61981J0292

1 . Γεωργία — Κοινή οργάνωση αγορών — Ζάχαρη — Προκαθορισμένες επιστροφές λόγω εξαγωγής — Καθορισμός μέ διαγωνισμό — Προκαθορισμός τών νομισματικών εξισωτικών ποσών — Μετατροπή σέ εθνικό νόμισμα — Εφαρμοστέες τιμές συναλλάγματος

( Κανονισμός τής Επιτροπής 243/78 , άρθρο 6 , παράγραφος 2 καί 3016/78 , παράρτημα , παράγραφος Χ α ))

2 . Γεωργία — Κοινή οργάνωση αγορών — Ζάχαρη — Τιμή παρεμβάσεως — Μή εγγυημένη τιμή στούς παραγωγούς γιά τίς εμπορικές τους συναλλαγές

3 . Πράξεις τών οργάνων — Αιτιολογία — Υποχρέωση — Έκταση

( Συνθήκη ΕΟΚ , άρθρο 190 )

4 . Πράξεις τών οργάνων — Κανονισμός — Αιτιολογία — Υποχρέωση — Έκταση

( Συνθήκη ΕΟΚ , άρθρο 190 )

5 . Γεωργία — Κοινή οργάνωση αγορών — Διάκριση μεταξύ παραγωγών ή καταναλωτών — Κριτήρια εκτιμήσεως — Διαφορά τών τεχνικών μηχανισμών τών διαφόρων οργανώσεων αγοράς — Κριτήριο εκτιμήσεως ανεφάρμοστο

( Συνθήκη ΕΟΚ , άρθρο 40 , παράγραφος 3 , εδάφιο 2 )

6 . Γεωργία — Κοινή οργάνωση αγορών — Διάκριση μεταξύ παραγωγών ή καταναλωτών — Έννοια — Διαφορά μεταχειρίσεως πού προκύπτει από τήν ελεύθερη επιλογή τών επιχειρηματιών μεταξύ δύο συστημάτων — Δέν υφίσταται διάκριση

( Συνθήκη ΕΟΚ , άρθρο 40 , παράγραφος 3 , εδάφιο 2 )

1 . Τό παράρτημα , παράγραφος Χ , στοιχείο α ), τού κανονισμού 3016/78 τής Επιτροπής , έχοντας ως αποτέλεσμα , σέ περίπτωση προκαθορισμού τών επιστροφών μέ προκαθορισμό τών νομισματικών εξισωτικών ποσών , τό νά ορίζεται ως τιμή συναλλάγματος πού εφαρμόζεται στή μετατροπή τής λογιστικής μονάδος σέ εθνικό νόμισμα , στή διαδικασία καθορισμού τών επιστροφών κατόπιν διαγωνισμού , η τιμή πού ισχύει τήν τελευταία ημέρα τής προθεσμίας υποβολής προσφορών γιά τόν διαγωνισμό ως πρός τίς επιστροφές , διενεργεί μία επιλογή πλήρως σύμφωνη μέ τό σκοπό τής μεθόδου προκαθορισμού . Η επίδικη διάταξη καθορίζει τή θέση τού εξαγωγέως κατά τή στιγμή τού διαγωνισμού , ωστε νά εξαλείφεται τό απρόβλεπτο στοιχείο πού θά συνιστούσε γι’ αυτόν η εφαρμογή τών επιστροφών πού ισχύουν κατά τήν ημέρα τής εξαγωγής . Εφ’ οσον η κατάσταση αυτή καθορίζεται σέ εθνικό νόμισμα , ο εξαγωγεύς δέν αναλαμβάνει γιά τό λόγο αυτό κανένα συναλλαγματικό κίνδυνο οσον αφορά τό ποσό τών επιστροφών .

Εφ’ οσον κατά τό άρθρο 6 , παράγραφος 2 , τού κανονισμού 243/78 τό εφαρμοστέο νομισματικό ποσό ειναι επίσης εκείνο πού ισχύει τήν τελευταία ημέρα τής προθεσμίας υποβολής τών προσφορών , δέν υφίσταται , επί τού σημείου αυτού , καμμία διαφορά μεταξύ τού συστήματος καθορισμού τών επιστροφών λόγω εξαγωγής καί εκείνου τών νομισματικών εξισωτικών ποσών .

2 . Ο μηχανισμός παρεμβάσεως στόν τομέα τής ζάχαρης έχει ως σκοπό τή διατήρηση τών τιμών αγοράς στό επιθυμητό επίπεδο , μέ τήν επιβαλλομένη στούς οργανισμούς παρεμβάσεως υποχρέωση νά δέχονται τή ζάχαρη , υπό τήν επιφύλαξη τών διαφορών καθεστώτος αναλόγως τού άν πρόκειται γιά ζάχαρη Α , Β ή Γ στό επίπεδο τής τιμής παρεμβάσεως , αλλά όχι νά παρέχει στούς παραγωγούς τήν εγγύηση οτι θά επιτύχουν τήν τιμή αυτή γιά κάθε συναλλαγή τους , ακόμη δέ ολιγότερο νά επιβάλλει στούς αγοραστές αναθεώρηση τών συμβάσεών τους σέ περίπτωση μεταβολής τής τιμής παρεμβάσεως ή τής τιμής συναλλάγματος . Ο καθορισμός τόσο τής εξαγωγικής τιμής πωλήσεως , οσο καί τής τιμής αγοράς τής ζάχαρης εναπόκειται στήν ελεύθερη απόφαση καί , επομένως , στόν κίνδυνο τών επιχειρήσεων· η υπαρξη ενός τέτοιου κινδύνου ή η υπαρξη υποχρεώσεων πού προκύπτουν από επαγγελματικές συμφωνίες δέν δύνανται , επομένως , νά δικαιολογήσουν αναθεώρηση τών ποσών , τά οποία καθορίζονται σέ συνάρτηση μέ τήν κοινοτική κανονιστική ρύθμιση υπό μορφή , ιδίως , επιστροφών λόγω εξαγωγής .

