμενό του έγγραφο της 9ης Ιουλίου.

4. Η Επιτροπή, στηριζόμενη στις πληροφορίες αυτές, προσέφυγε ενώπιον του Δικαστηρίου στις 27 Μαρτίου 2000. Η Κυβέρνηση του Λουξεμβούργου, με το υπόμνημα αντικρούσεως, δεν αμφισβητεί το βάσιμο της προσφυγής όσον αφορά την καθυστερημένη μεταφορά της οδηγίας 97/36 στο εσωτερικό δίκαιο. Επικαλείται ωστόσο εκ νέου το προπαρατεθέν σχέδιο νόμου. Ισχυρίζεται ότι η αργοπορία στην έκδοση του νόμου οφείλεται στον πολύπλοκο τεχνικό χαρακτήρα του και στις αναγκαίες διαβουλεύσεις. Αναμένει σήμερα ότι ο νόμος θα ψηφιστεί σε μερικούς μήνες και ότι η διαδικασία παραβάσεως ενώπιον του Δικαστηρίου θα καταστεί συνεπώς άνευ αντικειμένου.

Η παράβαση

5. Ας υπενθυμίσουμε ότι, κατά πάγια νομολογία, ένα κράτος μέλος δεν μπορεί να επικαλεστεί διατάξεις, πρακτικές ή καταστάσεις της εσωτερικής έννομης τάξεώς του προκειμένου να δικαιολογήσει τη μη τήρηση των υποχρεώσεων και προθεσμιών που επιβάλλει μια οδηγία. Η νομολογία αυτή επιβεβαιώθηκε προσφάτως από το Δικαστήριο με την υπόθεση Επιτροπή κατά Ελλάδος .

6. Το γεγονός ότι αναμένεται ότι η εθνική νομοθεσία για τη μεταφορά της οδηγίας στο εσωτερικό δίκαιο θα έχει στο μεταξύ εκδοθεί κατά τον χρόνο που το Δικαστήριο θα εξέταζε την παράβαση δεν μεταβάλλει τίποτε.

ρόταση

7. Ενόψει των προεκτεθέντων πραγματικών περιστατικών και περιστάσεων, προτείνω στο Δικαστήριο:

1) να αναγνωρίσει ότι το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου,

- μη θεσπίζοντας τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για τη συμμόρφωσή του προς την οδηγία 97/36/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Ιουνίου 1997, για την τροποποίηση της οδηγίας 89/552/ΕΟΚ του Συμβουλίου για τον συντονισμό ορισμένων νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών σχετικά με την άσκηση τηλεοπτικών δραστηριοτήτων,

- ή, εν πάση περιπτώσει, μη ανακοινώνοντας τα μέτρα αυτά στην Επιτροπή,

παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία αυτή·

2) να καταδικάσει το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου στα δικαστικά έξοδα, βάσει του άρθρου 69, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας.