61985C0278

++++

Κύριε πρόεδρε,

Κύριοι δικαστές,

1 . Η Επιτροπή προσάπτει στο Βασίλειο της Δανίας ότι προέβη σε ατελή μεταφορά στο εσωτερικό δίκαιο της οδηγίας 79/831/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 18ης Σεπτεμβρίου 1979, που τροποποίησε για έκτη φορά την οδηγία 67/548/ΕΟΚ περί προσεγγίσεως των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων περί ταξινομήσεως, συσκευασίας και επισημάνσεως των επικινδύνων ουσιών ( 1 ).

2 . Η Επιτροπή θεωρεί ότι η Δανία δεν εφάρμοσε πλήρως την οδηγία προς το σκοπό αυτό θα έπρεπε να έχει επιφέρει ορισμένες τροποποιήσεις στις εθνικές διατάξεις εφαρμογής, ιδίως στο νόμο 212, της 23ης Μαΐου 1979, και την υπουργική απόφαση 409, της 17ης Σεπτεμβρίου 1980 .

3 . Ι - Η δανική κυβέρνηση προσάπτει στην Επιτροπή ότι βιάστηκε να ασκήσει την προσφυγή, δεδομένου ότι από πρηγούμενες επαφές και συζητήσεις είχε καταδειχτεί ότι ήταν δυνατό να διευθετηθεί φιλικά η διαφορά και ότι υφίστατο μάλιστα ένα νέο σχέδιο ρυθμίσεως το οποίο ενδεχομένως ικανοποιούσε τις απαιτήσεις της Επιτροπής και το οποίο αποσύρθηκε από τη Δανία ενόψει της ελλείψεως οποιασδήποτε αντιδράσεως εκ μέρους της Επιτροπής .

4 . Είναι πράγματι λυπηρό ότι μια συμφωνία μεταξύ των μερών ως προς τον τρόπο μεταφοράς της οδηγίας στο εσωτερικό δίκαιο δεν μπόρεσε να καταστήσει περιττή την παρούσα διαδικασία .

5 . Εντούτοις, κατ' εφαρμογή του άρθρου 169 της Συνθήκης, η Επιτροπή έχει τη δυνατότητα να αποφασίσει την άσκηση προσφυγής, εφόσον διαπιστώνει με την αιτιολογημένη γνώμη την έλλειψη εφαρμογής εντός της ταχθείσης προθεσμίας, δεν έχουμε δε το δικαίωμα να υποκατασταθούμε σ' αυτή για να κρίνουμε τη σκοπιμότητα αυτής της ενέργειας .

6 . ΙΙ - Οι δύο πρώτοι λόγοι της Επιτροπής στρέφονται, αντιστοίχως, κατά των παραγράφων 2 και 3 του άρθρου 11 του νόμου 212/79, το κείμενο του οποίου περιέχεται στην έκθεση για την επ' ακροατηρίου συζήτηση .

7 . Κατά την Επιτροπή, το άρθρο 11, παράγραφος 2, ορίζοντας ότι "μια χημική ουσία θεωρείται ως νέα εάν δεν έχει διατεθεί στο εμπόριο ή εισαχθεί στη Δανία πριν από την 1η Οκτωβρίου 1980", επεκτείνει την υποχρέωση γνωστοποιήσεως πέρα από ό,τι ορίζει το άρθρο 6 της οδηγίας, καθόσον αναφέρεται σε προγενέστερη ημερομηνία από αυτή που ορίζεται στην οδηγία ( 18 Σεπτεμβρίου 1981 ).

8 . Η δανική κυβέρνηση δεν αμφισβητεί ότι ο κατά το εθνικό δίκαιο ορισμός της "νέας ουσίας" μπορεί, σ' ορισμένες περιπτώσεις, να θεμελιώνει υποχρέωση γνωστοποιήσεως ευρύτερη από αυτή που επιβάλλεται με την οδηγία . Πάντως, αρνείται ότι η υποχρέωση αυτή αντιβαίνει προς την οδηγία, εφόσον η οδηγία - όπως συνάγεται από τις αιτιολογικές σκέψεις και το άρθρο 1, παράγραφος 4 - δεν έχει ως στόχο να ρυθμίσει τις "παλαιές ουσίες" που εξακολουθούν, κατά συνέπεια, να υπόκεινται στην εθνική κανονιστική ρύθμιση .

9 . Ειδικότερα, το άρθρο 1, παράγραφος 4, απαριθμεί τους τομείς που δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας ως προς την εναρμόνιση των διατάξεων περί γνωστοποιήσεως .

10 . Εξάλλου, η Επιτροπή προσάπτει στη δανική κυβέρνηση ότι το άρθρο 11, παράγραφος 3, του νόμου 212/79 επεκτείνει στις ουσίες που έχουν διατεθεί στο εμπόριο στη Δανία πριν από την 1η Οκτωβρίου 1980 τη ρύθμιση που προβλέπεται με το άρθρο 6, παράγραφος 4, της οδηγίας για τις "νέες ουσίες", όταν αυτές οι "παλαιές ουσίες" έχουν χρησιμοποιηθεί πριν από αυτή την ημερομηνία για σκοπούς σαφώς διαφορετικούς ή σε ποσότητες σημαντικά αυξημένες .

11 . Κατά τη γνώμη της Επιτροπής, η διάταξη αυτή αντίκειται στο άρθρο 1, παράγραφος 4, στοιχείο α ), της οδηγίας που εξαιρεί τις ουσίες που έχουν διατεθεί στην αγορά πριν από τις 18 Σεπτεμβρίου 1981 από την υποχρέωση γνωστοποιήσεως . Ενόψει αυτού και συνεπεία του γεγονότος ότι κατά το άρθρο 22 "τα κράτη μέλη δεν μπορούν να απαγορεύσουν, περιορίσουν ή παρεμποδίσουν, για λόγους κοινοποιήσεως ..., τη διάθεση στην αγορά ουσιών, εφόσον αυτές ανταποκρίνονται στην παρούσα οδηγία" αποκλείεται οι "παλαιές ουσιες" να αποτελέσουν το αντικείμενο γνωστοποιήσεως - ή νέας γνωστοποιήσεως - εκτός από τις περιπτώσεις που ενδεχομένως προβλέπονται σ' αυτή την ίδια την οδηγία .

12 . Και εδώ επίσης η δανική κυβέρνηση δεν αμφισβητεί ότι υπάρχει διαφορά διατυπώσεως μεταξύ της οδηγίας και της δανικής νομοθεσίας . Προβάλλει, πάντως, ότι η επίδικη υποχρέωση είναι αναγκαία για την πραγματοποίηση των στόχων της οδηγίας, δηλαδή την προστασία του ανθρώπου και του περιβάλλοντος, εφόσον έντονη αύξηση των ποσοτήτων που πωλούνται ή σαφώς διαφορετική χρησιμοποίηση μπορούν να έχουν ως αποτέλεσμα πανομοιότυπους κινδύνους με αυτούς που συνδέονται με τη θέση σε κυκλοφορία μιας νέας ουσίας .

13 . Η Επιτροπή, απαντώντας στα επιχειρήματα της δανικής κυβερνήσεως σχετικά με τις δύο αιτιάσεις, θεωρεί ότι ελλείψει γνήσιου συστήματος εγκρίσεως των επικινδύνων ουσιών η υποχρέωση που θεσπίστηκε με την οδηγία 79/831 να γνωστοποιούνται οι "νέες ουσίες" ( δηλαδή αυτές που έχουν τεθεί στην αγορά μετά τις 18 Σεπτεμβρίου 1981 ) συνιστά τον καλύτερο δυνατό συμβιβασμό, επί κοινοτικού επιπέδου, μεταξύ των απαιτήσεων της προστασίας του ανθρώπου και του περιβάλλοντος ( ο πρωταρχικός στόχος της οδηγίας ) και των απαιτήσεων της ελεύθερης κυκλοφορίας των εμπορευμάτων ( που εκφράζονται, ιδίως, στις διατάξεις του άρθρου 22 ).

14 . Γι' αυτό το λόγο, μόνο οι "νέες ουσίες" υπόκεινται στην υποχρέωση που επιβάλλεται με το άρθρο 6 στους παραγωγούς και τους εισαγωγείς, γνωστοποιήσεως στην αρμόδια αρχή του οικείου κράτους μέλους, το οποίο πληροφορεί στη συνέχεια την Επιτροπή στην οποία εναπόκειται να καταρτίσει έναν κατάλογο με όλες τις ουσίες που γνωστοποιήθηκαν υπ' αυτές τις προϋποθέσεις ( άρθρο 13, παράγραφος 2 ). Ως προς τις "παλαιές ουσίες" ( που έχουν διατεθεί στην αγορά πριν από τις 18 Σεπτεμβρίου 1981 ), προβλέπεται απλώς ότι η Επιτροπή συντάσσει ένα ευρετήριο βάσει, ιδίως, των στοιχείων που έχουν παράσχει τα κράτη μέλη ( άρθρο 13, παράγραφος 1 ).

15 . Η δανική κυβέρνηση απαντά επ' αυτού του σημείου στο δικόγραφό της ανταπαντήσεως υποστηρίζοντας την αρχική της άποψη με επιχειρήματα τα οποία αναφέρονται στην έκθεση για την επ' ακροατηρίου συζήτηση .