3 . Η αιτιολογία πού απαιτεί τό άρθρο 190 τής συνθήκης πρέπει νά προσαρμόζεται στή φύση τής οικείας πράξεως . Πρέπει νά αφήνει νά διαφαίνεται κατά τρόπο σαφή καί μή διφορούμενο η συλλογιστική τής κοινοτικής αρχής , εκδότου τής αμφισβητουμένης πράξεως , ωστε νά επιτρέπει στούς ενδιαφερομένους νά γνωρίζουν τούς λόγους πού δικαιολογούν τή λήψη τού μέτρου καί στό Δικαστήριο νά ασκεί τόν έλεγχό του .

4 . Δέν απαιτείται η αιτιολογία ενός κανονισμού νά εξειδικεύει τά διάφορα πραγματικά ή νομικά δεδομένα , κάποτε πολυάριθμα καί πολύπλοκα , τά οποία αποτελούν τό αντικείμενο τού κανο νισμού , εφ’ οσον ο κανονισμός αυτός περιλαμβάνεται στό συστηματικό πλαίσιο τού συνόλου , τού οποίου αποτελεί μέρος . Άν η αμφισβητουμένη πράξη αποκαλύπτει τό ουσιώδες τού επιδιωκομένου από τό κοινοτικό όργανο σκοπού , θά ηταν υπερβολικό νά απαιτηθεί ειδική αιτιολογία γιά τήν κάθε μία από τίς τεχνικές επιλογές στίς οποίες προέβη .

5 . Αφού κάθε κοινή οργάνωση αγοράς έχει τά ιδικά της χαρακτηριστικά , η σύγκριση τών τεχνικών μηχανισμών πού χρησιμοποιούνται γιά τήν κανονιστική ρύθμιση τών διαφόρων τομέων τής αγοράς δέν δύναται νά αποτελέσει έγκυρη βάση γιά νά στοιχειοθετηθεί η αιτίαση οτι εισάγονται διακρίσεις μεταξύ ανομοίων προϊόντων , υποκειμένων σέ διαφορετικούς κανόνες καί τά οποία , επί πλέον , δέν έχουν καμμία ανταγωνιστική σχέση .

6.Δέν εισάγει διάκριση μεταξύ παραγωγών ή καταναλωτών η διαφορά μεταχειρίσεως πού δέν ειναι παρά η συνέπεια τής επιλογής μεταξύ δύο συστημάτων πού η κοινή οργάνωση αγοράς προτείνει στούς επιχειρηματίες καί πού αυτοί επιλέγουν ελεύθερα αναλόγως τών προτιμήσεών τους .

Στίς συνεκδικαζόμενες υποθέσεις 292 καί 293/81 ,

πού έχουν ως αντικείμενο αιτήσεις τού Tribunal administratif τού Παρισιού πρός τό Δικαστήριο , κατ’ εφαρμογή τού άρθρου 177 τής συνθήκης ΕΟΚ , μέ τίς οποίες ζητείται , στά πλαίσια τών διαφορών πού εκκρεμούν ενώπιον τού αιτούντος δικαστηρίου μεταξύ

SOCIETE JEAN LION ET CIE , μέ εδρα τό Παρίσι ( υπόθεση 292/81 ),

SOCIETE LOIRET & HAENTJENS SA ,

SOCIETE JEAN LION ET CIE ,

SOCIETE DEBMAN ,

SOCIETE «ANCIENNE MAISON MARCEL BAUCHE» SA ,

SOCIETE SCOA SA ,

SOCIETE SUCRIMEX SA ,

SOCIETE PHILIPP BROTHERS SA ,

COMPAGNIE COMMERCIALE «SUCRES ET DENREES»

SOCIETE PIERRE PEETERS , SARL ,

μέ εδρα τό Παρίσι ( υπόθεση 293/81 ),

καί

FONDS D’INTERVENTION ET DE REGULARISATION DU MARCHE DU SUCRE ( FIRS ), μέ εδρα τό Παρίσι ,

η έκδοση προδικαστικής αποφάσεως ως πρός τό κύρος τού κανονισμού 3016/78 τής Επιτροπής , τής 20ής Δεκεμβρίου 1978 , περί καθορισμού ορισμένων λεπτομερειών γιά τήν εφαρμογή τιμών συναλλάγματος στούς τομείς τής ζάχαρης καί τής ισογλυκόζης ,

1 Μέ δύο αποφάσεις τής 10ης Νοεμβρίου 1981 , πού περιήλθαν στό Δικαστήριο στίς 16 ιδίου μηνός , τό Tribunal administratif τού Παρισού υπέβαλε , δυνάμει τού άρθρου 177 τής συνθήκης ΕΟΚ , τρία προδικαστικά ερωτήματα ως πρός τό κύρος τού κανονισμού 3016/78 τής Επιτροπής , τής 20ής Δεκεμβρίου 1978 , περί καθορισμού ορισμένων λεπτομερειών γιά τήν εφαρμογή τιμών συναλλάγματος στούς τομείς τής ζάχαρης καί τής ισογλυκόζης ( ΕΕ ειδ . έκδ . 03/023 , σ . 105 ), καί ειδικότερα , τών διατάξεων τής παραγράφου Χ , στοιχείο α ), τού παραρτήματος τού κανονισμού αυτού .