16 . Αναγνωρίζω ότι η ερμηνεία της δανικής κυβερνήσεως μπορεί να γίνει δεκτή ενόψει των ελάχιστα σαφών διατάξεων της οδηγίας . Νομίζω μάλιστα ότι η Δανία θα μπορούσε να έχει δίκιο αν το αντικείμενο της οδηγίας ήταν απλώς η προστασία του ανθρώπου και του περιβάλλοντος από τους κινδύνους που προέρχονται από τη διάθεση στην αγορά επικινδύνων ουσιών . Υπ' αυτές τις συνθήκες, θα μπορούσε να λεχθεί ότι η Δανία ανταποκρίθηκε πλήρως στην πρόθεση του κοινοτικού νομοθέτη, ενισχύοντας μάλιστα το προστατευτικό αποτέλεσμα των διατάξεων που θεσπίστηκαν από αυτόν .

17 . Επομένως, η δανική νομοθεσία με τους περιορισμούς που επέβαλε σε τομείς για τους οποίους δεν ισχύει η οδηγία δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι συνιστά παράβασή της . 'Αρα, ενδεχόμενη μη τήρηση του κοινοτικού δικαίου μπορεί να απορρέει από την παράβαση άλλων διατάξεων, ιδίως του άρθρου 30 της Συνθήκης .

18 . 'Ομως, η παράβαση αυτή θα έπρεπε να προβληθεί από την Επιτροπή, έτσι ώστε να δίνονταν στο καθού κράτος τα απαραίτητα μέσα για να αμυνθεί, επικαλούμενο ιδίως το άρθρο 36 ( προστασία της υγείας και της δημόσιας ασφάλειας ).

19 . Εντούτοις, δεν νομίζω ότι αυτό συμβαίνει στην παρούσα υπόθεση .

20 . Από την απλή ανάγνωση των αιτιολογικών σκέψεων των οδηγιών 79/831 και 67/548, σε συνδυασμό μεταξύ τους, συνάγεται το συμπέρασμα ότι οι οδηγίες αυτές ( όπως και οι οδηγίες που τροποποίησαν την τελευταία από τις δύο αυτές οδηγίες ) δημιούργησαν ένα σύστημα ρυθμίσεως επικίνδυνων ουσιών που στηρίζεται στο διπλό στόχο της προστασίας του πληθυσμού και του περιβάλλοντος και της εξαλείψεως των εμποδίων στις εμπορικές ανταλλαγές εντός της κοινής αγοράς μέσω της εναρμονίσεως των εθνικών νομοθεσιών .

21 . Ειδικότερα, η οδηγία του 1979 εκφράζει ένα συμβιβασμό μεταξύ αυτών των στόχων υπό το πρίσμα της διαχρονικής της εφαρμογής, θεσπίζοντας την υποχρέωση γνωστοποιήσεως των ουσιών που διατίθενται στην αγορά μετά από τις 18 Σεπτεμβρίου 1981 και απαλλάσσοντας τις άλλες ουσίες από αυτή τη γνωστοποίηση . Γι' αυτές τις τελευταίες ουσίες προβλέφθηκε απλώς η υποχρέωση συντάξεως ευρετηρίου σύμφωνα με το άρθρο 13 .

22 . Κατά τη στάθμιση μεταξύ των διαφόρων στόχων αυτό είναι το σημείο ισορροπίας στο οποίο κατέληξε ο κοινοτικός νομοθέτης .

23 . Η τήρηση της οδηγίας συνεπάγεται, επομένως, τη συμμόρφωση με τη συμβιβαστική λύση που εμπεριέχει . Αν δοθεί περισσότερο βάρος σε έναν ή στον άλλον από αυτούς τους στόχους μπορεί να ανατραπεί η ισορροπία της οδηγίας υπέρ του ενός ή του άλλου από αυτούς .

24 . Κατ' εμέ, πρέπει ακριβώς βάσει αυτής της κατευθυντήριας ιδέας να εμηνευθούν οι σχετικές διατάξεις της οδηγίας 79/831 .

25 . Σημειώνω, καταρχάς, τις διατάξεις του άρθρου 1, παράγραφος 1 :

"1 ) Η παρούσα οδηγία αποσκοπεί στην προσέγγιση των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών που αφορούν :

α ) την κοινοποίηση σχετικά με τις ουσίες,

β ) ...

όταν αυτές διατίθενται στην αγορά στα κράτη μέλη ."

26 . Με την παράγραφο 4 του ίδιου άρθρου επιχειρείται στη συνέχεια - αν και με ελάχιστα επιτυχή διατύπωση - να διευκρινιστούν δύο σημεία :

α ) το γεγονός ότι η ημερομηνία που λαμβάνεται υπόψη για τον καθορισμό των ουσιών "που διατίθενται στην αγορά" στις οποίες αναφέρεται η παράγραφος 1, στοιχείο α ), είναι η 18η Σεπτεμβρίου 1981

β ) το γεγονός ότι οι ουσίες που διατίθενται στην αγορά πριν από αυτή την ημερομηνία δεν υπόκεινται στην υποχρέωση γνωστοποιήσεως .

27 . Οφείλω να καταλήξω σ' αυτό το συμπέρασμα υπό το φως δύο λεπτομερειών διατυπώσεως της παραγράφου 4 :

α ) τα άρθρα 5, 6 και 7 δεν εφαρμόζονται ως προς τη γνωστοποίηση των αναφερομένων ουσιών

β ) πρόκειται καταρχάς για τις ουσίες που έχουν διατεθεί στην αγορά πριν από τις 18 Σεπτεμβρίου 1981 και, στη συνέχεια, για τις ουσίες που περιέχονται στο ευρετήριο που αναφέρεται στο άρθρο 13, παράγραφος 1 .

28 . Τόσο ως προς τις μεν όσο και ως προς τις δε, η οδηγία δεν εξαιρεί μόνο την εφαρμογή των άρθρων 6 και 7 που καθορίζουν τον τρόπο γνωστοποιήσεως, αλλά επίσης και την εφαρμογή του άρθρου 5 που ανάγει την υποχρέωση γνωστοποιήσεως σε προϋπόθεση για τη διάθεση στο εμπόριο .

29 . Αυτό σημαίνει ότι ο νομοθέτης, ακόμα και αν μπορούσε να εκφραστεί καλύτερα, δεν θέλησε να επιβάλουν τα κράτη μέλη υποχρέωση γνωστοποιήσεως γι' αυτές τις ουσίες .

30 . Ο καθορισμός διαφορετικών ημερομηνιών θα επέφερε, εξάλλου, στο σύστημα δυσμενή διάκριση ανάλογα με τις χώρες θίγοντας το στόχο της δημιουργίας της κοινής αγοράς γι' αυτό το είδος προϊόντων .

31 . Είναι δυνατό, όπως προέκυψε κατά τη συνεδρίαση, η διαφορά ημερομηνίας να οφείλεται στο γεγονός ότι η δανική νομοθεσία δημοσιεύτηκε πριν από τη θέσπιση της οδηγίας, το σχέδιο της οποίας μπορεί να υπέστη τροποποιήσεις κατά την τελική φάση της συζητήσεως .

32 . Πάντως, το γεγονός αυτό δεν εξαλείφει την ενδεχόμενη μη εφαρμογή, η οποία πρέπει να κριθεί σε σχέση με το δημοσιευθέν και ισχύον κείμενο της οδηγίας .

33 . Κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου ( 2 ), οι διατάξεις των οδηγιών έχουν δεσμευτικό αποτέλεσμα έναντι των κρατών μελών και "η ακριβής εφαρμογή" αυτών "έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία, καθόσον τα μέτρα εκτελέσεως έχουν αφεθεί στη διακριτική ευχέρεια των κρατών μελών ".

34 . Από το σύνολο αυτών των σκέψεων άγομαι λογικά να θεωρήσω ότι ευσταθεί το πρώτο μέρος της αιτιάσεως σχετικά με την παράγραφο 2 του άρθρου 11 του νόμου 212/79 .

35 . 'Οσον, τώρα, αφορά την παράγραφο 3 του άρθρου 11, μου φαίνεται δύσκολο να δεχτώ ότι η διάταξη αυτή δεν αφορά ακριβώς τους ίδιους στόχους με την παράγραφο 4 του άρθρου 6 της οδηγίας, εφόσον οι κίνδυνοι είναι ακριβώς οι ίδιοι, είτε πρόκειται για "νέες" ουσίες είτε για "παλαιές" ( ίσως ακόμη σοβαρότερους, όταν πρόκειται για ουσίες που δεν έχουν ποτέ γνωστοποιηθεί προηγουμένως, δηλαδή, σύμφωνα με το δανικό νόμο, για τις ουσίες που έχουν διατεθεί στο εμπόριο πριν από την 1η Οκτωβρίου 1980 ).

36 . Η άποψη αυτή μπορεί να στηριχτεί στο κείμενο - αν και όχι ιδιαίτερα σαφές, είναι αλήθεια - της παραγράφου 4 του άρθρου 1 της οδηγίας, που αποκλείει την εφαρμογή των άρθρων 5, 6 και 7 μόνο καθόσον αφορούν τη γνωστοποίηση .

37 . 'Ομως, η παράγραφος 4 του άρθρου 6 δεν κάνει λόγο, σχετικώς, για νέες γνωστοποιήσεις, αλλά μόνο για υποχρέωση πληροφορήσεως .