2 Από τή δικογραφία προκύπτει οτι η εταιρία Jean Lion et Cie , προσφεύγουσα στήν κυρία δίκη στήν υπόθεση 292/81 , κατά τήν περίοδο εμπορίας ζάχαρης 1979-1980 διενήργησε εξαγωγές ζάχαρης καί πρός τόν σκοπό αυτόν έλαβε , μεταξύ 7ης Φεβρουαρίου καί 13ης Ιουνίου 1979 , από τόν αρμόδιο εθνικό οργανισμό , τό Fonds d’intervention et de regularisation du marche du sucre ( FIRS ) ( Ταμείο παρεμβάσεως καί διακανονισμού τής αγοράς ζάχαρης ), πιστοποιητικά εξαγωγής ζάχαρης μέ προορισμό τρίτες χώρες καί μέ εκ τών προτέρων καθορισμό , κατόπιν διαγωνισμού , τών επιστροφών λόγω εξαγωγής καί εκ τών προτέρων καθορισμό τών νομισματικών εξισωτικών ποσών ( εφ’ εξής : «προκαθορισμός» ). Μετά τήν έκδοση τών εν λόγω πιστοποιητικών , η Κοινότης προέβη σέ υποτίμηση τής αντιπροσωπευτικής τιμής τού γαλλικού φράγκου ( αποκαλουμένης «πράσινης τιμής» ) καί αύξησε τήν τιμή παρεμβάσεως τής ζάχαρης , τόσο δέ τό ενα , οσο καί τό άλλο μέτρο ετέθησαν σέ ισχύ τήν 1η Ιουλίου 1979 , ( JO L 161 , σ . 4 καί κανονισμός 1288/79 , τής 25ης Ιουνίου 1979 , JO L 162 , σ . 1 ).

3 Η προσφεύγουσα στήν κυρία δίκη , επειδή εθεώρησε οτι μέ τίς απρόβλεπτες αυτές ενέργειες τά κοινοτικά όργανα μετέβαλαν τούς οικονομικούς ορους τών εξαγωγών πού εκάλυπταν τά επίδικα πιστοποιητικά , υπέβαλε στό FIRS αίτηση προκειμένου νά επιτύχει συμπληρωματικές επιστροφές επί τών εξαγωγών ζάχαρης τίς οποίες ειχε πραγματοποιήσει , κατά τρόπο πού νά λαμβάνεται υπ’ όψη η υποτίμηση τού «πράσινου φράγκου» καί η αύξηση τής τιμής παρεμβάσεως . Δεδομένου οτι τό FIRS δέν έδωσε συνέχεια στήν αίτηση αυτή , η προσφεύγουσα ήσκησε ενώπιον τού Tribunal administratif προσφυγή κατ’ αυτής τής σιωπηρής απορριπτικής αποφάσεως . Επειδή τό FIRS προέβαλε γιά τήν άμυνά του οτι δέν έπραξε τίποτε άλλο από τού νά εφαρμόσει τήν υφισταμένη κοινοτική κανονιστική ρύθμιση , η προσφεύγουσα αμφισβήτησε τό κύρος τής εν λόγω κανονιστικής ρυθμίσεως , λόγω τού οτι η ρύθμιση αυτή δέν περιλαμβάνει διατάξεις , οι οποίες νά επιτρέπουν τήν προσαρμογή τών επιστροφών πρός όφελος τών επιχειρήσεων πού έκαμαν χρήση τής ευχερείας προκαθορισμού .

4 Η εταιρία Loiret & Haentjens καί οκτώ άλλες εταιρίες εξαγωγής ζάχαρης , προσφεύγουσες στήν κυρία δίκη στήν υπόθεση 293/81 , έλαβαν πιστοποιητικά εξαγωγής μέ προκαθορισμό τών επιστροφών τών νομισματικών εξισωτικών ποσών , κατά τή διάρκεια χρονικής περιόδου μεταγενέστερης τών νομισματικών γεγονότων πού αφορούν τήν υπόθεση 292/81 , αλλά προγενέστερη τής 28ης Σεπτεμβρίου 1979 , ημερομηνίας εκδόσεως τού κανονισμού 2139/79 ( JO L 246 , σ . 76 ) πού προέβλεπε νέα υποτίμηση τού «πράσινου φράγκου» από 1ης Οκτωβρίου 1979 . Δεδομένου οτι δέν επέτυχαν τίς εκ μέρους τού FIRS συμπληρωματικές επιστροφές προκειμένου νά συμψηφίσουν τίς συνέπειες τής εν λόγω μεταβολής τής αντιπροσωπευτικής τιμής , ήσκησαν ενώπιον τού Tribunal administratif προσφυγές , μέ περιεχόμενο ανάλογο μέ εκείνο τής προσφυγής στήν υπόθεση 292/81 .

5 Προκειμένου νά κρίνει τό σύνολο τών προσφυγών αυτών τό Tribunal administratif υπέβαλε ερωτήματα ως πρός τό κύρος τού κανονισμού 3016/78 , τού οποίου τό παράρτημα Χ α ) έχει ως αποτέλεσμα , σέ περίπτωση προκαθορισμού τών επιστροφών μέ προκαθορισμό τών νομισματικών εξισωτικών ποσών , νά ορίζεται ως τιμή συναλλάγματος πού εφαρμόζεται στήν μετατροπή τής λογιστικής μονάδος σέ εθνικό νόμισμα η τιμή πού ισχύει τήν τελευταία ημέρα τής προθεσμίας υποβολής προσφορών γιά τόν διαγωνισμό ως πρός τίς επιστροφές . Επειδή η διάταξη αυτή έχει ως αποτέλεσμα νά καθιστά ανενεργό , έναντι τών κατόχων πιστοποιητικών εξαγωγής μέ προκαθορισμό τών επιστροφών καί τών νομισματικών εξισωτικών ποσών , οιαδήποτε μεταγενέστερη μεταβολή τής τιμής συναλλάγματος , τό Tribunal administratif υπέβαλε , ως πρός τό κύρος τής διατάξεως αυτής , τρία ερωτήματα διατυπωμένα ως εξής :

Ο κανονισμός ( ΕΟΚ ) αριθ . 3016/78 , τής 20ής Δεκεμβρίου 1978 , ειναι έγκυρος εν όψει τών διατάξεων τού άρθρου 190 τής συνθήκης τής Ρώμης ;

Εισάγει στήν κοινοτική κανονιστική ρύθμιση μέτρα ενέχοντα διακρίσεις , τά οποία θίγουν τό κύρος του ;

Εξεδόθη κατά παράβαση τών διατάξεων τού κανονισμού ( ΕΟΚ ) αριθ . 243/78 , τής 1ης Φεβρουαρίου 1978 περί τού εκ τών προτέρων καθορισμού τών νομισματικών εξισωτικών ποσών , τών οποίων συνιστά μέτρο προσαρμογής ;

6 Θά πρέπει , πρώτον , νά εξετασθεί τό τρίτο ερώτημα , τό οποίο αφορά τό ουσιαστικό κύρος τής επιδίκου διατάξεως , καθ’ οσον η λύση τού ζητήματος αυτού συνιστά προϋπόθεση τής απαντήσεως στό πρώτο ερώτημα , πού ειναι σχετικό μέ τήν αιτιολογία τής ιδίας διατάξεως .

Επί τού τρίτου ερωτήματος

7 Ως πρός τό τρίτο ερώτημα επιβάλλεται η προκαταρκτική παρατήρηση οτι , αντιθέτως από ο,τι φαίνεται νά υποθέτει η διατύπωση τού ερωτήματος αυτού , δέν υφίσταται καμμία ιεραρχική σχέση μεταξύ τού κανονισμού 3016/78 , τού οποίου τό κύρος αμφισβητείται , καί τού κανονισμού 243/78 τής Επιτροπής , τής 1ης Φεβρουαρίου 1978 , περί καθιερώσεως τού εκ τών προτέρων καθορισμού τών νομισματικών εξισωτικών ποσών ( οπως ετροποποιήθη από τόν κανονισμό 1544/78 τής Επιτροπής , τής 4ης Ιουλίου 1978 , ΕΕ ειδ . έκδ . 03/021 , σ . 239 ). Πράγματι , οι δύο αυτοί κανονισμοί , μολονότι στηρίζονται επί διαφορετικών νομικών βάσεων — καθ’ οσον ο μέν πρώτος ανάγεται συγχρόνως στόν κανονισμό 3330/74 τού Συμβουλίου , τής 19ης Δεκεμβρίου 1974 , περί κοινής οργανώσεως αγοράς στόν τομέα τής ζάχαρης ( ΕΕ ειδ . έκδ . 03/011 , σ . 134 ) καί στόν κανονισμό 878/77 τού Συμβουλίου , τής 26ης Απριλίου 1977 , περί τών τιμών συναλλάγματος πού πρέπει νά εφαρμοσθούν στόν γεωργικό τομέα , ο δέ δεύτερος στόν κανονισμό τού Συμβουλίου 974/71 , τής 12ης Μα ΐου 1971 , περί ορισμένων μέτρων συγκυριακής πολιτικής πού πρέπει νά ληφθούν στόν γεωργικό τομέα σάν συνέπεια τής προσωρινής διευρύνσεως τών περιθωρίων διακυμάνσεως τών νομισμάτων ορισμένων κρατών μελών ( ΕΕ ειδ . έκδ . 03/006 , σ . 192 ), οπως ετροποποιήθη μεταγενέστερα — εξεδόθησαν καί οι δύο από τήν Επιτροπή καί από απόψεως εκτελέσεως ευρίσκονται στό ίδιο επίπεδο εν σχέσει πρός τούς κανονισμούς τού Συμβουλίου .

8 Τό ερώτημα πού έθεσε τό Tribunal administratif πρέπει , επομένως , νά νοηθεί οτι αποβλέπει στό νά διευκρινισθεί άν τό κύρος τής υπό κρίση διατάξεως τού κανονισμού 3016/78 δύναται νά αμφισβητηθεί λόγω τού οτι , οπως διατείνονται οι προσφεύγουσες στήν κυρία δίκη , δημιουργεί μία ασυνέχεια ή αντινομία στό σύστημα καθορισμού τών επιστροφών λόγω εξαγωγής καί τών νομισματικών εξισωτικών ποσών .