38 . Ενόψει των στόχων της οδηγίας, η εξομοίωση των "παλαιών ουσιών" με τις "νέες ουσίες" ως προς τις μεταβολές σε σχέση με τη χρησιμοποίηση ή τις μεταβολές σε σχέση με τις ποσότητες οι οποίες προβλέπονται από την οδηγία ή επήλθαν μετά τις 18 Σεπτεμβρίου 1981 δεν νομίζω ότι δίνει λαβή για επικρίσεις .

39 . Δεν θα ισχυριστώ, εντούτοις, το ίδιο για τις ενέργειες που πραγματοποιήθηκαν πριν από τις 18 Σεπτεμβρίου 1981, επειδή η ημερομηνία αυτή νομίζω ότι είναι αυτή που πρέπει να ληφθεί υπόψη για να γίνει διάκριση - αν αντιπαρατεθούν οι αιτιολογικές σκέψεις και οι διατάξεις του άρθρου 1, παράγραφος 4 - μεταξύ των "παλαιών" και των "νέων" ουσιών, και επομένως για να δικαιολογηθεί το ότι, σε σχέση με ορισμένες όψεις της ρυθμίσεως της οδηγίας, οι πρώτες "εξομοιώνονται" με τις δεύτερες .

40 . Δεδομένου ότι η ημερομηνία της 1ης Οκτωβρίου 1980 είναι η ημερομηνία από την οποία (" μετά από αυτή την ημερομηνία ") πρέπει να εφαρμοστούν στις "παλαιές ουσίες" οι διατάξεις που ισχύουν για τις "νέες ουσίες", η αμφισβητούμενη διάταξη του δανικού νόμου δεν συνάδει, ως προς αυτό το σημείο - και νομίζω μόνο ως προς αυτό το σημείο -, με την οδηγία 79/831 .

41 . ΙΙΙ - Η Επιτροπή βάλλει, με την προσφυγή της, κατά των διατάξεων του άρθρου 17 του νόμου 212/79, της 23ης Μαΐου 1979 και του άρθρου 9, παράγραφος 3, της αποφάσεως 409/80, της 17ης Σεπτεμβρίου 1980 .

42 . Στο δικόγραφο απαντήσεως η Επιτροπή βελτιώνει την αρχική της αιτίαση, υπογραμμίζοντας ότι οι ισχυρισμοί που διατυπώνει κατά του άρθρου 17 του νόμου συνδέονται με την αιτίαση που στρέφεται κατά του άρθρου 9, παράγραφος 3, της αποφάσεως .

43 . Κατά την Επιτροπή, το γεγονός ότι η τελευταία αυτή διάταξη επιβάλλει στους εισαγωγείς να πληροφορούν την αρμόδια αρχή για την εισαγωγή ουσιών που έχουν ήδη γνωστοποιηθεί εντός άλλων κρατών μελών αποδεικνύει ότι το άρθρο 17 του νόμου 212/79 μπορεί να ερμηνευθεί κατά τρόπο που δεν συμβιβάζεται με την οδηγία 79/831 .

44 . Ο ισχυρισμός της Επιτροπής, ας το παραδεχθούμε, δεν είναι λαμπρός από άποψη σαφήνειας υπό οποιαδήποτε διατύπωση .

45 . Εν πάση περιπτώσει, φαίνεται να αναφέρεται στις δύο διατάξεις, σε συνδυασμό μεταξύ τους, και όχι χωριστά σε κάθε μία .

46 . Ενόψει αυτών, η μόνη λογική έννοια της αιτιάσεως της Επιτροπής φαίνεται να είναι ότι το άρθρο 17 του δανικού νόμου μπορεί, κατά το γράμμα του, να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι επιτρέπει στον αρμόδιο υπουργό να απαιτεί τη γνωστοποίηση μιάς ουσίας που έχει ήδη γνωστοποιηθεί εντός άλλου κράτους μέλους .

47 . Αυτό σημαίνει ότι η εν λόγω διάταξη δεν περιέχει απλώς εξουσιοδότηση που συνδέεται με συγκεκριμένο αποτέλεσμα σε συμφωνία με την οδηγία, αλλά παρέχει απλώς διακριτική εξουσία της οποίας η χρήση για την επίτευξη αυτού του αποτελέσματος δεν αποτελεί παρά μία από τις εναλλακτικές δυνατότητες .

48 . Αυτό συνεπάγεται :

α ) ότι η διάταξη αυτή μπορεί να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι επιτρέπεται καταρχήν γνωστοποίηση που έχει γίνει εντός άλλου κράτους μέλους να μην εξομοιώνεται με γνωστοποίηση που έχει γίνει στη Δανία, έτσι ώστε να χρειάζεται σχετική απόφαση της αρμόδιας εθνικής αρχής

β ) ότι μπορεί να γίνει κακή χρήση της παρεχόμενης εξουσίας .