9 Δέν αμφισβητείται οτι θεσπίζοντας τήν επίδικη διάταξη τού κανονισμού 3016/78 , η Επιτροπή ενήργησε εντός τών ορίων τών εξουσιών , οι οποίες τής παρεσχέσθησαν στό πλαίσιο , αφ’ ενός , τής κοινής οργανώσεως αγοράς στόν εξεταζόμενο τομέα , καί , αφ’ ετέρου , τών διατάξεων τής κανονιστικής ρυθμίσεως πού εφαρμόζεται σέ περίπτωση μεταβολής τής αξίας τής λογιστικής μονάδος πού σέ περίπτωση προσαρμογής τών τιμών τών γεωργικών προϊόντων πού αποτελούν τό αντικείμενο τού κανονισμού 1134/68 τού Συμβουλίου , τής 30ής Ιουλίου 1968 ( ΕΕ ειδ . έκδ . 03/004 , σ . 3 ), οπως ετροποποιήθη διαδοχικώς από τούς κανονισμούς 878/77 τού Συμβουλίου , τής 26ης Απριλίου 1977 ( ΕΕ ειδ . έκδ . 03/018 , σ . 27 ) καί 976/78 , τής 12ης Μα ΐου 1978 ( ΕΕ ειδ . έκδ . 03/021 , σ . 28 ), καί στούς οποίους αναφέρεται , άμεσα ή έμμεσα , τό προοίμιο τού επιδίκου κανονισμού .

10 Ο κανονισμός 3016/78 , κατά τή δεύτερη αιτιολογική σκέψη τού προοιμίου του , έχει ως αντικείμενο , εν όψει τής εφαρμογής τών τιμών μετατροπής , τόν καθορισμό τού χρόνου πραγματοποιήσεως κάθε συναλλαγής ή μέρους αυτής τής συναλλαγής πού δίνει λαβή στήν καταβολή ή τήν είσπραξη τών διαφόρων ποσών , τά οποία προβλέπονται από τήν κοινοτική κανονιστική ρύθμιση . Τό παράρτημα απαριθμεί 32 διαφορετικά ποσά , μεταξύ τών οποίων στήν παράγραφο Χ , στοιχείο α ) «κάθε εισφορά κατά τήν εισαγωγή καί τήν εξαγωγή καθώς καί κάθε επιστροφή κατά τήν εξαγωγή πού προβλέπονται δυνάμει τού κανονισμού ( ΕΟΚ ) αριθ . 3330/74 : α ) μέ εκ τών προτέρων καθορισμό τών νομισματικών εξισωτικών ποσών» . Έναντι τής ενδείξεως αυτής αναφέρεται οτι η τιμή συναλλάγματος πού πρέπει νά εφαρμοσθεί ειναι η «αντιπροσωπευτική τιμή πού εφαρμόζεται τήν ημέρα πού αναφέρεται στό άρθρο 6 τού κανονισμού ( ΕΟΚ ) αριθ . 243/78 , οπως τροποποιήθηκε από τόν κανονισμό ( ΕΟΚ ) αριθ . 1544/78» . Από τίς παραπομπές αυτές προκύπτει οτι η εν λόγω ημέρα ειναι η τελευταία ημέρα τής προθεσμίας υποβολής προσφορών στήν διαδικασία καθορισμού τών επιστροφών λόγω εξαγωγής μέ διαγωνισμό .

11 Η επιλογή τής ημέρας αυτής από τήν Επιτροπή δέν δύναται νά αμφισβητηθεί . Πράγματι , η επιλογή αυτή ευρίσκεται σέ πλήρη συμφωνία μέ τό σκοπό τής μεθόδου προκαθορισμού , καθ’ οσον η αμφισβητουμένη διάταξη συνίσταται , ακριβώς , στό νά καθορίζεται η θέση τού εξαγωγέα κατά τή στιγμή τού διαγωνισμού , ωστε νά εξαλείφεται τό απρόβλεπτο στοιχείο πού θά συνιστούσε γι’ αυτόν η εφαρμογή τών επιστροφών πού ισχύουν κατά τήν ημέρα τής εξαγωγής . Η Επιτροπή δικαίως ετόνισε οτι , εφ’ οσον η κατάσταση αυτή καθορίζεται σέ εθνικό νόμισμα , ο εξαγωγεύς δέν αναλαμβάνει γιά τό λόγο αυτό κανένα συναλλαγματικό κίνδυνο οσον αφορά τό ποσό τών επιστροφών , προσαρμοζόμενο πρός τά άνω ή πρός τά κάτω αναλόγως τών περιστάσεων , σέ συνάρτηση μέ τό νομισματικό εξισωτικό ποσό . Θά πρέπει νά αναφερθεί οτι δυνάμει τής ιδίας τής παραπομπής πού περιλαμβάνεται στό παράρτημα , παράγραφος Χ , στοιχείο α ), τού κανονισμού 3016/78 , δέν δύναται νά υφίσταται επί τού σημείου αυτού διαφορά μεταξύ τού εν λόγω κανονισμού καί τού κανονισμού 243/78 , καθ’ οσον τό εφαρμοστέο νομισματικό εξισωτικό ποσό ειναι επίσης εκείνο πού ισχύει τήν τελευταία ημέρα τής προθεσμίας υποβολής τών προσφορών , κατά τούς ορους τού άρθρου 6 , παράγραφος 2 , τού τελευταίου αυτού κανονισμού .

12 Θά πρέπει , επομένως , νά διαπιστωθεί οτι εν πάση περιπτώσει δέν υφίσταται καμμία δυσαρμονία μεταξύ τών δύο κανονισμών , στούς οποίους αναφέρεται τό τρίτο ερώτημα πού υπέβαλε τό Tribunal administratif .

13 Πάντως , οι προσφεύγουσες προβάλλουν οτι ο προκαθορισμός τών επιστροφών καί τών νομισματικών εξισωτικών ποσών δέν παρέχει πλήρη ασφάλεια στούς επιχειρηματίες , δεδομένου οτι κάθε συναλλαγή αναφερομένη στήν εξαγωγή ζάχαρης περιλαμβάνει ενα τρίτο στοιχείο , τό οποίο ειναι η τιμή τής ζάχαρης , ακριβέστερα η τιμή αγοράς αφ’ ενός , καί η τιμή πωλήσεως στούς αγοραστές στίς τρίτες χώρες , αφ’ ετέρου . Επί τού θέματος αυτού , οι προσφεύγουσες εκθέτουν οτι η τιμή πωλήσεως καθορίζεται συμβατικώς μέ τούς αγοραστές εκ τών προτέρων καί πρό πολλού χρόνου . Όσον αφορά τήν τιμή αγοράς , σύμφωνα μέ τά συναλλακτικά ήθη τού επαγγέλματος , υπόκειται σέ αυξήσεις κατά τή διάρκεια εκτελέσεως τών συμβάσεων , λαμβανομένης υπ’ όψη τής εξελίξεως τής τιμής παρεμβάσεως . Εκθέτουν οτι οι έμποροι ζάχαρης δεσμεύονται μέ συμβατικές ρήτρες πού συνεφωνήθησαν στό πλαίσιο τής Association du commerce de sucre ( Ενώσεως Επαγγελματικών Οργανώσεων Εμπορίας Ζάχαρης τών χωρών τής Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητος ) ( Assuc ). Σύμφωνα μέ τίς ρήτρες αυτές , η τιμή αγοράς στίς συμβάσεις πρέπει νά προσαρμόζεται κατά τρόπο πού νά αντικατοπτρίζει οιαδήποτε μεταβολή τής κοινοτικής τιμής παρεμβάσεως , η οποία επέρχεται πρό τής παραδόσεως τής ζάχαρης , εκφραζομένη στό νόμισμα τής συμβάσεως , μετατρεπομένη βάσει τής αντιπροσωπευτικής τιμής τού εν λόγω νομίσματος , νοουμένου οτι οιαδήποτε μεταβολή ειναι εις βάρος τού αγοραστού . Σύμφωνα μέ τούς ισχυρισμούς τους , πρόκειται γιά «επιτακτική συνήθεια» τού επαγγέλματος τήν οποία οι έμποροι ζάχαρης δέν δύνανται νά αγνοήσουν . Έτσι , οιαδήποτε αύξηση τής τιμής παρεμβάσεως , είτε αυτής καθ’ εαυτής τής τιμής παρεμβάσεως είτε κατόπιν μεταβολής τής τιμής μετατροπής τής λογιστικής μονάδος , επιφέρει τήν ανατροπή τής ισορροπίας τών συμβάσεων πού καλύπτονται από τά πιστοποιητικά εξαγωγής .

14 Η επιχειρηματολογία αυτή τών προσφευγουσών στηρίζεται στήν παρανόηση τού μηχανισμού τών κοινοτικών κανονισμών καί , ειδικότερα , τού μηχανισμού παρεμβάσεως . Ο μηχανισμός αυτός έχει ως σκοπό τή διατήρηση τών τιμών αγοράς στό επιθυμητό επίπεδο , μέ τήν επιβαλλομένη στούς οργανισμούς παρεμβάσεως υποχρέωση νά δέχονται τή ζάχαρη υπό τήν επιφύλαξη τών διαφορών καθεστώτος αναλόγως τού άν πρόκειται γιά ζάχαρη Α , Β ή Γ στό επίπεδο τής τιμής παρεμβάσεως , αλλά όχι νά παρέχει στούς παραγωγούς τήν εγγύηση οτι θά επιτύχουν τήν τιμή αυτή γιά κάθε συναλλαγή τους , ακόμη δέ ολιγότερο νά επιβάλλει στούς αγοραστές αναθεώρηση τών συμβάσεών τους σέ περίπτωση μεταβολής τής τιμής παρεμβάσεως ή τής τιμής συναλλάγματος . Ο καθορισμός τόσο τής εξαγωγικής τιμής πωλήσεως , οσο καί τής τιμής αγοράς τής ζάχαρης εναπόκειται στήν ελεύθερη απόφαση καί , επομένως , στόν κίνδυνο τών επιχειρήσεων· η υπαρξη ενός τέτοιου κινδύνου ή η υπαρξη υποχρεώσεων πού προκύπτουν από επαγγελματικές συμφωνίες δέν δύνανται , επομένως , νά δικαιολογήσουν αναθεώρηση τών ποσών , τά οποία καθορίζονται σέ συνάρτηση μέ τήν κοινοτική κανονιστική ρύθμιση υπό μορφή , ιδίως , επιστροφών λόγω εξαγωγής . Η επιχειρηματολογία αυτή τών προσφευγουσών στήν κυρία δίκη ειναι , επομένως , αποκρουστέα .

15 Από τίς προηγηθείσες σκέψεις προκύπτει οτι από τήν εξέταση τού τρίτου ερωτηματος πού υπέβαλε τό Tribunal adminstratif δέν προέκυψαν στοιχεία ικανά νά επηρεάσουν τό κύρος τού κανονισμού 3016/78 .

Επί τού πρώτου ερωτήματος

16 Μέ τό πρώτο ερώτημά του τό Tribunal administratif ζητεί νά πληροφορηθεί άν ο κανονισμός 3016/78 ειναι έγκυρος εν όψει τής απαιτήσεως αιτιολογήσεως πού απορρέει από τό άρθρο 190 τής συνθήκης ΕΟΚ .