49 . Η πρώτη από αυτές τις δύο δυνατότητες, η οποία καθιστά αμφίβολο τον υποχρεωτικό χαρακτήρα της εξομοιώσεως της γνωστοποιήσεως υπό την έννοια της οδηγίας, θέτει το ζήτημα αν συμβιβάζεται με την οδηγία η διάταξη του άρθρου 17 , θεωρούμενη αυτοτελώς .

50 . Εντούτοις, η Επιτροπή δεν διατυπώνει τον ισχυρισμό της κατ' αυτό τον τρόπο, έτσι ώστε περιορίζομαι να εξετάσω την παράβαση που μπορεί να προκύπτει από τις δύο αυτές διατάξεις σε συνδυασμό μεταξύ τους .

51 . Υπ' αυτό το πρίσμα, μπορεί να γίνει δεκτό ότι η χρήση, από την αρμόδια αρχή, της εξουσιοδοτήσεως που παρέχει το άρθρο 17 του νόμου προστίθεται, με το άρθρο 9, παράγραφος 3, της αποφάσεως, στην υποχρέωση που επιβάλλεται στους εισαγωγείς να πληροφορήσουν προηγουμένως τον εθνικό φορέα προστασίας του περιβάλλοντος σχετικά με την εισαγωγή ουσιών που έχουν ήδη γνωστοποιηθεί εντός άλλου κράτους μέλους .

52 . 'Ομως, η οδηγία δημιούργησε ένα κοινοτικό σύστημα γνωστοποιήσεως και ελέγχου των επικινδύνων ουσιών, η δε γνωστοποίηση σε ένα κράτος μέλος ισχύει για όλη την Κοινότητα ( προοίμιο, πέμπτη αιτιολογική σκέψη ).

53 . Εξάλλου, το άρθρο 10 της οδηγίας θεσπίζει ένα μηχανισμό διαβιβάσεως των πληροφοριών που θεωρείται επαρκώς αποτελεσματικός το άρθρο 23 προβλέπει τη χρησιμοποίηση ενός μηχανισμού διασφαλίσεως που είναι στη διάθεση κάθε κράτους μέλους το δε άρθρο 21 ρυθμίζει τη διαδικασία θεσπίσεως των νέων μέτρων που καθίστανται αναγκαία, κατόπιν γνωμοδοτήσεως της Επιτροπής για την προσαρμογή στην τεχνική πρόοδο των οδηγιών, τη σύσταση της οποίας προέβλεψε το άρθρο 20 .

54 . Εντούτοις, δεν νομίζω ότι μπορεί να υποστηριχτεί ότι η απαίτηση του δανικού νόμου είναι αυτή καθαυτή ασυμβίβαστη με την οδηγία .

55 . Παρόλο που η οδηγία δεν το προβλέπει, το άρθρο 36 της Συνθήκης θα μπορούσε να δικαιολογήσει το γεγονός ότι - ενόψει ενδεχομένων ανεπαρκειών, καθυστερήσεων ή δυσκολιών που συνεπάγονται άλλες λύσεις - η εθνική νομοθεσία υποχρεώνει τον εισαγωγέα να πληροφορήσει την αρμόδια αρχή , ώστε να μπορέσει αυτή να προβεί σε ταχύ και ευχερή έλεγχο .

56 . Η υποχρέωση αποστολής απλού εγγράφου που να αναφέρει ότι η συγκεκριμένη ουσία γνωστοποιήθηκε εντός άλλου κράτους μέλους δεν νομίζω ότι πρέπει κατ' ανάγκη να αποτελεί υπέρμετρη ή δυσανάλογη απαίτηση που να μπορεί να συνιστά περιορισμό των εμπορικών ανταλλαγών, απαγορευόμενο από το άρθρο 30 .

57 . Η βαλλόμενη διάταξη δεν αναφέρει εντούτοις ποιά είναι η κύρωση της μη τηρήσεως του καθήκοντος πληροφορήσεως . 'Ομως, δεδομένου ότι από το γράμμα αυτής της διατάξεως μπορεί να συναχθεί ότι η προηγούμενη πληροφόρηση συνιστά προϋπόθεση για την εισαγωγή στη Δανία ουσιών που έχουν ήδη γνωστοποιηθεί εντός άλλου κράτους μέλους, σ' αυτό το απλό γεγονός οφείλεται μια επικριτέα ασάφεια που πρέπει να αναγνωρίσει το Δικαστήριο .

58 . Μόνο κατά τούτο θεωρώ ότι το άρθρο 9, παράγραφος 3, της αποφάσεως 409 μπορεί να κριθεί ως ασυμβίβαστο με το κοινοτικό δίκαιο .

59 . ΙV - Με το δικόγραφο της προσφυγής η Επιτροπή βάλλει κατά του άρθρου 18 του νόμου 212/79, καθόσον παρέχει στον αρμόδιο υπουργό διακριτική εξουσία βάσει της οποίας μπορεί να χορηγεί εξαιρέσεις που δεν προβλέπονται από την οδηγία .

60 . Εντούτοις, είναι προφανές ότι το περιεχόμενο της αιτιάσεως και το κείμενο της βαλλόμενης διατάξεως δεν βρίσκονται σε αντιστοιχία επιπλέον, δεδομένου ότι η διάταξη αυτή δεν αποτέλεσε αντικείμενο εξετάσεως κατά τη διάρκεια της φάσεως που προηγείται της ασκήσεως προσφυγής, η δανική κυβέρνηση προέβαλε με το υπόμνημά της αντικρούσεως ένσταση απαραδέκτου, καίτοι αναγνώρισε ότι η αιτίαση μπορούσε ενδεχομένως να αφορά το άρθρο 18 της αποφάσεως 409 .

61 . Με το υπόμνημα απαντήσεως, η Επιτροπή παραδέχτηκε ότι υπήρξε ασαφής και, τροποποιώντας της αιτίασή της, βάλλει κατά της τελευταίας αυτής διατάξεως .

62 . Κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου ( 3 ), το αντικείμενο της διαφοράς καθορίζεται με το δικόγραφο της προσφυγής (( άρθρο 38, παράγραφος 1, στοιχείο γ ), του κανονισμού διαδικασίας )) και τα μέρη δεν μπορούν να το μεταβάλουν κατά τη διάρκεια της δίκης, χωρίς αυτό να συνιστά προσβολή των δικαιωμάτων της άμυνας .

63 . Εντούτοις, δεν λησμονώ ότι στο έγγραφο οχλήσεως η Επιτροπή προέβαλε την αιτίαση, ορθώς, κατά του άρθρου 18 της αποφάσεως 409 .

64 . Είναι βέβαιο ότι ήδη στην αιτιολογημένη γνώμη η Επιτροπή κατέστησε τα πράγματα λιγότερο σαφή αναφερόμενη, χωρίς άλλες λεπτομέρειες, στη "δανική νομοθεσία", στη "δανική ρήτρα εξαιρέσεως" και στο "άρθρο 18 ".

65 . Η δανική κυβέρνηση ήταν εντούτοις σε θέση να αντιληφθεί την έννοια της αιτιάσεως υπό το φως του περιεχομένου του εγγράφου οχλήσεως και γι' αυτό το λόγο αναφέρθηκε σ' αυτό με την απάντησή της στην αιτιολογημένη γνώμη .

66 . Δηλώνοντας ότι είναι "έτοιμη να αποδεχθεί την κριτική που ασκεί η Επιτροπή", η δανική κυβέρνηση αναγνώρισε ότι έπρεπε πράγματι να πει με περισσότερη σαφήνεια ότι "οι διατάξεις του άρθρου 18 δεν μπορούν να εφαρμόζονται για να χορηγούνται παρεκκλίσεις που δεν προβλέπονται από την οδηγία ".

67 . Υπ' αυτές τις συνθήκες, είναι δυνατό να γίνει δεκτό ότι τα δικαιώματα της άμυνας του καθού κράτους δεν θίγηκαν με τη μεταβολή, στο υπόμνημα απαντήσεως, του περιεχομένου της αιτιάσεως μέχρι σημείου να δημιουργείται απαράδεκτο .

68 . Πάντως, είναι βέβαιο ότι βάλλοντας με το δικόγραφο της προσφυγής κατά του άρθρου 18 του νόμου 212 με τη διατύπωση που χρησιμοποίησε, η Επιτροπή δημιούργησε χωρίς λόγο σύγχυση στη δίκη και προφανώς κατέστησε δυσχερή την άμυνα του καθού .

69 . Θεωρώ ότι το Δικαστήριο δεν μπορεί να αποδεχτεί αυτό τον τρόπο ενέργειας, χωρίς να επιβάλει κυρώσεις, τουλάχιστον κατά την επιδίκαση των δικαστικών εξόδων .

70 . V - Τέλος, η Επιτροπή βάλλει κατά του άρθρου 6, παράγραφος 1, της αποφάσεως 409, καθόσον η διάταξη αυτή επεκτείνει στον εισαγωγέα την εξαίρεση γνωστοποιήσεως που το άρθρο 8, παράγραφος 1, τέταρτη περίπτωση, παρέχει στον παραγωγό για τις ουσίες που διατίθενται στην αγορά σε ποσότητες κατώτερες από ένα τόνο ετησίως .