17 Οι προσφεύγουσες στήν κυρία δίκη προβάλλουν επί τού θέματος αυτού οτι ο εν λόγω κανονισμός περιλαμβάνει , ως μόνη αιτιολογία , στήν τρίτη αιτιολογική του σκέψη , τόν ισχυρισμό οτι «πρός τό σκοπό μιάς καλής διαχειρίσεως τής αγοράς τής ζάχαρης καί τής ισογλυκόζης , πρέπει νά προσδιορισθεί , γιά κάθε ειδος ενέργειας σ’ αυτούς τούς τομείς , ο τρόπος καθορισμού τής εφαρμοζομένης τιμής συναλλάγματος» . Αυτή η γενική αιτιολογία δέν περιέχει καμμία ένδειξη τών λόγων , οι οποίοι οδήγησαν τήν Επιτροπή νά προτιμήσει , μέ τήν παράγραφο Χ , στοιχείο α ), τού παραρτήματος , γιά τόν προκαθορισμό τών επιστροφών λόγω εξαγωγής , τήν τελευταία ημέρα τής προθεσμίας υποβολής τών προσφορών γιά τόν διαγωνισμό .

18 Σύμφωνα μέ τή νομολογία τού Δικαστηρίου , η αιτιολογία πού απαιτεί τό άρθρο 190 τής συνθήκης πρέπει νά προσαρμόζεται στή φύση τής οικείας πράξεως . Πρέπει νά αφήνει νά διαφαίνεται κατά τρόπο σαφή καί μή διφορούμενο η συλλογιστική τής κοινοτικής αρχής , εκδότου τής αμφισβητουμένης πράξεως , ωστε νά επιτρέπει στούς ενδιαφερομένους νά γνωρίζουν τούς λόγους πού δικαιολογούν τή λήψη τού μέτρου καί στό Δικαστήριο νά ασκεί τόν έλεγχό του ( βλέπε τήν πιό πρόσφατη απόφαση τής 30ής Σεπτεμβρίου 1982 , Tunnel Refineries Ltd ., 114/81 , Συλλογή 1982 , σ . 3189 ).

19 Εξ άλλου , οπως προκύπτει από τήν παγία νομολογία ( βλέπε , ειδικότερα , τήν απόφαση τής 20ής Ιουνίου 1973 , Koninklijke Lassiefabrieken , 80/72 , Recueil σ . 635 ), δέν απαιτείται η αιτιολογία τών κανονισμών νά εξειδικεύει τά διάφορα πραγματικά ή νομικά δεδομένα , κάποτε πολυάριθμα καί πολύπλοκα , τά οποία αποτελούν τό αντικείμενο τών κανονισμών , εφ’ οσον οι κανονισμοί αυτοί περιλαμβάνονται στό συστηματικό πλαίσιο τού συνόλου , τού οποίου αποτελούν μέρος . Αυτή ειναι ασφαλώς η περίπτωση τού αμφισβητουμένου κανονισμού , τό παράρτημα τού οποίου καθορίζει τό χρονικό σημείο πού πρέπει νά λαμβάνεται υπ’ όψη γιά τόν καθορισμό τών τιμών συναλλάγματος εν όψει τών 32 διαφορετικών κατηγοριών οικονομικών ή διοικητικών πράξεων , στό πλαίσιο τής κοινής οργανώσεως αγοράς τής ζάχαρης . Άν η αμφισβητουμένη πράξη αποκαλύπτει τό ουσιώδες τού επιδιωκομένου από τό κοινοτικό όργανο σκοπού , θά ηταν υπερβολικό νά απαιτηθεί ειδική αιτιολογία γιά τήν κάθε μία από τίς τεχνικές επιλογές στίς οποίες προέβη . Επί πλέον , από τά ανωτέρω προκύπτει οτι η επιλογή , από τήν Επιτροπή , τής τελευταίας ημέρας τής προθεσμίας υποβολής τών προσφορών εν όψει τού διαγωνισμού γιά τόν καθορισμό τών επιστροφών λόγω εξαγωγής , ειναι πλήρως εναρμονισμένη μέ τό σύνολο τού συστήματος .

20 Από τίς προηγούμενες σκέψεις προκύπτει οτι οι προσφεύγουσες έπρεπε νά ειναι σέ θέση νά διακρίνουν τό λόγο υπάρξεως τής διατάξεως , τής οποίας αμφισβητούν τή δικαιολογία , καί οτι ειχαν τή δυνατότητα νά μεριμνήσουν , μέ πλήρη επίγνωση , γιά τήν περιφρούρηση τών δικαιωμάτων τους .

21 Τό κύρος τού κανονισμού 3016/78 δέν δύναται , επομένως , νά αμφισβητηθεί από τήν σκοπιά τής απαιτήσεως πρός αιτιολόγηση πού απορρέει από τό άρθρο 190 τής συνθήκης .

Επί τού δευτέρου ερωτήματος

22 Μέ τό δεύτερο ερώτημά του , τό Tribunal administratif ζητεί νά πληροφορηθεί άν ο κανονισμός 3016/78 περιλαμβάνει μέτρα πού εισάγουν διακρίσεις καί τά οποία θίγουν τό κύρος του . Από τίς εξηγήσεις πού έδωσαν οι προσφεύγουσες προκύπτει οτι τό ερώτημα αυτό εξηγείται από τήν διπλή αμφισβήτηση , η οποία ηγέρθη ενώπιον τού Tribunal administratif : αφ’ ενός , οι προσφεύγουσες προσάπτουν στήν Επιτροπή οτι έχει καθιερώσει ειδικούς κανόνες πού εφαρμόζονται στήν αγορά τής ζάχαρης χωρίς νά θεσπίζει παράλληλες διατάξεις γιά άλλους τομείς τής αγοράς· αφ’ ετέρου , τής προσάπτουν οτι δέν δέχεται προσαρμογή τών επιστροφών πρός όφελος τών επιχειρηματιών , οι οποίοι έχουν επιλέξει τόν προκαθορισμό , επομένως τήν ασφάλεια τών συναλλαγών τους , ενώ οι άλλοι επιχειρηματίες τυγχάνουν αυτομάτως τής εφαρμογής τής τιμής συναλλάγματος πού ισχύει τήν ημέρα εξαγωγής .

23 Τόσο η μία , οσο καί η άλλη αντίρρηση στηρίζονται στό άρθρο 40 , παράγραφος 3 , εδάφιο 2 , τής συνθήκης , σύμφωνα μέ τό οποίο οι κοινές οργανώσεις αγοράς πρέπει νά «αποκλείουν κάθε διάκριση μεταξύ παραγωγών ή καταναλωτών εντός τής Κοινότητος» .

24 Επί τού θέματος αυτού , θά πρέπει πρώτον νά παρατηρηθεί οτι δέν δύναται νά χαρακτηρισθεί ως διάκριση τό οτι ο κανονισμός 3016/78 αναφέρεται ειδικώς στήν αγορά τής ζάχαρης καί , προφανώς , δέν υφίστανται παρόμοιες διατάξεις γιά άλλους τομείς τής αγοράς . Επ’ αυτού αρκεί η παρατήρηση οτι κάθε κοινή οργάνωση αγοράς έχει τά ιδικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά , εξ άλλου δέ η οργάνωση αγοράς τής ζάχαρης χαρακτηρίζεται από τόν ολως ιδιαιτέρως περίπλοκο χαρακτήρα τών διατάξεών της . Από αυτό προκύπτει οτι η σύγκριση τών τεχνικών μηχανισμών πού χρησιμοποιούνται γιά τήν κανονιστική ρύθμιση τών διαφόρων τομέων τής αγοράς δέν δύναται νά αποτελέσει έγκυρη βάση γιά νά στοιχειοθετηθεί η αιτίαση οτι εισάγονται διακρίσεις μεταξύ ανομοίων προϊόντων , υποκειμένων σέ διαφορετικούς κανόνες καί τά οποία , επί πλέον , δέν έχουν καμμία ανταγωνιστική σχέση .

25 Όσον αφορά τή διαφορά μεταχειρίσεως μεταξύ τών επιχειρηματιών πού ειχαν προτιμήσει τόν προκαθορισμό καί τών άλλων επιχειρηματιών , η αιτίαση οτι δημιουργούνται διακρίσεις επίσης δέν ευσταθεί , δεδομένου οτι ο σκοπός τού προκαθορισμού συνίσταται ακριβώς στό νά προσδιορισθεί , κατόπιν αιτήσεως τών επιχειρηματιών , τό ποσό τών επιστροφών καί τών νομισματικών εξισωτικών ποσών σέ ημερομηνία προγενέστερη τής ημέρας εξαγωγής . Η διαφορά μεταχειρίσεως πού προκύπτει δέν ειναι παρά η συνέπεια τής επιλογής μεταξύ δύο συστημάτων πού ο κανονισμός προτείνει στούς επιχειρηματίες καί πού αυτοί επιλέγουν ελεύθερα αναλόγως τών προτιμήσεών τους .

26 Κατά συνέπεια , η αιτίαση πού προέβαλαν οι προσφεύγουσες οτι εισάγονται διακρίσεις στερείται ερείσματος καί από τήν άποψη αυτή , τό κύρος τού κανονισμού 3016/78 δέν δύναται νά αμφισβητηθεί .

27 Από τίς προηγούμενες σκέψεις συνάγεται οτι από τήν εξέταση τών ερωτημάτων πού υπέβαλε τό Tribunal administratif δέν προέκυψαν στοιχεία ικανά νά επηρεάσουν τό κύρος τού αμφισβητουμένου κανονισμού .

Επί τών δικαστικών εξόδων

28 Τά έξοδα στά οποία υπεβλήθη η Επιτροπή τών Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων , η οποία κατέθεσε παρατηρήσεις στό Δικαστήριο , δέν αποδίδονται . Δεδομένου οτι η παρούσα διαδικασία έχει ως πρός τούς διαδίκους τής κυρίας δίκης τόν χαρακτήρα παρεμπίπτοντος , πού ανέκυψε ενώπιον τού εθνικού δικαστηρίου , σ’ αυτό εναπόκειται νά αποφανθεί επί τών δικαστικών εξόδων .

Διά ταύτα

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ( δεύτερο τμήμα )

κρίνοντας επί τών ερωτημάτων πού τού υπέβαλε τό Tribunal administratif τού Παρισιού μέ αποφάσεις τής 10ης Νοεμβρίου 1981 , αποφαίνεται :

Από τήν εξέταση τών ερωτημάτων πού υπέβαλε τό Tribunal administratif τού Παρισιού δέν προέκυψαν στοιχεία ικανά νά επηρεάσουν τό κύρος τού κανονισμού 3016/78 τής Επιτροπής , τής 20ής Δεκεμβρίου 1978 , περί καθορισμού ορισμένων λεπτομερειών γιά τήν εφαρμογή τιμών συναλλάγματος στούς τομείς τής ζάχαρης καί τής ισογλυκόζης .