71 . Κατά την Επιτροπή, η δανική διάταξη μπορεί να έχει την έννοια ότι μπορεί να γίνει υπέρβαση των ορίων που καθορίζει η οδηγία από παραγωγό που χρησιμοποιεί διάφορους εισαγωγείς για να διαθέσει στην αγορά ένα σημαντικό σύνολο μεμονωμένων ποσοτήτων κατώτερες από ένα τόνο .

72 . Γι' αυτό το λόγο, αντίθετα από ό,τι συνέβαινε προηγουμένως, τα περισσότερα από τα κράτη μέλη ( με εξαίρεση μόνο τη Δανία, την Ιταλία και σε ορισμένη έκταση την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας ) ακολουθούν σήμερα την ερμηνεία που έχει δώσει η Επιτροπή στην οδηγία .

73 . Η δανική κυβέρνηση επικαλείται μία δήλωση του Συμβουλίου και τα πρακτικά δύο συνεδριάσεων μεταξύ της Επιτροπής και των κρατών μελών για να στηρίξει τον ισχυρισμό της ότι υποστηρίχθηκε ότι εξομοιώνεται, εν προκειμένω, ο εισαγωγέας με τον παραγωγό .

74 . Πάντως, η δανική κυβέρνηση δεν αμφισβητεί ότι οι δύο διατάξεις αποκκλίνουν μεταξύ τους με την απάντηση στην αιτιολογημένη γνώμη παραδέχτηκε μάλιστα "ότι η ερμηνεία που δίνει η Επιτροπή στη δήλωση του Συμβουλίου σχετικά με τα πρακτικά των συνεδριάσεων ευσταθεί ".

75 . Και επ' αυτού επίσης του σημείου η επιχειρηματολογία της Επιτροπής δεν στερείται ασαφειών, επειδή δέχεται μερικές φορές ότι οι παραγωγοί μπορούν να μεταθέσουν στους εισαγωγείς την υποβολή της γνωστοποιήσεως που προβλέπεται στο άρθρο 8, παράγραφος 1, τέταρτη περίπτωση, σε άλλες δε περιπτώσεις δεν το δέχεται .

76 . 'Οπως κι αν είναι, δεν νομίζω ότι η δανική κυβέρνηση παρέσχε προς στήριξη της θέσεώς της επαρκή στοιχεία για να αποτραπεί η συναγωγή του συμπεράσματος που προκύπτει από την εξέταση των δύο διατάξεων σε συνδυασμό μεταξύ τους, δηλαδή ότι η επέκταση στους εισαγωγείς της απαλλαγής για μικρές ποσότητες είναι ασυμβίβαστη με την οδηγία .

77 . VΙ - Ενόψει των προηγουμένων, σας προτείνω να αναγνωρίσετε ότι το Βασίλειο της Δανίας δεν μετέφερε πλήρως στην εσωτερική του νομοθεσία τις διατάξεις της οδηγίας του Συμβουλίου 79/831, της 18ης Σεπτεμβρίου 1979, που τροποποίησε για έκτη φορά την οδηγία 67/548 της 27ης Ιουνίου 1967 .

78 . Εντούτοις, δεδομένου ότι, κατά τη γνώμη μου, οι αιτιάσεις της Επιτροπής εν μέρει μόνο ευσταθούν - και ενόψει των ασαφειών και ατελειών της επιχειρηματολογίας της που προκάλεσαν στη δίκη και στην επιχειρηματολογία του καθού περιττές δυσχέρειες - σας προτείνω να κάνετε χρήση της δυνατότητας που παρέχει το άρθρο 69, παράγραφος 3, του κανονισμού διαδικασίας και να καταδικάσετε την Επιτροπή στο ήμισυ των δικαστικών εξόδων .

(*) Μετάφραση από τα πορτογαλικά .

( 1 ) ΕΕ ειδ . εκδ . 13/009, σ . 13 .

( 2 ) Βλέπε, παραδείγματος χάρη, την απόφαση της 21ης Ιουνίου 1973 στην υπόθεση 79/72, Επιτροπή κατά Ιταλίας, Rεγ . 1973, r . 667, idiys r . 672 .

( 3 ) Βλέπε την απόφαση της 25ης Σεπτεμβρίου 1979 στην υπόθεση 232/78, Επιτροπή κατά Γαλλίας, Rεγ . 1979, r . 2729 jai ep.A tgm apevarg tgs 9gs OEejelbqiou 1981 rtgm upeherg 193/80, Epitqopoe jatae Itakias, uukkocoe 1981, r . 3019 jai ep.A tgm apevarg tgs 8gs Uebqouaqiou 1983 rtgm upeherg 124/81, Epitqopoe jatae Hmylamou Barikeiou, uukkocoe 1983, r . 203 jai ep .